Wielkie Księstwo Ro - wybrzeże

MG

Może nie wszyscy wylądowali bezpośrednio na plaży, ale większość zdecydowanie tak. Ci którzy jeszcze mieli siły, pomogli wyjść na brzeg tym, którzy już ich nie mieli.
Sam Qilin wylądował ciężko na piachu i niemalże od razu wrócił do swojej miniaturowej postaci. Nawet nie miał siły, aby wskoczyć Kiirobarze w ramiona, tylko rawrnął coś po cichutku, zwinął się w kulkę i zasnął. I większość załogi postąpiła tak samo jak Qilin. Położyli się tam gdzie wydawało się, że nie sięgnie ich tam woda i pozwolili sobie pozasypiać.
Nawet kapitan Brzoskwini usiadł zmęczony i wpatrywał się nieodgadnionym spojrzeniem w horyzont.

- Rawr... - odnotowuję ostatnie warknięcie Qilina, kiedy chowam go do kieszeni. Nie żebym samemu nie był zmęczony, ale jednak nie sądzę, by to był właściwy czas na odpoczynek.
Strzepuję piasek ze spodni i z marynarki, po czym ruszam w kierunku kapitana. Szkoda trochę jego łódki, domyślam się, iż wiele stracił, ale jednak śpieszno mi, żeby odnaleźć braciszka. Każda minuta może być cenna, a ja nawet nie mam pojęcia gdzie jesteśmy!
- Domyślam się, że to może i nie jest właściwy moment, ale wie kapitan co to za miejsce i co dalej? - pytam grzecznie i spokojnie. Aczkolwiek czuję wewnętrzne rozdrażnienie tym, jak daleko mogę być od braciszka! A zamiast go szukać, wylądowałem na jakiejś wyspie. Pięknie... Cudownie wręcz... Chociaż widok całkiem ładny.

MG

Kapitan przez chwilę nie odpowiadał. Cały czas wpatrywał się melancholijnie w horyzont. Widocznie tęsknił za swoim statkiem - jakby nie było to był to jego cały dobytek. W końcu jednak westchnął.
- Ro - odpowiedział krótko i znowu zamilkł. Tym razem jednak rozejrzał się po plaży jakby chciał się upewnić, czy to co mówił było prawdą. Przy okazji przeliczył obecnych na plaży ludzi.
- Wyspa na którą zmierzaliśmy. Była najbliżej. Wygląda na to, że opowieści o tych stworzeniach są prawdziwe - dodał po dłuższej chwili wpatrując się w róg, który przytwierdził wcześniej do pasa. Przemoczony na pewno nie zagra tak jak powinien, ale dobrze było wiedzieć, że ten jest w stanie wezwać morskie konie. Co by się stało, gdyby "stado" było za daleko?

Ro... To zdecydowanie wszystko wyjaśnia. Kiwam głową z lekkim poważaniem, że kapitan podzielił się tą jakże niezwykłą informacją. Spoglądam w stronę morza, a potem w stronę puszczy, potem znowu w stronę morza.
- Zgaduję, że to nie tu planowaliśmy wylądować? - pytam, starając się zachować względny spokój i opanowanie. W końcu to nie wina kapitana, że zaatakowała nas jakaś przerośnięta ośmiornica, a jakieś morskie koniki nas tu przywiozły.
- Rawrr... - warczy poprzez sen Qilin, Pewnie śni mu się coś miłego. Taki to ma dobrze, że nie musi myśleć w takiej sytuacji. Przykładam pięść do ust, żeby móc się łatwiej skupić na myśleniu. Tak... Skupić na myśleniu...
- To co teraz? Naprawdę nie chcę nikogo popędzać, ale muszę znaleźć swojego brata, zanim coś mu się stanie. Z tego co widzę, tutaj go nie ma - mówię, uważniej się rozglądając. Jeszcze tego by brakowało, żeby jakaś bestia wyszła z lasu...

MG

Kapitan spojrzał na policjanta nieco zdziwiony.
- Nie... Wylądowaliśmy na dobrej wyspie ale - przerwał na moment przenosząc spojrzenie na ciemniejące niebo. Westchnął niezadowolony - Jesteśmy po drugiej stronie. Normalnie musielibyśmy jeszcze opłynąć wyspę, aby dobić do miasta portowego. Wybrzeża tej wyspy należą do Wielkiego Księstwa Ro. Tereny bliżej środka należą do Goma Na'ru. Nocą na pewno nie będziemy się przedzierać przez puszczę w której, aż roi się od wszelkich bestii, z którymi radzą sobie tylko kłusownicy. Wam też radzę najpierw odpocząć. - mówił spokojnie. Większość jego załogi już spała. Póki co plaża wydawała się być najbardziej bezpiecznym miejscem.
- Ale jeśli chcecie iść, to nie będę was zatrzymywać...

Wzdycham smutno, aczkolwiek z lekką ulgą, usłyszawszy słowa kapitana. Skoro wyspa jest dobra, no to chyba dobrze. Gorzej z tym, że wylądowaliśmy w jakiejś bezludnej części. Stąd ciężko będzie poszukiwać Sory, ale ważne, że wyspa się zgadza. Jeszcze trochę, a niebawem odnajdę Sorę i będziemy mogli ruszyć razem do domu.
Patrząc jednak na tę puszczę, z perspektywą, że sam miałbym się przez nią przedzierać, nabieram do niej dość sporych wątpliwości. Zapewne samemu nietrudno byłoby mi się w niej zgubić. A nawet jeśli miąłbym tak tam iść, to ze zmęczonym Qilinem ten pomysł wydaje się być naprawdę słaby. Zapewne nie stracę dużo czasu, jeżeli chwilę na owej plaży odpocznę i odpocznie także Qilin. Z pewnością nie więcej, aniżeli miałbym błąkać się po puszczy, bez żadnej wiedzy gdzie się kierować.
- Dobrze... Zaczekamy. Ale chciałbym wyruszyć najszybciej, jak to tylko możliwe - mówię całkiem stanowczo, po czym wyszukuję jakiegoś w miarę czystego miejsca, gdzieś w cieniu, pod jakimś drzewkiem. Cholerne plaże... Zawsze musi być na nich tak gorąco... Sprawdzam czy w piasku nic nie ma, po czym zdejmuję i kładę na nim swą marynarkę. Siadam na niej wrzucając Qilina za głowę i oparty o drzewo, zamykam oczy.
- Rawr! - warczy lekko oburzony tym działaniem Qilin.
- Spokojnie... Niedługo ruszymy, niedługo go znajdziemy - mówię na uspokojenie, no i czekam, aż będziemy mogli w końcu wyruszyć.

MG

Noc była spokojna. Z puszczy nic nie wylazło i nikogo nic nie zjadło, więc chyba wszystko było w porządku...
Rankiem pobudka nie była za ciekawa ponieważ zaczął padać deszcz. Pierwsze pojedyncze krople nawet nie dotarły do funkcjonariusza śpiącego pod drzewem. Jednak po kilku chwilach zerwał się dosyć konkretny deszcz - lało jak z cebra. Rozbitkowie na plaży niezadowoleni tą zmianą pogody w marudnych nastrojach zaczęli się zbierać przy skraju puszczy. Na jakiś czas chyba każdy miał dość wody.
Kartezjusz stanął przy Kiirobarze i potrząsnął nim lekko dla pobudki.
- Idziemy przez wyspę... Miasto portowe znajduje się na północny zachód stąd. Tak mi sie wydaje... - rzucił krótko i spojrzał na kapitana, który wcale nie wyglądał na zadowolonego tym pomysłem.
- I obyśmy się nie zgubili. Wolałbym sie trzymać wybrzeża, ale przy tej pogodzie raczej zbyt szybko byśmy nie szli - westchnął niezadowolony zaistniałą sytuacją.
Ale nie ruszyli od razu. Najpierw zajęto się podstawowymi ustaleniami, w kwestii jak przemieszczać się po puszczy. Cała ekipa miała poruszać się w jednej linii, którą zamykać miał Kiirobara z Qilinem. Tak na wszelki wypadek, gdyby coś ich zaatakowało - w końcu cały ich dobytek poszedł na dno razem z Brzoskwinią.
- Jak długo możecie utrzymywać się w powietrzu przy takiej pogodzie? - zapytał jeszcze funkcjonariusza zanim postanowili ruszyć.

- Już? Ale dzisiaj mam na drugą lekcję... - oznajmiam niezbyt zadowolony z bycia budzonym. I wtedy orientuję się, że to nie moje łóżko, nie mój pokój, nie mój dom, a jakaś plaża, a ja ponadto jestem nieprzyjemnie zmęczony.
- A że, że co? Aaa... Miasto... Wyspa... Już wstaję - mówię prędko Kartezjuszowi, z nadzieją, iż nie powiedziałem wcześniej zbyt wielu krępujących rzeczy.
Podnoszę marynarkę, otrzepuję ją z piachu, zakładam i spoglądam z żalem na niebo.
- Deszcz? Świetnie... Jeszcze brakuje tu, kurczę tsunami i srających gołębi - warczę pod nosem z irytacją. Niewygodnie mi się spało, nie ma tutaj kawy, nawet czegoś do zjedzenia, pada deszcz i jeszcze trzeba przedzierać się przez jakąś puszczę. Jeszcze cały się pobrudzę! Pięknie, po prostu pięknie... I jakżeby tu niby zachować dobry nastrój.
- Rawr... - warczy ponuro Qilin, kiedy usadawiam go na ramieniu.
Idę z rękami wciśniętymi w kieszenie, lekko zgarbiony. I jeszcze szarym koniec chcą mnie wcisnąć. Bo co? Bo rudy, to ostatni? Rozumiem, że to na wszelki wypadek, gdyby trzeba było się przed czymś bronić, ale jednak nie jest to najlepsza miejscówka. Chociaż w lokomotywie lepiej być ciągniętym, aniżeli ciągnąć... Nieważne...
- Ciężko mi to stwierdzić. Qilin zazwyczaj nie latał w taką pogodę. Musiałby też potrzebować chwili, żeby odpowiednio się rozrosnąć, aby móc latać - oznajmiam. I wtedy przychodzi mi do głowy pewien pomysł. - Myślisz kapitanie, że zdążyłbym polecieć do miasta i tam poinformować kogoś o waszej sytuacji? Moglibyście tu zaczekać, a ja szybciej mógłbym zająć się swoją sprawą. Zresztą, z pomocą mieszkańców może byłoby wam łatwiej i bezpieczniej dotrzeć do miasta, z ich eskortą, aniżeli ze mną - dzielę się swymi przemyśleniami z kapitanem i wyczekuję jego reakcji. Skoro to właściwa wyspa, to takie rozwiązanie wydaje się być najrozsądniejsze i najkorzystniejsze, dlatego można by było je wziąć pod uwagę i coś w tej kwestii uzgodnić.

MG

- W takim razie zróbcie jak uważacie. Jeśli dacie radę polecieć do przodu, to lećcie. Ale nie przesadzajcie. pogoda tutaj może być zdradliwa - powiedział kapitan wskazując dokładnie kierunek w którym ppowinno znajdować się miasto portowe i wysunął się na czoło. W końcu trzeba było iść. Jak już mają moknąć, to przynajmniej w marszu.
Co ciekawsze Qilin siedząc na ramieniu swojego towarzysza zwróci wzrok na godzinę drugą i rawrnie coś po cichu. Niby nic takiego, ale Kiirobara nigdy wcześniej nie słyszał takiego rawrnięcia. Stworzenie nie oderwie również wzroku od kierunku w którym patrzył i tylko on wiedział dlaczego.

Więc zostaje to w miarę dobrze uzgodnione, więc kiwam z poważaniem głową kapitanowi. Wychodzi na to, że to chyba będzie pożegnanie. Miło było z nim płynąć i mu towarzyszyć, ale sprawy ważniejsze wzywają.
Już mam przygotowywać Qilina do drogi, kiedy temu coś nagle odbija.
- Rawrr... ...
- No co, że Rawr? - pytam spoglądając w tym samym kierunku, co on patrzy. Pewnie coś mu odbija, albo natura wzywa, lub... Sam nie wiem co. W każdym razie zdezorientowany Qilin, to niezbyt użyteczny Qilin, więc należałoby wpierw rozwiać jego wątpliwości. Zresztą... Skoro Kapitan już wyrusza, no to cóż mam poradzić? I tak i tak musiałbym przygotować Qilina, więc jak będzie się przygotowywał, sprawdzając to coś, co przykuło jego uwagę, to czasu nie stracimy, a może coś zyskamy.
- Zatem Rośnij (D) towarzyszu Qilinie i prowadź, skoroś najlepiej wiesz co robić - mówię, stawiając go na ziemi, po czym ruszam za nim, rozglądając się na prawo i na lewo i jeszcze machając na pożegnanie załodze zatopionej "Brzoskwinki".

MG

Załoga ruszyła przed siebie, możliwie jak najkrótszą drogą do miasta. Qilin zaś urósł i od razu ruszył w kierunku, który z jakiegoś powodu nie dawał po spokoju. Nie poruszał się oczywiście za szybko - starał się utrzymywać takie tempo, aby jego towarzysz za nim nadążał. Co jakiś czas nawoływał Kiirobarę do tego, aby przyspieszył kroku. W końcu nikt nie lubił moknąć.
W pewnym momencie roślinność zrobiła się dużo gęstsza niż wcześniej. Funkcjonariusz musiał zacząć jakoś sobie z nią radzić, a Qilin cały czas ciągnął go do sobie tylko znanego celu.

To naprawdę podejrzane zachowanie z jego strony... Normalnie mu tak nie odbija. Cholerne rośliny, parszywy deszcz...
- Mógłbyś przynajmniej nieco te krzaczki powygniatać! Jeszcze się okaże, że coś trującego tu rośnie, a ten dostał halucynacji. Tego by tylko brakowało, żebym jak ostatni debil podążał za otumanionym futrzakiem... Do tego rudym... - mówię zrzędliwie, przepychając się miedzy roślinami. Czemu to zawsze muszą być lasy?! Nie mogłoby to być choć raz ładne miasteczko, z automatem na kawę na każdym skrzyżowaniu, gdzie nie byłoby nawet szansy drobnej, żeby się ubrudzić! Ale nie! Zawsze jakieś puszcze! Szkoda, że nie ma tu żadnych gadających zagadkami druidek...
- Rawr! - warczy popędzająco Qilin.
- No idę! Idę! - odwarkuję mu z wyraźną irytacją. Jednakże nie chciałbym, żeby przypadkiem nagle jakaś kolczasta roślina poharatała mi łydki. Przy okazji, nieco bardziej każę Qilinowi Rosnąć C, by sprawniej mógł przedzierać się przez gąszcze i żeby też mógł ścieżkę swoją zwiększoną masą nieco dogodniejszą utorować. Do czego to doszło, żebym tak za nim ślepo podążał, gdzieś w głąb puszczy?! Mam nadzieję, że wie co robić...

MG

Jeszcze większy Qilin dalej podążając przed siebie tworzył całkiem fajną ścieżkę. I nawet deszcz nie był tutaj tak irytujący. Może zelżał, a może była to po prostu zasługa bujnej roślinności.
I tak przedzierali się dalej. Qilin parł przed siebie jakby nie zwracał na nic uwagi, oprócz tego czy jego towarzysz za nim nadąża, a sam Kiirobara kilka razy dostał w twarz jakąś odgiętą przez przyjaciela gałęzią.
Dotarli wreszcie do sporego wodospadu. Woda wpadała do niewielkiego baseniku i płynęła dalej rzeką. Qilin zatrzymał się wbijając spojrzenie w wodospad. Oboje poczuli się głodni i zmęczeni tym "wyścigiem"...

Jeszcze raz będę zmuszony iść do jakiegoś lasu, przedzierać się przez gąszcze, to przyrzekam, że spalę każde drzewo na świecie i uczynię to z prawdziwą premedytacją i złośliwością. Tyle razy już oberwałem gałęziami, czuję się taki brudny, iż po prostu mam już dość... Wtem Qilin zatrzymuje się przed jakimś wodospadem. No ładny... Bardzo...
- Czy przyszliśmy tu popatrzeć tylko na tę przelewającą się wodę, czy może masz na to jakieś wytłumaczenie? - pytam lekko poddenerwowany, spoglądając to na Qilina, to na wodospad.
- No nic... Bardziej już i tak chyba nie zmokniemy. Wskakuj tam - mówię do Qilina, znowu pozwalając mu Rosnąć B. Skoro doprowadził mnie aż tutaj, to liczę na to, że z jakiegoś konkretnego powodu, a za wodospadem znajdzie się coś... Ciekawego? Niezwykłego? Coś co wynagrodzi cały ten trud?
- Rawr! - powinien warknąć Qilin, głośno i radośnie, jeśli coś się tam znajdzie, lub też smutno i boleśnie, jeśli za wodą trzaśnie tylko głową w skałę. Samemu zaś poczekałbym sobie przed wodospadem, ze zmęczeniem łapiąc oddech.

MG

Jeszcze większy Qilin po swoim rawrnięciu i upewnieniu się, czy aby na pewno może zrobić to co zamierzał, wskoczył w wodospad i... no nie było go. Nie zderzył się boleśnie ze skałą, ani nawet nie rawrnął na pożegnanie. Po prostu zniknął razem ze swoją obecnością. Podświadomość funkcjonariusza podpowiadała mu, że stworzeniu nic się nie stało, ale jednocześnie miał wrażenie, jakby ten nagle znalazł się gdzieś bardzo daleko.
Sprawdzenie przez Kiirobarę co znajduje się za ścianą wody poskutkuje bolesnym zetknięciem się z mokrą skałą - nie ma tam żadnej jaskini, ani nic podobnego.