Park Hargeon

"Zielone serce tego portowego miasta" tak na ten park mówią mieszkańcy. Sam park jest bardzo duży, mniej więcej w samym centrum miasta. Przeważają w nim potężne drzewa liściaste, które na jesieni dają niesamowity pokaz tysiąca barw. Mnóstwo alejek daje spacerowiczom możliwość spokojnego spacerku z dala od wścibskich oczu. Jeśli zaś strudzeni podróżnicy chcą odpocząć przy źródle wody, mają do dyspozycji olbrzymią fontannę, jedną z najstarszych w Fiore. Pełna rzeźb małych kupidynów tylko wzmaga i tak romantyczną atmosferę. Park jest przyjazny nie tylko młodym parom ale też i strudzonym, szukającym odpoczynku ludziom zaawansowanego wieku. Duża ilość ławek powoduje, że miejsc siedzących nigdy nie zabraknie.

by Sakamoto

// w fabule początek
Włóczyła się po parku tak raczej bez celu. Nie miała ani nic do zrobienia, ani celu podróży, dziś rzuciło ją tutaj, jutro ruszy pewnie dalej w drogę. Gdy się jest wędrowcem bez domu, nie widzi się potrzeby zatrzymywać gdzieś na stałe.
Czasem to życie nie było łatwe. Magowie byli w tych swoich gildiach, czy jak to tam se nazwali ponoć, ponoć szczęśliwi. Mieli dach nad głową i takie tam jakieś zadanka i im za to płacono… jak można sprzedawać swoje talenty? Nie Misaki tego nie pojmowała, wolała być wolnym duchem, bez konieczności podporządkowywania się przełożonym.
Chociaż czasem… eee nie dobra nie ma co bujd wciskać, bo to i tak wyjdzie na jaw. Misaki to wolny duch, co szaleje w każdym mieście, do którego trafi. Woli trochę zobaczyć i nie ograniczać się. Jak chce to pomada, ale częściej nie chce, więc nie pomaga i tyle.
Teraz jednak wolała sobie pochodzić bez ładu i składu. Park w tym mieście nie wyróżniał się niczym specjalnym. Wyglądał jak każdy inny park, drzewka, i inne jakieś badyle. No co tu wielce mówić Misa nie była miłośniczką przyrody, jakoś tak, była bardziej miejską bestyjką, ale czasem każdemu na mózg padnie i się włóczy.
Idąc w głową wzniesiona ku górze, nie zauważyła, że z naprzeciwka nadciąga inna istota. Ich zderzenie nie było jakieś tam straszne w skutkach. Nikt nie ucierpiał, nikt nie płakał i się nie wywalił, po prostu zwykła czołówka z innym osobnikiem.
- Sory memory, nie zauważyłam – Uśmiechnęła się do dziewczyny, którą staranowała. No a co niby innego miała zrobić?

Dziewczyna trafiła do parku, a jak? Kto go tam wie, pewnie była na tyle śpiąca, że zasnęła na jakiejś ławce i lunatykując zawędrowała do Parku Hargeon. Jednak prawda była taka, że po ostatnim pobycie w szpitalu chciała troszkę się oddalić od Magnolii o niczym nie wspominając mistrzyni. Chyba nie będzie tęsknić za Akane prawda? W każdym razie czarnowłosa błąkała się miedzy drzewami, a nie jak cywilizowany człek chodzić zrobionymi ścieżkami. Taką właśnie dostrzegła kiedy wyszła zza jednego drzewa nagle bum! Na kogoś wpadła, nie było do twarde uderzenie. W sumie to nawet nie bolało, więc Akane prawie się tym nie przejęła.
-W porządku, zdarza się - mruknęła. Teraz właściwie się skapnęła, że włosy miała rozpuszczone. Cofnęła się kawałek do tyłu, wyjęła zapasowe gumki do włosów z kieszeni i zaczęła wiązać sobie dwie kitki na głowie.

-Skoro tak twierdzisz, to luz – Wzruszyła ramionami. Skoro laska twierdzi, że jest dobrze, to on nie zamierza się nad wyraz przymilać. Zresztą, to nie w jej stylu. Już chciała coś jeszcze powiedzieć, gdy dziewczyna zaczęła sobie kitki czesać.
Nie no powaga kitki? Bosz, co my w przedszkolu jesteśmy? Dziewczyna nie ma raczej 5 lat i nie chodzi z lizakiem w ustach. Nie Misaki nie mogła oderwać od niej oczu. Jak to się stało, że ta dziewczyna po zderzeniu myśli tylko o tym żeby sobie dwie kitki zapleść?
- Yyy – Podrapała się po włosach, jakoś wyleciało jej z głowy co ma jej powiedzieć. Bo raczej nie zapyta czy coś nie tak z nią? Może to jej taki look, kto ja tam wie…
- Masz krzywo jedną kitkę – wykrztusiła po minucie. Dobrze że śmiechem w twarz jej nie parsknęła, bo by było chamsko, a lepiej nie zadzierać z nieznajomą. Może się okazać, za ma potężną magię i MIsaki dostanie lanie. Nie chociaż jęzor ją świerzbił, przemilczała resztę zgryźliwych aluzji, na razie.

Jakoś nie miała powodów by się zacząć pieklić z tego powodu, w końcu to Akane wyszła zza drzewa. Jakby to pierwszy raz z kimś się zderzyła, wielka afera. Kiedy to wiązała sobie kucyki zauważyła, że różowo włosa dość dziwnie na nią patrzyła. Coś nie tak z nią było czy co? Kiedy już skończyła, została poinformowana, że jedna jest troszkę krzywo. Chociaż to nie brzmiało zbyt entuzjastycznie czy coś, ale zresztą. No to trzeba poprawić
-Dzięki, nie lubię kiedy są krzywo - zacisnęła gumkę i zaczęła macać kucyki, teraz już powinny być równo. Od zawsze czuła się dobrze w związanych włosach, zwłaszcza w ten sposób.

Jejciu, jaka dziwna rozmowa. Nigdy by nie przypuszczała, że tak można, znaczy gadać o niczym. Jakoś nie czuła się skrępowana, ani nic z tych rzeczy, po prostu nie sądziła, że ludzie żyjący stadnie marnotrawią na cos takiego czas.
Ona była złośliwa i gadatliwa, ale zawsze to dotyczyło czegoś konkretnego, jednak rozmowa o krzywych kucykach? Cud, że jeszcze nie wyśmiała nieznajomej. Zmitygowała się tylko od dalszych komentarzy.
- A tak na marginesie, to zwą mnie Misaki, a ciebie? – wyśmiewać się z obcych to chamstwo, kpić ze znajomych to standard. Jakoś tak łatwiej jest się pożartować gdy zna się drugą osobę, chociaż jej to nie było tak naprawdę potrzebne. Z drugiej jednak strony do innych kobiet zawsze była podejrzliwa, w końcu wie jakie potrafią być mściwe.
Z facetami postępuje inaczej niż z kobietami, nauczyły ją tego wędrówki po krainach i innych miastach. A jak to mówią, na błędach się człowiek uczy.

-Miło mi, Akane - odpowiedziała krótko. Właściwie to nigdy za bardzo nie wiem o czym powinna rozmawiać z osobą, którą dopiero co poznała lub właśnie wpadła. Jednak od tego znajomości się zaczynają. Tylko czy Akane ma ochotę na poznawanie nowych osób? Właściwie to sama nie wie, jakoś nigdy nie miała drygu do tego. Czasami szło jak po maśle, a czasami jest tak jak teraz właśnie. Nie wiadomo co mówić, robić czy coś. Na razie się skończyło na przedstawieniu się, tylko co dalej!? Akane właśnie nie miała pojęcia co jeszcze mogła by powiedzieć, w sumie to nie ma jakiejś specjalnej potrzeby by jeszcze siedzieć w Hargeonie.
-Em.. wybacz, ale chyba będziemy musiały czekać na inną okazję do rozmowy - być może. Dziewczyna wyminęła różowo włosą i skierowała swe kroczki... gdzieś tam.


z/t

Dziewczynka dreptała.. Dreptała i dreptała cały czas, aż w końcu znalazła jakieś miejsce na wypoczynek a konkretnie ławeczkę w Parku Hargeon. W końcu musiała przestać się włóczyć. Lewa łapka by każdy widział, że dziewczyna z DHC jest i do niej nie podchodzić, bo właśnie zażywa odpoczynku. A co?! Niech sobie nie myślą, że cesarzowej ciasteczek można przeszkadzać. Toż to ona najwspanialsza produkuje ciasteczka ot tak! I nie tylko! Do tego są mordercze.. Ale ciii.. Nikt tego nie może zauważyć.. Pewnie i tak nie zauważy, bo co? Bo dziewczynka ma 145 centymetrów wzrostów i już nie zamierzała urosnąć, ani się jej śniło.
- Aaaaaaa! - wymruczała słodziutkim głosikiem i rozłożyła się na ławce.. Do tego stworzyła sobie jeszcze ciasteczko i je zjadła.. Tak smak lenistwa.. To dobry smak.

Cóż Melior by przyśpieszyć nieco przybycie do Shirotsume postanowił skorzystać z pociągu, który przejeżdżał przez kilka miast. Zapewne siwowłosy bez problemu dotarłby do celu, gdyby w połowie drogi nie przysnął i przejechał się dalej. No ale takie przypadki się zdarzają, więc bez żadnej złości wysiadł na kolejnym postoju jak się obudził. Sprawdziwszy harmonogram i zauważywszy, że kolejny pociąg będzie popołudniu postanowił sobie trochę pozwiedzać. Traf chciał, że zawędrował właśnie do parku. Z zaciekawieniem podziwiając widoki trafił na fontannę, przy której się zatrzymał. To miejsce przypomniało mu, że podobne było w Magnolii, gdzie rozmawiał z Colette o uatrakcyjnieniu parku. Trzeba przyznać, że było to całkiem zabawne wspomnienie, więc jego uśmiech poszerzył się odrobinę. Niedługo później poczuł interesujący zapach, więc postanowił za nim podążyć. Gdy jednak dotarł do miejsca, gdzie "ślad" się kończył nie zauważył niczego odpowiedniego.
- Hmm, dziwne skoro czułem zapach świeżego wypieku, to powinna być niedaleko cukiernia lub kawiarnia, lecz niczego takiego nie widać. - Odrzekł pod nosem nieco zamyślony.
Miał akurat ochotę na świeży wypiek, gdyż ciepły smakołyk znacznie lepiej odwracał uwagę od niekomfortowych spraw.
- Emm, przepraszam nie wie panienka, gdzie w najbliższej okolicy sprzedają jakieś wyroby cukiernicze? - Odparł wesoło z uprzejmym uśmiechem w stronę dziewczyny.
Tak pozatym należy dodać, że Melior był w mundurze, gdyż pierwotnie wybierał się na swój komisariat.

No i masz Ci los samotność .. Trafił szlag! No jak piorunem w szczypiorek! Bum szakalaka i chłopak.. Dokładniej policjant stanął koło niej. Jakoś nie obchodziło ją to specjalnie, więc swój znak gildii przed nim nie ukrywała. Wręcz przeciwnie.. Stworzyła sobie na oczach chłopaka i zjadła znakiem zwróconym w jego stronę. Po co? A od tak!~ Nie chciała mieć problemów, a rozmowa z mężczyzną nie jest czymś, co blondynka lubi. Jednak no ... Musiała się odezwać. Nie za bardzo się jej chciało, ale podniosła się i usiadła na ławce prosto..
- Nie znajdziesz tu cukierni.. Siedzi przed tobą coś znacznie lepszego!~ Przenośna cukiernia, wszechwładająca wszystkim, co słokie ciasteczkow cesarzyni, albo po prostu mag słodyczy Ayano Yuuki.
Uśmiechnęła się promiennie dziewczyna.. Ciekawa reakcji chłopaka za zwyczaj to było takie wtf.. I ktoś chciał od niej słodyczy ciekawe czy schemat zachowań ludzkich znowu się powtórzy? Czy chłopak miło ją zaskoczy i będzie miała z nim o czym rozmawiać.. Mimo że to policjant, a ona najemniczka..

Cóż Melior zadał raczej normalne pytanie, jednakże otrzymał dość specyficzną odpowiedź. Słysząc początek ostatniego zdania miał ochotę przyjrzeć się dziewczynie z każdej strony by móc stwierdzić, czy gdziekolwiek wygląda na budynek cukierni. Zrezygnował jednak z tej myśli, gdy panna wypowiedziała kolejne słowa.
- Naprawdę?! To musi być z pewnością fajna i przydatna magia. - Rzucił energicznie z wesołym uśmiechem.
Następnie przypomniawszy sobie coś wyciągnął kartkę i flamaster po czym coś skreślił.
- Znaleźć alternatywne źródło słodyczy na wypadek początku końca świata i zamknięcia wszystkich kawiarni... Jest! - Mruknął niewyraźnie pod nosem chowając z powrotem papier i mazak.
W sumie dokładnie dało się zrozumieć tylko ostatnie słowo. Tak pozatym można było zauważyć, iż najwyraźniej dobry humor naprawdę mu dopisywał.
- Wspaniale trzydziesta siódma ważna sprawa z pięćdziesięciu jeden została już załatwiona. Zostało tylko czternaście. - Odparł entuzjastycznie.
Następnie o ile było miejsce na ławce to siadł na niej. jeśli nie to wziął tą na przeciwko.
- W jakich wyrobach się specjalizujesz? Torty? Ciastka? Cukierki? Ciasta? Żelki? A, może czekolada? - Spytał wesoło z tonem wyrażającym całkiem spore zainteresowanie.
- Tak, pozatym jestem Melior von Terks. - Dodał po jakimś czasie uprzejmie.
Co do znaku póki co nie zwrócił na niego większej uwagi, cóż miał "ważniejsze" rzeczy na głowie.

Dziewczyna spojrzała na chłopaka z miłym uśmiechem. Kochała swoją magię właśnie dzięki takim reakcjom. Aż się dziewczyna wyprostowała z dumy. Ciastka są fajne, a ona to tylko potwierdza.. Chodząca cukiernia.. Hie, hie hie i do tego ona jest taka jedyna w rodzaju i nikt nie będzie lepszą cukiernią od niej w końcu to cesarzowa Ayano!
- Tak naprawdę - zaśmiała - To nie jest fajna magia - zamilkła na chwilkę - to smaczna magia, a owszem przydatna magia zwłaszcza dla żarłoka... To co chcesz ode mnie ciasteczko?
Po chwili chłopak mówił coś do siebie, a mała za to postanowiła to całkowicie zignorować. Tylko słowo ostatnie usłyszała.. Ale jakoś serio małą ją to obchodziło, więc zrobiła sobie ciasteczko i zjadła. Potem kolejna dziwna sprawa.. Ile ten facet ma uronień za pewne myślała dziewczyna. No w sumie, co by o takim myśleć.. Pewnie niedługo się odczepi znowu dziewczynka będzie mogła jeść ciasteczka w ciszy i spokoju parku..
Jak na złość chłopak się dosiadł i pytał o jej magię.. Ayano tylko zarzuciła swoimi włoskami do tyłu i już rwała się by odpowiedzieć chłopakowi.
- W czym we wszystkich! - powiedziała entuzjastycznie.
No bo co? Z niej jest duży orzeszek do zgryzienia, bo słodycze które tworzą zawsze wychodzą.
- Miło poznań - na końcu od prychnęła tak jakby nic ją to nie obchodziło.

Z rozbawieniem wysłuchał pierwszych wypowiedzi dziewczyny. Trzeba przyznać, iż mówiła w całkiem interesujący sposób.
- W sumie rzeczywiście smaczna. - Rzucił rozbawiony. - Skoro proponujesz to nie odmówię. - Dodał wesoło z miłym uśmiechem.
Co prawda po późniejszych zachowaniach odniósł wrażenie, że chyba odrobinkę Ayano przeszkadzał, lecz uznał, że wystarczy po prostu przełamać pierwsze lody. Dlatego nie przejął się ewentualnymi sygnałami i postanowił kontynuować rozmowę.
- Hmm, czyli mówisz, że olbrzymie ciasta i torty to nie problem? Na przykład takie jak... te weselne wielopiętrowe? - Odrzekł z zaciekawieniem i entuzjazmem robiąc krótką przerwę na zastanowienie się podczas drugiego zdania.
Po krótkim czasie zaciekawiła go jeszcze jedna sprawa, a mianowicie czy jest ona w stanie stworzyć coś zdatnego do picia.
- O, a możesz przyzwać też jakiś napój? NIe jest problemem płynna czekolada lub mleko karmelowe? - Spytał wesoło.
Trzeba przyznać,że możliwość poprowadzenia z kimś rozmowy na ten temat bardzo mu się podobała. Jakby nie patrzeć to raczej nie wiele osób lubiło gadać o słodyczach, a z rozmowami o magi, też różnie było, więc siwowłosy cieszył się z możliwości poprowadzenia dialogu w obu tych sprawach.

Dziewczyna przekazała chłopakowi kolejne ciasteczko. Ach, jaka ona jest kochana. Z uśmiechem na ustach spoglądała na Meliora.. Miły z niego policjant, ale gdyby wiedział... Że dziewczę jest w DHC już pewnie taki miły by nie był.
- Tak to wszystko nie jest dla mnie problem i do tego nie widziałam jeszcze osoby, która na moje wypieki by się skarżyła - powiedziała z wielgaśnym uśmiechem na twarzy.
To że chłopak podziwiał jej magię bardzo podobało się dziewczynie i w sumie tylko to.. Ale.. Ten mundur. To ją trochę niepokoiło.. Skoro już Ayano zaczęła z kimś rozmowę to cóż będzie ją kontynuowała.
- Tak napoje też w końcu sama nazwa pokazuję to, że wszystkie słodyczy no, bo magia SŁODYCZY - ostatnie słowa jeszcze zaakcentowała.. W sumie taka rozmowa jej pasuję, no bo.. Rozmawianie o słodyczach i magii to jest naprawdę coś fajnego a już zwłaszcza w przypadku Ayaśki.
- Jesteś policjantem.. No nie?- spytała dosyć niepewnie..
Trochę to było dziwne.. Właściwie nielegalny mag rozmawiał na luzie z policjantem, ale różne przypadki chodzą po ludziach, nie? Nawet mogłoby się zdarzyć tak, że dziewczyna byłaby w policji.. Chociaż.. Swojej gildii tak łatwo nie opuści.
- I tak w ogóle jaką masz magię Meliorze?

No i Melior dostał ciasteczko, cóż to z pewnością był plus, jednakże jedno w razie czego nie starczyło by go kupić. Były rzeczy, których tak łatwo nie odda za słodycze, ale przejdźmy z tym tematem dalej.
- Heh, widzę żeś zupełnie pewna swych zdolności, no cóż sprawdźmy. - Rzucił entuzjastycznie z wesołym uśmiechem, a następnie postanowił przetestować magiczno cukiernicze umiejętności dziewczyny.
Postanowił skonsumować smakołyk w kilku gryzach by móc dłużej się nacieszyć smakiem i móc mieć jakieś porównanie, na tle tego co miał już mieć okazję kiedyś spróbować.
- Hmm, odpowiednia kruchość i aromat. Jakość świetna, rzeczywiście nie ma na co narzekać. - Zaczął niczym spec, lecz skończył żartobliwie.
Słysząc odpowiedź na temat napojów uśmiech siwowłosego nieznacznie się uśmiechnął. Cóż jakby nie patrzeć miech uniwersalną i wszechstronną wytwórnię słodyczy na przeciw siebie.
- Heh, a więc ewentualne braki żywnościowe nie są ci groźne. - Rzucił wesoło.
Jednakże najbardziej interesująco się zrobiło, jak Ayano wspomniała o policji. Najwyraźniej panna nie przepadała za policją, a przecież Melior nie był taki straszny. No i chłopak miał własne poglądy na pewne sprawy więc nie trzeba się było bać, chyba że zrobiło się coś niewłaściwego.
- Ech, a czy to źle? - Odrzekł żartobliwie z tajemniczym uśmiechem, spoglądając na dziewczynę i wyczekując z zaciekawieniem jej reakcji.
Gdy zapytano go o magię zastanowił się momencik. Nie chciał od razu zagłębiać się w szczegóły więc trzeba było dać zagadkowej odpowiedzi.
- A, skąd pewność że jestem magiem? Nie no, żartuję. - Odparł żartobliwie uprzejmie się uśmiechając. - Wielu moich znajomych twierdzi, że dysponuję jedną z najdziwniejszych magii, lecz dla mnie jest jak najbardziej normalna. - Dodał wyciągając z sakwy zamkniętą dłoń. - Co powiesz na małą sztuczkę? - Rzucił, po czym nie czekając na odpowiedź otworzył dłoń pokazując czekoladowego cukierka w papierku.
Następnie zamknął palce i znowu je rozsunął ukazując podwojoną ilość słodyczy. Powtórzył ten ruch jeszcze dwa razy, a następnie dysponował już czterema cukierkami z czego dwa rzucił rozmówczyni.