Cukiernia ,,Mag"

First topic message reminder :

Prosta cukiernia, ma drzwiczki przy głównej ulicy, a do tego w środku dużo miejsca. Nie jest może jakaś ekskluzywna, ale też nie brzydka. Zwykła, prosta, z dużym wyborem słodyczy, ciastek i coś do picia też się znajdzie. Wszystko to obsługuje miła pani, która używa magii ciastek. W skrócie kobieta nie kupuje ciastek aby ich sprzedać tylko korzysta ze swojej magii by je zrobić. Oczywiście są tutaj krzesła i ławki by usiąść i zjeść na miejscu.

by Angell

-Zacznijmy więc, od Atlasu- Powiedział kończąc swojego ogromnego lizaka, po czym wziął głęboki oddech. Szybko spróbował sobie przypomnieć, co mówił sprzedawca na temat całego atlasu.
-Otóż Atlas Bogów to nie przedmiot, to pamięć każdej żywej istoty, w każdym istniejącym świecie. Tylko nieliczni są w stanie zagiąć wolę All... to znaczy Boga, by stworzyć takie coś, nie przyjmuje tylko formy kartki z Atlasu odchrząknął po chwili, po czym wstał i poszedł pokazują dziewczynie, że zaraz przyjdzie. Czarnowłosy po prostu ruszył dupę po coś do picia bo zaschło mu trochę w gardle. Zaraz jednak wrócił.
-Na czym to ja... a tak... skoro mówiłem o Atlasie to coś na temat hali trzeba byłoby wspomnieć- Mruknął po cichu.
-Cytując to coś z kartki Atlasu... "Poza tym ścieżki nas wszystkich krzyżują się w Wielkiej hali, pamiętajcie o tym bo strażnicy nie odpuszczą.", nie wiem, o co tu chodziło... było wiele wizji z tego, a w sumie mogę ci nawet je opowiedzieć, ale chwilę to potrwa- Powiedział, po czym usiadł i skrzyżował palce. Pomału tłumaczył co widział na tej kartce i, co czuł oraz opowiadał, co było na kartkach innych.
(Ręce mnie bolą, poczytaj sobie, bo nie chce mi się streszczać... https://ftpm.forumpolish.com/t23p75-szpital-magnolii )

Wyjaśnień ciąg dalszy. Interesował ją szczególnie Atlas i nie była w stanie tego ukryć, skoro już widziała jedna kartę. A teraz... Teraz puzzle zaczęły pasować do siebie. Był tam jego cel, jego miłość, była też bezwzględność Strażników. Przysłuchiwała się wszystkiemu z markotnym wyrazem na twarzy, dzióbiąc niemrawo torcik. A więc tak to wszystko wyglądało... Pomyślała gorzko, uparcie wpatrując się w ciasto. Ile razy widział tą scenę? Ile razy ona musiała przechodzić przez to samo? I czy ona się przypadkiem dla niego nie poświęciła? Westchnęła ciężko, odchylając się w krześle. Czarny motyl, którego mieli się za wszelką cenę wystrzegać, mistrz manipulacji ludźmi, niszczyciel światów...
- Baltazar walczy ze Starożytnymi z powodu tego, co mu zrobili. Choć, może to nie do końca prawda, ale uznajmy, że tak jest... - zaczęła mrukliwie, zakładając ręce na piersi i nie patrząc na Daxa a w sufit. - Kobieta, którą widzieliście podczas wizji z Atlasu była jego ukochaną. Ukochaną, którą Strażnicy zabijali nieskończoną ilość razy chcąc naprawić błąd jakim się stała... Sprawiła, że Baltazar przestał się ich słuchać. I nawet, gdy poddał się w jej poszukiwaniu, ona i tak ginęła. - Przerzuciła poważne spojrzenie na Daxa. - Nie wiem, jaki związek z tym ma Wielka Halla, ale faktem jest, że nasza przyszłość na dobrą sprawę nie należy do nas. Teraz nie dzieje się dobrze, a będzie tylko gorzej. Inkwizycja, wampiry... Co dalej? Możemy siedzieć z założonymi rękami i czekać cierpliwie na koniec, możemy stanąć po któreś ze stron lub wyforować własną, trzecią. Po której ty jesteś stronie? - zapytała. Może w tej chwili ważyły się losy wielu ludzi. Ale, kogo to obchodziło? Byli tylko magami walczącymi o swoje.

Chłopak wziął łyk swojego napoju. Czyli to wszystko wina tamtych strażników, a nie samego Baltazara? A to wredne sukinsyny, chociaż pieprzyć te wyższe wymiary i innych fagasów. Nikt nie będzie tutaj robił z świata jednego wielkiego burdelu póki Dax czuwa! Strony, a to dość ciekawe... Chłopak się zachichotał.
-Grywasz może w szachy?- Zapytał się swojej rudowłosej koleżanki. W sumie, co to za pytanie? Czy ono ma tutaj w ogóle sens? Szachy, ale pewnie jakie? No jak to jakie?
-A dla trzech osób zdarzyło ci się zagrać? Bo widzisz, właśnie istnieje ta trzecia strona po której stoje, lecz na razie zbieramy siły bo niewiele osób wie na temat Baltazara i całej tej reszty. Otóż... nazwę trzeba dopracować, ale są to Kwiaty Fiore! Na początku myślałem nad Oddziałem Bałwana, ale to jeszcze głupsza nazwa niż się wydaje- Powiedział, po czym wziął kolejny łyk z swojego kubka.
-Na razie większość osób należy do Fairy Tail... a ty właściwie to skąd jesteś? W ogóle jesteś magiem, a jak tak to z jakiej gildii..? Lamia, Mermaid..? A może... nie to głupi pomysł... Grimoire Heart..?-Spytał zaciekawiony-Spokojnie, nie będę gryzł za gildie...- powiedział, po czym założył ręce na wysokości klatki piersiowej.
-A tak właściwie to o co chodzi z tymi wampirami..?- Tak, ten temat go bardzo zaciekawił, słyszał tylko o tych stworach tylko w mitach, ale czyżby to była prawda..?

Dopiła kawę, przysłuchując się temu, co mówił, a jej zadowolenie z chwili na chwilę rosło. A wiec nie było błędem zawitać z powrotem do Magnolii. W żadnym, nawet najmniejszym stopniu nie żałowała. Do tego dowiedziała się wielu ciekawych rzeczy. Westchnęła, kręcąc głową.
- Po co grać w szachy, skoro znacznie ciekawsza partia rozgrywa się na naszych oczach i wystarczy krok, by stać się jej częścią? - odpowiedziała pytaniem na pytanie. Nie było w nim złośliwości czy zaczepki. Ot, stwierdzenie rzeczywistego faktu. - Kwiaty Fiore są idealną nazwą, nie trzeba nic zmieniać - przytaknęła, zgadzając się z taka nazwą. Była elegancka i zapadała w pamięć. Od razu dało się ją rozpoznać na tle innych gildii. - A co do szachów dla trzech graczy... Baltazar i Starożytni są ponad nami. Więc niech i naszym graczem będzie ktoś wyżej. Niech będzie to Ona. Ta, która ginęła niezliczoną ilość razy na modłę Strażników. Oczywiście, ciężko by nami "sterowała", jako swoimi pionkami, ponieważ nie żyje, ale dla samego symbolu myślę, że warto - zaproponowała beztroskim tonem, choć oboje omawiali sprawy, które ważyły o wielu rzeczach. Jak i o rzeczach, o których możliwie nie mieli pojęcia Ale kto by się tym przejmował? Na pewno nie ona. Zbyt wiele razy żyła z dusza na ramieniu by teraz przejmować się ewentualnymi komplikacjami. Uśmiechnęła się drapieżnie, słysząc pytanie o gildię i przez chwilę milczała, po czym odpowiedziała: - Nie należę do żadnej gildii. W sumie, jak sam stwierdziłeś, gildia nie jest ważna. Liczy się przecież człowiek - dorzuciła i domówiła jeszcze mocną, czarną herbatę. Brakowało jej kofeiny, czy jak? Najwidoczniej wciąż nie doszła do siebie po treningu. Machnęła ręka, jakby chcąc się pozbyć tematu wampirów. - Długa i mało przyjemna historia, ale lepiej uważać, zwłaszcza w Hargeonie. I mówię to ze swojej dobrej woli, jeśli nie chcesz skończyć jako kupa mięsa... albo gorzej. No, chyba że tak bardzo ci spieszno do bycia pojemnikiem na krew. - Widelczyk trzasnął o talerzyk, wydając nieprzyjemny dźwięk. Huh? Denerwowała się tak mocno? Zamrugała kilkukrotnie, po czym odłożyła widelec, odchylając się wygodni w krześle. - Kilku ludzi z FT... - wymamrotała. Po chwili sięgnęła po serwetkę a z sakiewki wyciągnęła pióro. - Powiedz, kto. Zrobimy listę potencjalnych członków i roześlemy im listy zapraszające. Trzeba jeszcze znaleźć jakieś nieduże lokum dla całej organizacji Kwiatów oraz wymyślić coś, po czym można nas rozpoznawać. I ewentualnie jakiś szybszy sposób na komunikację - wyliczała, patrząc wyczekująco na Daxa. Najwidoczniej napaliła się na cały projekt.

-Okej. czyli uważać w Hargeonie, da się zrobić- Mruknął, po czym dopił to, co miał do picia i pomyślał, o tym kto w tych kwiatach był. Na pewno był siwy.
-Pheam Darksworth- Powiedział, po czym przypomniał sobie o kolejnej osobie, którą była...
-Kirino Ayame- kolejna osoba... a tak... .
-Lusye Aoyoshi- W sumie to nie koniec, większość ludzi z ery była...
--Alezja Gergovia- Tak, STARA dobra Alezja(XDDDDDDD), a tak... jeszcze był tamten gościu w okularach, nie wiem czy on coś wie, ale najwyżej się go wtajemniczy...
--Czekaj... Hugo Isaac Jeremy Jefferson, on też. Jeszcze będzie kilku... Kamishirosawa Takara i jej kot Kuro i Yugata Yukitora- Wziął głębszy oddech, po czym przejechał ręką po głowie, by ułożyć jakoś te swoje nieułożone kudły.
--Co do lokum to można pomyśleć nad Fairy Hills, pogadam z właścicielem czy zgodzi się nam udostępnić jedną z większych sal. Co do znaku to proponuje kwiaty, każdy miałby znaczek kwiatu, który go przedstawia brożka, czy coś. Szybsza komunikacja... Pogadam z Abdulem od sklepu magicznego ile coś takiego będzie kosztować, co najwyżej się złożymy- rzekł i podrapał się po głowie. W Fairy Hills będzie najbezpieczniej, ale też trzeba się liczyć, że te mniej dobre osoby mogą zechcieć dołączyć, by walczyć z Baltazarem, w końcu to też ich świat.

Zapisywała wszystkich, których wymienił nowy znajomy skrupulatnie, kiwając od czasu do czasu głową, na potwierdzenie zanotowania. Gdy skończyła, pokazała mu zapisaną na niebiesko serwetkę z iminami.
- Zgadza się? - spytała. Fairy Hills. Pomysł pewnie byłby dobry, gdyby do Kwiatów mieli należeć tylko członkowie FT lub LS, ale znając życie tak nie będzie. Sama z resztą była tego pewna, chociażby na swój przykład. Dotknęła piórem warg, zastanawiając się nad odpowiednim miejsce. To przyszło samo, naturalnie. - Fairy Hills byłoby dobrym pomysłem, gdyby był to związek tylko dla  "tych dobrych", tak to nazwijmy. Dlatego mam inny pomysł - niech będzie to Era. Po tym, co się ostatnio stało wynajęcie czegoś będzie proste. A jeśli doda się, że nie działamy z żadnego ramienia - ani Rady, ani króla, a do tego pomagamy w odbudowie zniszczonego miasta nasze znaczenie wzrośnie. Więcej ludzi o nas usłyszy, przez co przyjdzie - zaproponowała z uśmiechem. - Co do pomysłu ze znakiem - genialny pomysł! Każdy będzie widział, że należy do Kwiatów. Hmm... Każdy miałby swój, indywidualny kwiat, żeby nie pomylić żadnego maniaka kwiatowych wzorów, co ty na to? - zaproponowała z uśmiechem, nachylając się nad chłopakiem. Nawet nie zdawała sobie z tego sprawy. Po prostu zbytnio się ekscytowała tym pomysłem.
Po ustaleniu tego i innych ważnych kwestii, Nanaya podziękowała. Jej kolejnym celem była Era, by załatwić tam porządne lokum. Wszak nie mogli się gnieździć w kartonach, prawda?

[z/t]

Czarnowłosy raczył spojrzeć na serwetkę z imionami i nazwiskami. Uśmiechnął się dość głupawo z przymkniętymi oczami. Normalnie jak jakiś typowy bohater animca/mangi.(Jakby ktoś był ciekawy jak to dokładnie wyglądało tak wyglądał)oznaczało to, że zgadza się w 100, lub nawet 110%! Ale, co prawda to prawda, jeśli mieliby dołączać tylko ci dobrzy to nagle zrobi się z tego jakaś liga sprawiedliwych, a raczej nie wszyscy będą z tych "najsprawiedliwszych" obrońców tęczy i kolorowych kucyków.
-Tak, Era to idealne miejsce. Nawet jeśli ktoś będzie atakować to pewnie tam, w końcu jest, a raczej była tam rada magii. Do tego jest tam ciepło i nie trzeba będzie dopłacać za ogrzewanie...- Tak, przynajmniej jakiś tego plus. W sumie to idealne miasto na małą bazę wypadową, raczej lepszego miejsca niema i prawda, znaczenie też jest ważne soł... Same korzyści z tej lokalizacji!
-Okej, indywidualny kwiatek dla każdego również będzie dobrym pomysłem, o ile nie wręcz genialnym!- Tak, tutaj musi nastać pauza, w końcu nie można zrobić wszystkiego w jeden dzień. Tak, zdecydowanie teraz trzeba było się udać w świat, by sławić wielkiego Daxa poznać innych ciekawych ludzi i się czegoś w końcu dowiedzieć. Do tego załatwi się parę spraw dotyczących treningów i innych pierdół tego typu. Podsumowując niebieskooki opuścił lokal i podziękował za obsługę.

[zt]

Cóż skoro Melior miał pracować w tym mieście musiał się tu nieco dokładniej rozejrzeć. No jakby nie patrzeć nieznajomość jakiejś ulicy, czy punktu orientacyjnego mogłaby przeszkodzić w pacy. Dlatego też musiał poznać całe miasto. No ale niestety niemożna pracować z pustym żołądkiem i w związku z tym gdy mijał jedną kawiarenkę postanowił do niej wpaść. Tak więc nieśpiesznym krokiem wszedł do lokalu i wybrał jeden ze stolików przy oknie. Przejrzawszy listę dostępnych łakoci poprosił do siebie kelnerkę by przedstawić zamówienie.
- Dzień dobry. Chciałbym złożyć skromne zamówienie. Tak więc poproszę, po kawałku sernika, szarlotki, makowca, ciasta czekoladowego. Jeśli można to jeszcze talerz pierniczków miodowych, cząstka torcika owocowego i dwie szklanki herbaty. - Rzucił uprzejmym tonem z uśmiechem, po czym uiścił odpowiednią opłatę.
Trzeba przyznać, że tempo dostarczenia jedzenia mieli świetne, więc niestety nawet nie miał czasu zastanowić się od czego zacząć. Więc idąc na żywioł wziął na początek szarlotkę. Herbaty na razie zostawił na potem, gdyż wolał wypić je jak te ostygną.

Co Suri robiła w Magnolii? Odpowiedź jest prosta i bardzo przewidywalna: szukała Finna. A po cóż jej on był? Po nic w sumie. Lubiła z nim spędzać czas, to tyle (a może aż tyle?). Chłopak został przeniesiony do stolicy, dlatego też go tu szukała. Było największe prawdopodobieństwo, że gdzieś go spotka po drodze. Na samym początku chciała sprawdzić cukiernie. Blondyn bardzo lubił wszelakiego rodzaju słodkości, dlatego też szansa, że tu był, była duża. Łapką otworzyła drzwi i weszła do środka. Rozejrzała się po pomieszczeniu, ale nie zauważyła nikogo nawet choć trochę podobnego do jej właściciela... ale może tutaj był? Zapyta się!
Jej celem stał się siwowłosy mężczyzna, który się delektował jakimiś łakociami. Kotka chciała jakoś na siebie zwrócić uwagę, a na stół wskakiwać nie będzie! Damie nie przystoi takie rzeczy robić... a zwłaszcza królewskiej kotce, ot co!
Podeszła do mężczyzny i szturchnęła go łapką w nogę delikatnie.
- Ekhem. Nie widział szanowny pan takiego chłopaka, blondyna. Metr sześćdziesiąt wzrostu z hakiem, jest policjantem, ale raczej nie rozpoznałby pan go... Finny nie chodzi w mundurze... nyah.- Spojrzała na siwowłosego z nadzieją, że powie "tak, widziałem, poszedł tam i tam"...

Siwowłosy akurat zdążył zjeść ze smakiem jedno ze swoich ciast, gdy podeszła mu pod nogi urocza kicia. To, że gadała nie bardzo go zdziwiło, gdyż miał już kontakt z exceedami. Cho trzeba przyznać tak milusiego osobnika nie kojarzył jeszcze. Słysząc jej pytanie uśmiechnął się lekko w rozbawieniu.
- Hmm, a może Finnian Jerome? Jeśli o tego chodzi, to znam go. Jest moim podopiecznym. - Rzucił lekko.
Następnie wziął się zwolna za sernik, biorąc łyżeczką mały kawałek po kawałku.
- Masz do niego jakaś konkretną sprawę? - Odparł z lekka zaciekawiony.
W połowie drugiego ciasta w kawiarni pojawiła się kolejna persona. Trzeba przyznać, iż ten osobnik miał całkiem ciekawy ubiór. Co ciekawsze przypominał też elfa, przez co zwrócił uwagę siwowłosego. Usłyszał też zamówienie chłopaka, które zdaniem Meliora wydawało się dość malutkie. W między czasie przypomniał sobie o swojej drugiej magi, którą miał ochotę przetestować. Dlatego też postanowił rzucić Nurikae (z jap. Przemalowywanie) na kapelusz nowo przybyłego. Cóż raczej się on nie obrazi jeśli ten czar będzie odwracalny. A na jaki kolor przefarbuje te okrycie głowy? Dla dobrego żartu uznał, że różowy będzie dobry.
- Ładny kapelusz. - Rzucił uprzejmym tonem z uśmiechem w stronę chłopaka.
Po co komentarz? Cóż Melior chciał by ten zwrócił uwagę na część swej garderoby.

Suri nawet nie zwróciła uwagi na mężczyznę, który się potem pojawił. Spojrzała jedynie przelotnie w jego stronę. Był dziwny, nie podobał się jej. Jakby chciał choćby na krok do Finnka podejść, to by mu nie pozwoliła. Strasznie podejrzany się wydaje. Kto normalny nosi takie... kapelusze? Westchnęła pod nosem i znów skierowała swoje patrzałki na siwowłosego, który delektował się jakimś tam ciastem. Potem usłyszała nazwisko swojego przyjaciela. Czyli on znał Finna? I był z nim razem w policji? WOW! Ona bardzo szanowała policjantów, nawet bardziej niżeli radę. Na przykład taki blondyn był jej SUPER-HIRO- NAMBER-ŁAN! W oczach kotki Superman przy Finnim wymiękał, ot co!
- Zna pan Finna, nya?- zapytała.- Tak, o niego mi chodzi.
Co od niego chciała? To bardzo dobre pytanie! Finn pewnie siwowłosemu nie mówił, że jest jego podopieczną, pewnie nie miał czasu, ale to nic. Musiała się porządnie zastanowić nad odpowiedzią. Przecież nie powie "ot tak sobie", prawda? Nyah... zanim odpowie, to zrobi jedną rzecz, a mianowicie: przeszła pod nogami Meliora i wdrapała się na miejsce obok niego, tak by mogła lepiej mężczyznę widzieć.
- Finn to mój przyjaciel!- odparła z dumą.- Mieszkamy ze sobą. Dawno się z nim ne widziałam i bardzo się stęskniłam, wiesz?- Spojrzała na niego tymi swoimi oczkami, w których krył się czysty smutek i tęsknota.- No, a że Finnek lubi słodycze to pomyślałam, że tu będzie, ale ne ma go...
Suri spojrzała z powrotem na dziwnego chłopaka w kapeluszu, który teraz zmienił kolor na różowy. Troszkę był podobny w odcieniu do futerka kotki, przez co bardziej teraz jej przypadł do gustu, ale przemilczała tą sprawę. Nic jej do tego, jaki kolor ma czyjeś nakrycie głowy.

Cóż kicia dość dokładnie nakreśliła co, jak i dlaczego, więc siwowłosy z chęcią tego wysłuchał. Najwyraźniej bardzo zależało jej na spotkaniu z Finiem, co z jednej strony wydawało się ciekawe, a z drugiej trochę rozczulało. W końcu kto nie chciałby pomóc tak uroczemu futrzakowi.
- Hmm, mogę ci podać adres jego nowego komisariatu, lecz nie wiem czy go tam złapiesz. Mimo wszystko on pracuje w terenie więc mogłoby być z tym ciężko. Cóż, a w jakich okolicach miasta masz zamiar się głównie kręcić? Jeśli go spotkam to mogę powiedzieć, iż tam się za nim rozglądasz. - Odparł uprzejmie z lekkim uśmiechem.
Przypomniawszy sobie, że się jeszcze nie przedstawił postanowił naprawić błąd.
- Tak pozatym moje imię Melior, a twoje? - Rzucił skinąwszy głowę.
Niedługo później podszedł ekstrawagancki gość od kapelusza najwyraźniej z zażaleniami.Po jego słowach można było odnieść wrażenie, iż ten doskonale się domyślał kto może stać za przefarbowaniem jego nakrycia głowy. Cóż siwowłosy nie zamierzał mu ułatwiać tej sprawy, więc mogło się zrobić ciekawie.
- Uśmiecham? W sumie praktycznie zawsze to robię więc nie wiem o co chodzi. - Odrzekł uprzejmym tonem. - Co do kapelusza, to w sumie jak zwróciłem na niego uwagę to już taki był. - Dodał po chwili biorąc jeden z pierniczków i upijając łyk herbaty.
Następnie zerkając w stronę okna postanowił kontynuować.
- Cóż jeśli ja miałbym decydować to lepiej wyglądał w czerni z czerwonymi dodatkami, lecz ode mnie to raczej nie zależne. - Rzucił lekko po czym się odwrócił z powrotem.
W międzyczasie użył wcześniejszego pwm by przefarbować nakrycie głowy tak, jak przed chwilą wspomniał.
- O zmienił kolor. - Dodał z niby zaciekawieniem.