Niebieski dom

First topic message reminder :

Prawie zwyczajny dwupiętrowy dom jak wiele innych znajdujących się w tej części miasta, otoczony niezbyt wysokim metrowym murkiem z furtką. Prawie, ponieważ jest w przeważającej części on jak również to co znajduje się wokół niego jest koloru niebieskiego. Niebieskie ściany, dach, drzwi wejściowe, komin, okiennice,  jak również większa cześć kwiatów rosnących przed nim ma właśnie ten kolor. Wykorzystane jest na terenie tej posiadłości chyba wszystkie odcienie niebieskiego, od bardzo jasnych błękitnych rynnach, do granatowych, który podchodzi po czerń zasłon które widać przez okna. Widząc je większość uznaje, że ten kolor również przeważa wewnątrz tego domu.

MG:
Wystarczyło znaleźć się w tej części miasta i spytać się o problemy ze szkodnikami przechodniów, a każdy od razu kierował w stronę tej budowli. Najwyraźniej spora cześć jak nie wszyscy w tej okolicy wiedzieli o tym problemie i którego domu on dotyczy. Kierowali zainteresowanych magów z ogłoszenia tutaj, aby ci szybko rozprawili się z tym problemem. Może chcieli po prostu pomóc, a może po prostu nie chcieli, aby te istoty postanowiły zacząć migrować do innych domów. W każdym razie trójka ochotników do walki o spokój tego domu spotkała się przy murku na ulicy przed domem którym ma problemy. Zauważyli ruch w oknach, najwyraźniej ktoś był w środku i zapewne czekał na wybawicieli.
_____________________________________________________
Krótko o zasadach:
1) 1 post w kolejce, nie piszesz nie ruszasz się.
2) 72 godziny na odpis, jeśli szybciej to również i ja szybciej postaram się napisać.
3) 3 kolejki bez odpisu to zakończenie dla danego gracza misji.

Cóż, co tu dyskutować, czas brać się za robotę. Kyo z lekkim skinieniem głowy, mającym imitować podziękowanie, przyjął maskę, założył, po czym ruszył ku schodom. W progu, czując magię, zatrzymał się na moment, spojrzał na framugę i przejechał po niej dłonią, przypatrując się jej uważnie. Po chwili jednak ruszył dalej w dół, uznając że nie ma co przejmować się magicznym zabezpieczeniem przed złodziejami, czy też szczurami, chętnymi zapewne do wygryzienia dziury w drzwiach i przeprowadzenia inwazji na dom. Gdy już znajdzie się na dole przede wszystkim stara się otworzyć po kolei wszystkie dalsze drzwi, a jeśli mu się uda, bada co jest po drugiej stronie.

San również podziękował za maseczkę którą oczywiście przyjął, on z kolei nawet na chwilę nie zwrócił większej uwagi na magię uznając, że i tak jest za słaba aby mogła obwieszczać jakieś zagrożenie.
Odetchnął delikatnie z ulgą widząc, że chociaż piwnica nie jest cała niebieska, zdecydowanie humor mu się poprawił. Po tej misji nawet na niebo nie spojrzy bo chyba zwymiotuje. W każdym bądź razie zaczął robić dokładnie to samo co Kyoraku, jednak od drugiej strony. Tuż przed wejściem do drugiego sprawdzanego przez niego pomieszczenia, zdjął na chwilę maseczkę i wciągnął to zepsute powietrze, natychmiast zastanawiając się czy smród kanałów powinien znajdować się w piwnicy? Owszem rozkładu w tej sytuacji, a i owszem, ale kanałów? Nawet jeśli znajdowałby się one w pobliżu ściany powinny być na tyle grube aby nie przepuścić tego odoru. - Znalazłeś coś? - Spytał po chwili smętnie towarzysza sprawdzając drugie pomieszczenie dodając w momencie próby otwarcia drzwi. - Nie dziwi cię smród kanałów? Myślę, że chyba wiemy skąd szczury przychodzą.
Tak teraz pozostaje sprawdzić czy Sanjura ma rację, w końcu to tylko przypuszczenia, jednak chyba skupi się bardziej na poszukiwaniu jakiegoś przejścia właśnie w to miejsce, w końcu powszechnie wiadomo, że w kanałach jest najwięcej szczurów. Szczerze powiedziawszy miał też sporą nadzieję, iż ma rację i zaraz znajdą jakieś przejście do kanalizacji, wówczas wystarczyłoby porządnie je zamurować, i cały problem z głowy, im szybciej skończą, tym szybciej Idaane na jakiś czas będzie miał spokój.

/Wybaczcie nieobecność. Lepiej było dla wszystkich bym przez te dni na forum nie wchodziła. I nie, nie mogłam napisać w nieobecnościach. Gdybym się zalogowała, zaczęłabym pisać tam, gdzie nie powinnam. Tak czy inaczej: przepraszam...
/Kyo, wklep w pola profilowe to co tam brakuje, OK? Sczególnie chodzi mi o umiejki i moc magiczną. I sznurek do tematu z zaklęciami. Taka ściągawa dla mnie...



Jeszcze co do samej zawartości piwnicy: i tu nie brakowało niebieskiego koloru. Aczkolwiek nie był on aż tak wszechobecny. Regały, beczki, słoiki i inne takie miały któryś z odcieni znienawidzonego już koloru. Na szczęście znajdowały się tu też przedmioty w normalnych barwach. Może nietrafione prezenty? Albo przejawy buntu dorastania? Tak czy inaczej: ŻADEN z niebieskich przedmiotów nie był trwale przymocowany do podłoża, ścian lub sufitu. Zupełnie jakby piwnica rządziła się prawami silniejszymi niż nabyte/genetyczne wykolejenie domowników. Cóż to takiego mogło być? Kto wie...
Kyoraku ruszył w stronę drzwi w ścianie na lewo od zejścia. Gdy się do nich zbliżał, nagle drogę przebiegł mu duży słoik z czymś niebieskim. To chyba były pikle. "Przebiegł" bo wyglądało to dokładnie tak, jakby słoik pod denkiem dostał nóżek i ruszył energicznie w podróż. Ów szklany przedmiot wyłonił się zza jednej sterty szpargałów, minął drzwi do których zmierzał Kyo i zniknął za inną stertą, po drugiej stronie trasy maga lodu. Zupełnie jak kot przebiegający drogę...
Sanjura natomiast poszedł w stronę drzwi na prawo. Gdy chłopak złapał za klamkę, nerwowo poruszył się worek (lub coś w nim), oparty nieopodal o ścianę i czymś wypchany. Na dźwięk głosu - worek zamarł konspiracyjnie...


Elsa - 3/3 tur, a więc nie czekam na odpis jeśli będę mogła dać go wcześniej. Siedzisz przy stole w kuchni...


Deadline: 21 grudnia (niedziela), 14:30...

Niebieskie meble, niebieskie worki, niebieskie beczki, niebieskie skrzynie, niebieski biegający słoik, niebie... łejt łut? Biegający słoik? Cóż, Kyoraku ma nadzieję że jego towarzysz patrzy w inną stronę, bo oto właśnie ma miejsce jedna z najśmieszniejszych scenek ostatniej dekady, to jest mag lodu goniący wędrujący słój. Ma zamiar chwycić za słój i zdjąć go z elementy kroczącego, po czym śledzić spanikowany element kroczący do jego kryjówki. Jeśli szczur, bo prawdopodobnie to właśnie on jest kroczącym elementem tej dziwnej mieszanki, ruszy w jego stronę, to jeśli będzie po prostu biegł po podłodze to ustąpi mu miejsca-a nóż po porostu stoi na drodze do kryjówki. Gdyby kilka odskoków poszło na nic, a szczur wyraźnie będzie dążył do maga, to cóż, dostanie kopa. Jeśli by jakimś cudem szczyr skoczył na niego, no to słoikiem po łbie go. Bez ceregieli.

Przez jakiś czas nie słysząc odpowiedzi zwyczajnie stwierdził, iż wspólnik go nie usłyszał. No cóż, w tym humorze San nie miał najmniejszego zamiaru się powtarzać. Pewnie patrzałby w kierunku Kyoraku gdyby nie worek który odwrócił jego uwagę. początkowo powoli do niego podszedł bacznie go obserwując. Jeśli coś z worka wybiegło, i był to szczur, wrócił zwyczajnie do poprzedniego zajęcia, jeśli było to coś groźniejszego wówczas natychmiast użył zaklęcia "kamienne wzmocnienie" pokrywając obie ręce i przygotowując do walki.
Z kolei gdy nic się nie działo powoli podszedł do niego i kopnął z dosyć dużą siłą. Jeśli nic się nie odezwało wówczas wrócił do poprzedniego zajęcia uznając, że mu się wydawało, natomiast gdy efekt był przeciwny, natychmiast go otworzył.

/Kyo, wklep w pola profilowe to co tam brakuje, OK? Sczególnie chodzi mi o umiejki i moc magiczną. I sznurek do tematu z zaklęciami. Taka ściągawa dla mnie...



Rzeczywiście, scena pościgu za słoikiem była iście komiczna. Wielki facet ganiający po piwnicy w tę i z powrotem, w pogoni za... uciekającym słoikiem. I to dość zwinnym słoikeim. Słoikiem podstępnym, robiącym uniki w najmniej odpowiednich dla Kyo momentach. Ale w końcu słoik pikli popełnił błąd, bo walnął z impetem w karton i przez chwilę przestał się ruszać. Zabił go karton? Nie! Może trochę ogłuszył? To już bardziej. Tak czy inaczej mag lodu wykorzystał okazję i podniósł słoik do góry ukazując - uwaga, uwaga - szczura! Malec w pierwszej chwili próbował kurczowo trzymać przednimi łapkami słoik. W pewnym momencie jednak jedna ze wspomnianych łapek mu odpadła, jednocześnie doprowadzając do odpadnięcia gryzonia od pojemnika z piklami. Zwierzak spanikowany złapał w pyszczek zgubioną przed chwilą łapkę i spanikowany rzucił się do ucieczki. Po krótkiej chwili odbijania się w panice od różnych przedmiotów - zniknął pod drzwiami, które uprzednio chciał sprawdzić Kyo. Co więcej można na razie o tym stworzeniu powiedzieć? Mniej więcej tyle, że miało czerwone ślepka, zieloną, gnijącą skórę z kępkami sierści w nielepszym stanie. I, choć nie można być stu procentowo pewnym, bo mogło się to Kyo przewidzieć, szczurek miał prześwitujące, lśniące delikatną niebieską poświatą wąsiki. Nie trzeba być specjalistą by wiedzieć, że szczury w tym stanie są z reguły martwe. No i nie mają przezroczystych wąsików...
Powyższa scena rozgrywała się w tle działań Sanjury, gdyż ten postanowił nie odwracać się w stronę kompana, tylko zająć swoją częścią roboty. Gdy kopnął worek, ze środka dobiegł krótki, przerażony pisk. Jak tylko San otworzył worek, ujrzał szczura, mniej więcej takiego samego jak szczur Kyo z tą różnicą, że ten miał wszystkie łapki. Nagłe otworzenie worka widocznie wywołało u ów istoty coś w rodzaju... ee... czkawki? Albo przynajmniej jednego strachliwego czknięcia, na tyle dużego, że jedna z gałek ocznych szczurkowi po prostu wypadła. Ten jednak sprawnie złapał ją w łapki i wsadził na miejsce. Czyżby zdażało mu się nie raz? Tak czy inaczej przerażony wyraz pyszczka zdawał się "mówić": Cholera, nakryli mnie! Co robić?! Co robić?! Trwało to krótką chwilę, po czym gryzoń dał nura w zawartość worka, czyli mąkę, "rwąc" w dół, ku dnu, ku podłodze...


Elsa - 3/3 tur, a więc nie czekam na odpis jeśli będę mogła dać go wcześniej. Siedzisz przy stole w kuchni..


Deadline: 26 grudnia (piątek), 18:00...

//Zdawało mi się że poprawiłem to poprzednim razem, wybacz. Poprawiłem, zatwierdziłem i poszedłem se, nie czytając komunikatu-jak się okazuje komunikaty błędu. Poprawione.

Cóż, szczur nie wyglądał normalnie i zdecydowanie nie powinien żyć w takim stanie. Zdecydowanie była to kwestia magii. I tu pojawiał się problem. Czy ktoś po prostu wskrzesił szczury lub im coś zaaplikował, czy to coś więcej? Czy nie jest to przypadkiem klątwa jakaś, czy inny syf do którego nie powinno się podchodzić, którego nie należy dotykać? W sumie, jeśli nie należało by tego dotykać było by dobrze-znaczyło to że da się to dotknąć, że jest to materialne-a zatem możliwe do zniszczenia. Walka z obiektem niematerialnym była by... kłopotliwa.
-Widziałeś tego szczura? - odwraca się w kierunku towarzysza, stojąc tuż przed drzwiami - Nie powinien żyć w takim stanie. Ktoś tu nieźle zamieszał. Ktoś albo coś... - po tych słowach stara się otworzyć drzwi, za którymi znikł szczur. Jeśli uda mu się, rozejrzy się po pokoju, częstując każdego znalezionego szczura lodowym soplem (Aisu Meiku:Tsurara), chyba że za nim było by coś łatwo niszczalnego-nie ma zamiary zdemolować piwnicy. Jeśli nie uda mu się otworzyć drzwi, wyjdzie z piwnicy na górę, aby zapytać gospodynię o klucz do bocznej komnaty.

Zdziwiony początkowo chwilę popatrzył na mąkę w worku myśląc sobie ~ Co do...?~ Następnie natychmiast włożył ręce w mąkę próbując chwycić to co się do niej schowało jednocześnie odpowiadając - Ta, widziałem, mojemu nawet oko wypadło.
Jeśli udało mu się złapać szczura, wyciągnął go z mąki i się przyjrzał - Co z tobą maleńki? - Jeśli natomiast został np ugryziony natychmiast wyciągnął rękę klnąc dosyć głośno. Jeśli nie udało mu się go nawet dotknąć wówczas przechylił cały worek wysypując jego zawartość wraz ze szczurem. Najwyżej potem posprząta, bądź zrobią to domownicy, w końcu on wykonuje swoją pracę, a za efekty uboczne typu zniszczeń, czy strat jakiegokolwiek rodzaju nie bierze odpowiedzialności.
Owszem, zdecydowanie szczury w tym stanie nie występują, właściwie to można wręcz przypuszczać, że są one nieco inteligentniejsze niż te żywe, w końcu szczury chyba nie są na tyle mądre aby tak ogarnąć, że wypadło im oko, ba, a co dopiero tak sprawnie je odłożyć na miejsce.

/ Po pierwsze: chlopaki, jestescie super*-* Dostalam oba pw. Ale i tak Wam odpisze, poki moge. Tylko bez polskich znakow, bo z komorki ;) ...
/Kyo, nic sie nie stalo. I tak pomyslalam, ze po prostu tekst zlal Ci sie z tym wyzej i dlatego umknal. Dziekowac dziekowac za uzupelnienie. ^v^ Teraz tylko kwestia, czy nie powinienes miec renerfu zaklec bo byl jakis czas temu. Mozesz podpytac kogos uczonego w pismie. Albo ja poszukam/popytam ale to jak wroce. Poki co szlaban na magie ale spoko, nie powinno to przeszkadzac :) ...


MG

Kyo swojego szczura nie zlapal a drzwi do komnaty obok byly zamkniete, wiec wychodzi na to, ze sie gryzoniowi upieklo. Przynajmniej na razie. Mag postanowil wiec wrocic do gory. W kuchni nie zastal jednak Vivianne. Za to (poza Elsa) wciaz w kuchni siedziala Gerda i cos rysowala. Rysunek, ktory wczesniej pokazala Elsie lezal na stole tuz obok rysowniczki, zajetej teraz innym, choc podobnym rysunkiem...
Szczurek Sana rowniez nie dal sie pochwycic. Mimo iz Sanjura meznie zanurkowal rekoma w make, by wkrotce moc przyjac imie Cao Biao. W koncu przechylil worek siebie i okolice juz kompletnie dekorujac na zimowo, jednak dzieki temu odkryl tunel. W podlodze. Pod workiem. Tunel, w ktorym zniknal szczurzy gnijacy ogonek. Otwor idealny dla szczura , ale czlowiek moze zapomniec o wejsciu. Co ciekawe,z dziury mocno wionelo kanalami. Coz, wyglada na to, ze ta maka i tak bylaby do bani...



Elsa - jak poprzednio

Deadline - wstepnie sroda 22:00...

Ehhh, matki nie ma, będzie rozmowa z córką... uroczo. Mógł mieć tylko nadzieję, że nie zacznie gadać i chwalić się obrazkami i że wskaże z miejsca gdzie jest matka-i że to miejsce pozostanie w obrębie domu. Szkoda że mózg Elsy poszedł sobie na spacer-przydała by się zarówno w dyskusjach z małą, jak i tak ogólnie na łowach.
-Czołem - podszedł do dziewczyny, starając się zamaskować zdenerwowanie i zmieszanie imitacją miłego usmiechu - Wiesz gdzie poszła twoja m... - zaciął się, przypominając sobie wcześniejsze słowa gospodyni - ...twoja ciocia??? - ma nadzieję że chwilka zwłoki i upuszczona literka nie spowodują kłopotów-ostatnie czego potrzebuje to wycie małolatki.

Delikatnie odkaszlnął początkowo, przy okazji wyrzucając nieco mąki z ust. Niczym się nie przejmując, nawet nie zwracając uwagi na zniszczenia jakich dokonuje postanowił zwyczajnie ów otwór powiększyć. W tym celu pokrył prawą rękę kamieniem przy pomocy zaklęcia "kamienne wzmocnienie" i uderzył z całej siły w miejsce otworu, dodając do tego umiejętność kumulacja Energii powinien spokojnie osiągnąć cel. Uderzał w podłogę raz po raz aż nie osiągnął miejsca którego wielkość była na tyle duża aby mógł tam spokojnie wejść, lub ktoś go zwyczajnie nie powstrzymał przed zrobieniem większego rozpierdolu.
Pewnie poinformowałby o dziurze Kyoraku i zaproponował wspólne pomyślenie co z tym fachem zrobić, niestety akurat gdzieś go wcięło, więc musiał sam coś wymyślić, a, że to akurat jest typowy dla niego pomysł, to już wina charakteru... Być może, zwyczajnie coś z nim jest nie tak, bo nigdy nie przeczył, że lubi rozwalać różne rzeczy.

/A, jak coś, to nie ma kolejki odpisów ;) ...




Kyoraku:
Dziewczynka pomachała ci, rzucając beztroskie:
- Cześć! - jednak nie oderwała wzroku od kartki. By po chwili dodać z żelazną logiką - Mamusia jest ciocią Rolanda. A moją mamą. Nasi tatusiowie umarli. Mamusia nie lubi przy nas o tym mówić. Traktuje nas jak dzieci. - zakończyła kilkulatka, trochę z wyrzutem ale widać pogodzona ze swoim losem. Po czym - wciąż skupiona na bazgrołkach - wygięła rączkę do tyłu, wskazując na przejście z kuchni do jasnego, dużego pokoju (chyba dzienny, czy inna jadalnia), z którego prowadziły duże, oszklone drzwi na zielono-niebieskie tyły domu. - Mamusia jest na ogrodzie.
Zaraz po tych słowach, kiedy Kyo [jeszcze?] był w kuchni, odłożyła kredki i - o zgrozo - chciała pokazać Kyo rysunek. Rysunek niemal identyczny do tego, który pokazała Elsie. Przedstawiał zielone okręgi z czerwonymi kropkami w środku i odchodzącymi od okręgów niebieskimi promieniami. - Proszę pana, ładne? Podobne do moich pszyjaciół? - a ufne choć spokojne oczy dziewczynki teraz wbite były w Kyoraku...
W pewnym momencie z dołu rozległ się straszny rumor. Jakby remont? Albo roboty drogowe. Dziewczynka tylko jakby nigdy nic spojrzała w stronę drzwi do piwnicy, ale zaraz znów odwróciła twarzyczkę w stronę lodowego maga...

Sanjura:
Jeśli dziura w podłodze jest za mała, to trzeba zrobić tak, żeby była przynajmniej w sam raz. Tak więc Sanjura Syn Młynarza, nie bacząc, iż właśnie krecikuje zabytek, przystąpił do dzieła. Podłoga piwnicy była najtrudniejsza. Jednak niemal forteczny mur to mimo wszystko nie jest świeżo skopany ogródek. Oczywiście gdyby nie jego magia to z podłogą nie miałby szans, a tak, choć w trakcie pracy kostki zaczęły powoli boleć i skóra piec, to jednak przełamał opór i podłogi, i kilku dobrych metrów ziemi w dół, gdyż ziemia sama w sobie jakimś specjalnym wyzwaniem nie była. Tylko tyle, że było jej sporo. Tak więc trochę kurzu i pyłu z podłogi, oraz odrobina ziemi pokryły pracującego w pocie czoła maga lawy. A ten drążył i drążył. W pewnym momencie natrafił stopami na kolejny mur, w którym również była (tak pieczołowicie śledzona) szczurza dziura. I tu wystarczyło w zasadzie kilka niefortunnych uderzeń, by sufit (bo tym był mur, na który natrafił San) zarwał się, a chłopak runął jakieś 2m w dół i chlapnął w coś tyłkiem. Rzeczka opływała go po pas. Również przedramiona znajdowały się pod powierzchnią rzeczki. Mógł też wyczuć, że dno było miękkie i muliste, co zapewne też zamortyzowało upadek. A cóż za rzeczka mogła przepływać pod sufitem x metrów pod starymi piwnicami Magnolii? No więc: czy San miał założoną maskę, czy nie miał, woń wdzierająca się w czaszkę i wykręcająca mózg jak świeże pranie nie pozostawiała wątpliwości - to kanały. Póki co jednak nic nie widział, gdyż w momencie spadnięcia w płynącą ciecz, "coś" chlapnęło mu w oczy. Będzie musiał wyjąć...


Elsa - 3/3 tur, a więc nie czekam na odpis jeśli będę mogła dać go wcześniej. Siedzisz przy stole w kuchni...
Sanjura - 93MM. Brudny od mąki, pyłu, a od pasa w dół i przedramiona od "skarbów kanałów". Nic nie widzisz, bo "coś" ci zachlapało oczy. Dłonie troszkę pieką...

Deadline: 20 stycznia (wtorek), 19:00...

Takim pieczeniem dłoni nawet się zbytnio nie przejął, i tak ledwo je odczuwał, a mięczakiem przecież nie był. Natychmiast wyjął to co zawadzało mu w oczach, następnie spojrzał na rękę. Kamień ledwo się trzymał. Powinien raczej zwrócić uwagę na to i odnowić zaklęcie, może przynajmniej dłonie by nie bolały. Warto zapamiętać na przyszłość. Całe szczęście, że miał maseczkę, chociaż trochę zatrzymywała odór kanałów. Rozejrzał się w poszukiwaniu tych takich zwykle kamiennych chodniczków jakie zazwyczaj w kanałach się znajdują z myślą czemu właśnie na nim nie mógł wylądować, tylko musiał mieć takiego pecha i chlapnąć prosto w wodę, o ile w ogóle można ją tak nazwać. Trzeba będzie po powrocie się porządnie umyć. I to przez dobrych kilka godzin.
Jeśli dostrzegł wspomniany wcześniej chodniczek natychmiast się do niego skierował celem wyjścia ze ścieków. Natomiast jak takowego nie było po prostu stał czekając na Kyo i mając nadzieję, że ten zamrozi dokoła niego to w co się wpakował i nasz mężny kopacz będzie miał twarde podłoże. Tym bardziej, że muliste dno już zaczynało go irytować, i zdecydowanie nie było przyjemne. Tak na dobrą sprawę mógł to jednak lepiej przemyśleć, ale cóż teraz już na to za późno, i co się stało, to się nie odstanie.

No to wpadł. Mała pokazała mu obrazek, zanim zdążył się obrócić. Mógł natychmiast sobie pójść, zamiast stać i trawić powoli nieistotne informacje na temat rodziny gospodarzy. Pech.
- Taaaaak, bard... - urwał, słysząc jakiś łoskot na dole. Błogosławiony niech będzie Sanjura, jakkolwiek by nie narozrabiał. Może dzięki temu że hałasuje uda mu się uciec od okłamywania młodej w sprawie wyjątkowo nędznego obrazka - Słyszałaś to? - spytał obracając się w kierunku piwnicy. Łomot co chwilę się powtarzał, potem przycichł lekko, ustępując cichszemu szuraniu... a potem dom zatrząsł się do wtóru z odgłosem pomniejszonej kamiennej lawiny. - Zabiję - warknął, ruszając biegiem z powrotem do piwnicy. Cokolwiek zrobił, San tym razem przesadził i to grubo. Wpadając do piwnicy podbiegł do dziury w podłodze i, stając na krawędzi, spojrzał na dół, do dziury.
-Sanjura, ty skretyniały debilu, coś ty narobił!!! - zawołał w dół.

Gerda zupełnie normalnie odpowiedziała:
- Drugi pan mag chyba znalazł moich pszyjaciół.
Ale albo Kyo tego nie usłyszał, albo usłyszał tylko wiadomość krążyła gdzieś w umyśle, czekając na zwrócenie na nią uwagi, albo po prostu została zignorowana, bo ten pognał w stronę piwnicy. Jak tylko otworzył drzwi na dół, niemal uderzył się o odór kanałów. Było jasne, że coś się stało tam w dole, bo poprzednio aż tak silny nie był. Mag lodowego tworzenia rzucił się w dół "na łeb, na szyję" i gdy wpadł do pierwszego lochu mógł dostrzec, że spora część pomieszczenia to istne pobojowisko. Bardzo duży obszar przykryty był puchową warstwą mąki, którego to obszaru epicentrum był przewrócony worek z tymże materiałem. Ale to nie koniec: część tego była dodatkowo pokryta kurzem, pyłem, ziemią. Tu i tam leżały fragmenty podłogi. "Starych ni ma, chata wolna, oj, będzie bal!". Tymczasem w dole:
San, mężnie i bez marudzenia dostosowując się do zaistniałej sytuacji, po prostu wyjął co miał z oczu wyjąć. Może to i kiedyś mąką było. Tak czy inaczej chłopak postanowił się rozejrzeć za chodnikiem. Słuszny z resztą pomysł. Szczególnie, że chodniki były, a owszem (choć upadek na nie mógłby być mniej ciekawy wbrew pozorom). To rozejrzenie się pozwoliło mu na jeszcze jedno spostrzeżenie: otoczony był przez szczury. Szczury w różnym stopniu rozkładu. Bez łapek czy oczek, czasem z brakującym kawałkiem łebka. Jeden trzymał w łapkach własne jelita, bo chyba przed chwilą mu wypadły. Wyglądał na dość strapionego, jakby nie do końca wiedział, co z tym zrobić i jak wepchnąć. Może był "nowy w sąsiedztwie". Wszystkie te szczury, choć były martwe (a przynajmniej bardzo mocno powinny), to były żywe. Tuż za plecami gromady szczurów były... magazyny? Mnóstwo, naprawdę mnóstwo serów. Prawdziwych, sztucznych, przedmiotów, które mają seropodobny kształt, czy to walca czy serowego plasterka różnych rozmiarów. Żółte, zielone, niebieskie. Bywały też inne kolory ale te były na innej stercie. A gdy tak skanował wzrokiem najbliższe otoczenie, w pewnym momencie ujrzał, jakieś 2m przed sobą małą tratwę z jakiegoś kawałka drewna czy sklejki. Było na niej 5 szczurów. W centrum stał szczurzy szkielecik w czarnej pelerynie, trzymający w łapkach malutką kosę. Był odrobinę wyższy od zombiaków. Od pozostałych szczurów różnił się też tym, że nie wąsiki lśniły mu na niebiesko, za to oczodoły. I teraz te oczodoły z gniewnym oczekiwaniem godnym właściciela sadu, który przyłapał dzieciaki z sąsiedztwa na harendzie, wpatrywały się w Sanjurę. Pozostałe 4 szczurki na tratwie miały jasne zadanie: wiosłowały, by utrzymać tratwę w miejscu. Albo jakąś starą łyżeczką, albo kawałkiem szkła. Jeden próbował gazetą. Natomiast wszystkie szczury z wyjątkiem kościeja, przypatrywało się magowi z naprzemienną ciekawości, zdziwieniem, strachem, bądź co niektóre z wyrazem kompletnego debilątka (bo i wśród szczurów się takie zdarzają). Aurę mrocznego spokoju roztaczał tylko ten jeden, w pelerynce. W pewnym momencie kanały zabrzmiały cieniutkim:
- PIP PIPPIP PIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIP!!! - łudząco podobnym rytmicznie do "You shall not pass!", a zakapturzona postać wbiła swoją kosę w łódkę niczym Gandalf laskę w Most Khazadów. Ostrze kosy zaczęło mienić się błękitnym światłem. Sanjura zaczął unosić się w górę, do dziury, skąd przybył, natomiast 4 szczurki z łódki, z dziecięcą ufnością w oczkach machały mu na "do widzenia". Kyoraku widział całe zajście ze szczurami z łódki. Nie widział natomiast ani pozostałej gromady zombi-szczurów, ani zmagazynowanych seropodobnych gadżetów. Już po chwili Sanjura stał obok Kyo i ociekał sobie na podłogę piwnicy. Kościej i 4 wioślarze wciąż byli w dole i przypatrywali się magom...
Gdzieś w międzyczasie drzwi do piwnicy zostały zamknięte (na klamkę), bo jednak zapach zaczynał roznosić się po domu...


Elsa - 3/3 tur, a więc nie czekam na odpis jeśli będę mogła dać go wcześniej. Siedzisz przy stole w kuchni...
Sanjura - 93MM. Brudny od mąki, pyłu, a od pasa w dół i przedramiona od "skarbów kanałów", od tego ostatniego też trochę okolice oczu, ale w widzeniu jako takim to nie przeszkadza. Dłonie troszkę pieką (ale niespecjalnie zwraca to Twoją uwagę)...

Deadline: 24 stycznia (sobota), 15:00...