Wioska

First topic message reminder :

Wioska o ambitnej nazwie "Wioska", leżąca nieopodal stolicy królestwa, na najwyższym płaskowyżu o ambintnej nazwie "Najwyższy płaskowyż". Jak wiadomo na ów płaskowyż(mający swoją drogą 1,2km wysokości) prowadziły po dwa wejścia na każdej z 4 ścian. Owe wejscie były schodami, każde mające około 3600 stopni. Na dodatek dość strome, kiepsko zabezpieczone i często się psują. Rocznie ginie na nich około 10.000 osób. W każdym razie owa wioska znajdowała się na płaskowyżu, na skraju lasu około 3km od miasta, które niczym masywna góra sterczało nieopodal. Do wioski najszybciej było dostać się od strony południowej. Aktualnie w wiosce mieszkało 35 osób, w 11 domkach.
~
MG

Niedawno jednak jeden z domków się opróżnił, w wiosce mieszkały tylko 34 osoby, a trójka nowych mieszkańców znajdowała się właśnie u stóp płaskowyżu, tuż przy schodach, patrząc w górę na niemal pionową ścianę. Schody wyglądały równie zachęcająco i bezpiecznie jak nocleg w ustach niedźwiedzia. Żyć, nie umierać. Podróż do Pergrande zajęła im niestety z lekkimi opóźnieniami wywołanymi głównie narzekającym na upał Affem i znów-niechcący-coś-psującej Takarze. W międzyczasie cała trójka zdążyła zapoznać się z podstawowymi zwrotami w Pegrande i poznać kilka słów. Dalej jednak daleko im było do choćby poziomu przedszkolaka i byli tylko nic nie wartymi Gaijinami. Każdy z nich miał worek a w nim prowiant, ciuchy na zmianę, drobne rzeczy własne(opisać). Oraz Takara oczywiście już w głowie, miała treść instrukcji od E, jak opanować całkiem nowy czar obronny. Jak przyjdzie pora, to pewnie pójdzie go trenować. Teraz jednak chyba należało się wspiąć, ku wiosce, ku przygodzie, takie tam. Nadmienić jeszcze należy, że słońce znajdowało się aktualnie za płaskowyżem dzięki czemu było w miarę chłodno i słońce już nie dokuczało. Dlatego Aff był w pełni formy, mimo godziny 17. Pozostała dwójka za to, była dość zmęczona. Niestety ani Takara ani Shinji nie przywykli do zmiany stref czasowych, a Affowi to po prostu nie przeszkadzało. W końcu dla niego czas i tak płynął zupełnie inaczej. Tak jak dla Takary od momentu poznania Affa minęło całkiem sporo czasu, tak dla Affa, było to prawie jak wczoraj!

Czas na odpis: 06.08 godzina 18:00

Więcej linków <3333333

I w tym momencie dochodzi się do wniosku, że jeżeli inne samice to potrafią, to z jakiej niby paki Tasia ma nie móc? Tego też starając się wbić w rytm, chciała też do tego dołożyć... no, taniec. Taki, jaki ma być. Wczuć się w rytm i skoordynować ruchy. A nawet dla uławicenia obserwuje inne samice i stara się powtarzać. Naumi się na pamieć i będzie git majonez. Tylko to wytańczyć. Tak jak trzeba. No i przy okazji stara się kierować ewentualnymi wskazówkami. Umie wycastowac spella A to umi zatańczyć. Bo umi. Jak w to uwierzy, a wierzyła, to na pewno sie uda. Bo musi. A jak nie to zawiśnie. A w zasadzie i tak ja będą chcieli ściąć well...

Shinji:
Trochę pracy, trochę siły, a także i trochę kooperacji i baldachim ostatecznie znalazł się na miejscu, co zaowocowało westchnieniem ulgi z ust kobiety, wraz ze słowami:
-Zaprawdę, gwiazdy nam przyświecały, że tak szybko rozwiązaliśmy ten problem. - rzuciła z uśmiechem, po czym zajęła się wytłumaczeniem -Najwidoczniej musiało. Było chyba za słabo osadzone, przez co delikatne pociągnięcie sprawiło, że spadło. - rzekła spokojnie, po czym z uśmiechem wyjaśniła -Tak, tu mieszkam. Mój mistrz mieszka w sąsiednim pokoju, ale teraz jest zajęty. Skąd jesteś? - rzuciła, kontynuując rozmowę i odciągając sprzątaczkę... sprzątacza od jego pracy.

Takaś:
I tak oto uczciwą pracą Tasie się dorabiają. Tańcząc ciężko była fakt faktem zmęczona, ale stało się coś, o czym nawet prastare przepowiednie dotyczące końca świata nie wspominają. Takara... Takara... zaczęła czuć rytm. I nawet wychodził jej ten taniec. I, olaboga! Nawet bardzo dobrze jej to szło. Nie wiedziała czy to urok, czy wizja Lorda E stojącego za nią z batem, ale udawało jej się tańczyć. I to jak! Szybko znalazła się w top10 z 9 tancerek, a potem poszybowała na top5. No po prostu szacunek.

Takara: Taniec brzucha poznany na stopniu podstawowym/średniozaawansowanym

Da się? Da! No bo kto inny da radę, jak nie Tasia? No wlasnie .. moze i nie dostanie za to irderu z ziemniaka ale to nic. Liczy sie skill! A ten juz nawet miała. Ale że jednak było jeszcze czasu do przedstawienia postanowila nie spocząc na laurach i ćwiczyć dalej, a bo może i zostanie numerem jeden? No bo skoro nie idzie jej bycie najlepszym magiemto moze przynajmniej zawojowac na pergrandzkiej scenie. W sumie i tak jej pozniej nikt w to nie uwierzy ale trudno... nie mniej postanowila wylapac wzrokiem te niewiasty ktore dalej radzily sobie lepiej od niej by moze stwierdzic co jeszcze robi nie tak, co by mogla poprawic a co zrobic inaczej by bylo lepiej i... coz, dalej probowac. I tak swiat o tanczacej Tasi sie raczej nie dowie wiec o opinie sie martwic nie musi... z reszta i tak jakby ktos chcial jej wytknac ze Tasi to nie pasuje bo czolgi tak nie robio to zatanczy na grobie takiego delikwenta, bo moze! I bedzie wtedy cierpiec przez wieki. Nie rozmyslala jednak teraz co by zrobila czepialskim jednak daleh ruszala bioderkami jak na Tanczace Tasie w Pergrande przystalo. A moze da rade wspiac sie na sam szczyt ze swoim juz nie ujemnym skillem? A to wszystko w nastepnych odcinkach!

W końcu wspólnymi siłami udało się łóżeczko naprawić. Kosztowało to  Shinjiego trochę wysiłku, a i tak bez pomocy Luriel. Ale udało się.
- Haha, to nie słońce i gwiazdy. To mój biceps pomógł naprawić łóżko. - zaśmiał się wskazując na swój lichy mięsień. Oczywiście wesoły uśmiech malował mu się na mordce.

Więc i ona jest tutaj w związku z tym całym zjazdem? I do tego ma jakiegoś mistrza. Myślał sobie długowłosy. Właściwie pomyślał sobie, że i jemu samemu przydałby się jakiś mistrz może. Ale to nie teraz czas na to, pomyśli się już po powrocie do domu. Teraz kiedy już pomógł biedaczce w rozwiązaniu jej problemu trzeba było wrócić do pracy. Bo jeszcze mu coś zrobią za niewypełnienie obowiązków... Ale Luriel ponownie go zatrzymała. Prawie jak jakiś spisek.
- Mieszkam w pobliskiej wiosce, mam stamtąd jakiś dzień marszu do miasta. - powiedział przez ramie ruszając w kierunku drzwi. - A teraz... Muszę wracać do pracy. Uważaj bardziej z tym łóżkiem. Miło było poznać~ - dodał jeszcze odwracając się do niej w progu, aby potem zająć się pracą do której został zatrudniony. Przez chwilę zastanawiał się czy nie zapytać jej o tego dzieciaka przez, którego ich trójka się tutaj znalazła, ale... Uznał to ostatecznie za kiepski pomysł.

Takara:
Tasia uważnie przyglądając się poczynaniom lepszych od niej tancerek odkrywała w sobie duszę artystki, która to uważnie poprawiała się w danej dziedzinie, choć wiele pracy było jej potrzebne jeszcze do pełnej perfekcji. Ale w jakimś nocnym klubie pracę może by znalazła... choć raczej nie byłaby zwolenniczką. Czuła, że trochę się poprawiła, ale wyższy stopień wtajemniczenia to jednak nie był.

Shinji:
Kobieta zaśmiała się kwieciście na słowa Shinjiego, który fakt, faktem nie wiedział jak powiedzieć biceps, ani nawet mięsień, ale jego gestyka jasno mówiła, co chce przekazać. Kiwnęła głową, że rozumie, gdzie mieszka, ale dodała jeszcze:
-Ale jesteś nietutejszy, tak jak ja. Skąd pochodzisz? - rzuciła z delikatnym uśmiechem, gdy chłopak był już przy wyjściu, po czym dodała -Dobrze, nie powstrzymuję cię. Oby Księżyc i Słońce ulżyły ci w pracy. - dodała "błogosławieństwo" na koniec.

Takara: Taniec brzucha poznany na stopniu średniozaawansowanym

- Ano jestem. Przeprowadziłem się tutaj jakieś pół roku temu. - postanowił wyjaśnić jeszcze zanim wrócił do swej pracy. - Przybyłem do Pengrade z Isenbergu. - odpowiedział dziewczynie z uśmiechem. Pamiętał jak ostatnio został zbluzgany za to, że wymsknęło mu się skąd naprawdę przyszli dlatego tym razem postanowił trzymać się planu.
- Dzięki~ - rzucił wesoło na jej pozdrowienie. Jeśli to było jakieś pozdrowienie czy błogosławieństwo, tak sam uznał. - Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy. Polubiłem cię. - dodał jeszcze pogodnie. W końcu był z niego całkiem miły i wesoły facet. Aby zakończyć prostym "Do zobaczenia" Zanim wyszedł, aby zająć się swoim zajęciem. Zastanawiał się jednocześnie kim właściwie była ta dziewczyna. Po co tutaj przybyła. Ale gdzie tam on do zrozumienia takich wielkich, światowych spraw. Jednak co by nie mówić odnośnie jego kłamania i oszukiwania (Co musiał robić ze względu na misję) naprawdę Luriel polubił. I naprawdę ucieszyłby się znów ją spotykając. Ale w sumie chyba nie było ludzi, których nie lubił. Ciekawe czy jeszcze kogoś ciekawego spotka pracując jako sprzątacz. Ale wracając do misji zaczął się też kapkę martwić. W końcu do jej wykonania potrzebowali pieska, a ten został w domu. Dość kłopotliwe... Ale coś się wymyśli, Shinji zachowywał optymizm.

W życiu każdej Tasi przychodzi taki moment, kiedy musi zawiesić na haczyku rękawice bokserskie i zabrać się za coś zupełnie innego. Tylko nie rozumiała, dlaczego to musiało być wyginanie się w jakiś dość skomplikowany sposób, który na skomplikowany wcale a wcale nie wyglądał. I nagle przy ruszaniu bioderkami naszła ją bardzo życiowa, filozoficzna rozkmina jak najbardziej na tle egzystencjalnym.

Co ja tu do cholery robię...?

No tak. Tańczy. Jest w Pergrande. Tylko coś wewnątrz tasinego serduszka mówiło, że to nie to po co tu przyszła. I chociaż tańczyła dalej, bowiem przyjęła niewypowiedziane przez nikogo wyzwanie, wiedziała, że przyszła tu po coś zupełnie innego. Tylko w międzyczasie trochę zapomniała, co to miało być.l Ale grunt, że Shinji pamięta, a Tasia może tańczyć dalej. Znaczy do momentu, aż będzie trzeba się zmywać do domu. Więc tańczyła. Może nie za hajs, bo pewnie jej za to nie zapłacą, ale tańczyła. Bo quest. Żeby udowodnić, że nie jest drewnem. I już nie była! Jednak ambicja robiła swoje. Ambicja i wspomnienia i porażkach. Taka Era. Czy Krug. Czy wiele innych miejsc. Temu tańczyła i uczyła się dalej. A to posiłkując się wskazówkami, a to niekiedy przypatrując się lepszym, bo jednak co nieco jej to dawało. No i przede wszystkim sama kombinując, łamiąc schematy i wybierać te, które biją na odległość aurą epickości. Bo nie ma co powielać. By wspiąć się na szczyt, trzeba samemu tworzyć.

Shinji:
Kobieta z uwagą wysłuchała jego słów i co jakiś czas delikatnie, niemalże niezauważalnie kiwała głową, na znak zrozumienia, po czym, na pożegnanie jeszcze rzuciła:
-Oby gwiazdy utorowały nam drogę do następnego spotkania. - powiedziała przyjaźnie, gdy mag opuszczał już jej kwatery i wracał do sprzątania. Fakt, spotkał kilku wyraźnie zamożniejszych, acz byli oni chyba z Pergrande, gdyż za wiele szacunku czy chociażby minimalnego respektu z ich strony nie otrzymał. A wieczór zbliżał się wielkimi krokami, gdy to wezwano go i kilkunastu innych sprzątaczy, kazano się rozbierać i wchodzić do baseno/sauny, gdzie mieli się umyć. Czemu? A bo będą pomagać przy przyjęciu.

Takara:
Minęło kilka dość intensywnych godzin, podczas których Tasie tańczyły i coś się naumiały. Problem był jeden. Było to dość męczące, a wieczór był już tuż tuż, a więc przyjęcie także. Dlatego... ponownie wrzucono Tasię do pomieszczenia z dużym basenem, który już wcześniej robił jej i innym tancerkom za wspólną wannę. Tylko... czemu byli tam też nadzy mężczyźni?

Razem:
I tak oto nastąpił zlot rodzinny, podczas którego, z trzydziestką innych nieznajomych nasze trio musiało się rozebrać, wejść do wanny, umyć, wyjść i przygotować do uczty, która zaraz miała się rozegrać. I to się tyczyło każdego. Tasi, Shinjiego i Affa.

Co się tu...
Myśl została jednak niedokończona, zaś mózg, widząc sytuację, natychmiast wyrzucił bluescreena. No chyba nie. To jakiś żart... Serio? Ze miała sobie wskoczyć wesolutko (lub nie) do jednej wanny z bandą samców? No bo samice to wiadomo, jeszcze się przetrzyma. Wszakże nie mają niczego innego niż Taśka (cycki się nie liczą) noale... no... Tak, to z pewnością misja, która na zawsze zostanie jej w pamięci. Szczególnie jako ta niezbyt miła i przyjemna. I znowu wracało jedno, jedyne pytanie.

Dlaczego kurna nie wbijemy z buta, nie zabijemy i nie wyjdziemy jak kurna na magów przystało? Ba, jak na Wróżkę przystało. A nawet jak na mnie przystało...

No właśnie. A w sumie jedyny powód, dla którego to robiła był fakt, żeby później nie wyszło, że E miał z tym rację. Ehh... Czego to się nie zrobi dla zachowania pozorów? Honor, dumę i godność człowieka musiała sobie teraz wsadzić w kieszeń. Kieszeń, której niestety nie miała. Zupełnie zła, wściekła i zażenowana musiała wbić do wanny czy to to tam było. Ot tak, po prostu jak wyjdzie, że trzeba. I licząc na to, że ma w krwi geny ninja i nikt jej nie zauważy. Albo Shinji z Affem przynajmniej. Próbowała zachować stoicki spokój. To nic, że w myślach klęła na cały świat. Al. teraz nie jest Wróżką. Nie jest magiem. Nie jest Kamishiroswa Takarą. Jest jakimś randomem o nazwisku Gordwig, która rusza bioderkami. A za miesiąc góra wszyscy w zasadzie zapomną.

- He?... - tylko tyle udało mu się z siebie wydusić na wieść, że ma wskoczyć do wanny jak go bozia stworzyła. Znaczy samo to, że kąpie się raczej an golasa to żadna nowość. Gorzej, że teraz miał to zrobić w towarzystwie około trzydziestu innych osób. Pal licho jakby to byli faceci, ale nie oczywiście że nie. Nie przewidziano czegoś takiego, że trafili tu ludkowie o różnych płciach. I to było niby normalne? Już nawet Mejiro nie myślał o tym, że teraz całą sprawa z Affem, który udawał dziewczynkę się sypnie. Jakoś większym problemem było to, że on sam miał się kąpać w towarzystwie pań. Brak słów, po prostu brak słów. Co on biedny miał począć?
- Ale je się już dzisiaj kąpałem... - chciał się wymigać opuszczając łaźnie czy co to tam było. Pewnie bezskutecznie i został zawrócony. Raczej nie miał wyboru, zwyczajnie musiał to zrobić...
Westchnął rozbierając się powoli, coraz wolniej i wolniej. Aż został w samych gadkach. Rozejrzenie się wokół, w nadziei że wszyscy mają go gdzieś i zajmują się kąpielą. I nagle sru~ Szybkie opuszczenie majciochów z równoczesnym wskoczeniem do wody tak coby nikt go nie wiedział. A potem zanurkować nisko tak, że prawie w ogóle nie było go widać. Na pewno nigdy nie zapomni tej misji, zapisze ją sobie w pamięci jako najgorszą misję w życiu. Chyba nic nigdy jej nie przebije. A może łaskawie coś go zabije i nie będzie musiał się już przejmować? Nie, bogowie nie są na tyle miłosierni...
Ale kiedy siedział tak sobie nie pragnąc bardziej niczego niż zdolności stania się niewidzialnym coś nie dawało mu spokoju. Coś chodziło mu po głowie. Nagle sobie uświadomił. Aff! Przecież on miał być dziewczynką. Nie można było dopuścić, żeby reszta się dowiedziała że jednak mu coś tam między nogami zwisa, coś czego dziewczynki nie mają. Trzeba było coś zrobić. Jak się wyda to klops. To i ruszył do swojej "siostrzyczki", żeby ją upomnieć. Niech się kapie w bieliźnie, a jak nie da rady to... To trudno, Shinji zasłoni go własnym ciałem, bo przecież nie może pozwolić, żeby jego siostrzyczka paradowała nago przed zgrają facetów. Pal licho Takarę, trochę się powstydzi i tyle, zapomni za jakiś czas. Właściwie może i jej by starał się jakoś pomóc. Bo wiadomo, jej może być i troszkę trudniej, może jest bardziej wstydliwa niż on sam, albo co. Ale ona już się rozebrała i wskoczyła do wanny czy co to tam było, trudno. Ale Aff? Nie, na to pozwolić nie można było. Toteż Mejiro starał się go zasłonić kiedy wchodził do basenu, bo jak się wyda to może się to skomplikować. A skrócenie o głowę na pewno jest bardziej nieprzyjemne niż chwila wstydu.

// Poszedł mały edit. @~@ //

I tak oto trzydzieści osób wbiło do jednego wielkiego wannobasenu, z czego ostatni do wanny wbił... Shinji, który chyba ze stresu rozbierał się najwolniej. A Affowi chyba udało się zniknąć w tłumie, bo jak tak wszedł do wody i zanurkował, mając widok na partie od brzucha w dół większości osób w zbiorniu wodnym, to go nie widział... nie żeby widział akurat tą część jego ciała. A Takara miała wręcz przymus zdjęcia stroju, w którym ćwiczyła. I tak sobie się myły nieśmiało dziewczynki, gdy nagle... poczuła, jak ktoś klepie ją po ramieniu, a to... Aff. Który przybrał pozycję niczym Afrodyta na obrazie "Narodziny Afrodyty", czym w chwili obecnej idealnie maskował się przed wykryciem.
-Może podejdziemy do Shinjiego? W rodzince raźniej ♪ - zanucił spokojnie, praktycznie nie przejmując się tym, jak teraz wygląda.

Asdgfdg dfgfg fdgfg vdfgrtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftghrtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftgh rtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftgh rtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftgh rtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftgh rtgdfgvzdfvggfgtfgfggnbf tybgfb xgffxgfhftgh...
Innymi słowy wszelakie nazwy emocji jakie jej teraz towarzyszyły nie miały swego odpowiednika w żadnym języku, zaś w myślach szła całą litania przekleństw o większej tudzież mniejszej mocy. Bo jakby tego było mało, to miała za sobą jeszcze Affa jak go bocian podrzucił do kapusty. Momentalnie aż podskoczyła, jednak nie odwracała się w jego kierunku. A za Chiny... Podskoczyłamimowolnie lekko w miejscu, dygocząc nieco. - P-PÓŹNIEJ... - wyrzuciła z siebie, dalej starając się doprowadzać do jakiegoś porządku. - I-IDŹ S-S-SOBIE... - dorzuciła, jakby Aff początkowo nie zrozumiał, co należy zrobić. A należało się od Tasi oddalić. Nie mniej nie liczyła na to, że to jakkolwiek do niego przemówi. Co ona tu do cholery robiła? Zdecydowanie Tasie nie są stworzone do skrytobójstw. Tasie są stworzone do niszczenia wszystkiego na drodze. Tudzież zbierania wpierniczu od przeciwników. Nie mniej fakt, że żyje, chyba świadczy o dzieleniu genów z karaluchami. Nie mniej obecnie cała sytuacja nie dość, że do Tasi nie pasowała, to ją wybitnie przytłaczała. Zdecydowanie siedzenie pośród 29 innych ludzi nagich w wannie to nie były jej klimaty.

Aff w międzyczasie gdzieś wskoczył do wody, chociaż tyle dobrego w tym wszystkim. Gorzej, że farbowany brunet jako ostatni wbił się do wanny. Jakoś tak powoli mu to wszystko zeszło, że ostał się tylko on jeden. Ale jak już wskoczył do wody to z górki, teraz pozostało się tylko w spokoju myć. Tymtyrym~ Myciu myciu, jak każdy inny coby nikt nie zwracał na niego uwagi. A i podglądał trochę swoją męską siostrzyczkę. Póki co nie robił niczego co mogło go wydać, oby tylko tak dalej. Jeśli w spokoju będzie siedział zanurzony w wodzie to Mejiro też ograniczy się tylko do mycia. A jak zacznie odwalać i zwracać na siebie uwagę? Boże broń od tego, ale jeśli to trzeba będzie tą uwagę jakoś od niego odwrócić. Wtedy Mejiro zanurkuje i złapie kogoś za nogę, pociągnie w dół. Najlepiej jakąś kobitkę coby narobiła hałasu. Zawsze będzie można powiedzieć, że to żarty czy coś. A jak żadnej samiczki nie było w pobliżu to spróbuje skierować uwagę na siebie. Czy to jakieś pokrzykiwanie czy udawanie, że się topi. Whateva~ Byleby się nie wydało, że Aff ma między nogami cuś czego dziewczynka mieć nie powinna. Ale oby nie trzeba było niczego takiego robić. To Shinji będzie się cichutko w jakimś kącie mył. I tyle. Bo środek basenu był niedobry, wystarczy że musi wannę dzielić z około trzydziestką innych osób. Od czasu do czasu wzdychał nad swoim ciężkim losem.

Tasia stała, najchętniej emanując aurą, która zamordowałaby 3/4 Pegrande, ale takiej mocy nie posiadała (jeszcze). Co innego z kolei Shinji. Ten zajął się myciem, co szło mu dość sprawnie, bo nie skupiał się na dziewczynach, jak wielu innych przedstawicieli jego płci, choć próby jakiegokolwiek zagadywania kończyły się dostaniem z drzewca włóczni od strażników. Mieli się ogarnąć. I tak sobie Mejiro się mył, gdy nagle... poczuł, jak ktoś go przytula.
-Umyjesz mi plecy braciszku? - spytał się po pergrandzku Aff, po delikatnym przytuleniu chłopaka, gdy to zaszedł go znienacka od pleców. Szczęśliwie... ten nie poczuł niczego, czego nie chciałby poczuć.

Jeszcze nie posiadała. Jeszcze. Ale kiedyś takowa moc posiądzie, a wtedy zamiast bomb aotmowoych będą zrzucać na miasta Tasie. Ba, jedna Tasia starczyłaby wtedy na pogrążenie w mroku i chaosie cały kontynent. Broń definitywnie zakazana, wykorzystywanie unormowane konfekcją magnolską. Tymczasem, kiedy Aff się oddalił, włączyła tryb "ogarnij się Taśka szybko bo jeszcze Shinjego tu ściągnie" starając jak najszybciej się ogarnąć i umyć. A po tym oczywiście jak najszybciej wyjść. Zupełnie jej się to nie podobało. Nie podobało jej się chowanie godności człowieka do kieszeni i traktowanie jak jeńców czy bydło. Nie podobało jej się naruszanie jej przestrzeni. Ba, nie podobało jej się to, że miała pomóc w zabójstwie. Nic jej się kurna nie podobało. Chciała do domu. Jak najszybciej. I tego jak najszybciej się umyje, tym szybciej wyjdzie, ubierze się, pójdzie im zatańczyć i do domu. Życie Tasiów to ciężkie życie. Tasia nie poleca.