Wyspa Jesionu

First topic message reminder :

Niewielka wyspa mająca może średnicę 60 metrów. Pusta, pokryta jedynie trawą i ogromnym jesionem rosnącym w samym jej centrum. Nie straszne mu fale, nie straszne sztormy, Jesion ten stoi i trwa i nawet błyskawice go omijają. Dlatego wyspa ta zyskała miano wyspy Jesionu i jest miejscem czczonym jako święte. Nieliczni tylko wiedzą że w pniu Jesionu znajduje się wejście do mitycznego bastionu skrywającego w sobie potężny artefakt
~~

MG

Pogoda wręcz idealna na podróż łódką, po ciepłym śniadanku w postaci jajecznicy którą to Tora musiał zjeść sam, przyszedł po niego Moss. Teraz ubrany w czarne spodenki do kolan i zwykłą białą koszule. Przy sobie miał drewnianą maczugę z powbijanymi w nią ostrymi kawałkami żelaza.-To moja zabawka. Sam ją stworzyłem.-Powiedział widocznie zadowolony ze swojej dziecinki.-Zaraz wyruszamy, kapitan i Abigail jeszcze się przygotowywują. Haha, jak ja dawno nikomu mordy nie obiłem a tu proszę, bastion.-Ucieszył się poczym spoważniał i spojrzał przepraszająco na Torę.-Tamto się nie liczy, nie bierz tego do siebie.-Przeprosił, przypominając o wydarzeniach mających miejsce przedwczoraj. No cóż, poznali się dość nietypowo.

Więc tak, mieli teraz dwóch przeciwników. Tora wiedział, że szermierz jest zagrożeniem, ale nie znał też zdolności czarnoskórego mężczyzny. Mimo wszystko jednak nie wiedział też, do czego zdolna jest Abigail, która zdaje się szalała bardziej i bardziej. I siedem... czyżby chodziło o ilość ogonów? A może o ilość trupów? Patrząc jak rośnie liczba ogonków, Kufel obstawiał raczej o ilość ogonków, do których dziewczyna może dojść. Tak czy inaczej, teraz była kwestia jeszcze jednego oponenta, który planował ich zaatakować.
-Zajmij go czymś. - mruknął do Abigail, wskazując delikatnie na szermierza, gdy ten sam postanowił zaatakować czarnoskórego. Uważnie go obserwował. Nie chciał zanadto przesadzić. Głównie starał się poznać jego ruchy i prędkość. Czy się czymś wyróżniał, czy jednak wyglądał na normalnego, jeno dużego człowieka. Czarnego człowieka.

Jeśli zdawał się być normalny, Tora postanowi wykorzystać Nici (D), by spętać mu nogi w trakcie biegu, przez co ten powinien się wywalić. A wtedy Tora by go ogłuszył uderzając w łeb. W razie czego uważał, by ten go nie podciął młotem czy też by go nie złapał, a wtedy Tora szybko planował go ogłuszyć uderzeniem w kark. Albo kilkoma. Byleby się nie ruszał.

Gdyby natomiast zdawał się sprawiać większe problemy i nici mogłyby nie wystarczyć, wtedy w ruch pójdzie Łańcuch (C), o podobnym celu, z tym, że po przewróceniu, próbowałby go spętać i uniemożliwić ruch. Tak czy inaczej, dalsze dobijanie jest takie jak powyżej. Następnie przyjrzałby się walce Abigail z szermierzem oraz jak wygląda stan uciekającej grupki.

Naturalnie, gdyby gdzieś po drodze działy się rzeczy lub szermierz, wtedy Tora próbuje szermierza unieruchomić, tak jak ostatnio. Łańcuchem (C), bo nici za bardzo nie pomogły. No i w razie czego unika uderzeń młota/miecza, w ostateczności blokując je zaklęciami do unieruchomienia (unieruchamia rękę atakującą, nie broń), albo Ścianą (C). No i pamiętajmy o umiejętnościach...

MG

Abigail nawet nie czekała na instrukcje Tory. Całkowicie zignorowała murzyna, którego zresztą nie dostrzegła, zamiast tego rzucając się na szermierza. Tora nie miał jednak czasu przyglądać się temu, jak potoczy się pojedynek towarzyszki, ponieważ sam miał całkiem spore problemy na głowie. Dwu metrowe problemy. Wpierw w ruch poszły nici, niestety olbrzym nic sobie z nich nie zrobił, w zasadzie, to te po prostu rozerwały się, zamiast wywrócić giganta. Pozbawiony innej możliwości, Tora musiał uszczuplić zapasy mocy magicznej jeszcze trochę, posyłając na nogi giganta łańcuch, ten jednak zmierzając ku niemu, został zagarnięty gdy olbrzym machnął młotem a następnie... młot został puszczony! Z ogromną prędkością lecąc w Torę. W zasadzie Kufel miał dosłownie ułamek sekundy na jakąś reakcję.

Torashiro: 174MM, Łańcuch 1/3 posty

O cholera. Tora nie miał czasu na zastanawianie się. Automatycznie odbił w prawo, chcąc uniknąć młota. To był jego priorytetem. Taki top of top. Przy okazji postawił Ścianę (C) pod kątem, tak by młot, wbijając się w nią zmienił kierunek swojego lotu. Znał tą zagrywkę zbyt dobrze. A to tylko go wkurwiło. W uproszczeniu stawia tą ścianę tak: /. gdzie kropka to Tora, a ukośnik to ściana. Tak plus minus. Ogólnie to odbija w prawo, by nie walnąć sobą w ścianę, a ściana no, pod kątem. Na górze byłby przeciwnik. W sumie znaczek % pasuje trochę bardziej. To górne o to młot, to dolne Tora. Tak jakby. Po uniku. A potem (lub w trakcie, jeśli nie utrudni uniku) poprzez łańcuch starałby się unieruchomić przeciwnika. A potem go przewrócić (jeśli jakoś stał) i podobnie jak ostatnio dobić. Oczywiście w razie czego unikałby i blokował jego ataki i wyprowadzał swoje. Nie miał młota, więc chyba byłby plusik. Oczywiście i używałby Łańcucha, by oponent też za łatwo nie miał. Nawet będąc unieruchomionym.

MG

Podjęta przez Kufla strategia walki, była bardzo ryzykowna. Ściana pod wpływem młota, pękła, nie mogą przyjąć na sobie pełni siły ataku, jednak udało jej się zakrzywić tor lotu młotu. Tak więc dzięki temu Tora uniknął tego ataku i mógł skupić się z powrotem na łańcuchu i unieruchomieniu giganta. Tak prosto jednak nie było i nim Tora w ogóle przejął z powrotem pełnie kontroli nad łańcuchem i go gdzieś skierował, dostrzegł przed sobą czarnucha biorącego zamach lewą pięścią, na co zareagował automatyczną gardą. Siła ciosu była jednak wstrząsająca, pewnie nie wiele słabsza niż gdyby oberwał ów młotem. Mimo tego że Tora nie był mało wytrzymały, dość dotkliwie poczuł ten atak i przewrócił się na ziemię. A czarnoskóry olbrzym, wyminął Torę i ruszył po swój młot. Tak więc stał do Tory odwrócony tyłem, jakieś 2m od niego. Do łańcucha Tora miał tą samą odległość.

Torashiro: 164MM, Łańcuch 2/3 posty. Przedramiona całkiem mocno bolą, zdrętwiały też trochę ręce.

Teraz wszystko zależało od wielu rzeczy. Jeżeli Tora nie zdołałby wstać i użyć łańcucha, by spetać przeciwnikowi nogi, samemu w międzyczasie biegnąc i praktycznie ze wślizgiem wbić się w nogi olbrzyma, chcąc go przewrócić i unieruchomić, zanim ten dobiegnie do młota, wtedy od razu, widząc, że nie zdąży używa Promienia Energii (A) wycelowanego w okolice uda przeciwnika. Najmniejszy promień, kontrolowany z ręki by w razie czego uciąć oponentowi obie nóżki. Nie mógł dać się tu sklepać, a w ten sposób, może i zrobi z niego inwalidę do końca życia, ale nie zabije, prawda?

Gdyby jednak Tora zdołał unieruchomić oponenta Łańcuchem i go przewrócić zanim ten dobiegłby do młota, to po prostu planował sklepać mu łeb, by ten stracił przytomność. No i uważać, by nie dać się złapać lub trafić jakimś jego uderzeniem. Dlatego liczył, że atak od tyłu się powiedzie i przeciwnik nie będzie miał zanadto czasu na reakcję, a przynajmniej, że kilka pierwszych ciosów zdoła go oszołomić, a będąc unieruchomiony zanadto nie zagrozi Torze, gdy ten będzie próbował pozbawić go przytomności odpowiednią ilością ciosów w łeb.

W razie, gdyby Tora wstał, ale nie zdążyłby unieruchomić przeciwnika, nim ten dobiegnie do młota, ale wciąż miałby czas, to użyłby Ściany (C), by mu ją postawić przed nosem, by nie mógł dostać się do młota, a ten miał czas na plan z powyższego akapitu.

Gdyby coś wyskoczyło nagle/wyczułby, że zaraz czymś dostanie, automatycznie odskakuje z dala od tego, co mogłoby zadać mu obrażenia, a w razie potrzeby używa Ściany (C), by odgrodzić się od tego kogoś/czegoś.

MG

I tak oto Tora miał plan. Wstał i posłał na giganta swój łańcuch, celem unieruchomienia. Rzecz w tym że murzyn nie zamierzał dać się unieruchomić! Łańcuch który początkowo zaczął oplatać jego nogi, ten jednak widząc to, po prostu zerwał łańcuch z nóg i samą siłą pokonał kontrolę Tory. Po prostu silniej machnął łańcuchem niż Tora go kontrolował. I tak łańcuch uderzył w ziemię obok Tory, ten jednak odskoczył, a łańcuch zniknął. Olbrzym stał jakieś 3m od Tory, znów przodem do niego. Już walić młot, po prostu zabije Tore pięściami. Gdzieś tam kątem oka, Tora dostrzegł też że Abi totalnie wygrywa walkę, bawiąc się już w zassadzie z ofiarą. A to oznaczało, że będzie siara jak Kufel nie pokona swojego przeciwnika.

Torashiro: 164MM, Przedramiona całkiem mocno bolą, trochę zdrętwiały

Tory nie obchodziła siara. Nie planował zanadto spamować maną, choć i tak już przesadził. Spojrzał na przeciwnika. Więc faito wręcz. Cudownie. To Tora lubił. Gorzej, że jego przeciwnik dysponował naprawdę sporą siłą. Ciekawe jednak jak z szybkością? To Tora planował sprawdzić.

Na ostateczność zachowywał miecz, by w razie czego móc go przywołać tu za plecami przeciwnika i ciachnąć/pchnąć (jak wygodniej) go w plecy, gdy ten nie będzie patrzył. Ale to w ostateczności. Czyli gdyby miał problemy z nim, mało szans na atak i ogólnie nieciekawie. Tak to planował schodzić z linii uderzeń przeciwnika, wystawiając bloki tylko jako zabezpieczenie przed jego atakami. Starał się znaleźć wolne miejsce w gardzie i samemu wyprowadzić tam odpowiednio szybkie kopniecie (najlepiej obrotowe, bo mocne i szybkie), albo cios z ręki. Czy to w brzuch, czy to na ryj. Ogólnie przy atakach zawsze garda, zawsze równowaga i zawsze jedna ręka przy twarzy, by miał w razie czego czym blokować. A przynajmniej by się starał. Gdyby jednak miał dostać czymś OP, jak buła w ryj lub w splot słoneczny to wtedy Łańcuch (C), by go unieruchomić (nie atak, ale powstrzymać jego ciało, przed dalszym natarciem i chwilowo powstrzymać choć część jego siły), by Tora też znalazł wówczas moment na własny atak. Gdyby udało mu się jakoś wyłapać rękę/nogę oponenta uderzy z całej siły w staw (łokieć/kolano), tak jakby chciał je wygiąć w drugą stronę. Ograniczanie mobilności, czy coś.

No i pamiętajmy o umiejkach. Ech, oby nie został zbytnio poturbowany.

MG

Walka nigdy nie była niczym łatwym, zwłaszcza kiedy twój przeciwnik nie tylko góruje nad tobą wagą i wzorstem, ale też siłą. Przewagą Tory były natomiast sztuki walki. Tylko czy to, samo w sobie, mogło wystarczyć? Tora uniknął pierwszego ciosu. Wyprowadzony prawą pięścią na twarz, Tora wykonał unik, odwracając się bokiem do przeciwnika tak że olbrzyma miał po swojej lewej a jego wyciągniętą rękę tuż przed sobą.

Torashiro: 164MM, Przedramiona całkiem mocno bolą, trochę zdrętwiały

No i walka wręcz! Let the fight begin! Pierwszy cios został przez Torę uniknięty i teraz miał dość ładną sytuację. Po pierwsze, był w praktyce na plecach przeciwnika. Był od niego niższy, ale też zgadywał, że szybszy i być może zwinniejszy. I planował to wykorzystać. Od razu po zejściu, Tora nastawił lewą rękę przy swojej twarzy, tak by w razie jakichś wymachów prawą ręką dużego pana, nie dostał w ryj, a sam natomiast dosunął się szybko do ciała przeciwnika wyprowadzając proste uderzenie pod żebra mężczyzny prawą ręką. Zaraz po tym planował się dosunąć jeszcze bliżej i prawą ręką uderzyć w podbródek mężczyzny (więc ergo pomiędzy prawą ręką Tory, a jego lewą dłonią byłaby wciąż prawa ręka mężczyzy [szybka akcja]), a następnie lewą dłonią złapałby go za bark i lewą nogą wyciął, licząc, że się przewróci. I... zobaczmy czy w ogóle się zacznie przewracać. Czy w ogóle da się podciąć.

MG

Tora dysponował dwoma bardzo solidnymi atutami, gdy idzie o walkę wręcz. Umiejętnością prowadzenia takowej, oraz tym że jego ciosy były szybkie i mocne. Zgodnie ze swoimi przewidywaniami, mężczyzna zamachnął się łokciem, trafiając w postawioną z przedramienia gardę. Zabolało, ale nie ma co, szybki atak pięścią pod żebra, a następnie w podbórdek. Mężczyzna skrzywił się z ból, a Tora już zaczynał sekwencję z podcinaniem. Niestety przeciwnik był wielki i masywny. I może był wolny, ale gdy Tora próbował swoich sztuczek, ten po prostu złapał go za prawą rękę, przyciągnął do siebie i lewą dłonią złapał za gardło, siłą zmuszając Tore do położenia się na plecach. I teraz stał pochylony nad Torą. Jego prawą rękę wyciągniętą w bok, trzymał swoją lewą, natomiast prawą, dusił Torę, przyciskając go do ziemi.

Torashiro: 164MM, Przedramiona całkiem mocno bolą, trochę zdrętwiały. Dusisz się.

No i dupa. Znaczy nie do końca. Bo tak naprawdę to Tora miał jeszcze okazję do walki, choć nie miał jej za wiele. Gdy więc jedną rękę miał unieruchomioną, a prawą go dusił, Tora musiał działać szybko. A teraz planował wykorzystać do tego biomechanikę swojego oponenta. A wróżek swoje działania zaczął od opuszczenia brody w dół, by utrudnić mu porządny chwyt, ale również łatwe zabranie ręki z jego gardła. To mogło wydawać się szalone, ale skoro prawa ręka Byakutona była tak jakby unieruchomiona, to musiał coś pokombinować. Przy czym jednocześnie z ruchem głowy, ruszyła się lewa ręka Tory. Najpierw z siłą chciał pociągnąć prawy łokieć jego oponenta "w dół" (w stronę brzucha Tory), a następnie pchnąć go do wewnątrz, zakładając swoistą dźwignię. W uproszczeniu, chce wygiąć prawą rękę jego oponenta w lewą stronę, a następnie w górę (stronę głowy), chcąc zmusić go tym, do przerwania uchwytu. Gdyby mu się to udało, to szybko docisnąłby brodę do szyi, by go ponownie nie zaatakował, a lewą ręką (zakładającą dźwignię), jeśli miałby zasięg, to wyprostowałby celując w gardło/klatkę piersiową/brzuch/twarz mężczyzny, zależnie jak daleko by mu się założenie tej dźwignie udało. Gdyby nie miał jednak zasięgu, to próbowałby wtedy nogą kopnąć, a dokładniej odepchnąć od siebie przeciwnika, celując stopą w okolice jego brzucha/klatki piersiowej. Robi to też wtedy, gdyby próba założenia dźwigni była nieudana. Sama próba dźwigni jest dość szybka, więc wiele czasu nie powinno minąć od podjęcia próby do określenia jej efektów. Gdyby Torze udało się uwolnić, wstaje co prędzej. Gdyby natomiast nie mógł wstać, wtedy cóż... zależy jak to się skończy z ustawieniem przeciwnika. Gdyby ten zaczął chcieć go okładać (ergo, puściłby jedną z rąk, wtedy cóż, Tora wije się ciałem i ręką (rękami) zasłania się przed atakami, nogami próbując odepchnąć i zrzucić z siebie oponenta.

Ostatecznością, gdyby czuł, że nie da rady, to Promień Energii (A), z lewej dłoni w okolice brzucha mężczyzny, tak by jak najbardziej objął całą szerokość mężczyzny i nic poza tym (chyba, że byłby za wąski, to wtedy trudno, najmniejszy promień).

Inną ostatecznością byłoby Energetyczne Ciało (PWM), ale oby do tego nie doszło.

MG

Oddychanie było ciężkie, a nawet prawie niemożliwe. Dlatego też Tora czym prędzej docinął brode do piersi i zaczął spychać rękę przeciwnika. Nie było to proste, nawet naciskajac na zgięcie łokciowe, pewnie dlatego że jego przeciwnik dysponował naprawdę sporą siłą. W zasadzie wydawało się nawet że Tora nie da rady takiej dźwigni założyć, ale w pewnym momencie gdy wiotkie ciało giganta opadło na Kufla, nie musiał tego nawet robić. Zamiast tego mógł sobie popatrzeć na potylicę przeciwnika. Następnie został on zrzucony z Tory a nad nim stanęła Abigail. Przez chwilę przyglądała się Torze jak kawałowi mięsa, a potem przymknęła oczy i podała mu rękę, by pomóc wstać. Tora widział cztery ogony energii, falujące wesoło przy pośladkach dziewczyny.-To jak Kufel, lecimy dalej?-Zapytała spokojnie dziewczyna. W miarę spokojnie, bo Tora widział jak cała drży, zapewne marnując wiele energii, by w ogóle nad sobą teraz panować.

No i byłaby kappa... albo Tymek. Zależy. Tak czy inaczej, nie było takiej potrzeby, gdyż oto Abigail dobiła mężczyznę. Więc swojego przeciwnika też najwidoczniej pokonała. Tora użył wystawionej do niego dłoni by wstał i spojrzał na kobietę. Cóż, 4 ogony, a ta już miała problem z kontrolą. Spojrzał na nią i rzucił:
-Jesteś w stanie jakoś powstrzymać tą przemianę lub cofnąć do wcześniejszego etapu? Będzie chyba łatwiej w razie czego. - zaproponował, licząc, że w ten sposób kobieta będzie bardziej w stanie się kontrolować. A to im powinno ułatwić czynność. Niezbyt podobała mu się wizja tylu trupów, ale trudno. Miał teraz lekki dylemat. Mógł bowiem poprosić o chwilę cierpliwości i sobie zregenerować energię magiczną lub ruszyć dalej. Westchnął -Ruszajmy. W razie czego postaraj się powstrzymać przed dalszymi ogonami, dobrze? - bo z tego co Tora widział, to więcej ogonów równa się większej sile i mniejszej kontroli. Gdyby się zgodziła, ruszyłby dalej w stronę drzewa w drzewie, w międzyczasie spoglądając, czy dostrzeże gdzieś dalsze siły Pergrande, które uciekły. No i jaką krzywdę on im zrobił. Bo nie zdołał tego dostrzec. Niestety. A gdyby się nie zgodziła to... tak lekki dylemat byłby.

MG

Abi pokręciła głową.-Nie cofnę, a przerywając całkowicie, stanę się na pewien czas... bezużyteczna.-Wyjaśniła spokojnie. Następnie spojrzała na wielkie drzewo niedaleko i ruszyła w jego stronę wraz z kuflem. Powoli, choć widać było że nie wyrywanie się do przodu, kosztowało ją niemało siły woli.-Póki nie walczę tak. A potem... cóż, jeśli zacznę przegrywać, nie będę w stanie się powstrzymać.-Wzruszyła ramionami. To było zadanie Kufla, by zatrzymać rozszalałą Abi.-Na twoje szczęście zawarłam kontrakt z Inietą. Dzięki temu nie mogę przekroczyć ustalonej liczby. Gdybym osiągnęła pełnie sił... chociaż po tej miernej walce na pięści, wątpię byś dał radę nawet z czteroma.-Zachichotała. A to wszystko dlatego, że nie pamiętała, jak Kufel korzystał z zaklęć. Do drzewa dzieliło ich już może ze 100m, do uszu Kufla, zaczęły też dobiegać czyjeś głosy.

Tora kwinął głową na znak, że rozumie. To było trochę problematyczne, ale cóż, Tora jak zwykle spróbował walczyć bez nadużywania magii i znów się dowiedział, jak bardzo mu jeszcze zdolności brakuje. Czy to dlatego, że ludzie tutaj, pozbawieni lub nie chcący używać magii skupiali się na swoich fizycznych aspektach? Pewnie dlatego. Z drugiej strony, skoro oni bez magii tak mogli, to Tora też. A to go pocieszało. Tak jakby. Bo na razie widział, że bez magii byłoby kiepsko. Nie przejął się zbytnio uwagą Abi, gdy nagle usłyszał głosy.
-Poczekaj. - powiedział, próbując nasłuchać skąd dobiegają owe głosy, albo czego dotyczą wypowiadane słowa. Gdyby coś go zaatakowało, to próbowałby uniknąć, ale tak to starał się poznać źródło dźwięku i zakraść się tam. A nóż znajdą tam resztę Pergrandczyków. A to oznaczało bitkę. Ale może też i informacje...