Trybuny

First topic message reminder :

Ogromne trybuny, na których zebrali się wszyscy widzowie kibicujący magom, biorącym udział w Pierwszych Igrzyskach Magicznych. I choć nie są to zawody gildyjne, powstały nieoficjalne sektory, w których to kibicuje się albo jednemu czarodziejowi, albo i wszystkim, którzy pochodzą z jednej gildii. Oczywiście, istnieją też loże dla zamożniejszych, umiejscowione wyżej, na specjalnych balkonach, acz jest ich niewiele i są w większości pozajmowane przez rodzinę królewską, dyplomatów i innych ważnych polityków. Tak czy inaczej, najniższy poziom trybun umiejscowiony jest zaledwie 10 metrów nad piaskami areny i odgrodzony poprzeczką, która uniemożliwia wypadnięcie przezeń. Same trybuny w swej strukturze nie różnią się zbytnio od innych. Od rzędy krzeseł umiejscowione niejako na 3 piętrach, poprzedzielane schodkami, które umożliwiają przemieszczanie się na wyższe i niższe rzędy, a z każdego miejsca jest tu doskonała widoczność, poprawiana dodatkowo przez lacrymy ukazujące zmagania oraz genialne rozchodzenie się dźwięku po całym Domus Flau.

Przysłuchiwałem się słowom nieznajomego najpierw o podziemiu, a następnie o planie działania w celu sabotażu igrzysk magicznych. Kiedy przychodziłem na trybuny nie spodziewałem się, że całe zdarzenie skończy się tak szczęśliwie, widocznie dzisiaj był mój szczęśliwy dzień. Możliwość wprowadzenia chaosu na największej imprezie w Fiore oraz dołączenie do podziemia, które mam nadzieję będzie popierać moje sposoby działania.
- Cóż, do tej pory nie działałem w podziemiu i nie wiem jak ono obecnie wygląda, ale z chęcią dołączę do niego pod twoim protektoratem. W każdej organizacji dobrze jest mieć kogoś takiego, a swoją pozycję wkrótce i tak udowodnię swoją siłą, o to nie musisz się martwić. - oznajmiłem zgodnie z prawdą - Wchodzę w to. Zgaduję, ze mam wziąć te przedmioty, maska jak przypuszczam jest przeznaczona na akcję i mam ją teraz założyć. Pieczątka ma jakieś specjalne działanie - zapytałem nie będąc pewnym przeznaczenia wyciągniętych do mnie rzeczy, które i tak zabieram - Plan wydaje się brzmieć całkiem nieźle. Te lacrymy to zapewne twory magiczne. Wiesz czy mają jakieś zabezpieczenia antymagiczne? Przypuszczam, że są to przedmioty magiczne. Na jaką rangę oceniałbyś ich siłę? Być może uda mi się zniszczyć je bez podchodzenia i informowania przeciwników o naszej obecności. O ile nie są to twory magiczne powyżej rangi A.
Potem zabiorę maskę, którą jeśli moje przypuszczenia zostaną potwierdzone od razu założę, a pieczątkę włożę do kieszeni dołączając do podziemnej organizacji szczurów z nieukrywaną satysfakcją. Zabieram z schowka na rzeczy zatrzymanych cały swój ekwipunek, który powinien być tutaj jeszcze. Jak znajdę coś cennego o wartości powyżej 1.000 klejnotów również zabieram to jako gratis. Poza tym zabieram Taser z ciała strażnika lub ze schowka.
- Dobra jestem gotowy - oznajmiłem - Prowadź, po naszej misji wytłumaczysz mi dokładnie zasady panujące w szczurach. Lepiej nie używajmy na razie naszych prawdziwych imion. Mów do mnie Stellańczyku, pochodzę z tego kraju i po moich oczach i tak by mnie zidentyfikowali.
Następnie ruszam do pierwszej lacrymy za moim przewodnikiem po podziemiu.

Mężczyzna kiwnął delikatnie głową, gdy mężczyzna zgodził się na jego propozycje, po czym powoli ruszyli, skradając się. Mimo wszystko, musieli niepostrzeżenie wyjść z aresztu. Co im się w końcu udało i powoli kierowali się bocznymi korytarzami, schodząc coraz niżej.
-Maska posiada specjalny gwizdek. Jak nim zagwiżdżesz, to każdy Szczur, który to usłyszy, będzie wiedział, że się tu znajduje ktoś z ich organizacji. Ta pieczątka, pozwala wypalić ci nasz znak, na ciałach ofiar. Każdy Szczur to posiada. - powiedział spokojnie, po czym nagle odbił i otworzył jedne z drzwi dla personelu. -Przez pierwsze 5 dni udało nam się poznać większość korytarzy Domus Flau oraz trasy tylko i wyłącznie dla personalu. Niestety, do Lacrym nie prowadzą tego typu drogi, są one oddzielone i umieszczone niżej. Strażnicy najpewniej muszą się co jakiś czas meldować, więc ich morderstwo lub długie ogłuszenie nie wchodzi w grę. Ale jak widziałem, twoja magia może być tu przydatna. - rzekł spokojnie, idąc praktycznie labiryntem korytarzy. Gaspar już zdążył się zgubić, ale jedno musiał zauważyć... nie było już hałasu z igrzysk. Szli bowiem długo, długo, coraz niżej i niżej, potem także i większymi korytarzami, praktycznie pustymi. Nie było tam bowiem żadnego kibica ani fana, a i strażnicy tędy nie chodzili bo po co. -Na początku było nas 3. Jedna osoba dość powoli działa, druga chyba się przestraszyła. - mówił dalej beznamiętnie, po czym spojrzał w kierunku Gaspara -Jak wiele materii jesteś w stanie usunąć? - po czym... czekał na odpowiedź zatrzymując się przed rozwidleniem dróg.

Gaspar: +taser z jedną eloktrodą, +odzyskujesz ekwipunek, dołączasz do Szczurów

Udało mi się odzyskać ekwipunek dzięki czemu mogłem sprawnie wykonać misję, początkowe niepowodzenie przerodziło się w dość ciekawą akcję i w sumie mogłem być tylko usatysfakcjonowany obrotem wydarzeń. Na pamiątkę zabrałem również taser. Potem ruszyłem za moim wspólnikiem labiryntem korytarzy, który prowadził coraz niżej, tak że ziemia wygłuszyła hałas igrzysk magicznych. Już dawno zapomniałem drogę powrotną, ale miałem nadzieję, że trafię w jakiś sposób z powrotem z pomocą nowopoznanego Szczura. Plan, który poznałem jak widziałem był dość solidnie przygotowany. Ciekawiło mnie tylko ile Lacrym należy zniszczyć, aby osiągnąć zamierzony efekt. Nie pytałem o to jednak, gdyż mój wspólnik z pewnością da znak w momencie, gdy misja się zakończy.

Po chwili podróży dowiedziałem się, że dłuższy stażem Szczur planuje wykorzystać w misji moją magię, a ja nie miałem nic przeciwko w końcu taki był mój cel. Dlatego bez oporów zdradziłem kilka tajemnic swojej magii nowopoznanemu.
- Rozmiar magicznego przedmiotu nigdy nie stanowił dla mnie problemu - oznajmiłem zgodnie z prawdą - Potrafię zniszczyć każdy magiczny przedmiot o randze nie wyższej od A. Poza tym potrafię usunąć dowolny niemagiczny przedmiot na czas (5 postów - do interpretacji). Z ciekawszych rzeczy potrafię też usuwać wspomnienia moich celów. Całkowicie i bez ograniczeń o ile nie dotyczą ich samych. Ale mogę usunąć wspomnienia odnośnie wydarzeń, osób czy zadań tych przeciwników. To chyba wszystko co może Ci się przydać.
Potem czekając na skrzyżowaniu dróg rozglądałem się za ewentualnym wrogiem, gdyż jak przypuszczam zbliżaliśmy się do strzeżonej strefy. Byłem przygotowany do wyjęcia Guan dao, ale jeszcze tego nie zrobiłem, zamiast tego czekałem na to, gdzie zaprowadzi mnie mój przewodnik.

- Ak...- Odruchowo chciała powiedzieć dziewczyna, jednak zatrzymała się w połowie. Zadanie. Zadanie, które ma zamiar wypełnić wymaga udawania nie-maga. Hmmm... Może kapka rozgłosu nie zaszkodzi?- Kudamono... Kudamono Azuko. Nie jestem magiem, ale nie czuję się przez to gorsza.
Tak. Może takie zaistnienie pomoże jej trochę w przyszłości. Jeśli ma być nie-magiem, to może trafią się tacy z tych, którzy mają się nabrać, którzy zobaczą wywiad z dziewczyną, która bez magii walczy ze złodziejami.

Gaspar:
Mężczyzna słuchał z zainteresowaniem, a w końcu także i skomentował:
-To robimy to w ten sposób. Skupię na sobie ich uwagę, zmuszę do tego, by ruszyli za mną. Choćby i walką z nimi i zaciągnę ich tutaj. Wtedy ich na moment ogłuszymy... chociażby ich taserami. Masz jeden, inni też powinni go mieć, to po prostu go im zabierzemy. A potem usuniesz im pamięć, a my będziemy na miejscu. Jasne? - powiedział dość spokojnym, acz jednocześnie nieznoszącym sprzeciwu tonem. Przedstawił plan, on tu był szefem. Koniec dyskusji.

Akiko:
Kobieta zacmokała.
-Nie, nie, nie kochanieńka. Wiemy, że jest pani czarodziejką, a i w Crocus mogą być o tym plotki. Nie możemy przekazać ludziom kłamstwa. Wywarłoby to zły wpływ na lacrymowizję publiczną. - poinformowała reżyserka, która wcześniej chyba rozmawiała z gapiami, bądź może i samą staruszką, której to Akiko pomogła i najwyraźniej, nie planowała tak łatwo odpuszczać. Albo szukała jeszcze większej famy z zwykłej, ludzkiej sprawy, ze zwykłej, ludzkiej powinności.

Akiko zagryzła dolną wargę.
- W takim razie proszę...- Zaczęła.- O nie wspominanie o mojej magii. Inaczej się nie zgodzę.
Dobrze, że w porę sobie przypomniała. Dyskrecja przede wszystkim. Nie mogła położyć tego zadania zanim się jeszcze rozpoczęło. Zwłaszcza, że ten rozgłos nie jest jej nawet potrzebny. A nawet mógłby jej przysporzyć problemów. Dziewczyna przestąpiła z nogi na nogę, oczekując odpowiedzi prezenterki.

Mój wspólnik przejmował rolę szefa jednak czułem, że był ode mnie silniejszy, dlatego nie miałem nic przeciwko byciu narzędziem w jego rękach. Na jego plan skinąłem tylko głową, aby wiedział że się zgadzam i wyjął taser, który wcześniej wziąłem z sobą ze stróżówki.
- Dodam jeszcze tylko, że magicznej mocy starczy mi maksymalnie na usunięcie wspomnień trzem osobom, zaklęcie jest dość skomplikowane jak się domyślasz - powiedziałem, aby w porę uprzedzić mojego rozmówcę - Ale jeśli jesteś gotów to działaj. Nie mam nic przeciwko, to ty tutaj ustalasz plan
Jeśli plan przejdzie w fazę wykonywania chowam się w jakimś miejscu w ciemnym zakamarku, albo za ścianą lub słupem, abym mógł wykorzystać na ewentualnych wrogach element zaskoczenia. Potem czekam na rozwój wydarzeń będąc gotowym do wsparcia Szczura. Ciekawiło mnie ile takich lacrym będzie do zniszczenia, aby wszystko zadziałało tak, jak sobie to zaplanowaliśmy. Podobno była jeszcze jedna grupa więc teoretycznie mieliśmy nieco ułatwione zadanie. Siedząc nasłuchiwałem odgłosów walki co pewien czas zerkając na to co się dzieje, aby być przygotowanym do działania. Oczywiście jeśli plan się zmieni czekam na nową jego wersję, z pewnością jakaś była.

Akiko:
Kobieta nie była przekonana. Mimo wszystko chyba większa sensacja byłaby, gdyby mogła przeprowadzić wywiad z potężną czarodziejką. Albo chociaż z czarodziejką. Jednocześnie rozumiała potrzebę bycia anonimowym. Na swój sposób ona sama naruszała tę potrzebę innym ludziom, ale cóż... za to jej płacili, a być może taka była też na swój sposób jej pasja. Rozmowy z ludźmi i odkrywanie ich od nowych stron dla innych. Kto to tam wiedział.
-Chciałabym mimo wszystko wspomnieć, że jest pani czarodziejką. Nic więcej, jeżeli by pani nie przeszkadzało. - próbowała nadal.

Gaspar:
Mężczyzna tylko kiwnął głową, przyjmując do wiadomości słowa Gaspara.
-Idealnie. - mruknął tylko, po czym ruszył od razu w prawo na rozwidleniu. Po chwili do uszu maga dotarło kilka słów, jakaś sprzeczka, a potem... cóż, nakaz zatrzymania się. Po kilku chwilach odgłosy biegu były już wyraźne. Mężczyzna w płaszczu właśnie wybiegał, biegnąc przed sobą, magowi nicości wskazując na palcach wskazującym i środkowym niemą "dwójkę".
-Stać bo strzelam! - padło ostrzeżenie, a mężczyzna gwałtownie się obrócił z rękoma w górze i powoli zaczął się wycofywać. Jeszcze... tylko... moment...

Dla mnie również było idealnie, że mojemu sojusznikowi wystarczyło kilka użyć zaklęcia czyszczenia umysłu, aby wprowadzić swój plan. Większej ilości nie mogłem wprowadzić, pozostało tylko liczyć, że plan ułożony przez starszego Szczura będzie odpowiedni i powiedzie się w 100%. Ukryty za zakrętem nasłuchiwałem wydarzeń, słyszałem najpierw jakieś kłótnie, a potem krzyki i rozkaz zatrzymania się. Ukryty wiedziałem, że mój sojusznik ukazał się przeciwnikowi i dał wykorzystać się jako pułapka w tym planie zniszczenia lacrymy. Czyżby miał jednak nieco zaufania do mojej osoby? Prawdopodobnie za grosz, po prostu miał plan awaryjny, o którym ja nie mogłem wiedzieć. Nie zamierzał go jednak tutaj wystawiać, przyłączenie się wydawało mi się znacznie bardziej interesujące, ciekawe i korzystne w skutkach. Oczywiście mogłem być w błędzie, ale podjąłem już decyzję o tym, że zamierzam się o tym przekonać.

Kroki stawały się coraz wyraźniejsze, mój sojusznik musiał się obrócić. Nie mogłem wyjawić się za wcześnie, gdyż strażnicy prawdopodobnie mieli pistolety, broń znacznie większego zasięgu niż mój Taser. Jeśli wyskoczę za wcześnie zanim ogłuszę jednego z nich, wycelują we mnie broń i strzelą. Nie mogłem sobie na to pozwolić, musiałem wytrzymać i przetestować swoją cierpliwość jeśli chciałem, aby nie nawalić w tym planie. Uważałem, aby przypadkiem wcześniej nie uruchomić mojej broni, której dźwięk mógł zaalarmować wrogów. Dopiero, gdy przeciwnik będzie na tyle bliski, że będę pewny o tym, że jednym ruchem zdążę go sparaliżować Taserem wyskakuję z kryjówki i rzucam się na bliższego przeciwnika Taserem w tułów przeciwnika. Celowanie w głowę często kończyło się śmiercią, a tego wolałem uniknąć. Broń przytrzymuję do momentu utraty przez przeciwnika przytomności, a następnie przytrzymuję sparaliżowane ciało zasłaniając się nim jak tarczą przed pistoletami drugiego strażnika. Liczyłem na to, że moja akcja na tyle odwróci uwagę ostatniego wroga, że znajomy Szczur zdąży obezwładnić go.

Jeżeli z jakiś powodów jednak akcja się nie powiedzie będę musiał przejść do otwartej walki. Błyskawicznie usuwam zaklęciem rangi D "Attempt to Destroy Matter" broń przeciwników. Jest to pierwsza rzecz jaką zrobią w końcu nieuzbrojony wróg znacznie tracił na swojej sile ofensywnej. Przygotowuję się również do obrony. W razie atakowania pociskami chowam się za czymkolwiek. Słupem, za rogiem, za jakimś elementem wyposażenia. Jeśli czegoś takiego nie ma biegnę tam na koniec rzucając się za naturalną osłonę. Jeśli ataki będą wykonywane wręcz będę starał się robić uniki prostopadle do trajektorii ataków. Cały czas trzymam w ręce paralizator i w razie możliwości kontrataków staram się go użyć.

I w końcu się zaczęło. Ledwo dostrzegł rękę jednego ze strażników i Gaspar zaatakował. Szybko sparaliżował jednego z mężczyzn, a drugi spojrzał zaskoczony na niego. Jednakże wtedy starszy Szczur sam przeszedł do ofensywy, szybko skracając dystans, lekkim uderzeniem łokciem w podbródek go dekoncentrując, zabierając mu taser z pasa, a następnie używając go na nim. Mężczyzna padł na ziemię nieprzytomny.
-Załadujmy im ponownie tasery. - mruknął mężczyzna, który już się za to zabrał, po czym odłożył go na miejsce, a następnie dodał -Przeciągniemy ich na miejsce, gdzie stali. Tam usuniesz im pamięć. - powiedziawszy to, zaczął wykonywać, w końcu zatrzymując się jakieś 2-3 metry od schodów. Jeśli Gaspar zrobiłby to samo, to rzuciłby -Usuwaj. - jeśli nie, to rzuciłby -Królewnie trzeba pomóc? - z wyraźnym wyrzutem, zawodem i lekką irytacją w głosie, po czym sam by to zrobił i czekał, aż mag usunie im pamięć, by mogli ruszyć dalej.

Akcja przebiegła pomyślnie, bez żadnych komplikacji, które mogły się pojawić i całkiem popsuć pierwszą moją akcję w szczurzej organizacji. Wyczekałem do odpowiedniego momentu, aż przeciwnicy się pojawią atakując w idealnym momencie. Słusznie założyłem, że po zaatakowaniu pierwszego wroga rozproszę uwagę drugiego, a mój sojusznik zgodnie z założeniem dokończy dzieła pokonania wartowników. Teraz sparaliżowane ciała leżały koło siebie i trzeba było się nimi zająć, aby móc szybko zniszczyć pierwszą z lacrym. Na wszelki wypadek przeładowałem swój taser zgodnie z poleceniem, a następnie bez słowa przeciągnąłem za moim sojusznikiem sparaliżowane ciało drugiego z osobników. Nie sprzeciwiałem się skoro taki był plan działania, jeśli okazałby się niewypałem winnym mógł okazać się tylko mój wspólnik poza tym, miałem wobec niego coś takiego jak dług wdzięczności, który chciałem jak najszybciej spłacić, aby mieć czyste konto. Dlatego, gdy tylko przenieśliśmy ciała od razu rozpocząłem usuwanie pamięci zaczynając od osobnika przyniesionego przez Szczura, a potem usuwając wszystkie wspomnienia nieprzytomnemu strażnikowi, którego ja przyniosłem. Usuwam im wspomnienia dotyczące całego tego wydarzenia od momentu, gdy zobaczyli mojego towarzysza.

Po spełnieniu wszystkich poleceń szczura pozostało nam ruszyć dalej w celu zniszczenia lacrymy. Ciekawiło mnie czy jeszcze czekało nas starcie z jakimiś strażnikami. Na wszelki wypadek zachowałem ciszę oraz uwagę będąc przygotowanym na ewentualne spotkanie strażników. Gdybym zobaczył jakiś strażników od razu chowam się ciągnąc za sobą Szczura i również ukrywać. Jeśli to samo zrobi mój sojusznik oczywiście również nie protestuję przed użytą przez niego siłą. Taser mam przygotowany do ataku i obrony. Jeżeli jednak nie spotkamy żadnego strażnika zmierzamy w stronę miejsca lokalizacji Lacrymy z nadzieją szybkiego zniszczenia jej i wykonania pierwszej części planu. Mieliśmy nadzieję, że nie spotkamy więcej strażników.

Akcja przebiegła szybko i pomyślnie, a następnie zeszli piętro niżej. Znaleźli się w prostym, nie za dobrze oświetlonym i pustym korytarzu, w którym drzwi znajdowały się tylko po jednej, lewej stronie w odległości jakichś kilkudziesięciu metrów od siebie nawzajem. Powoli mężczyzna ruszył do przodu i rzekł:
-Dzisiaj przyszli konserwatorzy. Najbezpieczniej będzie ukryć się gdzieś tutaj i zniszczyć lacrymy dopiero w nocy lub jutro, przy rozpoczęciu konkurencji. Mam trochę materiałów wybuchowych, trzeba teraz tylko znaleźć odpowiednie lacrymy. W końcu, jest ich tu kilka typów... - mruknął podchodząc powoli do pierwszych drzwi i nasłuchując. A następnie spróbował otworzyć zamek. Zamknięte było. Pokręcił kilka razy gałką, westchnął, wyjął wytrychy i zaczął ich używać -Daj mi moment. - mruknął do Gaspara, nawet na niego nie spoglądając.

Udaliśmy się wspólnie na niższe piętro korytarzami, które znajdowały się już naprawdę głęboko pod zatłoczonymi trybunami. Ciekawiło mnie jak długo będzie droga powrotna, na powierzchnię po zakończeniu całej, przeprowadzanej właśnie akcji. Jednak to tutaj mieliśmy spędzić najbliższe godziny czekając na odpowiedni moment do przeprowadzenia ostatecznego punktu czyli zniszczenia lacrym. W tym celu mój wspólnik zaczął poszukiwać jakiegoś miejsca, gdzie będzie można się tymczasowo ukryć. Rozbawiło mnie trochę jak taka pewna siebie osoba, nie potrafiła sobie nawet z pomocą wytrycha poradzić ze zwykłymi drzwiami.
- Jeśli chcesz to mogę po prostu sprawić, że te drzwi znikną na chwilę dzięki mojej magii i przez nie przejdziemy - zaproponowałem - Potem z powrotem się pojawią, no chyba, że wolisz tradycyjne metody to nie przeszkadzam.
Jeśli mój wspólnik wyrazi chęć przyjęcia pomocy oczywiście wykorzystują swoje zaklęcie "Attempt to destroy metter" w celu usunięcia na chwilę drzwi, a następnie ponownie je wracam zaraz po przejściu na drugą stronę, aby nikt nie zauważył ich braku. Jeśli jednak Szczur uzna, że woli rozwiązać sam problem zamkniętych drzwi to mu nie przeszkadzam, w końcu po co? Jednocześnie staram się obserwować korytarz, abyśmy nie zostali zaskoczeni przez strażników. Gdyby zaistniała taka sytuacja staram się jednym ruchem ukryć siebie oraz sojusznika i przygotować teser do obezwładnienia wrogów.

Niestety, nie było tak łatwo z miejscem do ukrycia się, ale zamek dość szybko został złamany przez mężczyznę.
-Jeśli chcesz marnować energię magiczną to rób co chcesz. - mruknął, wchodząc do środka pomieszczenia. Było słabo oświetlone, ale dało się dostrzec dość dużo okablowania, a gdzieś na końcu pomieszczenia dość duży kryształ. -Proszę, proszę. - rzucił cicho pochodząc bliżej tego obiektu -Lacryma. - skomentował, po czym dodał -Mogą tu przyjść. Lepiej będzie znaleźć inne pomieszczenie. - poinformował Gaspara, samemu jeszcze się tu rozglądając -No i dowiedzieć się, czy to jedna z tych lacrym, których poszukujemy. - dodał po chwili, szukając jakiegoś oznaczenia. Szkoda, że żadnego nie dostrzegł. Chyba będą tu mieli więcej roboty, niż początkowo zakładali. A czasu za wiele nie było.

Po chwili zamek ustąpił, jednak poradził sobie z nim szybciej niż myślałem. Nie skomentowałem głupiej odzywki Szczura w końcu z pewnością nie mogło to pomóc w misji oraz w moich celach więc po prostu nie miało większego sensu w mojej ocenie. Po otwarciu drzwi ujrzeliśmy pierwsza z Lacrym jak jednak szybko stwierdziliśmy nie mieliśmy pojęcia do czego ona służy oraz jakie było jej główne zadanie. Mogła w końcu to być zwykła Lacryma od oświetlenia areny, a nie chroniąca magów przed śmiercią spowodowaną obrażeniami.

Kiedy Szczurek rozpoczął poszukiwanie jakichkolwiek oznaczeń dotyczących przeznaczenia magicznego kryształu ja pomogłem mu starając się znaleźć jakiś symbol, albo na samym krysztale lub otoczeniu czyli ścianach, meblach, drzwiach. Jakieś oznaczenie musiało istnieć chociaż jego znaczenie dla mnie nie koniecznie było jasne. Jeśli jednak wstępne oględziny nie pomogą trzeba będzie znaleźć inny sposób na odkrycie położenia Lacrymy.
- Jakieś wskazówki co do położenia naszego kryształu - zapytałem Szczura - Może trzeba było przed usunięciem pamięci tamtych strażników zapytać, gdzie znajduje się odpowiednia Lacryma? Liczyłem na to, że wiesz, gdzie jest odpowiednia - zacząłem marudzić - Ale dobra, nie ważne, tego już nie zmienimy. Nie wiesz czy gdzieś jest może mapa tych korytarzy? Chyba, że łapiemy kolejnego strażnika i jego przesłuchujemy? Masz jakieś lepsze pomysły, ty tutaj jesteś od planowania.

Cóż, domyślałem się, że nawet starszy stażem Szczur może mieć problem z wymyśleniem planu na kontynuowanie misji. Mój ton głosu miał zabrzmieć raczej jak podpowiedź dla niego, rada, a nie oskarżenie czy próbę przejęcia dowództwa, chociaż zdawałem sobie sprawę, że mógł to inaczej zrozumieć. Nie obchodziło mnie jednak co pomyśli. Teraz trzeba było szybko znaleźć odpowiedni kryształ i odpocząć, gdyż moja magiczna moc coraz bardziej się wyczerpywała.