Goma Na'ru

First topic message reminder :


__________
MG

Sora dopłynął do Ro, skąd udał się pociągiem do miejsca docelowego. Nie mniej trochę liche Roszańskie Linie Kolejowe (w skrócie RLI) sprawiły, że z podróżą zeszły całe dwa dni nim znalazł się w stolicy GN - Llangardaix. Całkiem solidna miejscowość. Widać, ze umieją w beton i konstrukcje stalowe, zaś po ulicach śmigały dorożki ciągnięte przez jaszczurki przypominające małe dinozaury. Teren nieco górzysty. Plus był jednak taki, że mieszkańcy posługiwali się wspólną mową, wiec problem z barierami komunikacyjnymi nie istniał. Tyle, że Sora był zmęczony, klejnoty by wypadało rozmienić w kantorku na karole i odpocząć. A później ogarnąć plan, gdzie i jak szukać tygrysa.

Kryzys został zażegnany. Przynajmniej tak mógł sądzić niebieskowłosy, który to w ostatecznym rozrachunku wylądował w odpowiedniej auli. Wewnętrznie czuł się ciut głupio, a zarazem lekko rozdrażniony czyjąś niestarannością w przykazywaniu informacji, bo to właśnie przez to mógłby minąć się z celem. Mając jednak wszelką, potrzebną wiedzę, nastolatek mógł przejść do części z pytaniami. Nie należał do wysokich osób, a tym bardziej tych o tęższej posturze, toteż spróbował dostać się jak najbliżej, aby w ogóle dało się go usłyszeć. Ba! Ciekawość kazała mu sprawdzić, jak dokładniej ma się zwierzątko, bo jakoś wewnętrznie żałował ów stworka. - Skąd pewność, że to właśnie ten tygrys? - dopytał się Sora, próbując jakkolwiek zasygnalizować pytanie. Nim jednak dostałby odpowiedź, dorzuciłby jeszcze proste: - Czy musi być aż tak... unieruchomiony?
Wcale nie miał też nadziei, że dałoby radę takiego pogłaskać, czy że ludzie jakoś się mylili, czy nie rozważał założenia jakiejś partii zielonych na obcej ziemi.

MG

Sora został dostrzeżony! Na jego pytanie jeden z łowców szybko się ożywił, klasną w ręce po czym podszedł do klatki - Doskonałe pytanie! Doskonałe! Proszę, pozwólcie, że zademonstruję! - po czym uderzył w klatkę metalowym prętem wprawiając ja w drgania, a rozjuszony, mały tygrys natychmiast stał się większym tygrysem, od którego definitywnie biła jakaś przedziwna, groźna aura. Kajdany na jego łapach zaczęły razić go prądem zmuszając do zmiany formy z powrotem w małego, niegroźnego tygryska. - Gdyby nie był zakuty, rozszarpałby kraty i bylibyśmy martwi. - stwierdził drugi, odpowiadając na drugie pytanie - Ktoś ma jeszcze jakieś pytania? Śmiało! - powiedział jeszcze trzeci, zachęcając innych do rozwiania swoich ewentualnych wątpliwości w tym temacie/

- Czy jako legendarna bestia nie powinien być lepiej traktowany, albo... wolny? - zadał dość proste i naiwne pytanie, a w jego głosie dawało dosłyszeć się zmartwione tony. Nie sądził, aby traktowanie tego, czy jakiegokolwiek zwierzęcia w taki, a nie inny sposób było słuszne. Nie miał pojęcia, czy to tygrys był wytrzymały, czy może jego wyobrażenie nazbyt bolesne, ale w jego głowie łowcy skazywali go na cierpienia. Mogło też wydawać się to nietypowe, ale na swój sposób... chciał jakoś temu przeciwdziałać? Przynajmniej upewnić się, że wypadałoby to zrobić. Przeważnie te bardziej potężne, magiczne jednostki jakoś umiały się komunikować. Jakoś. Chyba. Dlatego też sam nastolatek spróbował jakoś nawiązać jakiś kontakt z cierpiącym stworzeniem. Gorzej jeśli musiałby jakoś przekładać każde jego słowo z tygrysiego. Wtedy miałby problem....

MG

Jeden z łowcó podrapał się w głowę. - Jest bardzo dobrze traktowany. Nie mniej to dalej tygrys. Do tego legendarny. Trzeba z nim uważać. Przebadamy go a później... kto wie. Pewnie wypuścimy. - albo sprzedadzą, ale to źle by brzmiało. Tymczasem tygrys Sorze nie odpowiadał, co najwyżej słyszał jakieś pomruki z klatki. Nie wiedział, czy nie chce z nim rozmawiać czy po prostu nie może. Milczał, tak po prostu. Milczał i obserwował Sorę swoimi ślepiami. Trochę tak, jakby to Sora był w klatce i to tygrys go oglądał, a nie Sora tygrysa.

- Nie... - początkowy protest został stłumiony przez pokłady względnej logiki. Zupełnie tak, jakby nastolatek obawiał się, że jego słowa przyniosą więcej strat, aniżeli korzyści. Nie sądził, aby wykłócanie się w tej sytuacji należało do najmądrzejszych pomysłów. Mimo wszystko, nie miał zamiaru odpuścić. Chciał spróbować jeszcze jednej rzecz... jeszcze jednego pytania...
- Mógłbym uczestniczyć w tych badaniach? Nawet jako obserwator... proszę? - grzeczne i magiczne słówko oraz spojrzenie godne uroczej dziewczynki miały tutaj za zadanie skruszyć łowieckie serduszko, a zarazem dać nastolatkowi szansę. Tę - być może niepowtarzalną szansę, aby zbliżyć się do legendy Goma Na'ru.

MG

Łowcy wzruszyli ramionami. Co dzieciak może wiedzieć o tygrysach? Co może wiedzieć o łapaniu ich? Co może wiedzieć o trzymaniu ich w klatkach i o tym, czy mają dobre czy złe warunki? A no wedle nich Sora nic nie wiedział. To oni byli specami w temacie. Na pytanie niebieskowłosego zaś dwóch się zaśmiało, a trzeci tylko uśmiechnął. Oj, to ich Sora rozbawił. - Może jak podrośniesz, wtedy się do nas zgłoś, dobrze? - to powiedziawszy zakończyli wykład, zaś kilkoro minionów pomogło wyprowadzić klatkę z tygrysem... gdzieś. Sora nie wiedział, gdzie. W każdym razie sala robiła się co raz bardziej pusta i zaczęto też zbierać sprzęt.

Nie mógł teraz zostać odesłany z kwitkiem. Młodszy Hoshino znalazł się w sytuacji podbramkowej. W tej własnie chwili, jedno złe słowo mogło zakończyć jego podróż, czy przygodę, a jego samego zmusić do powrotu w rodzinne strony. Przełknął nerwowo ślinę, skupiając się na swoim niezbyt czystym zagraniu. Spróbował przeskanować pobieżnie mężczyzn, aby to poznać podstawowe informacje o nich, chyba że te zostały podane w trakcie wykładu. Wtedy już je znał. Wszystko po to, aby zwrócić się pełnym imieniem, bądź imionami i nazwiskiem oraz wiekiem ku temu, który wydawał się przywódcą. Wszystko po to, aby zatrzymać go. Wszystko po to, aby w międzyczasie skupić się na analizie niebieskawego tygryska. Wszelkie parametry, magiczność, zdolności. Wywnioskować wszystko, co tylko mógł za pomocą jego Analizy (C). Nie miał pewności, czy wiele to da, jednak zawsze mógł określić podstawowe informacje i zacząć je stopniowo dawkować, pokazując, że w zdobywaniu informacji to prędzej oni byli lata świetlne za nim. Może i sam nie umiał polować, ale wiedzy mu odmówić by nie mogli. Gdyby to jednak nie wyszło... spróbowałby podejść tak, aby jakoś umieścić, czy to na samym tygrysie, czy klatce pojedynczy, niewiele znaczący symbol śledczy - Mark.

MG

Pierwszy skan poszedł dość prosto. Zdobył informacje o trzech mężczyznach:

• Lucas Orwell, lat 27, waga 88kg, wzrost 182cm. Brak magii.
  
• Alex Boodley, lat 35, waga 91kg, wzrost 178cm. Brak magii.
  
• Akhem Saliba, lat 25, waga, 83kg, wzrost 176cm, mag ognia.
  

Tymczasem druga analiza poszła... w sumie wcale. Tak, jakby tygrys opierał się magii Sory, miał ją gdzieś. Jedyne, co dał radę się dowiedzieć to to, ze nazywa się Egon - tak samo jak jeden z Czterech Bestii. I nie było to imię nadane przez łowców. Po prostu tak się nazywa już od dawien dawna. Tygrys obserwował Sore co raz uważniej zwłaszcza, kiedy zostawił znaczek na jego klatce. Szef grupy widząc, ze chyba Sora jednak nic od nich nie chce poszedł sobie razem z resztą grupy, a zaraz po tym zniknął też niebawem tygrys.

Sprawy przybrały nieco inny obrót, aniżeli zaplanował to sobie nastolatek. Nim mały koleżka zdążył zniknąć, niebieskie tęczówki zdążyły wyrazić swoje zaskoczenie. Wszystko po to, aby ostatecznie chłopaczek westchnął i udał się po swoje rzeczy specjalne. Mały zestaw szpiegowski składający się przede wszystkim czarnego płaszczu, czarnego kapelusika oraz pasujących do tego, czarnych okularów przeciwsłonecznych. Nie chciał w końcu się wyróżniać, toteż musiał postępować jak na tych wszystkich filmach szpiegowskich. Tylko po to, by mieć położenie klatki w pogotowiu i względnie - przynajmniej za dnia - obserwować jej miejsce, czy obecność zawartości. Przynajmniej dopóki ta nie będzie wydawała się jakaś podejrzana, jak chociażby nader długi zastój, czy znaczące jej przemieszczanie się.

MG

Sora-ninja! Ubrany praktycznie cały na czarno podjął się obserwacji klatki. Tylko następnego dnia rano już mógł dostrzec, że łowcy wybywają ze stolicy. Klatka i cały obóz, który był sobie zaraz za miastem zniknął, tygrys został władowany na wóz, a ci sami zaczęli przemieszczać się na zachód - w kierunku, gdzie niebawem miała zacząć rozciągać się tropikalna dżungla. Tylko był problem. Sora poruszał się wolniej od potężnych wozów ciągnięte przez wielkie jaszczury-dinozaury. Tego też zapewne niedługo znikną mu z oczu. Z drugiej strony w sumie znaczek ciągle działał, więc może nie było z czym się śpieszyć?

- Za tamtym wozem... - dość prosta instrukcja miała nakierować taksówkarza pojazdu typu jaszczurka. Wierzył jednak, że ludzie pracujący w takim zawodzie już dawno przywykli do szpiegowskich pościgów. Niejednokrotnie można było o takich usłyszeć. Filmy i książki przedstawiały rzeczywistość najdokładniej jak umiały, toteż zdawało się, że tak powinno być. Gorzej z faktem, że jednak tygrysi uciekinierzy mogli wybywać w daleką podróż, ale niesiony ferworem tego pościgu i chęci przeżycia ów przygody, gotów był zapomnieć chwilowo o nieścisłościach i drobnostkach.

MG

No i Sora złapał taksówkę. Całkiem szybko z resztą. Na tyle, by nie zgubić specjalnie wozu-ciężarówki. I tak jechali. I jechali. Przez lasy i łąki, a taksówkarz wyglądał na takiego, który chyba wolałby wrócić do miasta niż się włóczyć gdzieś po za. W ogóle to mu wyglądało na niebezpieczeństwo ale nasz klient nasz pan. W pewnym momencie wóz się zatrzymał gdzieś w szczerym polu, taksówka też się zatrzymała, minęło kilka minut, a następnie z wozu wyszło dwóch łowców i jeden napakowany typ, którzy zaczęli iść w kierunku taksówki. Chyba wiedzieli, że są śledzeni. I chyba im się to nie podobało.

Gdyby samo znalezienie taksówki wystarczyło, aby to wyswobodzić tygrysie stworzenie, nastolatek już dawno wracałby do milutkiego, ciepłego pokoiku. Niestety, życie to niemiła kurtyzana, która robi z każdym, co tylko chce. Dlatego też skinął tylko względnie spokojnie w kierunku pana kierowcy głową, rzucając ciche 'Niech pan ich zajmie', aby wysuwając się z pojazdu aktywować na sobie swoje magiczne zaklęcie zapomnienia - Forsaken(B). Wszystko po to, aby móc niepostrzeżenie, drogą naokoło przemknąć się do pojazdu, który to powinien zostać względnie sam. Góra z kierowcą. Dla pewności nawet przeskanowałby okolicę pojazdu, aby to następnie zajrzeć i sprawdzić, czy jest tam pan tygrys. Od razu spróbowałby zlokalizować jakieś klucze od klatki i/lub kajdan, aby to zajrzeć w przypadku braku osób i wyswobodzić żyjątko, gorzej jeśli tych osób było jednak coś więcej... wtedy trzeba by poddać plan rewizji.

MG

Kierowcy definitywnie nie podobało się to, w co się wpakował. Definitywnie nie. To wyglądało jak niebezpieczeństwo, a on był zwykłym taksówkarzem. Nie poszukiwaczem przygód. Sora dość łatwo mógł dostrzec, że ten jest przerażony. I co, jeszcze ma ich zająć? Zatańczyć ma przed nimi? No ale to już nie był problem Sory. Ten dał radę jakoś wymknąć się z pojazdu, do którego doszła dwójka ludzi, wyciągnęła siłą kierowcę za fraki i zaczęli nimi trząść. No ale to nie problem Sory. Sora zaś przemknął się do pojazdu, znalazł nawet klatkę. Dostrzegł nawet klucze. No ale był problem, bowiem jak już po nie sięgał, do za rękę złapał go mężczyzna ubrany w strój khaki. Skórę miał ciemniejszą niż normalni ludzie, zaś ciemne, krótkie włosy schowane były pod bladozielonym turbanem. Definitywnie Akhem Saliba, którego wcześniej zidentyfikował. Co zabawniejsze, wcześniej kompletnie go nie zauważył. A jak zauważył jego, dostrzegł też dwie inne, nowe twarze schowane w cieniu - To nie są rzeczy dla małych dzieci. - rzucił przyjaźnie, delikatnie się uśmiechając, a jednak zaciskając uścisk na nadgarstku maga. Nic po za tym nie robił,, tak jakby czekając, aż ten wyjaśni, co w sumie czyni z kluczami do klatki tygrysa.

Czas zdawał się stanąć w miejscu, a niebieskowłosy zastygł w bezruchu. Powoli przeniósł swoje spojrzenie na osobę, która to ukróciła skutecznie jego plany. Myśli zaczęły kotłować się w jego głowie, a on sam nie do końca wiedział, co takiego miał powiedzieć. Wszelkie logiczne odpowiedzi zdawały się mieć błędny, jeśli nie tragiczny koniec. Przełknął ciężko ślinę, siląc się na aktorski gest pod postacią uśmiechu. - ...mówiłem, że chcę dołączyć - zaczął dość niepewnie i cicho, wszystko po to, aby rzucić ukradkowe spojrzenie na kotowatego, a potem wrócić tym samym, acz nieco pewniejszym spojrzeniem na potencjalnego szefa łowców. Mogło wydarzyć się wiele rzeczy, ale musiał w końcu jakoś z tego wybrnąć. - Jeśli bym go uwolnił, a potem złapał, wtedy bym chyba dowiódł, że się nadaje, prawda? - dodał w końcu, nie przerywając kontaktu wzrokowego, jakby chciał tym samym podkreślić swoją pewność siebie, a i może przedstawić tę samą, nieokiełznaną, uśpioną gdzieś w środku tygrysią naturę, która kazała mu walczyć o swoje, czy po prostu nie ustępować. Nawet jeśli póki co musiał się po prostu przyczaić...