Cukiernia ,,Mag"

First topic message reminder :

Prosta cukiernia, ma drzwiczki przy głównej ulicy, a do tego w środku dużo miejsca. Nie jest może jakaś ekskluzywna, ale też nie brzydka. Zwykła, prosta, z dużym wyborem słodyczy, ciastek i coś do picia też się znajdzie. Wszystko to obsługuje miła pani, która używa magii ciastek. W skrócie kobieta nie kupuje ciastek aby ich sprzedać tylko korzysta ze swojej magii by je zrobić. Oczywiście są tutaj krzesła i ławki by usiąść i zjeść na miejscu.

by Angell

Melior nie zdawał sobie nawet sprawy z tego, jak bardzo zależało kotce na tym spotkaniu. Chciała pobyć z nim chociaż troszkę. Chłopak był zalatany ostatnimi czasy i nie widywali się tylko w przelocie. A ona tak bardzo za nim tęskniła!
- Adres znam, dziękuję. W sumie błąkam się tu i tam, gdzie często z nim przebywałam, no nic. Może po prostu pójdę do nas do mieszkania i tam na niego poczekam, nyah.- Spojrzała na siwowłosego. To patrzałki mówiły same za siebie. Tyle tęsknoty było w tym jednym, krótkim spojrzeniu, że niejednemu złoczyńcy stopiłoby serce!- Mam na imię Suri! Finn mnie tak nazwał!
Kotka raczyła spojrzeć jeszcze raz na nowego przybysza, który zastanawiał się, co się dzieje z jego kapeluszem. Surcia była bardzo mądra istotką i od razu wydedukowała, że to jest sprawka o tego tutaj siedzącego mężczyzny, ale ten... posądził ją! Bezczelny! Ona manipuluje przestrzenią, a nie bawi się w jakieś kolorowanki, a phi!
- Nic nie zrobiłam z twoim niegustownym kapeluszem!- Zaczęła się bronić. Przecież to była prawda, więc miała prawo się bronić.- Co najwyżej mogłabym sprawić żeby sobie zniknął, ale po co mi to...?
Kotka poczuła, że jest głodna. I to bardzo! W brzuszku zaczęły jej kiszki marsza grać. Pora coś zjeść! Zaczęła przeszukiwać swoją przestrzeń (PWM Pochet) i wyciągnęła sobie z niej rybkę, a mianowicie łososia. Zaczęła go jeść ze smakiem. Co jakiś czas spoglądała to na Meliora, to na Natha.

- Cóż w takim razie powiem, by zajrzał do domu, jak go spotkam. - Rzucił uprzejmym tonem.
Trzeba przyznać, że Meliorowi było trochę szkoda kici, więc nieco go rozczulała.
- Hmm, w sumie całkiem ładne imię. Odrzekł tym samym tonem co poprzednio.
Niedługo później dalej się ciągnął temat kapelusza. Ta, chłopak wydawał się niezwykle wkurzony. Wydawał się też nieco zagubiony po ostatniej sztuczce. Można powiedzieć, że ta sytuacja nieźle bawiła siwowłosego.
- Hmm, a jesteś pewien, że ten kapelusz nie jest magiczny? - Spytał zaciekawiony.
Następnie sięgnął po parę pierniczków i upił łyk herbaty. Cóż wolał powoli kończyć swe smakołyki, by te nie zaczęły mu się psuć. Zainteresowało go w sumie też numer Suri z wezwaniem znikąd ryby.
- Nie zdziwiłbym się gdyby zmieniał kolor wedle tego jak ludzie mówią, że chcieliby go zobaczyć. Np. fajnie by było gdyby był teraz złoty z srebrnymi dodatkami. - Dodał po chwili uprzejmym tonem dalej kontynuując temat.
Naturalnie podczas mówienia za pomocą pwm odpowiednio go przemalował.
- Może sam spróbujesz? - Odparł spokojnym tonem.
Jeśli chłopak wyrazi chęć zobaczenia swego nakrycia głowy w innych barwach, siwowłosy je przefarbuje.

Suri zajadała się rybką, która oczywiście bardzo jej smakowała. Zazwyczaj to Finn za pomocą jakiegoś klucza czarował jej jedzenie, ale teraz go nie było, więc sama musiała sobie poradzić, prawda? Spojrzała na Meliora z pyszczkiem pełnym rybki. Gdy Melior powiedział, że przekaże chłopakowi, żeby zajrzał do domu, przytaknęła jedynie głową.
- Dziękuję bardzo!- Kotka wydawała się być zadowolona z takiego obrotu spraw.- Mi się bardzo spodobało, kiedy Finny je zaproponował! Wszystko co od Finnka jest ładne, fajne i w ogóle najlepsze!- odrzekła Suri, mówiła oczywiście prawdę i tylko prawdę!
Spojrzała na chłopaka, który nadal ją podejrzewał o przefarbowanie kapelusza. Co za głupi człowiek! Kotka miała wrażenie, że przewyższała go ilorazem IQ. Boże, z kim przyszło biednej Surci rozmawiać? Melior wydawał się być naprawdę fajny, inteligentny, ale ten dzieciak sprawiał, że kotka miała ochotę uderzyć się łapką w pyszczek, ale szkoda fatygi. Zanim się do niego odezwała, skończyła jeść rybkę.
- Ile mam ci mówić, człowieku, że nie potrafię zmieniać koloru czyichś ubrań.- Westchnęła ciężko. Mlasnęła dwa razy, po czym spojrzała na Natha. Suri była kotką, która zachowywała się zazwyczaj jak księżniczka, ale chłopak tak działa jej na nerwy, że postanowiła się z nim trochę podroczyć. Użyła PWM Remettre i przeteleportowała się na ramię Natha [zakładam, że więcej niżeli 2 m odległości między nimi nie jest].- W sumie mi się podobał, jak był różowy- powiedziała mu wprost do ucha.

Na słowa kotki uśmiechnął się nieznacznie bardziej.
- Żaden problem. - Rzucił uprzejmym tonem. - Rozumiem, z pewnością ma ciekawy gust. - dodał po chwili.
Następnie zważając na brak cierpliwości Natha siwowłosy zerknął w jego stronę. Ten jeszcze chwilę dyskutował z Suri, po czym zwrócił uwagę na słowa Meliora. Oficer w sumie miał rozrywkę z całej tej sytuacji, dlatego zamierzał ją trochę pociągnąć, ale bez przesady. Jakby nie patrzeć przesadzanie mogłoby się źle skończyć. Słysząc "zamówienie" użył Nurikae (z jap. Przemalowywanie) by przefarbować kapelusz na fioletowo. Naturalnie nie wykonał przy tym żadnego gestu.
- Widzisz, to jednak to. - Odrzekł uprzejmym tonem, po czym z wolna zabrał się za pozostałe ciasta i resztę herbaty.
W między czasie zwrócił uwagę na następną osobę,która raczyła tu zawitać.
- Hmm, to chyba całkiem popularny lokal. - Rzucił luźnym komentarzem.

Suri przyjrzała się Nathowi, a po chwili znów spojrzała na Meliora. W sumie... nic tu po niej. Musiała iść dalej poszukać Finnka. Może pójdzie do domu i tam na niego poczeka? No cóż, się zobaczy! Zeskoczyła na ziemię i podeszła jeszcze na chwilę do policjanta.
- Proszę, jak spotkasz Finna to powiedz mu, że go szukam, dobrze?
Niezależnie od odpowiedzi, skinieniem łebka żegna się z Meliorem oraz chłopcem, który bezczelnie oskarżał ją o zmianę koloru jego niegustownego kapelusza. No cóż, komu w drogę temu czas czy jakoś tak to się mówiło...
Kotka wyszła z cukierni i skierowała się w stronę domku.

/zt/

Cóż siwowłosy miał świetną zabawę, lecz każda zabawa się kiedyś kończy, więc oficer musiał się z wolna zbierać. Dlatego też począł kończyć swój posiłek, no bo dobre żarełko nie może się marnować. W między czasie naturalnie pożegnał się także z Suri, która wyszła wcześniej.
- Dobra ja też będę się z wolna już zbierał, tak więc do zobaczenia. - Odparł uprzejmym tonem, po czym nieś pieczonym krokiem opuścił lokal.
Tak miał jeszcze parę spraw do zrobienia, więc nie mógł już przedłużać spotkania. Jednakże zawsze można było spotkać się ponownie.

[zt]