Biblioteka miejska

First topic message reminder :


Tora wszedł z czerwonym stworkiem do biblioteki w Magnolii. Westchnął, patrząc na ilość dostępnych tu książek, ale za to liczył, że w którejś z nich znajdzie potrzebne mu informacje. Nie wiedział fakt faktem jeszcze, w której dokładnie, ale liczył, że niedługo uda mu się to ogarnąć. Miał jednak lekki dylemat na temat tego, gdzie zacząć szukać, a wolał nie wypuszczać na razie swojego nowego przyjaciela pomiędzy regały, coby w razie czego nie straszyć innych, żądnych wiedzy gości tegoż przybytku. Dlatego też wzrokiem szukał jakiejś pracowniczki bądź pracownika biblioteki, by następnie zadać mu dość konkretny zestaw pytań:
-Witam, poszukuję książki dotyczącej Lu. Żył w czasach Kreatora Kenkona Mahou, okres ciemnych wieków, jakieś 400 lat temu. Podobno potrafił zabijać smoki. Ewentualnie zadowolę się jakąś książką o samym Mahou. - w sumie tak... to było to, co najbardziej go teraz obchodziło i co chciałby tutaj odnaleźć. Pozostało więc mieć tylko nadzieję, że były w tejże bibliotece odpowiednie pozycje, które zaspokoiłyby ciekawość maga Fairy Tail.

Informacje - to właśnie one stanowiły najbardziej podstawową jednostkę, która funkcjonowała jako pewnego rodzaju zasobnik wiedzy. To właśnie dzięki nim magie, takie jak jego własna, mogły się rozwijać, czy zwyczajnie iść na przód. Dlatego też postanowił wysłuchać tego, co nie do końca znana mu osóbka miała do powiedzenia. Niby mógł naruszyć jej prywatność i spróbować wyczytać te dane, jednak nie potrzebował tego zbytnio.
- ...dziękuję - dopowiedział tylko, spoglądając początkowo na tygrysa, aby następnie sięgnąć do swojego plecaka. Czy miało to jakiś cel? Otóż miał zamiar wyciągnąć niewielką paczuszkę zwykłych, maślanych ciastek i podarować je w podzięce za informacje tej osobie. Wszystko po to, aby chwilę później najpewniej opuścić to miejsce, bo sprawa ta najwyraźniej nie mogła ot tak poczekać w nieskończoność. Przynajmniej miał teraz, czym zająć myśli, prawda?

zt? Teraz poczekać na temat?

Nakamura Yuichi chcąc więcej dowiedzieć się o świecie, w którym teraz się znalazł przybył do jedynego jego zdaniem miejsca, gdzie ową wiedzę mógł nabyć czyli biblioteki. Po drodze usilnie starał się omijać wszystkie dziewczyny, co proste nie było w dość często uczęszczanym miejscu. Nie chciał od razu używać swojego magicznego przedmiotu, który dzisiaj przyjął kształt porcelanowego słonia z pięcioma trąbami. Trzymał go w swojej ręce, gdyż nie miał na niego żadnej zawieszki, nie chciał go też zgubić wiedząc jak użyteczny może być w walce z jego gynofobią, czyli lękiem przed kobietami. Do samego budynku wszedł około godziny dwunastej, pogoda była naprawdę przyjemna, świeciło słońce więc ludzi nie było tak dużo. Chciał spędzić tutaj nieco więcej czasu więc przybycie wystarczająco wcześnie dawało mu cały dzień na przyswojenie potrzebnej wiedzy.

Gdy wszedł do biblioteki bardzo łatwo odszukał bibliotekarza.
- Chciałem skorzystać z czytelni, macie tutaj najnowszą prasę? Chciałbym się z nią zapoznać - oznajmił pewnym głosem pragnąc dostać jak najwięcej informacji w jak najkrótszym czasie.
Oczywiście mieli wszystkie najnowsze wydania Fiore News, a także innych gazet, przy których podróżnik w czasie mógł zyskać wystarczającą wiedzę do wtopienia się w obecne społeczeństwo. Poprawił on swoje okulary, aby czekać na moment, gdy bibliotekarz przyniesie mu wszystkie niezbędne pisma, które połozy przed sobą, aby po kolei wertować. Wierzył, że może dzięki im znajdzie również przyczynę Wielkiej Czystki, która odbyć się miała za cztery lata. Pragnął też dowiedzieć się czegoś o Arclightach, musiały znajdować się tutaj jakieś artykuły na temat jego celu.

MG:
Zazwyczaj informacji wszelkiego rodzaju najlepiej szukać wśród książek, a jeszcze lepiej wśród mądrych książek. Gorzej jednak kiedy te zawodzą, lub też zawodzą ci, którzy tymi książkami powinni dysponować.
W rzeczy samej dzień był ładny, pogoda ładna. Yuichi bezproblemowo odnalazł bibliotekarza, gdyż ten był wielki, wąsaty i miał ogniście rudą czuprynę. Swoją aparycją bardziej przypominał karczmarza, aniżeli bibliotekarza, ale nie wygląd świadczy o kompetencjach, tylko wiedza i doświadczenie.
- Nie ma - odparł oschle wąsacz na pytanie Yuichiego. Może to jednak nie był bibliotekarz? Z drugiej strony w bibliotece poza nim było całkowicie pusto. I to nie tylko pod względem osób, ale również książek. Nawet jednej kartki nie było! Na półkach widoczna była całkowita pustka! I nawet kurz nie ośmielił się zajmować na nich swego miejsca. - A czytelnia jeszcze nie gotowa. Jakieś kulki muszą tam zamontować - dopowiedział wąsacz i kiwnął głową.

Nakamura zmartwił się widząc ten stan rzeczy, czyżby mieli jakiś remont w głównej bibliotece? Być może takie również się zdarzały to tłumaczyłoby brak gości, a także książek, od których powinny pękać półki. Yuichi nie zamierzał jednak wracać bez niczego do wynajętego nieopodal mieszkania, w końcu chciał ten dzień przeznaczył na pogłębieniu wiedzy dotyczącego tego świata, nie zamierzał po prostu wrócić bez żadnej wiedzy.
[color=#99cc99]- Dzień dobry, nazywam się Nakamura Yuichi - san [c/olor]- przedstawił się - Widzę, że trwa jakaś renowacja biblioteki czy mimo wszystko mógłbym może znaleźć jakieś miejsce, do tego aby zagłębić się w najnowszych gazetach? Nie potrzebuję do tego czytelni wystarczy jakieś nieprzygotowane miejsce. Ewentualnie czy jest jakieś inne miejsce w mieście, gdzie mógłbym dzisiaj dostać najnowsza prasę i inne książki o Fiore, albo kiedy nastąpi ponowne otwarcie biblioteki.

Pytań trochę było, ale w sumie podróżnik w czasie nie spodziewał się takiej przeszkody już na samym początku dnia. Wiele z problemów można było obejść, ale przy chęci poczytania książek ich brak raczej trudno było przeskoczyć. Nakamura rozejrzał się po sali, aby dojrzeć czy faktycznie znajdują się tutaj jacyś robotnicy, którzy zajmowaliby się renowacją tego miejsca. Może mógł tu jakoś pomóc.
- Wiem, że to nie pośredniak, ale może potrzebujecie pomocy maga - zaoferował się Nakamura, w końcu każda okazja do zarobienia była istotna jeśli zamierzał odzyskać swoją dawną moc. - Na pracach remontowych nie znam się specjalnie, ale jeśli potrzebujecie rąk do pracy, to nie będę widział problemu, dzięki temu pewnie szybciej otworzycie ponownie bibliotekę.
Pewnie niewiele czasu mogli dzięki temu zaoszczędzić, ale zawsze było to nieco szybsze.

W normalnych warunkach pewnie nie szukałby tak rozpaczliwie pracy przy każdej okazji, ale zdawał sobie sprawę z tego jak bardzo dużo mocy stracił przy swojej podróży w czasie, był zdecydowanie słabszy, zapewne z pozostałą mu mocą nie przeżyłby nadchodzącej czystki, a tym bardziej nie miał szans z odpowiedzialnym za nią Arclightem. Podejmowanie się misji najemniczych było najlepszą możliwością, aby ją odbudować i przygotować się do walki nie tylko rosnąć w siłę, ale również niezbędną wiedzę, którą mógł dostać tylko w tym miejscu. Ewentualnie gdzieś, gdzie pokierują go po wcześniejszych pytaniach.

MG:
Kiedy Yuichi się rozejrzał nie zobaczył nikogo poza wąsaczem. Być może trwały jakieś prace w bibliotece, ale wszelcy robotnicy wzięli sobie wolne. Pustka mocno biła w oczy, ale był przecież jeszcze bibliotekarz. Ten pogładził się po swym wąsie i kiwnął głową.
- Miło poznać. Ja jestem Nogibacy - również się przedstawił. - Bibliotekę otworzą jak już wszystko zamontują. Tyle, że i tak o książki trudno. Postęp magii, technologii wypiera papier. Niedługo taki będzie już tylko w muzeach. A co konkretnie pana interesuje? Kultura? Społeczeństwo? Polityka? Ciekawostki? Czego nie da się przeczytać obecnie, mogę spróbować opowiedzieć - rzekł przemiło i się uśmiechnął.
- Robota w sumie też się znajdzie. Diablisko jakieś się w archiwum zalęgło i przydałoby się je wypędzić, zanim się tam za renowacje wezmą - oznajmił Nogibacy, ale czy Nakamurze zależało, by pozbywać się diabliska, to już zależało od niego.

Nakamurze dziwna wydawała się ta biblioteka i chociaż mógł zgodzić się z faktem, że magia i technologia wypierają książki to dziwnym był dla niego fakt, że w miejskiej bibliotece nie było żadnych materiałów pisania. Nawet robotników nie dało się tutaj znaleźć, wyglądała tak jakby właśnie została obrabowana przez bandytów, którzy dla zysku z tych materiałów wynieśli, co tylko się dało, a większość pracowników zamordowali. Yuichi był tym faktem mocno zaskoczony, ale nie należał do osób, które starały się znaleźć dziurę w całym, jeśli nie było książek to trudno. Nie chciał wracać jednak do wynajętego mieszkania z pustymi rękoma więc chętnie skorzystał z pomocy wąsacza.
- Więc powiedz mi Nogibacy - san coś może wiesz o nazwisku Arclight. Jakieś informacje, plotki? Cokolwiek kim jest ten człowiek? Może jakieś jego zdjęcie? - zapytał o najważniejszą dla niego rzecz podróżnik w czasie - Poza tym czy może są jakieś ciekawe wydarzenia w Fiore w najbliższym czasie, które może warto odwiedzić?


To chyba były jedyne pytania, które mógł zadać bezpośrednio bibliotekarzowi. Chciał jeszcze dowiedzieć się czegoś ogólnie o ustroju świata w tym momencie, relacjach między państwami, obecnym poziomie magii, a także obyczajach i zasadach społecznych. Było to jednak zbyt wiele, aby odpowiedzieć na to, poświęciliby na taka rozmowę zapewne kilka dni, do tego musiał mieć książkę. Kolejne pytania miały dotyczyć pracy. Moc Yuichiego została zdecydowanie osłabiona od jego czasów i trochę obawiał się konfrontacji z diabelstwami. Ich moc z pewnością była słabsza niż Baali, których znał, ale nie wiedział czego się spodziewać.
- Spróbuję się tym zająć - oznajmił - Co to dokładnie za diabelstwa? Wiadomo ile ich jest, jakie posiadają zdolności, albo jak silne są? Macie może tutaj jakąś broń do użyczenia może? Za jej użyczenie będziecie mogli potrącić mi z wypłaty jeśli będzie taka konieczność.
Dopiero teraz mag zdał sobie sprawę z tego, że był całkowicie nieuzbrojony. Trzeba było być naprawdę ostrożnym. Dobrze, że mógł rozwinąć nieco swoje zaklęcia, aby w razie konieczności dostosować się do sytuacji.

MG:
Nogibacy przygłaskał wąsa, usłyszawszy nazwisko Arclighta. Chwilę się pozastanawiał, aż w końcu kiwnął głową.
- Ktoś taki chyba niedawno umarł, kiedy działy się rzeczy w miejscu, gdzie kiedyś stała katedra Kardia. Zapewne bohater, a zatem chwała mu i jego poświęceniu! - powiedział i ciężko westchnął. - Co do wydarzeń... Słyszałem, że Festiwal Bigosu będzie i Golonki. Oprócz tego... Cóż... Nic wielkiego się nie zapowiada - tyle w kwestii bardziej ogólnych pytań.
Była jeszcze sprawa diabliska, które w archiwum siedziało i którego Yuichi postanowił się pozbyć. Wpierw jednak wolał się na jego temat trochę dowiedzieć.
- Jeden jest tam diabeł. Silne to stworzysko nie jest, ale nad wyraz złośliwe. Z książek kartki wyrywał, ludziom buty rozwiązywał, czasem komuś spodnie zdjął, jajko zgniłe do kieszeni wrzucił, lub na głowę nasikał - co do broni, wąsacz szybko się rozejrzał i wręczył Yuichiemu zielony kij z różowym mopem, który miał pod ręką. - Chyba powinno wystarczyć. Gotów jesteś chłopcze?

Nakamurę zaskoczył fakt, że Arclight zginął. Z tego, co słyszał to właśnie on był powodem czystki, która nastąpić miała za cztery lata, czyżby w jakiś sposób miał powrócić? Może naprawdę nie umarł, albo ma jakiś krewnych, którzy staną się odpowiedzialni w najbliższym czasie za zagładę rasy ludzkiej. Musiał dowiedzieć się więcej o tej osobie, jak stała się bohaterem oraz czy miała jakiś bliskich. Wydarzenia, o których wspomniał bibliotekarz nie wydały się jednak Yuichiemu szczególnie ciekawe. Bardziej zainteresował się czekającym go zadaniem.
- Dajesz - odpowiedział wąsaczowi na pytanie o gotowość do podjęcia misji
I naprawdę był gotowym, aby ruszyć na zadanie i wypędzić diabła, który swoją leże miał w bibliotece, przez którego nie mógł wykonać swojego pierwotnego celu ze znalezieniem informacji. Uzbrojony w mopa Nakamura gotowy był wypędzić nawet samego Lucyfera z archiwum.
- To gdzie jest to archiwum? Szybko uporam się z problemem
No i podróżnik w czasie czekał na wskazanie mu drogi, aby tam właśnie się udać. W sumie po drodze zdał sobie sprawę, że kompletnie nie umie walczyć kijem, ale może chociaż posprząta. Zapewne będzie tam nieporządek, a w takich warunkach nic nie da się zrobić.

MG:
Tak oto Yuichi postanowił zejść do diabelskiego legowiska, znanego jako archiwum biblioteki, będąc uzbrojonym zaledwie w mopa. Wąsacz zaprowadził chłopaka i wskazał mu drzwi. Sam jednak ich nie przekroczył.
Wewnątrz panował półmrok. Pomieszczenie było zakurzone, pełne pustych półek. Yuichi po zrobieniu paru kroków usłyszał nagle złowieszczy, piskliwy śmieszek. Potem rozbłysło mu coś białego przed oczami. Nie było to oślepiające światło, po prostu przysłoniło mu świat na prawie całą sekundę.
Gdy minęła Yuichi usłyszał muzykę i ujrzał przed sobą czerwoną istotkę, wielkości jednego metra, z krótkimi rożkami na czole i z błoniastymi skrzydełkami wyrastającymi z pleców. Istota patrzyła złowrogo na Yuichiego i najwyraźniej czekała na jego ruch.

Yuichiego nie zaskoczyło wcale to, że wąsacz nie zszedł do legowiska w końcu to on miał wykonać pracę, która polegała na zabiciu potwora, który zaległ się w bibliotecznym archiwum. Pracodawca nie miał konieczności i zapewne nie zamierzał ryzykować własnego życia jeśli za pomoc w tym zadaniu zamierzał już komuś zapłacić. Może i niebezpiecznie było zaufać wąsaczowi bez spisania odpowiedniej umowy, ale nie posiadał akurat przy sobie papieru i kartki, aby w razie późniejszych problemów móc dochodzić swojej zapłaty. Na przyszłość będzie musiał się w nią zaopatrzyć, gdyż nie chciałby zostać oszukany, aby po zakończeniu zadania nie dostać odpowiedniego, przysługującego mu wynagrodzenia, nawet jeśli mógł teoretycznie zaufać swojemu pracodawcy ze względu na piastowane przez niego stanowisko. Bibliotekarz wydawał się takim stanowiskiem, które raczej budziło zaufanie odnośnie późniejszej wypłaty.

Podróżnik w czasie wcale nie musiał specjalnie długo szukać swojego przeciwnika, to on znalazł jego oślepiając go na chwilę i włączając dziwną muzykę. Czyżby w pobliżu znajdowała się jakaś lacryma muzyczna? Nakamura rozejrzałby się zapewne w poszukiwaniu jej, ale przed nim stał już krasnal. Cała zbudowana atmosfera wyraźnie powiedziała magowi, że nie będzie możliwości dogadania się z nim teraz, że musi dojść do walki, a być może po osłabieniu przeciwnika uda się wejść z nim w interakcję.

Nie czekając długo Nakamura aktywował zaklęcie Perfect Accuracy [ranga D], aby zwiększyć celność swoich ataków o 20%, chochlik był mały i wyglądał mimo wszystko na dość szybkiego. Nakamura wiedział, że teraz jest jego ruch więc wykonał od razu uderzenie w diabła, niezbyt skomplikowane, nie miał doświadczenie w walce mopem, chociaż ze swoim nastawieniem do czystości często posługiwał się tym przedmiotem. Uderzenie jest banalne jest po prostu próbą rąbnięcia z góry chochlika w czubek głowy. Potem dopiero Nakamura spróbuje przemówić.
- Czy … ty … mówisz... po … Fioryjsku - zapytał starając się mówić na tyle wolno, aby chochlik z pewnością go zrozumiał. - Czemu … zrobiłeś … sobie … tutaj siedzibę... Może pójdziesz … w inne … miejsce?
Czasami jednak nie można było się dogadać, a mag był prawie pewny, że była to jedna z tych właśnie sytuacji. Przeciwnik był zwykłym minionem, który miał zostać pokonany tylko po to, aby główny bohater dostał z niego drop, a także jakąś ilość expa. Wszystko. Po wykonaniu ataków Nakamura będzie starał się uniknąć kolejnego ataku wroga odskakując w bok wykorzystując do tego swoja zwinność [skrytobójca lv.1]. Miał nadzieję, że uda mu się tego dokonać chociaż nie był ekspertem w walce, do tej pory w swoim świecie korzystał z wysokorozwiniętej magii więc nie posiadał wysoko rozwiniętych umiejętności walki, nawet tutaj, gdzie jego moc została porządnie osłabiona.

MG:
No i zaczęło się wielkie starcie. Yuichi użył zaklęcia, przygotowując się do ataku. Wtedy stworek zamachał rękoma, między którymi pojawiły się światełka i posłał je w kierunku Yuichiego. Wokół głowy chłopaka zaczęły krążyć gwiazdki. Wtedy jednak nadszedł czas na jego atak. Uderzył od góry i trafił prosto w głowę potworka, którego aż zgięło, a gałki wyleciały mu na sekundę z oczodołów i po sekundzie do nich wróciły. Diabełek upadł na kolano. Muzyka się zmieniła.
- Pokonany... W tak łatwy sposób... - powiedział. - Mówię, mówię... To chyba ten moment, w którym będę musiał spełnić twoje trzy życzenia... Tylko nie oczekuj za wiele! Nie mam zbyt dużej mocy - przyznał stworek, po czym podniósł się na nogi i zaczął strzepywać kurz ze swych skrzydełek.

Walka była ewidentnie zbyt prosta, czyżby to nie był ostatni boss znajdujący się w tym archiwum? A może po prostu demono-podobna istota robiła sobie z niego żarty, o których wcześniej wspomniał bibliotekarz. Patrząc na sposób walki wydawało się to wysoce prawdopodobne, ale kto na miejscu naszego bohatera nie skorzystałby z nadarzającej się okazji. Yuich wiedział jednak, że zapewne był to podstęp, a nawet jeśli nie to moc potworka faktycznie nie mogła być zbyt silna, dlatego moc spełniania życzeń zapewne była na bardzo podobnym poziomie, o ile fatycznie istniała, dlatego nie zamierzał jak większość ludzi prosić o majątek, super siłę czy nieśmiertelność. Nakamura poprawił okulary.
- Mam te trzy życzenia. - oznajmił - Pierwsze będzie dość proste, tak mi się wydaje szczególnie dla demona żyjącego w archiwum. Masz może jakieś informacje o Arclightach? Chciałbym się o nich dowiedzieć jak najwięcej, najlepiej wszystkiego. Kim są, ilu ich jest i co jest w nich takiego unikatowego. Im więcej tym lepiej
Był to cel przybycia tutaj Yuichiego i liczył na to, że stworek może pomoże mu się czegoś o nich dowiedzieć, byłoby to wręcz świetne, a dużo mocy zapewne nie było do tego potrzebne dla osoby, która zajmowała się spełnianiem życzeń.

Mimo to Yuichi ciągle uważa na ataki przeciwnika będąc w razie konieczności gotowym do odskoku prostopadle do trajektorii ataku. Wiedział, że stworek zapewne robi sobie z niego jaja więc uważał na wszelkie próby oszukania go i zrobienia z niego ofiary jego żartu. W sumie sama walka była takowym żartem i zapewne stworek nie zamierzał na tym poprzestać. Czujność. To zapewne nie było tak łatwe, a informacje i tak trzeba będzie potem zweryfikować.

MG:
Być może Yuichi dał się wplątać w bezczelną grę stworka, lub być może faktycznie go pokonał i bestyjka stała się mu przychylną. Na pewno nie próbowała go atakować. Zamiast tego przybrał pozę myśliciela, chwytając podbródek między kciuk, a pozostałe palce i zaczął go intenstywnie pocierać.
- Nie wiem za wiele. Ale wiem, kto może wiedzieć! - oznajmił potworek odkrywczo. Brakowało mu tylko świecącej nad głową żaróweczki. - Musisz udać się do krainy wiecznego piasku, przejść gołą stopą przez pustynię Obunusa, wtedy odnajdziesz Górę Mahalamahanhamany, a tam spotkasz mędrca! On będzie znał odpowiedzi na twoje pytania - rzekła dumnie istotka, najwidoczniej nieco komplikując całą sprawę.
- Rozumiem, że pierwsze życzenie załatwione. Masz jeszcze dwa!

Nakamura słusznie przypuszczał, że życzenie, które obiecał spełnić stworek będzie tylko jednym z jego żartów, zrozumiał już, że bestia, która się tutaj zalęgła prawdopodobnie nie miała żadnej mocy spełniania misji, a jeśli Yuichi wybrałby się na zalecaną mu podróż to prawdopodobnie po prostu wróciłby zmęczony i wykończony i bez żadnych efektów, co sprawiłoby, że diabełek mógłby ogłosić się królem pranksterów i założyć własny kanał na lacrymotube. O ile takie coś w ogóle istniało. Mimo wszystko Yuichi nie zamierzał rezygnować z gry ze stworkiem, w sumie to nic na tym nie tracił, wiedział, ze wszystkie gesty jego przeciwnika są tylko zwykłym żartem, który zapewne również jemu specjalnie nie zaszkodzi.
- Chciałbym mieć dziewczynę - zażartował Nakamura nie mając pomysłu jakie życzenie wypowiedzieć. W sumie to bał się dziewczyn więc, gdyby taką dostał miałby zapewne mocno przekichane i utrudnione życie. Zakładał, że pewnie demonek nie spełni tej prośby - To będzie drugie życzenie, jakieś rady tym razem, gdzie znajdę taką dziewczynę?
Oczywiście Nakamura nie zamierzał jej szukać nawet przez chwilę po prostu chciał mieć odbębnione drugie pytanie, aby móc szybko przejść do najważniejszego, trzeciego życzenia.

- Moje ostatnie życzenie na pewno będziesz w stanie spełnić w 100%, jestem pewny, że Ci się uda, bo nie jest zupełnie skomplikowane - zaczął Yuichi = Po prostu opuść na stałe tą bibliotekę. Mam robotę Cię z stąd wypłoszyć, ale nie wydajesz się stanowić zagrożenia. Mimo wszystko praca, to praca znajdź sobie jakieś inne miejsce. Nie wiem, może cyrk, będziesz mógł tam robić sobie żarty z ludzi i jeszcze będą Ci za to płacić.
Była to tylko sugestia, ale Nakamura był pewny, że diabełek sprawdziłby się w roli jakiegoś klauna szydercy w cyrku. Może jakieś imprezy urodzinowe, nie ważne. Jeśli opuści bibliotekę zadanie będzie wykonane, a Nakamura będzie miał spokój w tej kwestii. Oczywiście bardziej prawdopodobny był kolejny kawał ze strony diabełka, dlatego Nakamura ciągle zachowuje czujność, aby nie zostać przypadkiem w jakiś sposób zaatakowanym lub ośmieszonym przez swojego przeciwnika.

MG:
Być może istotka nie posiadała wielkiej mocy, ale jakąś jednak posiadała. Słysząc drugie życzenie Yuichiego, potworek uśmiechnął się. Yuichi bowiem wyraził się bardzo ogólnie. Gdzie dla jednych dziewczyna jest ponętną blondynką z wielkimi piersiami, tam dla kogoś innego dziewczyną może być drzewo z drobną dziuplą z tyłu... Dla potworka był to jednak piesek, którego przyzwał pstryknięciem palców. Mały York, z wysuniętą dolną szczęką, z której wyrastały długie kły i z niebieską wstążeczką między uszami.
- Oto twoja lejdi! Uważaj, bo suka gryzie! - powiedział diabełek, wyciągając pieska w kierunku Yuichiego.
Następnie padło ostatnie życzenie i tym razem potworek wyraźnie posmutniał. Kilka razy otworzył i zamknął usta, jakby zapominał słów, które chciał powiedzieć. Życzenie to jednak życzenie, musiał je spełnić. Spuścił głowę i cicho westchnął.
- Dobrze... Pójdę... Sabciu, pakuj rzeczy - zwrócił się do półki z książkami, zza której nagle wyszła samica diabełka z dwoma małymi diablątkami na rękach i z trzecim, strwożonym, trzymającym ją za nogę. - Musimy się przeprowadzić...
- Snofu? - zapytało małe diablątko i łzy mu zalśniły w oczach. Mała diablica również cicho zaszlochała i mocniej przytuliła trzymane diabełki.