Wyspa Jesionu

Niewielka wyspa mająca może średnicę 60 metrów. Pusta, pokryta jedynie trawą i ogromnym jesionem rosnącym w samym jej centrum. Nie straszne mu fale, nie straszne sztormy, Jesion ten stoi i trwa i nawet błyskawice go omijają. Dlatego wyspa ta zyskała miano wyspy Jesionu i jest miejscem czczonym jako święte. Nieliczni tylko wiedzą że w pniu Jesionu znajduje się wejście do mitycznego bastionu skrywającego w sobie potężny artefakt
~~

MG

Pogoda wręcz idealna na podróż łódką, po ciepłym śniadanku w postaci jajecznicy którą to Tora musiał zjeść sam, przyszedł po niego Moss. Teraz ubrany w czarne spodenki do kolan i zwykłą białą koszule. Przy sobie miał drewnianą maczugę z powbijanymi w nią ostrymi kawałkami żelaza.-To moja zabawka. Sam ją stworzyłem.-Powiedział widocznie zadowolony ze swojej dziecinki.-Zaraz wyruszamy, kapitan i Abigail jeszcze się przygotowywują. Haha, jak ja dawno nikomu mordy nie obiłem a tu proszę, bastion.-Ucieszył się poczym spoważniał i spojrzał przepraszająco na Torę.-Tamto się nie liczy, nie bierz tego do siebie.-Przeprosił, przypominając o wydarzeniach mających miejsce przedwczoraj. No cóż, poznali się dość nietypowo.

No cóż. Jak tak przemyśleć profity z misji. To była szansa na potrzebne informacje. Były pieniądze. Był lodzik. No po prostu fajnie. A teraz musiał płynąć gdzieś indziej. Szczerze to średnio mu się to podobało. Jeszcze kapłan się obrazi czy coś, ale no. Inieta każe, Kufel musi. Więc tak zobaczył maczugę i lekko się uśmiechnął. Nieciekawie byłoby tym dostać.
-Nic się nie stało. - odparł uśmiechając się do mężczyzny. Sam natomiast Tora miał na sobie swój płaszcz, swój kij, w sumie pewnie po powrocie do Fiore odwiedzi sklep magiczny. A nóż go jakoś magicznie ulepszą, a posiadanie kostura zawsze spoko. No i ogólnie miał swoje rzeczy najpotrzebniejsze. Jeno znaku gildii nie musiał teraz zbytnio zasłaniać. I tak raczej nie robili niczego legalnego. A nie szpanował odsłoniętymi plecami. A jak było gorąco to cóż, pod płaszczem mógł być lekko ubrany, a samo wierzchnie odzienie po prostu narzucone na plecy. Więc tak, pozostało czekać aż dopłyną. -Czym jest insygnia? - spytał po chwili Mossa.

MG

Insygnia co? Kufel tak od razu z grubej rury. Moss usiadł spokojnie, opierając swój kij o szafkę.-W sumie to nie wiem wiele, tyle co od szefa słyszałem. Silne magiczne przedmioty. Większość jest w posiadaniu głów klanów. Ale jest kilka wyjątków. Mówi się że przeklętych wyjątków. No i po taki wyjątek płyniemy.-Oparł się czekając, w końcu do pomieszczenia weszły dwie ostatnie osoby. Sam Inieta był ubrany tak, jak zwykle. Granatowe obszerne spodnie, biała koszula a na to narzucona czerwona marynarka. U pasa wisiał staromodny garłacz. Za nim do pomieszczenia weszła Abigail, ta jednak wyglądała inaczej niż ostatnio. Miała na sobie jednoczęściowy czerwony strój, całkiem obcisły co podkreślało całkiem spory biust i wydatne pośladki. W zasadzie mówiąc wprost - była ładniejsza od Kate. Oczywiście sporo miał tu do powiedzenia gust, ale w porównaniu do Kate jej ciało było bez wad. Żadnych niedokosnałości, skóra idealna. W odróżnieniu od pozostałej dwójki, nie miała broni.-Dobra, plan jest prosty.-Zaczął Inieta-Chłopaki dały cynk że statek wypłynął. Ruszamy zaraz za nimi. Ogólnie to dajemy im wykonać zadanie a potem dobijamy tych co przeżyją i zabieramy Insygnię. Proszę się nie martwić Kufel. Jeśli nie będzie absolutnej potrzeby, dobijanie zostaw nam. Starczy jak unieruchomisz czy obezwładnisz. Jakieś pytania?-Spojrzał po drużynie, Abigail uśmiechnęła się szeroko.-Mogę?-Inieta westchnął patrząc na dziewczynę.-Jeśli zajdzie taka ABSOLUTNA KONIECZNOŚĆ. To siedem. I miejmy nadzieję że Kufel da radę cię wtedy zatrzymać...-Ostatnie słowa wymruczał, a Abigail zaśmiała się radośnie.

No cóż. Abigail miała w sobie to coś. Ale cóż, Tora nie przyjechał tu na lody czy podrywy, tylko na poszukiwania Tasi. Nie insygnii. Ale skoro i tak potrzebowali czasu by zdobyć tę listę, to w sumie mógł w międzyczasie wyruszyć na poszukiwania Graala lub czym by ta insygnia była. Grunt, że medżik ajtem. No i tak słuchał, słuchał i nagle wysłuchał coś, co przykuło jego uwagę.
-Hmm? O co chodzi? - spytał, spoglądając to na Inietę, to na Abigail. Bo zaraz się okaże, że Abigail, tak jak kiedyś Tora ma wściekliznę, tylko bardziej kontrolowaną i bardziej rzeziowatą? Czy coś. W sumie średnio mu się podobało to całe dobijanie itp. itd., wiec w sumie rzucił jakąś pierwszą lepszą propozycją -Nie można ich porwać i sprzedać? Niekoniecznie zabijać? - rzucił, licząc, że a nuż się zgodzą.

MG

Pierwszą odpowiedzią jaką Tora uzyskał była odpowiedź na jego drugie pytanie, odbyło się to jednak w drodze, ponieważ Inieta nakazał już wyjście.-Panno Abigail, Panie Moss, co sądzicie o pytaniu naszego drogiego Kufla?-Abigail westchnęła.-Chcę ich śmierci, to nie tak że mogę ich zabić. CHCĘ ich zabić.-Spojrzała na Kufla nieco znudzona tym pytaniem, inaczej zareagował Moss drapiąc się po głowie.-Słuchaj Kufel, jestem raczej po tej drugiej stronie, ale tak nie do końca czaisz? Mógłbym ich sprzedać, zabić, wyruchać im córki, tak długo jak by się to opłacało. A teraz?-Wzruszył ramionami.-Im mniej osób wie o tym co tam zajdzie, tym lepiej.-Inieta pokiwał głową, tym samym pokazując Kuflowi że daje załodze tylko to, czego ci chcą. Tora nie związął się z "Dobrymi i pomocnymi przemytnikami" a z przestępcami z krwi i kości. Kiedy wędrowali do portu, Moss odpowiedział na jego pierwsze pytanie.-Abigail jest... eee... Kyoukai? Coś takiego. W każdym razie płynie w niej krew "Bogów". Pożyczając ich moc, traci nieco nad sobą kontrolę. Im więcej i dłużej korzysta ze swoich darów, w tym większy szał wpada. Zazwyczaj się chowamy i czekamy aż zabije wszystko w swojej okolicy, ale może ty będziesz w stanie ja po prostu zatrzymać. W końcu jesteś magiem co nie?-Uśmiechnął się Moss i poklepał Torę po plecach jak gdyby jego robota była dziecinnie prosta. Zaraz też ich oczom ukazał się rząd statków.-Wszystkie nasze.-Powiedział Inieta z dumą. Po kolei stały tam cztery statki. Galeon "Złoty Orzeł" którego galionem faktycznie był złoty orzeł. Następnie Barka "Wieloryb", Mniejszy statek towarowy "Kurtyzana" oraz Kuter Rybacki "Mały Inieta". Sam Inieta skierował się właśnie ku kutrowi. Taką o to małą łódeczką przyjdzie im dzisiaj płynąć.

Tora słuchał spokojnie, cóż, wiedział, że będzie musiał pobrudzić sobie ręce, ale zawsze mógł zapytać. Spodziewał się, że tego raczej nie uniknie, więc cóż, po prostu jakoś się zbytnio nie "rozczarował". Kiwnął głową, że zrozumiał i tyle. Z kolei dalsza wypowiedź była zdecydowanie ciekawsza. Na swój sposób straszna, ale też... bardzo interesująca. Słuchał o tym, jak miałby ją powstrzymać i westchnął. To nie tak działa.
-To, że nie przepadam za zabijaniem, nie znaczy, że moja magia tego nie potrafi. Jeśli posiada choć część mocy bogów, możliwe, że moje zaklęcia unieruchamiające będą za mało. A nie wiem, jak bardzo ewentualnie wpłyną na ciebie Abigail moje zaklęcia ofensywne w twoim stanie. - no przecież nie powie, że pierdolnie jej laserem, który wyrywa ręce Packom i Świętym Magom. Więc tak, chciał się upewnić, jak bardzo ewentualnie ma się nie powstrzymywać w ewentualnym ogarnianiu Abigail. Może trochę egoistyczne, ale nie chciał w ostateczności używać lasera. Przezorny zawsze ubezpieczony. No i wiadomo, kulturalnie szedł z grupą.

MG

Słysząc "Troskę" Tory, Abi uśmiechnęła się wchodząc na łódź.-To słodkie że się martwisz Kufelku. Jak będzie trzeba to pozbądź się moich nóg. Myślę że bez nich za dużo nie zrobię.-Zatrzyała się na chwilę marszcząc czoło.-Chyba.-Wzruszyła ramionami i usadowniła na leżaku który znajdował się na łodzi, chyba specjalnie dla niej. Cóż, jedno trzeba było stwierdzić, w tańcu to się Abi nie pierdoli. W każdym razie Moss z uśmiechem dorwał się do sterów a Inieta stanął na dziobie.-Cała naprzód panie Moss. A ty drogi Kuflu, lepiej się czegoś złap. Szczury lądowe nie przepadają za sterowaniem pana Mossa-Inieta się zaśmiał a Moss ruszył. I tak płynęli z prędkością której Tora nigdy w życiu nie spodziewał by się po kutrze rybackim. Skakali na falach na tyle mocno że w pewnym momencie Byakutonowi zrobiło się nie dobrze. Podróż trwała około dwudziestu minut, kiedy w końcu łódź przybiła do brzegu a Tora z wdzięcznością móg całować brzeg.-I oto przed nami, Bastion wyspy jesionu.-Powiedział Inieta, a przed Torą ukazało się drzewo niemal tak wielkie, jak to ich na Tenrou. Jedynie pień, był bardzo chudy, a gdzieś w nim musiała być dziura. Kto by przypuszczał że taki kolos może stać i opierać się falom i sztormom.

Troska, nie troska, Tora wolał wiedzieć. Ale skoro Abigail pozwoliła mu też w razie czego zaszaleć, to cóż. Będzie fajno. A jak! On się nie będzie powstrzymywał, ona nie będzie się kontrolować. Last man standing. Czy jakoś tak. Kiwnął tylko głową, że zrozumiał, a następnie... podróż w przyśpieszonym tempie. Aż się zdziwił. Aż się zaskoczył. Szczęśliwie... nie trwało to długo. Przetrwał. Jakoś. A potem cóż... wspomnienia. Lekko się uśmiechnął, wspominając Wyspę Tenrou. Wyprostował się jakoś i głęboko odetchnął.
-Szukamy jakiegoś wejścia? Przy takim najlepiej będzie się zaczaić. - stwierdził spokojnie, spoglądając na resztę. Bo w sumie był gotów czegoś poszukać. Ale też i dostosować się do rozkazów. Więc no. Czekał i w razie czego postępował zgodnie z decyzją szefa.

MG

Inieta skinął głową, a następnie wraz z resztą ruszył na poszukiwania wejścia. To jako pierwsza zlokalizowała Abigail. Podchodząc do pęknięcia w korze, grupa dostrzegła że w środku drzewo było do pewnego poziomu puste, na dodatek znajdowała się tam dziura, która między korzeniami, prowadziła pod ziemię. Tam znajdował się bastion - chyba.-No... to czekamy?-Zapytał niepewnie Moss-A gdzie tam, miałbym Bastionu nie zobaczyć? Skoro już tu jestem, to wyniosę stąd coś więcej niż tylko Insygnię. Do abordażu psubraty.-Zarechotał Inieta i wskoczył do dziury. A za nim Moss. Abigail spojrzała na dziurę i na Torę.-Skacz pierwszy, wolę wylądować na czymś miękkim.-Zasugerowała Abigail Torze, czekając czy ten skoczy, czy może będzie chciał zostać na górze.

No i dziura. No i dwójka facetów już wpadła. W sensie do dziury. A nie, że z dzieckiem. Czy coś. Chyba. Kto tam znał piratów. Westchnął. Tak skłonny do działania i widzenia. Lekko się uśmiechnął na takie zachowanie, a następnie spojrzał na Abigail i odparł:
-Do zobaczenia na dole. - stwierdził spokojnie, podchodząc do dziury i próbując wypatrzyć jej dół. Nie zamierzał skakać. W razie czego zrzuciłby tam swój Twór (PWM), licząc, że jego energia rozświetli lekko obszar. Wolał nie skakać w nicość. Gdyby zaś było niewysoko, to by zeskoczył. Tak to wolał się raczej bezpiecznie opuścić. Samodzielnie po bokach kory, jakichś schodach lub przy pomocy Nici (D). Cóż, nie jest chyba aż tak szalony. Jeszcze.

MG

Rozświetlając dziurę tworem, Tora spokojnie doszedł do wniosku że można skakać i tak też skoczył, lądując spokojnie na dwóch nogach. Ledwo się odsunął a do dziury już siupnęła Abigail, od razu rozglądając się po pomieszczeniu. Kamienne ściany, zbudowane z niewielkich płytek. W każdej wyryty był znak w nieznanym Torze języku, emanujący delikatną błękitną poświatą. Nieco z przodu korytarz się kończył a w przejściu stał Moss z Inietą. Gdy Tora z Abigail się zbliżyli ich oczom ukazał się nieziemski widok...

Wyglądało to zupełnie jak gdyby skacząc do dziury, niczym Alicja, Tora znalazł się w jakimś baśniowym świecie. Sklepienia nie było, wysoko, wysoko w górze znajdowało się białe niebo, po którym krążyły ptaki. Przed nimi zaś roztaczała się przepaść. Bastion wyspy jesionu był ogromnym lejem, którego kamienne krawędzie tworzyły okrąg o promieniu 2-3 kilometrów. W ścianach leja znajdowały się schody. Były wszędzie, prowadząc w dół, w górę, do różnych "Wejść" podobnych do tych w której znajdowała się grupka. Dna leju nie było widać, widać było natomiast że im niżej, tym średnica się zmniejszała, więc musiał być to lej. Ogólnie jakieś "Dużo" pod nimi, znajdowała się kolejna warstwa chmurek, nie pokazująca tego co pod nimi. W powietrzu krążyły ogromne bloki kamienia, na tyle wielkie że na niektórych rosły drzewa. Moss zagwizdał z podziwu, a Inieta podrapał się po głowie.-Szybciej chyba będzie jak pomożemy im szukać...-Mruknął.-Co pan o tym myśli panie Kufel, jako nasz specjalista od Magii-Spojrzał czujnie, pierwszy raz w zasadzie prosząc Kufla o radę. Tymczasem Abigail syknęła, a przy jej kości ogonowej pojawił się błękitno-czerwony ogon z energii. Następnie odepchnęła Kufla i Mossa i skoczyła, lądując nieco dalej, na jednym z lewitujących kamieni. Roześmiała się, widocznie zadowolona z nowego placu zabaw-Kto ostatni na dole ten je glony przez następny tydzień-Krzyknęła do mężczyzn machając im dłonią.

Widok był... nieziemski. I to naprawdę. Tora przez moment patrzył, zwyczajnie oglądając cały ten widok w niemym zachwycie. Jednak to tylko pokazywało, jak bardzo ten świat jest ogromny i pełen tajemnic. Chłopak spojrzał na Inietę, gdy ten zadał mu pytanie, wewnętrznie czując dumę, że został "doceniony" i chciał się zastanowić nad pytaniem, gdy Abigail się po prostu... rzuciła do zabawy. Cóż, niektórzy i tak lubią. Sam Tora jednak chciał najpierw odpowiedzieć swojemu "pracodawcy" o tym, co on sądzi o tym miejscu.
-Sam mówiłeś, że będziemy dobijać tych, co przeżyją. Niebezpiecznie będzie ruszyć tutaj bez namysłu. Najlepiej będzie znaleźć jakiś punkt odniesienia lub wzorzec. Ewentualnie coś jest w samym epicentrum i trzeba iść na dół. - westchnął, spoglądając na obszar. Bo trochę tego do zbadania mieli. Oczekiwał na reakcję Iniety, zanim postanowił działać.

MG

Inieta podrapał się po głowie. Zarówno on jak i Moss chcieli iść. Natomiast Kufel zapewne musiał bo byłoby kiepsko gdyby Abigail nagle wróciła, z większą ilością ogonów. Tak więc chcąc nie chcąc albo on tu zostanie, albo pójdą wszyscy. Ah szlag by tą rolę kapitana.-Dobra. Idziemy na dół. A niech to licho-Warknął i ruszył schodami w dół, które znajdowały się po lewej. Inieta szedł zaraz za nim, chociaż schody były całkiem wąskie i strome, a z jednej strony panowie mieli przepaść. A jaką drogę obierze Tora? Niczym Abigail - której notabene nie było już na tamtym kamieniu - jak dwójka panów, a może miał własny plan?

Cóż, Abigail chadza własnymi ścieżkami. Sam Tora westchnął i spróbował dojrzeć, czy samemu by doskoczył do jakiegoś kamienia lewitującego. Bo w sumie one go bardziej ciekawiły. A jak nie, to poszedłby za Inietą, pozostając czujnym. Jakby miał możliwość wskoczenia, to by to zrobił. Ot, chciał takiemu się przyjrzeć i ogarnąć trochę bliżej. No i ewentualnie zobaczyć, czy na jakiś inny nie doskoczy. Bo by na nich wypatrywał czegoś ciekawego. I próbował zauważyć jakiś wzór lub coś interesującego. Ale zawsze też chciał mieć na oku Inietę lub Mossa. I ewentualnie od nich się nie oddalać.

MG

Niestety kamień na który wskoczyła dziewczyna już dawno się oddalił i tak Tora musiał ruszyć dalej za męską częścią wyprawy. Sapaniom Iniety nie było końca, niestety mężczyzna był już widocznie nieco za stary na takie spacery po stromych schodach więc i w pewnym momencie posłał kuflowi zirytowane spojrzenie-Byś nas jakoś na dno nie mógł opuścić?-Potem spojrzał w prawo i westchnął.-Pewnie nie, zresztą chyba i tak bym nie chciał...-To akurat powiedział dość cicho i bardziej do siebie, chociaż w tym miejscu i tak było go nieźle słychać. Moss wesoło pogwizdywał widocznie zadowolony z przygody, natomiast Tora dostrzegłwszy wystarczająco blisko jeden z kamieni, w pewnym momencie skoczył. Niestety kamień dość szybko zaczął oddalać się od schodów tym samym uniemożliwiając Torze powrót. Co do samego kamienia, był to równo ociosany wapienny blok, bez większych zdobień. Tora nie był w stanie określić co pozwala tak ciężkiem przedmiotowi na szybowanie. W każdym razie ewentualnych dróg nie było wiele. Nieco niżej przelatywał właśnie kamień, ale pal licho czy Tora zdąży bezpiecznie wylądować. Poza tym naprzeciwko znajdował się kolejny kamień, tym razem z rosnącym nań drzewem(Korzenie drzewa oplatały cały kamień), rzecz w tym że dzieliły ich jakieś 4 metry.