Park Hargeon

First topic message reminder :

"Zielone serce tego portowego miasta" tak na ten park mówią mieszkańcy. Sam park jest bardzo duży, mniej więcej w samym centrum miasta. Przeważają w nim potężne drzewa liściaste, które na jesieni dają niesamowity pokaz tysiąca barw. Mnóstwo alejek daje spacerowiczom możliwość spokojnego spacerku z dala od wścibskich oczu. Jeśli zaś strudzeni podróżnicy chcą odpocząć przy źródle wody, mają do dyspozycji olbrzymią fontannę, jedną z najstarszych w Fiore. Pełna rzeźb małych kupidynów tylko wzmaga i tak romantyczną atmosferę. Park jest przyjazny nie tylko młodym parom ale też i strudzonym, szukającym odpoczynku ludziom zaawansowanego wieku. Duża ilość ławek powoduje, że miejsc siedzących nigdy nie zabraknie.

by Sakamoto

A Lea tymczasem podążała sobie alejką, oświetloną tak wyczekiwanym słońcem. Jak zawsze, ze swoją torbą przewieszoną przez ramię, która dziś najwidoczniej była jeszcze bardziej wypchana. Dziewczyna po ostatniej misji postanowiła wynieść się z Magnolii, najdalej jak tylko może sobie pozwolić na chwilę obecną. Drugi raz złapała Pana Boga za nogi. I całe szczęście... dostała nauczkę, że jednak nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu.. ale już nie wracajmy do tamtych chwil... Po jakimś czasie stanęła, rozejrzała się i weszła na trawę. Kilka metrów od drogi rozłożyła koc. Lekko obolała usiadła, wyciągnęła książkę i położyła się na brzuchu. Zaczęła czytać, a powieki same z siebie robiły się ciężkie i powoli opadały. Kurcze, w końcu trzeba zregenerować siły! Kilka minut walki samej ze sobą i mimo to Leś lekko przysnęła, opierając łebek na złożonej książce, słoneczko grzało aż miło odpłynąć.

Chłopaczek z czerwonymi włosami wędrował alejkami tutejszego parku. Szedł powoli, bo gdzie miałby się śpieszyć? Ot, zwykły spacerek, podczas którego miliony myśli przechodziło przez jego, dosyć pustą nawiasem, głowę. W oczach opuszczonych na ziemię była pustka. Zupełnie odleciał, odpłynął w swój świat przemyśleń, w którym był tylko on, jego wspomnienia i miliony myśli. Nie pozostało mu nic innego jak spokojny spacer, w spokojnej okolicy, gdyż nie miał pojęcia co mógłby zrobić. Gdzie się udać, co uczynić. Zupełna pustka w jego głowie. Jakaś misja? Nie, nie miał akurat na to ochoty. A los sprawił, że pojawił się w tymże właśnie miejscu. Ale miało to swoje plusy. Spokojnie i cicho, nie licząc śpiewu pobliskich ptaków, które lokowały się w większości na koronach olbrzymich drzew. Kojący dźwięk uspokajający myśli, jak sam kolor zielony, który był niemal wszechobecny. On jednak spoglądał tylko raz na jakiś czas. Pogrążony w swoim umyśle wpatrywał się pusto, wertując wzrokiem dróżkę po której szedł. Czuł ciepełko od bijących promyków słońca, aczkolwiek w większości miejsc nie były w stanie się przebić przez rozległe korony tutejszych drzew. Ale on ze swojej natury… sam z siebie dawał ciepło. Choć nie w tym momencie, bo chyba by się ugotował. Co prawda ubrany był jedynie w białą koszulkę, i ciemne spodnie sięgające ledwo za kolana. Niemal dostosowany do pogody, no nie? Jakby nie było, taki strój był dla niego wygodny, a zimno nie dokuczało mu tak jak innym. Szedł przed siebie, oderwał się od planów na niedaleką przyszłość. Nadal nie wpadł na pomysł co zrobi za niedługo. Na razie korzystał z chwili, pięknego miejsca, ciepła i świeżego powietrza. Wertując wzrokiem pobliską okolicę, która była w zasięgu jego wzroku, ujrzał dziewczynę, która leżała na rozłożonym kocyku. Zdawała się być zmęczona, skoro widocznie przysnęła na książce. Albo może jedynie odpoczywała z przymkniętymi oczyma? Obstawiał raczej opcję pierwszą. Mogłaby się położyć o wiele wygodniej niż na kartkach papieru, odzianych w okładkę. No nic, nie powinien chyba w to wnikać. Aczkolwiek nie jest to chyba najbezpieczniejsze miejsce. Wejść do parku mógł każdy. Z drugiej strony… kto mógłby cokolwiek jej zrobić lub ukraść? Z trzeciej czemu on w ogóle się przejmował i przystanął na chwilę?! No nic, takie już miękkie serce i obawy o innych. Szczególnie kiedy to płeć piękna. Nie miał nic lepszego do roboty, na nogach był już od dłuższego czasu, więc trochę odpoczynku nie powinno zaszkodzić. Skierował się w jej stronę i przysiadł na trawie kilka metrów od niej. Nie chciał budzić, nie chciał robić zupełnie nic złego. Zwyczajnie położył się na plecach, podkładając ręce pod głowę i obserwował niebo. Nie zaszkodzi nieco poleżeć i jakby, popilnować? Nieważne.

A Leś w tym czasie smacznie spała, coś jej się śniło.. Pytanie tylko co? Zamruczała cicho i zmarszczyła brwi. Obróciła się na bok i z lekko rozchylonymi ustami zasnęła jeszcze mocniej... Aż dziwne jak niewiele potrzeba wyczerpanemu magowi. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie wyćwiczony instynkt wojownika. Czuła czyjąś obecność.. i sen poszedł sobie na spacer. Szybko otworzyła oczy, nie trzeba nawet mówić, że była lekko zdezorientowana. Uniosła się na dłoniach i spostrzegła chłopaka. Zastygła tak, zamrugała ślepiami raz, drugi. Tak brutalnie zwracać na siebie uwagę. Nie było odwrotu jako iż od razu jej wzrok zawisł na tajemniczej postaci. - Emmmm.. - chrząknęła. - Dzień dobry? - oblała się rumieńcem i jeszcze w lekkim amoku poszukała dłonią książki. Ot tak, by czymś zająć dłonie. Syknęła... zamknęła jej się strona. Gdzie to Ona była... wertowała kartki, aż za bardzo się w nie wpatrując. W końcu bardzo, bardzo powoli uniosła oczęta znad książki, tak by zobaczyć co porabia nieznajomy który ją zaskoczył.

Promyki słońca padały na jego ciało, w szczególności twarz. Pozostawił jedną rękę pod głową, drugą przełożył nieco na czoło, aby bijące w jego oblicze światło nie przeszkadzało. No, a przynajmniej nie w takim stopniu jak do tej pory, bowiem było to ogromnie uciążliwe i denerwujące. Przypatrywał się niewielkim chmurkom, które przyozdabiały kolor błękitu obecny gdzie tylko by nie spojrzeć. Były to chwile relaksu, zapomnienia o szarej, czasami, rzeczywistości i oderwanie się od codziennych problemów. Czyż nie wspaniale czasem tak pospędzać czas? Z pewnością jest to coś kojącego zmysły, co mógł zwyczajnie teraz ocenić. Mógłby tak siedzieć w nieskończoność...
Kątem oka dostrzegł ruch dziewczyny która znajdywała się nieopodal niego i jak do tej pory smacznie spała. Czyżby on wybudził ją ze snu? To chyba byłby problem i dosyć niezręczna sytuacja. Ale czy aby na pewno? Przekręcił łebek na bok i lustrował ją spojrzeniem. Dostrzegł jak nieznajoma na chwilę zastygła. Podniósł się do pozycji siedzącej, przekładając ręce nieco za siebie i podpierając się na nich. -Cześć...-odpowiedział dosyć niepewnie, bo nie do końca wiedział jak się zachować. Nieznajoma zdawała się być nieco speszona i... zarumieniła się? Chyba tak, choć... może po prostu takie wrażenie. Skryła się nieco za książką i podniosła po chwili wzrok nad nią. Uśmiechnął się lekko i przyjaźnie. -Obudziłem Cię? Przepraszam. Chciałem tylko posiedzieć i... no... odpocząć...-starał się to jakoś wyjaśnić.

Dziewczyna jeszcze bardziej zarumieniona odłożyła książkę. Co się z nią ostatnio dzieje? Cholera. A może to skutek uboczny Eagvill Peak? Potrząsnęła łebkiem.. - Nie... nie obudziłeś mnie.. Powiedzmy, że to zboczenie zawodowe. - zaśmiała się. - Proszę Cię bardzo, to park dla wszystkich odpoczywaj. - przeciągnęła się, kilka z jej kręgów pstryknęło. Poprawiła plaster na łuku brwiowym. I nagle.. zachciało jej się z kimś pogadać, odrzucić myśli od dręczącego ją tematu znikających mieszkańców wioski. - Jestem Lea. - powiedziała uśmiechając się. Opuściła książkę na kolana. - No a swoją drogą już się wyspałam. Co tak daleko siedzisz? Chodź. - zaprosiła go gestem w swoją stronę. Wyciągnęła z torby termos z herbatą i kilka kanapek. Starzy znajomi Leś wiedzieli, że jest zawsze przygotowana jeżeli chodzi o prowiant. Jak na dobrą kucharkę i gospodyni przystało!

Jak widać była jednak zarumieniona, co nie ciężko było już dostrzec. No... czy on wywoływał takie efekty? Ale cóż, kto by się nie speszył będąc na jej miejscu. Jakkolwiek siedział i czuwał, choć nie trwało to długo. Zboczenie zawodowe, co? Nieistotne w sumie. Nie bardzo wiedział co ma poczynić. Iść sobie lub coś. Bo niby co by mógł? Odejść byłoby głupio. Nie zrobił nic złego, a wręcz w pewien sposób obdarzył opieką siedząc nieopodal. Kto wie kto się w tym miejscu zakręci i co zrobi. Na pozór nic złego, lecz lepiej być czujnym. Choć jak widać dziewczynie czujności nie brakowało. -To dobrze.-odpowiedział mając na myśli to, że jej nie obudził. No, choć nie do końca tak było. Jakby nie przyszedł może nadal by spała, ale kto wie. Dziewczyna ciągnęła jednak rozmowę dalej, przedstawiając się. -A ja Shu.-nie przeciągał tego żadnym "miło mi", ani nic. Na zaproszenie zareagował ze zdziwieniem, lecz podniósł się i przysiadł do niej. -Jesteś... bardzo miła. Choć to dobrze zapraszać każdego w pobliżu? Może jestem kimś złym?-uśmiechnął się lekko. Spojrzał na jej twarzyczkę i plaster. -Co Ci się stało? Jeśli można wiedzieć.-kontynuował rozmowę. Jak widać Lea była przygotowana na ten wypad, mając prowiant i inne rzeczy. Nie to co przechodzący Shu.

-Nie obawiam się złych ludzi. - powiedziała i zakryła swoją myśl o magii, milutkim uśmiechem. - Znajomi się śmieją, że to Oni powinni obwiać się mnie. - odkręciła termos i zrobiła łyka. Podała go chłopakowi. - Chcesz? - nie czuła żadnego skrępowania, no może jeszcze lekkie oszołomienie towarzyszące tej nagłej pobudce. Cała Leś.. szczera i otwarta. - I nie zapraszam każdego w pobliżu.. chyba, że tak bardzo tego chcesz. - zaczęła rozglądać się za innymi osobami ale przerwała i przyłożyła dłoń do plastra gdy ten zapytał. - Malutki wypadek przy pracy, raczej dużo małych wypadków.. ekhm. Taka pechowa dość jestem. - zaczęła się śmiać, słonko przygrzało jeszcze mocniej, dziewczyna zmarszczyła brwi. - Za ciepło, zdecydowanie za ciepło. - mruknęła. - Nie jestem przyzwyczajona do takiej temperatury. - zrobiła minę skrzywdzonego kotka.. To fakt. Od najmłodszych lat tułała się praktycznie po samych zimnych, górskich terenach. Dobrze, że chociaż herbata zdążyła się lekko wychłodzić. - Skąd jesteś? - zagadnęła chowając książkę do torby. Jednak rozmowa wydawała jej się ciekawszą alternatywą tym bardziej, że prócz imienia nie znała żadnych szczegółów.. a tak ją intrygował ten osobnik, nie wiedzieć czemu.

-Pff, nie wyglądasz mi na straszną.-wertował termos wzrokiem, ten który mu akurat podała pytając czy chce. No cóż, trochę spragniony był w taką akurat pogodę, więc napić się nie zaszkodzi. -Ym, dziękuje.-wyciągnął rękę i złapał za niego, uśmiechając się lekko. Owy uśmieszek chyba nie chciał zniknąć, a jak znikał to na kilka sekund. No, ale co zrobić. -To Ty tutaj jesteś...-przerwał i jakby przez chwilę się zastanowił kiedy się rozglądała. -...gospodynią... hm, mniejsza, brakuje mi słowa.-mogła zaprosić kogo by chciała, ale jak widać szybko przeszła do kolejnego tematu, a mianowicie odpowiedzi na jego pytanie, które zadał chwilę temu. Napił się i odstawił, zarazem wysłuchując co ma do powiedzenia. -Przy pracy mówisz? A co ciekawego robisz, że wracasz poobijana?-zapytał odstawiając termos i przekręcając głowę lekko na bok. Czyżby walka? Hmm... -Chyba nie mam tego samego problemu. Jestem niemal w swoim żywiole.-zaśmiał się. -Jestem z niewielkiego miasteczka, Shirotsume. W sumie mieszkałem bardziej na obrzeżach. A Ty?-odpowiedział, a zarazem zapytał o to samo ciekaw skąd może być ona.

Pufff.. Dziewczyna położyła się na plecach mrużąc oczka. - Wiesz my zazwyczaj robimy dużo dziwnych, głupich i chaotycznych rzeczy, które kończą się zdemolowaniem Magnolii.. - zaśmiała się. - I rada nas nie lubi, ale to bardzo... baaaaaardzo. - zaczęła się chichrać jeszcze mocniej. Każdym mag wiedział o kogo chodzi, a jej przypomniało się kilka śmiechowych sytuacji, nie mogła się uspokoić. Kilka głębszych oddechów i wsparła się na ramionach, taaak pokonała atak śmiechawki! - Ja mieszkam koło Magnolii, można powiedzieć, że w pustelni, ale takiej fajnej pustelni. - swoją drogą jeszcze posiedzi tu trochę i będzie wracać do domu, nacieszyć się swoimi czterema kątami przed następną misją. - A pochodzę z daleka, nawet nie umiem powiedzieć skąd dokładnie. - zamyśliła się. - Najpewniej gdzieś na północ.. Wiem, że było tam znacznie zimniej niż tu. - spojrzała z nieukrywanym wyrzutem na słońce.

Z jednej strony był w swoim żywiole, lecz z drugiej nawet mu było gorąco. Zazwyczaj nie narzekał na takie temperatury i słonko, ale tym razem jednak to robił. Przynajmniej w myślach, bo narzekanie na głos nie było w jego stylu. Dziewczyna zaczęła opowiadać skąd jest, a raczej z jakiej gildii. Ciężko było nie kojarzyć tego opisu, który można było usłyszeć już wielokrotnie, może w lekko zmienionej, innej formie. Aczkolwiek sprawiający problemy w Magnolii i nielubiani przez radę magów było wystarczającym opisem, aby zorientować się, że jest to gildia jaką jest Fairy Tail. Więc z niej właśnie jest? Poniekąd interesujące. Wydawała się bardzo przyjazną i miłą osóbką. A takowych Shu nie znał zbyt wiele więc może... wywiąże się z tego jakaś przyjaźń, czy coś. Jakby nie patrzeć czas pokaże, nieprawdaż? Dosyć wesoła. Jak zaczęła się śmiać to nie mogła się uspokoić. Aż Shu zaśmiał się przez krótki moment. -Yhym.-przeleciał po niej wzrokiem. Pochylił się do tyłu podpierając na rękach aby było mu wygodniej. -Hah, więc wolałabyś zimniejsze miejsce.-pomyślał przez chwilę i kontynuował. -Więc... co ciekawego robiłaś na ostatnim zadaniu, że taka poobijana?-ot, z ciekawości, chętnie wysłucha opowieści.

- Ziimniejsze. Zdecydowanie. - wymruczała kładąc się na brzuchu, gdyby chociaż był wiatr. - A takie tam. - chrząknęła odpowiadając na jego pytanie. - Szczerze? Nie wiem czy mogę Ci opowiedzieć. Nadal nic konkretnego o tobie nie wiem. - uśmiechnęła się delikatnie. No zaraz nie wytrzyma na tym słońcu. Cicho westchnęła. Musiał skojarzyć o jaką gildię jej chodziło, skoro od razu wiedział, że 'praca' w której uczestniczyła to tak na prawdę była misja. Teraz dopóki On czegoś nie powie, Leś będzie trzymała dziób na kłódkę. Ot tak.. zapobiegawczo.

-Cóż, na obecną chwilę chyba też wolałbym jakieś chłodniejsze miejsce.-nie ma to jak marudzenie na pogodę. Jak za ciepło to chce się zimna. A potem narzeka, ze mogłoby być cieplej. Chociaż u niego występowało to rzadko, gdyż mógł zwiększyć temperaturę wokół siebie i zimno nie dokuczało mu jak innym. Był nieco odporniejszy na mrozy od innych, o. Chociaż nie na jakieś ogromne.
Przyglądał jej się od czasu do czasu. Wydawała się być starsza od niego. Ale głupio byłoby pytać o wiek, więc zwyczajnie pominął tą kwestię. Odwrócił na chwilę wzrok odchylając głowę do tyłu. Przeleciał oczkami po błękitnym niebie, obserwując chmury. Lea nie chciała więcej o sobie mówić, ale nic dziwnego skoro sama nie wiedziała o nim zbyt wiele. Zaufanie samo z siebie nie przyjdzie w jednym momencie. -Hm... No dobra, jestem z gildii Lamia Scale jeśli o to chodzi. Pokazałbym znak na dowód, ale nie będę Ci się tutaj rozbierał.-zachichotał. -Co byś jeszcze chciała wiedzieć? Zadaj pytania to odpowiem.-nadal obserwował chmurki wędrujące po niebie.

Dziewczyna zarechotała. - Ale ja właśnie chciałam zobaczyć znak... - urwała na chwilę, a oczęta zrobiły jej się jak pięciozłotówki. - Aaaale.. a.. albo nie. Rozbierać? - przejechała wzrokiem od góry do dołu po chłopaku. Może ma ten znak na brzuchu a ... a może. Nieeee. Dziewczyna speszyła się i pokręciła łebkiem. Na pewno nie. - Jeżeli mam Ci uwierzyć to muszę zobaczyć! - zagadnęła zdecydowanie, siedząc po turecku i bujając się to do przodu to do tyłu.Czuła się coraz luźniej w towarzystwie chłopaka. To był taki typ jak Pięć Niedźwiedzi, tak samo szybko oswoiła się z jego towarzystwem.

Odwrócił wzrok od pięknego nieba, na równie piękną dziewczynę, która to przyglądała się mu od góry do dołu i z powrotem. Zdawało się, że ona naprawdę chce go zobaczyć! Ale nie ma tak łatwo, nie pozwoli podejść do siebie i pokazać jej tak ot, po prostu. Będzie wredną mendą i rzuci jej małe wyzwanie, o! Tak będzie zdecydowanie łatwiej, szczególnie, że chodziło mu po głowie, iż pewnie w ten sposób zrezygnuje. A może nie? Zobaczymy jak to już się potoczy. -Hah! A Twój?-uśmiechnął się lekko i przeleciał po niej wzrokiem w dół, potem w górę, zatrzymując w końcu oczka na jej buźce. -Cóż... Chcesz zobaczyć to musisz go znaleźć.-zaśmiał się i pozostał z zadziornym uśmiechem wpatrując się w nią. Zrezygnuje, musi zrezygnować! Nie odważy się go od tak po prostu rozbierać. Chyba... chyba się nie odważy. Tak przynajmniej mu się wydawało zważając na początek znajomości, choć mogłoby się zdawać jakby czuła się luźnie w jego towarzystwie. W sumie... on w jej właśnie tak się czuł. No, ale nie, nie ma mowy by to zrobiła nie wiedząc gdzie się znajduje!

Dziewczyna popatrzała na niego z szczerze zdziwioną miną, przekrzywiła łebek... Zarumieniła się i zacisnęła ze sobą rączki. Pomachała przecząco głową. - Może inaczej... Ja... Ja Ci pokaże mój znaczek, ty pokażesz swój. Tak już gwoli ścisłości żebyśmy mieli pewność, że jesteśmy tym kim deklarujemy, że jesteśmy. - ufff. masło maślane ale wyraziła się chyba jasno. - Swoją drogą, dość spory z ciebie prowokator. - uśmiechnęła się. -Co robisz później? Za ciepło tu się robi. Można się przejść dalej, jeżeli masz czas oczywiście.