Goma Na'ru

First topic message reminder :


__________
MG

Sora dopłynął do Ro, skąd udał się pociągiem do miejsca docelowego. Nie mniej trochę liche Roszańskie Linie Kolejowe (w skrócie RLI) sprawiły, że z podróżą zeszły całe dwa dni nim znalazł się w stolicy GN - Llangardaix. Całkiem solidna miejscowość. Widać, ze umieją w beton i konstrukcje stalowe, zaś po ulicach śmigały dorożki ciągnięte przez jaszczurki przypominające małe dinozaury. Teren nieco górzysty. Plus był jednak taki, że mieszkańcy posługiwali się wspólną mową, wiec problem z barierami komunikacyjnymi nie istniał. Tyle, że Sora był zmęczony, klejnoty by wypadało rozmienić w kantorku na karole i odpocząć. A później ogarnąć plan, gdzie i jak szukać tygrysa.

MG

Tygrys w klatce zdawał się wykonać ruch, który u ludzi byłby chyba wzruszeniem ramionami. Ale nie miał specjalnie ramion, więc mógł zrobić tylko coś podobnego, po czym położył się i zaczął obserwować nieco zażenowany próby Sory. Tymczasem Akhem podrapał się po głowie. I co to on ma z tym zrobić? - Głupi pomysł. Tygrys mógłby cię w międzyczasie zjeść. A jakbyśmy się dowiedzieli. że go wypuściłeś, moglibyśmy odstawić się na komendę. Tak się nie robi. Nie robi. - pokręcił rozczarowany głową. O nie, nie tak nieroztropnego zachowania spodziewałby się po kimś, kto chciał zająć się ich fachem. - Gdzie są twoi rodzice? - zapytał spokojnie. W sumie nie zdawał się być jakoś zdenerwowany wybrykiem Sory. Ot, młodzian z głupimi pomysłami, którego trzeba odstawić do domu

Spokojnie wysłuchał reprymendy, aby to w głębi swej niebieskiej duszyczki odetchnąć z ulgą. Niezbyt uśmiechało mu się naginanie prawdy, jednak musiał coś zrobić, aby to nie ucierpieć podczas całego zdarzenia. Wszystko jednak sprowadzało się do dość problematycznej kwestii, która ostatecznie winna umocnić jego stanowisko.
- ...nie mam pojęcia... - mruknął jedynie niemrawo pod nosem, odpowiadając ostatecznie zgodnie z prawdą. Inną kwestią był fakt, że swojego ojca nigdy nie poznał, a matka najprawdopodobniej znajdywała się setki kilometrów stąd, lamentując z powodu zaginięcia 'córeczki'. Zacisnął jedynie wolną dłoń, próbując odegnać tym samym ten niezbyt radosny wizerunek rodzicielki, spoglądając jakoś tak w międzyczasie gdzieś pomiędzy klatkę i podłogę.

MG

Akhem westchnął nie bardzo wiedząc, co robić dalej z Sorą. Zabrać nie wypada. Cofać się z tym wszystkim do miasta też tak nie bardzo, a jednak trzeba jakoś załatwić sprawę. Tego też dessertiańczyk wysiadł z wozu z Sorą, trzymając go mocno za nadgarstek by nie mógł się wyrwać, ale też nie na tyle, by tego zaczęła boleć ręka. - Patrzcie co znalazłem. - rzucił do mężczyzn, którzy chyba właśnie zaczęli znęcać się nad kierowcą, który to obecnie stał gdzież z boku przerażony, Ale chyba nie tknięty. Tak to wyglądało. - Jedźcie dalej, zaprowadzę malca na komendę i do was dołączę. Wynajmę pana taksówkę. - rzucił do kierowcy, który niechętnie usiadł w pojeździe i złapał za lejce. - Wsiadaj młody. - nakazał Akhem Sorze, otwierając mu drzwi i puszczając go, co by zajął miejsce.

W tym jednym momencie - czas przestał się liczyć dla nastolatka. Wszystkie myśli kotłowały się w głowie niebieskiej istotki, nakładając coraz to większe komplikacje dla jego osoby. Wszystko po to, aby ostatecznie słowa wypowiadane przez osoby dookoła, docierały do niego z drobnym opóźnieniem. Musiał myśleć. Musiał coś zrobić, aby to nie oddalić się zbytnio od swojego celu. Kiedy padło ostatnie z poleceń, przez dłuższą chwilę stał w kompletnym bezruchu, kompletnie cicho. Zupełnie tak, jakby się zawiesił, albo szukał słów. Wiedział, że do końca nie było to słusznym rozwiązaniem, jednak wiedział też, że czasem cel uświęca środki. Jedynym, co pokrzepiało jego serduszko w tej decyzji, zdawał się fakt, iż nikt na tym nie ucierpi. - Nie. - krótkie, niezbyt głośne, a zarazem względnie stanowcze słówko padło ze strony Sory. Ten spróbował się jakoś zaprzeć stopami, czy nawet spróbowałby się wyrwać z ucisku starszego osobnika, coby nie wracać do miasta, z którego to strony przybył. Coby uniknąć komplikacji z miejscową komendą. Coby... spróbować osiągnąć coś w pełni samodzielnie. Czy musiał do tego celu dołączyć do tych łowców? Pokonać ich raczej by nie potrafił, dlatego innej opcji - na razie - nie potrafił dostrzec. - Jeśli nie chcecie pomóc, sam go znajdę... - dopowiedział równie cicho i jakby poważnie, siląc się na nutkę fałszywego i desperackiego smutku, jaki to mógłby odczuwać nastolatek po zaginionym ojcu. Po części znał to uczucie, jednak jego sytuacja od tej wykreowanej na potrzeby chwili nieco się różniła. Jedyne, co spróbowałby zrobić, to stworzyć projekcje jakiegoś rzadszego gatunku zwierzątka, które to miałoby odwrócić uwagę pomniejszych łowców. Wszystko po to, aby móc dorzucić jeszcze z trzy grosze z własnej portmonetki samemu Akhemowi, licząc na jego... sumienie?
- ...a podobno łowcy pomagają sobie w potrzebie... - dopowiedział jeszcze dość enigmatyczne słowa, jakby miały one teraz większe znaczenie. Jedyne co się teraz liczyło, to pozostać tutaj, a wszelki zawód jaki by wyniknął z innego rezultatu, można by porównać do odrobiny rozczarowania łowiecką postawą, która pozwoliłaby im porzucić zaginionego kumpla po fachu na pastwę losu.

MG

Młodzież jest upierdliwa. Wiedzieli to wszyscy. Dzieci też są upierdliwe. Na przykład taki Sora, który w oczach innych no, był dzieckiem. Akhem zaś nie umiał zajmować się dziećmi i chyba właśnie dlatego wolał gonić za dzikimi stworzeniami, niż użerać się z kimś, kogo można nazwać żoną i stadkiem małych ludzików. A teraz trafił się taki Sora. No i co on ma z nim zrobić? Akhem westchnął. Sora chyba nie bardzo rozumiał, że dla nich nie był łowcą. W zasadzie nazwanie siebie takim nie wystarczało, a co bardziej poważnych weteranów mógłby obrazić swoją postawą. Ale akurat nie dessertiańczyka, i chyba nie koniecznie ludzi w okół, którzy tylko się zaśmiali pod nosem, widząc próby swojego towarzysza w ogarnięciu sytuacji. - Nie. Nie jesteś łowcą. Jesteś dzieckiem. I próbujesz wmieszać się w coś niebezpiecznego. Co więcej - jeżeli weźmiemy cię ze sobą, jeśli nawet przymkniemy oko na to, że będziesz nam przeszkadzał, mogą nas oskarżyć o porwanie. Rozumiesz? Twoi rodzice będą się martwić, a tobie dodatkowo może stać się krzywda... - zaczął tłumaczyć, wolno, bardzo wolno, obrazując Sorze całą sytuację. No bo ej, oni tylko prości kłusownicy, nie chcą problemów. A Sora, niestety, wyglądał na ich definicję.

Niektóre słowa potrafiły zaboleć bardziej, aniżeli wszelkie urazy fizyczne. Samo przyrównanie do dziecka mógłby puścić mimo uszu, jednak cały wywód uważał za niepotrzebny. Coś zdawało się pęknąć w młodym obserwatorze, a wszelkie informacje, które miał okazje do tej pory nabyć, stopniowo ukazywały się pod postacią projekcji. - Słyszał pan o wielkiej jaszczurce szponiastej? Albo o rzadkości jej jaj? - zaczął tylko serię swoich pytań, pokazując coraz to nowsze wizualizacje bestii, które dane mu było spotkać. Nie starczyło jedynie obrazowanie tego wszystkiego. Nie, nastolatek ponadto podawał przeciętne wymiary, czy podstawowe informacje względem parametrów i zdolności ów monstrualnych stworów, a kilku zdążył się naoglądać. Zarówno mógł przedstawić jaszczura, co wszelkie formy zwierzęce Percivala oraz oczywistego faworyta nastolatka - Qilina w jego powiększonej postaci. Wszystko po to, aby na sam koniec złapać głębszy oddech i spróbować jakoś odegnać całe to nietypowe napięcie, które zdawało się mu towarzyszyć. Wszystko po to, aby z nowo zebraną pewnością spojrzeć prosto w twarz Akhemowi, nie przejmując się czy potrafił wykazać się tygrysią aurą, którą to czuł od niego pan sprzedawca, czy nie. - Wszystkie z nich spotkałem, czy nawet miałem okazje osobiście dotknąć. Nawet jajo. - podkreślił te kwestie, jakby nie chciał pozostawić mężczyźnie żadnych wątpliwości. Zupełnie tak, jakby chciał udowodnić tym samym swój potencjał. Została jednak jeszcze jedna, acz najpewniej już oczywista kwestia, która tyczyła się jego osoby. Nic innego, jak podstawowa informacja, która to czasem wiele potrafiła zmienić: - ...posługuję się też magią.
Wszystko to zachowując jak największy spokój jego jakże dziecięcego umysłu. Przynajmniej nie nabijał się z innych, jak niektóre, nietaktowne osoby.

MG

Akhem już na prawdę sam nie wiedział, co zrobić. Projekcie widział, więc magiem raczej był. Inna sprawa, że równie dobrze mogły być to iluzje, a mogły być faktycznie wspomnienia. Ale to już chyba nie było ważne. Mężczyzna przejechał dłonią po twarzy. Ta dzisiejsza młodzież. Dostaną trochę mocy do rąk i już myślą, że są potężni. No ale takiego Sory to chyba nie przekona, że to zły pomysł, a koledzy co raz to bardziej chichotali widząc całe zamieszanie wokół niebieskowłosego. - Niech stracę. Czego szukasz? - zapytał chyba nie mając innego wyjścia jak pomóc. Bo inaczej, to Sora się raczej nie odczepi. A w sumie do pozbycia się Sory tak trochę dążył.

- Doświadczenia? - odpowiedział na ostatnie z zadanych pytań, postanawiając póki co przemilczeć kwestie polowania na tygrysa. Nie miał pewności, że to właśnie ten okaz zdawał się mu przypisany. Nie miał też pewności, że ci oddaliby mu go ot tak. Prędzej by mógł się z głupim przez ścianę pomacać, aniżeli liczyć na takie bajki. Poza tym - nowa przygoda, czy nowe doświadczenie zdawały się być czymś pozytywnym. Dlatego też na upartego nie kłamał, chociaż do celu dążył dość pokrętną drogą. - Chcę wiedzieć jak wytresować taką jaszczurkę szponiastą, a do tego interesują mnie... koty? - dopowiedział jeszcze, czekając na reakcje, czy zastanawiając się, czy aby na pewno nie powiedział za dużo.

MG
- wbijam na prośbę użytkownika za zgodą poprzedniego MG. W razie czego zawsze możemy się zmienić z powrotem ;)

Kłusownicy wybuchnęli śmiechem, a sam Akhem podniósł brew w zdziwieniu. Kiedy już myślał, że nic go nie zaskoczy, okazało się jak bardzo się mylił.
- Słuchaj dzieciaku. My nie bawimy sie ze zwierzątkami tak jak ci sie wydaje. My te bestie łapiemy. A jak sprawiają problemy to się ich pozbywamy, czy ci się to podoba czy nie.
Śmiechy za plecami mężczyzny przybrały na sile, więc ten złapał chłopaka za ramię i odciągnął na bok, aby choć trochę uciszyć swoich towarzyszy.
- Szukasz doświadczenia? Możesz je dostać. Ale nie będzie to coś, co opowiada się dzieciom na dobranoc. A jak będziesz przeszkadzać albo wystawisz się na niebezpieczeństwo i zostaniesz pożarty nie będzie to mój problem. Jasne? - wpatrywał się w dzieciaka takim spojrzeniem jakby chciał go wystraszyć, ale już przekonał się co to za uparte stworzenie. Dając mu czas na odpowiedź, choć wiedział już jaka ona będzie.
- Jutro o świcie wyruszamy po różniczkę błotną. Spotykamy się przy wyjściu z miasta na wschodnim trakcie. Jak sie spóźnisz to nas nie szukaj. Sam w tej dziczy nie masz szans.
- Nie żeby z nami jakieś miał! - krzyknął jeden z pozostałych kłusowników, co wprawiło Akhema w jeszcze gorszy nastrój.
- Musimy przetransportować te bestie w bezpieczne miejsce więc nam nie przeszkadzaj. Wracaj do miasta. Rano masz być gotowy - powiedział krótko i machnął ręką na swoich towarzyszy pakując się do swojego powozu.

Wiele osób uznałoby młodszego z braci Hoshino za osóbkę szaloną. Kogoś, kto najpewniej postradał rozum. Ten jednak nie mówił już wiele. Uważnie wysłuchał tego, co miał do powiedzenia mężczyzna, zachowując przy tym wyjątkowy spokój własnego umysłu. Wszystko po to, aby ostatecznie przytaknąć głową w potwierdzeniu na jego słowa. Być może tym samym akcentem miała skończyć się wylewność nastolatka, skoro doszli do wniosku, że żadne aktorskie sztuczki niczego tutaj nie zmienią. Tak, czy siak - to właśnie oni wydawali się tym najbardziej rzetelnym źródłem informacji, czy dostępem do tygrysa, dlatego musiał spróbować zatańczyć tak, jak mu zagrają.
- Rano, czy o świcie? Poza tym - nie lepiej, jeśli pomogę już teraz z transportem? - ostatnie z pytań, które padły ze strony nastolatka i zależnie od odpowiedzi, udał się w odpowiednim kierunku, coby czekać. Wszystko po to, aby w międzyczasie spróbować wyszukać informacje o rzeczonym zwierzęciu oraz przygotować się na tę jakże szaleńczą misje łowiecką.

MG

Kłusownik już chciał odejść, kiedy Sora zadał kolejne pytanie. Przewrócił oczami co wywołało kolejną falę podśmiechujek szefa.
- Nie. Zapomnij o tym kocie. I jutro o świcie. - odpowiedział krótko poirytowany Akhem postanawiając przy tym ostatecznie zignorować młodego maga, machnąć ręką na swoich towarzyszy. Jeden strzelił w łeb drugiego, a kiedy się pozbierali - odjechali...
Ale!
Sora wiedział, że nie odjechali daleko. Oddalili się o jakieś pół godziny marszem. Teraz musiał podjąć decyzję co robić dalej?
W międzyczasie dowiedział się czym jest stworzenie o którym wspomniał kłusownik.

Różniczka błotna - niewielkie stworzenie wyglądem przypominające skrzydlatą wydrę. Nie posiada sierści lecz upierzenie, głównie w brązowych odcieniach. Jest doskonałym pływakiem jak i lotnikiem. Żywi się rybami, zamieszkuje podmokłe tereny. Zagrożone różniczki zmieniają kolor upierzenia na jaskrawy pomarańcz co ma odstraszyć potencjalnego napastnika. Innych zdolności magicznych nie odnotowano.

Przed nastolatkiem ktoś pozostawił stosunkowo trudną decyzje. Ten musiał wybrać odpowiednią ścieżkę swojej łowieckiej kariery. Spróbował jedynie uwzględnić lokalizację znacznika, aby móc w razie czego odnaleźć łowiecką bazę, a następnie... postanowił wrócić do swojego schroniska. Wszystko po to, aby przygotować się na następny dzień. Zakupiłby w sklepie jakąś rybę, albo dwie oraz przekąski na drogę, a następnie... spróbował przypomnieć sobie wszystko o tygrysach, czy o tym, czego się dowiedział. Wliczało to oczywiście wiedzę o różniczkach jako zwierzątkach. Wtedy też poszedłby spać wcześniej, aby obudzić się skoro świt i udać w wyznaczone miejsce spotkania.

MG

Czy była to dobra decyzja, czy też nie, nieważne. Sora wrócił do schroniska, udał się na zakupy, a kiedy już przygotował wszystko do jutrzejszej wędrówki, postanowił przypomnieć sobie wszystko co już wiedział o tygrysach i porównać to z najnowszymi informacjami jakie zebrał dzisiaj.
Mimo iż kłusownicy nie byli chętni w sprawie rozmowy o tygrysach, to jednak młody obserwator swoje wiedział i zauważył różnicę. Tygrys w klatce nie był tym, którego szukał. Może była to nieznaczna różnica, może i praktycznie niezauważalna, ale złapany tygrys miał inny kształt źrenicy oka. Niby różnica prawie żadna, ale może się okazać istotna. Pytanie tylko - kto się mylił? Źródła pisane czy ci, którzy uparcie twierdzili, że tygrys w klatce jest legendarną bestią?
Oprócz tego wszystko, łącznie ze zdolnościami się zgadzało...

I tak o to młody mag pozbierał się skoro świt i ruszył na miejsce umówionego spotkania, gdzie nie było nikogo, oprócz niego samego...

Na tym świecie jeszcze istniał taki gatunek, który to swoją naiwnością wydawał się być wręcz niewinny. Pojawiały się jednak momenty, w których to nie opłacało ufać się ludziom. Ci często kłamali, czy przejmowali się jedynie własnymi problemami, mając gdzieś cudze potrzeby. Takie przemyślenia nie pojawiły się w głowie nastolatka. Przynajmniej nie od razu. Niebieskowłosy dzielnie czekał na dalszy rozwój sytuacji, wypatrując dookoła kogoś, kogo mógłby uznać za łowcę. Wszystko po to, aby w końcu wyruszyć z nimi w tę jakże wielką podróż, która miała doprowadzić go zarówno do różniczki, co tygrysa. Jedynie co jakiś czas powtarzał sobie, że na pewno przyjdą lub zwyczajnie zaspali, jak to w zwyczaju miał jego rudy, starszy brat. Gdyby jednak sytuacja nie zaczęła się nijak zmieniać, nie pozostawałoby nic innego, jak ruszyć w miejsce, w którym to powinno znajdować się ich obozowisko, albo inne co, w którym się zatrzymali. Pamięć miał raczej dobrą, to powinien raczej to pamiętać.

MG

Kłusownicy nie zjawili się. Ani za chwilę, ani później ani nawet nigdy.
Czyżby wystawili chłopca? Nikt by się nie zdziwił, gdyby się tak stało.
Dlatego też Sora, skoro już i tak zebrał się do podróży, postanowił działać na własną rękę i ruszył przed siebie, w stronę miejsca które miało być obozowiskiem kłusowników. A przynajmniej tam gdzie powinien być tygrys...

Spokojnym krokiem szedł przed siebie. Nie spieszył się...

W okolicy miejsca do którego zmierzał dało się wyczuć gęstą atmosferę i ogólne poruszenie. Ludzie biegali we wszystkie strony, krzyczeli po sobie i zbierali się do drogi. Nie wychodząc jeszcze zza drzew Sora mógł dostrzec powód tego poruszenia. W centralnym miejscu obozowiska stała pusta klatka. Dzięki swojej magii chłopak wiedział, że to ta sama, w której wczoraj przebywał tygrys...
- Ślady są jeszcze świeże! Ruszać dupska to może go znajdziemy! Nie pozwolę aby moje miliony przepadły! - krzyczał Akhem po swoich podwładnych w międzyczasie sam uwijając się tak jak tylko mógł.