Biblioteka miejska

First topic message reminder :


Tora wszedł z czerwonym stworkiem do biblioteki w Magnolii. Westchnął, patrząc na ilość dostępnych tu książek, ale za to liczył, że w którejś z nich znajdzie potrzebne mu informacje. Nie wiedział fakt faktem jeszcze, w której dokładnie, ale liczył, że niedługo uda mu się to ogarnąć. Miał jednak lekki dylemat na temat tego, gdzie zacząć szukać, a wolał nie wypuszczać na razie swojego nowego przyjaciela pomiędzy regały, coby w razie czego nie straszyć innych, żądnych wiedzy gości tegoż przybytku. Dlatego też wzrokiem szukał jakiejś pracowniczki bądź pracownika biblioteki, by następnie zadać mu dość konkretny zestaw pytań:
-Witam, poszukuję książki dotyczącej Lu. Żył w czasach Kreatora Kenkona Mahou, okres ciemnych wieków, jakieś 400 lat temu. Podobno potrafił zabijać smoki. Ewentualnie zadowolę się jakąś książką o samym Mahou. - w sumie tak... to było to, co najbardziej go teraz obchodziło i co chciałby tutaj odnaleźć. Pozostało więc mieć tylko nadzieję, że były w tejże bibliotece odpowiednie pozycje, które zaspokoiłyby ciekawość maga Fairy Tail.

MG:
Czerwony ludzik widząc dalszą chęć rozmowy Tory z Głosem, podrapał się po oku pełen wątpliwości. Możliwe iż czuł pewien podziw do chłopaka, który tak długo słuchał długich wypowiedzi Głosu, a zarazem nie mógł zrozumieć w jaki sposób Torashiro jeszcze nie usnął. Zaś Głos dalej był obecny, o czym stale dawał znać.
- Już?! Przyznasz jednak, iż Kraina Legend jest wspaniała! Choć nawet nie ruszyłeś się z tej biblioteki, to jednak wiedza którą zyskałeś jest ogromna! Tak! Właśnie wiedza! Ona jest czymś niezwykle potężnym i wspaniałym! Broń ludzkiego umysłu, która ostrzejsza niż miecz! Cięższa niż młot! Potężniejsza niż jakakolwiek magia! Mięśnie i siła nie są w stanie dorównać mądrości! Mądrość jest skarbem! Muzą dla mędrców, gotowych poświęcić długie lata na jej zdobywaniu! To właśnie ona jest twórcą wynalazków i ewolucji! Ewolucji! Pcha do przodu nasz świat! Zaś fundamentem mądrości jest historia! Bez nich niczego byśmy nie mogli się nauczyć! Tak właśnie zyskałeś najpotężniejszą broń ludzką! Rozum!
Wtedy czerwony ludzik zaczął ciągać za nogawkę Torę, dając mu znać, że trochę mu nudno, ale Głos kontynuował swoją wypowiedź.
-…Nasze spotkanie było tylko i wyłącznie zasługą przeznaczenia! Ogromnej mocy rządzącej światem legend! To ono zmienia prostych ludzi w prawdziwych bohaterów! Bez niego nic by się nie stało z tego, co się stało! To ono popycha do heroicznych czynów! I to właśnie ono sprawiło, że nasze spotkanie miało miejsce! Ponieważ tak miało być! To również ono może doprowadzić do naszego ponownego spotkania! Być może będzie ci jeszcze kiedyś dane usłyszeć Głos Legend, być może dopiero wtedy kiedy już sam staniesz się Legendą! Również może być tak, że rozmawiamy ze sobą po raz ostatni! A jeśli pragniesz usłyszeć ode mnie jakąś radę, to słuchaj uważnie, ponieważ to co teraz usłyszysz, życiową mądrością! Przestrzegając jej, nigdy nie poczujesz się źle! Tak więc powiem ci, żebyś szedł cały czas do przodu. Ufaj swoim przyjaciołom i spraw, by również oni darzyli cię zaufaniem. Czyń to co uznasz za słuszne, jeżeli tylko ma to komuś w czymś pomóc. Kiedy zaś coś ci nie wyjdzie, nie wmawiaj sobie, że to nic takiego, ale przyjmij to do siebie i pokaż światu, że jednak jesteś lepszy! Oraz uważaj na Czarnych… A teraz ruszaj! Stań się prawdziwą legendą! Udowodnij, iż zasługujesz na swoje własne imię! Spraw, by w przyszłości pisano o tobie księgi! Stań się inspiracją dla słabych i uciśnionych! Niech podziwiają cię wielcy władcy i królowie! Nie daj swojemu przeznaczeniu na siebie dłużej czekać!
Podsumował Głos, po czym zamilknął. Jednooki stworek odetchnął z ulgą. Wtedy wnętrze biblioteki zaczęło się zmieniać. Powróciło do swojego dawnego wyglądu. Przed sobą miał otwartą wielką księgę legend,  jednak jej stronice nie były już puste. Wszystko wróciło do normy, jakby nic się nie stało. Wtedy to też obudziła się młoda bibliotekarka. Spojrzała na Torę zaspanym wzrokiem, po czym od razu się wyprostowała, lekko przerażona.
- Najmocniej pana przepraszam! Chyba przez przypadek usnęłam! Proszę mi nie mieć tego za złe! Jeżeli jeszcze pan czegoś potrzebuje to… - urwała, widocznie nie wiedząc co dalej powiedzieć. Wyglądała na dość mocno zestresowaną.

Chłopak cierpliwie słuchał słów Głosu. Był bowiem tego nauczony. Spokojnie więc czekał, aż jego "rozmówca" skończy swe wypowiedzi, by samemu mógł tylko skinieniem głowy podziękować za informacje i rady, które może miały w sobie ziarna... albo i tony patosu, ale jednocześnie miały w sobie coś z jakiegoś typu zachowania, jakichś zasad moralnych i etycznych, które to warto przestrzegać. Gdzieś w międzyczasie spojrzał przepraszająco na Mara, ale ostatecznie, musiał już dać Głosowi skończyć mówić. Dopiero, gdy wszystko wróciło do normy, można było zacząć jakoś działać i pracować w celu osiągnięcia swoich dalszych celów. No to cóż... czas zaczynać.
-Nic się nie stało - powiedział do bibliotekarki, delikatnie się uśmiechając, coby nie czuła się jakoś mocno zestresowana bądź przybita, a następnie zadał jej pewne pytania... dość konkretne i jasne, a także i bardzo dla Tory przydatne. -Czy można u państwa kupić określone książki, bądź gdzie w pobliżu można? Bo byłbym zainteresowany językiem Minstrelu oraz jakimiś podręcznikami do niego. Również jakiś szybki przewodnik po tamtejszej kulturze byłby dla mnie bardzo przydatny. - po czym czekał na odpowiedź. Wszak, był jej bardzo, ale to bardzo ciekaw. Czym prędzej zakupi określone pozycje, tym wcześniej będzie mógł się przygotowywać do wyprawy. A to zawsze jakiś profit jest.

MG:
Kiedy zabrakło Głosu, w bibliotece zrobiło się jakoś tak cicho. Bynajmniej nic interesującego nigdzie się nie działo, poza miejscem w którym stał Tora i czerwony ludzik, chociaż… To trochę takie dziwne, kiedy czymś interesującym określa się chłopaka, który przyszedł po parę książek, ale mniejsza z tym.
Przepraszający wzrok, którym obdarzała Torę dziewczyna mógł lekko świadczyć o tym, że nie bardzo wiedziała co ma zrobić. Jednakże to wcale nie oznaczało, że nie posiadała informacji dla Tory niezbędnych. Po prostu potrzebowała chwili, aby się ogarnąć i wychwycić odpowiednie myśli, właściwie je przeanalizować, a dopiero potem skontaktować.
- Chyba tak… Sprawdzę tylko… - powiedziała niepewnie i wstała zza biurka, aby pójść poszukać książek dla Tory. Wróciła po chwili niosąc trzy książki. – To będzie słownik… Książka z zadaniami do rozwiązywania i przewodnik z mapą. Zawiera wszelkie ważniejsze informacje i Ministrelu. Za wszystko będzie razem sto pięćdziesiąt klejnotów.
W tym czasie czerwony stworek usiadł sobie gdzieś na krzesełku, czekając na Torę. Temu pozostało tylko zapłacić i wziąć książki. Mógł również zapłacić i nie wziąć książek, albo nie płacić, zbuntować się, że za dużo, strzelić laserem, przetarzać się po podłodze, a właściwie to mógł zrobić co tylko chciał i pozwalały mu na to jego możliwości. Nikt w końcu go w niczym nie ograniczał.

Chłopak był zadowolony, że wszystko powoli ruszało do przodu, toteż niejako z radością i ulgą zapłacił kobiecie za książki, a następnie wziął je ze sobą. Musiał jeszcze załatwić kilka innych spraw przed podróżą, ale teraz przynajmniej był już do niej w miarę przygotowany. Jeszcze tylko znaleźć sobie jakiś sensowny transport do innego państwa i powinno iść już dalej spoko. Spakował więc swój zakup, podziękował uprzejmie pani bibliotekarce, a następnie wziął podszedł do Mara i powiedział, że jest już gotów, by ruszać stąd, gdyż w końcu załatwił tu wszystkie swoje sprawy... pozostało jeszcze tylko odwiedzić kilka miejsc i w sumie... to najwyższy czas by ruszyć dalej przed siebie...

z/t

Gdyby nie obsługa pociągu, Ill spałby smacznie dalej oparty o szybę z niewielką kałużą śliny spływającej po okiennym szkle. Droga z dworca też nie była specjalnie długa i trudna. Jak to na dworcu, zawsze ruch, jak zawsze tłoczno, jak zawsze głośno. Ktoś wydzierał się, by kupić najnowszy numer lokalnej gazety, ktoś zachwycał biegające po peronie dzieciaki magicznymi sztuczkami. Dzień jak zawsze. Pogoda sprzyjała podróżom i spacerom. Słonecznie, lekki wiaterek sprawiał wrażenie pogody idealnej.

Chłopak wyszedł z pociągu, nabierając nieco więcej powietrza. Rozejrzał się wokół. Gdzieś w oddali piął się ku górze budynek Fairy Tail. Dziwne. FT słynęło raczej z narwańców, więc Ill był pod niewielkim wrażeniem, że miasto tak doskonale się trzyma, żadnych gruzów, śladów bijatyk, czy walk ze złoczyńcami z Grimore, lub innymi. Gdzieś indziej wielka katedra, podobna do Anglerdii. Normalka. Ill poprawił czapę, która służyła blademu magowi za poduszkę i ruszył. Cel miał jeden, konkretny budynek, który chciał koniecznie odwiedzić. Miał tylko nadzieję, że znajdzie tam tego, czego obecnie szukał. Może mu się poszczęści i znajdzie nieco więcej. Ruszył po znakach kierujących go w stronę biblioteki. Nie przystawał ani na sekundę, chcąc szybko ogarnąć swoje sprawy i odpocząć. O dziwo nawet siedzenie w pociągu przez kilka godzin może być męczące i nawet drzemka z szybą służącą za poduszkę nie przynosiła ukojenia.

Stanął pod drzwiami wielkiego budynku, oglądając drzwi. Szukał nazwy. Dawno nie zaglądał nawet do tej części kraju, więc zaczęły pojawiać się luki w pamięci, ale na to nie ma innego lekarstwa, jak tylko ponownie pozwiedzać. Blady mag pchnął drzwi, które otworzyły się z charakterystycznym odgłosem nieoliwionych od dawna zawiasów. Przeszedł prze próg, omiatając wzrokiem wnętrze biblioteki.
-Każda bibliotek taka wielka?-Ill uniósł głowę ku górze, spoglądając na wszystkie zbiory ukryte w tej świątyni wiedzy. Tak... Tutaj na pewno coś znajdzie.
Dopiero po krótkiej chwili spostrzegł, że nieopodal ktoś siedział. Schowany za ladą. Ill bez chwili zastanowienia postanowił ruszyć w stronę recepcjonistki:
-Ekhm...-zaczął cicho.
-Szukam ksiąg na temat magicznych przedmiotów, starych artefaktów. Znajdzie się coś takiego?-dopowiedział na sam koniec, zapominając, o czym myślał chwilę wcześniej. Dopiero po chwil ogarnął, że ostatnie pytanie mógł sobie darować. Oczywiście, że coś tutaj będzie. Pytanie tylko, ile czasu zajmie mu dotarcie do informacji na temat Oka... Miał kilka dni. Oby zdążył przed wymarszem po kolejny artefakt. Pewnie ruszy do błyskotki na zachód od Haregonu. Miał w końcu rzut beretem od tego miejsca.

Za ladą siedziała starsza, znudzona życiem kobieta, właśnie popijając jakiś gorący napój z kubka. Obok otwarte miała pudełko pianek w czekoladzie, z których już trochę zjadła. Widząc, że ktoś wchodzi, lekko się wyprostowała, poprawiła na fotelu, westchnęła i czekała, aż petent łaskawie podejdzie. Na jego słowo pokiwała lekko głową i postukała coś długopisem na ekranie. Ach ta technologia.
-Samych takich pozycji mamy kilka tysięcy. Zarówno fizycznie jak i w formie elektronicznej. Podręczniki, dokumenty, jako część innych zbiorów. Może trochę dokładniej? Czego szuka? - rzuciła znudzona, po chwili pijąc swój napój. Pachniał nawet ładnie i sam w sobie wydawał się być dość optymistyczny, w przeciwieństwie do znudzonej życiem bibliotekarki, której ktoś przerwał przerwę na piankę i napój.

I masz! Kilka tysięcy ksiąg, elektronicznych kopii, podręczników, dokumentów, adnotacji i uzupełnień. Słysząc pierwsze słowa kobiety magowi przez myśl przeszło tylko jedno - spierdalać stąd jak najdalej i samemu coś wykminić, bo przecież nie ma możliwości, by zdążył na zebranie za te kilka dni. Na szczęście zaawansowana technologicznie biblioteka oferowała coś, co sprawiło, że Raekwon postanowił nie ewakuować się z prędkością pozwalającą na szybkie opuszczenie pomieszczenia w możliwie krótkim czasie w ruchu jednostajnie przyspieszonym. Zamiast tego bady mag podparł się ręką o ladę, a z jego bladej gęby wydobył się głos:
-Oko Aratara.
Po chwili druga ręka poszła w ślady pierwszej, dołączając do niej na ladzie. Czekał cierpliwie, mając nadzieję, że zaawansowany system wyszukiwania książek zadziała. Czasem zapominał, że nie są już w czasach, gdy potrzeba było kilku tygodni na znalezienie pożądanych strzępów informacji z opasłych tomiszczy, ciągnących się kilometrami zwojów, czy prastarych zapisków, których rozszyfrowanie zajęłoby miesiąc.
Chłopak uśmiechnął się w stronę kobiety, czekając na informacje.

Kobieta westchnęła, wyraźnie niezadowolona faktem, że mężczyzna jeszcze tu stał i zakłócał jej przerwę. Nie odwzajemniła uśmiechu, tylko wklepała ładnie w ekranik to, co pisał i zaczęła przyglądać się wynikom, po chwili mówiąc.
-Oko jako symbol religijny jest znany, ale żaden z Aratarów nie ma Oka jako symbol. - poinformowała leniwie, po czym dodała -Proponuję coś o kulturze wczesnominstrelskiej, jeśli ma coś związek z Aratarami, to pewnie i z Minstrelem też. Coś jeszcze? - rzuciła znudzona i zmęczona, wyraźnie nie mając zbytnio chęci, coby kontynuować tą rozmowę, ale mimo wszystko, za coś jej się płaciło. Jeszcze by skargę napisał i miał problem. -Można również książkę profesora Klasky "Pierwotna magia Minstrelu", dotyczy jakichś tam badań związanych z wierzeniami i przedmiotami. - dodała po chwili, po czym wskazała na prawo -Trzecia aleja, dwudziesty czwarty regał, druga półka od dołu. Powinny być 2 egzemplarze. - po czym upiła łyk napoju i spojrzała umęczonym wzrokiem na Illa.

Wzrok Raekwona jakby nieco się wyostrzył, słysząc coś o kulturze wczesnominstrelskiej. Nie sądził, że zwykłe wyjście do biblioteki okaże się podróżą w prastare odmęty kultury obcego kraju. Pokiwał lekko głową na znak, że zrozumiał.
-Na razie nie.-dodał po krótkim zastanowieniu, stawiając większy akcent na słowach "na razie". Wychodzi na to, że Aratarów jest więcej. Nie zaszkodzi poszukać i dowiedzieć się czegoś więcej na ich temat. Jakby co, miła Pani Bibliotekarka będzie tutaj na niego czekać i odpowie na każde nurtujące bladego maga pytanie. Taką ma pracę. Służyć i pomagać.
-Miłego dnia życzę.-zakończył przyklepując cicho ladę,po czym ruszył w labirynt bibliotecznych korytarzy.
-Klasky, "Pierwotna Magia Mistrelu". Trzecia aleja, dwudziesty czwarty regał, druga półka od dołu. -gdy dotarł do wyznaczonego przez Bibliotekarkę miejsca, zaczął wzrokiem szukać książki o takim tytule. Gdy udało mu się znaleźć, i książka nie byłą wielka i ciężka jak sam mag, Ill szybkim ruchem zagarnął jeden egzemplarz, po czym zaczął szukać wolnych stołów, by przysiąść i przewertować książkę.

Kobieta znużona obserwowała, jak Raekwon odchodzi, mrucząc coś w stylu "ta, ta", by następnie powrócić do słodkiego nic nierobienia. Takiej to dobrze. I przyjemnie. I w ogóle. A Ill? Musiał szukać. A trochę do przejścia było, ale w końcu udało mu się dorwać upragniony egzemplarz. Może nie ważyła tyle co on, ale za broń obuchową już chyba można by ją jakąś jednoręczną uznać... gdyby tylko jakieś trzymadełko poręczne miało. Tak czy inaczej, mógł zacząć ją przeglądać. Szybko zlokalizował wolny stolik i przystąpił do lektury. Szybko wypatrzył kilka interesujących go działów: "Wstęp do wierzeń", "Pierwsze ślady po magii", "Pamiątki przeszłości" oraz "Świątynia Ósemki". Tylko od czego by tu zacząć?

-Od czego by tu zacząć...-pomyślał przez moment, siadając na krześle. Czuł, że czegoś mu brakowało. Nie wiedział dokładnie czego potrzebuje do pełni szczęścia, ale w głębi czuł, że podróż w kulturowe odmęty będzie mniej przyjemna, aniżeli bez brakującego puzzelka.
Chłopak otworzył książkę. Spis treści. Kilka punktów.
-Wstęp do wierzeń, Pierwsze ślady po magii, Pamiątki przeszłości oraz Świątynia Ósemki...-powtórzył każdą z nazw, starając się przekonać bardziej do którejkolwiek. Nadął policzki i wypuścił zalegające powietrze. Żaden rozdział nie miał w tytule "Oko Aratara", co lekko utrudniało podróż. Ill rozsiadł się wygodniej na krześle, zastanawiając się, czy aby na pewno przegląda dobrą książkę, czy może bibliotekarka zrobiła sobie z niego jaja.
-Dobra. Pierwszy krok najważniejszy... Wstęp do wierzeń-westchnął, otwierając książkę na pierwszym rozdziale i zagłębiając się w minstrelską kulturę..

Ill, niezbyt usatysfakcjonowany wynikiem swoich poszukiwań, jak i niezbyt pasującymi z opisu nazwami rozpoczął podróż w odmęty historii obcej nacji. Z racji, że był to początek książki, to poza dedykacją, wstępem od autora i innymi takimi, natrafił na coś, co przykuło jego uwagę, a mianowicie fragment opisu stworzenia.

Klasky napisał:

Na początku był Eru Iluvatar, jedyny.
Bóg, który za sprawą swej woli utworzył sobie sługi.
Ci, śpiewając mu, tworzyli Wielką Pieśń.
Następnie zaś sam Iluvatar nadał temu, co w nią wpletli kształt.
Tak oto, ukazała się jego sługom ziemia.
Świat, który znamy.

Była to jednak tylko mara.
Złudzenie, pokaz piękna pieśni w najbardziej dosadnej postaci.
Jednak rozbudził pragnienia duchów Eru.
I wtedy rozkazał światu, by powstał.
Tak, jak został wyśpiewany.

Sługi, za zgodą jego, zstąpili na młodą, nieukształtowaną ziemię,
Chcąc ją wykreować i przygotować na przyjście tego, co ujrzeli.
Wśród nich, było czternastu najdostojniejszych.
A z nich ośmiu najgodniejszych, przyjęło tytuł Aratara.

Pieśń Stworzenia około x80

Jak wiemy, nie wszystko, co wyśpiewały duchy Eru było dobre, o czym opowiada bardziej nowoczesna pieśń, jednak ówczesna kultura najwyraźniej była bardzo optymistyczna, złe duchy omijając w swych pieśniach chwalebnych. Dalsza część utworu została mocno naruszona zębem czasu, wnioskując jednak na pojedynczych słowach i sformułowaniach, można się domyślić, że był to poemat na cześć Aratarów, najważniejszych ośmiu bóstw minstrelskiego panteonu.

Dalsza część w sumie niezbyt interesowała Illa. Skupiona była bardziej na technicznej kwestii wiary i szczegółach, które trochę zdawały się mijać z zainteresowaniem maga.

Blady mag przewracał kartkę za kartką w poszukiwaniu cennych informacji. Do chwili, gdy natrafił na ciekawy fragment, coś w rodzaju wiersza, który dopiero później okazał się pieśnią. I to nie byle jaką. Stary przekaz o początkach wiary, głoszący powstanie świata.
Wpatrując się w wersety Pieśni, do głowy chłopaka przyszedł ciekawy pomysł. Chciał zabrać ze sobą tą wiedzę. Mógłby podzielić się znaleziskiem z Westem i Jonesem. Pierwszą myślą, jaka przyszła Illowi do głowy było zwyczajne wyrwanie kartki, jednak biorąc pod uwagę stan biblioteki, jej zaawansowanie technologiczne, więc pewnie i zabezpieczenia zaniechał tego pomysłu. Zamiast tego wyjął notesik z ołówkiem, który dostał od podróżników w Crocus i zaczął notować. Zapisał imię pierwotnego stwórcy oraz rozrysował mini diagram obrazujący Eru oraz jego czternaście sług, dopisując do pierwszych ośmiu małą literę "A". Do tego dopisał zdanie: "Aratar - jeden z 8 bóstw minstrelskiego panteonu." Następnie przeszedł do kolejnego rozdziału.
-Pierwsze ślady po magii.-powtórzył tytuł i zaczął czytać.

Ill szukał i szukał. Gdy już zanotował pierwsze informacje, jakie go interesowały, szybko przeszedł do kolejnego działu, w poszukiwaniu kolejnych informacji. Pierwsze wzmianki o magii, były datowane na terenie obecnego Minstrelu już w kilka lat o 1x roku, acz były to raczej plotki i legendy, aniżeli rzetelne informacje. Dopiero około 30x roku datuje się pierwszy rozwój magii na terenie minstrelu. To, co zdecydowanie zainteresowało Spine'a to to, że pierwotnie magię szybko podłączono do religii kraju, sprawiając, że było w sumie 15 rodzai magii, odpowiadającej każdemu z 14 pierwszych sług Eru, nazywanych tutaj Valarami i Valierami oraz 15, odpowiadający za wszelaką ciemną magię. Idąc dalej, Ill odniósł wrażenie, że 15 rodzai magii nie dotyczyło różnych typów lub żywiołów, ale wręcz... filozofię wyznawaną przez magów. Również natrafił na informację, że z reguły jest niewielu magów w Minstrelu, w porównaniu do Fiore, acz zwykle są oni dość potężni. Tutaj dość mocno zaznaczyli postać Aurory Gilȇg, obecnego 2 świętego maga oraz obecnego prezydenta Minstrelu. Ale w sumie, tylko tyle było tu opisane.

Czytając "pierwsze ślady po magii" Ill na bieżąco wyłapywał najważniejsze kwestie. Postanowił ominąć pierwsze daty twierdząc, że ten fragment może nie być na tyle przydatny, co te następujące tuż po nim. Widząc wzmiankę o sługach Eru do każdej odnogi prowadzącej od głównego boga, a więc jednego ducha Eru dorysował jeszcze jedną niewielka kreseczkę obrazującą jeden rodzaj magii posiadany przez każdą z nich oraz podpisał osiem pierwzych "Valar" oraz kolejnych siedem, jako "Valier". Do tego dorysował piętnastą kreskę odchodzącą od pozostałej czternastki obrazującą wszelakie zło świata.
-"...nie wszystko, co wyśpiewały duchy Eru było dobre..."-Ill zerknął jeszcze na poprzedni rozdział, powtarzając niewielki fragmencik. Zapisał również nazwisko Aurory Gilȇg, jako niejako najsilniejszej czarodziejki w Minstrelu.
Następnie otworzył książkę na kolejnym, trzecim rozdziale.
-Rozdział Trzeci - Pamiątki przeszłości...-niemal ziewnął, po czym z lekkim mlaśniećiem na ustach zaczął czytać trzeci rozdział opowieści o religii Mistrelu.