Katedra Angeldria

First topic message reminder :

Jedna z trzech wielkich katedr w Fiore. Ogromna katedra, której główna nawa zwieńczona jest kopułą, na której od środka umiejscowione są płaskorzeźby przedstawiające ogromną ilość aniołów. Nie ma w tym nic dziwnego, podobno wieki temu miejsce to było miejscem objawienia, gdzie widziano setki aniołów, które przyczyniły się do natychmiastowego rozkwitu kwiatów na tymże obszarze. Dlatego dominuje w niej motyw aniołów i kwiatów. Boczne nawy są prostokątne i pełne przepychu. Masa obrazów i rzeźb, zdobione ławki dla wiernych, wszystko to sprawia, że wnętrze wygląda przecudnie. Z zewnątrz, jest to czysty, biały budynek, umiejscowiony we wschodniej części Crocus. W słoneczne dni, zdaje się lśnić delikatnym światłem, co spowodowane jest dbaniem o jego nieskazitelny wręcz wygląd z zewnątrz.


Jakoś tak się złożyło, że 5 magów dostała zaproszenie... zaproszenie do jednej z trzech wielkich katedr w Fiore. I to nie byle jakiej. Odbudowanej ostatnimi czasu katedrze w dawnej stolicy królestwa. Wielki, biały budynek zwieńczony kopułą przyozdobiony masą płaskorzeźb i kwiatów. I choć w okolicy widać było, że miasto wciąż jeszcze się odbudowywało, zdecydowanie ten budynek był już wykończony. Po wejściu przez ogromne drzwi widać było kilku modlących się kapłanów, ale Ryu z Raekwonem dostrzegli znany im duet mężczyzn gadających ze starszym z kapłanów, który zdawał się widzieć zbyt wiele wiosen. A ich pracodawcy (którzy swoja drogą jako jedyni byli nie kapłanami i nie modlili się) wyróżniali się przez to, choć jeszcze zatrudnionych magów nie widzieli.

Od tego postu termin CAŁY CZAS to 3 dni od posta MG. Jak ktoś nie może to PW/GG w razie czego.

Angeldria:
Walka przybrała dość rozpaczliwy obrót. Duet cierpiał. I to tak, że powoli zaczynali odchodzić od zmysłów, a działać trzeba było. Dlatego też Ill przygotował shuriken do wybuchu i go wyrzucił. Trafił nim tam gdzie chciał, bombami zresztą też, a następnie je zdetonował. A stworek? Cóż, chyba nie spodziewał się, albo dwa zaklęcia Lindowa uniemożliwiły mu działania. No i Impuls Lilin. Więc w sumie coś tam zaryczał, a później nastąpiła eksplozja. W międzyczasie czarodziejka postanowiła pobawić się w testy magii no i udało jej się zaświecić, ale cóż, okazało się, że stwór nadal ich trzyma. I choć już zdecydowanie słabiej, wciąż mocno i boleśnie. A dla nich obecnie, nie stanowiło to aż tak dużej różnicy. W końcu drugi członek Lamii postanowił użyć innego zaklęcia. Kuli ognia, którą wycelował tak, że cały impet zaklęcia uderzył w niego. Manewrem tym praktycznie sprawił, że odleciał z Lilin na dwa-trzy metry w stronę Raekwona i tarczy Emila, która właśnie zniknęła, a demon zawył z bólu. Niestety, po tym manewrze Lindow był praktycznie nie zdatny do użytku. Za to z optymistycznych założeń warto dodać, że bestia po tym manewrze również odleciała... tyle, że w drugą stronę. No i tym razem wyglądał na bardziej rozjechanego aniżeli wcześniej. No i zaczął się "zataczać" jak można tak mówić o kulce czarnej materii z nitkami z niej wychodzącymi.

Minerva:
I... nic. Wciąż...

Raekwon: 133 MM | Ill's Mark CD 0/2 | -2 Shuriken, -3 bomby
Ryudogon: 25 MM | | Swędzenie demonicznej ręki
Minerva: 42 MM |
Lilin: 0 MM | Osłabiona, lekkie oparzenia po lewej stronie twarzy i na lewej ręce, plecy, ramiona i nogi wypalone, boli jak cholera, zaczynasz odchodzić od zmysłów, lekkie oparzenia na ramionach po eksplozjach Raekwona, ból po upadku
Lindow: 40 MM |  | Ból pleców, jakby ktoś je przypalał, oparzenia po jednym z Impulsów Lilin, mocne oparzenia na klatce piersiowej. Bolą jak cholera, ale nie krwawią, bo rany zasklepione ogniem. Mimo wszystko boli ogromnie. Do tego wypalone są plecy, ramiona i nogi stwora, zaczynasz odchodzić od zmysłów, lekkie oparzenia na ramionach po eksplozjach Raekwona, oparzenia na plecach od kuli ognia, świadomość trzyma się ostatkiem sił, ból po upadku

Przybliżona "wspólna" mapka podziemi.

Termin: 09.03.2016 godz. 12.45

Ill mógł odetchnąć z ulgą. Lindow jeszcze dychał i dzięki jego pomocy dwójka z Lamii była wolna. Co prawda wyglądali jak wyglądali, ale najważniejsze, że demon puścił, przez co Ill nie musiał się już ograniczać. I wcale nie zamierzał. W planach bladego maga nie było już miejsca na błędy, takie jak dawanie demonowi chwili wytchnienia. Nie zamierzał skończyć tak, jak Lilin i Lindow, przypalani przez czarne nici.
Przynajmniej teraz nikt nie będzie mu przeszkadzał. Lamijczycy wyglądają na padniętych. Nie wyglądali nawet na bardzo żywych. Trochę szkoda, ale jak są uparci i nie słuchają co się do nich mówi, to nawet sama Rada Magii nie będzie w stanie nic z tym fantem zrobić. Może szefostwo Lamii wyznaczyło dwójkę słabszych magów sądząc, iż zwykłe latanie po podziemnych katakumbach i szukanie błyskotek nie będzie zbyt wymagającym zadaniem.
Spinebreaker zaczął wodzić wzrokiem po pomieszczeni w poszukiwaniu Westa, którego ostatnio widział gdzieś schowanego w okolicy grobów.
-Thomasie, przypilnuj ich.-rzekł w stronę pracodawcy, zaś nieco cichszym tonem, nie spuszczając oczu z chwiejącej się bestii odezwał się do Lilin i Lindowa wyjmując kolejny shuriken oraz cztery ostatnie bomby, jakie na chwilę obecną posiadał:
-A Wy ani się ruszyć. Niedługo przyjdzie pomoc.
Następnie wyszedł przed poparzoną dwójkę robiąc teraz za symboliczną tarczę, po czym rzucił w kierunku demona wszystkie cztery bomby. Rzucił je tak, by wylądowały tuż przed czarną istotą i zdetonował. Prócz zadania kolejnej porcji obrażeń, bomby miały odrzucić diabelstwo w kierunku ściany. Wszelkie próby złapania bomby przez demona miały, jak zawsze, skończyć się natychmiastową detonacją. Po swoistym przygwożdżeniu demona do ściany nadszedł czas na kolejny atak Ill'a. Shuriken trzymany w ręce dłoni bladego maga zajarzył się błękitem, naładowany Ill's Mark (B).
-Powinno wystarczyć, a jeśli nie...
-Thomasie, naładuj odrobinę Jabłko. Jeżeli demon przeżyje, zamkniemy go ponownie w kopule i będziemy czekać na przybycie Jonesa i kapłanów.
Po tych słowach chłopak cisnął shuriken wprost w ciało demona, po czym pstryknięciem palcem zdetonował ładunek.

-4 Bomby (siła zaklęcia: C+/B-)
-1 shuriken
-1 Ill's Mark (B)

Zamknąć się? Przecież już nic nie mówiłam... "Optymizm" Lindowa mógłby być zaskakujący w tym momencie. Zanosiło się na to, że istotnie wyjdziemy z tego razem, bo skóra i ubrania stopią się w jedną masę węgla i połączą nas brzuchami. To jednak tylko dywagacje mojego narratora, ja słowa kolegi wpuszczałam jednym uchem, by zaraz wyleciały drugim, nie zastanawiając się zbytnio nad treścią. Nie było w nich żadnych instrukcji, więc wróciłam do swojej... medytacji w ogniu.

A potem coś powybuchało, nie szło się zorientować gdzie i ile razy. W każdym razie to my byliśmy celem. Chyba Raekwon wziął się do roboty, nie wahając się zaatakować dwójki nieudaczników w celu ratowania dwójki nieudaczników. Prawidłowo. Niestety nie widziałam, jak cudownie i bohatersko wysadził się Lindow, by nas uwolnić, ale natychmiast odczułam tego skutki - leżę na podłodze i nie ma na mnie demona.

Od zmysłów oddziela mnie jakby gruba warstwa wody, wszystko wydaje się zamglone. Czuję ból, ale mam wrażenie, że to nie mnie boli... Że to nie moje ciało, choć wiem, że moje. Obrazy, dźwięki i cierpienie odbieram niby z odległości kilometra, przez radio. Samo Przesilenie powoduje lekki efekt oderwania od rzeczywistości, do tego mam absolutne zero magicznej mocy, a co najważniejsze - jestem spalona tak, że z jednej strony ból chyba zaraz pozbawi mnie przytomności, a z drugiej niektóre miejsca już nawet nie bolą, bo nerwy są zbyt uszkodzone. Gdyby były jakieś fajne narkotyki, przez które mogłabym się tak dziwnie poczuć bez ryzykowania życia...

Brałabym.

- Dokąd miałabym się ruszyć... - wymamrotałam, gdy doszłam do wniosku, że Ill coś mówił i że to mogło być do mnie. Właściwie do nas, mówił... do nas. Leżąc nieruchomo na boku, widziałam przed sobą coś na kształt Lindowa. - Żyjesz? - Starałam się dojrzeć, czy oddycha. Więcej nie muszę wiedzieć w tej sytuacji. O ile cokolwiek jeszcze ogarniam, wyrzuciło nas w stronę Emila, czyli w tę lepszą stronę. A jako że jestem już żywym trupem, chyba nic więcej nie zrobię. Co się robi, jak się jest spaloną? Pewnie uczyli tego w szkole, ale ktoś skasował mi spory kawał pamięci. Mimo tego coś wymyślę i spróbuję, o ile nie zemdleję lada moment. W sumie zanim zemdleję, coś chcę powiedzieć.
- West... - mruczę, podnosząc z trudem rączkę. Ill mu powiedział, żeby nas przypilnował. Cokolwiek to znaczy, mam nadzieję, że może trochę podejdzie i mnie usłyszy. - Jak to przeżyję... proszę mi... nie płacić - kończę, opuszczając dłoń bezwładnie. Boli. Zamykam oczy. - Raany... co za kac... Nie, to tak nie może być... - Trzeba otworzyć gały z powrotem, bo tak było jeszcze gorzej. O niebiosa, nic nie ogarniam... Co ja chciałam? Jestem ranna... Próbuję znów poruszyć ciałem i jakoś się podnieść do pozycji "w jakimś stopniu siedzącej". Nie dość że wszystko boli, to jest jak zdalne sterowanie bardzo uszkodzonym robotem, który niezbyt reaguje na jakiekolwiek polecenia. Nie mam co robić... postaram się więc zdjąć to, co zostało z ubrań na tych miejscach ciała, które są najbardziej poparzone. Pewnie wszystkie. Nic na siłę, zresztą i tak nie dałabym rady oderwać czegoś, co przywarło... Ech. Tej kurtki już na pewno nie uratuję, plecaka również. Może będę potrzebować przeszczepu skóry? To byłoby niefortunne. Mam nadzieję, że znajdą się jacyś czarodzieje od leczenia w okolicy. Jak mam w ogóle żyć, to wolałabym nie wyglądać jak potwór.

- Żyje...jakoś. Ważne...że uwolniłem...ciebie...- Wymamrotał osłabiony, z trudem odnajdując w głowie odpowiednie słowa i przekładając je na poprawną wymowę.
Bolało straszliwie. Ledwo co był w stanie utrzymać swoją świadomość na ryzach.
Nie pamiętał czy kiedykolwiek był tak bardzo poturbowany jak teraz. Jak już to na pewno nie miał tylu oparzeń co teraz.
Miał dość. Chciał już naprawdę pozwolić sobie zemdleć i mieć święty spokój z tym wszystkim, ale nie mógł jeszcze.
Mimo, że kamień mu spadł z serca, że Lilin była teraz bezpieczna, stwór nadal "żył".
Nie chciał i nie był w stanie przywrócić już gniewu i nienawiści, jaka od niego wręcz pałała, jeszcze nie dawno.
Nie pragnął tak bardzo unicestwić własnoręcznie tego demona, ale chciał by wszyscy obecni byli bezpieczni. A wyglądało na to, że Reakwon im to zagwarantuje.
Wyglądało na to, że rola Lindowa póki co się zakończyła i naprawdę może udać się na spoczynek.

- Jeszcze... tylko... raz.
Lindow podparł się lewą ręką do góry, lecz natychmiast upadł. Ból odmawiał posłuszeństwa jego ciału, ale nie poddawał się.
Ostrożnie i uparcie obrócił się tak, by znaleźć się przodem do mrocznej masy, lub przynajmniej by mógł go dobrze zobaczyć. Następnie wyciągnął swoją przeklętą prawicę i wycelował w stronę przeciwnika, którego już wszyscy raczej mamy serdecznie dość i zbierając swoją moc magiczną strzelił w niego Kule Ognia(B), mając na uwadze by nie zrobić krzywdy gościowi w czapce. By to byłoby doprawdy kompromitujące.
Po wykonaniu swojej akcji, czarnowłosy z powrotem opadł na ziemi i skupił się na oddechu, marząc o zniknięciu bólu.

Angeldria:
Niestety, Lindow nie posiadał dostatecznie dużo siły, by być w stanie się chociaż obrócić. Ale udawało mu się jeszcze utrzymywać przytomność, ba, nawet pogadać z Lilin. Znaczy pogadać. Wymienić po kilka zdań.
-Spokojnie, nie masz się o co martwić. - usłyszeli pracodawcę, który zbliżył się do nich. Wszak zasłaniał ich Ill, który zaraz miał przystąpić do rozpierdzielania zarówno tego pomieszczenia, jak i stwora. Rzucił bomby, ale bestia już zaczynała unikać. Mimo wszystko, dostała kilkoma i odrzuciło ją, acz wyrżnęło po drodze w grób, za którym to schowała się przed wyrzuconym pośpiesznie shurikenem, przez co, choć trochę próbowała zminimalizować dmg, choć wydany przez nią ryk przeczył temu. Co gorsza, budowla zatrzęsła się i zaczynała się zawalać. Dach upadł z głośnym hukiem, blokując grupce magów wyjście. Przez moment była cisza, a jedynym światłem było to, dochodzące przez zawalony sufit z lacrymy na górze pomieszczenia. Ciężki oddech był jedynym dźwiękiem dobywającym się stąd.

I wtedy właśnie to nastąpiło. Szybki atak czarnych nici spomiędzy gruzów, zaatakował Illa. Nici leciały, chcąc opleść jego nogę, gdy nagle drewniana laska wbiła się między nim a nićmi. Po chwili przy niej wylądował owy starszy kapłan. Ten sam, który zdawał się ledwie utrzymywać na nogach, mający problem z chodzeniem, teraz zdawał się wręcz być w pełni sił i tylko starość wymalowana na jego twarzy jasno informowała, że ma on swoje lata. Po chwili zaś wziął laskę, która wbiła się na jakieś 5 centymetrów w podłoże i bez problemu ją wyciągnął, a następnie, delikatnie stuknął nią o podłoże. Pomieszczenie wypełnił jasny, ciepły blask, w którym jedynym kontrastem były czarne nici, które po chwili ulegały dematerializacji.

Następnie, gdy światło zniknęło, starszy mężczyzna upadł, ciężko oddychając.
-W-wybaczcie. - wystękał z podłogi, a obecny tu pracodawca ruszył, chcąc podnieść lekko jego głowę. -Myślałem, że go zabiłem wieki temu. Nie przypuszczałem, że ukrył się za bramą. - po czym zakaszlał, jednocześnie wypluwając trochę krwi. -Najwidoczniej wreszcie moje życie dobiega końca... - mruknął na spokojnie, zupełnie pogodzony z losem. -Należy im się nagroda... prawda? - mruknął do Westa, a ten skinął głową i odparł:
-Dostaną wszystko, co im się należy. - potwierdził.
-Dobrze... - następnie zaś spojrzał na Lindowa i Ryudogona. -Wybaczcie, od tak dawna tego nie używałem, że efekty dosięgły również was. Powinny ustąpić w przeciągu kwartału, może szybciej... - powiedział słabym głosem, a następnie ponownie zakaszlał wypluwając trochę krwi. -Podaj mi Jabłko... - wystękał po chwili, a West dał złoty przedmiot umierającemu, starszemu mężczyźnie, który ujął go w dłonie, a Emil rozbłysł delikatnym, przyjemnym światłem. Kapłan wziął głęboki oddech, odkaszlnął, a następnie przemówił -Na mocy mojego tytułu herolda, jednego z ośmiu sług, zdejmuję z ciebie ograniczenia. Niech wiedza dostępna nam, dostępna twoim właścicielom się stanie. - a Jabłko rozjarzyło się mocniej. Następnie zaś... upadło z jego ręki, a mężczyzna cicho zachichotał -Nie mam już siły nawet go utrzymać... - po czym dodał -Zniweczyłem część ograniczeń z Jabłka, jednak część nadal będzie. Nie mam do nich pełni praw. Ale cieszę się, że to w wasze ręce wpadł twór Kevana... - mruknął, powoli zamykając oczy, a magowie zaczynali odczuwać swoje ciała. Wciąż były obolałe i w ogóle potrzebowali odpoczynku, znacznie dłuższego (zwłaszcza nasz ranny duet), ale było już okej... a kapłan wyzionął ducha.

Następnego dnia odbył się uroczysty pogrzeb. Zgodnie z ostatnią wolą, którą zapisał i przekazał swoim podopiecznym, nikt nie został obarczony kosztami. A magowie byli w końcu wolni...

Minerva:
I... nic. Wciąż... nadal...

Raekwon: 133 MM | -3 Shuriken, -7 bomb | 80.000 80 PD, 5 dni przerwy od misji
Ryudogon: 25 MM | 80.000 50 PD, Przez 3 miesiące fabularne nie może używać magii (można leczyć na fabule), 5 dni przerwy od misji
Minerva: 50 MM |
Lilin: 0 MM | Rany zaleczone | 80.000 90 PD, 5 dni przerwy od misji, 3 dni w szpitalu
Lindow: 40 MM | Rany zaleczone | 80.000 60 PD, Przez 3 miesiące fabularne nie może używać magii (można leczyć na fabule), 5 dni przerwy od misji, 3 dni w szpitalu
Misja: Każdy z misji otrzymał także i Oko Aratara

Oko Aratara:

Przybliżona "wspólna" mapka podziemi.

Jesteście wolni, poza Minervą @_@ //Edit via Finn -> https://ftpm.forumpolish.com/t3368-pomieszczenie-z-celami#62980 Minerva tutaj o/