Melina Abdula

First topic message reminder :

MG

Melina Abdula, była meliną magiczną i w środku zawsze wyglądała tak, jak zażyczył sobie tego gospodarz. Oczywiście w ramach rozsądku, dobrego gustu i woli Allaha. W każdym bądź razie kolejnych ośmiu śmiałków przybyło do tego wspaniałego miejsca w celu wzięcia udziału w niesamowitym turnieju prowadzonym przez gospodarza. Tym razem wnętrze, przypominało typowy schron. Ogromne miejsce, zewsząd otoczone betonem, bez mebli, bez okien, ze sztucznym oświetleniem. Tylko pośrodku pomieszczenia znajdowała się dziwna szklana konstrukcja. 8 sześciennych brył 5x5x5m ułożone jak typowa kostka o 6 ścianach. Czyli 4 bryły na dole i 4 bryły na górze. Po dwie w jednym rzędzie, rzędów były dwa. Przed szklanymi bryłami stał zaś Abdul. Tym razem ubrany względnie normalnie, w biała szatę i turban. Oprócz Reszki, Kyle'a, Sory, Shinjiego, Kiirobary, Pheam'a oraz Pyzy, w pomieszczeniu znajdowała się jeszcze Nieco otyła kobieta.
-Allah z wami, smutni niewierni.-Powiedział na przywitanie Abdul, przyjaźnie rozstawiając ramiona.-Mam nadzieję że zabraliście bieliznę na zmianę bo czeka was ostra jazda a jak Abdulowi w domu na sracie to żywi nie wyjdziecie.-Zapowiedzial Abdul. Następnie pstryknął palcami i wszyscy ludzie(oraz Pyza) zostali przetransportowani do szklanych sześcianów, stojąc twarzą ku południowej ścianie. Kolejno u góry: Shinji, w kostce po jego lewej Kiirobara, w kostce przed nim Pheam i w kostce na skoks od niego(na lewo od Pheama) Reschehedera. Piętro niżej: Pod Shinjim stała nieznana kobieta, na lewo od niej czyli pod Kiirobarą stał Sora, Przed nią czyli pod Pheamem stal Kyle, na skos od niej czyli pod Reschehederą stał Pyza. Zaraz potem w kostkach prócz graczy pojawiły się małe zielone koboldy, przypominające po prostu małego zielonego dzieciaka z włócznią w dłoni. Koboldy na razie nic nie robiły.-Zasady są proste.-Obwieścił Abdul.-Nikt z was nie opuści szklanej bryły. Nie przejdzie też przed nią nic, co nie jest wytworem magii. Jedynie zaklęcia mogą opuścić wasze bryły, posiadacie za to nieskończenie wiele Mocy magicznej więc nie krępujcie się. Żeby jednak nie było łatwo, w bryle razem z wami znajduje się też potwór. Na razie to kobold, ale jak go pokonacie, pojawi się coś silniejszego. Musicie więc unikać i kolegów i kobolda. Wygrywa ostatni zdolny do walki, oczywiście pod warunkiem że pokona stworzenie w swojej klatce. I dla odmiany, potwory zamknięte razem z wami, są odporne na magie. Powodzenia. Nie dajcie wygrać wytworowi kulinarnemu to obraza dla Allaha.-To powiedziawszy usiadł na hamaku a całkiem wolne koboldy zaczęły krążyć dookoła swoich ofiar, wyczekując idealnej chwili na atak.

Czas na odpis: 29.09 godzina 16:00

Mapa jak ktoś nie pojął.

- ...powodzenia - mruknął młody Ramsey, kierując te słówko oczywiście do Gonzalesa. Nie miał jednak zamiaru skupiać się na pogaduszkach, a na swoim zadaniu. Dlatego też nim wszelkie instrukcje zostały podane, chłopaczek zajął się ogólną rozgrzewką. Nie przepadał za ćwiczeniami, jednak sporo osób uznawało je za konieczne, a on jednak kontrolował swoje ciało całkiem, całkiem. Nie chciał więc by jakieś niedociągnięcie przyczyniło się do jego porażki. Przygotowawszy częściowo swoje ciało do biegu, to samo zrobił z umysłem. W aktualnej sytuacji miał być jak sprinter. Niczym najprawdziwszy sportowiec, o czym mogło świadczyć specjalnie dopasowane do niego ubranie pod postacią sportowego dresiku. Wiedział, że zadanie będzie wymagało od niego nie lada wysiłku - dlatego też liczył na swoje podstawowe zdolności. Jeszcze na starcie nim wszyscy ruszyli spróbował ustawić swoje ciało tak, aby miał najkorzystniejszą pozycję startową, korzystając wspomagając się swoją kontrolą organizmu, czy wiedzą medyczną. Dlatego też ruszył tak szybko jak tylko potrafił, mając znaleźć się na przedzie peletonu, a przynajmniej w jego ścisłej czołówce, mając innych oponentów dookoła. Oczywiście ciągle uważał na to, co się dzieje na jego trasie, a gdyby coś się pokazało, wtedy miał zamiar po prostu to wyminąć bokiem, czy w ostateczności przeskoczyć, byle nie tracić swojej prędkości i byle nie być ostatnim. Musiał w końcu wygrać, aby pokazać innym, że zasługuje na swój tytuł, a do tego... że w końcu jakieś zadanie da radę wykonać w pełni niezawodnie. Co więcej - gdyby okoliczni przeciwnicy znajdywali się w dystansie mniej więcej 5 metrów przed nim i mieli go opuścić, wtedy aktywuje na nich Drop(D). Chodzi oczywiście o Gicka, czy łowcę antylop. Ot co...

MG

No i ruszyli. Kyle błyskawicznie wysunął się na prowadzenie, pozbawiając Łowcę antylop i pyzę słuchu. Tam biegł sobie spokojnie, jednak już po chwili przegoniony przez Korwinatora. łowca antylop i Gonzales deptali im po piętach, ale oboje zaczynali czuć się nieco ospali, przez co doganiał ich Will, karzeł oraz latająca Pyza. Tak, niestety na samym końcu był Nil, dość daleko za resztą biegnących mógł tylko w glorii chwały potknąć się i uderzyć twarzą w bieżnie. Abdul wyteleportował biedaka który to za długo się w grze nie utrzymał.

Stan postaci:
Korwinator: ---
Nil: 1 PD, odpadłeś
Karzeł: ----
Gonzales: 90MM, Flash run 1/3, Drop 1/2
Will: 96MM
Łowca antylop: Drop 1/2
Kyle: 90MM
Pyza: 90MM Dragonfly 1/2

O0dległości: Will/Pyza/Karzeł ~1m Łowca Antylop/Gonzales ~1m Kyle ~2m Korwinator

czas na odpis: 07.12 godzina 13:00

Konkurencja dość mocna się trafiła, faktycznie Gonzales musiał to stwierdzić. To już nie były żarty, skoro nie udało mu się wyjść na prowadzenie. Należało to jak najszybciej zmienić! Mało kto potrafi zazwyczaj wytrzymać takie tempo, ale widocznie nie mierzył się z amatorami. Chociaż…
- Haha! Ha! – krótki śmiech w trakcie biegu został wywołany, gdy białowłosy usłyszał jak prawie sto kilo nadwagi uderzyło w ziemię. Jednakże nagle zaczął czuć się gorzej niż zwykle. Nie wiedział właściwie czemu, ale to wcale nie pomagało w jego sytuacji. Zaczął nie wytrzymywać całego napięcia, które wywołane emocjami. Już miał odpalać swojego ulta, ale zdążył się wstrzymać. Ostatecznie stwierdził: Po co biegać, skoro można latać?!
No bo skoro Pyza mogła, to czemu nie dzielny białowłosy?! Poza tym, latanie z pewnością mniej męczy niż takie bieganie, tak więc Gonzales przebiegł jeszcze parę kroków, ręce wziął za siebie, podskoczył i wystrzelił w powietrze, za pomocą Flash Fly C. I tak przed siebie leciał na pełnej prędkości, starając się nie wypaść z toru. A prędkość jego była dość spora, ponieważ był sprinterem drugiego levelu! Z tą szybkością chciał polecieć jak najdalej przed siebie, by w odpowiedniej chwili wylądować, to znaczy kiedy skończy mu się działanie latania, aby kontynuować bieg na ziemi. Tym samym liczył na zdobycie przewagi nad pozostałymi uczestnikami. Tym samym przydałoby się również uważać na wszelkie lecące w jego stronę przedmioty. W razie czego swój lot nieco by na chwilę podwyższył, żeby uniknąć wszelkich agresji, czy czegoś tam innego, co tylko by przeszkadzało.

Puciuu! J-jak to tak daleko? Puciuu! Coś trzeba z tym zrobić! Jak to oni tak daleko uciekają od Pyzuni? Tak się nie godzi.
-Puciuu! - zakrzyknęła z łzami w dużych, drożdżowych oczach, jednocześnie skupiła się w sobie i użyła... tamdaradam Aroma Release (B)! A JAK! Wszyscy chcą Pyzę! Bo jest taka kawai i w ogóle cud, mięso, tłuszcz i drożdż. Normalnie genialnie. Pyza leciała, chcąc dogonić braciszka, niezbyt przejmując się tym, że go pewnie też zaczęła kusić, by dostał się do niej! Fenomenalnie! Oczywiście, była też przy okazji bliska płaczu, bo braciszek na nią nakrzyczał i nic nie słyszała, a jakby tego było mało, była dość daleko. A nie chciała być dość daleko. Chciała być pierwsza! Dla Mamusi! Ale lot też nie trwa wiecznie, więc gdy ten by się kończył, ponownie użyłaby swojego śmigiełka, Bamboo Dragonfly (C)! (Technicznie to wygląda tak, że dopiero po zakończeniu w tej turze Bamboo Dragonfly, Pyza użyłaby tego zaklęcia ponownie). A tak, to leciałaby jak najszybciej nad swoim torem, coby wygrać tęże konkurencję.

Epinephrine(B) - tym przyjemnym akcentem rozpoczęły się dalsze zmagania Williama. Chłopak wiedział, że musi walczyć do samego końca, a wszelkie wysiłki na pół gwizdka spełzną na niczym. Posiadał ponadprzeciętną kontrolę* nad swoim organizmem i miał zamiar z niej skorzystać. Nawet jeśli odczuł potrzebę zjedzenia czegoś, czy zbliżenia się do fenomenalnego posiłku, jakim mogła być pyza z mięsem - biegł dalej. Miał własne cele i własne zamiary, a nie mógł odpuścić nim te się dopełnią. Nie po to jego adrenalina skoczyła, mięśnie wycisnęły z siebie dodatkowe kilkadziesiąt procent, a on... próbował z całych sił, choćby i wypluwając sobie płuca ze zmęczenia, co w tej formie zdawało się niemożliwe. Zdawał się szarżować niczym opętany przed siebie, ignorując przeciwników, a jedynie uważając na swoją linię. Uważając na to, by nic nie zagrodziło mu drogi, a jeśli to by się stało - wtedy skoczyłby, bądź wyminął, korzystając z stresowej reakcji w wyniku skoku adrenalinowego. Miał zamiar skorzystać z niej w pełni możliwości jako hormonu stresu, walki i ucieczki. Dodatkowo jego stres wzmagała tylko konieczność okazania się najlepszym, aby nie zawieść całej gildii. Chęć walki i zwycięstwa, czy też ucieczki przed zwodniczym aromatem. Dlatego niczym sprinter, czy pieprzony Usain Bolt gnał przed siebie, nie bacząc na swoją kondycje, a starając się wyjść z całych sił na prowadzenie i kontrolując każdy, choćby i najmniejszy mięsień swojego ciała, czy opierając się pokusie serwowanej przez kuszącą żywność. Wszystko tylko po to by zwyciężyć, a każdy mięsień miał mu przy tym dopomóc, ignorując zewnętrzne potrzeby!

*zarówno umiejętność kontrola i pwm medyczne Control

- Wuld! - Zakrzyknął po raz kolejny chłopak, w celu przyśpieszenia samego siebie i dodania po raz kolejny elementu rozpędu, by wykorzystać go do szybszego sprintu, a po chwili wrócić do nieco wolniejszego tempa by nie tracić zbyt wiele sił, lecz wciąż biegnąc szybko.
Jeżeli zajdzie sytuacja, że będzie ostatni lub bliski końca, używa ponownie Wuld, by zmienić ten stan rzeczy. W końcu zależało mu by się utrzymać prawda?
W przypadku w którym, ktoś prześciga Kyle(i nie jest Gonzem, bo na niego to słabo zadziała) po jego użyciu Wulda, którym raczej wysuwa się na prowadzenie(8m), wtedy używa na przeciwniku zaklęcia Fo(D) by spowolnić jego ruchy i mieć nadzieję, że ostudzi nieco jego temperament. Zaklęcie to nie zadaje obrażeń, a jedynie spowalnia więc nie powinno być problemu. Poza tym, zawsze fajnie pozbawić następną osobę słuchu.
Jeżeli w jego kierunku mierzone są jakieś techniki, obiekty, bronie itp, to oczywiście stara się uniknąć je, ale jeśli się da, to najlepiej Wuldem do przodu.

MG

No i zaczęło się dziać. Pyza uwolniła swój aromat, przez co łowca antylop wybiegł za linie i wypadł z gry. Na dodatek spowolniło to doładowanego Willa i Kyle'a którzy zaczęli zbliżać się niebezpiecznie blisko linii. Kyle widząc jak szybki jest Will spowolnił go dodatkowo zaklęciem Fo. W tym czasie Gonzales wysunął się na prowadzenie. Ogólnie runda zakończyła się eliminacją karła, tym samym zostało tylko pięć osób w turnieju a obecna klasyfikacja wyglądała mniej więcej tak: Pyza ~1m Will ~2m Kyle ~ 2m Korwinator ~4m Gonzales. Zdawało się więc że młody Gick zdobył znaczącą przewagę nad przeciwnikami.

Stan postaci:
Korwinator: ---
Nil: 1 PD, odpadłeś
Karzeł: Odpadł
Gonzales: 80MM, Flash run 2/3 post
Will: 76MM, Epinephrine 1/3 posty, 50% adrenaliny
Łowca antylop: Odpadł
Kyle: 73MM
Pyza: 60MM Dragonfly 0/2, Aroma 1/2

Czas na odpis: 11.12 godzina 19:00

A Pyza leciała dalej! Na koniec świata i jeszcze dalej! Gdyby wystrzał Pyzy poprzez Dog-Beating Attack (D) dałby chociaż jej niejako możliwość szybkiego wystrzału w przód, chociażby na niewielką odległość, to oczywiście, że by to zrobiła! No i niech jej aromat działa dalej! Wszak jest apetyczną, słodziuchną Pyzunią! Nie mogła teraz odpaść! Po prostu nie mogła i już! Dla Mamusi! Mamuś FTW! LECIM DO PRZODU! BZIUM, BZIUM! BRUM, BRUM! WZIUM, WZIUM! Wola Pyzuni do zwycięstwa była tak wielka, że użyłaby do tego nawet swojego... TAMDARADAM! KAPELUSZA KAPITANA! A JAK! Zaklęcia mają potężniejszą siłę! A jakie? Cóż, zależy od tego, które będzie bardziej opłacalne. Wcześniej już zostało udowodnione, że Dog Beating Attack niekoniecznie będzie tutaj skuteczny, ale kto wie. Jeśli nie, no to użyłaby tego do Bamboo Dragonfly by zwiększyć prędkość lotu i by jej aromat objął jeszcze większy obszar! Chodźcie do Pyzuni! Chodźcie! I przegrywajcie! PUCIUUUUUUUUUUU~!

O kurczę! O matko! OjejejeJEJEJEEJEJE! WOOOOOOO! WAAAAAAAA! TUDUUUU TU DUUUUUU! CZO TO SIĘ DZIAŁO SIĘ! Gonzales Gonzo Gick na prowadzeniu! Przegonił wszystkich, ale to oznaczało, że wszyscy byli za nim i teraz gonili młodego wróżka. Był pierwszy, co wywołało u niego coś na podobieństwo paniki, która została wywołana tym, że był pierwszy, a z tego powodu spanikował, ponieważ był pierwszy, a przez to spanikował, gdyż pierwszy chciał pozostać, a skoro był pierwszy to… Była to jednak całkiem pozytywna panika, ponieważ w ten sposób powstało coś na podobieństwo perpetum mobile, napędzające Gonzalesa, który w swym stresie, nie miał zamiaru oddać pierwszego miejsca, ani odpaść przez jakiś głupi błąd, jak na przykład wypadnięcie z własnego toru. Niektórzy mieli chyba takie zamiary, ale Gonzo nie zwracał zbytnio uwagi co działo się za nim, gdyż musiał pędzić przed siebie, aby nic go nie dogoniło.  Biegł tak, jakby mu się tyłek palił, ale w sumie to zbyt epickie, by się paliło (PWM)… Mimo wszystko nie przestawał. Zostawiając za sobą jak najwięcej epickich śladów, pędził przed siebie, uważając by się przypadkiem nie potknąć, czy też nie wypaść z jakiejś dziwnej przyczyny z toru. Był skupiony na tym, żeby wygrać i najwyraźniej miał na to dużą szansę, więc nie przestawał i pędził dalej, z pełną prędkością sprintera na 2 lvlu. Liczył również na swoje szczęście, w końcu był bardzo szczęśliwym człowieczkiem. No i chwała cichobiegom!

Kaczuszki zawsze miały pod górę. Chłopaczek już niejednokrotnie się o tym przekonał, a nawet zaczął przyzwyczajać się do tej myśli. Tu jednak pojawiała się odrobina zawiści, czy chęci odpłacenia upierdliwym przeciwnikom. Nie miał zamiaru przegrać - dlatego też postanowił spowolnić nieco ruchy przeciwników. Dokładniej chodziło o agresywnego krzykacza - Kyle'a i przodującego teraz w wyścigu Gonzalesa. Dlatego też ten aktywował na obu magach zaklęcie Drop(D), korzystając z niego podwójnie w obu przypadkach. Miało to spowolnić przeciwników, a zarazem skłonić ich do podążenia za mięsnym aromatem! Młody mistrz Kaczuszek w tym czasie postanowił wziąć się w garść i pomknąć czym prędzej do przodu. Biec ile sił w nogach, a że tych najwyraźniej było za mało - aktywowałby kolejny raz Epinephrine(B). Sto procent adrenaliny miało mu pomóc przezwyciężyć wszelkie przeciwności losu, a silna wola połączona z samokontrolą pozwolić na to, by gnał za białowłosym magiem z wróżek, a nawet i może go wyprzedził. Byle tylko być pierwszym... szybszym... najszybszym! Oczywiście przy takiej prędkości powinno mu być nieco łatwiej uniknąć ciosów, czy też ataków, które byłyby dla niego za wolne i tyle! W końcu nie po to miał na sobie podwójnie aktywowane zaklęcie od popierdzielania do przodu niczym głodny student za schabowym, czy afrykańskie dziecko polujące na gazelę by mieć co do garnka włożyć!

MG

Korwinator wraz z Gonzalesem zdawali się całkowicie poza konkurencjom, chociaż chłopaczek oddychał nieco ciężej i powoli Korwinator odzyskiwał prowadzenie. W tym czasie Kyle zbiegł z Toru ulegający pokusom Pyzy. Pyza zaczęła lecieć jeszcze szybciej dzięki kapelusikowi, lecz przez chwilę zwalniający Will nagle mocno wystrzelił do przodu, Pyza nie dała rady go dogonić i odpadła. Kolejność biegu wyglądała teraz tak: Will ~2m Korwinator ~2m Gonzales

Stan postaci:
Korwinator: ---
Nil: 1 PD, odpadłeś
Karzeł: Odpadł
Gonzales: 80MM, Zmęczenie
Will: 49MM, Epinephrine 2/3 posty, Epinephrine 1/3 posty 100% adrenaliny
Łowca antylop: Odpadł
Kyle: Odpadłeś, 1 PD
Pyza: Odpadłeś, 4 PD

Czas na odpis: 15.12 godzina 12:00

Musiał biec dalej. Choć opadał już nieco z sił to wciąż miał szansę na zwycięstwo. Jednakże teraz nie była to już tylko zwykła walka o artiefekt. Oczywiście ten był niezwykle ważny dla Gonzalesa, ale teraz walczył również o honor swojej gildii. Podstępem jego rywale sprawili, że Pyza odpadła. Potężny kawał mięsa został znieważony i upokorzony, przez tych co brali udział w wyścigu. Choć dzielnie walczyła, została w tyle i odpadła. Jej poświęcenie z pewnością nie poszło na marne. Białowłosemu aż zakręciły się łzy w kącikach oczu. W końcu miał ten sam znaczek tej samej dumnej gildii. Choć siły witalne go opuszczały, to czuł, że teraz wszystko leżało w jego rękach. Liczyła na niego cała jego gildia! Całe potężne Fairy Tail, dla których musiał zwyciężyć! Pozostał jako jedyny reprezentant tej dumnej i wspaniałej gildii. Nie mógł zawieść swoich przyciął… Którzy prawdopodobnie nawet nie wiedzieli, że chłopak bierze udział w jakimś tam wyścigu, ale mniejsza z tym… Nie mógł przegrać! Musiał zachować honor i dumę, jako jeden z najszybszych magów z najpotężniejszej gildii Fiore.
Zacisnął zęby i o ile to możliwe, przyśpieszył. Nie liczył się z konsekwencjami, oraz tym, że później może to wywołać wymioty, bóle głowy, nadwyrężenia… Bla… Bla… Bla… Trochę medycznego gadania, z którego nikt nic nie rozumie i nikogo ono nie obchodzi. A ważne było to co chłopak miał w swoim serduszku, które dopingując go biło coraz szybciej, szybciej i mocniej. A jak wygra to ile wspaniałych historii będzie do opowiedzenia! Oczywiście wrzuci się w to wszystko jakiś wulkan, bieg po węglach i tego typu udoskonalenia, by nadać całej historii jeszcze większej epickości. Choć i bez tego było wystarczająco epicko. Dawno się tak szybko nie uciekało. Emocje były tak wielkie, że aż mimowolnie Gonzales zaczął używać Błysku PWM. Skoro miał wygrać, musiał użyć nieco lepszych środków. Niż sam bieg przed siebie.
Może i lubił Williama, ale koniec końców, Gonzales nie miał zamiaru z tego powodu ułatwiać w żaden sposób tej konkurencji. No może nie chciał mu przeszkadzać, ale nie do końca był tego świadom. Może i mieli poczucie humoru na podobnym poziomie, tak uważał białowłosy, ale w tej chwili byli swoimi rywalami. Konkurencja zbliżała się do końca, gdyż została ich tylko trójka. Prędzej czy później musiałby jakoś pozbyć się Ramseya, więc przystąpił do tego od razu. Gdy już mu się raz błysło, podobne przebłyski pojawiły się na prawej ręce młodego wróżka (Flash PWM). Lecz jeden z tych błysków nie był zwykłym błyskiem. Gonzales sam nie wiedział, który ponieważ wszystko było tak zaskakujące, że zaskakiwało nawet samego Gonzalesa Gonzo Gicka. W pewnym momencie Flash Punch C wystrzelił z jego pobłyskującej dłoni. I to nie w Williama i nie za niego, ale właśnie przed niego. Po to, żeby ognista pięść wybuchła przed brązowowłosym na jego torze, w taki sposób, by nie zranić przypadkiem Willa. Wszystko po to, żeby wybuch zaskoczył go i wyprowadził z równowagi, a tym samym sprawił, że mimowolnie wyhamuje. Trzeba by było być jakimś mocnym idiotą, żeby wbiec prosto w wybuch, w dodatku taki ognisty. Choć zaskoczyło to samego Gonzalesa, to on nie miał zamiaru się zatrzymywać, choćby z tego powodu, że to nie na jego torze właśnie coś wybuchło...
W końcu chłopak dawał z siebie wszystko w tym wyścigu i był w stanie wycisnąć z siebie… No dużo, byleby wygrać. Jednakże w razie czego wspomógłby się ponownym odpaleniem Flash Fly C, żeby lotem zachować swoją przewagę. Niby już raz używał tego zaklęcia i mógł narzekać na to, że już było, że monotonia i tak dalej, ale przynajmniej było skuteczne. A tego co jest skuteczne można używać do woli!

...wyścig dalej trwał. Brązowowłosy nie mógł odpuścić i to nie wyłącznie za sprawą nadmiaru adrenaliny w jego organizmie. Emocje brały swoje. Szansa na zwycięstwo potęgowała jego chęci i motywacje. Musiał udowodnić wszystkim to, że nadaje się na mistrza gildii. Starczyło, aby szef Kaczuszek biegł przed siebie. Tor był prosty - wiedział o tym doskonale. Wiedział, że musi biec, aby wygrać. Wiedział, że to może nie wystarczyć, dlatego też postanowił aktywować potrójnie Drop(D) na Gonzalesie, aby senność dopadła wróżka. Oczywiście non stop William biegłby przed siebie, mając nadzieje, że wsparcie adrenaliny wystarczy, aby napędzić jego zdolności sprintera. Nie przeszkadzała mu ślepota, bo trasa była przewidywalna. Nie przeszkadzały mu płomienie, bo te i tak zostałyby zignorowane w ferworze walki i zmagań. Biegłby dzięki szaleńczej dawce adrenaliny przed siebie, mając na celu zwycięstwo. Dlatego też jeśli samo osłabienie Gonzalesa nie wystarczyło - wtedy William podłożyłby białowłosemu świ... klona za pomocą Copy(D), ustawiając go tak, aby ten nie atakował, a jedynie wróżek wpadł na niego i zdezorientował zmęczonego i ospałego chłopaka, kiedy to Ramsey wyrwałby drastycznie do przodu. Byle jak najdalej...

MG

No i chłopaki zaczęły przerzucać się zaklęciami. Potrójny drop + klon przeciwko błyskom i straszeniu pięścią. Obie taktyki były skuteczne i obie postacie znacząco zwolniły. Jednakże mimo ospałości, Gonzales leciał, a tym samym dał radę utrzymać się na prowadzeniu. Will który mimo wszystko nieco się wystraszył a i od Gonzalesa był wolniejszy, został z tyłu i odpadł. Ale co teraz? Gonzo tracił w tej chwili do Korwina 5 metrów, a została ich tylko dwójka. Na dodatek chłopaczka dopadło bardzo duże zmęczenie no i lot sie skończył. Co teraz? No co?

Stan postaci:
Korwinator: ---
Will: 3 PD, odpadłeś
Gonzales: 60MM, duże zmęczenie, słabo ci, drop x3 1/2 posty

Czas na odpis: 16.12 godzina 16:00

O yeah! Był najlepszy! Był najszybszy! No prawie… Szybkość była w porządku, gorzej już z kondycją. Może i był zadowolony z osiągniętego wyniku, ale to mu w żaden sposób nie wystarczało! On chciał to zwyciężyć i nawet sam Korwin nie mógł mu w tym przeszkodzić! Choć młode ciałko mocno protestowało, to jednak silny duch dalej domagał się wygranej! Ta jednak wydawała się być dość daleko, ponieważ w odległości aż pięciu metrów! Mimo tak ogromnego dystansu i tak ogromnego zmęczenia, Gonzales wcale się nie zniechęcał. Miał w końcu zamiar zostać najszybszym, najbardziej epickim wróżkiem w całym Fiore! A właśnie taki Korwin stanął mu na drodze po tak chwalebny tytuł. Wierzył w moc swoich cichobiegów! Wierzył swoją moc! Wierzył w to, że wierzą w niego inne wróżki! Nie mógł ich zawieść w takiej chwili, jak również nie mógł zawieść samego siebie. W końcu dobiegł aż tak daleko. Zostawił za sobą Pyzę, Willa, jakieś całkowicie przypadkowe osoby, by znaleźć się właśnie w tym miejscu, w tej właśnie chwili, aby sięgnąć po zwycięstwo! Już nie tyle co sam artiefekt się w tym wszystkim liczył, ale sama nieskalana duma wróżów, która nie pozwalała mu na przyjęcie porażki! Tej nie mógł zaakceptować pod żadną postacią, nie kiedy osiągnął tak dużo! Chłopak od zawsze dążył do epickości i nie mógł pozwolić, by ta zatraciła się w takim momencie. Był zmęczony, to prawda. Był również wyczerpany i mocno senny, ale mimo to nie poddawał się! Walka do samego końca była wyraźnie wbudowana w psychikę i mentalność białowłosego. Wiadomo, że nie zawsze jest łatwo i kolorowo, ale zawsze mogłoby być gorzej! Skoro poniósłby porażkę teraz, to i czekałoby to samo na niego w przyszłości! Już wiedział, że nadwyrężył swoje siły. Działał ponad to, co normalnie by osiągnął. Lecz właśnie na tym polegało przełamywanie własnych granic! Aby wtedy, kiedy wszystko jest stracone, pokazać, że jednak się potrafi! Pragnienie zwycięstwa było wystarczające, aby tę poprzeczkę przeskoczyć! Chciał tego z całego serca i całej duszy swojej! Z tego właśnie powodu nie mógł pozwolić, żeby ktoś mógł być lepszy od niego! Temu też postanowił użyć nie tylko swoich wszystkich sił, których używałby normalnie, ale miał zamiar sięgnąć po te siły głębsze. Przesiadujące głęboko w jego sercu. Takie, których powinien użyć kiedyś później, ale postanowił ich użyć teraz. Był przygotowany na to, że potem może być tak wyczerpany, że po prostu padnie i przez długo nie wstanie, lecz nie miało to zbytnio znaczenia. Postanowił pobudzić wszystkie swoje mięśnie do największego możliwie wysiłku. By po wszystkim paść sobie nieprzytomnym na tor, ale nie wcześniej, niż dowie się, że to właśnie on zwyciężył! W końcu bywają takie przypadki, że dokonuje się nadludzkich czynów, w wyższych celach! A Gonzales chciał wygrać i zyskać artiefekt, oraz nie zawieść swojej gildii, ukazując jej pełną potęgę i chwałę! W końcu to tak szczytny cel, że powinen tego dokonać!
Oznaczało to użycie pełnej siły napędowej wzmocnionej odpaleniem po raz kolejny Flash Run C, by uzyskać jak największą szybkość. Na odpalenie jakichkolwiek innych zaklęć mógł nie mieć czasu. Dzieliło go w końcu od Korwina aż pięć metrów! Pięć metrów, które musiał pokonać w jak najszybszym czasie, pomimo ogromnego osłabienia. A Korwin wciąż się oddalał. Chłopakowi nie zostało nic innego, jak tylko pędzić, licząc na to, że jego nadsiły zastąpią zwykłe siły, które były już na wyczerpaniu.
Jednakże… Miał jeszcze w zanadrzu tajnie tajnych broni jeszcze jedną tajnie tajną broń… Ostateczny chwyt, który zachował sobie na końcowy koniec. Ostateczna technika… Użyłby jej w desperacji, jeżeli zauważyłby, że zamiast zbliżać się do Korwina, to ten coraz bardziej oddalał się od niego. Zamierzał pokonać Korwinatora żartem… Sprytną zagadką, która stanowiłaby dla tego tak ciężki wysiłek umysłowy, że zmusiłaby go do zatrzymania się i oddania Gonzalesowi zwycięstwa.
- Ej, Ozjasz! – zawołałby wpierw swojego przeciwnika, a ponieważ nie pamiętał, żeby ten jakoś się przedstawiał, postanowił użyć imenia, które najbardziej mu się akurat skojarzyło. Nie obmyślał również jakiejś skomplikowanej zagadki. Rzucił pierwszą, która przyszła mu do głowy.
- Wiesz jaki jest najkrótszy żart o pedałach? – oczywiście nie miał zamiaru podawać odpowiedzi od razu. Bynajmniej nie do czasu, aż wygra. Chciał zostawić z tym Ozjasza, by sam mógł się nad tym zastanowić. Jednakże odpowiedź była banalna. Oczywiście, że był to… Rower… BUAHAHAHAHAHAHA!

Naprawdę, bardzo śmieszne…