Szczyt Góry Hakobe

First topic message reminder :

MG

Niektórzy z was dotarli już na szczyt góry, na której odbywało wydarzenie, które mogło zmienić historię Fiore. Był to ostatni przystanek przed latającą wyspą ostatnie miejsce, gdzie mogliście nieco odpocząć. Pierwsi dotarli samotnicy, nie zrzeszeni w żadnej gildii co mogło nieco dziwić i hańbić grupy, które powinny być lepiej zgrane i szybciej przejść swoją drogę. Co zaś zobaczyliście bardziej was pewnie interesowało. Ano ponad wami znajdowała się wcześniejsza wyspa, którą zobaczyliście u podnóża góry. Z dołu wydawało się malutka, dopiero teraz zauważyliście jej ogrom, który mógłby was przytłaczać. Jak się jednak można było dostać na jej powierzchnię ze szczytu góry? Nie było żadnej drabinki, ani niczego innego. Jedynie strop światła, który unosił piasek ze szczytu Hakobe ku górze. Wyglądało to jak jakiś teleport, tak jak w ilustrowanych książkach o ufo porywającym niegrzeczne dzieci. Tyle, że tym razem działo się to naprawdę. Nie powinniście tutaj za długo siedzieć, ponieważ robiło się już zimno i mogliście przemarznąć. Wiedzieliście również, że po wejściu w snop światła przedostaniecie się do celu waszej wędrówki, gdzie rozegra się decydująca walka. Czy w tak nielicznej grupie byliście jednak na nią gotowi? Decyzję pozostawiam wam. Od tej pory osoby, które zakończyły swoje stoki mogą udać się teleportem na latającą wyspę - Atlantydę. Niech jednak najpierw napiszą w tym temacie jak wchodzą w snop światła.

-Osoba, która wypije krew demona zatraca się. Połączenie własnego ciała z krwią demona faktycznie zwiększa osiągi ludzi, pozbawiając ich za to sumienia. Oczywiście... jeśli nie zostanie się pomiotem. - powiedział mężczyzna, po czym silnie uderzył nogą w butelkę, przez co ona pękła, a krew zdająca się wrzeć rozlała się na śniegu, który zdawała się wytapiać. Mężczyzna spojrzał na nią, a Tsu ponownie odczuł tą tajemniczą, mroczną energię, a krew... przestała wrzeć. Mężczyzna odwrócił się wtedy i wciąż z tą samą mroczną aurą podszedł do plecaka, wziął go do ręki i patrząc na niego... zregenerował go zupełnie. Dopiero potem całe to tajemnicze odczucie zniknęło. -Są rzeczy, o których wiedza przeminęła i która powinna zostać zapieczętowana wraz ze mną. - skomentował tylko pytanie chłopaka, po czym odwrócił się i zaczął iść przed siebie -Jeśli chcesz zobaczyć ofiarę tej krwi, to chodź za mną. - rzucił tylko, spokojnie się oddalając.

Obserwując jak Escanor niszczy butelki z krwią Tsubaki poczuł się z jakiegoś dziwnego powodu źle. Bardzo źle. Tak jakby Nagle utracił bardzo, ale to bardzo ważną część siebie. Z jakiego powodu - nie wiedział. Ta krew przecież i tak nie była wiele warta... Przed badaniem. Jaszna dupa. Przecież one nie były oceniane po badaniu. Przecież to mogło być warte w chuj hajsu! Ale w sumie... Skoro osoba która to wypije zatraca się sama w sobie to chyba dobrze, że Esc ją wylał. - To jak stary jesteś? - zapytał Tsu, po raz kolejny zerkając w stronę czerwonej plamy. Tyle pieniążków mogło się właśnie zmarnować... Eh. Było minęło. 
Gdy Esc zaczął się oddalać, Tsubaki niewiele myśląc złapał za plecak w którym wciąż znajdowała się lacryma i ruszył za nim. Był ciekawy jak wygląda ten ktoś (i miał też nadzieję, że osobnik ten wytwarza podobną krew co potwór, a co za tym idzie osocze będzie warte równie dużo co krew oryginału)

-Za stary. - odparł krótko mężczyzna, idąc przez śnieg. W końcu znaleźli się przy wejściu do groty, przed którą widniał niewielki grób. W sam raz na jednego człowieka. -Gdy zabija się źródło mocy pomiota, człowiek zwykle traci wszelką siłę i zdolności, nawet te, które posiadł przed wypiciem krwi. Dla niego było jednak za późno. Ale przynajmniej umarł jako człowiek. - rzucił z westchnieniem Escanor, po czym spojrzał na Tsubakiego -Co robisz w tych stronach, skoro szukasz cywilizacji? Hakobe nie leży w centrum cywilizacji... nawet wręcz przeciwnie bym powiedział. - dodał po chwili, uważnie spoglądając na maga błyskawic.

- Źródło mocy? Masz na myśli potwora? - zapytał rudzielec, patrząc na grób prawdopodobnie przyjaciela Escanora. Biedny człowiek. W sumie, Esc też jest biedny, skoro uważa iż jest już za stary. Chociaż, może rzeczywiście jest aż tak stary? 
- Właściwie... Właściwie to się zgubiłem. Znasz sklep magiczny w Clover? Za każdym razem gdy coś tam kupuję wysyłają mnie na jakieś pustkowia. I... tym razem zgubiłem się na amen. A Ty, co tu robisz? - mówił rudzielec, podchodząc powoli do grobu człowieka "dla którego było już za późno". Może jest na nim wyryte imię tego typa? Albo coś w tym stylu? Może data śmierci? To byłoby okej. Znaczy, dowiedziałby się ile lat +/- ma Esc. A to właściwie... To nie jest mu do niczego potrzebne.

-Kiedy krew reaguje z ciałem, tworzy niewielki byt, który można porównać do mózgu pomiota. O to chodzi. - odpowiedział spokojnie, na moment milknąc. Grób był prowizoryczny. Niewielki kopiec ziemi, w którym najpewniej spoczywało ciało i krzyż z kilku patyków. Poza tym nic. Żadnego imienia i nazwiska. -Miałem się ruszać, po tym jak trenowałem ostatnio jednego kretyna, ale widzę, że spotkałem kolejnego. - skomentował z westchnięciem zupełnie ignorując pytanie o sklep magiczny. Najwidoczniej nie uznał go za warte odpowiedzi.

- To, że się zgubiłem nie oznacza zaraz, że jestem kretynem - rzucił niedbale Tsu, pochylając się nad grobem. Był ciekawy, czy truposz wyglądał przynajmniej jak człowiek. A to ciężko sprawdzić... No, musiałby rozkopać grób. A na to po pierwsze nie pozwoli mu sumienie, a po drugie nie pozwoli mu Esc. - Jak wygląda ten byt? Czy Ci... Zarażeni mogą się z nim komunikować, albo coś? - dopytywał, podnosząc się znad grobu i podchodząc do Esc'a. "Nieznajomy", bo tak już go za bardzo nazwać już nie można był interesujący. I z tego co mówił trenuje ludzi. I to chyba za nic. 
A gdyby tak poprosić go o trening? Taak, to może zadziałać! - Escanorze, skoro trenowałeś tego, jak to go ładnie nazwałeś, kretyna, to może mnie też mógłbyś trenować? Bo wiesz, trochę głupio się przyznać, ale jestem dość słaby. A jeżeli chcę spełnić mój cel potrzebuję wzrosnąć w siłę. Więc jak? 

-W takim wypadku kto inteligentny wspinałby się na górę bez wcześniejszego przygotowania się na taką wyprawę? - rzucił od niechcenia mężczyzna spoglądając w niebo, po czym odpowiadał na pytanie -Jak potwór z fragmentem ludzkiego torsu i głowy wyrastającego z torsu pomiota. Może mieć wiele rąk, wiele głów, ten przypadek miał jedną głowę normalną i cztery na torsie, z czego każda potrafiła wykonać inne techniki. Ale tamten debil na farcie zniszczył akurat źródło mocy. - wyjaśnił na spokojnie Escanor, po czym słysząc propozycję Tsubakiego zaczął się cicho śmiać -Skoro przeżyłeś Czerwonego, powinieneś posiadać dość zdolności by przetrwać w głuszy. A raczej nic poważniejszego nie grozi na tym świecie... obecnie. - zakończył, ostatnie słowo dodając po chwili zadumy.

- Wiesz, od tygodnia krążę od tego dziwnego miejsca gdzie to mnie wysłało i póki co napotkałem tylko dwóch ludzi. A jako, że była noc i byliśmy w lesie stwierdziłem, ze sam sobie poradzę. I... I sobie nie poradziłem. - wytłumaczył się rudzielec, patrząc na mężczyznę. Mimo, że ta cała aura nie była zbyt... miła Tsu polubił wybawcę. - Aha, rozumiem. - skwitował historię o zabitym dopiero co potworze, wyobrażając sobie tą walkę. Widział, jak mały debil potyka się i dosłownie przez przypadek wbija miecz (czy jakiekolwiek inne ostrze) w serce potwora... Tia. 
- Przeżyć przeżyłem. Nawet bez większych ran. Problem w tym, że było nas tam czworo. A Rudi padł tak naprawdę przypadkiem. - wspominając walkę z potworem, Tsubaki podszedł do Esca i stanął zaraz przed nim. - Obecnie może i nie. Ale w przyszłości? Kto wie jakie cholerstwo pojawi się jutro na tym świecie? Jak plugawe stwory będą krzywdziły innych tylko dla własnej przyjemności? Nie podoba mi się taka wizja. Chcę zmienić ten świat, zmienić postrzeganie władzy na ten problem. Wiesz kto rządzi w mojej ojczyźnie? Szlachta która ma w dupie potrzeby ludu. Ma w dupie to, co dzieje się w ich własnym kraju żerując na ludziach, rządni złota i kosztowności. Dlatego potrzebuję siły. I wiem, że Ty możesz mnie silnym uczynić. Dlatego proszę Cię po raz kolejny - trenuj mnie. - mówiąc to, patrzył mężczyźnie prosto w oczy. Mówił szczerze, prosto z serca, dokładnie akcentując każde zdanie. - Więc, jaka jest Twoja decyzja? - dodał po chwili po Boscańsku (czy jak to się tam pisze).

-To właśnie oznaka kretynizmu - podsumował słowa rudzielca dotyczące odejścia w środku nocy. Następnie mężczyzna uważnie wysłuchał słów Tsubakiego, ostatecznie wzdychając. Wskazał więc na niego mieczem i powiedział w języku Bosco -W takim razie traf mnie. W jakikolwiek sposób. Jeśli ci się uda, będę cię szkolił. Jeśli nie, odejdziesz. Umowa taka sama jak ostatnio. Wykonujesz jedno zlecenie, czyli w tym wypadku trafienie mnie, a jeśli je wykonasz, wtedy będę cię szkolił. - powiedział niezwykle płynnie spoglądając na Tsu. Tajemnicza, mroczna aura zniknęła już jakiś czas temu. Teraz pozostało... no w sumie pozostał chłód Hakobe, który ponownie zaczął docierać do ciała chłopaka.

- Eh... Może i masz rację. - westchnął Tsubaki, odpuszczając sprzeczkę o kretynizm decyzji o wejściu na górę. Niech ma. A co. Tsubaczek jest przecież miłym Tsubaczkiem i pozwoli mieć starszemu panu rację. 
Gdy chłopak usłyszał jakie jest jego zadanie, początkowo miał opory. Kurczę no, przecież nie będzie się ze staruchem bił! Chociaż... Staruch wydaje się silny. W końcu ma go trenować. Poza tym, to tylko jedno trafienie... To przecież nie może być aż tak trudne! Chociaż, nie zapeszajmy. Trzeba będzie walczyć na całego. 
Więc pierwszą rzeczą, którą Tsu zrobił było zdjęcie plecaka. Resztki jego zawartości były dość cenne, i Tsu nie chciał aby zostały przez przypadek zniszczone. Odstawiając więc plecak obok grobu, Tsu wziął w ręce swój miecz. Znaczy wróć. W rękę. Tak dokładnie to prawą. Trzymając już ten miecz, Tsu spojrzał na swego przeciwnika. Mimo, że jeszcze chwilę wcześniej postanowił walczyć na całego, chłopak zdecydował się jednak na odpuszczenie bziuma. Póki co nie musi przecież wyciągać swego asa z rękawa, prawda? 
Dlatego też, aktywując Mięśnie (D) rudzielec ruszył na Escanora, z zamiarem zaatakowania jego lewego boku. Znaczy, tego lewego ze strony Tsu. Aby do ataku doszło, Tsu gdy już będzie te +/- 2 metry od "przeciwnika" przyśpiesza gwałtownie i zmienia dotychczasowy cel, skupiając się na prawym boku, coby w przypadku, w którym Esc przygotował już się na obronę tego miejsca Tsu miał ułatwione zadanie. Zmieniając cel, Tsu stara się wykonać cięcie poziome, ukierowane właśnie na ten prawy bok. Wykonując to cięcie (i wykorzystując swoją prędkość a także i to że zostało wykonane jakby z "rozbiegu") Tsu próbuje przejść za plecy swego przeciwnika, coby tam wbić mu miecz w plecy.

Mężczyzna spokojnie stał z wycelowanym w chłopaka mieczem, gdy ten przygotowywał się do batalii. Po chwili ruszył do ataku. Nagła zmiana celu może i wielu by zaskoczyła, jednak dla Escanora, który cały czas trwał niczym posąg nie zaskoczyła go wcale. W momencie cięcia wykonał szybki krok swoją prawą nogą w przód, zbijając jednocześnie ostrze Tsubakiego własnym, które to dzierżył w prawej dłoni. Lewą natomiast uderzył chłopaka w brzuch, zanim ten zdążył spokojnie stanąć na nogach, a nawet posłał go jakiś metr do tyłu, że ten wylądował w piachu.
-Bezmyślna ofensywa pozostawia luki w obronie. - powiedział po Fioryjsku.

Tsu: 123 MM | Mięśnie 1/3

- Heh - zabrzmiało tylko, gdy Tsu wolną ręką ocierał usta. Staruch zna się na rzeczy. Więc nie ma co dawać mu taryfę ulgową. Wstając, chłopak z "szaleńczym" uśmiechem na ustach obmyślał plan ataku. Jak to ktoś kiedyś powiedział, każdy atak plan mieć powinien. Nawet ten najgłupszy. A tutaj... Tutaj nie ma co atakować sensownie, bo typ jest na to przygotowany. Dlatego głupota będzie tutaj przodować. Głupota i szaleństwo. 
Stojąc z opuszczonymi w dół rękoma, Tsu aktywował Bziuma (A) i momentalnie ruszył do przodu, starając się dostrzec jakiekolwiek luki w "obronie" Esca. Chociaż, skoro typ w żaden sposób się nie bronił to jak te luki znaleźć? Właściwie, jedyną nadzieją na trafienie jest to, że nie zdąży uniknąć/sparować ataku Tsu. Choć szansa na to niewielka, bo gościu doświadczony. I to bardzo. Bardzo, bardzo bardzo. Tyle problemów... 
Mknąc w stronę Esca, Tsu uważnie obserwował jego ruchy. Jeżeli sytuacja z przed chwili się powtórzy (czyli ten miecz Tsubakiego odbije, albo odbić spróbuje) chłopak stara się przemknąć pomiędzy nadlatującą pięścią a skrzyżowanymi ostrzami za plecy wroga. W końcu jest zwinny. Ciężko stwierdzić, czy zwinniejszy od Esca, ale od zwykłego ludka na pewno. Gdy akcja ta się uda, Tsu stara się wbić ostrze gdzieś w okolice łopatek mężczyzny. Najlepiej to tak pomiędzy, ale jak wiadomo szansa na to niewielka. Go Esc to jednak cholernie mocny przeciwnik jest. 
Gdyby jednak akcja z "przejściem" pod ostrzami się nie udała bo cośtam, Tsu w momencie, w którym będzie już pewny że znowu oberwie aktywuje Smoka (A) zaraz za plecami Esca, coby ten wpadł prosto w mężczyznę, skręcając w górę zaraz po zetknięciu z ciałem oponenta. Gdyby ten jakoś uskoczył lub coś w tym stylu, Tsu nakierowuje smoka tak, coby zetknął się z ciałem Esca chociażby kawałeczkiem swojej objętości(?). Ale, żeby jeszcze bardziej zmniejszyć prawdopodobieństwo na to, że Tsu tym smokiem oberwie, w momencie aktywacji smoka stara się też "odskoczyć" w tył, tak żeby pięść Escanora jedynie zwiększyła prędkość z jaką będzie się wycofywał.

No i walka rozpoczęła się na nowa. Jednak, jak to się mówi, najlepszą obroną jest atak. Gdy tylko Tsu zaczął biec na mężczyznę zorientował się... że twarz Escanora znajdowała się praktycznie przy jego własnej, a rękojeść jego ostrza trafiła go w podbródek wysyłając go na lot do tyłu. Wtedy, zdecydował się on aktywować smoka, jeszcze gdy leciał w tył i dostrzegł taką scenę. Escanor, od niechcenia machnął mieczem w swoje prawo, a jego elektryczny smok został rozwiany niczym pył na wietrze. On sam natomiast poczuł, jak na jego klatce piersiowej maluje się delikatna, prosta rana, jakby zadana mieczem. Pomimo faktu, że dzieliło ich teraz jakieś 10 metrów odległości. Mężczyzna stanął spokojnie, ostrze skierowawszy w stronę ziemi, zupełnie rozluźniony.

Tsubaki: 57 MM | Bzium 1/2

~ Co do jasnego chuja się tu wyprawia? ~ pomyślał Tsu, patrząc jak jego nowopoznane zaklęcie... rozpływa się? Co tu się stało do ciężkiego chuja? Przecież to nie było byle jakie zaklęcie, to było zaklęcie rangi A! A on sobie tak zwyczajnie je rozwiał! Czym on do cholery jest? 
Poza tym, przecież on go znowu uderzył. Nawet mimo tego, że Tsu buffa odpalił. No pojebany jakiś. Ale to dobrze. Większe wyzwanie znaczy, że trening będzie intensywniejszy. Z jednej strony to dobrze, ale z drugiej... No cóż. 
Po raz kolejny oceniając sytuację, Tsubaki ruszył na Esca po raz już trzeci, tym razem wyskakując i starając się wykonać cięcie pionowe. Był jednak przygotowany na to, że dziadyga jakoś go zaatakuje. Bo to jednak wredny chujek jest. Wtedy, o ile go chujek zaatakuje, Tsu stara się ataku uniknąć. Lub, gdyby innej opcji już nie było, stara się atak zblokować. Następnie stara się cięć. Lub pchnąć. Gdziekolwiek się tylko da.

Mężczyzna patrzył na skaczącego Tsu i westchnął. Nawet, jeśli miał na sobie aktywne dwa buffy (bo o mięśniach MG wcześniej zapomniał), wciąż nie był w stanie w żaden sposób zaszkodzić Escanorowi. Gdy ostrze opadało, ten tylko... zrobił krok w tył, tak, że ostrze uderzyło w śniegi na Hakobe, a potem dość szybko stanął na nim lewą stopą, uniemożliwiając zabranie miecza stamtąd. Równocześnie z tym ruchem, przysunął się bliżej Tsubakiego, a ten poczuł na swojej szyi zimno oręża swojego oponenta.
-Ataki z wyskoku może są silniejsze... nie da się jednak zmienić ich zasięgu lub uniknąć nadchodzących ataków. - po tych słowach, pchnął chłopaka lewą ręką, w której nie trzymał ostrza, jednocześnie schodząc z przytrzymanego miecza, tak, że Tsu znalazł się jakieś trzy metry od Escanora. Poczuł jednocześnie, że buffy odchodzą z jego ciała, a wraz z nimi odczuł ponownie tą mroczna aurę, ale za to... nie odczuł bólu po użyciu Bziuma bądź Mięśni. To złowrogie uczucie także dość szybko minęło. A mężczyzna jak stał, tak stał.