Cukiernia

First topic message reminder :

Ot, cukiernia. Bez żadnej zmyślnej nazwy, jednak przyciąga. Czym? A no wyrobami. jedne z lepszych w mieście. Ta sama mieści się w niewielkim budynku przy bramie wyjazdowej z miasta. Nad drzwiami widnieje szyld sygnalizującym, że jest się na miejscu. Budynek pomalowany na kremowo, kilka okien wpuszcza światło do schludnego pomieszczenia które to składało się z jasnej, drewnianej podłogi oraz jasnoniebieskich ścian. Na suficie wisiało oświetlenie, zaś na przeciwko drzwi była lada ze smakołykami. Resztę pomieszczenia zajmowały krzesła i stoliki.

Chwała temu, kto wpadł na pomysł z cukiernią. Normalnie raj dla Nocki. Może tak samo wyglądają zaświaty? Kto tam wie... Drzwi uchyliły się a w środku kto? No Nocka właśnie! Ale nie sama, o nie! Tym razem z kimś! A no wlazła razem ze Scroogiem do środka. Czym prędzej podeszła do lady. Rany zdążyły się po drodze zagoić, więc już z chodzeniem nie miała problemów. Chwała magii za to.
- Dwa serniki, do tego filiżanka czerwonej herbaty z dwoma płaskimi łyżkami cukru. A ty coś chcesz do picia?
O, jak już zamawia to fajnie by było wiedzieć. Po złożeniu zamówienia kładzie należność na ladzie. Tak! Dzisiaj nie będzie pochłaniać blach ciasta. Wtedy to chyba ze 3 poszły.... Plus ciacha. Do tego Nocka to normalnie jak odkurzacz. No, tak też po otrzymaniu smakołyków chwyciła ucho filiżanki serdecznym prawek ręki, a dwa talerzyki już normalnie. Trochę techniki i jak to życie ułatwia? A resztę, o ile jakaś będzie to i może on wziąć, nie? Tak też następne co robi to kładzie wszystko na jednym ze stolików gdzieś w kącie, jak najdalej okien (policja to jednak policja, a Nocka nie chce walczyć w cukierni....) i... siada. Nie, nie robi przy tym karkołomnych akrobacji. No i liczymy na to, że i Scrooge zrobi to samo, nie? Chyba że woli stać.
- No więc... co to ma być za przysługa?

MG:

- Praca, praca... Wiesz młody człowieku, mógłbyś mi w jednej rzeczy pomóc, skoro twierdzisz, że mag i że szukasz zajęcia... W piwnicy zalęgły mi się szczury, jakieś inne niż normalne, trutkę jedzą i żyją nadal, może ty coś z nimi zrobisz ? Jak piwnica będzie czysta to pomyślimy młodzieńcze o nagrodzie - powiedziała starsza znajdująca się za ladą, pokazując ręką miejsce w którym obecnie stał Tora, a dokładnie na czerwony dywan, pod którym najwyraźniej znajdowało się wejście na dół. Właścicielka wyciągnęła z fartucha który miała na sobie klucz, który pewnie otwierał przejście do piwnicy, które były zamknięte, aby te gryzonie nie weszły wyżej. W dalszym ciągu do uszu maga docierał dźwięk chodzenia piętro nad nim, po którym Wróżek mógł stwierdzić po chwili przysłuchiwaniu się temu, że ten ktoś chodzi w kółko. I na dodatek było to chodzenie bardzo szybkie, ludzie coś takiego robią w kilku konkretnych przypadkach.

Mag kiwnął głową. Cóż, piwnica jak piwnica, może udałoby mu się tam zostawić ową bombę czasu, czasową, czy jak to ją tam jeszcze inaczej Gaunter nazwał. Nieważne. Skinął delikatnie głową, poprosił o klucz, coby pani nie musiała się schylać, a samemu zabrał się za odsunięcie delikatnie dywanu, coby mógł zająć się otworzeniem klapy do piwnicy. Mimo wszystko, ten odgłos chodzenia piętro wyżej był zarówno irytujący, jak i trochę... intrygujący? Wszak co mogłoby być powodem takiego zachowania?
-Mogę zadać jedno, no dobrze, dwa pytania? - spytał z lekko przepraszającym wzrokiem, licząc na pozytywną odpowiedź, po której by rzucił -Jest w piwnicy jakieś źródło światła lub mogłaby mi Pani je pożyczyć? Oraz... stało się coś? Bo ten odgłos kroków jest zastanawiający. - mówiąc ostatnie zdanie wskazał głową na sufit. Trochę może i głupio tak się pytać, ale cóż, był ciekawski. Poza tym... chyba miał prawo się dopytać. No i raczej nie robił niczego złego. Po usłyszeniu odpowiedzi i być może dostania jakiejś świeczki bądź latarki, otworzyłby właz i świecąc sobie pod nogi i spoglądając na piwnicę i jej podłogę zaczął... szukać szczurów. No cóż, robota jak robota. A nóż natrafi na niedobitków tej organizacji, co to podobno Policja ich ostatnio. Szczury jak szczury. Hehe. Tak czy inaczej, postanowił najpierw wejść, oświetlić teren oraz rozejrzeć się po otoczeniu. Wszak wolałby nie zdeptać kilku szczurów na start, wolał je najpierw zobaczyć, a dopiero potem coś im zrobić. Co? To jeszcze się zobaczy.

MG:

Starsza kobieta wysłuchała uważnie tego co ma do powiedzenia na temat jej propozycji młody mag, po czym nieco się schyliła i zaczęła coś szukać pod ladą. Chwilę znajdowała się w tej pozycji, po czym wyciągnęła z tamtego miejsca szklaną kulkę o średnicy ok. 5 cm, którą następnie położyła na ladzie dzielącej ją oraz Wróżka.
- Kiedyś wiele lat temu dostałam to zamiast pieniędzy za moje wypieki. Jak się potrząśnie to świeci, im mocniej oraz dłużej, tym jaśniej jest oraz dłużej świeci. Trzeba tylko uważać bo jest to dosyć delikatne - powiedziała kobieta, po czym w celu udowodnienia swoich słów złapała za kulkę i lekko nią potrząsnęła. Przedmiot zaczął słabo świecić przez 3 sekundy po czym zgasło, ponownie stawiając się szklaną przezroczystą kulką.
- A co do samych kroków to niech się młodzieńcze nie przejmuj, przyjechał do mnie wnuk z daleka na kilkanaście dni. Dzisiaj ma jak sam to powiedział spotkać się z kimś ważnym, nie wiem kim, ta osoba miała przyjść jakoś godzinę temu. Wnuk niecierpliwi się, dlatego pewnie chodzi w kółko - powiedziała właścicielka, gdy Torashiro wziął z lady obecnie jeszcze nie dający światła przedmiot. Po chwili młody mag odsunął właz i światłem z kulki wszedł do środka przez starą, jednak wyglądającą na solidną drabinę. W piwnicy znajdowało się wiele różnych przedmiotów, pewnie była to też jakieś pomieszczenie na mniej ważne i potrzebne rzeczy w kilku regałach. Samo pomieszczenie wydawało się być tej samej wielkości jak cały dom, znajdowało się tutaj wiele drewnianych belek, które podtrzymywały całą konstrukcje. Nie licząc małej ilości kurzu na nich, ogólnie to co był w stanie dostrzec Tora dzięki światłu to, że wszystko tu było układane i sprzątane, przynajmniej dopóki nie zadomowiły się tutaj szczury. Co do samych gryzoni, Wróżek jeszcze nie dostrzegł żadnego z nich, za to słyszał co pewien czas jakiś szelest z różnych stron.

Chłopak pokiwał głową ze zrozumieniem na słowa kobiety, lekko uśmiechnął się i podziękował za "latarkę", a następnie utrzymując jej światło zszedł do piwnicy. Chyba musiał się śpieszyć, bo istniała dość spora szansa, że to właśnie na tym spotkaniu owa "bomba" ma wybuchnąć. Dlatego cóż, rozejrzał się za czymś, co wydawało mu się długo nie ruszane, na swój sposób odłożone do piwnicy, by o tym zapomnieć. Ale też nastawił uszu. Chciał mniej więcej chociażby zlokalizować skąd przybywają szczury bądź też, gdzie się one teraz bardziej znajdują. Zawsze coś. Dlatego, szukając wzrokiem jakiejś oryginalnej kryjówki dla bomby (chociażby jakaś wyrwa bądź dziura w ścianie, w której dałoby się to ukryć i czymś przykryć, np. jakimś starym meblem, choć oczywiście, nie wpakowywałby tam głupi ręki. Tu są szczury, najpierw by to miejsce oświetlił, potem by działał), jednocześnie uważał i stąpał ostrożnie, coby nie dać się zaskoczyć tym małym stworzonkom. No i tak oto idąc, chciał znaleźć te szczury bądź ich kolonie. Bo już coś mu się tam świtało, jak chce się tym zająć. No, ale najpierw musiałby je znaleźć. I kryjówkę na bombę... tak przy okazji.

MG:

Wszystkie przedmioty, jakie znajdowały się obecnie w tej piwnicy, były praktycznie pokryte podobną ilością kurzu, najwyraźniej właścicielka cukierni sprzątała każdy znajdujący się tutaj przedmiot. Tak więc trudno było ustalić, który ze znajdujących się tutaj przedmiotów należy do takich bardzo rzadko używanych. Nawet stare meble wydawały się być takie, że czasami do nich się zagląda, najwyraźniej starsza kobieta sprzątała dosłownie wszystko w swojej cukierni jak i pozostałej części budynku. Przy trzech ścianach Torashiro nie dostrzegł żadnych dziur, kilka nawet kiedyś było, jednak widoczne były ślady ich pozbywania się. Tylko przy jednej, tej od strony zachodniej, z które było słychać dźwięki świadcząc o obecności szczurów, dzięki 5 dziurom większej nieco niż ludzka pięść, znajdującym się na różnej wysokości. Najwidoczniej szczury nie podchodziły bliżej jakiegoś mocniejszego światła, jak na przykład takie, jakie miał obecnie w swoim posiadaniu młody mag. Istniała także możliwość, że jak Wróżek wyjdzie z tej piwnicy po pozbyciu się gryzoni, kobieta zejdzie na dół i zacznie wszystko sprzątać. Świecąca kulka natomiast kilka razy lekko, ale jednak zauważalnie zaczęła słabiej świecić przez parę sekund, pomimo porządnego machania nią w ręce.

No i chłopak znalazł to, czego szukał, fakt faktem, nie był może zbytnio usatysfakcjonowany tym, że istniała dość spora szansa, że właścicielka szybko znajdzie owy przedmiot, zresztą tak samo jak lekko niepokoił go fakt słabnięcia kuli. To co chciał teraz zrobić to przyjrzeć się tym dziurom, a nóż w jakiejś się szczury zaległy, to głupio tak tam pakować rękę. Gdyby natomiast były po prostu pustymi zniszczeniami w ścianie piwnicy, to wtedy ostrożnie spróbowałby umieścić tam przedmiot dany mu przez Gauntera, przy okazji mniej "odświeżając" światło z kulki. Najchętniej umieściłby tę kostkę tak, by nie wystawała i by była niewidoczna na pierwszy rzut oka. No i najlepiej jakoś tak, by trzeba było się do dziury, w której by ją schował troszkę namęczyć coby się dostać (chociażby skok czy schylenie się), zawsze to jakieś dodatkowe zabezpieczenie przed szybkim znalezieniem bomby czasowej. No i oczywiście, cały czas za szczurami się rozglądał. Tak przy okazji. Fajnie byłoby się nimi też zająć... bądź pozbyć... czy coś. No i oczywiście, najchętniej bombę by schował w takim miejscu, by zwierzątka też miały problem z dostaniem się do niej, o ile byłoby to możliwe. Oczywiście, w celu znalezienia szczurów zaprzestał tak namiętnego rozświetlania pomieszczenia kulką, acz wciąż, chciał by ona egzystowała.

MG:

Tora miał szczęście, a przynajmniej tak było w kwestii znalezienia odpowiedniego miejsca do którego będzie mógł umieścić odpowiedni przedmiot. Tym miejscem okazała się być najwyższa dziura, do której mag Fairy Tail z wyciągniętą ręką do góry musiał podskoczyć, aby dotknąć jej dolnej krawędzi. I na dodatek okazała się być ona albo w chwili obecnej nie zajmowana przez gryzonie, albo była ona w jakiś inny sposób stworzona całkiem niedawno. Przedmiot otrzymany od O'Dimm wskoczył okazał się być wystarczająco mniejszy od miejsca, gdzie miał zostać umieszczony, przez co za pierwszym razem znalazł się wewnątrz. Na dodatek prawdopodobnie trochę również głęboko, gdyż Torashiro nie był w stanie ani zobaczyć ani także dotknąć tej kostki, nawet skacząc pod tą dziurą. Po kilku takich skokach młody mag usłyszał szelest za sobą, reagując na to odwróceniem w celu dowiedzenia się co powoduje ten dźwięk. Gdy to zrobił dostrzegł szczura, a dokładnie to szczury w liczbie 6, po ich dostrzeżeniu Wróżek mógł od razu zrozumieć, dlaczego nie podziałała na nich substancja starszej pani. Te które miał obecnie przed sobą były większe, znacznie większe niż gryzonie z tego gatunku jakie zazwyczaj miał okazję widzieć, przynajmniej 2 razy większe. Znacznie większe niż dziury, które miał obecnie za sobą, więc raczej to nie było miejsce, gdzie odpoczywały i spały, najwyraźniej to co miał za plecami musiał być czym w rodzaju spiżarni. Same szczury miały praktycznie smolistą sierść, przez co bardzo trudno było je dostrzec w ciemnościach, widoczne kły oraz pazury wydawały się być dosyć ostre. I te dziwne oczy, zielone, połyskujące w które bardzo trudno się spoglądała przez dłuższy okres czasu. Na dodatek kulka, którą Tora miał w swojej ręce mimo usilnych prób silnego machania tą górną kończyną świeciła coraz słabiej.

Dobra. Nic Tory nie dziabło, przedmiocik schowany, trochę światło zaczyna tam blaknąć, ale walić. Szczury wreszcie się pokazały. Może nie były to zwykłe szczury, ale wciąż, zwierzęta. Pewnie zmutowane, trochę wściekłe, ale za to szczury. A z nimi cóż... trza zrobić porządek. Wszak za to mu płacą. Dlatego w sumie średnio się przejął zanikającym światłem. Był magiem energii, ta sama w sobie chyba trochę by tego blasku wyemitowała, więc po prostu... użył Miecza (D), coby pojawił się nad szczurami i jak najszybciej zacząłby je... kroić. I ciachać. I ogólnie zadawać im ból. Wielki. Bolący. Uśmiercający. Ot, chciał by nagłe pojawienie się miecza zasiało terror wśród tych istot, coby je rozkroić i zadać im ból. Gdyby jakiś próbował się zbliżyć zanadto do Tory, wtedy ten spróbowałby ich uniknąć, starając się trzymać na dystans, a gdyby było to trudne, to użyłby Energetycznego Pchnięcia (D) z punktu ciała, najbliższego dla atakującego go szczura, coby ten dostał. No, chyba, że miecz by szybciej się nim zajął. Bo tak to miecz miał tam robić rzeźnię. No, i jakoś tak by to było. A gdyby jednak było trudniej, to Tora by kopał, deptał czy w ostateczności uderzał Szczury. Zdolności do tego miał (Łamacz Kości, Joker, Zmysł Walki, Walka Wręcz, Skrytobójca, Sportowiec - wsio na 1), coby unikać, bić, kopać i mordować, także i stworki no i nie zmęczyć się za szybko. No i dokonać rzezi. Tak, jakoś tak to działało. Więc... niech poleje się krew szczurza! Oczywiście, przy okazji by uważał, coby go jakoś zwierzątka nie otoczyły, wtedy możliwe, że użyłby więcej niż jednego miecza. Zależnie od sytuacji. Many i tak miał dużo.

MG:


W końcu doszło do spotkania człowieka ze bestiami, a dokładniej mówiąc rozpoczęło się starcie między Torashiro, a nienormalnymi szczurami zamieszkujące tą piwnicę. Tak więc Wróżek wytworzył miecz, którym udało mu się wykonać jedno, za to solidne pchnięcie które zabiło gryzonia, znajdującego się najbliżej. Wytworzona jednak przez maga broń w jakiś sposób utknęła w martwym ciele, przez co przynajmniej chwilowo, nie możliwe było zaatakowanie nim na odległość kolejnego szkodnika. Pozostała piątka chociaż odsunęła się od swojego nieruszającego się towarzysza, który raczej im w obecnej im nie pomoże w pozbyciu się nieproszonego gościa. Trzy szczury ruszyły na lewo, natomiast dwa pozostałe na prawo od maga, po czym gwałtownie przyśpieszyły i skoczyły na niego. Młody mag był jednak przygotowany na taką i dzięki swojemu zaklęciu zatrzymał ich atak, przez co spadły metr przed nim na ziemię. Z tej pozycji jaką obecnie zajmowały nie wznowiły swojej próby zadania ran, tylko małymi jednak szybkimi skokami cofnęły się do tyłu, tak że obecnie znajdowały się one w odległości 4 metrów od maga. Pozostała trójka znajdująca się po jego lewej stronie zatrzymała się 5 metrów od człowieka, one natomiast poza przemieszczeniem się w to miejsce nie wykonały nic innego. Trzymana w ręce maga kulka ponownie zaczęła świecić jak na samym początku możliwe, że wcześniej było w niej jakieś zwarcie.

Torashiro: 186MM, Miecz 1/2.

Dobrze, Tora średnio przejmował się teraz tą kulką, ważniejszym problemem były szczury. Dlatego Tora miał miecz. I choć zatrzymał się na moment przy pierwszym z nich, to szybko zaraz po tym ruszył na kolejnego szczura (gdy tylko się uwolnił, o co starał się od razu), tego, do którego miał najbliżej, chcąc się pozbyć kolejnego. A następnie kolejnego. I tak dalej. Gdyby zaś czas tworu miałby się skończyć, to użyłby implozji jak najbliżej jednego ze szczurów lub całej grupy, coby je lekko chociaż przestraszyć.

Również, gdyby wiedział, że jego laser nie zniszczy tutaj niczego, to czemu by nie użyć odpowiednio dużego Promienia Energii (A), coby objąć większość lub wszystkie szczury i się ich pozbyć, jednocześnie niczego nie niszcząc? Szybko, łatwo i przyjemnie. Jak nie miałby pewności bądź byłyby jakieś problemy, to trudno. Nie robi tego, tylko przywołuje kolejny miecz.

Oczywiście, nadal unika Szczurów i zachowuje środki bezpieczeństwa jak wcześniej. Byleby tylko nie dostać i byleby tylko je zranić.

MG:

Po chwili szarpaniny z martwym ciałem miecz Tory wydostał się i mógł dalej ranić i powodować śmierć pozostałej grupie szkodników. Udało mu się w dość krótkim czasie pozbawić życia kolejnego szczura przy pomocy przedmiotu wytworzonego dzięki magii, tak więc ich przewaga liczebna jeszcze bardziej zmalała. Udało mu się również dzięki swoim umiejętnościom wykorzystywanym podczas uników oraz pewnie sporej dawce szczęścia, nie dać się nawet jeden raz ugryź przez któryś z tych gryzoni. Również Torashiro miał okazję użyć tego, co miał obecnie najsilniejszego w swoim arsenale, a mianowicie bardzo silny laser. Po jego użyciu nie było już żadnych śladów zwierząt wokół młodego maga, najwyraźniej te cztery które pozostały zostały dosłownie zmiecione z ziemi. Dodatkowo przy użyciu tego zaklęcia Wróżek nic nie zniszczył w tej piwnicy, a przynajmniej tak to wyglądało z jego perspektywy. Tak więc przy Torze były tylko i wyłącznie 2 ciała istot, które miał za zadanie pozbyć się z tego miejsca, pytanie było, czy te które spotkał w tym czasie, były wszystkimi jakie się tutaj zagnieździły.

Torashiro: 153MM.

Dobra, robota szybka, łatwa, zdawałoby się, że przyjemna nawet. Uważnie więc zaczął nasłuchiwać, a także i powoli ruszył w stronę, gdzie strzelał laserem. Ot, chciał się upewnić, czy na pewno niczego nie zniszczył, a przy okazji zobaczyć, czy wszystkich szczurów się już pozbył. Wszak po to też zwiększał promień lasera, ale lepiej się upewnić. No, a potem by przeszukiwał dalej piwnicę, coby sprawdzić, czy już wszystkich szczurów raczej się pozbył oraz w razie potrzeby usunąć resztę z nich zgodnie z poprzednim planem, tj. energetycznym mieczem. A jak! Byle do przodu, byle szybko.

MG:

Na szczęście dla samego maga jak i dla właścicielki tej cukierni nie było więcej szczurów w piwnicy, przez co Torashiro nie musiał dokonywać ich eliminacji. Istniała szansa, że podczas kolejnego starcia z tymi istotami, jeśli do niego by doszło, mogłyby powstać zniszczenia, co było znakiem charakterystycznym znakiem pewnej konkretnej gildii. Tej do której należał właśnie ten młody człowiek, który właśnie wychodził z piwnicy, mówiąc starszej kobiecie, że poziom niżej jest już bezpieczniej. Staruszka oczywiście nie uwierzyła Wróżkowi na słowo, wzięła od niego świecącą kulkę z nią udała się niżej, aby na własne oczy zobaczyć, tego co dokonał Tora. Zajęło jej to kilka minut, po tym czasie wróciła ponownie do maga, któremu podziękowała za wykonaną robotę mówiąc przy tym, aby się nie martwił, że posprząta resztki zwierząt, te które tam zostały. Dała Torashiro mały mieszek za zapłatę za wykonaną misję, oraz dosyć duże ciasto informując, że to jej jeden z ostatnich wypieków, tak więc jest to świeże i zapewne bardzo dobre. Tak więc chłopak parający się magią wyszedł po chwili z tej cukierni z dwoma przedmiotami, a samemu zostawiając tam jeden, ciasto trzymał obiema rękoma, bo tak było mu najwygodniej. I gdy zrobił kilka kroków od tego budynku. Poczuł silne pieczenie na ręce w miejscu, gdzie miał pewnie konkretny symbol. Upuścił wypiek na ziemię, łapiąc się jedną ręką drugą, mając po raz kolejny fart, gdyż ciasto wylądowało twardą podstawką z drewna o podłoże. Tak więc nic się nie stało jemu, natomiast sam Wróżek zauważył gdy rozejrzał się po okolicy, że jakieś 40 metrów od niego, opiera się ścianę jednego budynku twórca tego symbolu. On sam coś czytał, po czym udał się głąb pewnej bliskiej alejki.

No i fajno. Robota wykonana, sprzedawczyni zadowolona, budynek nie zniszczony. Pełen serwis bym powiedział. Podziękował z uśmiechem i z radością przyjął prezent po czym wyszedł. Tak czy inaczej, nie mogło być tak pięknie. W najmniej spodziewanym momencie ręka chłopaka zaczęła go mocno piec, tak, że ten z zaskoczenia upuścił swoją nagrodę. Dobrze, że nie było to coś łatwego do zniszczenia, bo pewnie by trochę żałował. Pewnie już nie będzie takie urocze jak wcześniej, ale dobre pewnie będzie nadal. Tak czy inaczej, wziął szybko swoją nagrodę za pozbycie się szkodników i ruszył w kierunku Gauntera, a dokładniej miejsca, gdzie takowy zniknął. Trza to załatwić szybko. A jak.

MG:

I tak więc doszło do kolejnego spotkania dwójki osób, które każde z nich miało za sobą przynajmniej jedna podróż w czasie. Gaunter, gdy Tora go spotkał w tej dosyć wąskiej alejce, siedział na ziemi i coś rysował zwykłym patykiem przed sobą, jakieś znaki które część przypominało to młodemu magowi to co widział na kartkach Podróżnika. Przez może i nawet dobre kilka minut żaden z nich nie wypowiedział żadnego słowa, Wróżek poczuł tylko pod koniec po raz kolejny pieczenie na ręce, po którym znak tak widoczny zniknął całkowicie.
- Jeśli wszystko dobrze pójdzie, za kilka lat, może trochę szybciej, po raz kolejny się spotkamy, pewnie w innych okolicznościach, ale to szczegół. Dobrze, że wykonałeś to zadanie, które ci zleciłem, jak mówiłem, ja i ty na tym dobrze wyjdziemy.  Tamten przedmiot najpewniej właśnie się aktywował, inaczej przez okno na tym pierwszym piętrze wyleciałby martwy człowiek. Grupka ludzi zebrałaby się wokół ciała, zostałyby wezwane służby porządkowe, co wszystko z tego miejsca usłyszelibyśmy jeśli to by się wydarzyło - przerwał w końcu O'Dimm, kończąc tym samym rysować, rzucając gdzieś patyk za siebie i stając w środku narysowanych przez siebie symboli. Obydwie swoje ręce włożył do torby, która zawsze była widoczna na jego boku z której wyciągnął parę bardzo starych kartek papieru oraz małą szkarłatną sakiewkę z czymś w środku.
- Zanim udam się w podróż, nagroda -  padły kolejne słowa, po czym skierował w stronę Wróżka te kilka kartek - Podobno należały do twojego mistrza z dawnych czasów, niby to jego pismo, pewnie z jakiegoś jego dziennika - powiedział Gaunter.

Zdobyte nagrody:
5.000 i  11 PD za pozbycie się szczurów.