Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

- Panie Wieża Eiffela? - powtórzył lekko zdziwiony. A to mała wredota, jeszcze odszczekuje. Chyba nie można tak tego zostawić nie? No Shinji nie mógł. Wyszczerzył ponownie żabki w kierunku nieznajomej.
- Jaka Wieża Eiffela? Mam normalny wzrost. To ty ledwie co odrastasz od ziemi~ - rzucił w jej kierunku pochylając się tak, żeby nawiązać kontakt wzrokowy. Po tym wtał i zmierzył jej wzrost przykładając dłoń do jej głowy a potem przyłożył ja do siebie. Oczywiście w teatralny sposób obniżył ją "w drodze" między niby, coby wyszło że jest jeszcze niższa niż jest. Yare Yare, była naprawdę niska.  Uwielbiał takie małe złośliwości kiedy to mógł się troszeczkę z kimś podroczyć. Ta dziewczyna nadawała się do tego idealnie. Widać po niej było, że nie cierpi kiedy się zwraca uwagę na jej wzrost.

Ale teraz było coś ważniejszego.
-Whoa~! Jest super, dokładnie taki jak sobie wyobrażałem. Biorę~! - wykrzykiwał entuzjazmując się tym jak dziecko po otrzymaniu nowej zabawki. W sumie trafne porównanie. Mejiro był trochę jak dziecko, a to była jego nowa zabawka. I nie wyszło tak drogo jak się spodziewał. Więc tym bardziej zadowolony położył 900 klejnotów.
Odszedł od lady, ale nie wyszedł. Zatrzymał się w połowie pomieszczenia.
- Etto... Słyszałem o jakiejś loterii. Ma pan jeszcze jakieś losy? - zapytał. Lubił takie rzeczy. To ekscytujące, wyrzucasz pieniądze sam nie wiesz na co. Trafić możesz coś cool, albo jakiegoś bubla.

MG

Sprzedawca wręczył Nori dwa sztylety i zainkasował od niej zapłatę za ów przybytek. Tymczasem Senji prócz kupna swojego Kukri wyraził też chęć wzięcia udziału w loterii, tak więc sprzedawca zabrał mu 1.000 dodatkowych klejnotów i pozwolił wylosować z miseczki los. Po krótkim losowaniu, Mejiro wyciągnął papierek i rozwinął pokazując mężczyźnie karteczkę z numerem "91". Sprzedawca odebrał od niego kawałek papieru i udał się na zaplecze wracając z Halabardą. Miała dwa metry, u góry zakończona ostrym szpicem, posiadała jedno ostrze i była dość ciężka, ale Shinji dałby nią radę jakiś czas walczyć. Widać miał szczęście i wygrał jedną z lepszych nagród.

Nori, dziękując, położyła na ladzie zapłatę za dwa sztylety, które po chwili otrzymała od sprzedawcy, jednakże ten nie był zbyt miły i nie udzielił jej odpowiedzi na pytanie, gdzie może znaleźć sklep z magiczną bronią. Och nie chciał reklamować konkurencji? No cóż, trudno. Znajdzie sama. Teraz ma jednak ważniejszą sprawę na głowie... musiała się odszczekać temu bezczelnemu facetowi, który cały czas nabijał się z jej niskiego wzrostu. Jak tak dalej pójdzie zacznie na nią jeszcze deska wołać (Nori ma kompleksy na punkcie braku cycków). Już miała się odszczeknąć, kiedy zaczęła kaszleć. Kurz... kiedy ten sprzedawca tutaj sprzątał?! Po chwili jednak jej przeszło i powiedziała:
- Wysoki jak brzoza, głupi jak koza... to że jestem niska nie robi ze mnie dziecka!- Powiedziała w jego stronę. Nie da się obrażać, nie jemu.- Niska wzrostem, wielka duchem, ot co!- Prychnęła w jego kierunku.
To nie było w stylu Norki, żeby się tak denerwować. Zawsze jest spokojna i opanowana, ale ten gościu działał jej na nerwy, gdy patrzył na nią z góry.

- Może to nie był najlepszy pomysł... - stwierdził na głos białowłosy zakrywając dłonią lewą połowę twarzy. Była to reakcja na wniesioną przez sprzedawcę broń. Wielka~ W przeciwieństwie do jej nowej znajomej ta broń była wielka. Chyba zbyt dłużą jak dla niego, nie specjalnie spodobała mu się nowa broń. Ciekawe ile by za nią teraz dostał jakby chciał ją oddać? - Taka myśl co prawda przeszła mu przez głowę, ale tak naprawdę nie miał zamiaru tego zrobić.
- Naprawdę nie wiem czy się cieszyć... - wciąż narzekał stawiając nową broń obok. Dokładnie się jej przyjrzał. Ale zaraz, czy dobrze usłyszał?
- Ehhh?! - zawył patrząc spode łba na dziewczynę. - Coś ty powiedziała smarkulo? - ale uniesiona w irytacji lewa brew opadła ponownie równając się z prawą. Dziwną minę zastąpił błysk równych białych ząbków.
- Taa... to nie to czyni z ciebie dziecko. - dodał uśmiechając się jeszcze paskudniej. Z twarzyczki dziewczyny zjechał trochę niżej. Zatrzymał się na moment tak, żeby Nori nie miała wątpliwości gdzie jego spojrzenie pada. (Piersi... Sama, żeś podpowiedziała. x:)
Po tym rzuciła jakże epicką kwestię, słysząc ją Shinji tylko westchnął cicho i zarzucił halabardę na ramię.
- Hai hai... wielka duchem, trzymaj się tego mała. - powiedział do niej zwyczajnie, bez żadnej drwiny czy złośliwości w głosie. Jednocześnie wolną ręką pacnął ją dwa razy w łepetynę. Po tym rzucił swoje "Dziana~" zostawiając ją za plecami. Kiedy mijał drzwi dało się jeszcze usłyszeć coś ala "Cholera jasna, jakie to nieporęczne." A po tym zniknął.

~Z tematu~

Nori już miała wychodzić, ignorując faceta, kiedy ten nazwał ją smarkulą. Wkurzyła się na niego. Ale to jeszcze nie było najgorsze, bo potem... spojrzał się na jej piersi (a raczej ich brak) i to ją wkurzyło do końca. ZBOCZENIEC! Nie dość, że wredny, to jeszcze pedofil... chyba. Ale tak naprawdę chodziło o to, że w ciągu kilku minut nadepnął jej dwa razy na odcisk... Była mała, drobna i na dodatek płaska. Wkurzył ją... była wręcz na niego wściekła, a ten stan do niej był baaardzo niepodobny. Zawsze jest raczej opanowana... tylko teraz... jakoś ją to wkurzało. Postanowiła za nim wyjść. Dorwie go... i mu przywali.
- Do widzenia!- Rzuciła jedynie, wychodząc ze sklepu.

zt

Acl maszerowała sobie pomimo ogólnego rozgardiaszu w Magnolii w stronę sklepu z zabawkami. Inkwizycja Inkwizycją, nie jej problem. Miała z kolei inny - jej siła była marna, nawet ją zaczęła jakaś dobroć za serce brać, co jest wręcz niedopuszczalne, aczkolwiek dzięki tej próbie mogła nabrać hartu ducha, jak i nauczyć się cierpliwości. Taaak, cierpliwości i opanowania! Ile to więc trzeba mieć samoopanowania, żeby nie zadźgać irytującej poczwarki tylko jeszcze doradzić, podać pomocną dłoń... Tsukiko by jednak tego nie doceniła. Na dobrą sprawę... Tsukiko była zwykłą smarkulą. No proszę, ile mogła mieć lat? To Aclarie nie obchodziło, starczył jej fakt, że sama żyje więcej niż przeciętny człowiek. Na dobrą sprawę zaczęła powoli zapominać, dlaczego dotrwała do tych czasów. Ehh....

Weszła do sklepu z uzbrojeniem. Pusto. Znaczy się nie było klientów. Czyżby wszyscy fajcili o wolność i inne pierdoły? Najwyraźniej. Podeszła sobie do jednej z gablot z katanami. Jej była za duża. Mały fail przy zakupach, ale to nic, zaraz się naprawi. Spojrzała w portfel. Spokojnie może sobie pozwolić na większe zakupy. Jednak zabójstwo tego maga Gwiezdnych Duchów było wyjątkowo opłacalne. Zaczęła przyglądać się w skupieniu katanom, by ostatecznie stwierdzić, że te nie są zbytnio dla niej. Potrzebuje czegoś lepszego. - Mają państwo na składzie katanę, długość głowni około 90 centymetrów i z tsuką obłożoną czarnym jedwabiem? Do tego mile widziane ostrze ze stali damasceńskiej i saya z ciemnego drewna. - po złożeniu zamówienia zaczęła czekać na towar. O dziwo zaczęła się niecierpliwić już jak tylko skończyła mówić. No i całe kilkanaście minut trenienia owego zapomnianego skilla poszło w las. Wziąć, zapłacić, wyjść i w drogę. - A i jeszcze 15 sztyletów do rzucania z możliwością dowiązania żyłki. O, i koszt żyłki poproszę za metr.

MG

Solidny klient to dobry klient. Wchodził, mówił co chciał i wychodził. Tacy klienci napawali serduszko sprzedawcy radością. Dlatego usłyszawszy zamówienie dziewczyny przyniósł wszystko, łącznie z 10m liny i nożyczkami, by w razie czego odciąć od razu zamówioną długość i po sprawie.-Katana 5.000, sztylety 1.400. Za metr żyłki 70 klejnotów.-Rzekł i był już gotów zapakować jej zamówione gadżety.

Ha! Czyli co najlepsze mają na magazynie! Jak można byle co dawać na pułki, phi~! Suma sumarum Aclaria była zadowolona, o czym świadczył szeroki uśmiech na widok katany. Klasnęła wesoło w łapki, licząc sobie powoli, ile to ją wyniesie. Tak też 15 sztyletów to będzie trochę dużo. Tak, 10 będzie w sam raz. Czyli katana 5.000 ze sztyletami 14.000 to będzie... będzie będzie.... 19.000~! I jeszcze musiało jej starczyć na żyłkę na każdy ze sztyletów 10 metrów.... 100 metrów więc 7.000.
- No to 10 sztyletów i 100 metrów podzieloną na 10 części po 10 metrów poproszę. - powiedziała do sprzedawcy wyciągając 26.000 klejnotów. Jejciu, a miała tyle kasy... No nic, zdarza się. Zwinęła sztylety w kieszenie przy swoim wdzianku, zaś saye z kataną przypięła do pasa. Tak, to były udane zakupy. Radosna i cała w skowronkach opuściła sklep, wygwizdując sobie jakąś wesołą, skoczną melodię. Wypad po zabawki i od razu człowiekowi poprawia się humor! Może po drodze jeszcze jakieś sianko dla lam kupi.

z/t

Cass weszła do sklepu mając już konkretny cel, dobrze wiedząc po co przyszła. Więc zaraz po tym jak drzwi zaskrzypiały ona nie rozglądając się na boki podeszła prosto do sprzedawcy, bądź lady za którą powinien być i zadzwoniła dzwoneczkiem, żeby go wezwać, ewentualnie zawołała.
- Noże, potrzebuje noży. Takich dobrze wyważonych, do rzucania. Znajdzie się coś takiego? Ile za sztukę? Najlepiej jakby mi pan pokazał. - powiedziała lekko się uśmiechając. Trzeba było zakup dobrze rozważyć, bardzo dobrze. W końcu dziewczyna nie miała zbyt wiele pieniążków. Trzeba będzie wziąć się za jakąś misję, albo coś. Ale najpierw trzeba się przygotować, nie? Chociaż... Nie nie nie, o tym nie było co myśleć. Trzeba się było skupić na zakupach. To bardzo ważne. Dobrze, że o jakieś pasy do magazynowania martwić się nie musiała. Cały czas miała na sobie ich pełno. Takich zwyczajnych i takich z wypustkami. Przynajmniej o to jedno nie trzeba się martwić.

MG

Sprzedawca posłuchał co Cass ma do powiedzenia i ruszył na zaplecze by przynieść stamtąd kilka sztuk noży do rzucania by zaprezentować je dziewczynie. Nic wyjątkowego ot zwykłe noże do rzucania.-100 klejnotów za sztukę.-Rzekł spokojnie, podając cenę tych oto zabawek. To czy Cassandra skupi się na zakup, no i ilu sztuk, nie zależało już od niego, był jednak gotów je zapakować, odebrać zapłatę i wrócić do tego co robił zanim mu przerwano.

- Sto za sztukę... - powtórzyła biorąc do łapki jedną sztukę i ją dokładnie oglądając. Trochę nią pokręciła, pobawiła się. Sprawdziła jak w leży dłoni i takie tam pierdoły, które niby nie mają znaczenia, ale tak naprawdę są istotne. Przynajmniej jeśli ktoś myśli o sztuce miotania na poważnie. Ona myślała i dlatego wszystko dokładnie wolała sprawdzić, żeby później nie żałować. Ale wydawało się, że wszystko z nimi w porządku, nie było się czym przejmować.
- Dobra, pasują mi. - rzuciła wesoło. -Biorę. - po tym sięgnęła po sakiewkę. Wyciągnęła z niej okrągłe dwa tysiące.
- Wezmę dwadzieścia sztuk. Nie trzeba pakować. - po tym jak sakiewka wypełniona walutą zadzwoniła opadając na stół Cass wybrała dwadzieścia sztuk i umocowała je do pasków przy stroju na specjalnych wypustkach. Tak, żeby miała łatwy dostęp.
- Dzięki. Do następnego.. - rzuciła na pożegnanie i wyszła ze sklepu.

____
Klejnoty: -2k (Kupno dwudziestu zwykłych noży do rzucania.)

Po wysłuchaniu całej historii Nanayi Tsukiko kazała się dziewczynie rozebrać, by obejrzeć wypalony znak i bliznę, która powstała na plecach rudowłosej. Po kilku minutach, dłużących się Byaku w nieskończoność z powodu zdenerwowania (w końcu w tym miejscu ważyło się jej życie), zadecydowała. Została. Dodatkowo dostała długi, czarny płaszcz z głębokim kapturem, zapinany z przodu. Kaptur spokojnie ukrywał całą jej twarz, a długie rękawy zakrywały dłonie. Podobno dzięki niemu inni członkowie gildii mieli nie zadawać pytań. Sama nie była przekonana, ale co pozostawało jej, poza zaufaniem do swojej mistrzyni? Tak więc skłoniła się nisko i opuściła sterowiec. Wszak miała też swoje rzeczy do zrobienia. Jak powrót na stare śmieci.
W Magnoli musiała odwiedzić sklep z bronią. Uzupełnienie zapasów było rzeczą normalną.
- Dzień dobry~ - rzuciła energicznie, przekraczając próg sklepu i od razu podchodząc do lady. - Pięć strzał zapalających, solidne skórzane karwasze, jakiś skórzany kaftan, dobrej roboty. Ma chronić przed obrażeniami, więc powinien być nieco sztywniejszy i twardszy z zewnętrznej strony, wyścielany miękką skóra od środka. I nie może krępować zanadto ruchów - wyliczała swoją listę życzeń. Po ostatnich wydarzeniach lepiej było się ubezpieczyć i zabezpieczyć. - Hubkę, krzesiwo i coś, czym szybciej można zapalić strzały. Nie po to są, żeby się męczyć z krzesiwem. Hmm... Do tego solidny sztylet, dobrze wyważony i dopasowany do ręki. Skórzany pas i pochewkę na sztylet. Czy ja o czymś nie zapo... Nie, to chyba wszystko - rozpromieniła się w stronę sprzedawcy, oczekując sprawnego spełnienia zamówienia.

MG

Kolejny energiczny klient, szkoda że sprzedawca był bardziej ociężały i wiecznie nie zadowolony. Gdyby miał chociaż część tej energii klientów to może... nie! Po co marnować energię jak można poczytać gazetkę na krzesełku? Ewentualnie krzyżóweczki rozwiązać. Bezstresowe życie to jest to, co sobie cenił. Teraz jednak należało ruszyć tyłek z krzesła i przynieść zamówienie dziewczyny, co też uczynił.-5 strzał zapalających po 90 klejnotów za sztukę, Para karwaszy ze skóry, od łokcia do nadgarstka akurat na pani rozmiar, 600 klejnotów. Skórzany kaftan 1800 klejnotów, krzesiwo, hubka, zapałki 100 klejnotów, sztylet 160 i pas z pochwą 200. Razem to będzie 3310 klejnotów.-Powiedział czekając aż dziewczyna zapłaci i zabierze swój towar. Nie poganiał jej jednak, był spokojny, jak zawsze.

Wszystko na swoim miejscu i w stanie idealnym. Tak, wszystko, co było potrzebne. Idealnie. I nie ważyło tak dużo! Wbrew pozorom oprawiona skóra nie jest taka ciężka, jednak to ilość mogła być problemem w zebraniu wszystkiego. Nanaya zapłaciła należną kwotę, zastanawiając się, jak to zabierze, po czym zabrała się za zakładanie ekwipunku. Kaftan i karwasze trafiły na swoje miejsca, pasek i sztylet również. Hubka, krzesiwo i zapałki wylądowały w sakiewce a strzały w ręku dziewczyny. Zabrało to trochę czasu, ale jej się nie spieszyło. Sprzedawca też wyglądał tak, jakby czasu mu nie brakowało. Po dłuższej chwili skończyła i uśmiechnęła się do samej siebie.
- Do widzenia - rzuciła przez ramie i wyszła ze sklepu razem z nowym ekwipunkiem. Teraz tylko przegrupować wszystko, zaplanować i udać się do Akane Resort. Wszak poszukiwania nie mogły stać w miejscu przez cały czas.

[z/t]

Po odwiedzinach u Abdula mag Death's Head Caucus pewnym krokiem udał się do sklepu z bronią w Magnolii. Potrzebował kilku rzeczy, aby być bardziej efektywnymi w trakcie swoich misji.
- Witam. Chciałem dostać kilka towarów, może mógłbyś je sprzedać? - zapytał - Chciałem kilka fiolek i kolb laboratoryjnych, niewielkiej wielkości około 300ml. To po pierwsze. Po drugie chciałem zapalniczkę jakiejś nieco lepszej marki, ale bez przesady. Mam na myśli zapalniczkę metalową, porządną, nie taką plastikową jak w kioskach, ale też nie jakąś edycję kolekcjonerską [coś takiego co u nas za 10-15 zł kupisz]. A no i jeszcze masz może proch? Chodzi mi o kulkę z ubitego prochu o niewielkich rozmiarach. Koło 0,3dm3, nie więcej. Lont i te sprawy są zbędne. Ile kosztuje każdy z artykułów
Po tych słowach czekał na wycenę.