Wielka biblioteka

First topic message reminder :

Olbrzymi, start budynek znajdujący się we wschodniej części Shirotsume. Znajduje się tu gigantyczny księgozbiór, jeden z największych we Fiore, jeśli nie największy. Można tu znaleźć pisma nie tylko dotyczące magii, ale też i na każdy inny temat. Za przykład może posłużyć chociażby regał poświęcony w całości wyłącznie tematyce broni białej.

Melior tym razem by przeprowadzić trening postanowił wczesnym rankiem wybrać się do biblioteki. Cóż postanowił się dokształcić bo nie miał pewności w paru kwestiach, a tworzenie czarów na niepełnej wiedzy mogło prowadzić do niespodzianek, niekoniecznie mile widzianych. Tak więc studiując książki o imaginacji przestrzeni trójwymiarowej, matematycznej translacji oraz kreacji map, również tych trójwymiarowych spędził dobre kilkanaście godzin na próbie połączenia tej wiedzy w spójną całość. Naturalnie robił sobie przerwy na jakieś przekąski i inne potrzeby fizjologiczne, bo inaczej nie dałoby rady usiedzieć. Parę razy też wyjrzał przez okno, by się oderwać w innym wypadku zdawało mu się, iż mózg mu się przegrzeje. Tak czy siać w wcześniej wspomnianym terminie odniósł sukces, a przynajmniej od strony teoretycznej, ponieważ nim sprawdził to w praktyce zamykano już bibliotekę i musiał wrócić do siebie. Następnego dnia po porządnym śniadaniu wrócił do tego miejsca wiedzy, aby sprawdzić czy osiągnie sukces. Co takiego chciał zrobić? Ano na misji od rady stało się coś dziwnego z czarem Conteggio (z wł. Policzenie), niby wiązało się to z paroma nieciekawymi rzeczami, lecz sam efekt wydawał się ciekawy. Naturalnie chciał tego dokonać bez ducha i przyciemnienia, ale żeby za to wyświetlało mu wszystko co się w danym znajduje. Cóż może nie było to do końca z jego zakresu magii ale zawsze warto spróbować. Niby teorię już miał ale wiedza by zabrać się za to w praktyce to już inna sprawa, więc postanowił zacząć tak jak kiedyś trenował Conteggio (z wł. Policzenie). Usiadłszy wygodnie na krześle zamknął oczy, po czym począł skupiać się na drugim piętrze, a raczej tym co chciał tam dostrzec. Póki co ograniczał się do samych pomieszczeń, gdyż przedmioty i ludzie byliby tylko dodatkowym utrudnieniem. Naturalnie w próbę tej wizualizacji wkładał magię i kierował się opracowaną teorią, lecz przez pierwsze dwie godziny jedyne co widział to ciemność. Odrobinę zniechęcony postanowił wówczas zrobić sobie przerwę, bo w końcu ile można się męczyć, nie? Skonsumowawszy co nieco, naturalnie z deserem postanowił wrócić do ćwiczeń. Niestety marne byłe rezultaty przez pierwsze półgodziny, gdyż później pojawiły się pierwsze przebłyski obrazów, jednakże były one tak krótkie, że nawet nie dawało się stwierdzić kształtu. Taki stan trwał aż do popołudni, gdzie wizje zaczęły utrzymywać się do sekundy, co pozwalało już coś zobaczyć. Największy postęp, a zarazem szok nastał jednak pięćdziesiąt minut przed zamknięciem. Mianowicie wtedy udało my się utrzymać czar dłuższą chwilkę i obejrzeć wszystkie pomieszczenia na drugim piętrze, nawet te na ogół niedostępne dla czytelników. Zachęcony tym spróbował również dostrzec przedmioty i po chwili ludzi. Trzeba przyznać że sprawiło to trud, jednakże udało się to wychwycić w obrazie. Niestety problem nastał później. Mianowicie czar nie chciał się wyłączyć, a mana sama z siebie dalej się zużywała, na szczęście jednak nastąpiło zerwanie zaklęcia gdzieś przy połowie zasobów. Uznając to za wypadek z powodu zmęczenia siwowłosy postanowił na tym zakończyć trening i wrócić po przespanej nocy i dobrym śniadaniu. Gdy to się stało jeszcze cały poranek ćwiczył prawie opanowany czar, lecz obyło się już bez wcześniejszych niespodzianek, No po za tym, iż miał jeszcze przez jakiś czas problem z uchwyceniem ludzi na swej "mapce". Dlatego też jeszcze przez pierwsze 2 godziny próbował ich "złapać", a jak mu się udało, to przez następne kilkadziesiąt minut dopracowywał szczegóły, po czym uznał, że skończył trening i czas to uczcić. Niedługo później opuścił tą budowlę.

[zt]

Naturalnie, logicznym było, że istniało wiele książek o samej magii. Z drugiej strony w tak przepastnej bibliotece głupim byłoby, gdyby posiadali tylko jedną kategorię dotyczącą magii. Czyż nie powinny istnieć też działy dotyczące starych, zapomnianych magii? Traktujące o naukach magii? Właśnie ich poszukiwał Bjorn początkowo. A gdyby miał z tym problem... od czego są bibliotekarze? Poszukałby takowego i poprosiłby go o pomoc w poszukiwaniu ksiąg traktujących o magii przejęcia boskiej duszy. Od czegoś wszak trzeba by było zacząć.

MG

I tak, ksiąg których poszukiwał Bjorn nie było. Niczego co traktowałoby o początkach magii w stopniu większym niż jakieś historyczne wzmianki czy bajki dla dzieci. Tak też czarnuch chcąc nie chcąc musiał skierować się z problemem do bibliotekarza. Starszy, łysiejący już pan, spojrzał na niego zza okularów, wysłuchując jego problemu i westchnął przeciągle.-To nie są normalnie dostępne księgi. Obawiam się że nie mogę ich udostępnić zwykłemu magowi, przykro mi.-Widocznie księgi traktujące o tak potężnych magiach jak ta której poszukiwał Bjorn, były znacznie trudniej dostępne i jakoś prawnie regulowane. Ale no, przecież on nie był zwykłym magiem

Gdy poszukiwania zawiodły, trzeba było znaleźć kogoś, kto będzie posiadał odpowiednią wiedzę ku temu. I jak się okazało, słusznie czarny postąpił udając się do bibliotekarza, który od razu niejako potwierdził, że odpowiednie dzieła znajdują się w ich posiadaniu. Ale nie są dostępne dla wszystkich. Czarnoskóry mag lekko się uśmiechnął.
-To dobrze. Nazywam się John Bjorn Christensen i jestem Ministrem Kultury i Zabytków w Radzie Magii. - to mówiąc, okazałby również stosowny dokument potwierdzający wcześniej wymienione rzeczy, po czym dodał -Czy w związku z tym uzyskam dostęp do tych ksiąg?

MG

Bibliotekarz przyjrzał się legitymacji Bjorna z obu stron, sprawdzający czy na pewno nie podrabiana, po czym z uśmiechem oddał.-Proszę za mną-I poprowadził Bjorna do jednych z drzwi w bibliotece, otworzył je wielkim kluczem, a następnie po schodach w dół. W tym czasie minęli trzy pary drzwi zatrzymując się dopiero na piętrze czwartym - nie ostatnim - i właśnie tamte drzwi znów otwierając. W środku od razu zapaliły się świetle Lacrymy. Było tutaj 6 półek z książkami i jeden stolik z krzesłem.-Ma pan tyle czasu, ile pan chce, ale ksiąg nie wolno wynosić.-Powiedział bibliotekarz pokazując czerwony przycisk przy drzwiach.-Jak będzie pan chciał wyjść to nadusić i przyjdę.-A następnie wyszedł, pozostawiając Bjorna samego z książkami. No i rzecz jasna, zamknął go w sali.

I tak oto Bjorn dostał się do odpowiedniej sekcji. Kiwnął głową bibliotekarzowi, że rozumie, a następnie... rozpoczął szukanie książek. Niby 6 pólek z książkami to wciąż sporo, ale znacznie mniej niż to wszystko, co było nad nimi. Aż ciekawość go zżerała, co znajduje się na innych poziomach. Ale tak. Plan był prosty. Znaleźć książkę traktującą o magii przejęcia boskiej duszy. Albo kilka takich. I najpierw je zebrać. A potem zaczął je przeglądać, szukając takiej, która najbardziej by mu odpowiadała pod względem treści, mogącej pomóc mu zapanować nad tą magią. A potem... zacząłby ją czytać. Literki i znaki wszak zna... i to nad wyraz dobrze. Taka magia. Może nie dosłownie taka, ale dość mocno związana. Wiadomo o co chodzi. Chyba... oby...

MG

Wiedza, jak to mawiali, była kluczem do potęgi. Dlatego od zawsze, pożądano magicznych ksiąg czy grymuarów a potężni magowie spisywali swe druzgoczące zaklęcia na kartkach. Nawet w tych czasach księgi magiczne były popularniejsze niż myśli czy słowa zapisane w Lacrymie. Czym było to spowodowane? Ciężko ocenić, jednak księgi miały w sobie to "Coś". Były tradycją i udowodniły już nie raz, że to one są źródłem magicznej wiedzy. Ponadto można było z nimi robić zaskakujące rzeczy. Właśnie dlatego wiele ksiąg znajdujących się w zamknięciu, nie była tam przez ich zawartość, a ich unikatowość. I właśnie z tą "Unikatowością" mierzył się w tej chwili Bjorn. Znalazł ciekawą księgę "Bogowie i ich magie". Może nie koniecznie znajdzie tam to czego chciał, ale uznał to za dobry start. Rzecz w tym, że nie mógł tej książki sięgnąć. I nie tylko tej. Nie mógł sięgnąć żadnej księgi. Za każdym razem kiedy próbował jakąś pochwycić, odkrywał że stoi przed innym regałem, przed inną książką. Zawsze tą samą. Nie miała żadnego tytułu, a prosta fioletowa okładka nie mówiła radnemu zupełnie nic. Jednak cały czas, gdy chciał pochwycić jakąś książkę, odkrywał że znów stoi przed tą, że znów wyciąga po nią dłoń, nie pamiętając zupełnie, jak do niej podchodzi. Całkiem upierdliwe.

Tu... działo się coś. Dziwnego i niespotykanego, a zarazem... ciekawego. Ilekroć nie chciałby wziąć w swe ręce jakiejś książki, tak za każdym razem znajdował się przy tym jednym regale, przed tą jedną książką. Dlaczego? Nie wiedział, ale skoro coś chciało tak bardzo zostać przeczytaną... czyż nie lepiej zaspokoić chociażby to jedno pragnienie? Wziął więc tę książkę do ręki, a następnie planował podejść po inną, która go zainteresowała: Bogowie i ich magie. Mając te dwie (lub jakby znów nie mógł zgarnąć drugiej, to po kilku próbach by to olał), ruszył do biurka by otworzyć tę tajemniczą, fioletową książkę wpierw. Cóż to mogło się w niej skrywać...

MG

Niestety książka nie odpuszczała nawet po tym jak ją już pochwycił. Bogowie i ich magie, musiały poczekać aż wpierw Bjorn przebrnie przez fioletową księgę przed sobą - czymkolwiek by ona nie była. Otworzenie jej w dowolnym miejscu również nie było możliwe. Bjorn mógł otworzyć ją - przynajmniej na razie - tylko na pierwszej stronie. A tam, zapisane dziwnym fioletowym atramentem widniały tylko te słowa.-Cześć. Kim jesteś?-Książka chyba oczekiwała od Bjorna jakiejś formy przedstawienia się.

No cóż, czasami człowiek chce poczytać kilka książek, ale zdarza mu się dziennik Toma Riddle'a i trzeba będzie wpierw otworzyć Komnatę Tajemnic. Tak czy inaczej... trzeba się było jakoś przedstawić.
-John Bjorn Christensen. A ty? - odpowiedziałby wpierw na głos książce, a gdyby nastąpił brak reakcji to pochwyciłby w dłoń coś do pisania (o ile takowe coś tu było, acz liczył, że tak [ewentualnie, że sam coś posiada]), a następnie ostrożnie i delikatnie takową odpowiedzieć umieściłby w książce, po cichu licząc, że jej nie zniszczy. No i czekałby na reakcję. Bo na razie tak trochę go stopowała. Ale może jednak będzie to warte zachodu. Takie książki w końcu są całkiem interesujące. I rzadkie. Tym bardziej, że znajdowała się akurat w takim dziale...

MG

Przez chwilę nic się nie działo, nim jednak Bjorn sięgnął po długopis, kartka się przewróciła.-Świetnie Johnie. Jak widzisz jestem książką. Napisaną przez naszego wspólnego przyjaciela. Widzę jednak że to nie mnie poszukujesz. Jakiej magii szukasz w księgach dotyczących Bogów? Nie ukrywam, że poszukuję pomocy, możemy więc pomóc sobie nawzajem.-Taki oto tekst widniał na odwrocie pierwszej kartki. Co ciekawe próbując zaobserwować co znajduje się na drugiej, wzrok Bjorna rozmywał się, nie mogąc dostrzec zapisanego tam tekstu.

Nie pozostało więc nic innego, jak kontynuować tę dyskusję z książką. Bo najwidoczniej jej magia niezbyt pozwalała mu na dalsze jej wertowanie i przejście dalej.
-Przejęcie boskiej duszy. - odpowiedział lakonicznie, a następnie zapytał -Kim jest nasz wspólny przyjaciel? - spytał, najwyraźniej traktując to jak trochę smutny obowiązek, ale trochę go ta książka zainteresowała. A nóż coś ciekawego się dowie. Ponad miarę. Ale się zobaczy. Na razie zobaczmy co ten ograniczacz innych książek tu robi i czego on chce od czarnucha.

MG

Kiedy Bjorn powiedział co chciał, książka odczekała jeszcze chwilę, aż pozwoliła spojrzeć Bjornowi na drugą kartkę.-Jesteś pewien...? Są silniejsze magie. Całkiem ciekawy wybór. Dlaczego akurat coś takiego?-Zapytała książka, jednak nie było to wszystko co miała do przekazania.-Skoro jeszcze się nie domyśliłeś to zostawimy to na później. Wiedza przychodzi z czasem. W każdym razie była mowa o wzajemnej pomocy prawda?-Na tej stronie przynajmniej było nieco więcej tekstu.-Dostarcz mnie do kogoś, kogo uważasz za godnego poznania moich sekretów i nauczenia się mojej magii. W międzyczasie Ja, nauczę cię magii której tak pragniesz. Myślę że to sprawiedliwa oferta.-Zaproponowała książka. I znów, nie dało się przewrócić strony. Bjorn wpierw musiał jakoś księdze odpowiedzieć.

Bjorna nie obchodziło zdanie durnej książki. Chciał tę magię to ją będzie miał. Prędzej czy później. Nie omieszkał jednak odpowiedzieć księdze:
-Bogowie według wierzeń są najpotężniejszymi bytami na świecie. Władając nimi, można władać wszystkim. - rzucił spokojnie, po czym przeczytał dalsze notatki książki i westchnął -Wiedza przychodzi z czasem. Pomoc również. Odpowiedz na moje wcześniejsze pytanie i się nad tym zastanowię. - powiedział/napisał spokojnie, bo w sumie jak książka mu nie pomoże, zawsze może na nią donieść do bibliotekarza! Ha! To jest plan. A jeśli chciała się stąd wydostać musiała się trochę bardziej postarać niż tylko obiecywać. Ech... czarno to widzę.

MG

Słysząc odpowiedź Bjorna, kartki zaszeleściły. Przypominało to troszeczkę... śmiech? Kolejne strony zapełniły się tekstem.-Władać Bogami? Ciekawa wizja tej magii. Nie myśl że to co nazywasz władaniem jest tak piękne jak brzmi. Bogowie niczym nie różnią się od demonów. Jeden błąd w kontaktach z nimi, a srogo za to zapłacisz.-Powiedziała księga przestrzegając Bjorna przed zbyt wielką pychą. A o taką nie trudno, skoro chciało się "Władać" Bogami.-...-Odpowiedziała księga na drugie z pytań Bjorna, kolejna odpowiedź jednak pojawiła się nieco niżej.-Agalast. Kim był chyba nie muszę ci mówić? To było pytanie, na które odpowiedź mogłeś wydedukować z czasem samemu.-No i tak Bjorn poznał autora księgi, tylko co dalej zrobi z tym faktem?

Bjorn nie był głupi. Miał świadomość tego, że nikt, czy to człowiek, czy bóg, czy demon, nie da nad sobą łatwo zapanować. Były przypadki, co przejęcie duszy bestii było zbyt trudne dla maga, by nad nią zapanować, więc był świadomy ryzyka. Jednak to, co on mówił, obrazowało fakt, który dla czarnoskórego radnego mógł zdawać się być głównym profitem. Kontrola nad bogami umożliwiałaby wręcz bezkresny zakres możliwości, zależnie od zdolności boga, którego by kontrolował. Dlatego w spokoju dał książeczce się "wygadać", zanim samemu zadał kolejne pytanie, z zupełną obojętnością w głosie:
-Więc od czego zaczniemy? - zapytał spokojnie, niejako godząc się na warunki podyktowane mu przez książkę.