Aleja czterech króli

First topic message reminder :

Bardzo długa ulica zwana też aleja, po obu jej stronach rosną jabłonie i stoją okazałe Wille. Jej południowy kraniec zajmuje siedziba Dead Head causus zaś północny zajmuje magnat, niejaki "Bodzio". Ponoć prowadzi wiele szemranych interesów a także, jest wielkim wrogiem Mr.P. Szefa DHC.
~

MG

Hej-ho moi drodzy. Niezmiernie cieszy mnie fakt że przyjęliście tę misję. Tak swoją drogą lubię popcorn a wy? Popcorn jest całkiem smaczny, pomyślcie tylko co by zrobili wrogowie gdyby wystawić przeciw nim armię magów ognia i magów kukurydzy? Potworna strategia bojowa... ale chwila odbiegam do tematu tego listu. No więc, odzyskajcie kaczkę. Tylko to się liczy ps. jak Noc będzie wracać niech kupi popcorn

Tak wiec po zapoznaniu się z treścią tego całkiem normalnego listu znaleźliście się na przeciw rezydencji magna.. stop. Jakkolwiek wyobrażaliście sobie rezydencję magnata przed wami była chata chłopa, z drzwiami, oknem i dachem krytym strzechom. Obok był płotek a za nim pole kukurydzy, strach na wróble i nawet dynia była! Domek strasznie się wyróżniał na tle okazałych rezydencji ale co tam. Dym unoszący się z komina świadczył że ktoś jest w domu, nie było do niego innych wejść.

Phew... Kilka dni w drodze, ale za to taki piękny widok.
Chłopak otarł pot z czoła. Wreszcie dotarł do większego miasta. Jak ono... Hosenka? Tak, Hosenka. Orientalnie zbudowane, wygląda naprawdę świetnie. A to dopiero jedna ulica!
Chłopak zamknął oczy i zrobił gest dłonią, jakby coś wyrzucał w górę. Z jego dłoni wyleciała mała Esencja, która po chwili zaczęła lecieć przed siebie. Niczym mała wróżka, kierowała Ace'm aż do centrum miasta. Warto było się tutaj wybrać. Uzbroi się w jakiś sztylet, kupi coś do jedzenia i picia na drogę i ruszy dalej. Ale... pewnie wcześniej zawita w jakiejś restauracji. Miejscowego jedzenia zawsze należy spróbować!

Hosenka, pięknie urządzone miasto, jednak dość nietypowo. Sethor wolał bardziej miasto, w którym rezydowała jego gildia- Lamia Scale. Chciał jednak zobaczyć, jak się żyje w Królestwie Fiore w innych rejonach, niż Shirotsume. Aleja czterech króli nie była oblegana, raczej było to miejsce, gdzie można było sie wyciszyć i odpocząć od trudów życia. Jednak Seth miał zamiar z kimś pogadać, a nuż trafiłby na tubylca i dowiedziałby się czegoś o Hosence. Mag widział jakiegoś chłopaka, prowadzonego jakąś dziwną kulką energii i postanowił szybko go dogonić. Chwycił go za ramię i spytał przyjacielsko
-Witaj, czy nie potrzebujesz może towarzysza rozmów? Szukam kogoś, kto będzie chciał pokonwersować w miłej atmosferze o świecie, w którym przyszło nam żyć-
Po chwili refleksji dodał:
-Hm, chyba się nie przedstawiłem. Jestem Seth, miło mi Cię poznać- i wyciągnął prawą rękę do nieznajomego, nie zdradzając wciąż, że jest użytkownikiem magii.

Chłopak nagle został przez kogoś... obrócony. Zdziwiwszy się lekko, spojrzał na nieznajomego.
- Um... Miło by było, dzięki. - uśmiechnął się nieznacznie, zaskoczony propozycją Setha.
Podał dłoń nowemu znajomemu i przedstawił się.
- Ja jestem Ace. Jestem medykiem-podróżnikiem, a w tym mieście jestem tymczasowo. - wyjaśnił, po czym spojrzał na Esencję w powietrzu, która po jego pstryknięciu palcami zniknęła.
- Aktualnie nie mam tutaj nic do roboty... Więc zwiedzam. Ładnie tutaj, prawda?

-Piękność to pojęcie względne i subiektywne, choć przyznaję, mieścina jest ładnie urządzona- odrzekł uśmiechając się. Czyli Ace, jak się przedstawił chłopak, jest wędrownym medykiem. Ciekawa postać.
-Ja jestem natomiast magiem w jednej z gildii. Mam nadzieję, że wiesz czym są gildie?-spytał współrozmówcę. Seth rozmyślał cały czas o tym, co go czeka w przyszłości, o misjach i wojnach. Jeśli chodziło o wojny, był im przeciwny z całego serca. Jednak uwielbiał dreszczyk emocji, jaki im towarzyszy. Ciekawiło go podejście Ace'a do magii, czy jest ona dl aniego utrapieniem, czy może błogosławieństwem. Możliwością, by czynić dobro, czy narzędziem dla swych własnych celów. Jednak słowo medyk, kojarzy się tylko z jednym. Z leczeniem, zazwyczaj pacjentów, nie samego siebie.
-Czym jest dla Ciebie magia?- spytał bez ogródek, a jego twarz trochę spoważniała.

- Wiem, czym są. - odpowiedział krótko, dalej jednak nie kontynuował tego tematu. Patrzył przez moment w niebo, gdy powoli zmieniało swój odcień w pomarańcz.
I nagle Seth zapytał. Chłopak dalej patrząc w niebo uśmiechnął się, odpowiadając:
- To coś, co płynie przez nas wszystkich. Coś, co sprawia, że każdy z nas jest wyjątkowy. I magią nie jest tylko kontrolowanie jakiegoś żywiołu, czy danej energii. Magią jest to, co możemy sprawić. - powiedział, lekko się uśmiechając. Cytował swojego nauczyciela... Który dał mu pióro, wiszące na jego szyi.
Uniósł dłoń, a nagle przed nią utworzyła się kulka Esencji. Lewitowała lekko nad jego dłonią, jakby spokój okolicy utrzymywał ją w równowadze. Kulka stała się jaśniejsza i rozprysnęła się delikatnie po okolicy. Odrobinki energii krążyły w powietrzu, a obaj magowie poczuli ulgę. Całe zmęczenie zniknęło, czuli się odświeżeni i... jakby bardziej chętni do życia. Aura Regeneracji to zapewniła.
- Magią jest to, co możemy uczynić. - powtórzył, dalej skupiając wzrok w pomarańczowym niebie.

-Odpowiedź, jakiej się spodziewałem po wędrownym medyku- odpowiedział, śmiejąc się serdecznie. Chłopak spoglądnął w niebo. Rzeczywiście piękny widok. Setha ciekawiło jakim rodzajem magii posługuje się współrozmówca, jednak nie chciał być nachalny. Wiedział, że magia jest czymś zupełnie prywatnym, choć niektórzy tego nie rozumieli. Używali magii gdzie sie tylko da, nie mieli szacunku do mocy, którą posiedli. Choć mogli jej nigdy nie mieć, może to tylko łut szczęścia, że ten ktoś otrzymał moc magiczną...
-Powiedz mi, jaki masz cel w swej podróży. Wątpie aby ktoś taki jak Ty, błąkał sie bez celu po takim świecie jak ten. Nie wszyscy użytkownicy magii sa szlachetni, nie każdy ma czyste serce. Droga samotności jest pełna niebezpieczeństw- powiedział do Ace'a. Nie wiedział, czy Ace rzeczywiście był samotny, czy może był samotnikiem. To przecież dwie zupełnie inne kwestie. Seth jednak nie lubił ciszy, lubił gwar, rozmowy i śmiechy, których pełno jest w takiej społeczności jak gildia magów.

Na śmiech chłopaka także się zaśmiał. A pytanie o cel podróży... Wywołało kolejny uśmiech.
- Nie mam celu. Po prostu podróżuję, zwiedzam świat. Po drodze leczę ludzi, pomagam i wspieram czasem magów w walce. Różnie bywa. Ale celu, jako jednego, nie mam. - odpowiedział. Na wspomnienie o 'drodze samotności'... uśmiech zniknął z jego twarzy.
- ...Tia... Droga samotności jest pełna nie tylko niebezpieczeństw. Jest pełna także... samotności. Chociaż w czasie postojów w miastach i wsiach poznaję wielu ludzi, to i tak to nie to samo, co mieć towarzysza podróży. Ale to niedługo się zmieni, na pewno. - uśmiechnął się lekko i poprawił rękawiczkę na prawej dłoni. Niedługo znajdzie gildię. Na pewno.

-Wiesz, że nie musi tak być, prawda? Dołączenie do gildii naprawdę może Cię zmienić. Nawet śmiem stwierdzić, że na lepsze. Choć to zależy od tego, jaką gildię wybierzesz. Moja gildia- Lamia Scale- stoi na straży sprawiedliwości. Zwalczamy mroczne organizacje magów, które to są odpowiedzialne za wiele spośród tajemniczych morderstw w Królestwie Fiore. Rzecz jasna za pieniądze. Jeśli chcesz do nas dołączyć, mów śmiało. Mistrz na pewno przyjmie nowego członka w szeregi Lamia Scale- zakończył swój wywód Seth. Mimo, że był świeżakiem w gildii, wiedział już co daje magowi bycie w gildii. To świetna okazja do samorozwoju i współzawodnictwa.
-Chyba będe musiał częściej tu przyjeżdżać, chociaż dla tego jednego widoku- kiwnął głową w stronę oranżowego nieba, szczerząc się od ucha do ucha. Widok zapierał dech w piersiach Sethora, choć dla wielu było to zwyczajne niebo podczas zachodu Słońca. Młodzian jednak wiedział, że nic na tym świecie nie jest zwyczajne, obok niczego nie powinniśmy przechodzić bez zastanowienia.

Chłopak musiał się zastanowić. W sumie... oferta Setha była kusząca. Ale to nie było to - Ace musi sam się przekonać, gdzie się znajdzie.
- Zastanowię się, ale dzięki za propozycję. - uśmiechnął się - Mimo wszystko jestem medykiem, więc mogę leczyć waszych ludzi. Może zgłoszę się do szpitala jako pomoc?... - zamyślił się. W sumie... dłuższy pobyt w tej okolicy mógłby być ciekawym przeżyciem. Pasowałoby mu to, nawet bardzo. Ale... to gryzło się z jego naturą. Nie mógł zostać w jednym miejscu dłuższy czas - to nie dla niego. Po prostu nie dla niego.

-Jak sobie chcesz, wrota do naszej gildii stoją otworem dla podróżników- powiedział, żywiąc w duchu nadzieję, że tak właśnie jest Seth. Po współrozmówcy widać było, że zaczyna go nużyć stanie w jednym miejscu.
-Jakbyś chciał porozmawiać, wiesz, gdzie mnie szukać. W Shirotsume. Tymczasem, bywaj. Ja udam się na jakąś misję, by pomóc innym w potrzebie- skwitował sprawę mag Lamia Scale. Młody Fiberos już kończył swój pobyt w Hosence. Nie była to mieścina jego marzeń, więc ogólny spacer powinien wystarczyć na dłuższy czas. Chciał wreszcie wziąć się za pracę.

- Dzięki za rozmowę - uśmiechnął się blondyn, żegnając maga - Do zobaczenia!
Uniósł dłoń, a z niej wyleciała Esencja Północy - jak wcześniej, wskazywała kierunek, ale tym razem szpitala.
- Jak mówiłem... Czas pomóc. - westchnął pod nosem z lekkim uśmiechem, po czym ruszył przed siebie.
Lamia Scale... Trzeba to przemyśleć.

z/t

MG

Czwórka osób tuż po zgłoszeniu się na misję otrzymała tajemniczą wiadomość. "Spotkajmy się pod wielką jabłonią na Alei Czterech Króli". Nie było podanie, kto ją wysłał, ani jak będzie wyglądać to spotkanie. Była tylko ta krótka notatka i data spotkania. Wyznaczona właśnie na dzisiaj. Kolejnym problemem, już po przybyciu na aleję był to, że wszędzie tu rosły jabłonie. Pod którą z nich miało nastąpić spotkanie? Z pewnością było tu więcej niewiadomych niż przydatnych wiadomości, jednak od czegoś trzeba zacząć.

Czas na odpis: 27 sierpnia

Kolejna misja, kolejny dzien z zycia zwyklego maga. Jak zwykle czarnowlosy przyjal zlecenie, ale co mial innego do roboty? Jako czlonek gildii musi przyjmowac zadania, a nie sie opierdzielac jak to by chcial. Aleja czterech króli... To bylo miejsce spotkania i to pod jakims tam wysoka jablonka, fajne niby zwlaszcza ze  jest w miare cieplo. Ubrany w czarna bluze z rekawami podciagnietymi po same lokcie, bialym podkoszulkiem bez zadnych nadruków po prostu czystym oraz granatowymi spodniami z tymi butami co zwykle(Look na Chibiego w podpisie). W reku trzymal fajke. Siwy dym kontrastowal z jego ciemnymi wlosami. Beznamietnym wyrazem twarzy wedrowal po drzewach, jakby szukal najwiekszego i najpiekniejszego z wszystkich.
-Miala byc duza jablonka...- Pomyslal pociagajac kolejny buch z fajki. Bladzil wzrokiem dalej lustrujac okolice w jej poszukiwaniu. Jednak jak ja zauwzy to od razu pod nia podejdzie i poczeka na goscia, który wszystko zleca. Oczywiscie moglo tez chodzic o cos innego... Np. Bar? Kto wie, moze jednak cos takiego tutaj bedzie on rzadko kiedy przebywal na Alei wiec nie wie, walic to... Oczywisice jak bedzie czekal to sobie dalej bedzie kopcil, a jak ktos przyjdzie? No to rzuci na takiego jegomoscia wzrokiem i jesli sie przywita to ten po prostu lekko uniesie prawa dlon do góry, po czym wyciagnie peta z ust i zgasi go noga.
-Bry- Odpowie, w koncu i tak musi czekac na osoby, ktore maja z nim pracowac i tego tam no... w sumie nawet nie wie jak sie pracodawca nazywa, a to ci bajer, nie? Pracuje dla kogos kto sie nawet nie przedstawil, ale co tam. Oparty o drzewko bedzie czekal... Jakos dzisiaj nie ma nastroju na jakas bardziej powazna konwersacje. Jesli jednak pojawi sie on/ona to od razu zapyta:
-Gdzie zaczynamy?-

Kiedy wróciła do domu z porannego joggingu, zastała na wycieraczce kartkę z wiadomością. Nie da sie ukryć, że przez jakiś czas próbowała przypomnieć sobie o co tu chodzi. W końcu jednak przypomniała sobie, że zgłosiła się do misji.
- Więc to dziś - pomyślała kiedy szykowała się do wyjścia...

Dotarła na miejsce, a przynajmniej tak jej się zdawało. Starała się nie przybyć ostatnia i chyba jej się udało. Dostrzegła bowiem pewnego chłopaka pod jedną z jabłoni. W lewej dłoni wciąż miała kartkę z wiadomością. Spojrzała nań po raz kolejny...Wielka Jabłoń. Rozejrzała się wokół stwierdzając, że większość drzew jest imponująca, więc trudno będzie wybrać konkretne.
Podeszła jednak do chłopaka stojącego pod jedną z jabłoni. Może to z nim ma się spotkać? Wszak we wiadomości nie było podane z kim ma się spotkać. Może wbrew pozorom nie jest to notka od zleceniodawcy, ale od kogoś kto zbiera większą ekipę? Cóż...nigdy nie szkodzi się zapytać prawda?
Machnęła ręką na powitanie podchodząc do palącego chłopaka
- Hej. Jestem Asteria z Mermaid Crest. To z tobą miałam się tutaj spotkać?
Niezależnie od odpowiedzi czy reakcji doda po chwili
- Teraz pozostaje chyba czekać... Po czym oprze się o drzewo, a wzrok skieruje na jego koronę chcąc dostrzec niebo...

- "Aleja Czterech Króli i wielka jabłoń? Dziwne miejsce na spotkanie. Raczej takie niezbyt ustronne. Szczególnie, że mieści się tu siedziba niezbyt przypadającej mi do gustu gildii. No trudno. Zależy mi na czasie." - skomentowała w myślach w miarę krótko i ruszyła w stronę punktu docelowego. Na dobrą sprawę nie miała za bardzo pojęcia kogo musi oczekiwać, ale skoro jest wyraźnie zaznaczone miejsce spotkania, to trudno znaleźć zleceniodawcę nie będzie. Krocząc przez aleję zwracała uwagę na drzewa po obu jej stronach. Nie wiedziała czy osoba, która napisała zlecenie, będzie już na miejscu, czy Yuyu będzie musiała na nią czekać. To wszystko wydawało się zbyt podejrzane. Zresztą... to raczej nic nowego sądząc po pogłoskach o mieszkającym w tych okolicach magnacie. Niemniej dziewczyna uporczywie starała się dobrnąć do wyznaczonego na kartce celu.
- "Duża jabłoń, duża jabłoń, duża jabłoń..." - powtarzała cały czas, a słowa te odbijały się w jej głowie echem. Po prostu nie chciała zapomnieć, albo czegoś pomylić, a zdarza się to Yuyu często. Nawet aż ZA często - "...a może to nie chodziło o drzewo, tylko jakiś budynek?... Duża jabłoń, duża jabłoń..." - przystanęłam na krótką chwilę w zamyśle, po czym jak zwykle wzdrygnęłam ramionami i nieznacznie westchnęła ruszając dalej. Nie ważne było ile osób spotka. Czy dwie, czy trzy, czy może więcej. Najważniejszym było to, żeby się dowiedzieć kto płaci, ile płaci i z kim trzeba ewentualnie pracować.
- Too... które z Was napisało ogłoszenie z misją? - ot tak bez pardonu miała zamiar rzucić kilka kluczowych słów. Na twarzy malował się jej przyjemny wyraz. Nie to uśmiech, ni to wykrzywione usta w dół, po prostu ot takie sobie niewinne, beztroskie spojrzenie.