Główna ulica

First topic message reminder :

Główna ulica miasta przy której znajdują się takie placówki jak ratusz, posterunek policji czy nawet szpital. Ulica ma 10m szerokości, wyłożona jest kostką brukową, ciągnie się od plaży do drogi wjazdowej do miasta i ma około 4,4km długości.
~~

MG

Magowie znajdowali się na krańcu ulicy, tuż przy plaży, spoglądając na spokojne morze. Było późne popołudnie, do ataku pozostało mniej niż 36h. Kiedy dokładnie zaatakuje wróg nie było wiadomo, może mieli nawet dziesięć minut? W mieście znajdowało się dwunastu policjantów oraz osiemdziesięciu dwóch mieszkańców, którzy z własnej woli postanowili obronić miasto. Razem z magami, Akane resort miało stu obrońców. Prezydent stanął przed magami i chrząknął.-Jak wiecie 18h temu dostałem list, w którym grożono zniszczeniem miasta. Z początku byłem nie ufny, ale zaraz potem wysadzono w powietrze pocztę. Dlatego was tu wezwano. Macie pokierować obroną tego miasta i nie pozwolić mu upaść. Tym czasem ja na niewiele się zdam, więc zaraz będę się ewakuował. Dlatego jak macie jakiekolwiek pytania to radziłbym się pospieszyć.-Powiedział spokojnie prezydent. Mieszkańcy wraz z policją, stali kilka metrów wgłąb ulicy, czekając na rozkazy od 6 dowódców.

Czas na odpis: 27.08 godzina 13:00

MG

Puszka która upadła przy chłopaku wybuchła, zalewając pomieszczenie światłem i piskiem. Nic więcej chłopak już nie pamiętał bo zaraz stracił przytomność. Evana siedzącego pod ścianą, czekał ten sam los. Hugo wraz z swoimi ludźmi, obserwował jak z kolejnej ulicy wyjeżdża pojazd, przypominający czołg, który zaraz zaczął strzelać, zabiło wszystkich ludzi Hugona, on sam dostał rykoszetem i stracił przytomność. Saeko i Reeves nic nie widzieli, rozległy się strzały, ich ludzie padli, a oni sami zostali pozbawieni przytomności.

Nikt już nie widział, jak człowiek odziany w czarny mundur MAK'u podrzuca w dłoni czerwone kryształowe jabłko, szczerząc się jak głupi. Kolejny element został zdobyty, a miasto prawie przejęte. prawie, bo nad ranem, pojawiła się mistrzyni Mermaid Crest z kilkoma syrenami i udało im się wyprzeć najeźdźców, ale przynajmniej zdobyli, to, co zamierzali.

Misja zawalona.

Nagrody: Każdy 5 PD

3 dni w szpitalu i 3 dni przerwy od misji

Kolejne miejsce, tak Anulej włóczył się z konta w kont poszukując jakby nowych możliwości, a może po prostu nowego miejsca dla siebie. W sumie to jakiegokolwiek miejsca dla siebie. Był jak pies porzucony po prostu sam, bez nikogo, bez domu.
 Włóczył nogami do przodu oglądając witryny sklepowe i już nie miał nadziei. Tu nikogo nie pozna, w sumie kto by chciał poznać takiego go. No tak, musi być sam w końcu jest jednym z Nekozumów a ci powinni trzymać się sami.
Na koniec ciekawe czy jest tu jakiś tani nocleg, motel czy coś...

NMMT

Wrócił na ulice, co tu ukrywać, nie ma nic do roboty, nikogo nie zna i żyje bo żyje sam nie wie po co i dlaczego. Chyba dlatego że lubi, nie to nie to. Może nie ma sił i ochoty się zabić, o to może jest dobre wyjaśnienie. Przechodził kolejny raz tą sama drogą, no chyba później pójdzie znów do motelu i kolejny dzień, śniadanie zje , odwiedzi restaurację, potem plaża , centrum zobaczyć czy coś się zmienia. No i potem motel, ło fascynujące.
Przystanął przy sklepie z bronią ta, mógłby sobie kupić widelec.

Po co skakać? Znaczy się spokojnie może Anulej siedzieć w jednym temacie i snuć sobie, dla siebie swoją opowieść.
Po obejrzeniu sobie wystawy noży, mieczy i takich tam, Nekozuma poczuł, że może kiedyś kupi sobie katanę. Tak i będzie nią ciachać, to i tamto, wiadomo tylko z uwielbienia. Ogólnie to mu się strasznie nudziło, to sprawiało iż dobijał się bardziej. Po prostu smutno mu było, że nie ma ludzi, że tak sam zawsze sam łazi. Trudno do tego po prostu musi się przyzwyczaić, no i też powiedzmy sobie szczerze po co by nam by byli potrzebni inni ludzie? Na nic, teraz już na nic.

Po czasie nMMT

~MG~

Do Akane Resort można było przybyć różnymi środkami lokomocji i chociaż najbardziej popularny był obecnie pociąg tak można było wybrać również podróż dorożką oraz przypłynięcie do niewielkiego portu w mieście jakimś statkiem wycieczkowym. Spotkanie o dość nietypowej nazwie, którego zapamiętanie mogło przysporzyć niemało problemów (nawet MG, który wymyślał już zapomniał) zgodnie z ogłoszeniem, na które odpowiedzieliście miało rozpocząć się o godzinie 17:00 w pewnej miejskiej willi jednej z najbogatszych osób w mieście. Pogoda tego dnia nie była zbyt przyjemna padało mocno, a stwierdzenie "oberwanie chmury idealnie pasowało. Zanosiło się na burze, grzmoty było słychać w oddali. Budynek, w którym miało się ono odbyć był trzy kondygnacyjny, murowany, pomalowany na beżowo, a jego front miał szerokość około dwudziestu metrów. Ponieważ z obu stron stykał się z zabudową nie wiedzieliście jak głęboki jest. Patrząc na okna pierwsze dwie kondygnacje były dość wysokie miały pewnie wysokość około sześciu metrów, ale ostatnie piętro było zdecydowanie niższe i pewnie nie przekraczało wysokości 2.5 metra. Budynek był symetryczny po środku znajdowały się masywne, drewniane drzwi, po których należało wejść po trzech stopniach. Po bokach tych drzwi znajdowały się spore okna.

Przed wejściem stał mężczyzna ubrany we frak noszący okulary z lekkim wąsikiem w wieku około 40 lat już na pierwszy rzut oka sprawiający wrażenie służącego, zapewne kamerdynera. Warto było wejść do środka szczególnie, że pogoda na zewnątrz była naprawdę fatalna. Jak to zrobicie to już jednak była wasza decyzja, wasza przygoda zostawiam to w waszych rękach dzielni poszukiwacze przygód.

Czas na odpis do 22.06 godz. 7:00

- Piękny mamy dziś dzień, prawda? - zapytała się towarzysza bez krzty ironii. Naprawdę, żeby widzieć plusy, gdy jest się po tylu godzinach drogi z buta i do tego przemoczonym do suchej nitki... To tylko Waharu może mieć takie „odchyły” od rzeczywistości. Co więcej, widok budynków był naprawdę imponujący sam w sobie! W końcu wioska, w której do tej pory żyli, nie była w połowie tak rozwinięta, a nawet przez te kilka lat nie kręcili się raczej w okolicy większych ośrodków cywilizacji Fiore, w końcu trzeba tam mieć kasę, a z tym... No u nich raczej ciężko.
- Czy to nie brzmi wspaniale? - zapytała podekscytowana, idąc żwawym, acz nadal pełnym delikatności krokiem  – Wtorkowe Pingwinowo-Herbaciane Spotkanie Okultystyczne, brzmi ciekawie, prawda? Ciekawe co oni tam robią? Albo czy mają jakieś zwierzęta? Myślisz, że mają naprawdę tam pingwiny? - jej głos był wyraźnie przepełniony pozytywnym nastrojem na tyle, by nawet ulewny deszcz nie popsuł jej humoru. Lekko uniosła przemoczoną głowę ku niebu, by spojrzeć na burzowe chmury. Szaruga nieba nie wydawała jej się złym omenem, a wręcz przeciwnie – taka pogoda w końcu to znak, że natura będzie mogła jeszcze dłużej cieszyć swoimi barwami, natomiast okoliczne pola będą na pewno nawodnione.
Stawiając się na wskazanym adresie, nie mogła ukryć iskierek zachwytu w oczach – budynek zapierał dech w piersiach!
- Witam. - zaczęła, podchodząc do mężczyzny i pochylając lekko głowę na znak szacunku. - Nazywam się Waharu, kapłanka Oinari. Przychodzę tutaj wraz z moim towarzyszem w ramach misji. - dokończyła z uśmiechem, unosząc ociekającą z wody głowę.

Niestety, ale Ariel nie pałał taką pozytywną aurą jak Waharu, która potrafiła nawet w... delikatnie mówiąc - kupie na podeszwie, potrafiła znaleźć coś dobrego. Chłopakowi jednak nie podobało się, że pogoda przybierała taką niekorzystną postać. Chłód - był okej, jednakże wilgoć - niekoniecznie.
- Jasne, idealny by spędzić go w ciepłym wyrze, po porządnej kąpieli.
Mruknął tylko w ramach odpowiedzi, krocząc z wolna u boku dziewczęcia, które wyglądało jakby zaraz miało wybuchnąć od przesytu szczęścia i niespożytkowanej energii. W sumie to nawet nie wiedział, dlaczego tu byli, gdyż nasza urodziwa szamanka powiedziała tylko, że ruszamy gdzieś, po coś... z tym że chłopak nie miał czasu przeanalizować całej tej akcji, gdyż został pociągnięty ze sobą. Kobiety, sprzeciw się im - ześlą na Ciebie klątwy, a gdy o zrozumieniu mowa - to już o wiele trudniejsza kwestia.
- Wspaniale? - zapytał, zerkając na przyjaciółkę - Ciekawie? Mnie to brzmi jak spotkanie sekty, która próbuje przyzwać na świat pijącego herbatę pingwina.
Dodał w odpowiedzi, wzruszając ramionami. Oczywiście rozumiał ekscytację Waharu, ona i jej szerzenie miłości i szacunku do zwierząt... oby tylko nie okazało się, że to całe spotkanie, będzie całkowicie odmienne od tego, co mogła oczekiwać lisica. W sumie to mogli się o tym przekonać za chwilę, bo dotarli do punktu docelowego. Budynek rzeczywiście był sporych rozmiarów, ciekawe jednak co mogli w nim spotkać.
- Żeby się nie okazało, że ten mężczyzna jest tym domniemanym "pingwinem" i to z nim mamy się napić "herbaty". - szepnął na ucho towarzyszce zanim podeszli, by oddać dziewczynie pałeczkę. Gdy kapłanka wspomniała o jego obecności, Shad pokłonił się delikatnie. - Witaj miły Panie, zwę się Ariel.
Może teraz dowiedzą się czegoś więcej na temat tego... spotkania.

~MG~


Po krótkiej wymianie zdań na temat pogody oboje postanowiliście przywitać się z tutejszym kamerdynerem, który skłonił się wam nisko w geście przywitania.
- Witajcie nazywam się Sebastian - Jak na służącego przystało - Dostałem z gildii potwierdzenie o waszym przybyciu, w środku zapytajcie o lokaja Jana, on wam udzieli dokładniejszych wskazówek jednak najpierw sugerowałbym kąpiel, abyście się nie rozchorowali. Mamy tutaj przepiękny basen z gorącą wodą, gwarantuję, że nikt nie będzie wam przeszkadzał jeśli postanowicie wziąć kąpiel, którą bym zalecał. Tak czy inaczej proszę za mną.

Po tych słowach Sebastian otworzył wam drzwi do budynku i zaprowadził korytarzem w stronę jednego z pokoi na pierwszym piętrze. Nawet wyposażenie korytarza było dość bogate, a okradając willę można było z pewnością więcej zarobić niż zaoferowano wam za misję. Pomieszczenie było oświetlone kryształowymi żyrandolami, a przy ścianach znajdowały się liczne obrazy przedstawiające różne krajobrazy jak góry czy las. Posadzka była wykonana z wysokiej jakości białego marmuru. Wy jednak zostaliście zaprowadzeni do pomieszczenia, które wyglądało jak szatnia z dwoma parami drzwi.
- Proszę weście krótką kąpiel przed tym wytwornym spotkaniem. Tutaj macie ręczniki, żel do mycia o zapachu czekolady oraz wysokiej jakości firmowe ubrania - tutaj wskazał na te przedmioty. Kąpiel możecie wziąć za tymi drzwiami. Znajduje się tam basen z woda z gorącego źródła. Ja poczekam na zewnątrz szatni, powiedzcie, gdy będziecie gotowi, aby zacząć spotkanie.

W sumie wszystko wydawało się całkiem przyjemne szkoda tylko, ze nikt nie zauważył, że macie różne płcie. Była to jedna szatnia, w której niespecjalnie mogliście się schować, a basen był z całą pewnością koedukacyjny. No, ale przecież byliście dorośli więc wspólna kąpiel nie powinna być niczym zawstydzającym. Jeśli zdecydowaliście się na kąpiel basen miał gorącą, zieloną, leczniczą wodę, a sam miał wymiary około 3x3 metry i 50cm głębokości. Było trochę pary, ale nie zasłaniałaby ona waszych nagich ciał, nie było też czasu, aby kąpać się oddzielnie.

Czas na odpis do 24.06.18 godz. 22:00

- Dziękujemy panu, to naprawdę miłe z pana strony, że dba pan o... Nasz stan. - podziękowała z lekkim uśmiechem, poprawiając ociekające od wody włosy. Kto by się spodziewał, że będą aż tak o nich tutaj dbać? Powoli ruszyła za lokajem, który kierował się wewnątrz budynku, a trzeba przyznać – było co podziwiać. Zapewne niejedna rzecz była tutaj droższa od wszystkiego, co posiadała przy sobie dwójka magów, dlatego wolała trzymać swoje rączki przy sobie. Lepiej nie ryzykować z tymi wszystkimi drogimi i wytwornymi rzeczami, bo do końca życia się nie wypłaci...
- O... O rety, naprawdę nie musiał się pan tak tym wszystkim przejmować, to nic takiego. Poradzilibyśmy sobie i bez tego, prawda Ariel? - zapytała się chłopaka z lekkim uśmiechem. Chociaż... Z drugiej strony... Chyba nic nie stanie się, gdy skorzystają z takiej okazji, prawda?
- Niemniej naprawdę panu dziękuję w imieniu mnie i mojego towarzysza. Chodźmy Ariel. - podziękowała z uśmiechem panu Sebastianowi.
Dziewczyna ruszyła bez namysłu w kierunku szatni, zrzucając z siebie przemoczone szaty.
- Ariel, pospiesz się, nie możemy kazać czekać za długo zleceniodawcy na nas. - spokojnie złożyła swoje przemoczone ubrania w jednym miejscu, kierując się w stronę wspomnianych basenów.
- O rany, Ariel, ile jeszcze trzeba na Ciebie czekać, musisz to zobaczyć! - jedyne co dało się po tym słyszeć to plusk wody, gdy dziewczyna bez namysłu wpadła do basenu z leczniczą wodą.
- Ariel, to jest jak gorące, górskie źródła w okolicy naszej wioski. - uśmiechnęła się pod nosem, dając nura głową pod wodę, by się dobrze ogrzać. Tak, to już taki typ dziewczyny, która chyba nie przejmuje się takimi sprawami jak prywatność, chociaż czego się spodziewać po tak długim pobycie w świątyni z tyloma różnymi ludźmi, gdzie każdy był już jak rodzina?

Chłopak zaś w przeciwieństwie do dziewczyny - milczał, wsłuchując się w słowa lokaja, gdy ten postanowił ich wpuścić. Będąc w środku, młody mag z widocznym zainteresowaniem obserwował wystrój budynku, z tym że nie myślał o wartości wszystkich tych upiększeń, a o tym kto chciał na to wszystko wydawać swoje klejnoty. Dla niego było tu ogólnie "za". Za bogato, za błyszcząco... cóż, był raczej skromnym synkiem, więc pobyt w takim miejscu trochę go przytłaczał.
- Eee... tak, jakoś dalibyśmy sobie radę.
Odrzekł, wyrwany z letargu. Nim zdołał jednak rzec coś więcej, dziewczę ruszyło do szatni, a gdy sam wkroczył do środka, Waharu szła przed nim dosłownie tak, jak ją Bóg stworzył. O tyle dobrze że była odwrócona do niego tyłem, bo w przeciwnym wypadku, chyba spaliłby się sporym rumieńcem.
- Co ja z nią mam... - mruknął pod nosem, zdejmując swe buty, które chwycił w lewą dłoń i przekroczył próg przejścia, które kierowało do płytkiego basenu. Uh... kruczowłosy miał raczej nadzieję na coś głębszego, a tu taki klops. Nie żeby przeszkadzał mu widok swej urokliwej przyjaciółki, a ponadto jeszcze nago, ale... młody duch, testosteron buzuje, trochę ciężka sprawa. Aż zazdrościł jej swobody z jaką się poruszała. Coby jednak młoda kapłanka nie musiała dłużej go prosić, powoli sam się rozebrał, dolne części ubrań jednak zdjął będąc odwróconym. Złożył swe ciuszki i położył nieopodal, woląc mieć wszystko obok siebie, a następnie wszedł ostrożnie tyłem do wody, siadając. Teoretycznie był bezpieczny, choć wystarczył jeden lepszy nur... i cały misterny plan w... no.
-Wow... przyjemnie. - mruknął bardziej do siebie, choć dziewczyna bez problemu mogła to usłyszeć. Aż nie chciało się wychodzić, mając na uwadze fakt że jeszcze chwilę temu było tak zimno. - Umyć Ci plecy?
Zapytał, odwracając się w jej kierunku. Im szybciej się umyją, tym szybciej ruszą na spotkanie ze zleceniodawcą... ale czy aby na pewno?

~MG~

Oczywiście bardzo chętnie skorzystaliście z zaproszenia lokaja do wzięcia kąpieli, w końcu, gdyby nie misja za podobną kąpiel w tym mieście musielibyście zapewne zapłacić dość sporą sumkę, a tutaj mieliście możliwość jej zażycia całkowicie za darmo. Waharu bardzo chętnie wskoczyła do wanny i nawet nie przejmowała się tym, że odsłoniła na publiczny widok wszystkie swoje wdzięki, którymi mogła się pochwalić, a które mogły zapewne spowodować u dość młodego Shadarna nieco więcej niż zwykły rumieniec na twarzy. No, ale będąc odwróconym tyłem nie było żadnego namiocika w spodniach, który dziewczyna mogłaby zauważyć. Shadarn postanowił zaryzykować kąpieli razem z kapłanką i również po rozebraniu się wskoczył do wody, w której czekała już na niego jego towarzyszka. Woda była naprawdę świetna, od razu poczuliście jak całe napięcie mięśni uchodzi, a wy najchętniej poszlibyście spać. Ciepła wody przyjemnie obmywała wasze ciała. Po krótkiej chwili, aby przyśpieszyć nieco kąpiel mag cienia zaproponował kapłance umycie  pleców, zboczeniec jeden! Tak czy inaczej chciał pewnie szybko się wykąpać, aby jak najprędzej zająć się właściwą częścią misji.

Czas na odpis do 28.06 godz 15:00

- Ale przyjemnie~ - uśmiechnęła się pod nosem, zanurzając się jeszcze bardziej w źródlanej wodzie. Naprawdę, nie pamięta, kiedy ostatnio czuła taki relaks, aż żal byłoby wychodzić z tej wody. Jednak na razie może zadowolić się tą chwilką prestiżu i relaksu.
- Więc to tak żyją bogaci ludzie? Mają całkiem ciekawie. - zwróciła się do Ariela, mrużąc lekko oczy. Czasem fajnie jest pomyśleć, jakby to było, gdyby było się kim innym. Taka Waharu, która nie jest kapłanką, a przedstawicielką arystokracji, ile pięknych kimon mogłaby kupić za te wszystkie klejnoty! Jednak na tę chwilę musi zbierać pieniądze na odbudowę świątyni, w końcu jej priorytetem jest zbudowanie neutralnego miejsca, które byłoby ostoją dla każdego człowieka i istoty.
- Nie musisz się tak o mnie martwić, poradzę sobie. Wiesz, od momentu, gdy mnie spotkałeś pierwszy raz, potrafię być bardziej zaradna. - zwróciła się do chłopaka z uśmiechem, poczynając myć swoje włosy. Jak dobrze jest mieć takiego przyjaciela przy sobie, na którego zawsze można liczyć. Prawdziwi przyjaciele to naprawdę cenna część życia, musi podziękować bogini za ten cudny dar~
- W sumie Ariel, jak twoim zdaniem wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy byli bogaci jak Ci wszyscy ludzie? - zapytała się z czystej ciekawości o opinię chłopaka, w końcu punkt widzenia innych jest często interesującym tematem. - Bo ja w sumie chyba nie mogłabym żyć w takim środowisku, wiesz, z daleka od natury, przepełnionego ludźmi. - odrobinę przyspieszyła proces mycia się, aby jak najszybciej go skończyć, w końcu pracodawca musi już na nich czekać! Trzeba się spieszyć, coby robota im nie uciekła. W sumie ciekawe, czy pracodawca jest pingwinem...

W przeciwieństwie do Waharu, Ariel mimo wszystko starał się zbytnio nie okazywać swego zadowolenia z obecnej sytuacji. Owszem, było okej... ale klasę trzeba było trzymać. Kapłanka jednak była przeciwnego zdania, a przynajmniej tak mówiła jej mimika twarzy - uśmiech nie znikał.
- Może i ciekawie, za to oni sami w wielu przypadkach ciekawi nie są. - cóż, nie można się nie zgodzić, przecież w większości przypadków osoby z wyższych sfer zachowywały się wobec innych jak jacyś bogowie... spanie na pieniądzach robi swoje, gbury. - Wydaje mi się że życie prostego człowieka jest o wiele bardziej satysfakcjonujące. Życie nas uczy, jak sobie ze wszystkim radzić... na wszystko trzeba zapracować, a potem jesteśmy o wiele bardziej samowystarczalni, niż tacy baronowie, którzy zerkają tylko na swoją służbę.
Dodał po chwili, zanurzając się trochę bardziej, tak by widoczna była część jego głowy - od nosa wzwyż. Teraz, gdy nikt nie widział, pozwolił sobie na delikatny uśmiech... który niestety prędko zniknął, słysząc odmowę młodej damy. Uh...
- Oh, doprawdy? Myślałem, że mam dalej do czynienia z małą dziewczynką, szukającą drogi powrotnej.
Odrzekł jej kąśliwie, na końcu jednak uśmiechając się pogodnie. Oczywiście że tak nie myślał, nie mógłby... konsekwencje mogłyby być nieciekawe. Przy jej pytaniu zaś zastanowił się chwilę, drapiąc palcem po brodzie.
- Ty pewnie kroczyłabyś w pięknych szatach, swą prezencją kusząc wszystkich bogatych mężczyzn podczas rozmaitych bali, a jeżeli pieniądze nie uderzyłyby Ci do głowy - starałabyś się pomagać biednym, oraz wybudowałabyś świątynię. A ja? Cóż... jestem facetem, nie chciałbym tego, ale chyba skończyłbym jako jakiś cham i prostak, rzucający pieniędzmi. jak już tak o tym myślę, to chyba wolę zostać taki, jaki jestem.
Odrzekł, kończąc temat. Jako że już trochę czasu tu spędzili, skupił się na obmyciu swego wymęczonego ciała, by ostatecznie poczekać aż dokona tego jego urocza towarzyszka.

~MG~

Kąpiel, a także rozmowa dwójki przyjaciół z pewnością była bardzo przyjemna dla obu stron, ale czas naglił, a misja polegała na czymś innym niż słodkie rozmowy. Dlatego przyśpieszyli swoje mycie chociaż osobiście bym się zbytnio nie śpieszył na miejscu Shada i wyszliście ubierając swoje szaty. Byliście nie tylko czyści i pachnący, ale przede wszystkim nie byliście mokrzy jak w momencie wejścia do budynku. Zaraz za szatnią czekał na was Sebastian, który zaprowadził was na wspomniane spotkanie.

Odbywało się ono w dość dużej sali balowej, tylko, że zamiast pustej przestrzeni na tańce na środku znajdowały się stoliki z herbatą i ciastkami. Sama sala była jeszcze wyższa niż reszta pomieszczeń, rozściągała się na dwie kondygnacje. Żyrandole też były większe, a co za tym szło z pewnością bardziej kosztowne. W rogu stali stał pianista, który wygrywał naprawdę dobrze jakiś utwór muzyki klasycznej, którego nie znaliście, ale mogliście stwierdzić, że naprawdę przyjemnie się go słuchało.
Stolików łącznie było dziesięć, przy każdym było po sześć wolnych miejsc, jednak prawie wszystkie były puste. Przy jednym ze stolików siedziała para, wyglądali na parę, gdyż trzymali się za ręce, mieli około czterdziestu lat, przy drugim szczupły stary mężczyzna w wieku około sześćdziesięciu lat, przy kolejnym gruby dzieciak w wieku około dwunastu lat, a dalej śliczna kobieta z dużymi piersiami o figurze modelki w wieku zapewne około 25 lat. Wszyscy byli ubrani oficjalnie, mężczyźni w garnitury, a kobiety w suknie, z resztą wy też mieliście takie stroje, aby dobrze dopasować się do otoczenia. Pewne było, że każdy z tych strojów kosztował małą fortunkę.

- Waszym zadaniem będzie rozmowa i pomoc gościom, bądźcie dla was mili i bawcie się dobrze jak na przyjęcie przystało. - powiedział wam na zakończenie Sebastian, misja naprawdę nie wydawała się trudna.

Tym oto sposobem dwójka magów dołączyła w szeregi hobbystycznego kultu. Jak później się okazało, duszą towarzystwa była pani Stefania Czarnecka, która okazała się strasznie miłą kobietą w starszym wieku. Ta nauczyła ich wielu kwestii względem różnych ludowych poglądów odnośnie religii, czy podzieliła się kilkoma teoriami spiskowymi względem całego królestwa. Jej zdaniem szczury, o których bywało czasem dość głośno to tylko jednostka szlachciców do załatwiania ich brudnych, nielegalnych spraw. Niemniej po spędzeniu miłego popołudnia w towarzystwie ciut oderwanych od rzeczywistości osób magowie dostali swoje wynagrodzenie i zostali zaproszeni w te progi gdy tylko znajdą wolną chwilę.

Waharu/Shadarn - + 3 PD, 10.000 Nie musicie pisać zt.