Południowy gęsty las

Ciężkie jest życie bohatera. Tyle trzeba poświęcić - czasem pieniądze, najczęściej zdrowie, w najgorszym wypadku majteczki urodziwej pannicy pokroju Reny - tylko po to, żeby wszyscy mieli lepiej, niż sam protagonista. Spójrzmy na takiego Rroido, który wiedzę o bohaterstwie (i idiotyzmie) mógłby wykładać na najlepszych uniwersytetach, wlewając w umysły młodych mężczyzn i kobiet papkę przypominającą to, co otrzymalibyśmy po zmiksowaniu hamburgera z coca-colą. Niby można, ale po co?
Czarnowłosy nie żałował. Może będzie musiał siedzieć w tej dziurze nieco dłużej, niż planował. Grunt, że odnalazł swoją koleżankę i dostarczył Kyle'a. W gruncie rzeczy spełnił swoje zadanie i tym razem, jakby coś miało zabić naszego chłopaka, to pewnie ten stawiałby mniejszy opór. Co go jeszcze trzymało na tym padole? Amon! Stwór pozostawiony na wolności mógłby zrobić zbyt wiele szkód niewinnym. Rroido, nie mając na chwilę obecną nic lepszego do roboty, chciał jeszcze raz spojrzeć na świat oczami swego podopiecznego, wcześniej lokalizując jego położenie pewną prostą, magiczną sztuczką, która otrzymał w pakiecie Przeklętego Przywoływacza. A to wszystko za darmo! Takich promocji to ze świecą szukać.
Widok Kyle'a, który tak ochoczo chciał pomóc swojemu - bo a jakże inaczej można nazywać czarnowłosego w takim wypadku - wybawcy, spotkał się z...WTF face'm. Że ten szczyl chciał pomóc Rroido wyjść z tej dziury? Pomijając fakt, że dając sobie ciągnąć rękę chłopakowi pewnie puszczą zwieracze z bólu, który będzie większy niż odczuwany obecnie, to jeszcze wciągnie dzieciaka z powrotem do miejsca, z którego pozwolił mu się uwolnić. Nie byłoby zabawne ciągłe wyciąganie Kyle'a z tej dziury, żeby wracał do niej chwilę później. Gdzie tutaj sens? Gdzie tutaj bohaterstwo? To bardziej bezsensowna zabawa, która w mniej stresujących warunkach mogłaby ujść. Teraz nie było na to szans.
Jako, że problemów było zdecydowanie za mało, Los postanowił dosypać kilka do metaforycznego woreczka. Rroido zamrugał zaskoczony, gdy jego mały koleżka zniknął mu z oczu. Dołączając do tego dość niepokojące dźwięki na górze mógł dojść do wniosku, że coś się działo. Prawdopodobnie coś złego. Ewentualnie ktoś w okolicy zorganizował jakąś paradę. Ale to by było zbyt piękne, żeby było prawdziwe...tak?
- Rena-chan! Co się tam u Ciebie dzieje?! - krzyknął, wyraźnie zaniepokojony  - I przy okazji...masz coś przeciwbólowego?
Szlag by wszystko trafił, gdyby tak zostawić wszystkich na pastwę nieznanego wroga. Ze swojej obecnej pozycji, Rroido mógł tylko starać się wsłuchiwać we wszystko, co działo się wyżej. Drzewa? Krew Reny? Mama wiedziała, że ktoś tutaj ćpał? A nie! To czarnowłosy zapomniał przez chwilę, że w tym świecie żywa roślinność to normalna rzecz. Co za głuptasek!
Cóż mógł począć? Pobawić się w czarny charakter! Do tego potrzebował jednak Amon'a i przygotowania się na kolejną dawkę bólu, gdy użyje Ceno dosłownie na sekundkę. Miało to dać znać stworowi, że ktoś tutaj go potrzebował.
W celu urozmaicenia posta, czas na odrobinę programowania. W dzisiejszym odcinku: "if statement"!

Informatykier Rroido napisał:

If Amon zrozumie o co chodzi i przybiegnie na pomoc {

Rroido, wyczuwając zbliżającego się przywołańca, użyje Kapo, by za pomocą oczu Amona obeznać się z sytuacją panującą na zewnątrz. Pewnie szybko spostrzeże, że Matka Natura ma dzisiaj okres i chce zrobić pewnym osobom krzywdę. Pozwoli na to? A pytacie dzika, czy sra w lesie?
- Amon! Nie daj ruszyć żadnej osoby w tej okolicy! Jak będzie trzeba, pobaw się w producenta wykałaczek! A jak skończysz...wyciągnij mnie stąd. Tylko tak delikatnie...
To miała być prosta, głośna komenda, robiąca z przywołańca bodyguard'a Reny, Kyle'a i kogoś-tam-jeszcze-kogo-raczej-czarnowłosy-z-widzenia-nie-mógł-kojarzyć. Przy okazji dołączona została do tego aprobata do ewentualnego zmniejszenia populacji agresywnych drzew w tej okolicy.

} else, czyli jak Amon będzie miał swojego pana w głębokim poważaniu {

Czarnowłosemu nie zostanie nic innego, jak czekać na dalszy rozwój wydarzeń. Trzymałby kciuki za tych na górze, gdyby nie sprawiałoby mu to większego cierpienia. Śpiewać jak cheerleaderka mu się nie będzie chciało. To zbyt upokarzające dla młodego, zdrowego chłopaka. Dla niezdrowego na umyśle również.

}

- Las atakuje! - odpowiedziała donośnie towarzyszowi podziemnemu by wiedział co się dzieje. No co? Nieprawda? Przecież to prawda! - Coś...coś...Mam pewne przeciwbólowe zaklęcie! Przynajmniej przez jakiś czas...
Dodała równie prędko bo jakby nie patrzeć miała coś co pomagało leczyć nawet najgorsze rany, ale i owe zaklęcie miało swoją cenę...Szkoda, że nie wiedziała jak dokładnie ma się Rroido i kiedy wyjdzie spod ziemi niczym zombie co szuka...jedzenia. Może udałoby się mu do dziury wrzucić jej leczący kielich? Problem polegał na tym, że miała teraz na głowie drzewa i krwawiące dziecko, więc...miała nadzieję, iż albo towarzysz wytrzyma albo zaraz się pokaże, wyskakując z ziemi niczym krecik!
...Coś było zdecydowanie nie tak. Wydawało się, że Intree ma wiele wspólnego z tym co się działo, ale jakoś nie mogła tego powstrzymać. No cóż...sama Raven nie do końca wiedziała co się dzieje i jak to powstrzymać, ale była święcie przekonana, że musi dopaść Kyle`a przed nową znajomą. Co prawda nie wiedziała czego In chce, ale...można się było spodziewać, że i jego krwi, tak jak wcześniej krwi rudowłosej, prawda?
W każdym razie w obecnej chwili musiała skupić się na tym by samej nie oberwać. Tarcza swoje zrobiła i pomimo tego, że prędko się rozpadła to pozwoliła jednak Renie na unik i przywołanie włóczni. Niestety nie trafiła...uh...Nieco denerwujący fakt, zważywszy na to, że owy przedmiot powinien i tak w powietrzu się utrzymać...Świst za plecami nie uszedł na szczęście uszkom dziewczyny, więc ta momentalnie odskoczyła - nawet się nie odwracając - i momentalnie przywołując kolejne zaklęcie. Tym razem rangi D, a mianowicie - hełm Hadesa! Dzięki temu mogła chociaż na krótką chwilę stać się niewidzialna. Jeśli wszystko dobrze poszło to niewidzialna policjantka zmieniła miejsce swego pobytu, przybliżając się do Kyle`a i Intree, ale...powoli i ostrożnie! Albowiem w tym samym czasie miała zamiar pokierować włócznią wprost na drzewo, które ją wcześniej atakowało. Wszak była teraz niewidoczna, a skoro uśpiła czujność tym, że nie od razu ruszyła swą bronią to może tym razem włócznia trafi? Naturalnie uważała na ewentualne gałęzie i ataki, tak by oręż mógł między nimi się przemieszczać. Poza tym postanowiła odwrócić uwagę od siebie i Gungnira jeszcze czymś...Była to Lira Appolina! Miała pojawić się po drugiej stronie polanki - właściwie tam, gdzie parę chwil wcześniej rozpadła się tarcza - i zacząć grać. Może to niewiele, ale muzyka na pewno zwróci uwagę wszystkich - przynajmniej na krótką chwilę, którą Raven postanowiła tym bardziej wykorzystać by trafić włócznią w swój cel...Czy to się uda czy nie, i tak zmierza - po swych atakach, kroku przyspiesza - ku dziecku i dziewczynie by rzucić się na chłopaczka i porwać go na bok. Byle nieco dalej od nie wiadomych zamiarów nowo poznanej!
Oj, jak będzie chwilka to pewnie rudowłosa wróci do rozmów, ale może chociaż dzięki temu 'rzuceniu się', ciemnowłosa nie dostanie krwi niewinnego dziecka? W końcu swoją krwią funkcjonariuszka mogła operować do woli, ale nie mogła pozwolić by na jej służbie pito krew kogoś kto - jakby nie patrzeć - jest zleceniodawcą! Swoją drogą...chyba nie na tym polegała ich misja. Huh...No cóż - zajmą się lasem to i powrócą do tego czego powinni. Może Kawka już ma to co trzeba?

Rroido zaśmiał się pod nosem, po wcześniejszym zbadaniu stanu swojego pupila. Amon rozkosznie bawił się...z kij wie kim, w kij wie co. Z takimi obrażeniami na pewno musiał mieć wielką frajdę i był istnym kłębkiem szczęśliwości, co przełoży się na zrobieniu z okolicy jeszcze większego pobojowiska, jeśli nie zorganizuje zamiast tego małej wersji Armageddonu. Kiedy stwór się cieszył, to i Pan się cieszył. Bo czy miał z tego powodu płakać?
Na wieść, że kawaleria była już w drodze, uśmiech na twarzy chłopaka poszerzył się jeszcze bardziej. Szkoda tylko, że nie będzie to odsiecz ekspresowa, najlepiej taka w pięć sekund, bo każda, silna para rąk, byłaby teraz bardzo przydatna do załatwienia sprawy z PMS'ującą Matką Naturą. Jakby się nad tym głębiej zastanowić, to dałoby się i błyskawiczną dostawę zorganizować, jeśli Rroido odeśle swego sługusa do jego świata na pół sekundy, żeby przyzwać go znowu, tym razem blisko siebie. Tylko nie gdzieś z boku, żeby znowu nie rozwalił wszystkiego wokół, narażając Przywoływacza na dodatkowe obrażenia. Jakby sobie teraz rozwalił nogę, to byłaby już mogiła.
- I nawet o tym nie myśl, Kirino. - stwierdził z zadziornym uśmiechem na twarzy, totalnie burząc czwartą ścianę i bezpośrednio zwracając się do osoby odpowiedzialnej za te wszystkie wydarzenia, które miały miejsce wokół.
Wracając już do właściwej dla siebie rzeczywistości, Rroido uśmiechnął się szeroko na wieść, że jego koleżanka ma nie tylko śliczne majteczki, których jeszcze nie miał okazji zobaczyć, ale również jakiś sposób na czasowe uwolnienie się z okowów cierpienia. Jakże to było pokrzepiające! Już do licha z tym atakującym lasem. Rena mogła okazać się lekiem na to całe zło, które zostało biednemu czarnowłosemu wyrządzone, jak nie przez czynniki zewnętrzne, to przez jego własną głupotę.
- To to to to może być zamiast tych klopsów! - zawołał bohater, z wyraźnie słyszalnym entuzjazmem.
Bo jak długo można mieć problemy z własnymi rękoma? Okazywały się być niezastąpionymi narzędziami ludzkości, bez których było tak bardzo ciężko. Teraz Rroido mógł się o tym nauczyć i Bóg wie, czy nie zacznie uznawać kończyn górnych za obiekty kultu. Czcijmy nasze ręce, bo są tak przydatne.
Teraz wystarczyło tylko czekać, aż rudowłosa piękność znajdzie chwilę, by wesprzeć swojego kompana. Ten nie miał nic lepszego do roboty, więc podśpiewywał sobie pod nosem jakąś piosenkę, starając w ten sposób odsunąć myśli od bólu, którym był już zmęczony. Nie było wielu rzeczy, które nie byłyby torturą podczas ich wykonywania. Przecież Rroido nie był masochistą!
Czarnowłosy był obdarzony dość sporą dawką cierpliwości. Rena nie musiała wcale się tak bardzo śpieszyć. Mogła sobie spokojnie załatwiać swoje sprawy tak długo, jak w tej norze bohater mógł sobie bez przeszkód przebywać, mając w głębokim poważaniu bolączki zewnętrznego świata. Brakowało tutaj tylko jakiegoś łóżka, ewentualni fotela. Wszystkiego mieć nie można. Spokoju również, jak się miało okazać.
Zimny pot spłynął czarnowłosemu po czole i przełknął głośno ślinę, słysząc dość charakterystyczny odgłos dobiegający z korytarza, którym nie dawno co miał okazję wędrować do miejsca, w którym się teraz znajdował. Rzeczywistość znowu dała znać o swojej niewytłumaczonej wredności, chcąc chyba ponownie zrobić Rroido krzywdę, jakby komuś kiedyś zawinił. Nawet był na tyle dobry, że uratował Kyle'a!
- Rena...nie, żebym chciał Cię popędzać, ale bez Twojej pomocy raczej się stąd nie mogę ruszyć i mam obawy, że za kilka chwil znajdziesz tutaj co najwyżej moje resztki... - powiedział głośno, żeby dało radę go usłyszeć na zewnątrz.
Ciężka sprawa. Gdzie był ten Amon, kiedy miał chronić swojego Pana, któremu nie śpieszno było umierać - mimo wszystkich treści, które mogły wskazywać coś zupełnie innego - bez wcześniejszego wypalenia w swym umyśle widoku majteczek Reny. Silna motywacja to klucz do sukcesu. Silne, krwiożercze bestie, kiedy Rroido był bezbronny, to klucz do jego zgonu.

Hah, udało się! Mniej więcej wszystko poszło tak jak to policjantka sobie wymyśliła. Co prawda nie wiedziała co się stało z tym drzewem, w które trafiła wcześniej włócznią, ale grunt, że reszta nie atakowała jej - a i najważniejsze, że dotarła do Kyle`a. Strasznym minusem był fakt, iż coś wyniosła Rroido na powierzchnię. Oh...dobrze, że w końcu nie był pod ziemią! No, ale jednak...czy to była jego magia? Właściwie nie wypytywała o to wcześniej, ale wydawało się, że sam tego nie zrobił. Wszak jeśli by tak było to by się pojawił od razu na ziemi, prawda? W dodatku parę chwil wcześniej słyszała jak chłopak mówił, iż sam stamtąd nie wyjdzie, więc...odpowiedź sama się nasuwała. Uh uh...Biedna rudowłosa musiała ponownie zacząć myśleć - a chętnie tego nie robiła...Gdyby była tutaj Kawka to by wiedziała co robić! Jakby się tak zastanowić to nie bardzo widziała jednoczesne chronienie dziecka, próbę ściągnięcia towarzysza na ziemię oraz zajęcie się Intree, która jakby nie patrzeć mogłaby przeszkadzać w reszcie zadań.
Tak czy inaczej znowu działała głównie instynktownie i postanowiła wykorzystać od razu chwilę, w której dalej nie było jej widać. Przesunęła Kyle`a jeszcze nieco dalej po czym pędem ruszyła w stronę Intree, po drodze rozcinając sobie wewnętrzną część dłoni sztyletem - nie specjalnie mocno, ale tak żeby coś z niej płynęło i będąc już blisko miała zamiar po prostu przyłożyć - pewnie z rozmachem, więc niedelikatnie - rękę do twarzy...przeciwniczki? No...ciemnowłosej. Wszak, gdy krew dziecka prysnęła na nią to drzewo za dziewczyną obumarło, więc...Jeśli faktycznie to ona miała nad nimi kontrole to im więcej krwi tym...prawdopodobnie drzewa 'przegrają'? Jak nie to i tak miało to jakiś związek z krwią. Pytanie czy szkarłatna ciecz może być byle jaka czy tylko krew dziecka tak działa. Cóż...zaraz się przekonamy...Ah, jeśli hełm przestanie działa w drodze to policjantka i tak wykonuje swój plan, starając się unikać w razie czego ataków ze strony drzewek.
Była też gotowa by użyć swego zaklęcia leczącego, ale problem polegał na tym, iż kielich pojawiał się w jej rękach, a Rroido był...nie był zbyt blisko. Z tego też powodu musiała w pierwszej chwili skupić się na Intree i drzewach, modląc się do wielkiego Zeusa o to by towarzysz wytrzymał.

Życie nie było sprawiedliwe. Kiedy jedna osoba odnosiła sukces, druga musiała ponieść porażkę. Kiedy ktoś robił unik przed krwiożerczym drzewem, ktoś inny musiał zebrać za to baty. Jako, że tą pierwszą osobą okazała się Rena, nieszczęśliwca nie trzeba było szukać daleko.
Dłuższa chwila bez większego bólu? Nie dzisiaj. Jak już doprowadzać Rroido do stanu, w którym sam będzie pragnął własnego zgonu, to na całego! Mógł mieć tego dosyć, mógł przeklinać Boga, mógł płakać na widok cen cegiełek do odbudowania czwartej ściany. Rzeczywistość jakoś nie chciała mieć dla niego litości. Niby pojawił się ten cień nadziei w postaci magii leczącej koleżanki chłopaka, ewentualnie uzdrawiająca moc widoku jej bielizny, jednak w chwili obecnej Życie za bardzo gwałciło biednego bohatera, zamiast go jakoś wspierać w tych trudnych chwilach. A jak wiadomo:
Podziemny atak dzieci Matki Natury miał jednak swoje dobre strony - Rroido w końcu wyszedł na zewnątrz! Może zostając po drodze pokiereszowanym, wrzeszcząc jak głupi pod wpływem fali okropnego bólu i wisząc niemalże jak tusza świńska na haku, ale na zewnątrz. Bycie dwadzieścia metrów nad ziemią miało jednak swoje plusy. Dawało czarnowłosemu całkiem dobry wgląd na sytuację. Jak z takiej wysokości spadnie, to może przynajmniej zdechnie bez zbędnych cierpień. Choć i tak pewnie prędzej się po prostu połamie we wszystkich możliwych miejscach, nie kończąc swej egzystencji. Jak rejp trejn, to rejp trejn. Szkoda tylko, że z obecnej pozycji chłopak może mieć problemy z patrzeniem pod spódniczki dziewcząt. Jakby więc zsumować wszystkie korzyści i wady sytuacji, w której się Przeklęty Przywoływacz znajdował, to...miał przekichane. Tyle przegrać.
- Jej~ Ale się Amon ładnie bawi~ - stwierdził nasz pechowiec z uśmiechem i łzami w oczach, które były dowodem jego fizycznego cierpienia - Świetna robota, Amon!
Chwilę później mocno spoważniał, szczerząc zęby w rozgniewanej minie. Ale dalej płakał.
- Zamiast bawić się w wyrywanie chwastów, lepiej chodź mi tutaj pomóż. - warknął Rroido, co mogło wydawać się niezbyt w jego stylu.
Bycie ciągłym celem tortur chyba potrafi wyciągnąć tę gorszą naturę z każdego człowieka. Oby Przywołańcowi chociażby pomoc swojemu Panu starczyło sił, zanim zostanie wyprawiony "na tamten świat".
Oczekując na jakiekolwiek wsparcie, z jakiejkolwiek strony, czarnowłosy z wyraźnym zaciekawieniem patrzył na "tego-kogoś", który wyczyniał coś dziwnego z jednym drzewem. Czyżby miał takie dziwne "zachcianki"? A może to był sprawca całej tej imprezy?
- Kto to?! Kto to?! - zapiszczał obolały bohater, starając się lewą dłonią wskazać na nieznajomą, humanoidalną istotę, którą zdołał wypatrzyć.
Rzeczywiście Kawka mogłaby tutaj okazać się niezastąpioną pomocą. Może była wyposażona w sekator na takiego typu okazje? Ale brak właścicielki tego narzędzia wiązało się z brakiem jego samego. Rroido'owi zawsze wiatr w oczy i...

Biegła prędko z zamiarem zrobienia tego co chciała zrobić, aż tu nagle coś ją odepchnęło! I to wcale nie tak miło i łagodnie...Jak można być łagodnie odepchniętym przez wybuch? Przez to właśnie biedna policjantka przywaliła o ziemię, przez oczywiście odezwał się ból...Gdyby nie to, że była naprawdę zainteresowana tym co się dzieje to pewnie by sobie leżała spokojnie bez ruchu, oglądając chmurki i zgadując, co która przedstawia, a tak...starała się znaleźć w pozycji siedzącej, ale fakt faktem masochistką nie była, więc jeśli to jednak zbyt duży ból to chociaż obróciła się na bok, tak by jej oczka widziały kto jest sprawcą zamieszania i...kto do niej mówi.
W miejscu wybuchu pojawił się...korzeń świętego drzewa! To przyprawiło rudowłosą tylko o więcej mieszanych uczuć bo przecież lasek przed chwilą ich atakował! Właściwie...teraz też ją odepchnął, huh...Tak czy inaczej z ów drzewka wyszedł jakiś starszy pan. Oh...wszyscy chyba wiedzą kto to taki, prawda? Duszek drzewuszek, który pomaga świętym drzewkom by te sobie spokojnie mogły rosnąć, gdzie zechcą! Swoją drogą była bardzo zdziwiona jego słowami...Naturalnie na krzyk nie zwróciła zbytniej uwagi - kto by się nie pienił jakby obcy mu po domu chodzili?
- Czemu niebezpieczna?
Tia...zamiast zapytać o to o co każdy powinien - czyli kim pan jest i co pan tu robi - to Raven jakoś w pierwszej kolejności zwracała uwagę na słowa. Mniej ważne informacje potem...Dodatkowo jej pytanie jak i ton głosu były czysto niewinne bo i jak wspomniano - sądziła, że duszek drzewuszek jest zły bo mu się łazi po jego okolicy. Nic więc dziwnego, iż sama jakby nie patrzeć była miła...czy też bardziej wyrażała zrozumienie, chociaż...nie do końca dalej to wszystko ogarniała...Przez to właśnie nie mogła odpowiedzieć Rroido, albowiem nie była pewna czy zna odpowiedź na takie pytanie...trudne!
Wtem do uszków policjantki dotarło słowo wypowiedziane przez Kyle`a. O...to był szaman?! No to nic dziwnego, że lata w świętych drzewkach jako duszek drzewuszek! Szamani na pewno byli do tego zdolni!
- Nie przeszkadzamy! - odezwała się momentalnie - Szukaliśmy pana i tutaj trafiliśmy!
Jeśli wcześniej się nie podniosła to w tym momencie już na pewno to zrobiła, ale...skoro staruszek sądzi, że przeszkadzają to dziewczyna zbliżyła się do dzieciaczka by obejrzeć jego rany. Wszak jeśli to coś poważniejszego to należałoby się tym natychmiastowo zająć, wierząc, że las nie zrobi czegoś co mogłoby w tym przeszkodzić. Oczywiście, jako przyszły komandos, a obecnie policjantka, miała uszy i oczka szeroko otwarte co by w razie czego zrobić unik i również obronić Kyle`a. W końcu jako mniejsze ciało jest narażony na gorsze rany od niej.

Bo jednak był na tym świecie ktoś (dokładniej, to coś), kto nie miał losu Rroido w głębokim poważaniu, albo kto był zdolny odejść od swojego obecnego zajęcia, żeby go wesprzeć. Nie, żeby wszyscy inni nagle zaczęli czuć się z tym źle, że nie mogli nieść czarnowłosemu pomocy, kiedy tego potrzebował. Należy poszanować tych wszystkich, którzy właśnie dostają w ciry od zieleniny. Renie w szczególności, bo miała cycki. I majteczki.
Amon, uosobienie Gniewu, stał się na chwilę Aniołem Stróżem, który postawił dobro swego pana ponad własną rozrywkę. Kij z tym, że miał to napisane w niepisanym kontrakcie zawartym z Rroido. Widząc poświęcenie swego przywołańca, czarnowłosy uronił łezkę...jeżeli to nie przez ten ból, który cały czas odczuwał. Po istnym combo tortur, miał teraz chwilę czegoś mniej przykrego. Dało się? Dało.
- Nie jesteś może lekarką? - zapytał chłopczyna z wesoło miną, zwracając się do nieznajomej dziewuszki znajdującej się niedaleko, zupełnie ignorując wyrastające z ziemi, wielkie korzenie - Nie masz jakiejś maści albo...
Niezwracanie uwagi na otoczenie prysło jak bańka mydlana. Przecież tam była Rena! Niestety dla niej, chwilowe zainteresowanie chłopaka jej osobą było związane z jego wrodzonymi, perwersyjnymi zachciankami. Bo kiedy jakaś panna zostaje odrzucona i zmuszona do walnięcia ciałem o glebę, to...łatwiej jej spojrzeć na bieliznę. Tylko czy Rroido coś takiego wypatrzy?
Szybko skierował spojrzenie na inny punkt w okolicy, a dokładniej na osobę Kyle'a. Chłopczyk nie wydawał się być w najlepszej formie, co widocznie zaszokowało naszego bohatera, który przez to zapomniał o bólu. Przecież nie po to się narażał, żeby jakieś randomy próbowały odebrać młodziakowi życie, co widocznie całkiem nieźle im wychodziło. To nie było fajne, a wcześniejsze wydarzenia jakoś utrudniały Rroido sprawę, by patrzył na to w jakiś mniej poważny sposób.
Wsłuchując się w słowa starca, którego metodę i powody pojawienia się tutaj miał w głębokim poważaniu, westchnął długo, robiąc poważną minę. Irytacja brała górę. Chęć wyciągania z tej misji jakiejkolwiek zabawy zaczęła ustępować chęci rozwalenia wszystkiego, co mogło w tym przeszkodzić. Bo ileż można? Czy Losowi nigdy się nie nudziło, tak rzucać kłody pod nogi osobom, które chciały dobrze? Bo czy Rroido chciał zrobić coś złego? Poza zobaczeniem majteczek Reny i Kawki, której nie było w pobliżu, to nic. A seryjni mordercy to mają luzy!
- Czyli to jej wina? - zapytał bohater neutralnym tonem głosu, starając się wskazać palcem lewej dłoni na nieznajomą, leżącą nie tak daleko od niego.
W tej chwili niejaka Intree stała się celem do wyładowywania narastającej w chłopaku frustracji, gdy ten na najbliższą chwilę będzie miał gdzieś wszelakie wytłumaczenia. Zapalnikiem miał okazać się krzyk tejże kobity, sugerujący jej chęci uśmiercenia starca. To wystarczyło, by Rroido zechciał spróbować zmniejszyć dystans z czterech kroków do pół,z zamiarem spróbowania wykonania wysokiego kopnięcia prawą nogą w facjatę dziewuszki. Jakoś nie pasowało chłopakowi gadanie o odbieraniu czyjegoś życia. Dziwne, że nie chciał zobaczyć jej majteczek.
W razie zauważenia jakiejś ofensywnej reakcji od strony celu, nasz bohater postara się uniknąć dodatkowych obrażeń, których miał już nadto. Przez nie będzie miał z tym zapewne problem, jednak jak nie można czegoś zrobić dobrze, to warto spróbować. Staniem w miejscu i czekaniem na atak można, co najwyżej, wykopać sobie grób. A raczej Przeklęty Przywoływacz nie śpieszył się kopać w kalendarz.
Ktoś chciał męskiego Rroido, który będzie zaciskał zęby i robił, co chciał, mimo bólu? Proszę bardzo. Przynajmniej przez chwilę będzie się starał.

Dzięki temu, że w obecnej chwili nikt jej nie atakował, mogła zająć się Kyle`m. Całe szczęście bo to nie wyglądało dobrze! Nic więc dziwnego, iż zdarła kawałek bluzki - rękawy najlepiej - i jako tako opatrzyła chłopca. Co prawda specjalistyczny opatrunek to to może nie był, ale trochę się na tym znała i grunt, że ograniczyła utratę krwi...przynajmniej miała taką nadzieję. Momentalnie pomyślała o swym zaklęciu leczniczym, ale...miał on swoje efekty uboczne, więc zawsze przed zastosowaniem owego 'napoju' myślała o innych środkach. W tym wypadku o szamanie...Wszak szaman to lekarz, prawda? Może lepiej zająłby się dzieckiem niż ona?
Swoją drogą, biedna Raven nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że Rroido tak bardzo chce oglądać bieliznę innych dziewcząt - w tym jej. Niestety - a może to dobrze? - rudowłosa od początku tejże misji miała na sobie czarne rajstopy, więc jakby nie patrzeć...chłopak miał utrudnione 'zadanie'. No, ale jak było wspomniane - sama Rena w ogóle o tym nie myślała.
Tak czy inaczej wysłuchała odpowiedzi nowo poznanego, ale...no dobra, wierzyła bo jednak jego szukali, więc czemu mieli mu nie wierzyć? Mówił dość logicznie, tyle, że...policjantka chyba nie była wciąż do końca przekonana. Najwyraźniej musiałaby znać przyczynę zamknięcia Intree w ziemi, jak i poznania więcej szczegółów dotyczących tego, dlaczego to robi, aby funkcjonariuszka rzuciła się na kogokolwiek z żądzą krwi.
- Przepraszam panie szamanie - hah, kulturka! - Ale dalej nie rozumiem, dlaczego miałaby to robić...?
No co? Pytanie donośne i proste, a jak dla niej każdy 'zły' miał swoje powody, które usprawiedliwiały - lub nie - ich poczynania. Zauważyła mord w oczach mężczyzny i rozumiała, że dziewczyna jest/może być odpowiedzialna za to wszystko co tu zaszło, ale...czemu?
- Pan Cirvy...dziadek tego chłopca bardzo źle się czuje i wysłał swe wnuki by pana odnalazły - odpowiedziała czemuż to szukali szamana - My im pomagamy.
O jaaaa! Zrobiło się troszku poważniej i o dziwo pamięć Renci i misji wróciła! Ba...najdziwniejsze, że przypomniała sobie nawet nazwisko 'konającego'! Aż sama się zdziwiła! Ekhm...
W każdym razie, atak Rroido ją zaskoczył. Oh, nie w złym sensie bo jednak sam szaman zaproponował by mu pomóc, więc...nie widziała w tym nic złego. Można wręcz rzec 'nasz bohater~' Co to ranny jest, ale działa...Ah! A jak się połamie?! No i...wyglądało na to, że Intree wcale atak się nie spodobał - komu by się podobało jakby ktoś go atakował? Uh...jak widać uczucia policjantki były dość mieszane. Nie miała bowiem zamiaru przeciwstawiać się towarzyszowi lub osobie, którą mieli odnaleźć, ale...nie mogła zaatakować dziewczyny, o której wiedziała tak mało...Wiedziała, że krew przywraca In do sił - co dało się słyszeć i widzieć - ale po ataku Rroido, ciemnowłosa nie oddała...przynajmniej nie tak od razu bo kto wie co nadejdzie?
Wniosek? Póki co Raven postanowiła zostać przy dziecku by mieć na niego oko. Naturalnie byłaby wdzięczna jakby dostała jakieś odpowiedzi, ale cóż...bez tego nie mogła zdecydować kto ma rację. Hmm...może źle ujęte...Skoro nie znała wszystkich szczegółów to jak mogłaby działać w stu procentach zgodnie ze swym sumieniem? Uh uh...kiedyś zginie przez takie wahania!

Agresywny ruch Rroido nie powinien spotkać się z żadną dezaprobatą. Frustracja, która nagle musiała znaleźć jakieś ujście z tegoż poranionego fizycznie ciała, i niefizycznie poranionej psychiki, była na naprawdę wysokim poziomie. Składało się na to po prostu zbyt dużo czynników: brak widoku majteczek, ból jednej ręki, całego ciała; powolna, mimowolna utrata płynów ustrojowych z licznych ran, groźba odebrania życia wypowiedziana przez Intree. Pewnie czarnowłosy mógłby dorzucić kilka mniej istotnych rzeczy, niekoniecznie związanych z obecnym zadaniem, tak dla zasady. To wystarczyło, żeby chłopczyna zechciał ponownie wezwać swojego sługusa, dając mu totalnie roznieść nieznajomą. Zacząłby się przejmować dopiero wtedy, kiedy z Intree zostałaby plama krwi, którą tak bardzo lubi degustować. Byłaby wtedy "tym, co je".
Nie doszło jednak do żadnej rzezi. Zamiast odpłacić pięknym za nadobne, jakby trzymając się Kodeksu Hammurabiego, Rroido wystarczył ten jeden, prosty cios. Podróbka Draculi powinna być wręcz wdzięczna, że nie zrobił jej większego kuku i że na obiciu twarzy się skończyło. A balonik frustracji, jak za dotknięciem magicznej różdżki, opróżnił się prawie zupełnie. Bo jak tylko czarnowłosemu się humor poprawił, po załatwieniu sprawy z Intree, od razu przypomniał mu się ból...praktycznie całego ciała. To wszystko się zlewało w jedną dawkę piekielnego cierpienia. A chłopakowi dalej nie chciało się prosić o skrócenie go o głowę, żeby zakończyć te tortury.
- Czyli nie jesteś lekarką. - stwierdził z wymuszonym uśmiechem, bo mięśnie twarzy bardziej chciały jej nadać takiego wyrazu, by jedno spojrzenie nań dało znać innym, jak bardzo Przeklęty Przywoływacz cierpiał. Powinien dostać medal za wytrwałość i pochwałę od Ojca.
A nie. Tego już na tym Świecie od dawna nie było.
- Przecież to szaman, a nie lekarz! - stwierdził Rroido z widocznym zdziwieniem, słysząc słowa swojej koleżanki - Lekarze leczą, a szamani robią takie...fajne bajery z naturą, wilkami i...i w sumie, to nie wiem. A my chcemy lekarza dla tych dzieciaków!
Może na siłę próbował zająć swój umysł pierdołami, żeby tylko zapomnieć o bólu? Chyba już próbował robić to wcześniej. Widocznie działało, skoro jeszcze jakoś mógł stać i zachować, typową dla siebie, jasność umysłu. Choć to bardziej dzięki chwilowo uspokojonemu środowisku, które albo miało dość robienia krzywdy chłopakowi, albo typową "ciszą przed burzą" zapowiadało mu kolejną przejażdżkę rapetrain'em. Aż sam się Rroido zastanawiał, skąd miał na to bilety.
Był jednak jeden problem: za dużo osób chciało tutaj kogoś zabić. Aż dwie na dopuszczalnych...zero.
- Jesteś Szamanem i nie możesz jej jakoś...związać? Sparaliżować? Cokolwiek? Tylko od razu zabijać?
Odebranie życia to nie tylko ostateczność, ale również pójście na łatwiznę. To coś na rodzaj zrobienia formata - można zrobić sto innych rzeczy, żeby komputer postanowić na nogi, ale po co, skoro można się pozbyć wszystkiego jak leci, żeby potem zaczynać od niemalże zera? Różnica polega na tym, że nie można przygotować na boku kopii zapasowej czyjegoś życia.
- Zabijanie jest przereklamowane. - mruknął, znowu starając się uśmiechnąć, co wcale nie było łatwe. - I nudne. Bo to się dzieje w sumie wszędzie.
Chłopczyna zaczął powoli kierować się do Reny i Kyle'a. Sam za dużo nie będzie mógł pomóc, poza "poproszeniem" chłopczyka, żeby tak łatwo się nie poddawał. Pewnie towarzyszka Rroido nieźle w tym pomoże, ale sam Przywoływacz również chciał dorzucić swoich pięć groszy. W swoim nie do końca dobrym stylu.
- Ej, Kyle. Umierasz? - zapyta, gdy tylko zbliży się do rannego, tym razem wymuszając na sobie bardziej mroczny uśmiech - Lepiej nie próbuj, bo się pogniewam. A jak się pogniewam, to mogę z nerwów zrobić krzywdę Twoim najbliższym. A nie chciałbyś wiedzieć, że zrobiłem im krzywdę z Twojego powodu, nie?
Bo zwykle klepanie po główce i mówienie "będzie dobrze" nie jest dostatecznie motywujące.

Huh...więc jest jakaś różnica między lekarzem, a szamanem? W pierwszej chwili na twarzy Raven pojawił się pytający wyraz bo jakby nie patrzeć dla niej owe 'profesje' były takie same...no, a przynajmniej na tyle by brać jednego za drugiego, więc...nie widziała specjalnej różnicy. No, ale dzięki temu dzięki Rroido, który uraczył ją różnicami między owymi osobnikami, dowiedziała się dzisiaj nowych rzeczy! Ah...codziennie się uczymy - i w końcu stało się to prawdą! Chociaż...jak dla niej szaman wciąż potrafił leczyć.
Niestety rozterki wewnętrzne wciąż pozostawały...Biedna policjantka dalej nie znała żadnych szczegółów dotyczących Intree, a mężczyzna wyraźnie chciał ją zabić. Nie trzeba więc chyba mówić, iż nieco się zdziwiła - pozytywnie - gdy sam Rroido próbował zapytać szamana o inne rozwiązanie. Niestety...nic to nie dało...uh...Po tym towarzysz zaczął się zbliżać, a rudowłosa dostrzegła w końcu wyraźniej jego stan. Cóż...na pewno miał się o wiele gorzej od niej. Ciekawe co się wydarzyło po rozdzieleniu, hum hum...Jego motywacje skierowane do Kyle`a również były oryginalne jak on sam - co oczywiście nie przeszkadzało Renie, która jakby nie patrzeć...obiecała wcześniej pomóc.
- Mam zaklęcie, które Ci pomoże, ale ma efekty uboczne, więc...będziesz się czuł dobrze, obrażenia powinny przejść, ale za jakiś czas będziesz się fatalnie czuł i stracisz przytomność. Trudno mi powiedzieć na ile.
Przy ostatnim dodatku, wzruszyła lekko ramionami, przybierając wyraz twarzy niczym niewinne myślące dziecko. Owe zaklęcie miało to do siebie, że było na mniej więcej wysokim poziomie - bo ranga B - ale przez właśnie efekty uboczne, dziewczyna nie tylko go nie nadużywała, ale jeśli towarzysz był przytomny to i zawsze pytała go o zgodę. Wszak nie chciała by ktoś potem ją o coś obwiniał, więc...leczenie było na własną odpowiedzialność. Z tego też powodu nie podała jeszcze tego Kyle`owi...Oh, podałaby mu bezzwłocznie, gdyby stan się pogorszył i nie mieli pewności czy chłopiec da radę wytrzymać nim się ktoś nim zajmie, więc...JEŚLI Rroido zgodzi się na zaklęcie to Raven wyczarowuje swój srebrny kielich, w których znalazłby się napój bogów i...
- Zazwyczaj nie trzeba go opróżniać do dna, więc pij z umiarem...Może jemu się też przyda.
Poradziła, zerkając kątem oka na dziecko...może lepiej by kielich podzielić na dwóch? Wtedy dostałby i Rroido i Kyle, ale...cóż, zależne ile towarzysz go wypije bo jednak na pierwszy rzut oka jego rany nie wyglądały aż na takie by musiał opróżnić całe sto procent - a nawet parę kropel powinno dać Kyle`owi chociaż odrobinę energii.
Przechodząc jednak do tego co działo się na polu...w którym Rena oczywiście starała się pozostawać czujna! No więc...szaman był be! Mógłby im coś wytłumaczyć, a nie tak się od razu pozbywać! Jak może oczekiwać, że funkcjonariuszka pomoże skoro nawet nie zna szczegółów? Niestety pomimo tego, że szaman nie wydawał się wewnętrznie zły - rzucił wszak Renci flakonik z prawdopodobnym lekarstwem dla dziadka Kyle`a - to i Intree wydawała jej się zagubiona. Huh...czy to dobrze? Czy może Raven jest zbyt łatwowierna? No cóż...wierzyła obu stronom...Z rozmyślań wyrwał ją szelest drzew, które rozstąpiły się za nią. No...teraz to dopiero miała mętlik w główce! Czy to jakaś inna magia czy to szaman sterował świętymi drzewkami? Jeśli druga opcja to...
- Huh? To pan ma nad nimi władze? Więc...to pan nas wcześniej atakował? Dlaczego?
Nie da się tak szybko zbyć! Właściwie...chciała jak najszybciej zająć się rannymi i oddać lekarstwo - które dzielnie trzymała przy sobie teraz - ale...chyba mogą się dowiedzieć prawdy o świętych drzewkach? Naturalnie rozpoczęty atak na dziewczynę nie bardzo jej się spodobał...tyle, że...dalej nie była pewna, po której stronie powinna się opowiedzieć. Intree zwalała winę na szamana, ale szaman niby teraz im pomagał, więc...nie dałoby się dojść do porozumienia?
- ...Nie wygląda na to by chciała walczyć! - odezwała się doniośle w kierunku szamana...chowając flakonik bo jednak ważna rzecz i musi na nią uważać - Więc albo pan albo ona mogliby nam coś wyjaśnić!
Ależ żałowała, że nie ma żadnego zaklęcia, które by ich związało lub uspokoiło na chwilę! Tia...kiedyś musi sobie takie zrobić! Wraz z super, policyjnym notatniczkiem na podobne pomysły! Tak czy inaczej nie wiedziała jak szaman zareaguje - chociaż przypuszczała, że nie zbyt dobrze - więc pozostała przy Kyle`u by w razie czego go obronić przed...czymkolwiek! Co jak co, ale dziecka nie może dać już skrzywdzić!