Szpital Hargeon

First topic message reminder :

Do szpitala trafia prędzej czy później każdy mag. Taka specyfika zawodu. Hargeoński szpital, dzięki dużej ilości pieniędzy przewalającej się przez port (tych legalnych i tych mniej) jest bardzo dobrze wyposażony. Szczególnie rozbudowana jest Izba Wytrzeźwień, Detoks, Ortopedia, Oddział Chorób Lokomocyjno-Głębinowych, Chirurgia oraz przyszpitalny Zakład Medycyny Sądowej. Również chlubą jest Oddział Ratunkowy, który na standardowym wyposażeniu ma takie urządzenia jak młot pneumatyczny do cementowych butów, czy elektryczny pastuch na rekiny do użytku podwodnego. Co prawda wielu złośliwie komentuje ulokowanie szpitala blisko fabryki przynęt dla ryb, ale to oczywiście bezpodstawne pomówienia ;)...
Sam gmach jest dość duży, pięciopiętrowy a z lotu ptaka ma kształt karpia koi...

/by Alezja



[EDIT z 26 listopada 2013]
Plany budynku. Plany pięter wiszą przy każdych schodach, reprezentując plan odpowiedni dla danego piętra. Są to plany powstałe na potrzeby misji, więc jeśli ktoś trafi do tego szpitala i wpadnie w panikę, gdzie się powinien położyć, niech nie krępuje się położyć na piętrze/oddziale, na którym chce, choćby wyszło, że leczy rany po misji między noworodkami. No, tylko w piwnicy nie zalegajcie ;P ...

• Szpital kliniczny w Hargeonie, im. prof. dr hab. Cipirzboga Kuternogi - wejścia i zewnętrze
  
• Plan - piętro -2.
  
• Plan - piętro -1.
  
• Plan - parter

  Spoiler:

• Plan - piętro 1.

  Spoiler:

• Plan - piętro 2

  Spoiler:

• Plan - piętro 3.

  Spoiler:

• Plan - piętro 4.

  Spoiler:

• Plan - piętro 5.

  Spoiler:

Alezja

- Dziękuję - odpowiedział krótko nastolatek, przenosząc spojrzenie na ulotkę. Najwyraźniej kobieta nie posiadała żadnych, szczególnych informacji, które mogły go jakoś dopomóc. Trudno. Nie pierwszy raz musiał radzić sobie samemu. Z tego też powodu, skupił się na rozpisce. Zupełnie tak, jakby chciał znaleźć jakieś znajome imię lub nazwisko. Może to jakoś mu wyjaśni, kto mógł go zaprosić. Ponadto przejrzałby też wszelkie tematy spotkań, czy prezentacji. Wypadało już z tego skorzystać. Dopiero zaznajomiwszy się z warunkami, czy otoczeniem, mógłby podjąć jakąś decyzje. W końcu nie szedłby głupio przed siebie bez celu.

MG:

I tak z nowymi informacjami najważniejsza osoba w DHC weszła do środka szpitala w którym odbywało się ten cały zjazd lekarzy. W środku liczba osób była porównywalna do tych co widział Will na zewnątrz, czyli było ich niemało, jednak to nie sprawiało problemu w przemieszczaniu się po korytarzach. Zapewne spora część osób związanych z medycyną właśnie znajdowała na różnych wykładach w konkretnych salach. Ci natomiast których widział młody czarodziej,  najpewniej już byli tak gdzie chcieli dowiedzieć się czegoś interesującego lub czekali na następne warte uwagi dyskusje. Najemnik natomiast przyjrzał się planowi tego sympozjum i po chwili dostrzegł coś, co go zainteresowała. "Magia, nauka czy tradycja ? Jaka będzie przyszłość medycyny ?" taki tytuł nosił wykład, który miał się odbyć za 10 minut na 2 piętrze w tym szpitalu. Mieli go poprowadzić troje lekarzy, H. Asakura z Magnolii, T.Harada z Artail oraz E.Lee z Hosenki i właśnie to trzecie nazwisko co nie co mówiło nastolatkowi.

Mając wyznaczony cel, o wiele łatwiej było podjąć jakiekolwiek decyzje. Wiedząc, gdzie znajduje się jakaś znajoma twarz, nastolatek postanowił udać się na dany wykład z zamiarem wysłuchania go i potencjalnego dowiedzenia się o pomocy, którą być może wniósł do świata medycyny. Nie oznaczało to jednak, że nie skorzysta sam z zalet, jakimi dysponował taki zjazd. Mając pierwszy półmetek i czekając na drugim piętrze na rozpoczęcie wystąpienia, nastolatek postanowił odnaleźć coś, co mogło zakrawać o ekonomię, czy zarządzanie placówką szpitalną. Mogło wydać się to dziwne, jednak William dostrzegał jakiś cień szansy rozwoju, czy zarobku w przypadku posiadania takiego... elementu. Ponadto przydałoby się miejsce, gdzie mógłby wyleczyć te nie do końca legalne osoby, które ucierpiały na niepewnych w świetle rady misjach. Tylko... jak to zrobić, aby nie przepłacić i do tego zarobić? To był dopiero problem.

MG:

Szpital był dosyć ogromny, a  jednak w dosyć krótkim czasie, może to z powodu przeznaczenia lub jak kto woli zwykłego szczęścia znalazł to co poszukiwał. Lub coś co może wydawać się miejscem w którym mógł porozmawiać sprawy związane niekoniecznie z odbywającym się w tej lecznicy zjazdem lekarzy. Właśnie na tym drugim piętrze, tym samym gdzie miał się odbywać interesującym mistrza DHC wykład, tyle że na przeciwnym końcu korytarza znajdował się pokój ordynatora. Tak przynajmniej wskazywała tabliczka, która znajdowała się na drzwiach do tego pomieszczenia, wraz z nazwiskiem "G.Lee". Nikogo nie było w tej części piętra, najwyraźniej w najbliższym czasie nie miały odbywać się w tej okolicy żadne wykłady mające związek z tym zjazdem. Willowi wydawało się, że ktoś znajduje się w pokoju należącym do ordynatora co można było wywnioskować z dźwięku przesuwanego krzesła po drugiej stronie drzwi.

Nie spieszył się nigdzie. Ruszył spokojnym kierunkiem w stronę gabinetu, aby przed samym wejściem przystanąć jeszcze. Przysłuchał się uważnie, jakby chciał wyłapać, czy więcej osób znajduje się w pomieszczeniu. Wszystko po to, aby wiedzieć, jak należy postąpić. Dlatego też po wstępnych oględzinach, czy też obsłuchaniu miejsca, zapukałby, nie czekając na pozwolenia. Wszystko po to, aby nacisnąć na klamkę i otworzyć drzwi, a co potem... zależy kogo by zastał. Acz najpewniej ze znajomą osóbką, czy jakimś gronem lekarskim by się przywitał.

MG:

Mistrz DHC najpierw postanowił zdobyć potrzebne mu informacje, dopiero potem postanowił działać, co w wielu przypadkach jest odpowiednim wykonanym ruchem. Dzięki swoim zmysłom Will dowiedział się, że powinna być tam być tylko jedna osoba, która przez pewien czas chodziła po pomieszczeniu po czym najpewniej gdzieś usiadła. Oczywiście mogła tam być ktoś jeszcze, kto obecnie nie poruszał się, jednak nic na to nie wskazywało, nikt nic nie mówił. Tak więc gdy najemnik złapał za klamkę i zaczął otwierać drzwi do środka, poczuł od razu, że ktoś mu się przygląda, było to nieco dziwne, gdyż czuł się obserwowany z wewnątrz pomieszczenia do którego zamierzał wejść. Gdy już otworzył je całkowicie i znalazł się młody czarodziej w gabinecie ordynatora ujrzał osobę, która najpewniej pełniła tą funkcję. Była to kobieta, grubo po sześćdziesiątce, która siedziała przy biurku i czytała jakieś dokumenty, mając okulary założone na siwych jednak gęstych włosach, nie było tutaj nikogo innego.
- W czym mogę pomóc ? - zapytała się spokojnie nowoprzybyłemu, lecz nie spojrzała się w jego kierunku jak i nie odrywając swojego wzroku od papierów leżących przed nią. Co ciekawe, Mistrz DHC w dalszym ciągu czuł się bacznie obserwowany i właśnie ta kobieta wydawała się sprawiać takie wrażenie.

Zarówno William, co napotkana osoba wpatrywali się w siebie nawzajem. Można by nawet posądzić ich o jakieś nieprzyzwoite fetysze, biorąc pod uwagę aktualny obiekt zainteresowania mistrza kaczuszek, jednak nie widział na razie nic interesującego w jej osobie. Zwyczajna kobieta, która według mniemania nastolatka nie powinna być w takim miejscu. Czysto teoretycznie. - Szukam pana Lee - odpowiedział po chwili ciszy, przerywając ją tym samym i wchodząc do pomieszczenia. Rozmowa przez próg byłaby raczej niekulturalna. Spróbowałby też podejść do biurka, zachowując przy tym czujność, aby upewnić się, co było przeglądane. Najemnicza ciekawość, a może zwyczajna, ludzka wścibskość. Bez różnicy.

MG:

Kobieta spoglądała jeszcze przez kilka sekund w dokumenty, które znajdowały się przed nią po czym skierowała swój wzrok w stronę młodego czarodzieja. Gdy właśnie jej oczy zatrzymały się na nim, wtedy Mistrz DHC przestał czuć się obserwowany co było przynajmniej dziwne. Siwowłosa jeszcze przez parę chwil przyglądała się chłopakowi w milczeniu, po czym dopiero po tym okresie ciszy jaka zapanowała w tym pomieszczeniu postanowiła mu odpowiedzieć.
- Jeśli chodzi ci o tego doktora Lee z Hosenki, który niedługo będzie prowadził wykład w tym szpitalu to zapewne jest w sali gdzie ma się on odbyć... Ty zapewne jesteś obecnym Mistrzem pewnej niemałej gildii we Fiore... Mój syn trochę mi o tobie zdążył powiedzieć - powiedziała kobieta, która teraz czekała na odpowiedź maga znajdującego się po drugiej stronie biurka.

Dziwnych sytuacji mogło być więcej, aniżeli same wrażenia. Można wymieniać tak godzinami, które rzeczy nie należały do nazbyt naturalnych. Sam brązowowłosy spojrzał na kobietę, aby jedną z rąk przetrzeć powiekę. - Syna? - zapytał się nastolatek z lekkim, jakby niedowierzaniem. Mimo wszystko ów zgłoski zdawały się brzmieć obojętnie. Dlatego też zaczekał na odpowiedzi na swoje pytanie, aby następnie dopowiedzieć jeszcze dość proste pytanie. W końcu nie szukał rodzicielki swojego jakby znajomego. - Jak dotrzeć do tej sali? - dopytałby się jeszcze, nie dając raczej żadnych większych wyjaśnień, czy odpowiedzi z własnej strony. Nie, żeby ktoś go pytał.

MG:

- Tak syna. Postanowił pójść w ślady matki chociaż to było mu odradzane przez niektórych, ale jak widać nie zmienił swojej decyzji. Może nie jest obecnie wybitnym i znanym lekarzem lub ordynatorem jakieś znaczącej lecznicy jak ta, ale przynajmniej robi to co lubi. A przynajmniej sam tak mówi - powiedziała kobieta po czym zaczęła szukać czegoś w sztufadach w biurku przy którym ona siedziała. - Najprostsza trasa to wyjście z mojego gabinetu i udanie się w głąb szpitala, po czym skręcić w pierwszy korytarz po lewej i pójść w tamtym kierunku. Jeśli dobrze pamiętam, to ten wykład ma się odbyć w pomieszczeniu, do którego dostaniesz się przez czwarte drzwi po twojej prawej stronie. Jeśli tam się teraz zamierzasz udać, to mogę mieć do ciebie małą prośbę ? Dostarczysz mu coś ode mnie ? - kolejne słowa zostały wypowiedziane przez siedzącą postać, która wyciągnęła z któreś z szuflad małe, mieszczące się w dłoni białe pudełeczko, które położyła na biurku.

Nie od dziś wiadomo, że najemnicy robili za takie rekiny biznesu pośrodku magów. Dlatego też nastolatek dostrzegł w tym wszystkim cień szansy na własne korzyści. Nie komentował słów kobiety, przytakując jedynie głową ze zrozumieniem. Nawet jeśli miał przekazać jakąś paczkę, nie miał zamiaru też robić nic w ciemno. Dlatego też spojrzał uważniej na matkę znanego przez niego lekarza. - Co to takiego? - dopytałby się nastolatek, licząc na zobaczenie zawartości ów pojemniczka. Może wydawało się to ciut wścibskie, jednak nie mógł też sobie pozwolić na transportowanie podejrzanych rzeczy.

Korzystając z pomocy Mejirona doczłapała się jakoś do szpitala. Złapała go w magicznym za łapkę i opierając się jakoś w miarę sprawnie się tu znalazła. Kwestię bólu... No był przyjemny, jednak utrudniona mobilność była iście irytująca. Szczególnie, że wtedy czuła się nieco bezbronna. Jej magia nie była na razie tak bardzo rozwinięta jak chciała, więc uniki są bardzo potrzebne albinosce. Ale dosyć już o tym i przechodząc do białowłosego towarzysza. - Nie wiem. Mogę chodzić, boli, ale to jest strasznie irytujące. Dobrze byłoby pozbyć się słabości przed Romerum. Na ostatnie dwa słowa spoważniała.
~~~Jak znajdzie się w szpitalu, podejdzie do kogoś wyglądającego jak z personelu spytać o możliwość przyjęcia z sprawą skręconej kostki.
//gomen, przenoszę gdzie indzij, nie zauważyłam po prostu D:, uznajmy że jej tu nie było~//

MG:

Widać było po tłumach ludzi znajdujących się wokół zarówno tych poza murami jak i tych którzy chodzą przy budynku, że wiele osób chce się dowiedzieć o czym rozmawiają lekarze. Na czas trwania zjazdu fachowców cały szpital był wyłączony z użytku publicznego, pacjentów przeniesiono do innych najbliższych lecznic, a tych którzy wymagali większej uwagi dano pokoje w pobliskich hotelach. Tak więc do samego budynku nie mógł wejść ktoś kto nie posiadał imiennego zaproszenia lub był jedną z osobą z personelu sprzątającego, ci również podobno mieli odpowiednie przepustki. A przynajmniej takie słowa usłyszała Melody, gdy przechodziła obok ludzi krocząc do wejścia do środka, gdzie nie została jednak wpuszczona z powodu braku odpowiedniego upoważnienia.  Lekarzy było za to było widać niemało wokół lecznicy, tak więc któryś z nich mógł coś może zadziałać z powodu dla którego zjawiła się w tej okolicy.
-  Powiedzmy, że to swego rodzaju prezent który może mu pomóc w nadchodzącym prowadzonym przez niego wykładzie. Sądzę nawet, że mój syn będzie zadowolony z tego, że to ty mu właśnie przyniesiesz, jak widzisz ja mam trochę tutaj pracy tak więc nie mogę zrobić tego osobiście. No i nie chce, aby ludzie widzieli, że staram się w widoczny sposób pomóc mu w tym co go czeka.  To jego pierwszy występ przed taką grupą, tak więc może trochę się stresować, coś może mu nie wyjść, a tego raczej nie chciałabym. Tym bardziej, że ma ono miejsce tutaj, a nie na przykład w miejscu gdzie pracuje zazwyczaj. I spokojnie, to nie jest nic niebezpiecznego - takie słowa natomiast usłyszał Mistrz DHC.

- Niech będzie - krótko i zdecydowanie. Nie mógł raczej stracić na tym wiele. Oczywiście upewniłby się, że nic w środku nie tyka, ani nie wydaje się to nienaturalnie nietypowe, jednak mógłby to zrobić po drodze. Dlatego też przejąłby ów podarek i upewnił raz jeszcze, którędy udać się do odpowiedniej sali, aby uprzednio dopowiedzieć proste i równie krótkie: - Do widzenia.
Zaraz potem wyruszyłby na poszukiwania odpowiedniego pana Lee, bo raczej jego matka nie była tym, którego on od samego początku szukał.

MG:

I tak Mistrz DHC wyszedł po krótkim pobycie z pokoju ordynatora z pewnym przedmiotem, który miał przekazać pewnej osobie. Pudełeczko nie wydawało się być dziwne jak i żadne niepokojące z niego dźwięki czy też tykanie nie było słyszane, tak więc nic nie mówiło, że może zdarzyć się w najbliższym czasie nieprzyjemnego. Sam natomiast Will po niedługim spacerze korytarzem w tym szpitalu do dotarł do kolejnego pomieszczenia, tak gdzie miała być osoba którą poszukiwał. I właśnie tak było, w dużej, przestrzennej sali wykładowej przy biurku wykładowcy siedział doktor Lee, który obecnie przeglądał jakiś spory stos kartek wyglądających na notatki. Oprócz niego w tej sali nie było nikogo innego, najwyraźniej zainteresowani tym co miało tu się odbyć dopiero będą się tutaj pojawili. Sam Lee wyglądał natomiast obecnie na kogoś, kto próbuje najlepiej się przygotować to tego co za parę chwil nastąpi, kto dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego co go czeka. Przez to całe skupienie na notatkach nie zauważył młodego maga, który postanowił zakłócić jego próbę przygotowania się oraz przypomnienie w ostatnim możliwej chwili.