Wielki Port

First topic message reminder :

Jeden z głównych portów Neverbeen, położony niedaleko Splendoru. To tutaj dowożone do stolicy zaopatrzenie, które potrzebuje oraz przybywają tutaj imigranci i turyści. Wywożą za to kosztowności i różne wyroby z tutejszych manufaktur. Z tego powodu ten port jest bardzo duży i ruch w nim panuje nieustanny.
__________________________________________________________
PERSPEKTYWA NEVERA
- HAHAHA! Nareszcie przybyliśmy na miejsce!
Wykrzyknąłem, wyskakując ze statku na ląd. Miałem przygotowaną zbroję, zawieszoną tarczę na plecach i młot przy pasie. Czas było wyjść na nową przygodę... I to w nowym państwie! Tak jak prawdziwy superbohater!
- Czas pokazać złu na co potrafi Never Winter!

Postanowiłem, kierując się w stronę miasta.

PERSPEKTYWA GREY
... Ech. Mój bohater był bardzo, ale to bardzo hałaśliwy. Nic się nie zmieniło poza tym, że tym razem miał powody aby nazywać się bohaterem. Co prawda ostatnie wydarzenia mnie nie pocieszyły... Ale jeszcze nic straconego. Jeszcze dorwę tego drania Mefista i będzie mnie błagał o szybką śmieć. Póki co jednak należało zdobyć moc. A gdzie można było lepiej to zrobić, niż w Splendorze - mieście, w którym moc Never-kuna najlepiej działała. Poza tym...
-...
Byłam wiedziona instynktem. Nie wiem jeszcze co, ale COŚ miało się stać, co było potrzebne. Cóż... ze szczęściem chyba mojemu bohaterowi nic nie powinno się stać, prawda? Wciąż jednak blisko niego lecę żeby sprawdzić czy żaden kieszonkowiec nie próbuje mu podwędzić portfela... w którym zresztą po ostatnich zakupach nie ma wiele.

Grey udała się w kierunku portu. Im dalej jednak się oddalała od jeziora, tym bardziej krajobraz się zmieniał. Nie było portu. Ba, nie było nawet morza, które przepłynęli. I nie czuła żadnej innej energii, tylko to, którym emanowało ogromne drzewo.

Tymczasem Pani Jeziora uśmiechnęła się do Wintera i powiedziała:
-Tak czyste serce zasługuje na nagrodę. - jej głos był spokojny, melodyjny. -Ale każdy bohater ma swoje przeznaczenie. Ma próby, którym musi sprostać, nim otrzyma należną mu potęgę. Czy więc wiesz jaką próbę miał sam Arthor Pendragon*? - spytała, spoglądając ciekawie na Nevera.

*no nie róbmy 100% kalki

PERSPEKTYWA GREY
-...
Niedobrze. Teraz miałam potwierdzenie, że byłam w innym świecie. Plus mocno odcięta od mojego bohatera. Co mogło się stać? Co tu dużo mówić, pewnie bym mogła dłużej krążyć po świecie, ale żadnej energii nie wyczuwałam. Tylko to drzewo... Możliwe, że to był Pojedynczy Świat. Albo Zniszczony. Nieważne... Zdawało się że to było jedyne źródło mocy. Wciąż jednak postanowiłam się pokręcić po okolicy, szukając jakiegoś źródła aby móc się pod nie podszyć. Dopiero potem ruszyłam ostrożnie do drzewa.

PERSPEKTYWA NEVERA
- W-woah? Naprawdę - zapytałem się, bardzo zaskoczony. Właściwie... to byłaby najprostsza nagroda na świecie. Czyżbym rzeczywiście był godnym dzierżenia takiej chwały bohatera (jesteś wkręcany, Never-kun - zorientuj się nareszcie - przyp. Grey). - T-to wielki zaszczyt!
Odpowiedziałem, śmiejąc się nieco nerwowo. Jeszcze nie do końca rozumiałem tego, ale naprawdę się cieszyłem.
- Przeznaczenie? Artur? Próby? Eto... chodzi o zdobycie Excalibura? Czy Świętego Gralla?
Zapytałem się niepewnie. W sumie, z tego co pamiętam, to była w ogóle "ona" (pozdrowienia dla znających temat - przyp. Grey)

Grey miała problem. Nie znalazła niczego, co mogłoby zamaskować jej energię, a więc ruszała do drzewa pełna obaw. Wkrótce znalazła się na tyle blisko, by móc dostrzec jakieś szczegóły. Drzewo, poza samym faktem, że było ogromnych wręcz rozmiarów, było dookoła i na jego kilkusetmetrowym w obwodzie pniu również znajdowały się domki. Emanowało horrendalną wręcz ilością energii, ale z dystansu... nie widziała tam nikogo.

Never tymczasem miał swoją własną rozmówczynię, która delikatnie gładziła go po policzku, w miarę wypowiadania przez Wintera kolejnych słów.
-Dokładnie. Jesteś godzien podjęcia się próby. Jednak to czy ją przejdziesz, to już inna sprawa. Zresztą, ze wszystkich rycerzy Świętego Stołu, tylko jednemu udało się spełnić cel rycerzy Arthora. I to nie był on, choć dobył Wielkiego Miecza. Podejmiesz się próby? - spytała spoglądając na niego uważnie. To była bardzo dorosła, odpowiedzialna, a co ważniejsze, samodzielna decyzja dawnego członka Violet Pegasus. Musiał się zdecydować!

PERSPEKRTYWA GREY
-...
To że wróżki nie latały wokoło oznaczało mniej problemów dla mnie, ale im bliżej podlatywałam, tym gorsze miałam przeczucia. Ta energia... wręcz emanowała z tego drzewa. To było kuszące, aby podlecieć szybko i spróbować wyssać tą energię. Jednak oczywiście pojawiły się problemy.
Pierwszy jest taki, że w sumie nie miałam pojęcia, czy uda mi się taką ilość energii opanować i nie zniszczy mnie od środka.
Drugi jest taki, że wciąż mam wrażenie, że to jest pułapka.
Trzeci, wciąż mogła jakaś wróżka wyjrzeć i mnie zatrzymać. Wolałabym uniknąć takiej sytuacji.
Nie można zaprzeczyć, że serce miałam pełne obaw. A może to wciąż była sztuczka, która ciągnęła się od wydarzeń z Kardii? Że też Mefistoteles zawarł ze mną kontrakt... Cholerny demon.(1)
A może ten fałszywy bóg... Arachne. Chociaż osobiście nie wydawało mi się aby odzyskał na tyle mocy, aby zaatakować w taki sposób, tworząc świat z potężnym Rdzeniem.(2)
Nie mogłam się jednak dłużej wahać. Postanowiłam zadziałać inaczej. Pierwsze, co zrobiłam, to było szukanie najlepszej drogi do pnia. W miejscu, gdzie było najmniejsze natężenie domków, po czym upewniając się że nikt nie patrzy się w tamtą stronę, ruszyłam jak najszybciej mogłam. Musiałam działać szybko, żeby żadna wróżka mnie nie dostrzegła. Co prawda opanowanie takiej energii było ryzykowne, ale mogło mnie wyprowadzić z tego miejsca z powrotem do mojego ukochanego Never-kuna. To było moje "Być albo nie być.*" Miałam tylko nadzieję, że testy spostrzegawczości wróżkom nie wyjdą**.
Ech, ten plan to było totalne YOLO***. Ale co mogłam innego zrobić? Przynajmniej jeszcze moje szczęście powinno działać...

PERSPEKTYWA NEVERA
... Co prawda, dotyk kobiety sprawił, że zacząłem się mocno peszyć z jakiegoś dziwnego powodu... Tutaj wybór mógł być tylko jeden! Prawdziwy bohater nigdy się nie cofa! Tchórze umierają w hańbie****!
- Oczywiście, że się podejmę! W końcu jestem bohaterem! Kto wie, może kiedyś nie tylko dorównam Arturowi, a jeszcze nawet Supermanowi*****! Dlatego niestraszne mi są wyzwania, mwhahahaha! - zaśmiałem się... po czym dodałem odrobinę bardziej nieśmiało. - Chociaż.... mam nadzieję że Grey poradzi sobie... Czy przed próbą mogę ją jeszcze zobaczyć?
Nie mogłem jej tak zostawić. Od razu pojawił się mi przypadek z Ta-nee. Po igrzyskach przepadła jak kamień w wodę... słyszałem, że podobno wyjechała do jakiegoś kraju, Isen, Isen... Isenberg, aby walczyć z jednym takim, no jak się nazywało... nieważne. Ale potem... Miałem nadzieję, że moja kuzynka była bezpieczna.(3)

Spoiler:

Osada wróżek, jakkolwiek skryta w roślinnych obiektach skryta, zdawała się być opuszczona. Nic wręcz jej nie przeszkadzało w dostaniu się do korzeni drzewa. Tylko... co teraz. Bo to było naprawdę duże drzewo. Ogromne wręcz drzewo.

Tymczasem Never miał własną sprawę do rozwiązania. Sprawę związaną z Panią Jeziora. Ta uśmiechnęła się na słowa superbohatera i wstała, chyba podekscytowana.
-Cieszę się! - zaczęła wodna istota, po czym słysząc jego pytanie odnośnie Grey spojrzała uważnie na młodzieńca i zadała -Próba musi zostać wykonana samodzielnie. Czyż Artur nie samodzielnie dobywał miecza z kamienia? Tak ty i Grey musicie samodzielnie przejść wyzwanie... gotów? - spytała, wystawiając rękę do chłopaka.

PERSPEKTYWA GREY
Cóż... najważniejsze że dostałam się do miejsca mocy. Tylko... Nic akurat się nie stało. Najwyraźniej zaczerpnięcie z niego nie było takie proste, jak na początku sądziłam. Najważniejsze jednak, że nic mi na razie nie przeszkadzało... Ani nikt mnie nie zauważył... Pozostało mi więc zbliżyć się jak najbardziej, aby móc się z nim synchronizować... Dlatego postanowiłam zdać się na instynkt i poszukać miejsca, gdzie czułam bicie mocy najbardziej... A jeśli było jakieś wydrążone miejsce, to tym bardziej. Przy takiej wielkiej mocy... Była szansa że odzyskam pełnię mojej.
Z drugiej jednak strony, moje serce było pełne złych przeczuć. Otóż przypomniało mi się spotkanie z Ungoliantą, co mi opowiadała... O Kevanie, którego nie pamiętałam... ale on był królem wróżek . Czy to przypadek, że akurat po dostaniu wrażliwych informacji na ten temat poczułam moc wróżek z tego miejsca? A jeśli... właśnie on się mieszał. To było ciężkie. Zwłaszcza, jeśli mógł mieszać w pamięci. A przy obecnym poziomie mocy, walka z władcą mojego gatunku... Jak pamiętałam innych władców...
Była totalnie bez sensu. Przy mojej sile, która nie przekraczała jeszcze manipulacji na niewielkiej grupie, konfrontacja z osobą przed którą bogowie mogliby mieć problemy? Przy mojej starej mocy to byłoby śmiechu warte, obecnie to było beznadziejne... Nie dość że nie mogłabym wygrać, to nawet nie mogłabym zdecydować się jak przegrać. Mówiąc prościej...
Hopeless Boss Fight
W każdym wypadku postanowiłam więc przyspieszyć poszukiwania. Nawet jeśli nie było tutaj Kevana, to i tak byłam heretykiem. Wróżki, które mnie znają, prawdopodobnie by mnie natychmiast zabiły... Nie byłoby w tym nic wielkiego, gdyby nie sytuacja, która jest zbyt dziwna. Wolałam jeszcze nie próbować zginąć, zanim się nie dowiedziałam, co to w ogóle za miejsce... Może dłuższe poszukiwania dadzą jakiś rezultat.

PERSPEKTYWA NEVERA
Trochę byłem rozczarowany, że Pani Jeziora nie podała mi miejsca gdzie jest Grey. Ale z pewnością sobie poradzi! To w końcu Grey! A ja zrobię swoje zadanie i zostanę wielkim bohaterem!
- MWHAHHAHA! Oczywiście że wielki bohater jest zawsze gotowy! Dam radę sobie ze wszystkim i Grey też da radę sobie ze wszystkim! Dobro i sprawiedliwość zawsze zwycięża! Nie ma szans, aby się nie udało!
Wykrzyknąłem, po czym chwyciłem rękę Pani Jeziora. Bo chyba po to właśnie wystawiała rękę, prawda?
(... Baka - przyp. Grey)

Grey miała swoje wewnętrzne problemy i dylematy. Dlatego zdecydowała się udać do źródła owej mocy. A to... znajdowało się w koronie drzewa. Gdy wróżka tam wreszcie wleciała (a trochę to trwało, gdyż drzewo, już z dystansu wydawało się ogromne, z bliska - tym bardziej), dostrzegła w koronie ogromną przestrzeń - niczym polanę, a na środku jezioro. I to z jego centrum dobiegało źródło tej całej mocy, a w tym centrum był... marmurowy piedestał. A na nim zdawało się, że nie było nic.

Gdy superbohater dotknął ręki wodnej nimfy, ta uśmiechnęła się lekko, a nagle zdać by się mogło, jakoby cała woda z jeziora gwałtownie wzleciała, wpierw rozbijając światło słoneczne, ale końcu pogrążając całą najbliższą okolicę w mroku. W cieniu jedynie blade światło zdawało się docierać ze ścian. Byli w jakimś okrągłym pomieszczeniu, w półsferze, gdzie był sam Never. Dopiero później ogarnął, że jakieś 15 metrów od niego ktoś stoi. I tego kogoś kojarzył,
~Pokaż, kim jesteś.~ usłyszał w głowie głos Pani Jeziora.

PERSPEKTYWA GREY
-...
Poszło nadzwyczaj gładko. Nic mnie nie zatrzymywało, cała okolica sprawiała wrażenie totalnie opustoszałej. Już sama nie wiedziałam, czy wolałam nikogo nie spotykać czy wręcz przeciwnie. Mimo że sama uczyniłam kilka światów opustoszałymi, nigdy nie lubiłam w takich miejscach przebywać.
W końcu dotarłam do źródła mocy, którym okazała się sadzawka położona na szczycie drzewa, pośrodku którego stał monument. Przypominało mi to trochę miejsce świątynne. Wciąż jednak żywego ducha nie było. Rozejrzałam się po tym miejscu, a następnie odrobinę podleciałam do wody sprawdzając, czy w niej coś nie pływało. Jak nie, to powoli zaczęłam się zbliżać do piedestału. Tam niby nic nie było... ale moc definitywnie tam była. Pozostało mi tylko jej zaczerpnąć, ile tylko byłam w stanie... mając jednocześnie nadzieję że żadnego wroga nie będzie. Dlatego już na samym finiszu miałam w pogotowiu Kyou Shougeki (B=>A), żeby zniweczyć ewentualną próbę ataku.

PERSPEKTYWA NEVERA
- Wo-WOAH!
To było... niespodziewane. W ogóle nie wiedziałem co się stało, ale nagle... doznałem niespodziewanego fenomenu! Błyski! Jezioro znikło! Światło przygasło... Ale nie! Byłem w zupełnie innym miejscu! Jak to się stało? Nie wiem ale to było bardzo cooooooooooool! To muszą być te próby o których Pani Jeziora mówiła! Więc co mam zrobić? W jaki sposób zaprowadzić sprawiedliwość?
Chwila... Ktoś był tu jeszcze... coś chyba tego kogoś rozpoznawałem... Ale kto to mógł być! Postanowiłem się przyjrzeć bliżej, jednak najpierw... Pani Jeziora zleciła mi zadanie! Wyciągnąłem więc młot wysoko nad głowę, pozując heroicznie!
- JESTEM NEVER WINTER! WIELKI BOHATER SPRAWIEDLIWOŚCI, KTÓRY WALCZY W SŁUŻBIE DOBRA!
Oznajmiłem heroicznie! Na pewno Pani Jeziora będzie zadowolona!
("pokaż, kim jesteś" dla Never-kuna oznaczało zrobienie głu- ekhm, heroicznej pozy i przedstawienie się. Cóż... tak to zrozumiał - przyp. Grey)

Jeziorko było płytkie. Grey nie miała problemu z dostrzeżeniem dna. Doleciała do piedestału i coś jej wyraźnie mówiło, że czegoś tam brakuje. Tak czy inaczej, spróbowała zaczerpnąć energii magicznej, ale stało się coś... dziwnego, ale zarazem Eminence czuła, że było to najbardziej pierwotne uczucie, zupełnie jakby była wciąż młodą wróżką. Ledwo co narodzoną. Energia ta przelatywała przez nią. Była jednością z tym miejscem, tak samo jak ona nie była tu intruzem, a częścią. Częścią tajemniczego nurtu, którego nie mogła zagarnąć dla siebie.

Never się przedstawił. A dokładniej, pokazał kim jest. W jego oczywiście mniemaniu. Zdawało się, że słyszy lekki chichot wodnej nimfy, gdy nagle przeciwnik na niego ruszył. Rozpoznał od razu w nim postać swojego nauczyciela, Escanora. Jednak mimo to Never czuł, że to nie był ten sam nauczyciel. Klon? Projekcja? Czy też może ta często opisywana w komiksach "ciemna strona" danej osoby? Tak czy inaczej, miał niewiele czasu by zareagować i obronić się przed poziomym cieciem na wysokości własnej szyi.

PERSPEKTYWA GREY
Chciałam zagarnąć dużo mocy, jak najwięcej się dało... Gdy wtedy nagle to poczułam. Moc. To wszystko było tak... wszechogarniające. Uczucie, które czułam w swojej piersi... A o którym niemalże zapomniałam po moim wyklęciu. Poczucie wspólnoty oraz swobodnego poddania się magicznej energii wróżek. Ogarnęła nagle mnie samotność i tęsknota. Jakże było miło beztrosko latać pomiędzy drzewami, kosztując zapachu słońca oraz drzew, dotyku bryzy na swojej skórze...
-... !
Klapnęłam się po twarzy. Nostalgia za bardzo mnie przejęła i prawie zapomniałam, po co tu przybyłam. Więc ta moc jest nie do przejęcia, ech? Ale... w sumie ta energia była jakby częścią mnie. Albo ja stanowiłam jej część. Nieważne... Była możliwość, że nie trzeba było jej przejmować. Wystarczyło ją przekierować.
-...
Postanowiłam więc przeprowadzić test. Przekierowałam więc odrobinę mocy, aby odrobinę zafalować taflę jeziora. Była pewna szansa, że uda się to zrobić bez niczego. Wtedy mogłam swobodnie operować siłą tego miejsca. Najpewniej jednak trzeba było znaleźć urządzenie sterownicze albo artefakt... Którego miejsce najpewniej znajdowało się na tym ołtarzyku. Gdyby tak się okazało, to postanowiłam zamknąć oczy i poczuć jakieś zakłócenia w przepływie, które często się przy takich rzeczach pojawiały. A jeśli by się udało opanować przepływ bez artefaktu, postanowiłam użyć czystej siły tego miejsca, aby wywołać rozejście mocy we wszystkie strony i dopiero wtedy skupić się na anomaliach, które powinny być znacznie łatwiejsze do identyfikacji.

PERSPEKTYWA NEVERA
MWHAHAHA! TAKI BYŁ WŁAŚNIE SUPERBOHATER! WIELKI I POTĘŻNY! ORAZ DEFINITYWNIE SPRAWIEDLIWY...
Gdy tak sobie myślałem, to zauważyłem że osoba która wcześniej stała nieruchomo przede mną nagle ruszyła w moją stronę. To był...!
- !?! Escanor-sense-... Nie!
Z jakiegoś powodu czułem, że to nie on! Hmmmm... HMMMM! TO MUSIAŁA BYĆ ZŁA KOPIA! CZYTAŁEM O WIELU RZECZACH Z TYM ZWIĄZANYCH! TERAZ TO BYŁ TEST! DLATEGO... POKONAM WŁASNEGO MISTRZA I ZOSTANĘ PRAWDZIWYM PRAWDZIWYM BOHATEREM! MWHAHAHAHA!
- UOOOOOOOOOOW!
Heroicznie wzniosłem tarczę (jednocześnie odrobinę się wychylając, ot tak na wszelki wypadek - przyp. Grey), aby zablokować nadchodzący atak! Skoro zaatakował, to mogę go zaatakować też! Sam miałem już wzniesiony młot, więc pozostało mi tylko użyć go...
ABY SKONTROWAĆ Z PEŁNĄ SIŁĄ!
- NEVERAR ATTACK! (C)
UŻYŁEM SWOJEGO POTĘŻNEGO ATAKU, ABY POKONAĆ KOPIĘ SENSEIA! (standardowe uderzenie pionowe, jakby to było trudne - przyp. Grey)

Grey, mimo wszystkich uczuć, które w niej na powrót się obudziły postanowiła działać. Przekierowała trochę tej mocy i bez problemów wywołała fale na powierzchni jeziorka. Następnie zaś mogła się wczuć. Pierwszym co odczuła to to, że moc praktycznie skupiała się na monumencie, ale nie mogła znaleźć źródła, wiec leciała dalej. I w ten sposób wirowała dookoła tego miejsca, nie mogąc znaleźć swojego celu. Gdy je rozproszyła, odczuła tylko, że sam monument w sobie też emanował jakąś energią.

Never zablokował uderzenie, chociaż pod jego siłą lekko się ugiął. Nie czekał jednak długo i samodzielnie zaatakował. Przeciwnik jednak zgrabnym ruchem ostrza, przekierował atak, tak, że przeleciał dosłownie tuż obok niego, a następnie wyprowadził kopniecie wycelowane w tors mężczyzny. A w zerowym dystansie nie za wiele dało się zrobić przeciwko czemuś takiemu. Chłopak dostał i przeleciał kilka metrów w tył, tylko szczęśliwie utrzymując równowagę i szykując się do kolejnej ofensywy oponenta, tym razem jednak jego atakiem było pchnięcie na krtań.

PERSPEKTYWA NEVERA
Uhhh... Offf...
- WOAH!
Nie spodziewałem się tego... Ciemna strona Escanora-sensei... Była wyjątkowo silna. Całe szczęście że miałem zbroję, dzięki czemu aż tak kopnięcie mnie nie bolało! Jest silny, szybki... Ale ja nie mogłem się poddać!
- Skoro bezpośrednio nie działa...
Podniosłem tarczę, aby przygotować się do bloku... Jednak postanowiłem zadziałać tym razem inaczej! Gdy Escenor-sensei już był przy mnie, ja w tym czasie zrobiłem mocne uderzenie młota w jego broń używając Neverar Durandal (C) pionowe tak, aby go wytrącić bądź zniszczyć przy upadku na ziemię!...
... Huh? Skąd taki pomysł mi się pojawił! Nieważne, taki atak i pchnięcie tarczą od razu!

PERSPEKTYWA GREY
-...
Wreszcie przerwałam koncentrację, odwracając się do monumentu, po czym podleciałam do niego bliżej. On... Miał także dużo energii. Czyżby to było miejsce koncentracji i jednocześnie źródło? Ale wciaż mi coś tutaj brakowało...
-...
Postanowiłam obejrzeć go z bliska, jednocześnie delikatnie dotykając powierzchni ręką, jednocześnie trochę się wcześniej konstruując prostą tarczę z energii magicznej, którą mogłabym się zasłonić, gdyby nagle dotknięcie tego skończyłoby się mocną eksplozją.

Wróżka po dokładnym przyjrzeniu się podestowi dostrzegła, że na nim powinien znajdować się jakiś przedmiot. Delikatny ślad pozostawiony po jakimś najwyraźniej okrągłym przedmiocie był ledwo widoczny, ale gdy Grey by się skoncentrowała wyczułaby, że to właśnie w stronę tego nieobecnego przedmiotu kierowała się cała ta energia, a gdy go nie znajdowała, zaczynała bez ładu krążyć w tym miejscu, by na powrót wrócić do wielkiego pływu energii, na powrót skierowanego do tego przedmiotu. Zaś gdy dotknęła tego monumentu w głowie pojawił jej się obraz złotego, prostego w wykonaniu kielicha, z jednym tylko symbolem - jednostronnym toporem ułożonym pod kątem i wypełnionego krystalicznie czystą, wręcz lśniącą cieczą.

Atakowi Nevera brakowało prędkości. Jednak w ostatniej chwili udało mu się trafić, przez co ostrze przejechało po zbroi w okolicy szyi, a Winterowi coś mówiło, że gdyby spóźnił się choć o ułamek sekundy, jego gardło byłoby przebite na wylot. Ale za to miał teraz bardzo blisko ciemną stronę Escanora z mieczem wręcz za jego plecami, tak bowiem głęboko wszedł jego przeciwnik. I to była jego okazja do ataku!

Hej, chciałbym trochę polepszyć swoje zdolności MGowania etc. i do tego bardzo bym prosił o wypełnienie tej ankiety. Z góry dzięki!

PERSPEKTYWA GREY
-...
Przyjrzałam się obrazowi. Było prosto zidentyfikować, czego brakowało temu miejscu. Tego kielicha... Zdawało się że to był właśnie rdzeń. Dziwne... Gdy się tak w niego wpatrywałam, miałam wrażenie że gdzieś już widziałam ten kielich. Tylko nie pamiętałam...
-... Kevan...
No tak. Nie było mowy abym nie zidentyfikowała po pierwszym spojrzeniu magicznego artefaktu wróżek. Ale nic nie mogłam zrobić z dziurami w pamięci, które posiadałam. Jak zwykle, osoba której pamięć manipulowano nie wie dokładnie, co zmieniono, a co jest prawdą... Jak dla niej to manipulacja czasem.
Cóż, można się nad tematem długo rozwodzić, ale obecnie nie było czasu. Czas było poszukać tego kielicha. Gdybym umieściła go z powrotem, to może przywróciłabym temu miejscu pełną jego sprawność operacyjną i dowiedziała się, co się tutaj wydarzyło oraz jak stąd powrócić. Oczywiście, łatwiej było powiedzieć niż wykonać, ale...
Wiedząc jakie były kształty tego kielicha, z pewnością łatwiej byłoby go znaleźć. Postanowiłam jeszcze raz użyć energii, aby rozesłać ją po zakątkach tego miejsca. Tym razem jednak rozszerzyłam poszukiwania na tereny otaczające drzewo. Cel - znalezienie przedmiotu kształtem przypominającym ten kielich. Zamknęłam oczy i skoncentrowałam się. Tak długo jak mogłam to znaleźć...

PERSPEKTYWA NEVERA
- W-woah!
Niewiele brakowało! Prawie ta kopia Escanor-senseia by mnie pokonała! Ale ja byłem bohaterem! Nie mogłem teraz poddać! Zwłaszcza, że nadeszła wyjątkowa okazja! Okazja prawdziwego bohatera! Nie mogłem się wahać! Nie mogłem!
- UOOOOOOOOOOW! NEVERAR ATTACK! NEVERAR ATTACK!
Przypuściłem zmasowany atak, używając młota, tarczy! Tylko była jedna opcja! Atak! Żeby pokonać przeciwnika...
...
..
.
Więc dlaczego mi było tak ciężko na sercu?
Z jakiegoś powodu nie mogłem włożyć całej siły w atak, aby unicestwić przeciwnika. Coś... mnie blokowało. Gdybym to zrobił... nie mogłem pozbyć się wrażenia, że to była fatalna pomyłka. Więc mimo że to była może jedyna taka okazja, postanowiłem trochę lżej atakować. T-tak! Superbohater musiał oszczędzać swoje siły. Mwhahahaha!
(dla wyjaśnienia - Never wciąż próbuje zaatakować fake Escanora, uderzając pierwsze tarczą, a potem uderzając młot bokiem. Lecz gdyby przeciwnik padł, to w przeciwieństwie do Kardii nie znęca się nad nim przez najbliższe pół godziny ani nie próbuje mu jakoś rozwalić głowy. Jego celem jest unieszkodliwienie przeciwnika - a nie jego zabicie - przyp. Grey)

Niewielka, mistyczna istotka skoncentrowała się i rozesłała ją po całym tym drzewie. Nic jednak nie wyczuwała w żaden sposób. Ot... pustka. Aż nagle czegoś nie usłyszała.
-Emi? - był to czysty, lekko dźwięczny, melodyjny i młodzieńczy głos wypełniony troską oraz czułością. Dobiegał jakby zewsząd, ale jednocześnie znikąd. Instynktownie jednak Grey chciała poznać źródło tego dźwięki i gdy tylko się na tym skupiła, paradoksalnie... było to puste miejsce po kielichu. Nadal nic tam nie było, ale właśnie tamto miejsce było jakby miejscem skąd ten wszechobecny głos dobiegł. Bez znaczenia jak paradoksalne mogłoby się to wydawać.

Never wykorzystał okazję do ataku. Wyprowadził wpierw uderzenie tarczą, a następnie młotem. I jak pierwsze nawet trafiło, tak drugie już chybiło. Jego przeciwnik był niezwykle sprawny fizycznie i pierwszy atak był bodźcem, który pozwolił mu szybko zwiększyć dystans, a także który nie zadał mrocznej stronie jego nauczyciela zbytnich obrażeń. Gdyby nie opór, który odczuł na tarczy można byłoby zwątpić, jakoby w ogóle trafił!