Niebieski dom

First topic message reminder :

Prawie zwyczajny dwupiętrowy dom jak wiele innych znajdujących się w tej części miasta, otoczony niezbyt wysokim metrowym murkiem z furtką. Prawie, ponieważ jest w przeważającej części on jak również to co znajduje się wokół niego jest koloru niebieskiego. Niebieskie ściany, dach, drzwi wejściowe, komin, okiennice,  jak również większa cześć kwiatów rosnących przed nim ma właśnie ten kolor. Wykorzystane jest na terenie tej posiadłości chyba wszystkie odcienie niebieskiego, od bardzo jasnych błękitnych rynnach, do granatowych, który podchodzi po czerń zasłon które widać przez okna. Widząc je większość uznaje, że ten kolor również przeważa wewnątrz tego domu.

MG:
Wystarczyło znaleźć się w tej części miasta i spytać się o problemy ze szkodnikami przechodniów, a każdy od razu kierował w stronę tej budowli. Najwyraźniej spora cześć jak nie wszyscy w tej okolicy wiedzieli o tym problemie i którego domu on dotyczy. Kierowali zainteresowanych magów z ogłoszenia tutaj, aby ci szybko rozprawili się z tym problemem. Może chcieli po prostu pomóc, a może po prostu nie chcieli, aby te istoty postanowiły zacząć migrować do innych domów. W każdym razie trójka ochotników do walki o spokój tego domu spotkała się przy murku na ulicy przed domem którym ma problemy. Zauważyli ruch w oknach, najwyraźniej ktoś był w środku i zapewne czekał na wybawicieli.
_____________________________________________________
Krótko o zasadach:
1) 1 post w kolejce, nie piszesz nie ruszasz się.
2) 72 godziny na odpis, jeśli szybciej to również i ja szybciej postaram się napisać.
3) 3 kolejki bez odpisu to zakończenie dla danego gracza misji.

Początkowo odwrócił się, i spojrzał w kierunku dzieciaka, już miał wstać, i do niego podejść, lecz Kyo go uprzedził, spojrzał na jego twarz kiedy przechodził obok. Po słowach towarzysza westchnął ciężko, po czym podniósł się, podszedł do niego bez słowa, chwycił za ramię, i pociągnął, na tyle mocno, aby odsunąć niczego niespodziewającego się maga lodu do tyłu, jednocześnie stawiając przed dzieciakiem, i patrząc się na niego skierował słowa do Kyo - Jeżeli będziesz na niego najeżdżał, to do niczego nie dojdziemy, bo nam nie będzie chciał powiedzieć. - miał już dosyć zbierania informacji na własną rękę, i pierdolonego fruwania po kanałach, więc chciał aby dzieciak wszystko im wyśpiewał.
- Ok, wierzymy, mów co wiesz, chcę tą robotę skończyć, w ten czy inny sposób, w ostateczności mam zamiar urządzić tym trupom kąpiel w lawie połączoną z wybuchami, nie gwarantuję, że kanały ocaleją - Jego wzrok był naprawdę już poważny, i zirytowany tym wszystkim, miał dosyć nie tylko tego o czym wspomniane było wcześniej, ale również niebieskiego koloru, ogólnie smrodu, martwych, ale żywych szczurów, kos, mrocznych pani, królowych, banshee, co to kurwa jest jakiś zlot dziwactw? Może chcą sobie piknik w kanałach urządzić, a tak lubią niebieski ser, że bez niego kuźwa ani rusz. W ogóle niebieski ser, kto kurwa wymyślił niebieski ser? Ja wiem, że tu magia, itp, no ale kuźwa, jak oni niby zrobili, że on jest niebieski?
W tym momencie mag lawy zauważył, że odbiegł myślami znacząco od ogólnego tematu, więc się nieco pohamował. Jego wzrok wrócił do standardowego "kształtu" i dodał - Więc? Powiesz, czy mamy jednak zrobić to tak jak pierwotnie wyglądało zlecenie od twojej opiekunki?

Chłopak nie wyglądał na szczególnie przejętego słowami Kyo. Za to przybrał wyraz twarzy "mam cię w pompie, zią". Po przejęciu go przez Sana, odwrócił się w stronę Kyoraku i z upierdliwie cwaniacką miną "da się? da" wskazał na Sanyurę. Znów spojrzał na Maga lawy. Mówił tak, że obaj magowie wszystko słyszeli:
- Ha! A nie mówiłem! - zaraz jednak wrócił z poziomu ekscytacji do swojego normalnego, dekadenckiego w tonie mówienia - Mówiłem ci o naszym serze. Jego przepis jest starszy niż magia i od wieków wyrabia się go tak samo. Dopiero współcześnie musieliśmy zmienić kilka rzeczy, bo się komisje i sanepidy dowalały. Ale gdzieś w domu zawsze trochę tego prawdziwego sera Roquefortów, w ukrytej jaskini pod naszym domem. Rzecz w tym, że nasi ojcowie nie przekazali dokładnie, gdzie są te jaskinie. Wiemy tylko wejście do nich "widać, kiedy się na nie nie patrzy". Z Gerdą kiedyś szukaliśmy, ale bez skutku bo zaraz po tym ciotka zabroniła nam tu schodzić. - wzruszył ramionami...
- Roland! Mama idzie! - zabrzmiał z "góry" głos dziewczynki, co sprawiło, że chłopak niemal z prędkością światła znalazł się w drzwiach prowadzących na parter. Odwrócił się jeszcze do magów:
- Znajdźcie ser i dajcie szczurom kawałek! Jak to nie poskutkuje, róbcie co chcecie. - i jeszcze rzucił na odchodnym - Powodzenia, Smerfy. - i drzwi kłapnęły...

Stan postaci:
Jak poprzednio (z istotniejszych kwestii to tylko, że San ma 93MM)...

Deadline: 6 września (niedziela) 23:59...

No i Kyo został popisowo zlany ciepłym moczem. Cóż, problem Rolanda, i przede wszystkim Gerdy, bo niedługo ich "pszyjaciele" przestaną istnieć. Kyo nie nawykł do pomagania umarlakom (nie żeby miał z nimi jakiś kontakt wcześniej, to jego pierwszy raz) ani do słuchania małych, pozbawionych sensu istnienia, zasad i wartości pizd, takich jak Roland. Tak, miał z takimi już styczność, zazwyczaj o wiele krótszą, bo albo sukcesywnie unikali się nawzajem, albo ciota uciekała, zebrawszy baty. Roland już dawno należałby do tej drugiej kategorii, gdyby nie Vivien. Tak czy siak, ciot słuchać nie należy, a już na pewno nie ciot kolaborujących z umarlakami i nakłaniającymi cię do okradzenia swej ciotki-twojej zleceniodawczyni.
-Męczy mnie już to - Kyo odwraca się w kierunku Sana - I nuży. Nie mam zamiaru okradać zleceniodawczyni, w dodatku na zlecenie tej cioty, i to jeszcze dla bandy nieumarłych i złodziejki-nekromantki. Wdrażamy plan eksterminacyjny?

Niby jak znaleźć wejście, którego nie widać kiedy na nie patrzysz? Poza tym nie za wiele im te informacje mówiły, właściwie, to wszystko już Roland mówił Sanowi wcześniej. Nowych informacji albo nie było, albo były nieprzydatne, jeszcze jakby tego było mało jakaś zagadka. Może i mag lawy był inteligentną osobą, i mógłby to rozwikłać, no ale przecież komu by się chciało nad tym zastanawiać, bo na pewno nie jemu, a szczególnie nie po takim czasie, i tylu wydarzeniach. Wstał, również spojrzał na Kyo, tym razem znudzonym wzrokiem.
- Walić to, nie chce mi się już z tym bawić, robimy im apokalipsę... - Odparł, po czym ruszył w kierunku wyjścia z piwnicy, następnie na dwór, i do studzienki. Zanim wyszli z piwnicy, przed drzwiami wyjściowymi z piwnicy dodał - Tylko jeszcze jedna upierdliwa rzecz, wpierw trzeba znowu szczury znaleźć...

Jak na zawołanie, przy drzwiach, nad których sprawdzeniem u początku piwnicznych przygód zastanawiał się Kyo, pojawił się "nadgryziony zębem czasu" szczurek. Spojrzał na chłopaków i zdębiał, przez chwilę jakby zastanawiając, czy to "swój czy wróg". Wyglądało na to, że jeśli zdecyduje się na ucieczkę, to czmychnie pod drzwiami. Malec zaczął rozglądać się na boki, ale wciąż uważał na to, co zrobią magowie...

Stan:
Jak poprzednio...

Deadline:
25 września 2015, 23:59. Podaję dla zasady. Wciąż się urlopuję, więc jeśli któryś z Was potrzebowałby więcej czasu to luz ;) ...

Dobra, San się zgadza, jeden problem mniej na głowie Kyoraku. Tak więc czas zacznąć eksterminację. I zacznie się ona od tego kretyna, który tu się pojawił. A przy okazji, wypada sprawdzić potem dokąd prowadzą te drzwi. Ale to rzecz drugorzędna, pierw Kyo chce wyładować choć część swej złości.
-San - Kyo odwraca się do towarzysz, plecami do szczura - Pozwolisz że tozpakuje pierwszy prezent? - nie czekając na odpowiedź zaczyna uderzać pięściami o dłonie - Aisu Meiku - szepcze
-HARI - krzyczy, odwracając się do szczura i kierując w niego strumień lodowych igieł. Człowieka by tylko podrapało i zdekoncentrowało, półżywego szczuraka powinno rozerwać na strzępy.

Z otwartymi ustami obserwował igły lecące w kierunku szczura. Otwartymi, bo miał zamiar coś odpowiedzieć ale nie było mu dane. Jeżeli Kyo rozerwał szczura na strzępy, mag lawy "obudził się" i odezwał. - Ej... Kolejny jest mój... - lekko pretensjonalnie. Następnie pokrył ręce kamieniami i z całej siły uderzył w drzwi aby je "otworzyć" Jeżeli to nie poskutkowało wypowiedział - Pedra de la flama divina i infernal et invoquen, dóna'm el poder - co oczywiście spowodowało, że kamienie na rękach zaczęły płonąć, by po chwili przygasnąć i pozostawić rozżarzenie pomiędzy pęknięciami. Kolejne uderzenie w drzwi wywołało wybuch, który powinien już je wyważyć.
W każdym bądź razie, gdy drzwi "stanęły otworem" a bardziej dosłownie, rozpadły się w pizdu, San wszedł do środka w celu przeprowadzenia rekonesansu.
Z kolei jeżeli szczur czmychnął... właściwie zrobił to samo, tylko bez tego pretensjonalnego tekstu.
Wchodząc do srodka, Idaane powiedział do siebie - Koniec pierdolenia się.

/ -kaszl- Wszystkiego najlepszego z okazji roczku, chłopaki -kaszl- . Ale pocieszę Was tym, że niewiele do końca. Myślę, że 2-4 tury i będzie koniec ;) ...

Niedogniły dostawca dżumy wyczuł niebezpieczeństwo i dał nura pod drzwiami. I tu częściowo jego szczęście się kończy, gdyż kilka igieł Kyo dosłownie przybiło go do podłogi. Tylna część korpusu wystająca spod drzwi jeszcze chwilę "darła" łapkami po betonie, lecz po chwili znieruchomiała (można-by pomyśleć, że) na wieki. Początkowa szarża Sana na drzwi nie dała wiele, jednak inkantacja wyzwoliła moc, której nie mogły się oprzeć i drzwi rozleciały się, przez co otwór do następnego pomieszczenia stanął w płomieniach. Kyo w blasku ognia mógł niewyraźnie dojrzeć pół szczura, czołgające się pod graty w pomieszczeniu, do którego przejście obecnie płonęło. Natomiast obaj po chwili mogli ujrzeć, że w tym pomieszczeniu, do którego drzwi właśnie odeszły w niepamięć, zaczął się ruch...



Stan:
Kyoraku - 93 MM...
Sanjura - 70 MM, Kamienne wzmocnienie ognistej pięści (A)...
Elsa - zapuszcza korzenie w kuchni...

No cóż Idaane, z racji tego, że dokonał rozpiździeju był z siebie wyraźnie zadowolony, nie zważając na to jakie koszta poniesie jego gildia. A więc tak zadowolony z palących się okolic wejścia wszedł do środka. Mając już dosyć tego pieprzenia się z głupimi szczurami, które i tak powinny być martwe nie wiadomo ile temu, widząc ruch powiedział kulturalnie - Witam małe skurwiele... "Jeździec apokalipsy" przybył... z - tutaj odwrócił się w kierunku Kyo - niekoniecznie świętym mikołajem - tak jakoś mu się skojarzyło z racji tego, że ów mag posługiwał się lodem - Zrobić wam z dupy jesień średniowiecza. - następnie strzelił palcami, a raczej kośćmi, czy też łączeniami palców... chyba na to samo wychodzi ale mniejsza o to.
Odwrócił się ponownie w kierunku Kyo, i powiedział - A więc zaczynamy imprezę? Ty lewą stronę, ja prawą? A może wolisz odwrotnie? - zapytał, jednak zanim Kyo odpowiedział, dodał jeszcze energicznie - Czekaj, czekaj, czekaj... Proszę zostaw mi tą gdzie przynajmniej na oko jest więcej.

CZY-GO-PO-PIER-DO-LI-ŁO
Kyo spojrzał na Sana z wyraźną dezaprobatą. Najpierw posadzka, teraz drzwi... bo pójście na górę i poproszenie o klucz to za ciężko, lepiej niszczyć własność gospodyni i zleceniodawczyni. Cudownie. Jak będzie potem chciała obciąć i mu pensję to chyba komuś pierdolnie.
Jednak nie czas teraz na dyskusje na temat metod otwierania drzwi, czas kasować ścierwo. Mijając Sana Kyo podchodzi do drzwi i rozgląda się po pomieszczeniu. Szuka przede wszystkim dróg ucieczki dla przeciwnika, wszelakich przejść, drzwi, otworów ściekowych i mysich norek. Słowem, wszystkich miejsc gdzie należy skupić ostrzał, gdy pan destruktor będzie wprowadzał apokalipsę.

No tak, wzniecać pożary to każdy. A gasić to nie ma komu. W trakcie, gdy Sanjura zaczął straszyć gryzonie słowami obiecującymi grozę szczurołapa, Kyo próbował dojrzeć, co tam w pomieszczeniu "gra". Okazało się, że to następne jest równie zagracone co pierwsze. Jeszcze więcej regałów i czysto piwnicznych rupieci. W dodatku stojaki z winem po sam sufit (na szczęście są na tyle daleko, że na razie ogień im nie grozi). Ale co by tam nie było, może warto chwilę skupić się na tym pomieszczeniu? Jeszcze się coś zajmie ogniem i co wtedy?...


Stan:
Kyoraku - 93 MM...
Sanjura - 70 MM...
Elsa - zapuszcza korzenie w kuchni...

Szlag by to, framuga nie wyglądała na taką co ma zaraz zgasnąć. Wręcz przeciwnie, rozpalała się coraz bardziej. W dodatkowo po obu stronach drzwi było masę drewnianych sprzętów czy innych łatwopalnych materiałów. Kyo zastanowił się czy San kiedykolwiek używa mózgu. Czy to tylko jego problem, czy Lamia jest tak samo pierdolnięta jak FT? Cóż, lód też woda, czas pobawić się w strażaka. I liczyć na to, że w przyszłości San będzie ostrożniejszy, zwłaszcza że w kolejnym pomieszczeniu są stojaki winami, prawdopodobnie o dość sporej wartości. Kto ponownie szybko zbija pięści, ponawiając miotacz igieł, przesuwając strumień lodowych pocisków przez cały obwód drzwi, mając nadzieję że nagłe pochłonięcie sporych ilości ciepła oraz powstała z roztopu woda zgaszą czy choćby ograniczą płomienie.
Aisu Meiku: Hari

Mag lawy kompletnie nie zwracał uwagi na strażaka Kyo, a zajął się poszukiwaniem szczurków, albo czegoś innego przydatnego w wykonaniu misji. Na wino nawet nie zwrócił uwagi, i tak nie pije, więc nie było po co, a skoro jego towarzysz zajął się gaszeniem, to i nie ma co się martwić o podpalenie. A nawet jeśli o niego dojdzie to wówczas będą się martwić, jemu to tam i tak zwisa, gildia zapłaci.
Tak więc rozglądał się po podłożu, bo półkach z winem, i wszędzie gzie się dało w poszukiwaniu celów o eksterminacji.
Tak w ogóle lepiej nie spuszczać z oczu Sana, bo jak coś znajdzie, a to czmychnie w dziurę... no cóż ten jak wcześniej zajmie się jej powiększaniem na tyle aby zarówno on, jak i Kyoroaku się w nią zmieścili.

I tak oto magowie wzięli się z kopyta do pracy. A raczej wzięliby się, gdyby nie drzwi, które wciąż płonęły. Sanjura chciał się wziąć za ich przekraczanie, ale na "dobry początek" nogawka zajęła mu się ogniem. I dobrze, bo gdyby nie to, wpadłby pod igły Kyoraku, a to mogło zaboleć mocniej, niż delikatne poparzenie (póki co tylko) naskórka. Kawałka spodni raczej nie będzie mu szkoda. W końcu to smerfne "służbowe". A może jednak? Tak czy inaczej cofnął się w ostatniej chwili i zaczął gasić spodnie czym się da (na szczęście niczym łatwopalnym). Po chwili były ugaszone. Drzwi z resztą też, bo pomysł Kyo okazał się strzałem w dziesiątkę. Dopiero teraz chłopacy mogli przekroczyć zgliszcza i wejść do następnego pomieszczenia. Pierwszy przeszedł Kyo, drugi San i zarówno jeden jak i drugi dojrzeli 2 szczury nadgryzione zębem czasu. Pierwszy chciał dać nura pod stary fotel, na wprost chłopaków. Drugi chwilę panicznie biegał w randomowych kierunkach. Podczas obserwacji drugiego szczura magom zdawało się, że coś widzą na ścianie, przed którą stały półki z niebieskimi konserwami. Jednak mogli to dziwo ujrzeć tylko kiedy wpadało im "kątem" do oka, bo gdy(by) spojrzeli na ścianę wprost, nie widzieli(by) na niej nic niezwykłego...


Stan:
Kyoraku - 86 MM...
Sanjura - 70 MM. Trochę przypieczona prawa łydka...
Elsa - Jak poprzednio...

Kyo uśmiechnął się nieznacznie, gdy pożar zanikł, zduszony w zarodku. Gdzieś w głębi umysłu, pół żartem pół serio, pojawiła się myśl by zostać zawodowym strażakiem... ale nie, nie po to tyle czasu poświęcił nauce magii. Spoglądając przelotnie, z wyższością wypisaną na twarzy, na Sana, wszedł do dalszej komnaty, licząc że wielki niszczyciel, który przed chwilą prawie spalił sobie dupę, podąży za nim. Wnętrze wyglądało niemal normalnie, gdyby nie para oszalałych nieumarłych szczurów... i coś dziwnego na tamtych półkach... a może nie... W każdym razie zaciekawiony Kyo podchodzi do regałów, stara się zajrzeć za nie, jak trzeba zdejmuje część puszek z półek, mając nadzieję że polujący na dwa szczury San nie wywoła w pomieszczeniu ognistej burzy czy innej apokalipsy.