Biegun Północny

First topic message reminder :

Wielkie tereny, pokryte śniegiem. Gdzieniegdzie widać góry, ale poza tym o żywego ducha naprawdę tutaj trudno. Przynajmniej raz dziennie sypie śnieg, a raz na trzy dni pojawia się istna śnieżyca, którą tylko wytrwali mogą przetrwać bez odmrożeń. Tak...Śnieg, góry w oddali, chłodny wiatr i zaspy po kolana. Tyle tutaj znajdą przechodnie...Co znajdą inni? Wierzący twierdzą, że obszar nazwano Biegunem Północnym tylko, dlatego, iż rzekomo widziano tutaj Świętego Mikołaja!

MG

Samotnik i mag Fairy Tail udali się dzisiaj na 'biegun' by pomóc elfom. Tyle, że...czy one na pewno istnieją czy to tylko ktoś robi sobie żarty z czarodziejów? Wszak czy elfiki latają sobie po świecie by każdy mógł je zobaczyć? Co prawda na świecie żyje wiele dziwnych stworzeń, ale pomocnicy Mikołaja to co innego! No i Mikołaj...Czy nasi dzielni pomagierzy spotkają tak wielką osobistość?
Oboje dotarliście na miejsce mniej więcej w tym samym czasie. Nie znaliście się, więc i przyszliście z innych stron, a przez padający śnieg, zauważyliście siebie dopiero, gdy znajdowaliście się około dziesięciu metrów naprzeciw siebie. Najgorsze jednak było to, że żadne z Was raczej nie wyglądało na zleceniodawcę - choć może sądzicie inaczej? Kto wie...Nie było widać żadnych budynków ani innych ludzi, a śnieg tylko utrudniał widoczność...Notabene jeśli nie macie ciepłych ubrań to na pewno niedługo przemarzniecie.

MG:
Kuchar Kthazusa mógł być istotą o wiele bardziej tajemniczą, niż sam Kthazus. Kei jednak w wieży czarnoksiężnika nie widział jeszcze ani jednej żywej duszy, poza swym mistrzem i wcześniej pokonanymi demonami. Ale gotować to on potrafił. Po posiłku Keia nawet przestało boleć, co go bolało. Jedzonko dobre na wszystko!
- Dalej... To zależy w sumie od ciebie. Jest parę rzeczy, nad którymi należałoby popracować. Wykorzystanie mocy, panowanie nad nią. Trzeba też zrobić z twoim demonem - oznajmił Kthazus i na chwilę się zamyślił. - Ile właściwie o nim wiesz? I nie chodzi mi tylko o to, jakiego rodzaju jest demonem. Wolałbym, żebyś opisał go jako osobę. Skąd pochodzi, jaką ma osobowość, jakie są jego skłonności. A także ile razy go spotkałeś i w jakich okolicznościach - powiedział czarnoksiężnik, po czym skupił całą moc swego mrocznego spojrzenia na chłopaczku.

Niesamowite było jak wielką moc leczącą ma kurczaczek z ziemniaczkami. Chłopiec od razu poczuł się lepiej. Zdać mu się nawet mogło, że gdyby jadł kurczaka i jednocześnie był bity, to nic by mu się nie działo a na sam koniec pozostałby rześki i bez ran. Tak przynajmniej mogło się wydawać, bo rzeczywistość mogłaby być troszkę inna. Na pewno by była. Ale mniejsza.

Jeśli chodzi o poważniejsze sprawy, to Kei nie miał pojęcia co począć dalej. Faktycznie, nie był obyty w walce i doświadczył tego dwukrotnie chwilkę temu. Z drugiej strony czy walka z samymi demonami coś mu da? Czy nie lepiej zmierzyć się z przeciwnikiem bardziej "prawdziwym". W końcu demony były przywołane przez Kthazusa i gdyby coś poszło nie tak to ten zadbałby o to, aby Kei przetrwał te spotkanie. Chyba. Jeśli natomiast chodziło o A'tara to Ivashkov sam do końca nie był pewny zebranych przez siebie informacji. Mimo to zamierzał się podzielić tym czego się dowiedział do tej pory.
- Zacznę może od początku. A'tar pojawił się we mnie kiedy chory ojciec próbował przywołać sobie coś w typie chowańca. Myślał, że zaklęcie nie wyszło ale przez przypadek przywołał właśnie A'tara. Ten szybko związał się ze mną i nikt nie będąc tego świadomym nie przeciwdziałał temu. Szybko po tym zajściu opanowałem magie ognia. Byłem wtedy dzieckiem ale nawet dla mnie było to dziwne. Po krótkim czasie ruszyłem w podróż. Na jednej z misji, gdy broniliśmy dworca przed dzikimi zwierzętami, skończyła mi się moc magiczna. Będąc nieprzytomnym miałem... sen? Nie wiem co to było. W każdym razie rozmawiałem z małym płomykiem. Pokazał mi to co spotka moich towarzyszy i nie było to nic miłego. Zgodziłem się a płomyk uratował ich po to aby po chwili próbować zabić moją siostrę. Na szczęście przeżyła. Wtedy sobie uświadomiłem, że A'tar to demon albo jakaś inna, pasożytnicza istota. Z drugiej strony coś mi w zamian dał więc można powiedzieć, że żyjemy w symbiozie. Czy jak to się tam zwie. Po tym incydencie poczułem, że straciłem połowę mojej mocy magicznej. Za to potrafiłem wtedy w dowolnym momencie wywołać go dzięki czemu byłem silniejszy, przez chwilę. Nie miałem jednak wtedy kontroli nad ciałem i czułem się jakby ktoś mnie zamknął wewnątrz samego mnie. Po tym wszystkim stwierdziłem, że trzeba poprosić kogoś o pomoc. Udałem się do demonologa z Fiore, był znajomym mojego ojca. Wyczytał, że A'tar to jakiś Bóg Ognia, ale nie grało to z jego zachowaniem i słowami. Wysłał mnie, w sensie ten znajomy taty, do Dessierto. Jego znajomy Balak opracował tam dla mnie miksturę, dzięki której spotkałem się z A'tarem twarzą w twarz. Tym razem był inny. Przede wszystkim był większy, mojego wzrostu. Do tego czułem gorąco jakie wydzielał. Było inaczej niż za pierwszym razem. Mały płomyk stał się jakby... równy mi.
Przerwał na chwilę aby wziąć oddech, odsapnąć i z powrotem kontynuować.
- Nie chciał ginąć i powiedział, że jeśli teraz odejdę i go zostawię to da mi moc. I dał. Moc Ognistego Zabójcy Bogów. Poza tym, że nadal tam jest, mam wrażenie, że na tym spotkaniu tylko zyskałem. Nie wiem tylko jaki będzie koszt mojej zgody... Czy... Istnieje możliwość, że całkowicie bym go pokonał, jednocześnie nie tracąc swojej mocy i wchłaniając jego moc, tak na stałe? Nie tracąc przy tym zmysłów, człowieczeństwa i nie zatracając się? Jest Pan mi w stanie pomóc?

MG:
Kthazus z ogromną uwagą przysłuchiwał się temu, co Kei miał do powiedzenia. Co jakiś czas tylko mrugał oczami, uwalniając chłopca od swojego spojrzenia. Pod koniec opowieści na pozbawionej emocji twarzy czarnoksiężnika, po raz drugi od pierwszego z nim spotkania, pojawiło się coś, wyglądającego jak zarys uśmiechu. Szybko się pojawiło i równie szybko znikło.
- Mam pewien pomysł, ale też dwa pytania - Kthazus nawet pokazał dwa palce, żeby Kei miał pewność ile to dwa i ile będzie tych pytań. - Potrafisz w każdej chwili przyzwać tego demona? -padło pierwsze pytanie i bez oczekiwania na odpowiedź od razu padło drugie. - Jak konkretnie działa ta istota, którą wzywałeś do walki z demonami?

Kei wysłuchał pytań Kthazusa i ruszył z odpowiedzią błyskawicznie.
- Potrafię sprawić, że opanuje moje ciało a ja będę zamknięty wewnątrz, tak. A jeśli chodzi o ognistą zjawę, którą przywołałem w czasie walki to wypełnia ona moją wolę. Robi to co pomyślę i to co każę jej zrobić. Co to za pomysł?
Spytał po wytłumaczeniach.

MG:
- Hmm... - Kthazus na krótką chwilę zamyślił się i to tak bardzo, że aż wydał z siebie cichy pomruk, świadczący o głębokim zamyśleniu. Nie spuszczał wzroku z Keia, ale myślą zdawał się być na zupełnie innym poziomie egzystencji.
- Pomyślałem o tym, by uwięzić demona w tej zjawie - powiedział wprost, po czym położył dłoń na blacie, stukając w niego wskazującym palcem. - Gdyby się to udało, wtedy demon znalazłby się pod twoją całkowitą kontrolą. Mógłbyś wtedy używać pełni jego mocy, kiedy tylko byś chciał i nie musiałbyś wtedy poświęcać swojego ciała. Demon wtedy stałby się całkowicie od ciebie zależny, kiedy ty nie byłbyś wcale zależny od niego. Mam jednak kilka obaw, co do tego pomysłu... Ogniste ciało zjawy mogłoby nie wytrzymać mocy demona, zostałaby przez niego rozerwana, a demon by się uwolnił, lub też przepadłby razem ze zjawą. W innym przypadku, mógłby przejąć nad zjawą całkowitą kontrolę, a wtedy ty przestałbyś mu być potrzebny - Kthazus szczerze podzielił swoimi przemyśleniami oraz wątpliwościami. Od Keia teraz zależała decyzja, co w związku z tym uczynić.

Kei wysłuchiwał propozycji Kthazusa i ewentualnych efektów rozwiązania problemu. Zaczął się zastanawiać co zrobić dalej i jaką podjąć decyzję.
- A gdybyśmy go najpierw osłabili jakoś? Istnieje taka możliwość? Albo gdybym przywołał kilka zjaw i rozłożylibyśmy demona na kilka fragmentów aby było łatwiej i bezpieczniej? Istnieje taka możliwość?

MG:
Kthazus zamrugał. Sięgnął po kielich, nalał do niego pomarańczowego płynu i przepłukał nim gardło, po czym jeszcze magicznie przeniósł kawałek sernika na swój talerz. Nie zaczął go jednak od razu jeść. Znowu przez jego twarz przeszedł szybki zarys uśmiechu.
- Chłopcze, czy kiedy spotkasz zbyt silnego przeciwnika uciekniesz i będziesz czekać, aż stanie się słabszy, czy staniesz się silniejszy, by go pokonać, gdy się znów spotkacie? - zapytał Kthazus i dopiero wtedy ugryzł sernik. Powoli przeżuł, przełknął i przeszedł do dalszej części wypowiedzi. - Mógłbym go osłabić, lecz w taki sposób, iż nie wiem czy mielibyśmy potem z niego jakikolwiek pożytek. Podzielenie go na części sprawiłoby, że aby użyć jego mocy musiałbyś wzywać za każdym razem kilka zjaw, ale nawet w tej grupie mogłyby nie być w połowie tak silne, jak jedna. Widzisz więc, że możliwości istnieją... Ale nie są najlepsze.

Klik

Słowa Kthazusa dźgnęły Keia niczym nóż w żebra i sprawiły, że a jego plecami pojawiła się błyskawica a wszystko wokół zrobił się czarne. W przenośni. Po prostu był to impuls, który sprawił, że młody mag poczuł dodatkową motywację, iż musi podjąć walkę. Nie był do końca pewny czy na pewno mu się uda. Mimo wszystko jednak czuł, że nie ma możliwości na to, aby teraz się poddał lub wycofał. Po tym wszystkim co przeszedł ten moment, ta chwila, była wręcz odpowiednia aby raz na zawsze ograniczyć A'tara i uzyskać nad nim kontrolę.
- Nie będę czekać ani go osłabiać. Skopie mu dupsko, zamknę w zjawie a potem w pełni będę kontrolować i już nigdy nie pozwolę, aby skrzywdziła moich bliskich. Pozwól mi zebrać z powrotem moc magiczną a potem pomóż mi zamknąć te istotę i ugiąć według mojej woli. Proszę!
Zdecydował. Czy jednak mógł zaufać Kthazusowi? Co do tego nie miał pewności. Swoją drogą ciekawe co z jego boskim posłańcem. W końcu siedział cały czas w jego plecaczku. Może przywoływane przez innych magów demony nie były nagradzane?

MG:
Przestrzeń za Keiem nie do końca była czarna tylko w przenośni. Entuzjazm jednak wypełnił chłopaka, tak iż być może udzieliło się go trochę również Kthazusowi. Na tyle, że czarnoksiężnik znowu się uśmiechnął, a uśmiechy u czarnoksiężników zdarzając się bardzo rzadko.
- Spokojnie, chłopcze - powiedział Kthazus, łagodząco machając ręką. - Wszystko w swoim czasie. Pamiętaj, że zanim skoczysz w przepaść, lepiej najpierw uszyj sobie spadochron - tak zadowolony był Kthazus, iż pozwolił sobie nawet na rzucenie sentencją. A co miał sobie żałować?! - Wpierw zajmiemy się właściwymi ku temu przygotowaniami. Ty musisz odpocząć, a ja będę musiał sprawdzić, z czym dokładnie będziemy mieli do czynienia. Będziesz mógł wezwać za chwilę tego demona? - czarnoksiężnik wstał od stołu i podszedł bliżej Keia, zapewne przygotowując się do kolejnej teleportacji.

W sumie oczywiste było, że będą potrzebne przygotowania. W końcu gdyby uwięzienie demona w zaklęciu dziesięciolatka byłoby takie proste, że można by było to zrobić z marszu to dawno nie byłoby demonów. Lub dziesięciolatków.
- Jeśli będzie trzeba, to mogę nawet już.
Powiedział po czym dodał szybko.
- Powiedz tylko kiedy.
Dodał a następnie oczekiwał na dalszy rozwój wydarzeń. Gdy Kthazus poprosiło przywołanie A'tara, Kei aktywował A ???. Co będzie dalej? Czas pokaże.

MG:
Czarnoksiężnik przeteleportował się z Keiem do pomieszczenia z pentagramem, wewnątrz którego Kthazus zostawił chłopca.
- Teraz. Jestem gotów - powiedział, a Kei wezwał demona. Nim jednak ten przejął całkowicie kontrolę nad ciałem chłopca, wokół zapadła niewyobrażalnie mroczna ciemność. Taka, iż Keiowi przyniosło ogromną ulgę pogrążenie się w nieświadomości.
Do świata żywych chłopiec powrócił zbudzony zapachem grzanek i grillowanych kiełbasek, które miał przed sobą na talerzu. Chłopiec czuł się świetnie, był pełny energii, zupełnie jakby dopiero wstał z łóżka.
Kthazus siedział naprzeciwko i czytał mroczną księgę. Wszystko wydawało się być całkiem w porządku, choć coś się zmieniło. Kei prawie nie wyczuwał wewnątrz siebie demona. Dopiero po kilku sekundach zorientował się, że jednak był on bardzo głęboko w środku. Za nic jednak w świecie Kei nie zdołałby w tej chwili zmusić do przejęcia własnego ciała.

Kei przywołał A'tara i pozwolił aby reszta szła sama z siebie. Szybko stracił kontrolę i zapadł w... śpiączkę? Obudził się już zapewne na kolacji. O dziwo czuł się mega dobrze. Nie był jednak pewny co się stało. Czy Kthazus w momencie przywołania A'tara nie wykorzystał go do swoich celów?
- Co się stało?
Spytał niemalże od razu.

MG:
Kthazus nie odrywał wzroku od stron swojej księgi. Bardzo powoli przełożył kolejną stronę, po czym sięgnął po szklankę obok siebie i wypił jej zawartość.
- Kiedy przyzwałeś demona, ten postanowił mnie zaatakować - odpowiedział bez emocji czarnoksiężnik. Po tym co Kei widział i czuł mógł szybko wywnioskować jak się ta walka potoczyła. Na swoim ciele nie miał ani jednej rany. W Kthazusie również nie nastąpiła żadna zmiana. Jedynie demon Keia sprawiał wrażenie bardzo nie zadowolonego.

Kthazus nie podał zbyt wiele szczegółów. Widząc jednak brak ran na swoim ciele jak i "mistrza" oraz odczuwając niezadowolenie A'tara, Kei uświadomił sobie, że czarnoksiężnik z niezwykłą łatwością poskromił demona. To tylko udowodniło chłopcu jak potężny jest jego gospodarz i jak potoczyłyby się sytuacje, w których Ivashkov spróbowałby działać przeciw niemu. Z drugiej strony demon nadal był na swoim miejscu więc mały mag ognia nie został oszukany. Póki co. I miejmy nadzieję, że tak zostanie.
- Coś wywnioskowałeś po tym spotkaniu? Masz może jakiś pomysł jak już działać czy coś?
Spytał wkrótce.

MG:
Czarnoksiężnik dokończył czytać stronę, po czym zamknął księgę i wstał, spoglądając na Keia swymi czarnymi oczami. Zaiste, potężny musiał być to czarownik. Bez większego problemu przywoływał demony, a także poskromił bestię przebywającą w Keiu, kiedy ta próbowała go zabić. Zwrócenie się przeciwko niemu mogłoby wiele kosztować Keia.
- To agresywna bestia - rzekł Kthazus. - Powinieneś się dobrze przygotować do walki z nią.
Następnie przeteleportowali się do pomieszczenia z pentagramem.
- Jeśli chcemy uwięzić tego demona w twojej ognistej zjawie, musisz się nauczyć lepiej nad nią panować. Musisz również uczynić ją silniejszą. I najważniejsze, to musisz być w stanie ją sam pokonać, gdyby rzeczy zaczęły wymykać się spod kontroli. Działajmy jednak po kolei. Przyzwij swoją zjawę... - Kthazus wydał Keiowi polecenie, po czym odsunął się od niego kilka kroków. - I naucz ją tańczyć.