Dróżka na zachód od Berdaki

First topic message reminder :

Minęło sporo czasu, nim Tora wreszcie dotarł na terytorium Pergrande, choć sama podróż też nie była przyjemna. Toczona wojna z wielką wprawą utrudniała spokojne przemieszczanie się, a i sam Byakuton zmuszony był wielokrotnie nadkładać drogi, by ominąć obszary, w których jego obecność tylko i wyłącznie by utrudniała mu przedostanie się dalej. A jego celem było Pergrande. Kraj wojenny, rozrastający się niczym rak, konsumujący powoli kolejne kraje, jak nowotwór narządy. Niestety, z politycznego punktu widzenia, powstrzymanie tego kraju nie interesowało nikogo, kto nie byłby w bezpośrednim sąsiedztwie Pergrande. Zresztą wojna to idealna okazja dla wielu, by się wzbogacić. Kraje wycieńczone wojną często muszą polegać na wszelkiego typu okazjach, a takowe chcą wykorzystać kupcy... najczęściej z krajów, nie toczących obecnie wojny. Dlatego Pergrande stanowiło swoiste zagrożenie. Może i niektórzy zdawali sobie z tego sprawę, ale opinia niewielu, nie zmieni leniwego nastawienia mas. Ludzie nie pójdą walczyć za cudzą sprawę. Nie pójdą walczyć o coś, co im się nie opłaca. Dlatego to zagrożenie było realne...

A Tora sam by o nim w sumie nie wiedział, gdyby nie zaginięcie Takary. Od razu po wizycie w siedzibie Rady Magii udał się na zakupy. Tak naprawdę potrzebował tylko i wyłącznie słownika, podręcznika i książki o kulturze Pergrande. I to je czytał przez wielotygodniową podróż do, a potem przez ten daleki i rozległy kraj. Jak już było wspominane, nie dostał się tutaj łatwo, a i potem często unikał większych miast. Uczył się języka cały czas, chcąc móc chociaż porozumieć się z miejscowymi. W tym celu nawet zakupił sobie specjalną kredę, za pomocą której zmazał sobie znak gildii. Szkoda, że pojawiał się on jednak za każdym razem po umyciu, przetarciu bądź nadmiernym spoceniu się, gdy pomagał w jakiejś sprawie okolicznym mieszkańcom, by móc zarobić na nocleg i wyżywienie. Wolał bowiem nie szaleć z pieniędzmi, a i nie wydawać się takim wyjątkowym przyjezdnym. W tym też czasie zakupił sobie ciemno-brązowy płaszcz z kapturem. Nawet zdążył się już lekko zetrzeć u dołu z powodu długich wędrówek. Ale za to przynajmniej dobrze chronił przed deszczem, a w zimne noce dobrze grzał. Również znalazł sobie kij. W sumie taki prawie kostur. Tylko bez magicznych właściwości. Około dwumetowy, w miarę prosty i twardy kij, służył mu jako podpora w podróży, a także i ramię dźwigni przy różnych siłowych pracach. Na nogach miał porządne, wysokie buty, dobrze usztywniające mu kostkę. A na plecach miał... plecak. W nim schował tak naprawdę ubrania na przebranie, trochę żarcia oraz Witkę Wieczności. Do tego kamień, którym mógłby się "skontaktować" z gildią. Chociaż... teraz był praktycznie na końcu kontynentu. Nawet on może poprawnie nie działać. Nie licząc więc gałązki i kamienia, wszystko wydawało się w miarę normalne. No i jeszcze książka z notatkami jego mistrza i pierścień, będący jego Sacred Relictem. Tak wyglądało jego wyposażenie.

A jak wyglądał Tora? Był zmęczony, ale jednocześnie widać było, że trudy podróży odcisnęły na nim swoiste piętno. Troszkę przybrał na mięśniach, choć nie była to znacząca różnica. Twarz nabrała bardziej dojrzałych rysów, a na brodzie widniał kilkudniowy, krótki zarost. Niestety, niezbyt często miał okazję się golić. Miał bystry, choć zmęczony wzrok, ale hej! Przynajmniej widział już cel swojej drogi! Berdakę... miasto, gdzie mieszka informator Lorda E. To on był jego celem, ale nawet taka bliskość celu, nie pozwoliła mu stracić równowagi. Uważał wciąż na wszystko. Na patrole, podejrzane odgłosy itp. itd. Nie mógł dać się złapać na jakiejś bzdurze. Nawet zbytnio magii nie ćwiczył. Nie miał ku temu zbytnio okazji, a i tak nie chciał się jakoś wyróżniać. Jeśli już to robił, to w nocy i po cichu, tak, by na pewno nikt go nie dojrzał. Musiał dostać się do miasta i znaleźć swój cel. A przede wszystkim... coś zjeść. I się umyć. Tak... to były dla niego teraz priorytety.

P.S. Proszę o ewentualne wyceny wspomnianych w poście przedmiotów, chciałem lekko przyśpieszyć akcję, a niczego aż tak wyjątkowego chyba nie kupowałem. W razie, gdybym nie mógł, to trudno, yolo, bez danego itemu. Również ewentualny stopień nauki itp. itd. Pergrandzkiego, gdyby się dało. Nawet jeżeli oznaczałoby to np. rozpisanie dłuższe nauki lub kilka postów "dalszej" nauki.

MG

No i Kufel po raz kolejny zapunktował, ripostując Kate, która na tę uwagę tylko się uśmiechnęła, kto wie co sobie myśląc. A i Moss zdawał się ukontentowany odpowiedzią Byakutona. Kiedy tylko nalano Torze piwa, rozmówca ciągnął to dziwne "Przesłuchanie".-Więc, Kufel, dlaczego zostałeś magiem? Z magią można robić ciekawsze rzeczy. Na przykład kraść. I wiecznie żyć w luksusie.-Powiedział, bardzo zadowolony ze swojego genialnego planu.

No i piwo. Cudownie. Tora upił łyk trynku, zanim odpowiedział bosmanowi. Bo w sumie to pytanie było dość ciekawe i dość fundamentalne. Tora musiał się nad nim zastanowić troszkę dłużej. Ale koniec końców sama odpowiedź nie stanowiła dla niego problemu.
-Odkąd pamiętam, miałem cały czas kontakt z magią. Dorastałem z wujkiem, w oddaleniu od społeczeństwa, gdzie poza magią nie było nic innego do roboty. A potem on odszedł. I w ten sposób trafiłem do gildii, która mnie wychowała na maga, który nie kradnie. Zresztą, moją magią prędzej bym rozwalał banki niż je opróżniał. - skomentował, uśmiechając się lekko i upijając kolejny łyk piwa, po czym w sumie sam zdecydował się przejść do kontrofensywy. Bo co tylko Tora będzie przepytywany. -A ty jak tu zaczynałeś? - spytał wyraźnie zainteresowany początkami Mossa w tejże ekipie. Zawsze dodatkowe info, a skoro już się i tak i siak bawią, to chyba nie ma powodów, by robić to tylko i wyłącznie jednostronnie.

MG

Moss wzruszył ramionami uśmiechając się do swojego piwa.-Tak jak wszyscy Kufel. Tak jak wszyscy. Przemytknikiem zostajesz bo albo rodzisz się bez granic moralnych, albo życie sprawia że się ich wyzbywasz. Zamiast do gildii, mogłeś trafić na jakąś łajbę i skończyć jako pirat, zostałeś jednak magiem. W moim przypadku sprawa jest jeszcze prostsza, stary sprzedał mnie w niewole, ale że zawsze byłem jednak silny to zajebałem kapitana, potem znalazłem i zajebałem ojca. Koniec końców kiedy nie wiedziałem co ze sobą zrobić przygarnął mnie szef i tak oto jestem tu gdzie jestem-Splunął na podłogę.-Życie napisało nam całkiem proste scenariusze Kufel. I za to powinniśmy być wdzięczni.-Powiedział jeszcze unosząc swoje naczynie w geście toastu i znów zerując piwo.

Tora słuchał historii Mossa, a na jego twarzy nie malowały się jakieś większe emocje. Jego historia była na swój sposób tragiczna, ale też... okrutna. Miała w sobie coś, co się Byakutonowi nie podobało. Ale cóż, grunt, że Moss teraz był chyba szczęśliwy. Więc wrózek także uniósł kufel w górę w ramach toastu i również wyzerował piwo. Uśmiechnął się delikatnie. Jego życie chyba jednak poniosła fantazja przy pisaniu scenariusza, ale nie uważał tego za wadę. Przynajmniej się nie nudził.
-Powiedz mi, jak to działa. Mam się tu jutro zjawić, czy co? Bo w sumie niezbyt mi to wytłumaczyliście. - stwierdził po chwili ciszy, spoglądając na bosmana, a w sumie pytał o dość istotny szczegół.

MG

Niektóre rzeczy, choć jasne dla jednych, niekoniecznie były takie dla drugich. Widocznie Tora nie specjalnie zrozumiał to, co powiedział wcześniej do niego Inieta, dlatego obowiązkiem Mossa było teraz uświadomić Torę. Otarł brodę rękawem i chrząknął.-Słuchaj Kufel. Jak powiedział szef. Powie ci że masz się zesrać, to srasz. Jeśli powie że masz iść się sobą zająć i wrócić za 3 dni - robisz to. Jeśli każe ci się tutaj teraz bawić - robisz to. Czekasz na polecenie szefa, tyle.-Wzruszył ramionami, wydawało mu się to proste, a tu prosze, Tora nie zrozumiał.

Cóż, Tora kiwnął głową. Bo owszem, to pamiętał. Więc w sumie mógł mieć wywalone na to, co teraz robi, w razie czego to problem Iniety by go znaleźć. Cóż... jak wolą. Znaczy, nie żeby Tora zaraz przesadnie się przed nimi ukrywał czy coś. Tak czy inaczej spojrzał na Mossa i rzekł:
-Jakby co, obecnie zatrzymałem się w Ryoukanie. - poinformował na spokojnie, po czym podał dokładniejszą lokalizację przybytku. W razie czego, niech wiedzą gdzie szukać. -Ewentualnie mogę być przy świątyni. - dodał po chwili. Wszak liczył, że im mniej będzie im przeszkadzał w ewentualnym przekazywaniu mu informacji tym lepiej. No i dzięki temu szybciej uda im się czegokolwiek dowiedzieć. I znaleźć Tasię. A to zawsze jakiś plus.

MG

Moss klepnął Torę w policzek-Na razie się baw kufel, jutro pewnie kapitan da nam nowe polecenia.-Powiedział i odszedł od stolika. Tymczasem przysiadł się do niego czarnoskóry mężczyzna z jednym okiem. Uderzył sie trzy razy w pierś a następnie wskazał Torę palcem wskazującym.-Pełen szacunek ja mieć. Twa gildia moją siostrę uratować. Tak.-Powiedział bardzo łamanym Fioryjskim, a następnie postawił przed Torą zdecydowanie mniejsze naczynko, identyczne także przed sobą i do obu nalał srebrnego płynu z piersióweczki którą miał pod koszulką, na łańcuszku.-Za pierzastego węża-Powiedział już po Pergrandzku. No, przynajmniej Torze zdawało się że właśnie to powiedział.

Jedni odchodzą, inni przychodzą, jeszcze inni... chcą się napić. Tora ledwie skończył piwo, ledwie odszedł od niego bosman, a tu już kolejny przychodzi. Spojrzał na czernoskórego mężczyznę i skinął lekko głową. Nie do końca wiedział za co chciał pić, a również chciałby się czegoś więcej dowiedzieć od niego na temat całej tej sprawy z jego siostrą. Wypił więc z naczynka, licząc się z tym, że trunek może nie należeć do tego, którego posmak jest przyjemny. Ba, spodziewał się czegoś, co trzeba praktycznie strzelić na raz, jak wódkę, ale pijąc, uważnie obserwował bezokiego mężczyznę. Wolał nie wyjść na jakiegoś dziwaka. Wypiwszy spojrzał na niego i odezwał się po Pergrandzku:
-Opowiesz coś więcej o tamtych wydarzeniach dotyczących siostry? - spytał, a przynajmniej próbował mniej więcej coś takiego powiedzieć po Pergrandzku. Mężczyzna rozumiał coś z fioryjskiego, więc gdyby jakiegoś słowa nie znał, to w razie czego by Tora je zapożyczył.

MG

Chluśniem bo uśniem, alkohol w gardło trza lać. Płyn który przełknął Tora był okropny. Przede wszystkim gęsty i oleisty smakował nieco jak olej, na dodatek w gardło piekło jak jasna cholera, no conajmniej 60%.-Co dużo opowiadać? Byliśmy niewolnikami w Dessertio. Persefona Wyrmbane i Takano Aio, pokonały naszego pana i zwróciły nam wolność. Wdzięczność.-Skłonił przed Torą głowę. Tymczasem ludzie w sali zaczęli śpiewać pirackie szanty, na dodatek przed Torą postawiono kolejny kufel piwa.-KUFEL, ŻAŚPIEWAJ Z NAMI.-Wrzasnął jakiś przemytnik którego Tora jeszcze nie poznał, włażąc na stół po drugiej stronie sali. Niestety ów pirat był bez spodni i kręcił fujarką na wszystkie strony wywołując tym samym salwę śmiechu.

Tora słuchał i notował informacje, starając się jak najwięcej zapamiętać. Ba, jak wróci będzie miał możliwość dowiedzenia się szczegółów, jak to naprawdę się wydarzyło. A to zawsze ciekawa informacja. Ale cóż... ten rodzaj alkoholu zdecydowanie nie należał do jego ulubionego rodzaju. Po chwili zaczęli śpiewać. W sumie szanty mógłby śpiewać. Ale raczej nie znał pergrandzkich pieśni morskich. Gdyby jednak jakimś cudem poznał (co było bardzo wątpliwe) to dołączyłby do chórku. Ale cóż, widok kogoś machającego fujarką nie należał do ulubionych widoków maga, dlatego nawet się nie wysilał na wracanie tam wzrokiem, spokojnie rozpoczynając pić swoje piwo. Musiał uważać, by nie przesadzić z alkoholem. Ach ci piraci.

MG

Tora coś tam próbował podśpiewywać ale niespecjalnie mu szło. W każdym razie impreza trwała do rana, gdzieś w międzyczasie Byakuton nawet zasnął, ale nikt mu gardła nie poderżnął. Gdy świtało, został zawołany do gabinetu Iniety, który mieścił się tak naprawdę w piwniczce na wino. Czekali tam już Moss i Kate.-Dobra, jesteś Kufel, świetnie, siadaj.-Powiedział Inieta wskazujac na skrzynię przed prowizorycznym biurkiem. Na bezczce wina siedział Inieta, a Moss i Kate też dostali skrzynie.-Mam dla was zadanie moi drodzy.-Postukał palcem w blat biurka.-Tak się składa że w moje dłonie wpadły cztery zaproszenia na bal dobroczynny. Pójdziecie tam w dwóch parach. Kate z Kuflem, oraz Moss z Abigail. Swoje zadanie Moss znasz, więc może skupię się na naszych młodszych stażem gołąbeczkach.-Uśmiechnął się do Kate i Tory. Widocznie Kate też nie była w grupie zbyt długo.-Waszym celem jest Om Yamada. Moss wam go pokaże. Po imprezie, w trakcie imprezy, nie obchodzi mnie jak, macie znaleźć na niego jakiegoś haka, nastraszyć, zabić, nie ważne. Ma się więcej nie wtrącać w moje interesy. Ostatnio wynajął kilku z Yato do okradnięcia pewnej ważnej dla mnie karawany i skurwysyn musi za to zapłacić.-Trzasnał dłonią w biurko widocznie poirytowany tym faktem, szybko jednak na jego twarzy znów zagościł uśmiech.-Na dodatek panie Kufel, biorąc pod uwagę kontakty z klanem Yato, mogą świadczyć o posiadaniu jakichś informacji o twojej koleżance. Yato to klan skrytobójców i szpiegów, mogą coś wiedzieć, a więc i Om może coś wiedzieć. Ale uważaj!-Uniósł ostrzegawczo palec.-Nie może się dowiedzieć że węszysz. Jak on się dowie, to pewnie dowiedzą się też Yato i Minitori, a jak dowiedzą się oni, to dowie się pewnie Khan, wolelibyśmy uniknąć takiego obrotu wydarzeń. Widzisz panie kufel, mówi się że nawet ściany mają uszy. W Pergrande to nie dokońca tak. Tutaj nawet drzewo może je mieć. Jakieś pytania?-Zapytał, czekając raczej na pytania Tory, bo Moss i Kate widocznie przywykli do tego typu odpraw.

No i tyle z ogarnięcia się i odwiedzenia świątyni następnego dnia. No cóż, będzie musiał jakoś to kapłanowi wyjaśnić, ale obecnie... tak, miał zadanie do wykonania. I w sumie to dość ciekawe i interesujące. Wysłuchał dość spokojnie wszystkich szczegółów, których to Inieta im udzielał, siedząc na owej skrzyni. Kiwnął tylko głową, że wszystko zrozumiał. Jednocześnie dowiedział się kilku ważniejszych szczegółów oraz zaistniała dość spora szansa, że dowie się wreszcie czegoś o miejscu pobytu Takary. A to było ważne dla niego.
-Ubranie na bal mamy sami sobie zapewnić? I kiedy dokładnie jest ten bal? - w sumie tak, to były jedyne pytania, jakie Tora miał do zadania, a dawały mu jakiś zawsze podgląd na sytuację. No i zastanawiał się jak wyciągnąć informację z owego Yamady. Ale tak, to chyba miał jeszcze trochę czasu.

MG

No przynajmniej tych pytań dużo nie było, chociaż akurat te mógł zadać Kate czy Mossowi a nie zawracać dupe Iniecie, ten jednak na szczęście odpowiedział na zadane przez Byakutona pytania.-Ciuchy dostaniecie ode mnie, przebierzecie się przed imprezą. Bal jest o 21, o 19 widzę was tutaj, macie więc kilka godzin dla siebie. Odmaszerować-Machnał dłonią i Moss z Kate wstali, kierując się do wyjścia. Tak też Tora jednak miał nieco czasu na ogarnięcie się i może nawet wizytę w świątyni.

No i wszystko jasne. Tora ze swoistą satysfakcją skinął głową, na udzielone informacje i razem z resztą udał się do wyjścia. Po opuszczeniu "gabinetu" Iniety spojrzał na Kate, bo w sumie chciał się o coś upewnić.
-Robiłaś już kiedyś coś takiego? - spytał spokojnym, zupełnie nie spanikowanym głosem. Domyślał się, że zadanie, jakie mu zlecono nie należy do tych, które są najmilsze i najprzyjemniejsze do wykonania. Jednak teraz miał swój cel. Nie pękał, a gdyby Kate go o to spytała od razu by powiedział, że jest po prostu ciekaw i wykona wszystko, by dostać Takarę z powrotem. Również dopytałby się, czy chce jeszcze coś ustalać w sprawie zadania czy nie. Bo to tak jakby dość istotne. A gdyby miała coś do powiedzenia bądź zaproponowania to Tora by jej wysłuchał. Sam natomiast miał zamiar, gdyby nic ciekawego nie usłyszał bądź nikt by go nie zatrzymywał, udać się do Ryokanu, umyć się po wczorajszych, ogarnąć, przebrać i ruszyć do świątyni na trochę nauki. Bo czemu by nie. Zawsze coś. A potem... udałby się coś zjeść, a potem dopiero z powrotem do Iniety. Oczywiście, pilnowałby czasu, bo nie chciał się spóźnić. Miał szansę, nie mógł jej zmarnować bądź zaprzepaścić.

MG

Kate słysząc pytanie Tory uśmiechnęła się i podeszła bliżej, napierając biustem na jego klatkę piersiową a palcem muskajac jego wargę.-O tak... z was mężczyzn, łatwo wyciągnąć różne informacje...-Mruknęła, spuszczając wzrok na jego krocze, a potem odwróciła się na pięcie i kręcać tyłkiem odeszła. Tora natomiast wrócił się umyć, zawitał w świątyni, zjadł coś i tak calutki dzień jakoś mu zleciał bez żadnych przygód czy wyzwań. Kiedy słońce powoli zachodziło, znów znaleźli się w barze. Tym razem nie było tu wielu ludzi, widocznie reszta bandy po dostawała wolne, albo inne zadania. W barze czekał już Moss i Kate. Ten pierwszy ubrany w piękne niebiesko-złote kimono z motywem czerwonego smoka. Natomiast Kate w czarną suknię z gorsetem, na dłoniach miała czarne rękawiczki za łokieć a na stopach czarne szpilki. Brakło jeszcze tylko Abigail.-Twoje wdzianko Kufel-Rzucił Inieta licząc pieniądze i jedynie kciukiem wskazując mu czarny garnitur, buty i czerwony krawat, leżące na stole.