Zachodnie przedmieścia

To właśnie tutaj udały się dwie Syrenki, które miały zacząć swoją wspólną misje w poszukiwaniu krewnych zaginionej mistrzyni, jednak... Gdzie powinny zacząć? W końcu podziwianie fontanny raczej nie pomoże w ów poszukiwaniach, ale - kto wie? W każdym bądź razie zarówno Lilith, jak i Cassandra znalazły się w tej okolicy, a co zrobią dalej? To już chyba zależy od nich samych...

Cass po drodze doszła do wniosku, że lepiej będzie wskoczyć w jakieś cieplejsze ciuszki. W następnej chwili miała już na sobie długie dżinsowe spodnie i koszulkę na ramiączkach. Na wierzch wciągniętą czarną bluzę z kapturem z ciemnoczerwoną podwójną linią przebiegająca przez całą wysokość na lewej piersi. Zaoferowała także coś dla Lily, powiedziała tylko żeby dać jej znać, a na pewno coś się dla jej Syrenkowej koleżanki znajdzie.
A kiedy dotarły w okolicę Oshibany trzeba było zacząć szukać rodzeństwa pani Sophie. Tylko jak? To było dobre pytanie. Postanowiła poradzić się Lilith.
- I co teraz? Po prostu kogoś zapytać? Tak chyba zrobię. Czy masz lepszy pomysł?

Lilith natomiast uznała, że nie będzie zmieniać swojego ubioru. W jej opinii sukienka, choć dosyć cienka powinna wystarczyć. Zasunęła swoją ciemną bluzę pod sam podbródek zakrywając tym samym znak gildii i poprawiła kaptur nie zakładając go jednak. Potem grzecznie podziękowała Cassandrze za ofertę i zasygnalizowała gotowość do drogi.
Kiedy dotarły już do celu przeciągnęła się i westchnęła. Wreszcie naprawdę zaczęła jakieś zadanie. Zadanie, które mogło być trudniejsze, niż się wydaje. Pierwszym, co zrobiła potem było rozejrzenie się po okolicy. Fontanna, drewniane domy... Taki widok nie dziwił Syrenki. Może nie był tym, czego się spodziewała, ale od jej wyobrażeń aż tak dalece nie odbiegał.
- Raczej nic lepszego nie wymyślimy. - odrzekła krótko towarzyszce. - Popytamy ludzi, ktoś na pewno będzie ich znać. Chodźmy. - zarządziła i powolnym krokiem ruszyła przed siebie starając się wypatrzeć jakichś mieszkańców, którzy wyglądaliby na skłonnych do udzielenia pomocy dwójce czarodziejek.

Wypatrzenie mieszkańców nie stanowiło problemu, a przynajmniej pozornie... W zasięgu wzroku Syrenek znalazły się jakieś dwie staruszki, które siedziały sobie na ławeczce, prowadząc nad wyraz ożywioną pogawędkę o lekarstwach, czy też różnych medycznych zagadnieniach. Ponadto w pobliżu znajdywała się otwarta apteka, mała kawiarenka, a także osiedlowy sklepik spożywczy oraz zegarmistrz, a poza tym... cisza? Może wszystko to za sprawą takiej pory, co większość ludzi zapewne była w pracy? No cóż... Dziewczyny od czegoś musiały zacząć... Chyba.

- Dobra~ - Zawołała energicznie. - Rozdzielmy się i popytajmy, spotkamy się w tej kawiarence za kwadrans. Oke? - Zapytała, ale wcale nie czekając na odpowiedź koleżanki od razu przeszła do realizacji planu. Ale... trzeba było troszkę uściślić kto - gdzie. Tak wiec zatrzymała się w półkroku i znów zwróciła do syrenki.
- Dobra, to ja wezmę staruszki i aptekę, ty resztę. Wiesz o co pytać? To za kwadrans w kawiarni. Powodzenia! - i tyle z jej strony. Nie dała dojść biedaczce do słowa i od razu zajęła się zadaniem z podziwu godną determinacją.
Najpierw za cel obrała sobie staruszki. W końcu to takie osiedlowe źródła wiedzy. Zawsze maja coś do powiedzenia. Co gdzie i kto ktoś robił. Dusthert liczyła więc, że czegoś się od nich dowie. Podeszła wartkim krokiem i głośno się przywitała. W końcu może przy-głuchawe są babcie, albo co.
- Dobry~! - zawołała unosząc łapkę i uśmiechając się szeroko. - Możecie mi pomóc? Szukam kogoś kto powinien mieszkać w tej okolicy. Jeśli dobrze pamiętam nazywają się Fourier. Chyba... - zastanowiła się przez chwilę pragnąc wygrzebać z pamięci ich imiona. - Chyba All i Ellie. Znacie kogoś takiego? - Zapytała wciąż uśmiechając się i przestępując z lekka z lewej nogi na prawą i odwrotnie, lekko się kołysząc. Jakby babcie niczego nie wiedziały, a wierzyła że coś wiedzieć będą, uda się do apteki.

Lily zgodziła się bez słowa na wszystko, co zarządziła Cass szybkim kiwnięciem głową. Przeciągnęła się odrobinę i skierowała wzrok ku swoim celom - sklepikowi spożywczemu oraz zegarmistrzowi. Do tego zerknęła z przymrużeniem oczu w stronę kawiarenki, do której miała się za kwadrans udać. Potem już jedynie wyruszyła dosyć szybkim krokiem w stronę... zegarmistrza. Tak, tam zamierzała udać się najpierw. Prawdopodobnie sprzedawczyni wiedziałaby o wiele więcej z tego, co dzieje się w mieście i kto gdzie mieszka, jednak Lily nie miała absolutnie ochoty udawać się tam. A nuż więcej uda się dowiedzieć czarodziejce w tym raczej mało odwiedzanym, ale jak dla niej przyjemniejszym miejscu.
Kiedy już dziewczyna zbliżyła już się do budynku, weszła powoli do środka i rzuciła okiem na wnętrze. Podeszła do lady i spojrzała na osobę, która tu obsługiwała. A jeśli było pusto, zaczekała i krótkim "Halo..?" zawiadomiła o swojej obecności.
- Dzień dobry. - powiedziała grzecznie do pierwszej osoby, którą ujrzała w środku, a potem przeszła od razu do rzeczy. - Poszukuję w okolicy rodziny znajomej. Nazywają się Ellie i All. Ellie i All Fourier. Mogę wiedzieć gdzie ich znajdę?
Czarodziejka celowo przedstawiła mistrzynię jako zwykłą znajomą. Pomyślała, że wzbudzi tym większe zaufanie i ludzie będą bardziej skorzy do pomocy. Niby nic, a może jednak w jakiś nieznaczny sposób pomoże.

Rozdzielenie zdawało się najlepszą decyzją, jaką mogły podjąć Syrenki, jednak - czy aby na pewno było słuszne? O tym członkinie Mermaid Crest mogły się przekonać w niedługim czasie, kiedy to każda z nich poszła w kierunku wcześniej przydzielonych rewirów.

Cass:
Dziewczyna z całą pewnością liczyła na to, iż dowie się czegoś od staruszek i w sumie... nie myliła się. Tylko pozostawało jedno pytanie! Czy wiedza, jaką nabyła - była konieczna?
- Spokojnie Gieniu, to na pewno nic poważnego...
- Ale Halinka słuchaj, jak ten Hermes przeleciał to od raaaazu! Byś tylko zobaczyła, bo ja nie mogłam
- Ale za to ten drugi... Ten to nie czuje bólu
Zdawały sobie dość żwawo dyskutować paniusie o ich przeżyciach z ostatnich dni, zaś w momencie, gdy przeszkodziła im ognistowłosa, te tylko spojrzały w jej kierunku, jakby mierzyły Dusthert wzrokiem!
- Słyszysz to Halinko? Widzisz to? Jak ona się ubiera, toż to niestosowne
- Do tego jeszcze ten ton... Z szacunkiem do starszych
- Bezczelne. Dzieciaki są takie bezczelne
- Gdzie to wszystko zmierza...

Lilith:
- Dzień dobry. Czym mogę służyć? - usłyszała tylko spokojne, acz raczej starsze tony, które dobiegały ze strony lady, aby zaraz potem dojrzeć siedzącego tam staruszka. Czyżby o tej porze zostali tutaj jedynie starsi ludzie? W każdym bądź razie Lilith powiodło się nieco lepiej, bo ta przynajmniej uzyskała jakieś korzystniejsze, a przynajmniej praktyczniejsze informacje! - Ellie? Mała Ellie? Urocza dzieweczka. Dawno jej nie widziałem... Bardzo miła dziewczynka. Dużo mówiła o swojej siostrze - to pani?

Cass czekała cierpliwie jak staruszki dokończa swoją rozmowę i łaskawie zwrócą na nią uwagę. Tyle, że jak już zwróciły się do niej to było jeszcze gorzej niż wcześniej. Zwyczajnie ją zbeształy te stare torby.
- Heee?! - krzyknęła chyba bardziej zła niż zaskoczona. - Co macie w tym niestosownego stare baby?! I o co wam chodzi? Pokłonów się spodziewacie czy co? - Wkurzające. Wkurzające, one były takie wkurzające, że Dusthert nie potrafiła się powstrzymać od krzyku.
- Dobra. - powiedziała już zupełnie spokojnie po kilku głębszych oddechach. - Nie chcecie mi pomóc to nie. Siedźcie sobie na ławeczce i gadajcie o dupie marynie. Żegnam ozięble... - i tym miłym akcentem zakończyła znajomość z serdecznymi staruszkami, aby udać się do apteki. Może tam uda się jej coś osiągnąć.
- Mam nadzieję, że Lily bardziej się poszczęściło... - burknęła sobie pod nosem.

Szczęśliwie Lily spotkała w środku staruszka. Dodatkowo najwidoczniej był chętny do pomocy, a to już bardzo dużo. Teraz musiała jedynie zapytać o to, o co powinna i nie zmarnować szansy. Choć nawet jeśli by się to stało, miała jeszcze sklep spożywczy i Cassandrę, która też szuka informacji, racja?
- Wyjechała? Coś się z nią stało? - zapytała pragnąc dowiedzieć się z jakiego powodu zegarmistrz dawno nie widział dziewczynki. - Nie, jestem znajomą jej siostry. Może mi pan podać ich adres lub jakieś wskazówki kogo pytać?
Zegarmistrz znał Ellie, powinien też wiedzieć, gdzie mieszka. Informacja, że dawno jej nie widział dodała Lilith trochę wątpliwości, czy staruszek da radę jej pomóc, jednak dalej sądziła, że coś przydatnego może wiedzieć. I pragnęła, by opowiedział o tym szybko, gdyż Syrenka zaczęła zastanawiać jaka część umówionego kwadransa minęła i czy nie będzie musiała czasem pospieszyć się w drugim sklepiku.

Cass:
Pomijając już kolejne marudzenie kobiet, Cassandra zdawała się odejść z niczym, chyba że liczyły się nabyte nerwy. Tak. Z całą pewnością psioczenie, jak i marudzenie pod nosami staruszek, które towarzyszyły odchodzącej, oburzonej dziewczynie nie pomagały w jej misji, a ta musiała po prostu ruszyć dalej. Mimo wszystko czerwonowłosa wkroczyła po pewnej chwili do apteki tylko po to, aby zastać? Nikogo prócz staruszki stojącej przy kasie, czekającej na obsługę? I dźwięku jaki dochodził z zaplecza, a zwiastował upadek jakiś przedmiotów... Co gorsza - szklanych...

Lilith:
Ta z kolei Syrenka miała już nieco więcej szczęścia, bo mimo wszystko udało jej się doprowadzić do porządniejszej wymiany zdań, aniżeli Dusthert. Mężczyzna podrapał się tylko po brodzie, jakby zastanawiając nad pewnym faktem, po czym spojrzał ponownie na dziewczynę. - Nie wiem. Zwykle odwiedzała mnie przynajmniej raz w tygodniu, a już przynajmniej od miesiąca jej nie widziałem. Może to wszystko przez jej brata... - odparł tylko, wzdychając dość ciężko, jakby ze zrezygnowaniem, a i spoglądając gdzieś na bok w kierunku jednego z wiszących zegarów.

- Witam, może mi pani pomóc? - zdążyła zapytać staruszkę. Miała nadzieję, że tym razem trafiła na inny typ starszej kobiety. Że będzie ona raczej miłą babcią, a nie zrzędliwą starą torbą. Tylko, że to z całą pewnością nie była sprzedawczyni. Przynajmniej odnosiło się takie wrażenie. Wyglądało raczej na to, że czeka na to, aż ktoś ją obsłuży. Więc gdzie do diabła był ktoś kto odpowiadała za to miejsce? Cass dość szybko uzyskała odpowiedź na to niezadane pytanie. Z magazynku czy zaplecza dobiegł ją jakiś dźwięk. Dźwięk, który określał niezdarę w pomieszczeniu z mnóstwem szkła. Oczywiście słysząc to płomiennowłosa nie zastanawiała się długo. Ba! W ogóle się nie zastanawiała.
- Pójdę to sprawdzić. - powiedziała nieco podniesionym, zaalarmowanym głosem. I pognała na zaplecze. Co tam, że mogla dostać ochrzan za to, że weszła nieuprawniona czy coś. Jakby Dusthert kiedykolwiek przejmowała się takimi pierdołami..

Lily zbliżyła się powoli do samej lady, by w końcu oprzeć się o nią dłońmi. Milczała kilka sekund wpatrując się jedynie w staruszka, aż w końcu kontynuowała rozmowę, nadal tym samym, miłym tonem.
- Tak? Co z jej bratem? Szukam obu, więc jeśli o nim pan coś wie...
Syrenka zerknęła w bok i jeszcze raz przemyślała odpowiedź staruszka. Pytała o adres, a zegarmistrz w końcu nic o nim nie powiedział przechodząc od razu do zniknięcia dziewczyny. Podjęła temat raz jeszcze.
- A adres ten dwójki? Zna go pan?
Lily znów zwróciła się ku zegarmistrzowi prostując się i splatając ręce przed sobą. Póki co była dosyć zadowolona z postępów. Nie dowiedziała się jeszcze wiele, ale staruszek wydawał się osobą chętną do pomocy, a to prognozowało zdobycie większej ilości informacji.

Cass:
Odpowiedź na pytanie Cass nie miała nastąpić prędko i nim ta się w ogóle pojawiła, to dziewczyna ruszyła już w kierunku magazynku! Dzielna Syrenka na pomoc cywilom? Być może...W każdym razie pierwszym, co mogła dostrzec Cass była około półtorametrowa dziewczyna, która aktualnie siedziała - dookoła szklanych odłamków i rozpływającej się po posadzce różowo-fioletowej substancji. Ba! Ów specyfik zdawał się w dodatku wydzielać jakieś opary, które miały dość silny zapach, mogący przysunąć na myśl wizytę u dentysty. W dodatku, jakby tego było mało, to ów niższa dziewczyna zdawała się kaszleć, jakby to wszystko... jej szkodziło?


Lilith:
Ta z kolei Syrenka miała nieco przyjemniejsze spotkanie, bo nie dość, że pozwalało jej na rozmowę, to jeszcze nie musiała się martwić żadnymi potencjalnymi toksynami. Bądź, co bądź - zegarmistrz, nie aptekarz. - Nigdy za mną nie przepadał. Jakby uważał, że mógłbym skrzywdzić tę kurszynkę! Oby tylko nic jej się nie stało... - odparł w sprawie pierwszej kwestii, czy też raczej nakreślił w pewien sposób relacje, jakie łączyły go z bratem Ellie. W dodatku ten jakby mimowolnie spojrzał w kierunku okiennic, by dodać później już tylko odpowiedź na drugą z poruszanych kwestii: - Najbardziej wysunięty na południe domek. Tak przynajmniej mówiła Ellie.


Jak coś nie musicie czekać jedna na drugą, a by nie wstrzymywać to w razie czego spróbuję dawać posta jakoś 48-72h od posta jednej z was

Poważna sprawa! To naprawdę wyglądało poważnie! Jakaś niska dziewczyna siedziała dookoła szklanych odłamków, a wokół unosiły się jakieś opary. Na pewno silnie toksyczne. Śmiertelnie niebezpieczne. Cass od razu zakryła usta dłonią, żeby nie nawdychać się tego dziadostwa. A potem pstryknęła palcami i puff. Po chwili miała już na sobie pełny kombinezon zabezpieczający ją przed toksycznymi oparami. Była bezpieczna, nic jej już nie groziło. Wyraźnie gorzej było jednak z panienką na podłodze, która zaczynała kasłać. Chyba trucizna zaczynała już na nią działać. Trzeba było szybko reagować! Dusthert niczym strażak doskoczyła do drobnej dziewczyny i przerzuciła ją sobie przez ramie. Nie wyglądała na ciężką, najwyżej wyłoży się jak długa niedoceniająca jej wagi. Ale wyciągnie stamtąd biedaczkę choćby nie wiadomo co! Tak jest, szybko starała się ją uratować wyciągając, wyprowadzając czy chociażby wlokąc ją po ziemi. Ważne, coby wyciągnąć ją z tamtego pomieszczenia. Chociaż nie, wlec to jej nie wlekła, w końcu pełno tam było odłamków. Mogła biedaczkę pokaleczyć. Ale jakoś na pewno ją wyciągała. Dramatyczna akcja musiała się udać i zakończyć zamknięciem drzwi. Chociaż te trujące opary mogły być jakimś gazem rozweselającym. No wtedy może być niezły ubaw...

Po opowieści zegarmistrza obraz rodzeństwa trochę się zmienił. Wcześniej uważała, że będzie to raczej miła dwójka żyjąca na przedmieściach miasta. Co prawda nie wiedziała o nich prawie nic, więc te "uważania" były bezpodstawne, ale to zawsze było coś. Natomiast po opowieściach staruszka All przedstawiał się w jej wyobraźni jako nieokrzesany człowiek, dla którego oczkiem w głowie jest siostrzyczka. Syrenka postanowiła jednak odrzucić te obrazy rodzeństwa mistrzyni i skupić się na samym odnalezieniu ich. Zanotowała w pamięci, że należy odwiedzić domek najbardziej wysunięty na południe. Odetchnęła głębiej i zwróciła się znów do staruszka:
- Dobrze, bardzo mi pan pomógł. - skinęła głową w geście podziękowania. - W takim razie ruszam ich szukać. Do widzenia. - pożegnała się uprzejmie.
Szybko odwróciła się od lady i ruszyła do wyjścia, by zaraz zatrzymać się przed budynkiem i rozejrzeć. Nie orientowała się ile czasu spędziła u swego pierwszego celu, ale teraz należało wybrać się do drugiego. Co prawda posiadała już dosyć sporo informacji, więc mogła po prostu iść do kawiarenki by spotkać się z Cassandrą i ruszyć prosto na południe, ale kto wie - może sprzedawczyni  będzie wiedziała coś ważniejszego? Lily chciała to sprawdzić, dlatego szybkim krokiem ruszyła w stronę sklepiku.