Wioska

First topic message reminder :

Wioska o ambitnej nazwie "Wioska", leżąca nieopodal stolicy królestwa, na najwyższym płaskowyżu o ambintnej nazwie "Najwyższy płaskowyż". Jak wiadomo na ów płaskowyż(mający swoją drogą 1,2km wysokości) prowadziły po dwa wejścia na każdej z 4 ścian. Owe wejscie były schodami, każde mające około 3600 stopni. Na dodatek dość strome, kiepsko zabezpieczone i często się psują. Rocznie ginie na nich około 10.000 osób. W każdym razie owa wioska znajdowała się na płaskowyżu, na skraju lasu około 3km od miasta, które niczym masywna góra sterczało nieopodal. Do wioski najszybciej było dostać się od strony południowej. Aktualnie w wiosce mieszkało 35 osób, w 11 domkach.
~
MG

Niedawno jednak jeden z domków się opróżnił, w wiosce mieszkały tylko 34 osoby, a trójka nowych mieszkańców znajdowała się właśnie u stóp płaskowyżu, tuż przy schodach, patrząc w górę na niemal pionową ścianę. Schody wyglądały równie zachęcająco i bezpiecznie jak nocleg w ustach niedźwiedzia. Żyć, nie umierać. Podróż do Pergrande zajęła im niestety z lekkimi opóźnieniami wywołanymi głównie narzekającym na upał Affem i znów-niechcący-coś-psującej Takarze. W międzyczasie cała trójka zdążyła zapoznać się z podstawowymi zwrotami w Pegrande i poznać kilka słów. Dalej jednak daleko im było do choćby poziomu przedszkolaka i byli tylko nic nie wartymi Gaijinami. Każdy z nich miał worek a w nim prowiant, ciuchy na zmianę, drobne rzeczy własne(opisać). Oraz Takara oczywiście już w głowie, miała treść instrukcji od E, jak opanować całkiem nowy czar obronny. Jak przyjdzie pora, to pewnie pójdzie go trenować. Teraz jednak chyba należało się wspiąć, ku wiosce, ku przygodzie, takie tam. Nadmienić jeszcze należy, że słońce znajdowało się aktualnie za płaskowyżem dzięki czemu było w miarę chłodno i słońce już nie dokuczało. Dlatego Aff był w pełni formy, mimo godziny 17. Pozostała dwójka za to, była dość zmęczona. Niestety ani Takara ani Shinji nie przywykli do zmiany stref czasowych, a Affowi to po prostu nie przeszkadzało. W końcu dla niego czas i tak płynął zupełnie inaczej. Tak jak dla Takary od momentu poznania Affa minęło całkiem sporo czasu, tak dla Affa, było to prawie jak wczoraj!

Czas na odpis: 06.08 godzina 18:00

Normalnie jak dziecko. Chce człowiek dobrze, martwi się, a ten "nie". - Ale jak coś ci się stanie to przebicie na wylot i wyprute płuca będą twoim najmniejszym problemem... - stwierdziła, rezygnując z wpychania mu 50 koła na siłę do gardła. Zamiast tego schowała ją do kieszeni spodni. Teraz z kolei pojawił się inny problem. Idź do miasta. Dojdziesz tam za rok bo po drodze spotkasz martwe zwłoki i jedne żywe do ocalenia, a później trzeba spieprzać przed armią chociaż zwłoki nie są twoje. Ale mogą być. - No nie, serio...? - rzuciła w eter zupełnie tracąc już pomysły na to, co robić. Rzuciła na Shinjego karcące spojrzenie zaczynając zastanawiać się, co zrobić z dzieciakami. Zobaczą Affa to będzie źle. Zobaczą zwłoki też będzie źle. Tym bardziej, ze nie wiedziała, czy pomyślą, czy to wina zwierzęcia czy ludzka. Więc w zasadzie dobrze by było ukryć ich oboje. - Shinji, idź do nich i nie wiem... Weź do miasta. Gdziekolwiek. Znajdź im robotę. Byleby były daleko. Ja sobie dam radę już. I uważaj na torbie, mam tam chyba broń na dnie. - tak, to był chyba dobry plan. Po tym bierze Affa dalej, gdzie pochowała zwłoki po czym stara się je odciągnąć jeszcze dalej, najlepiej wrzucając do jakiegoś dołu. A jak nie ma dołu to sama go wykopie i wycastuje Shielda, by zamkną go. A po tym przysypie śniegiem. Dół na 5 metrów chyba syknie, tak samo jak Shield na 3m w dół. I załatwia taki, by się tam pomieścili. Nawet jak śnieg w tym miejscu, jak go nasypie, będzie dziwnie wyglądać, to wielkiej różnicy to nie zrobi. A później skieruje się do najbliższych schodów w dół i do miasta, zapinając Tasiny płaszcz na Affie by zakryć rany i ewentualnie gwizdnie jego płaszcz tudzież kurtkę jeśli ma. Pewnie pokiereszowana jak Aff ale Tasie nie zmarzną aż tak, a zaczęła odczuwać nieprzyjazne czołgom temperatury.

- Będziemy uważać. - Uśmiechnął się - Nie chcemy przecież żebyś płakała. Potem tylko siedział łapiąc powietrze po forsownym marszu obserwując jak Takara zajmuje się Affem. Miał jednak wrażenie, że o czymś zapomniał. Do czasu, aż dało się usłyszeć głos dzieciaków-prześladowców.
- No tak. Jeszcze oni... - przypomniał sobie poniewczasie. Wzruszył ramionami kiedy Takara przeszyła go spojrzeniem.
- Hai Hai... Tylko weźcie się schowajcie. Powiem im, że cię nie dogoniłem i pójdę z nimi do miasta.
Więc nie pozostało mu nic innego jak pójść ponownie dzieciakom na spotkanie. Zastanawiał się tylko co powie Malu. Ale no nic, trzeba było to zrobić. I jak najszybciej odciągnąć ich od tego miejsca.

Więc rodzeństwo miało kolejny genialny plan, który zaraz wszedł w życie. Tasia razem z Affem poczęli się ukrywać i powolutku odciągać zwłoki, tak by nie były aż tak widoczne, a Shinji tymczasem poszedł do dzieciaków, które widząc go wielce się uradowały i podbiegły. Szybko też przybyła Malu. Kiwnęła głową na wytłumaczenie Mejiro, gdy nagle jej córka spytała.
-A gdzie torba twojej siostrzyczki? - rzuciła nagle, widząc, że chłopak nie ma przedmiotu, z którym praktycznie wybiegał z wioski.
-Zgubiłeś? - rzucił jeden z dzieciaków, po czym drugi mu zawtórował.
-Pomożemy ci znaleźć! - i już radośnie byli gotowi działać. Jedynie nauczycielka zaczęła się trochę rozglądać po tak udeptanym terenie, a Takara mogła tylko patrzeć na to z dystansu... nie miała wszak czasu przeciągnąć wszystkich zwłok i pozostawało kwestią czasu (bądź Shinjiego), aż wpadną w jakieś kłopoty.

Stanowczo nie szło zbytnio po jej myśli. Jakim cudem byli tu tak szybko? I jeszcze nie oddała torby. Fck.... A ona w zasadzie miała być już w mieście. Załamujemy czasoprzestrzeń? Postanowiła odłożyć torbę na ziemię gdzieś blisko drzewa by nikt tego nie zauważył, po czym sama się chowa za jakimś, starając się nie wywołać hałasu. No i licząc na to, że Unijni ją dostrzeże, nim dzieciaki zaczną szukać. Bo.. to by było smutne. Po chwili jednak stwierdziła, że można to zawsze jeszcze załatwić inaczej. Tego postanowiła wziąć Affa dalej od zwłok, chowając się jeszcze dalej. Może Shinji będzie zachowywał się naturalnie. A jak nie to będzie problem, bowiem Malu chyba coś dostrzegła. Ona teraz nijak mu mogła pomóc. W końcu ona była w mieście. Tak też lokuje się z Affem dużo dalej, nasłuchując, co się dzieje. No i Shinji nie miał na sobie ewentualnych śladów krwi, więc na pewno nie będą go w razie czego podejrzewać, jeśli znajdą przez przypadek zwłoki. A jak będą to wtedy się pomyśli, ale Shijnego nie zostawi.Dała jeszcze znak Affowi, żeby był cicho, po czym zaczęła obserwować, jednocześnie siedząc za drzewami używając kamuflażu. No i, przede wszystkim, stara się być na tyle daleko by jednak jeszcze widzieć, co się dzieje.

Cholernie spostrzegawcze dzieciaki... - przemknęło mu przez myśl. Że też od razu to zauważyły, coś o czym on sam nawet nie pomyślał.
- He? - zdziwił się udając zaskoczonego. - Zgubiłem coś? Rzeczy Taśki? Zabije mnie! - zawołał autentycznie wystraszony, bo wyobraził sobie sytuację w której faktycznie zgubił rzeczy Takary. A potem gdyby dostała go w swoje łapki mogłoby być kiepsko.
Wracając jednak do rzeczywistości nie mógł pozwolić dzieciakom na buszowanie gdzieś tutaj, mogły łatwo odnaleźć ślady krwi. Co gorsza Shinji spostrzegł jak ich opiekunka zaczęła się przypatrywać zatartym śladom. Niedobrze, niedobrze. Trzeba było szybko ich odciągnąć.
- Nie leżało nigdzie wcześniej? - zapytał. Mogło to dać Tasi chwilę, aby się ze wszystkim tutaj uporać, ale ostatecznie długowłosy uznał, że lepiej będzie zabrać dzieciaki dalej.
- Nie nie, na pewno byście zauważyli. Musiałem zgubić je gdzieś dalej. Chodźcie, pomóżcie mi ich poszukać bo Takara naprawdę mnie zamorduje. - ruszył do przodu oglądając się czy grupa podąża za nim. - Idziecie? -

Cóż... plan dobry... wykonanie gorsze. Tasia postanowiła postawić torbę pod drzewem, gdy Shinji zagadywał dzieciaki i Malu, co udało jej się tak dobrze, że jej nie dostrzegli. Gorzej, że nie zdążyła odciągnąć zwłok, a dzieciaki to sprytne bestie. Po kilku chwilach dostrzegły torbę i jeden z nich pobiegł ją przynieść gdy nagle... zatrzymały się... a przez las przemknął dziecięcy krzyk. Malu niemalże natychmiastowo pobiegła w ich stronę, a widząc pokiereszowane, odciągnięte zwłoki zasłoniła sobie najpierw usta, a potem dzieciakowi oczy i szybko zabrać go stamtąd. Była blada na twarzy i przerażona.
-W-widziałeś? - rzuciła cicho do chłopaka.

Czo on.... Szlag.... Takara właśnie się poczuła jak Tupolew przed momentem uderzenia w brzozę. A później takie mentalne rozbicie o ścianę zwaną rzeczywistością przy akompaniamencie dziecięcego krzyku. Póki co jednak nie wyglądało na to, żeby mieli wieszać Shinjego. To nic. To nic. W zasadzie dalej jest przeświadczenie, że w okolicy jest niebezpieczne. A damy im magiczną bestię... przeszło Tasi przez myśl, po czym odpaliła Softening pod nogami Malu, dzieciaków i Shinjego. By nastraszyć. No i liczyła na to, że Shinji będzie przerażony. A przynajmniej tak wyglądał. Bo jak coś zawali to mu łeb urwie. Tymczasem sama siedziała w ukryciu, ze spokojem profesjonalnego sapera starając się jakoś sytuację ładnie ogarnąć. A jakby dalej tutaj zostali, to strzeli się Shinjego Shieldem. Ale lekko. By nie za ić ani karku nie złamać, a żeby pokazać, że Tasie tu nie chco ludu. Znaczy głównie Malu i dzieciaków, Shinji lepiej żeby został, ale nie teraz.

To musiało się tak skończyć. Z pechem, który Shinjiego od rana prześladował nie mogło być inaczej. Ale starał się nie zawalić. Wiedział co tam dzieciaki znalazły, ale zaalarmowany ich krzykiem tak samo jak Malu od razu pobiegł w tamtą stronę, żeby na widok trupa udać zatrwożonego. Otwarta gęba, szeroko otwarte oczy, no po prostu starał się jak mógł. I gapił się tak na ciało szeroko otwartymi ślepiami jak zamurowany, kiedy kobieta go o coś zapytała on zdawał się jakby jej słowa w ogóle do niego nie dotarły. Tylko gapił się i gapił jeszcze przez chwilę, aby potem nagle się odwrócić i poruszając się sztywno z wciąż szeroko otwartymi ślepiami i dziwnym wyrazem twarzy podejść do Malu.
- Zabierajmy się stąd. A przede wszystkim zabierzmy stąd dzieciaki. - mówił jakoś tak głucho. - Szybko wracajcie do wioski. Ja muszę znaleźć Takarę... - pójdą sobie? Dobrze. Nie pójdą, Shinji najpierw ich odprowadzi pokazując, że najpierw trzeba pomyśleć o dzieciakach. Są bezbronne, a Takaś sobie jakoś poradzi. Tak przynajmniej by mówił w taki sposób jakby bardziej chciał przekonać siebie niż Malu i dzieciaki. Znaczy udawał, bo wiedział jak to było naprawdę...

Obecna akcja... cóż... była niezwykle ciekawa i interesująca. Przerażenie, zarówno to prawdziwe, jak i udawane zawładnęło całą tą grupą, gdy nagle... zaczęli się powoli zapadać w ziemi. Choć było to kłopotliwe z powodu zmarzniętej ziemi, jednak wciąż się dało. I pewnie w panice by wszyscy uciekli, gdyby nie to, że ktoś postanowił... zamknąć ich w kamiennej kopule. Mroki spowiły ziemię, gdy dwójka dzieciaków w panice uciekła w stronę wioski głośno płacząc. Przerażenie, było aż nazbyt słyszalne w ich głosie i widoczne w zachowaniu. Nie wiadomo było, co się właśnie stało... nie dla nich.

Takara: 85MM

Nie chciała. Po prostu nie. Znaczy chciała i nie chciała. Chciała ich przestraszyć i nie chciała. A w zasadzie chciała, żeby poszli. Po prostu. A to wydawało jej się jedynym środkiem na to. Dalej siedząc za drzewem zaczęła myśleć. Bardzo. Co prawda to nigdy nie było jej dobrą stroną, ale trudno. Po pierwsze - ktoś teraz może przyjść. jak ich wypuści - też ktoś może przyjść, bo wezwą pomoc albo kogoś, by zabrał zwłoki. Więc cokolwiek zrobi - ktoś przyjdzie. Torba jej była potrzebna. Znaczy i tak i nie. W zasadzie nie zginie jak ją tu zostawi, a jakby zabrała to by było więcej kłopotów. Bo skąd by miała mieć torbę? Więc zostaje trzeci problem, a mianowicie ślady. Bo jest śnieg i ślady będą. I będą widzieli, ze to ślady ludzi. Gardzę... zimą... tak bardzo... stwierdziły jednocześnie wszystkie Tasie Tasi, pozawieszane w podświadomości. No to robimy tak.... Tasiu, do boju. oznajmiła w końcu, po chwili namysłu. Nic nie ruszać. Znaczy formalnie. Stara się cofnąć po śladach, by nie narobić nowych, po czym tworzy sobie sypką ziemię i stara się przysypać większość śladów. A w zasadzie tyle, ile może. Zbiera po drodze miecz ze sterty, doskakuje do Affa i Diverem wkopuje się pod ziemię z Affem, Shieldem zamykając wejście (kopie za drzewem) UPRZEDNIO przed zamknięciem usuwając Shieldową kopułę*. I siup pod ziemie. W dół. I do miasta.

*z tego co wiem mogę to zrobić bez castowania ponownie spella. A przynajmniej kiedyś tak to chyba u mnie działało. Jak się myle to trudno~

- Co tu się odpierdziela?! Zaćmienie słońca jakie czy co?! - pokrzykiwał w swoim ojczystym języku. Jak to się wszystko komplikowało. To był zły dzień, zły dzień na wszystko. Aż się mu wszystkiego odechciewało. Ale przecież nie mógł paść plackiem na ziemię i sobie po prostu leżeć. To by było podejrzane, to by wydało go, wydało że wie co się tutaj dzieje. A nie mogło się wydać. Trzeba więc było dalej grać skołowanego.
- Co tu się dzieje? - zapytał tym razem po Pengradzku. Czemu jest tak ciemno? - starał się nadać swemu głosowi nieco dramatyczne brzmienie. Potem zaproponował, żeby zebrać się razem gdzieś pośrodku, aby potem zaproponować, że zbada krawędzie kopuły która ich okryła. Czy raczej powiedzieć, aby razem poszli w kierunku ściany. Tak jest, praca zespołowa. Zdawał sobie sprawę, że raczej im się wyjść nie uda, a przynajmniej póki nie zmieniłby postaci. Ale zmieniać jej nie miał zamiaru. I dobrze, bo w niedługim czasie... znów stała się światłość?

Krotko mówiąc... Tasia zaczęła szerzyć chaos i panikę. Grunt, że stworzyła na razie niewielką pseudogrotę i zamknęła ją, tworząc niewielką, półsferyczną górkę z ziemi pośród śniegu, w której znalazła się z Affem. W międzyczasie uwięzieni zostali uwolnieni.
-Uciekajmy stąd... trzeba zawiadomić władze... - mówiła przerażona kobieta do Shinjiego, starając się objąć jakoś większość dzieciaków i jak najszybciej wrócić do wioski.

Takara: 58 MM

Nikt ich nie widział. Nikt ich nie słyszał. Widać było tylko skutki planu. Tak, teraz czekać, aż zawezwą do wioski egzorcystę. Albo od razu oddział wojska. Póki co Shinjego musiała zostawić. Plan chyba wypalił, więc nie musiała się chyba o niego martwić. Teraz zaś był problem taki, że należałoby dojść do punktu, do którego początkowo zmierzała. Do miasta. Tylko ze przekopanie się na sam dół byłoby kłopotliwe, dlatego tego postanowiła mniej więcej zorientować się, w którą stronę powinna kopać w stronę miasta. Mniej więcej godzinę (więc coś koło 200 metrów) kopania przez las (nie pod drogą) by wyjść gdzieś w środku gąszczu. Już się nie przejmowała dziurą, Tasie don't care. I tak będzie widać i tak. Tego po prostu postanowiła z Affem ruszyć drogą. Pierw jednak patrząc, czy nikt nią obecnie nie podąża. Wychodzi na nią z Affem dopiero, kiedy będzie czysto po czym spokojnie maszerują w stronę stolicy. A nawet nieco szybciej. Shinji zapewne dołączy później. I lepiej żeby nie zgubił torby.

Znów ujrzeli światło dzienne, zostali uwolnieni z tej ziemnej kopuły. Malu ani chwili nie wahała się co zrobić. Shinji nie był tego taki absolutnie pewny. Znajdował się w ciężkiej sytuacji. Patrzył na kobietę, a jego oczy mówiły niemal: "Co ja mam zrobić?" Szukać siostrzyczki, która mogła być w niebezpieczeństwie - a tak naprawdę to ona z drugą siostrą byli za to wszystko odpowiedzialni. Czy może zabrać się z resztą do wioski i dalej udawać wystraszonego. Wahał się przez kilka chwil.
- Zaczekajcie. - długowłosy szybko doskoczył do torby Taś i przerzucił ją sobie przez ramię. I tak podążył za resztą zamykając grupę. W głowie powtarzał jedno i to samo zdanie: Jak to się mogło stać?

Shinji:
Oczywiście co się zrobi, jak się właśnie umknęło dziwnemu zjawisku? Podejdzie się do torby "jakby nic się nie stało" i dopiero przy powrocie ponowna panika nastąpi. Zupełnie niepodejrzane. Tak czy inaczej chyba nikt się nie zorientował. Panowało tu zbyt wiele emocji, by zauważyć aż takie szczegóły. Wracając do wioski spotkali, gdzieś kilkaset metrów od niej, praktycznie wszystkich mężczyzn tej osady "uzbrojonych" w łopaty, widły, haczki i co tam jeszcze mieli na polach. Widząc tutejszą nauczycielką i... w większości wypadków, własne dzieci bezpieczne i zdrowie, na twarzach wielu namalowała się ulga. Po chwili zaczęli dość szybko mówić, zapewne tłumacząc daną sytuację, ostatecznie jednak decydując się wybrać dość dużą już grupą do miasta i tam to zgłosić. Grupa wreszcie się uformowała i po jakiejś godzince ruszyła powoli i ostrożnie w stronę miasta

Takara:
A co robiły Tasie z Affami? Po wytraceniu dość sporych ilości mocy magicznej, którą wykorzystała na kopanie, dotarła tam gdzie chciała i mogła trafić na szlak do miasta. Był tylko jeden problem... wypadałoby, by była tam przed Shinjim... a godzinkę straciła już na kopanie... i Affa... w sumie na oba. Na raz... jednocześnie... ot takie problematyczne duo: kopanie i wampowiedźm.

Takara: 16 MM