Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

MG

Wow. Sprzedawca chyba jeszcze chyba nigdy nie słyszał tak szczegółowego opisu tarczy, jak teraz, z ust wróżki. Jego szczegółowość przebiła wszelkie możliwe bariery i pozostawiła sprzedawcę w cichym zakłopotaniu. Kwadratowa, okrągła? Skórzana, drewniana, metalowa? Zasadniczo miała być wytrzymała, ale to mówiło tak samo wiele, jak miecz, który jest ostry. Dlatego też spojrzał na chuderlawego chłopaka, zastanawiając się, co mu dać by nie przeważyć jego osoby i chłopak mógł z tarczy korzystać bez dużych problemów. Po pewnym namyśle mężczyzna poszedł poszperać na zapleczu i przyniósł dwie tarcze - jedną drewnianą, drugą metalową. Obie były tej samej wielkości i swoim rozmiarem były w stanie pokryć całe przedramię oraz część ramienia, jeśli trzymało je się tak, jak je skonstruowano.
- Dębowa, pokryta trzema warstwami skóry. Solidna, ale cięższa niż metalowa. Druga jest stalowa, lżejsza, możliwe, że łatwiejsza w "obsłudze" - odpowiedziała, patrząc znacząco na wątłe ramionko Nevera. Gdzie te czasy wielkich herosów...

PERSPEKTYWA GREY
Ugh. To wszystko było irytujące. Wyglądało na to, że sprawa z tym draniem Escanorem wybiła mnie nieco z rytmu, a do tego jeszcze dochodził pośpiech. Więc trzeba było opisać tarczę, jaką się chciało... Nie powiem, żeby to była moja specjalizacja, bo sama tego po prostu nie potrzebowałam z oczywistych powodów. Lecz w tym świecie prawdopodobnie były wykonane one z miernych oraz bezużytecznych materiałów typu drewno bądź stal. Co do kształtu... czy to miało jakiekolwiek znaczenie? Grunt, żeby dobrze broniła. Jednak, zanim cokolwiek odpowiedziałam, to Never-kun błyskawicznie znalazł się przy ladzie, po czym wskazał jedną tarczę:
- Ja chcę tą! To jest tarcza dla prawdziwego bohatera!
... Ona wyglądała... dziwnie znajomo. Była ona stalowa, nieco większa od proponowanych, trójkątna jeśli mnie pamięć nie myliło, lecz rzucał się w oczy mi ten wzór. Nagle zdałam sobie sprawę, co mój ukochany wybrał...
- To jest Auriel! Mwhahahaha, nie spodziewałem się zastać ją w takim miejscu. Myślałem, że leży w lochach.
... Ten sam schemat co z Durandalem, jego mieczem. Czytaj - replika. Na pewno w sklepie z bronią nie sprzedawali rzeczy, która naprawdę była zaklęta.
... Miałam co do tego złe przeczucia. Na samym początku to przeszło bez większych problemów, ale teraz? Czy ona była jak Durandal, czyli miecz zrobiony na podobieństwo słynnej legendy, który był jakości zwykłego miecza półtoraręcznego? Czy to raczej była replika do powieszenia na ścianę? Chciałam oczywiście pierwsżą możliwość, bo nie wiedziałam, jak przekonać mojego bohatera do noszenia... TAK pospolitych tarcz.

MG

Sprzedawca cierpliwie czekał na odpowiedź ze strony którejś z dwójki, a tymczasem usłyszał coś, czego się nie spodziewał. Czy ten chłopak chciał TĄ tarczę? Westchnął z ciężkim sercem i wyciągnął piękną tarczę na blat, pokazując jednocześnie, z czego jest zrobiona. Była to warstewka metalu na drewnianej podkładce, magicznie wyprofilowanej tak, by pasowała do kształtu metalu - słowem - nie było pustych przestrzeni. Warstwa metalu miała około 3mm jednak nie była to czysta stal, przez co zmniejszono wagę, nie tracąc przy tym na wytrzymałości. Z kolei drewniana sklejka również była wykonana z nieznanego bohaterom drewna, ale wyglądała na wytrzymałą. Do tego w tarczy zamocowane były dwa uchwyty, dla wygody i pewności.
- Jeżeli pan chce taką tarczę... - westchnął ciężko. Cóż, nie odchodziła ona standardami od tego, co chciał sprzedać, bardziej chodziło o to, że dalece odbiegała od poręczności w walce oraz wytrzymałości oryginału. To była tylko replika. - Tylko 8k klejnotów. Nawet jeżeli to replika, swoje kosztuje.

PERSPEKTYWA GREY
Spojrzałam krzywo na to wszystko. Jeśli Never-kun się na coś uparł, naprawdę ciężko było go przekonać do czegoś innego. Zwłaszcza że wydawało mi się, że ta tarcza nie była taka praktyczna jak te zaprezentowane... Tylko był taki problem, że one były strasznie nijakie, a ta ozdobiona. Za to kiedy usłyszałam cenę, to wziąłam głęboki oddech.
8 TYSIĘCY! Za zwykły kawałek metalu? Oni chyba powariowali z tymi cenami. Za starych dobrych czasów można było kupić za to połowę tego sklepu, a teraz tylko coś takiego!?! Gdybym to była ja, to nigdy bym coś takiego nie wzięła. Lecz...
- Wow! Tylko tyle i za coś takiego! Biorę!
Wyciągnął swoje pieniądze na ladę, nie żałując tego. Westchnęłam... Czemu on się uparł na coś takiego? Przecież to była tylko replika (nie wiem, co to jest, ale brzmi zarąbiście - przyp. Never). Ale przynajmniej jakąś protekcję zapewni po ostatnich działaniach ze stron wyższych.
W każdym wypadku, kiedy sprawy mieliśmy załatwione, czas było udać się na egzamin. Mój kochany, już po wyjściu ze sklepu, wniebowzięty całym tym zakupem, podniósł palec do góry.
- Yosh! Czas pokazać światu, że jestem prawdziwym superbohaterem!
Ruszył do przodu, w stronę spotkania... A ja poleciałam za nim, zastanawiając się, jak się to wszystko skończy.
Miałam nadzieję, że tarcza przynajmniej przetrwa jedną misję.

[z/t]

Głupi Sadaharu! Głupi, głupi, głupi! Jak on tak śmiał! Zostawić biedną Nim samą?! I to tak nagle, bez powiedzenia chociażby słowa? O nie. O nie! tak być nie będzie! Ona już mu pokarze gdzie jego miejsce! Nich się tylko spotkają, a ten zakichany duszek pozna, czym jest dziewczęcy gniew... Oj pozna!
Mniejsza o tego palanta! Trzeba przecież kupić nową broń! Tylko jaką... Dwuręczną? Tak! Koniecznie dwuręczną! Nie ma to jak przepołowić przeciwnika mieczem dwuręcznym, to dopiero jest zabawa! Nie to co jej dotychczasowa zabawka... Meh, niewygodne dziadostwo kupione na bazarku nawet raz nie posmakowało krwi, ale co tam. Pewnie jeszcze by się rozwalił, badziew jeden. Albo zardzewiał. Albo w ogóle złamał, czy coś w tym stylu. Kij z tym szajsem! ~ Gdzie ten sklep do cholery... ~ myślała tym czasem nasza kochana rudowłosa, mijając po raz trzeci już cukiernię. Tym razem osiągnęła jednak pewien postęp - nie trzeba było jej odklejać od szyby, do której za każdym razem przyczepiała się niczym glonojad do ścianki akwarium, obrzydzając tym samym klientów cukierni... A kij z nimi! Ta fontanna czekolady wygląda tak smakowicie... Nim, dziewczyno! Ogarnij się! To, że ten dupek zostawił Cię bez słowa nie znaczy, ze musisz utopić się w czekoladzie! To może i byłaby słodka śmierć, ale przecież masz się na nim zemścić, nie? No masz! Więc rusz cztery litery i znajdź ten zakichany sklep! 
Przechodząc kolejne pięćdziesiąt metrów, Nim postanowiła w końcu zmienić trasę swej "wycieczki'. No bo jakby nie patrzyć, skoro już trzy razy idzie tą samą drogą, to raczej ten cały sklep z bronią się nagle nie wymagiczniejuje na środku drogi, nie? No raczej! Dlatego też, skręcając w jedną z bocznych uliczek Nim przeszła kilka kroków, po czym wylądowała na... Rynku. albo przynajmniej czymś co na rynek wyglądało. Tak przynajmniej mówiła drewniana tabliczka. W sensie, że to rynek. No to rynek~ 
No i idąc sobie po tym właśnie rynku, Nim w końcu dostrzegła baner sklepu którego tak długo i uwzięcie poszukiwała. Sklep z bronią. tak. Miecz namalowany na drewnianym szyldzie przed sklepem, napis "Sklep z bronią"... No jak nic sklep z bronią! Czas wejść do środka! 
- Dzień Dobry! - zakrzyknęła wesoło dziewczynka, wkraczając do tego... raju. Raju, bo inaczej chyba nazwać tego nie można. Ile tu broni! Krótka, długa, łuki, kusze, noże do rzucania, włócznie... No wszystko no! I jak tu się na coś zdecydować! Przecież ona stąd nigdy nie wyjdzie! Cholera no... gdyby był tu ten kretyn, na pewno wyciągnąłby ją szybciej! I pewnie by jej doradził jeszcze! Ciekawe, czy w ogóle ten bałwan o niej chociaż teraz myśli... Nah. Przecież za niedługo i tak się z nim rudzielcu zobaczysz! Misję razem macie! Więc zepnij poślady, kup ten miecz i leć na Hakobe! 
- Ja... Ja poproszę miecz. - zaraz ruda, co jest. Czemu nagle tak się zawstydziłaś? Ogarnij się! Nim!

NPC

Ostatnio mało się działo. Gdzie te kolejki? Gdzie dzielni wojownicy i magowie, którzy chyba pomylili profesje? Sklepikarz siedział na taborecie za lada i liczył muchy krążące wokół lampy, gdy tez dzwonek przy drzwiach zadźwięczał. Oh, nareszcie, klient! ...Albo nie, to dziewczynka. kolejny mag. Westchnął ciężko w myślach.
Miecz... Miecz... Chyba miał coś odpowiedniego, wiec przytaknął i podszedł do stoiska z mieczami, po czym wziął jeden z nich, w szkarłatnej pochwie.
- Całkowita długość miecza to 125cm, ostrze jakoś 105 cm. Ostrze obustronne, zwiężajace się ku końcowi. Miecz waży około 1kg. Końcówka jest nieco słabsza niż reszta miecza, wiec ostrożnie z nią. Wykonano ze stopu dwóch rodzajów stali i kilku innych dodatków, które sprawiają, że miecz jest elastyczny, ale i wytrzymały, powoli się tępi. 8k za to cudo - zaprezentował całość. Nie był to najlepszy z mieczy, ale było pewne, że będzie służył dobrze i długo.

Obserwując miecz, Nim czuła się dość... Dziwnie. Niby ostrze się jej podobało, ale sprzedawca nie brzmiał zbyt przekonująco. Ba! On brzmiał tak, jakby chciał jej sprzedać ładnie zapakowane gówno śmieci! A tak być nie może! Albo w sumie i może... Ale ale. Niech się tylko ostrze uszkodzi podczas nadchodzącej misji, to Nim sama do niego przyjdzie i wsadzi mu pozostałości w dupę! A niech se nie myśli, skubaniec jeden! - No dobra, wezmę to cudo. Ale ostrzegam, jak coś się z nim stanie w najbliższym czasie to obiecuję, że tu wrócę! I będę się domagać rabatu! Czy to jasne!? - spytała, a po głosie tej małej dziewczynki słychać było, że rudzielec nie żartuje. Może i magii to ona używać nie umiała, ale to nie znaczy, że ten skubaniec może ją oszukać! Nie może! Po zemstę przyjdzie z, psia jego mać, Sadem! A wtedy ten sprzedawczyk popamięta, że rudych się nie oszukuje! Oni już wystarczająco trudno mają w życiu! 
Zabierając nowy nabytek (i kładąc ciężko zarobione pieniążki na ladzie) Nim oparła swój nowy nabytek na ramieniu (oczywiście schowany do pochwy, coby się bidulka nie poharatała) po czym ruszyła z powrotem do swego "domku", aby tam przygotować się do nadchodzącej misji, poobserwować jak rozwijają się jej pajączki i może troszkę potrenować. Może nauczy się czegoś nowego? A skoro chce uczyć się czegoś nowego... Biblioteka! Biblioteko, lepiej się trzymaj, bo Twój przyszły bóg zmierza w Twą stronę! Tylko... Gdzie ta biblioteka? 

[zt]

Cass weszła do sklepiku w bardzo konkretnym celu. Chciała się zaopatrzyć w prostą broń na nadchodząca misję. to była ważna misja, przynajmniej dla niej samej i dlatego musiała się do niej odpowiednio przygotować. Zrobiła nawet listę zakupów na której prócz prostego miecza znalazło się kilka przydatnych - jej zdaniem - drobiazgów. Po prostu podeszła do lady, za którą stał sprzedawca.
- Czołem. - rzuciła na powitanie unosząc łapkę. - Potrzebuję kilku rzeczy, wszystko jest tutaj. - dodała wyciągając ku mężczyźnie swoją listę z zakupami. Z jej wyliczeń wynikało, że powinno wystarczyć jej pieniążków.

Cytat :

20 metrów liny - 140
Saperka - 40
Haki do wspinaczki x8 - 200
Tanto (32cm, 25cm ostrze) - 390
Zwykły miecz żelazny (95cm, 77cm głownia) - 1200
____________________
Suma - 1970

Płomiennowłosa spoglądała jak mężczyzna powoli czyta zawartość karteczki kiwając głową. Potem podniósł spojrzenie i Cass od razu, z automatu zapytała
- Zgadza się? - ten ponownie kiwnął głową i zniknął na zapleczu. Pewnie bo broń, bo te na wystawie były lepszej jakości i ładniej się prezentowały, ale niestety nie było jej na nie stać. Westchnęła smutno, bo teraz nic już nie mogła na to poradzić. Po chwili mężczyzna wrócił i rozłożył rzeczy na blacie. Było wszystko łącznie z mieczem. Nie był zbyt piękny, ale to nic. Ważne że ciął. tak jak sobie życzyła ostrze miało 95 centymetrów, przy rękojeści szerokie na 6 cm zwężające się do 2. Oczywiście na końcu zmieniając się w ostry szpikulec. Rękojeść miała 18 cm, pokryta skórą. Jelec prosty. Tanto również najprostsze o ostrzu długości 25 cm i rękojeści 7 cm. Cass pokiwała głową po czym podała starannie odliczone pieniądze. Kiedy mężczyzna skończył liczyć rzeczy nie było już na ladzie, pufnęły do jej magicznego magazynu, a ona uśmiechnęła się machnęła na pożegnanie łapką i wyszła.

< z tematu >

Wiedziony najczystszą ciekawością Sora przybył w progi sklepu z bronią. Rozglądał się dość uważnie, jakby wcześniej nigdy nie widział tego typu budynku, aby ostatecznie przystanąć na chwilę, przyglądając się jednej z wystaw. Momentalnie spróbował znaleźć jakieś podstawowe informacje względem wyposażenia, poprawiając tylko dzierżoną przez niego reklamówkę z dwoma kartonami soku pomarańczowego. Ostatecznie podszedł powolutku do kasy. - Dzień dobry - poproszę jeden nóż taktyczny i do tego czarną kamizelkę, która ochroni lub zniweluje rany kute. Mam nadzieje, że wystarczy jakoś pięć tysięcy klejnotów za całość - zwróciłby się tylko do sprzedawcy, bądź sprzedawczyni, licząc, że zostanie w miarę sprawnie obsłużony, a i znajdzie coś, co pozwoli mu się jakoś obronić przed potencjalnym zagrożeniem.

Przez dłuższą chwilę Sora stał w bezruchu, przyglądając się okazywanym mu produktom, a nawet badając je namacalnie, jeśli miał ku temu prawo. Wszystko po to, aby po chwili spojrzeć na sprzedawcę, uśmiechając się nieznacznie. - Niech będzie, ale... - zacząłby tylko swoją wypowiedź, przerywając na pewien moment, który najpewniej posłużył mu na zastanowienie. Po zapłaceniu zaczął nawet przemieszczać się w kierunku wyjścia, aby przystanąć w połowie drogi. - Mógłbym zamówić taką samą, albo nawet wytrzymalszą kamizelkę na wzrost metr czterdzieści? - dopytałby się jeszcze, by w następnej chwili po uzyskaniu odpowiedzi opuścić pomieszczenie, a i tym samym sklep. Oczywiście uprzednio schowałby zakupione towary do swojej torby z zakupami, wyruszając ponownie do gildii! Miał przecież dostarczyć sok...

zt

Drzwi sklepu otworzyły się delikatnie, gdy Akiko wślizgiwała się nieśmiało do jego wnętrza. To był jej pierwszy raz w tego typu miejscu, w dodatku była całkiem sama. Nie mniej jednak, była przygotowana, co dawało jej tą ciutkę pewności siebie, dzięki której jednak zdecydowała się dokonać zakupu sprzętu potrzebnego jej w przyszłości.
Rozejrzała się ciekawie po pomieszczeniu, omiatając wzrokiem wszelkie sprzęty jakie się w nim znajdowały. W końcu jej spojrzenie padło na kontuar.
- D-dzień dobry.- Rzuciła cicho na przywitanie, po czym podeszłą do lady, kładąc na niej karteczkę z wypisaną na niej specyfiką przedmiotu, którego poszukiwała.- Chciałam... Się zapytać, czy... Czy znalazłby się taki... łuk.

A na karteczce napisane było co następuje:
Łuk: typ Bloczkowy (myśliwski)
Siła Naciągu: 35-45 lbs (ok. 16-20 kg)
Let off: 55%
Długość Naciągu: 24" (ok. 60 cm)
Rodzaj łuku: składany
Majdan: Aluminiowy
Ramiona: Włókno Szklane
Wysokość łuku: 100 cm
Waga: 1,75 kg
Kolor: Czarno-pomarańczowy

Akcesoria Dodatkowe: Celownik palcowy, spust regulowany, prowadnica kabli, stabilizator, kołczan przypinany do pasa (mieszczący ok. 25 strzał) x2, 50 strzał aluminiowych o długości 26" (ok. 66 cm) ze stalowymi grotami.


- O-oprócz tego... Chciałabym się też zapytać o jakiś lekki pancerz, czy też... Coś w tym rodzaju... Co można by ukryć pod ubraniem.- Dodała.

MS

Po dłuższej chwili z zaplecza wyszedł starszy jegomość z fajką. Spojrzał na Akiko uważnie, po czym na jej listę i tylko pyknął z fajeczki, zastanawiając się nad tym, co dziewczę wymagało. Po chwili odezwał się z namysłem.
- Powiedzmy, że za taki łuk chcemy około 20k. Za resztę ekwipunku z kolei około 10. Razem byłoby to coś w okolicach 30k. Powiedzmy, ze za darmo dorzucę też skórzany ochraniacz na przedramię. Tylko czy panienka wie, co oznacza zakup łuku składanego? - Wbił uważne spojrzenie w dziewczynę, po czym włożył fajkę w usta i przeszedł kawałeczek, do sekcji ze zbrojami.
- Osobiście uważam, że pancerz oznacza zbroję, jednak jedynym, co mogłoby przypaść panience do gustu byłaby ciężka i nieporęczna kolczuga, która i tak byłaby pod ciasnym ubraniem widoczna. Pod ubraniem ogółem niewiele co można schować. Chyba, że panienka zamierza sypnąć nieco więcej grosza na pancerz pleciony ze stalowego włókna, który można nosić jak koszulę. Mieści się gdzieś wytrzymałościowo między żelazną a stalową kolczugą, ale jest od nich dużo lżejsza.

Akiko uważnie słuchała tłumaczeń sklepikarza. 30 tysięcy klejnotów to bardzo duża suma, ale była na to przygotowana. Wcześnie wzięła kredyt, którym miała pokryć zakupy.
- Nie jestem pewna...- Przyznała w odpowiedzi na zagadnienie o znaczeniu zakupienia składanego łuku.- Co... Co to oznacza?
Pozostawała też kwestia "opancerzenia". Kolczuga i zbroja chyba odpadały. Zadanie, które miała wykonać wymagało od niej nie rzucania się w oczy. O ile łuk pewnie jakoś by uszedł, o tyle pełna zbroja, czy kolczuga wystająca spod ubrania już nie...
- Um... Ile by mnie kosztowała taka "koszula"?

MS

Sprzedawca tylko pomasował swoje czoło. Co ta dzisiejsza młodzież sobie myślała. Przychodzą po broń i nawet nie rozumieją, o co w niej chodzi! Czy to wszystko dla tak zwanego "szpanu" czy może po prostu są głupi? Aż ręce opadały, ale klient to klient i jednak byłoby niefortunnie, gdyby zabił się przez bron nabytą w tym sklepie.
- Łuk składany jest łatwiejszy w transporcie od tradycyjnego, jednak na długie dystanse. Jeżeli zamierzasz z niego korzystać, to przed oddaniem strzału musisz go złożyć od podstaw. Nie mówiąc już o tym, że trzeba go jakoś przechowywać - wyjaśnił możliwie jak najprostszym językiem młodej Akiko. Może trafi. Co do koszuli...
- Na panienkę 7k - odparł całkiem spokojnie. Łącznie zakupy chyba nie bedą takie drogie.