Przedmieścia

First topic message reminder :

Zwykłe przedmieścia, jakie można spotkać w każdym mieście. Budynki mieszkalne, różnorodne sklepy i karczmy. Nie wyglądały jednak one na jakoś specjalnie ubogie. Wręcz przeciwnie. Większość była zbudowany z tych bardziej kosztownych materiałów. Mimo wszystko, ,nic specjalnie magicznego i niesamowitego. Ale przedmieścia nie były brzydkie.


Chłopak, prędzej czy później, dotarł do Calthy, gdzie to miał zacząć poszukiwanie informacji o jakimś dziwnym, brodatym staruszku. Nie było to wiele, ale musiało wystarczyć na ten moment. Jego tygrysi towarzysz nie mówił nic o całej tej sytuacji. Nie wiedział też o co chodziło tej kobiecie wcześniej. Albo nie chciał mu powiedzieć. Jedno z dwóch. Rozglądając się po okolicy, chłopak mógł zauważyć parę straganów gdzie ludzie sprzedawali najróżniejsze rzeczy. Antyki, owoce, bronie... zachowywali się jakby był jakiś festiwal. Poza nimi, zwykli przechodnie kręcili się w te i we wte. Nie wiedział jednak nikogo, kto wyglądał podobnie do swojego celu.
W pewnym momencie, Sora mógł dostrzec jak ktoś wylatuje przez drzwi od karczmy prosto na ulicy. Wyglądał na dwudziestolatka, a był ubrany jak klaun. Brakowało mu tylko czerwonego nosa i makijażu. Nawet udało mu się zdobyć czerwone włosy, które wyglądały jakby je potraktowano prądem. Pomimo tego że wyleciał w tak nieelegancki sposób, miał na twarzy szeroki uśmiech.
-Nie chcę Cię tu więcej widzieć! Wystarczy mi dziwolągów odwiedzających ten lokal! - wykrzyknął do niego jakiś mężczyzna w sile wieku. Wysoki na ponad dwa metry, i dość umięśniony. Posturą przypominał jakiegoś drwala lub górnika. Ubrany był w białą, pobrudzoną koszulę, czarne spodnie i eleganckie buty. Po tym jak to wykrzyknął, wrócił z powrotem do swojej karczmy, a dziwoląg uciekł gdzieś między alejki. Cóż... mieścina wydawała się przyjemna.

MG:
Tygrys wbrew własnej woli wciąż znajdował się w dłoniach Genbu i nawet podgryzanie jego palców nie wystarczało, by odzyskać swobodę. Kiedy jednak Egon posłyszał mentalny przekaz Sory, spojrzał na chłopca i kiwnął mu głową, na znak, że w razie czego może na niego liczyć. Po chwili zaspany i ociężały Sora wyszedł z domku, by zacząć wokół niego krążyć. Przez senność nie zauważył, żeby coś się zmieniło. Nim jednak zdołał się oddalić, Genbu zdążył wyjść za nim z domu, a wtedy...
- Dzień dobry, proszę pana - Sora usłyszał znajomy, dziewczęcy głosik, należący do spotkanej wcześniej osóbki. Jasnowłosa dziewczynka siedziała tuż obok chatki z notatnikiem na kolanach i z długopisem w dłoni. Oczy miała lekko przekrwione, jak po nieprzespanej nocy.
- Dzień dobry, dzień dobry - odpowiedział jej nieco zaskoczony Genbu, po czym uśmiechnął się miło do dziewczynki, a następnie zwrócił wzrok na Sorę. - No, ruchy chłopcze! Pokaż, że potrafisz!

Życie potrafiło być naprawdę niesprawiedliwe. Tygrys mógł się z pewnością o tym przekonać, jednak w niedługim czasie z opresji miało uwolnić go zaklęcie nastolatka, czy też jego pasywna zdolność magii. A nawet podstawowa. Niezależnie od nazewnictwa, kotowaty powinien pojawić się w rękach nastolatka, a następnie ruszyliby na swój treningowy spacer. Przynajmniej takie było wstępne założenie, bo kiedy do jego uszu dotarły pewne zgłoski, jakby asekuracyjnie aktywował nad samym Genbu zaklęcie Attention rangi C, a potem skinął tylko głową i ruszył... ćwiczyć. Co jednak miało to oznaczać? Odbiegnięcie na względnie bezpieczną odległość, w której powinien pozostać niewidoczny i niesłyszalny dla reszty. Wszystko po to, aby skryć się za potencjalnym drzewem i naradzić z Egonem.
- T-Też to widziałeś? - mruknąłby tylko konspiracyjnym szeptem, a może nawet tylko w myślach, zastanawiając się nad najważniejszą kwestią. - Co teraz?

MG:
Nie bez powodu Genbu nazywany był żółwim mistrzem. Kiedy Egon został wyteleportowany z jego rąk, a nad jego głową pojawił się odwracający uwagę znak, staruszek zmarszczył brwi, spoglądając groźnie na Sorę. Potem machnął ręką nad głową, sprawiając, że znak znikł. Spełnił jednak swoją funkcję na tyle, iż na chwilę odwrócił uwagę dziewczynki i Sora zdołał wykonać szybki taktyczny odwrót, w celu omówienia z Egonem taktyki. Cóż jednak biedny tygrys mógł mu doradzić?
- Znalazła nas - potwierdził obawy Sory. - Może powinniśmy powiedzieć prawdę mistrzowi? Choć z drugiej strony... Co jeśliby się okazało, że on również był fanem Hoshiko, ale jeszcze jej w tobie nie rozpoznał?!
Egon nerwowo przełknął ślinkę. Najwidoczniej nie dostrzegał z sytuacji dobrego wyjścia. Poza tym, czy mogli sobie pozwolić, by długo się tak ukrywać?

Huston - mamy problem. W dodatku całkiem niemały, chociaż pod postacią drobnej dziewczynki. Nie mógł spędzić w tym miejscu całego dnia, a za tym szedł ten fakt, że niekoniecznie miał czas, aby obmyślić bardziej składny plan. Sięgnął tylko po jakąś kartkę, długopis, czy inne tego typu rzeczy, które to miał raczej szanse mieć przy sobie w kieszeni, aby napisać szybką, prostą notkę dla mistrza. Coś pokroju 'zostaliśmy pilnie wezwani, dokończymy trening po powrocie'. Oczywiście mniejszym druczkiem zamieściłby też ostrzeżenie przed nietypową nieznajomą, coby ten sobie jakoś z tym wszystkim poradził. W tym jednak momencie dochodziło do najgorszej części planu. Niebieskowłosy uśmiechnął się w kierunku tygrysa, chociaż jego spojrzenie zdawało się go automatycznie za to przepraszać.
- Zostało dostarczyć tę notkę i się ewakuować - stwierdziły krótko, podając ją w stronę kotowatego, który miałby przenieść ów kartkę, a następnie za pomocą podstawy jego magii wrócić do niego i... udać się w sobie znanym, bezpiecznym kierunku. Jak chociażby sama gildia. Odczekać parę dni i może wtedy wrócić.

MG:
Tygrys spojrzał na Sorę, lekko zaniepokojony. Może i nie dostrzegał lepszego rozwiązania, ale widać było po nim, że nie miał zbyt wielkiej chęci tak wcześnie opuszczać chatki Genbu. Tyle jeszcze przecież musieli się nauczyć! Tyle mogli się od niego dowiedzieć! Lecz czy obecność zielonookiej dziewczynki nie przeszkadzała w tym tak bardzo, że było to niemożliwe. Egon rozumiał, że nic innego nie da się zrobić. Przyjął od Sory wiadomość, którą to zaniósł staruszkowi. Po czym powrócił do Sory i razem mogli poszukać względnie bezpiecznego miejsca. Lecz czy takie jeszcze gdzieś dla nich istniało?

Sora:
+ 7 PD
Możesz dać z/t

Niebieskowłosy z pewnością przemęczyłby się jakoś z tymi wszystkimi lekcjami, jednak nie w tym rzecz. Aktualnie nie mieli ku temu najlepszej okazji. Jakby nie patrzeć, wszystko mogło się nagle skomplikować, przez co pozostanie w chatce - przynajmniej w tym momencie - mogło okazać się nader problematyczne. Mimo wszystko, miał zamiar tutaj jeszcze wrócić, acz niekoniecznie w tym momencie. Westchnął, przyzywając jedynie do siebie swojego towarzysza, aby to następnie ruszyć w kierunku niedawno wzeszłego słońca, czy też na pociąg powrotny do Magnolii.

zt