Wzgórza Trytonów

Uff, jakoś się jej udało wydostać z wody. Cieszyła się z tego jak dziecko widząc jak w dole tafla wody zaczyna emanować coraz jaśniejszą energią. I Cass wcale nie uważała, że było to po prostu światło. Mogła się założyć, że jakby teraz spróbowała się w niej zanurzyć to by przeżyła niemały szok. Dosłownie. Ale nie miała zamiaru sprawdzać czy jej rozumowanie jest prawidłowe. Najpierw wciągnęła linę i elegancko ją zwinęła (w końcu może się jeszcze przydać) po czym dopiero wtedy rozejrzała się, aby ocenić swoją sytuację. Cóż, mogło być lepiej, ale mogło być gorzej. Kiedy woda w dole emanowała coraz jaśniejszym blaskiem Dusthert starała się ocenić czy będzie zdolna przeskoczyć na powierzchnie, po której będzie mogła się swobodnie poruszać. Były to tylko dwa metry, niewiele. Właściwie stając na krańcu swojej półki gdyby wyciągnęła łapki w górę to spokojnie opadając dosięgnęłaby drugiej strony i mogła robić za swego rodzaju most. Czasem jednak dobrze mieć tych parę centymetrów powyżej przeciętnej. Wydawało się jej, że zdoła tam doskoczyć. To było dla niej jak najbardziej wykonalne, w końcu była całkiem sprawną osóbką. Może i nie miała miejsca do rozbiegu, ale zdawało się jej, że wystarczy jeden krok, a może nawet i z miejsca dałaby rade. Nie mniej jeśli tylko mogła zrobiła ten krok - dwa w tył. Lina z hakiem pufnęła z jej łapek(bo mogły być jej potrzebne) po czym ruszyła odbijając się niemal od samej krawędzi swojej półki (tą wcześniej sprawdziła kilka razy naciskając na nią całym ciałem i jeśli ta sprawiała wrażenie, że nie wytrzyma Cass odbiła się trochę wcześniej) i zaczął się jej lot przeznaczenia. Niezbyt długi, ale bardzo istotny. Liczyła, że bez problemu wyląduje po drugiej stronie, a jakby nie gotowa była pomóc sobie łapkami, którymi chwyci się półki po drugiej stronie i nóżkami, którymi będzie przebierać starając pchnąć się ku górze. Byleby tylko nie wylądować w wodzie.

Mimo tego, iż poczynania Cassandry zdawały się dość logiczne - to skok ów dziewczęcia odbył się w pionie, aniżeli w poziomie, bo czerwonowłosa miała do skały, czy stabilnego gruntu nieco ponad dwa metry... wzwyż. Mimo wszystko podczas tego szaleńczego podciągania się prawie Syrenka poharatała sobie niemało łapki, nabywając niemałą ilość piekących zadrapań i obtarć, jednak nic poważnego się nie stało. No... Może niewielka strużka krwi spłynęła po rączce, ale dotarła w końcu na górę. Dodatkowo pod koniec jej szaleńczej wspinaczki woda zdawała się wybuchnąć niczym elektryzujący gejzer, spadając ponownie do jeziorka niczym deszczyk, jednak... Co teraz mogła zrobić ognistowłosa, która stała w pobliżu jakiegoś niepewnego, drewnianego mostu, widząc jakąś podświetloną od środka chatkę, czy też wielkie, skalne wrota hen daleko na przeciwległym końcu pomieszczenia.

Jeszcze raz obrazek w razie w.
Cass - 90MM, piekące, obtarte przedramiona

- Ajj, boli. Cholera jasna... - warczała pod nosem niezadowolona, żeby nie powiedzieć zła Dusthert. Teraz jak na to patrzyła mogła zrobić to inaczej i mniej się przy tym pokiereszować. Dlaczego nigdy nie mogła najpierw pomyśleć zanim coś zrobi? Teraz rączki bolały, były poobcierane i sączyła się z nich powolutku krew. Właśnie starała się owinąć łapki delikatnym materiałem przywołanej bluzeczki (nie miała bandaża więc musiała wystarczyć jakaś bluzka, którą pocięła nożem Tanto tak, aby mogła posłużyć za opatrunek). I kiedy to robiła coś buchnęła w dolę. Podeszła do krawędzi, aby spojrzeć w dół. Czy to również była sprawka tej paskudnej rybo-jaszczurki? Chyba nawet nie chciała wiedzieć. W końcu gdyby pozostała w wodzie trochę dłużej co by się z nią teraz stało? Nie, lepiej o tym nie myśleć. Zamiast tego dokończyła owijanie materiału na łapkach po czym ruszyła. Postanowiła, że najpierw sprawdzi tą chatkę, z której biło światło. To chyba znaczyło, że ktoś tam jest. Chyba. Zajrzała najpierw przez okienko, a potem podeszła do drzwi, w które zapukała. Jeśli nikt się nie odezwał to weszła do środka zbadać ten tajemniczy obiekt. A kiedy już się rozejrzy po tej chatce uda się dalej, ku wielkim wrotom. Ale to potem, najpierw chatka.

Mimo wszelkiego bólu, jak i niedogodności podróży - Dusthert nie poddawała się. Nieustannie dążyła do celu, acz momentami zbaczając z niego. Po wielkiej, wodnej eksplozji Syrenka mogła podziwiać, że poziom wody obniżył się spokojnie o jakiś metr, a i powoli napełniał się opadającym deszczem. To jednak nie było najistotniejsze w tym zajściu! Całe jeziorko zdawało się mienić wszelkimi barwami tęczy, jakby dziwna energia emanowała aktualnie w wodzie, a wszelkie zjawiska z nią związane - były czerwonowłosej obce? Mimo wszystko dziewczyna udała się do chatki, z której dobiegało światło, aby po chwili dostrzec, iż jego źródło ma miejsce w sporej lacrymie znajdującej się na środku pomieszczenia. W dodatku było tam dość ciepło, a dookoła były porozwieszane różne zwierzęce skóry. Ponadto w chatce znajdywały się dwa krzesełka, kilka sznurków do prania, a do tego wszystkiego - biurko, na którym leżało coś, co przypominało i rzeczywiście było apteczką. Przynajmniej mogła odpocząć przed dalszą podróżą?

Cass - 90MM, piekące, obtarte przedramiona

Dziewczyna w drodze do chatki chcąc nie chcąc patrząc pod nogi dostrzegła dziwaczne zjawisko w wodzie. Ta mieniła się wieloma barwami emanującej z niej energii.Całe zjawisko było równie piękne co niepokojące i Cass wolała go bliżej nie badać dlatego kroki stawiała ostrożnie coby nie spaść w dół. Po chwili była już w chatce rozkoszując się ciepłem jakie w niej panowało. Niedoszła syrenka rozejrzała się po wnętrzu po kolei lustrując wszystkie jego mebelki jak i ogólnie całe wyposażenie.
- Ciekawe kto tu mieszka? - pomyślała na głos uważając, że to raczej dziwne miejsce na domek. Bardzo dziwne, a skoro ktoś się na takie zdecydował to chyba bardzo musiał nie lubić gości. Dlatego zaczęła wątpić czy jej początkowa myśl, aby pożyczyć Lacrymę i skorzystać z apteczki wydała jej się już nie tak dobrym pomysłem. Chwilę ze sobą walczyła, aby ostatecznie jednak zdecydować się na obie z tych rzeczy. Najpierw podeszła do Lacrymy, dotknęła jej niepewnie wierzchem dłoni, aby sprawdzić czy nie jest gorąca. Jeśli nie to sprawdziła czy jest w stanie ją podnieść. Jeśli tak to mimo wszystko zdecyduje się ją zapożyczyć. Najpierw jednak podeszła do apteczki, aby sprawdzić jej zawartość i jeśli znalazła tam jakieś środki dezynfekujące to ich użyła na łapkach, a jeśli jeszcze znalazła bandaże to już w ogóle miód malina~ Potem przysiadła na chwilę na krześle, by odsapnąć przed dalszą podróżą wgłąb jaskini czy też schronu.

Podziemne mieszkanko wydawało się przypaść do gustu ognistowłosej kobiety, zaś sama Dusthert nie mogła zrobić niczego innego, aniżeli podziwianie miejscowego wyposażenia. Pierwsze ważniejsze poczynania tyczyły się jednak emanującej energią lacrymy, która to najwyraźniej pełniła funkcje ogniska - i to dosłownie! Już samo zbliżenie łapki starczyło, aby to prawie Syrenka odsunęła dłoń od źródła światła, czy też silnego ciepła, które z każdym centymetrem mniej było w stanie poparzyć dziewczynę. Ponadto przeszukiwania apteczki nie zdawały się być zbyt owocne, bo jak jeszcze nieco zakurzone opatrunki dało się przeboleć, tak buteleczka z wodą utlenioną zdawała się być naruszona przez czas, zaś termin jej zdatności pozostawał nieczytelny dla czerwonowłosej, ale... decyzja co zrobi jednak pozostawała w rękach Cassandry, jak i cisza, czy spokój, które zapanowały po niedawnych zdarzeniach.

Niestety Lacryma nie mogła posłużyć w dalszej wędrówce jako źródło światła gdyż biło od niej takie ciepło, że nie dało się jej podnieść. Zawartość apteczki też nie zachwycała. Musiała leżeć tutaj naprawdę bardzo długo, że nawet data ważności na środkach odkażających była nie do odczytania. Cass zrezygnowała też z użycia bandaży, postanowiła pozostać przy swoich ciuchach, bo jeszcze jakieś zakażenie by się wdało czy coś. Nie mniej pomyślała, że może bandaże jednak wykorzysta. Zrobi z nich pochodnie owijając je na jakimś patyku czy kawałku drewna jeśli coś takiego było w chatce. Krzesła nie chciała rozwalić, ale w ostateczności by o zrobiła. Najpierw jednak przeszukała domek w poszukiwaniu przydatnych itemków. A nóż widelec, akurat w szafce znalazłaby się normalna pochodnia? Mało prawdopodobne, ale zawsze jest szansa. Tak więc przetrzepała chatkę w poszukiwaniu rzeczy, które pomogą jej w dalszej drodze, bo niedługo miała zamiar iść dalej.

Czerwonowłosa nie miała nawet wiele do przeszukania. Oględziny zajęły jej ledwo kilka minut, czy też może kilkanaście, a już po tej chwili kobieta mogła stwierdzić, iż odnalazła tylko jakiś notes z pożółkłymi kartkami, czy też dwie pochodnie, które wyglądały na dość zużyte. Cóż... Czy coś jej się przyda? Zależy to już tylko od wizji prawie Syrenki! Mimo wszystko siedziała w cieplutkim pomieszczeniu, w którym nie było żadnego ognia, a jedynie gorąca lacryma, apteczka, nowe znaleziska i ona, a czas... płynął dalej.

Oględziny wyszły raczej przeciętnie, bo niestety płomiennowłosej nie udało się wiele znaleźć. Jakieś dwie stare pochodnie, który wyglądały na dość zużyte, a prócz tego jakiś dziennik czy tam plik kartek, które pospiesznie przejrzała. Przecież skoro miał się tu znajdować jakiś schron pani Sophie to mogły być jej notatki i jeśli w istocie okazało się coś takiego to Dusthert po przejrzeniu ich przeniosła je do swojej alternatywnej przestrzeni, aby później pokazać je Liv. Bandaże też pufnęły w alternatywnej przestrzeni, bo kto wie czy się później na coś nie zdadzą. Po tym dziewczyna była gotowa wyruszać. Odpaliła - a przynajmniej próbowała - pochodnię od Lacrymy po czym ruszyła w dalszą drogę kierując się raźnym krokiem w kierunku bramy ginącej w dużej grocie. Przynajmniej spodziewała się, że będzie tam jakaś brama. Tak czy siak nie chciała zmarnować więcej czasu i ruszyła. Hej przygodo~

Przeglądanie kartek nie przyniosło żadnych rezultatów. Zupełnie nic. Zero. Wszystkie stanowiły pożółkłe, podstarzałe kartki, które zapewne miały kiedyś przysłużyć się, jednak ich czas nigdy nie nadszedł, a one zostały porzucone poza kontaktem z działalnością człowieczą. Ot... czyste? Wracając jednak do wszelkich zajęć Cassandry, płomiennowłosa próbowała odpalić pochodnie, jednak wszystko skończyło się dość marnie, bo ani płomień nie zapłonął, ani Dusthert nie nabyła nowej formy oświetlenia. Wędrówka wydawała się być dość przyjemną, a poza dość niebezpiecznym skakaniem po kilku śliskich kolumnach - prawie Syrenka dostała się w okolice wyrwy, z której dosięgnął ją powiew chłodnego wiatru. Mimo wszystko dalej kroczyła przed siebie, by po kilkudziesięciu metrach natrafić na spore, kamienne wrota, których rozmiaru nie mogła ocenić przez ogólnie panujący mrok, jednak na wysokości jej głowy widniały cztery kwadraty o długości blisko pół metra, zaś każdy z nich posiadał odpowiednio czerwony, zielony, niebieski i żółty kolor. Ponadto pod spodem znajdywały się trzy przyciski w kształcie dłoni, ale... po co?

- Jest i zagadka... Chyba. - rzuciła Cass na widok kolorowych kwadratów na bramie. Na bank trzeba było ułożyć je w jakiejś kolejności czy - stwierdziła po spojrzeniu na miejsce na dłonie pod nimi - nacisnąć w odpowiedniej kolejności te miejsca. Tylko co to miała być za kolejność? Czy aby na pewno była ta zagadka, o której napisała jej w notatkach Liv? Pewnie nie była dlatego najpierw zdecydowała się na los szczęścia. Zupełnie losowo i przypadkowo dopasowała swoją dłoń do miejsca pod czerwonym kwadratem, potem pod żółtym, aby za ostatni obrać sobie zielony. Jeśli nic się nie stało wówczas przywołała notatki, aby przejrzeć je dokładniej. A jeśli drzwi się otworzyły to... poszła dalej.

Notatki zostawione przez Liv z całą pewnością nie przypominały ów zagadki. Cass mogła z całą pewnością stwierdzić, iż jedynym co Syrenka jej zostawiła były jakieś sekwencje liczb. Dokładniej to trzy sekwencje i zakreślony drugi kwadrat z czterech. 1001. 1010. 0101. Tylko - co mogły one oznaczać? Z pewnością większość miała się wyjaśnić w niedługim czasie, jednak pierw Dusthert poddała drzwi swojemu eksperymentowi, dzięki czemu mogła podziwiać, jak kwadraty zmieniają swoje barwy. Po naciśnięciu na lewy przycisk kwadraty zmieniły się na: żółty, zielony, niebieski, niebieski. Z kolei, kiedy ognistowłosa nadusiła przycisk oddalony najbardziej na prawo, wtedy te zmieniły się na: żółty, czerwony, niebieski, zielony. Mimo wszystko ostatnich obserwacji miał udzielić środkowy przycisk, który wywołał następującą kombinację: niebieski, czerwony, żółty, zielony. Tylko - co zrobić z tym fantem?

Cass spojrzała na notatki od Liv i jej oczy gdyby tylko mogły zmieniłyby się w dwa krzyżyki. Zagadka w ogóle nie przypominała tej, którą płomiennowłosa miała teraz przed sobą.
- Co ta Liv sobie wyobraża? Ja mam rozwiązywać jakąś zagadkę? Przecież nigdy nie wpadnę na rozwiązanie. - westchnęła łapiąc się za czoło. Teraz to biedaczka miała spory problem i nie miała pojęcia jak się za całą sprawę zabrać, bo jej eksperyment w ogóle nie przyniósł rezultatów. I co tutaj zrobić? Naprawdę miała ciężki orzech do zgryzienia, bo nie należała do tych główkujących. Już chyba wolałaby zmierzyć się z jakimś potworkiem czy wykonywać karkołomne akrobacje. Ale to? To było dla niej za wiele i najchętniej zrobiłaby teraz tył zwrot dając sobie spokój. Gdyby to była normalna misja. Ale to nie była normalna misja. To było coś znacznie ważniejszego. Przynajmniej dla niej samej. Westchnęła ponownie i jeszcze raz spojrzała na notatki. Cóż, postanowiła jeszcze raz spróbować. Ponownie wdusiła przyciski, tym razem od lewej do prawej, aby przekonać się czy kwadraty zmienią kolory jak poprzednim razem. Powoli patrzyła na zmieniające się kolory, aby na końcu jeszcze dwa razy wdusić środkowy przycisk i zobaczyć co się stanie. Zaraz też zaczęła wyskrobywać swoje obserwacje na jakiejś wolnej kartce, a jak nie dało rady to po prostu jakimś kamykiem na posadzce. Ot, coby nie zapomnieć co się działo i jak kolory się zmieniały.

Sprawy przybierały szybszego tempa? Z pewnością tego chciała Dusthert, jednak nijak się to miało do rzeczywistości. Niestety Syrenka mogła jedynie podziwiać jak kwadraty zmieniają swoje barwy oraz, jak który przycisk wpływa na całokształty świecących się pól. Ostatecznie jednak wszystko ustabilizowało się w kolejności: czerwony, żółty, czerwony, żółty - tylko czy to mogło cokolwiek znaczyć? Najwyraźniej płomienna grzywa musiała się jeszcze trochę pomęczyć. A kolejne rezultaty spisane na podłożu/piasku to:
1 - lewy - zielony, czerwony, żółty, czerwony
2 - środek - czerwony, czerwony, niebieski, czerwony
3 - prawy - czerwony, żółty, niebieski, żółty
4 - środek - żółty, żółty, zielony, żółty
5 - środek - czerwony, żółty, czerwony, żółty

Cass popatrzyła na swoje zapiski po wciskaniu kolejnych przycisków. Patrzyła na swoje notatki zastanawiając się co to oznacza i próbując doszukać się jakichś prawidłowości po wciskaniu poszczególnych przycisków.

Cytat :

początkowo - czerwony, zielony, niebieski, żółty
1 - lewy - żółty, zielony, niebieski, niebieski
2 - prawy - żółty, czerwony, niebieski, zielony
3 - środkowy - niebieski, czerwony, żółty, zielony
---
1 - lewy - zielony, czerwony, żółty, czerwony
2 - środek - czerwony, czerwony, niebieski, czerwony
3 - prawy - czerwony, żółty, niebieski, żółty
4 - środek - żółty, żółty, zielony, żółty
5 - środek - czerwony, żółty, czerwony, żółty

Spoglądała na swoje zapiski przez dłuższą chwilę, a jej szare komórki pracowały na najwyższych obrotach poszukując rozwiązania. Była przekonana, że powinna doprowadzić do tego, aby wszystkie kwadraty zmieniły kolor na zielony. Wówczas przejście się otworzy. Co jednak stanie się jeśli na przykład wszystkie kwadraty zmienią barwę na czerwoną? Wolała się o tym na własnej skórze nie przekonywać. Dlatego uparcie przyglądała się swoim notatką, aby dojść do rozwiązania. I chyba zdawało się jej, że zaczyna rozumieć jak to działa. Tak się jej wydawało.
- Dobra~ Spróbujmy~! - zawołała przystępując do wciskania. Najpierw kliknęła lewy licząc, że pierwszy kwadrat zmieni się na żółty, a czwarty na niebieski. Jeśli tak się stało ponownie kliknęła lewy przycisk, aby zobaczyć co się stanie i czy jej tok rozumowania jest prawidłowy. Jeśli jednak po pierwszym kliknięciu nie stało się to czego oczekiwała drugiego nie było i ponownie zagłębiła się w swoje zapiski szukając innego rozwiązania.