Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

Moje Przypuszczenia dotyczące tego sklepu sprawdziły się w stu procentach. Miałem rację, że w tym sklepie nie uda mi się dostać moich magicznych pieczęci jednak nie dostałem spodziewanej przeze mnie precyzyjnej odpowiedzi odnośnie dojścia do sklepu z przedmiotami magicznymi. Nie miałem jednak pretensji do sprzedawcy, gdyż nieporozumienie pojawiło się wyłacznie z mojej winy. gdyż nie doprecyzowałem pytania.
- Przepraszam za kłopot, ale nieco źle się wyraziłem - odpowiedziałem - Czy wiedziałby `Pan może, gdzie jest taki sklep magiczny? Byłem u niejakiego Abdula, ale strasznie nie miły facet i wolałbym nie spotykać go ponownie. Czy jest gdzieś może jakaś alternatywa tego sklepu w Fiore?
Potem pozostało mi liczyć tylko na uprzejmość sprzedawcy i udzielenie informacji.

Widziałem, że mój rozmówca nie był specjalnie zadowolony z mojej obecności. Nie chcąc dalej zrażać sprzedawcy postanowiłem oddalić się bezpiecznie, ponieważ możliwym jest, ze kiedyś będę jeszcze potrzebował tutejszych usług.
- Przepraszam za kłopot i dziękuję za odpowiedź oraz radę - powiedziałem ruszając w stronę drzwi - Jeśli będę potrzebował broni z pewnością się do Pana zgłoszę
Wiedziałem, że gdy tylko zostanę królem Stelli postaram się, aby to klienci byli Panami w sklepach i to oni napędzali rynek, a nie odwrotnie. Czasy, gdzie to sprzedawcy rządzili kojarzyły się z biedą w kraju i niewielka ilością towaru na rynku. Jednak nie czas był jeszcze na to. Teraz udałem się w dalszą podróż.

[z/t]

Nadszedł czas, że należało pomyśleć o jakimś rozsądniejszym ekwipunku, który pomógłby w nieco łatwiejszej eliminacji przeciwności losu. Prawdę mówiąc Takiś nosił już przy sobie sporo różnego żelastwa, ale wciąż był jakoś niezadowolony. Jego magiczna moc opierała się na wzmacnianiu, a byle kawałek stali z ostrym czubkiem nie zawsze jest wystarczający. Jego drobne, piękne nóżki zaprowadziły go pod budynek okrzyknięty sklepem z bronią. Wszedł do środka bez wahania rozglądając się najpierw nieco po pomieszczeniu jakby był niepewny czy znalazł się w odpowiednim miejscu. W końcu skierował się w głąb, aż podszedł do lady.
- Hejo~! - przywitał się melodyjnym głosem na tyle głośno, aby każdy go usłyszał nawet jeżeli nikogo nie było przy ladzie. Poczekał, aż czyjeś oczęta się skupią na nim spoglądając po sklepie z uśmiechem. W końcu ruszył z konkretami.
- Chciałbym zapytać ile kosztowałyby takie specjalne nożyki do rzucania. Chodzi mi o zwykłe stalowe, mierzące dwadzieścia osiem centymetrów zaostrzone niby jednostronnie, ale druga strona przez jakiś kawałek... powiedzmy, że przez połowę długości ostrza również byłaby zaostrzona, lecz w taki sposób, by ułatwić wbijanie. Zależy mi, aby taki nożyk był idealnie wyważony do rzutów każdego zasięgu i wytrzymały, by nie złamał się, ani nie stępił szybko. Ważne też, aby był niesamowicie ostry! Tak ostry, że zdolny bez problemu przeciąć ciało, chociaż najbardziej i tak chodzi mi o łatwość z jaką przebijałby. Ogólnie - najwyższej jakości nożyk do rzucania. Ile kosztowałby jeden, a ile powiedzmy trzy czy pięć? - mówił wszystko z uśmiechem gestykulując przy tym tak aktywnie, jakby co najmniej opowiadał fascynującą historię pełną wydarzeń i zwrotów akcji. Po tym chwilowo zawiesił się jakby, a tak naprawdę, to oczekiwał na odpowiedź. Nagle jednak jakby przypomniał sobie o zostawionym włączonym żelazku zrobił zdziwioną minę i otworzył szerzej swoje złote oczka.
- Aaah! I jeszcze chciałbym prosić o dwie takie sakiewki na ekwipunek. Żeby każda z nich pomieściła przynajmniej dwadzieścia pięć shurikenów lub kunaiów. - no i chyba więcej nic do głowy mu nie przyszło, bo zamilkł i nucąc sobie tylko jemu znaną melodyjkę stał z uśmieszkiem w oczekiwaniu na odpowiedź.

Młody mag przysłuchiwał się krótkiej wypowiedzi sprzedawcy jakby wysłuchiwał filozoficznej debaty. Z przymrużonymi oczyma kiwał głową, a niekiedy je zamykał i kiwał jeszcze mocniej niczym mędrzec wsłuchując się w odpowiedzi swoich uczniów. Poczekał też cierpliwie, aż mężczyzna przyniesie sakwy, które wziął w dłonie i dokładnie oglądnął. Nie chciał kupować jakiegoś szmelcu. Może i zachowywał się jak dzieciak o zubożałej populacji szarych komórek, ale z pewnością nim nie był. Uśmiechnął się przyjaźnie i udawał, że zaczął liczyć na paluszkach ile go to wykosztuje. Testował cierpliwość faceta, który akurat tą cechą raczej nie słynął. Chwilkę mu to zajęło, aż w końcu podniósł łebek i ponownie wyszczerzył swoje białe ząbki.
- Biorę dziesięć nożyków i te dwie sakwy. Razem kosztowałoby mnie to sześć tysięcy sto klejnotów, ale... - tutaj sobie przerwał i zaczął szukać po kieszeniach czegoś. Wyciągał na ladę lizaki, gumy, cukierki, a między tym shurikeny i kunaie, aż w końcu wyciągnął nieco pomięty świstek papieru. - ...ale mam taki kupon rabatowy. Dwadzieścia pięć procent taniej. Czyli kosztowałoby mnie to wszystko zaledwie cztery tysiące pięćset siedemdziesiąt pięć klejnotów, zgadza się? - powiedział i nie czekał, a zaczął wyciągać swój majątek odliczając z niego odpowiednią część i zostawiając ją na ladzie, by szybko schować cały swój tobołek jaki nosił w kieszonkach. Chciał wykorzystać ten rabat na jakieś większe zakupy, ale ani on, ani jego magia nie wymagały niczego więcej oprócz kilku piekielnie ostrych nożyków. Mężczyzna ruszył znów w zapewne na zaplecze i przyniósł zamówienie Takisia, na które ten zareagował radosnym, podekscytowanym śmiechem.
- Woah! Są piękne! Dziękuję! - powiedział i szybko przepakował swój cały ekwipunek do sakw, które przypiął sobie do paska - po lewej i prawej stronie. Teraz elegancko jego ekwipunek nie obciążał mu spodenek niemalże ściągając ich z jego zgrabnego tyłeczka, a zwisał sobie na mocno przyciśniętym paseczku. Odwrócił się i podskakując opuścił sklep.
- Papa~! - pożegnał się melodyjnym głosikiem i zniknął za drzwiami. To był dobry dzień.


Z/t
//Korzystam z kuponu rabatowego, który dostałem w eventach świątecznych. Za pozwoleniem Nanaś sam się obsłużyłem.

Dzierżąc w ręku woreczek pełen klejnotów, z Sisi na ramieniu i z uśmiechem na ustach, radosnym krokiem idę do sklepu z bronią w Magnolii. Są rzeczy, które mogą się przydać w podróży i w obronie dobra przed złem. Poza tym, swego czasu słyszało się wiele opowieści o wspaniałych rycerzach. Zaś niemalże każdy rycerz miał niezwykłą zbroję. Oczywiście to nie zbroja czyni rycerza rycerzem, tylko jego czyny. Jednakże skoro istnieje możliwość posiadania własnej zbroi, to dobrze byłoby taką posiadać.
- Dzień dobry! – oznajmiam radośnie na wejściu. Powoli wchodzę do środka i rozglądam się na prawo i lewo, szukając sprzedawcy.
- Chciałbym kupić karwasze. Na prawą i na lewą rękę. Niestety nie znam się zbytnio na metalach i nie wiem jaki mógłby być najlepszy. Przede wszystkim powinno to być coś wytrzymałego, żeby się nie popsuło od razu. A najlepiej jakby to był taki metal, na którego nie mogłaby wpłynąć moc magiczna, przez co byłby na nią bardziej wytrzymały. I przydałoby się jeszcze, aby były całkiem wygodne, żeby nie ograniczały niepotrzebnie ruchów – składam zamówienie i spoglądam na Sisi. Ta kiwa głową, co oznacza, że chyba wszystko powiedziałem dobrze. Nie wiem ile będzie mnie to kosztować, dlatego póki co decyduję się jedynie na karwasze. Oczywiście o wiele lepiej byłoby od razu skompletować całą zbroję, ale po kolei. Lepiej na nią wydać trochę więcej i mieć ją na dłużej, niż żeby było to coś, co miałoby się od razu zniszczyć.

Sklep wyglądał nieco inaczej, aniżeli zazwyczaj. Chociaż nie było w nim zbyt dużo klientów, blondyn mógł spostrzec jak tu i ówdzie unosiły się różne miotły, mopy, czy ścierki do ścierania kurzy. Zbroje zdawały się lśnić na błysk, a ostrza mieczy wydawały się jeszcze ostrzejsze niż normalnie. Normalnie brać i kupować całe wyposażenie. Mimo to w zasięgu wzroku znajdywała się jedynie niewysoka, ruda dziewczyna, która najwyraźniej przysnęła za ladą, a przynajmniej siedziała z głową położoną na ręku i zamkniętymi powiekami. - Kar... co? - zamrugała zaskoczona, kiedy dotarło do niej pytanie chłopaka, a ona zaczęła powoli kontaktować. Wydawać się mogło, że nie znajduje się w miejscu, do którego przywykła, jednak postanowiła nie poddawać się i zdobyć nieco renomy też dla tego drugiego, znanego jej sklepu. - Hehe... Zwykle tutaj nie pracuję, ale wiosenne porządki i te sprawy... Em... Odpornych na magię raczej nie znajdę, ale takie ze zwiększoną wytrzymałością hm... - powiedziała, przyglądając się uważnie rękom chłopaka, po czym zniknęła na chwilę na zapleczu. Wróciła stamtąd z dwoma, wyglądającymi na nieco ciemniejsze, niźli srebrne, karwaszami, które miały idealnie pasować do rąk Feelana, a przynajmniej do nich się dopasować. - Wykonane są z materiału znacznie wytrzymalszego niż większość zwykłych metali, a do tego powinny pasować idealnie, a przynajmniej nie uwierać i... są dość lekkie. Za oba to będzie jakieś... 25 tysięcy? - rzuciła po chwili zadumy, kładąc towar na ladzie, coby następnie poczekać na reakcje blondyna. Do tego wszystkiego uśmiechnęła się, aby następnie obrócić się na krześle, które - wierzyć lub nie - było obrotowe.

Całkiem ładne i interesujące okazuje się być to miejsce. Jest tu tak dużo ciekawych rzeczy! Pani sprzedawczyni wydaje się być trochę zmęczona, ale jakby nie patrzeć jest bardzo miła. Dość szybko wraca z całkiem ładnymi karwaszami.
- Chyba będą dobre. Mogę je przymierzyć? – pytam, sprawdzając czy są dobre. Wyglądają na porządne i wytrzymałe, do tego świetnie pasują. Kolor też mają ładny. Ta dziewczyna musi mieć naprawdę wspaniałe oczy, skoro po samym spojrzeniu potrafi określić jakie będą pasować najlepiej. Ich cena zaś zdaje się być całkiem przyzwoita. Chyba warto tyle na nie wydać. – W porządku, biorę je! – oznajmiam, wysypując z woreczka odpowiednią ilość klejnotów. Ten wciąż jednak pozostaje dość ciężki, a to oznacza, że oprócz karwaszów będzie mnie stać na coś jeszcze. Tak mi się przynajmniej zdaje…
- W sumie… Przydałyby mi się jeszcze naramienniki. Mogłyby być z tego samego rodzaju metalu, żeby pasowały do karwaszów. Znajdą się takie szersze, które oprócz samych ramion osłaniałyby jeszcze szyję po bokach? I mogłyby być na tyle długie, by zasłaniać całą górną część ramienia, od łokcia w górę. Oprócz tego, kupiłbym jeszcze nagolenice, również z tego samego materiału, osłaniające piszczele wraz z kolanami. Nie wiem czy na to wszystko starczy mi pieniędzy… W razie czego, to ile kosztowałby jeszcze kirys, osłaniający pierś i plecy? – dopytuję, sprawdzając zawartość woreczka z pieniądzem. Zdaje się być tego wszystkiego całkiem dużo, a nie chcę zbytnio przemęczać sprzedawczyni ciągłym bieganiem na zaplecze.

- U... upupu... - wydobyło się jedynie ze strony rudej dziewczynki, kiedy padły kolejne zamówienia. Wszystko po to, aby zasłoniła łapką usta, tamując nagłą falę śmiechu. Minęło dobrych kilka minut, aż w końcu sytuacja została opanowana, a ona sama ruszyła ponownie na zaplecze. Więcej czasu zajęło jej wrócenie z niego, jednak chłopak mógł zobaczyć, że ciągnie na różowym wózku w czarne jednorożce coś, co wyglądało jak sterta złomu. No - oczywiście po dokładniejszym wglądzie dało się dostrzec pomieszane elementy zbroi w różnej kolorystyce. Była nawet taka, która posiadała czerwone zabarwienie i kwiecistą ornamentykę! - Trzeba było tak od razu. Naramienniki i nagoleniowice po 30 za parę, a to irys tak po... 80. Znaczy się w tysiącach! - orzekła dziewczyna, dumając przez krótką chwilę, aby potem dodać ciche: - ...strasznie drogie te kwiatki.

Spoglądam na Sisi lekko zdziwiony, kiedy sprzedawczyni zaczyna się śmiać. Czy powiedziałem coś nie tak? Lecz to całkiem dobrze, że jest radosna. Widać, że rozpiera ją pozytywna energia. Uśmiecham się do niej, dając znać, iż nie przeszkadza mi wcale jej śmiech, a wręcz przeciwnie. Jest czymś co cieszy również mnie. Czekając, aż wróci rozglądam się po sklepie, głaszcząc Sisi palcem po głowie.
- Całkiem miła z niej osoba. Ogromną odpowiedzialnością musi być prowadzenie takiego sklepu – mówię do gołębicy, a ta potwierdza moje słowa kiwnięciem głową.
W końcu sprzedawczyni wraca, ciągnąc wózek, pełen rzeczy. Całkiem ciekawych, tylko po co przyciągnęła ze sobą ich aż tyle? Może rzeczywiście coś źle powiedziałem...
- Może pomóc? – pytam, widząc jego zawartość. Raczej nie wygląda na lekki, a postura rudowłosej jest dość mizerna. Lecz chyba nie jest to potrzebne.
Słysząc cenę kolejnych elementów pancerza spoglądam do woreczka z klejnotami, potem na dziewczynę, na Sisi i z powrotem do woreczka. Zdaje się, że będzie tego trochę za mało, żeby na wszystko było mnie stać. No cóż… Nie można mieć wszystkiego naraz! Wysypuję całą zawartość woreczka. I znowu jest pusty… Lecz to nic nie szkodzi! Pieniądze przecież nie są najważniejsze! Jest przecież tyle innych wspaniałych rzeczy, z którym można się cieszyć!
- Póki co wystarczą naramienniki i nagolenice – mówię, ale chwila… Szybko przeprowadzam odpowiednie działania matematyczne, obliczając ile miałem w woreczku, a ile wydałem. To oznacza, że może mnie jeszcze na coś stać!
- Przepraszam. Że nie jestem w stanie naraz określić czego dokładnie chcę i przez to musisz tak często wracać na zaplecze, ale nie znalazłby się jeszcze pelerynę z kapturem? Taką z nieco lepszego materiału, niż zwykły. Takiego dobrze chroniącego przed deszczem. I wytrzymałego, żeby nie dało się go przebić strzałami, chociaż… Najlepiej w cenie dwóch tysięcy klejnotów. Więcej już nie mam – mówię uśmiechając się niezdarnie. Mam nadzieję, że nie jestem za dużym dla niej problemem, chociaż póki co wygląda na całkiem zadowoloną.

Zbieranie wyposażenia mogło wydawać się czasochłonne i kosztowne, jednak... czy opłacało się? Wiedział to tylko blondyn. Zapłaciwszy za swoje wyposażenie śmiało mógł nazwać się jego dumnym posiadaczem. To jednak nie był koniec zakupów chłopaka. Ten miał jeszcze odrobinę gotówki, jednak dziewczyna przybrała nad wyraz strapioną minę. - Oj, oj... za tyle raczej niczego takiego nie będzie. Najwyżej przeciwdeszczowa, która nie zmoknie tak łatwo, jeśli w ogóle przy zwyczajnym deszczu, ale tak to pewnie z 250 klejnotów kosztuje - mruknęła jedynie zamyślona, wyciągając coś spod blatu, co przypominało zielonkawą kapotkę z kapturem. Najwyraźniej tylko tyle mógł otrzymać chłopak za swoje finanse w aktualnej sytuacji majątkowej, jednak kto wie... może kiedyś zbierze pokaźniejszą sumkę.

- No trudno – odpowiadam lekko zmartwiony tym faktem, że nic lepszego się nie znajdzie. – Może innym razem. To chyba będzie na ten czas wszystko.
Zbieram niewydane pieniądze do woreczka. Patrzę z podziwem na zakupione elementy zbroi. Może i nie jest póki co pełna, ale i tak sprawia wrażenie dobrej, solidnej, porządnej. Całkiem zadowolony z tego co udało się kupić, odrzucając zmartwienie z powodu tego, czego się nie udało, uśmiecham się jeszcze raz do sprzedawczyni.
- Jestem niezmiernie wdzięczny za poświęcony mi czas. Teraz odchodzę, ale mam nadzieję, że jeszcze wrócę. To do zobaczenia! – oznajmiam, chyląc lekko czoło w ukłonie, a następnie opuszczam sklep pełnym radości krokiem. Zostawiam za sobą swój dotychczasowy dorobek.

- To pożegnanie było trochę za bardzo patetyczne – zagaduję do Sisi. – Zresztą, nawet jeśli, to chyba dobrze.  Choć mogłem po prostu powiedzieć do widzenia. Sam już nie wiem… W każdym razie czuję się teraz z tym pancerzem taki… Jakby to powiedzieć? Rycerski? Sisi, jak sobie wyobrażasz mnie jako rycerza? Myślisz, że mógłbym zostać wielkim bohaterem w lśniącej zbroi, na wspaniałym białym rumaku? Oczywiście z tobą u mojego boku! Bez ciebie to nie miałoby zbytnio sensu. Tylko sporo to wszystko kosztowało, ale w sumie coś jeszcze nam zostało. Chociaż ponoć niebezpiecznie jest nosić przy sobie pieniądze…
I tak mówiąc do niej idę w świat szeroki, tam gdzie nogi poniosą.

[z.t]

Wszedłem do sklepu, niezmiernie się spiesząc, chcąc dokonać zakupu na przyszłą misję.
Dokładnie wiedziałem czego chcę. W oczy od razu rzuciło mi się stoisko z najróżniejszymi broniami siecznymi.
-Witam, potrzeba mi czegoś, co będę mógł ukryć w szatach... Myślałem nad tanto i chyba wezmę trzy sztuki. 15 centymetrów, 25 centymetrów i 30 centymetrów. Najlepiej obosieczne-
Hmmm, według cennika, razem powinno wyjść 2850 , tak więc położyłem odliczoną kwotę na ladę, zebrałem towar i wyszedłem. Teraz jestem przygotowany na misję.

[z/t]