Główna ulica

Chyba najdłuższa ulica w całym mieście, nią można przejść przez całe miasto bez potrzeby chodzenia po mniejszych uliczkach. Jej szerokość to prawie 70 metrów, więc do małych nie należy. Można z niej dojść na rynek obok którego przechodzi oraz do Wielkiego Teatru



Zlecenie jak zlecenie, wszystko działo się powoli, aktorzy i ludzie zbierali się na ulicy w makijażach oraz ciuchach polanych ketchupem, sokiem malinowym oraz innymi mającymi przypominać krew. Właściciel teatru czekał na początku drogi i wypatrywał ludzi, którzy zechcieli podbrudzić swoje łapy podczas tej roboty. Był wysokim człowiekiem, miał na głowię elegancki kapelusz i twarz posmarowaną farbkami w białym i czarnym kolorze, nigdzie miały przypominać dziury w ciele. Ubranie miał lekko podziurawione. Od czasu do czasu patrzył na złoty zegarek swoimi brązowymi oczami (PS. był łysy). W końcu ludzie zaczęli do niego przychodzić, a dokładniej ci co wzięli misję.
- Oh, dzień dobry. Nazywam się Timur i ja prowadzę wydarzenie- tak się wam przedstawił - Panowie i pani do ochrony jak mniemam?- uśmiechnął się szeroko i ukłonił się.

W oddali poruszały się dwie sylwetki, stając się coraz większe i większe, niosąc ze sobą coraz lepiej słyszalny głos.
- ...dwie i pół, nie trzy, bo trzy to za dużo, a z kolei dwa to za mało. Powinien też umieć gotować, znać się na modzie, wachlować w upalne dni, nosić parasol nawet kiedy nie pada, nosić moje walizki, chusteczki higieniczne, apteczkę pierwszej pomocy, być romantyczny, umieć prowadzić powóz, znać się na...
Cóż, podobno mówi się, że podstawą w osiąganiu szczęścia jest wiedzieć, czego się chce od życia. Księżniczka reprezentowała jeszcze bardziej skrajne podejście: nie rozumiała, że czegoś może nie dostać. To troszkę jak jej z wyglądem: niby przebiła trzydziestkę, jednak niektórzy dawali jej mniej lat. Czyżby te drogie kosmetyki tworzyły cuda? No to czemużby życie nie miałoby być pasmem zrealizowanych cudawianek?

- Cóż za piękny zegarek, czyżby markowy Akacjo? Wygląda, jakby wciąż działał na fabrycznych ustawieniach - skomplementowała, ponieważ gentelman na to zasłużył. Zbyt wielu cwaniaczków zakładało podrabiane zegarki bądź używało tańszych zamienników, aby tylko lansować się na bogatszych, niż są w rzeczywistości - Mój to tylko Estori 75, bardziej sportowy, z dużą odpornością na temperatury ujemne.
Wysunęła dłoń do przodu, facet jednak nie pocałował jej, więc wykonała wymach ręką w tył, taki, którym niemal walnęła Xakiego. Zginając się w pół, ukłoniła się sama, nie szczędząc ekstrawagancji.
- Ochrony pan szuka? - zapytała, jak blondynka w opałach - Ten Pan może Panu pomóc
Chciała pokazać ręką na Xakiego, toteż pomachała wygiętą dłonią, a potem jeszcze drugą. Nie wiedziała, gdzie dokładnie stoi mężczyzna, więc musiała improwizować. Uwzględniając jego wzrost, pewnie i tak nie trudno będzie go zauważyć. Miejmy cichą nadzieje, że nie oberwie od tych wymachów.

Wakacje nigdy nie mogą trwać wiecznie i w tym wypadku trwać nie mogły. A Bane wiedział, że jednak z czegoś trzeba żyć i nawet jeżeli chce się na chwilę oderwać od tego wszystkiego to i tak po jakimś czasie trzeba do wszystkiego wrócić i znów tym razem niezastąpiony okazał się Harry, który jak zwykle znajdzie mu robotę kiedy on jej potrzebuje.

"Przebierańcy, wszędzie klauny. A ja mam ich jeszcze chronić, ale lepsze to niż nic."

Tak jest Wakamano nie za bardzo przepadał za takimi imprezami, ba ogólnie za takim towarzystwem. Ale jakoś musiał zarobić, a to było chyba jedyne wyjście...
Mężczyzna powoli podchodził do wyznaczonego miejsca, gdzie miał się stawić i wraz z jakimiś nieznajomymi ludźmi ochraniać to całe zbiorowisko. Oczywiście jako profesjonalista był przygotowany na wszystko i na jeszcze więcej, tylko szkoda, że ci ludzie byli jacy byli... Wiadomo chodzi o przebierańców, bo na swoich partnerów jedynie zerknął i mrugnął na powitanie.

- No raczej... -odpowiedział na pytanie mężczyzny, który prawdopodobnie był prowodyrem całego przedsięwzięcia. Po czym spojrzał na ulicę, która powoli wypełniała się przebierańcami. O dziwo wszyscy wyglądali jak jakieś dziwne kreatury. Stroje wykonane były lepiej lub gorzej, ale i tak nadal dziwnie i białowłosy zastanawiał się o co tu chodzi?

Xaki przeciskał się przez tłum zombi-przebierańców w kierunku zombi-gentelmena, który miał go zatrudnić do ochrony tego całego motłochu. Cóż zadanie być może nie by£o nadzwyczaj trudne i wymagające iście perfekcyjnie wytrenowanych umiejętności i najwyższej klasy magów, ale każdy musi jeść, a każda nawet taka fucha musi mieć wynagrodzenie. Młody mag może nie należał do biednych, ale jeśli miał okazję zarobić zawsze ją wykorzystywał, ponieważ nie chciał martwić się co włożyć do garnka. Gdy już dotarł do pracodawcy omal nie został trafiony przez delikatną rączkę Wodospadowej Księżniczki, która nie wiedzieć czemu zachwalała jego umiejętności ochroniarskie. Kolejne słowa i kolejna seria zamachòw przed którymi tylko dobry refleks no i może troszkę szczęścia uchorniły go.
- Witam pana, jakieś uwagi lub instrukcje co do naszej ochrony? - Rzucił najpierw do zombi-gentelmena, a potem odwrócił się do niewielkiej dziewczyny i powiedział: -Dziękuję Ci, a gdyby ktoś szukał Miss tego całego zombi-burdelu to stoi właśnie przede mną. -


Jeszcze szybkie spojrzenie na armię zombi i podsumowanie: Xaki widzi pełno ludzi poprzebieranych za zombi, którzy zaczynają tłoczyć się coraz bliżej ludzi wynajętych do ochrony wydarzenia. "Kto to wogóle wymyślił co? Jakieś śmieszne święto zombi... Poco to komu? Poco bawić się w takie badziew skoro możnaby było zainwestować w coś bardziej przydatnego lub bardziej widowiskowego. Ehh... nigdy nie zrozumiem ludzi rządząch miastami. Może nawet nie warto próbować? Poco wnikać w ich logikę? Płacą? Płacą i tyle mi do wiadomości wystarczy...

- Blisko, nie Akacjo- odpowiedział spokojnie na komplement i pytanie - Roffen z limitowej edycji zimowej, produkcji Eberla z sześćdziesiątego pierwszego- uśmiechnął się, po czym zamknął wieczko zegarka i schował go do kieszeni. Oj zdecydowanie znał się na rzeczy jeśli o to chodziło.
- Też nie najgorszy model- rzucił krótko. Parka i mężczyzna o białych włosach. Całą trójkę zjechał od dołu go góry wzrokiem bez większych uczuć wyrażonych na twarz.
- Dziękuję wam za przybycie- ukłonił się. Potem Xaki zadał swoje pytanie, na co rzekł:
- Tak, uważajcie na tych... nawet nie potrafię nazwać tej całej hołoty pseudo kibiców. Zaraz zaczynamy- skinął palcem do jednego z swoich aktorów z dużym plecakiem - Złóżcie to, proszę- po czym asystent rozdał niebieskie kamizelki z napisem ochrona. Ludzi zbierało się coraz więcej - Miss już mamy, właśnie kończy swój makijaż odrzekł.
Rozglądał się po bokach obserwując uśmiechniętych ludzi z dziećmi - Uwielbiam patrzeć na te roześmiane twarze- powiedział cicho do swoich ochroniarzy - Za dokładnie 10 minut zaczynam, bądźcie gotowi. W razie pytań zadajcie je ludziom z czerwonymi opaskami na ramionach lub mnie-

Ciuszek jaki otrzymał Wakamano nie powalał. Nie oszukujmy się ale niebieska kamizelka to nie szczyt zmysłu modowego, ani tym bardziej jego styl. Jednak wymagała tego robota, ojj tak mężczyzna wiedział, że dla pieniążków należy się poświęcać. Przecież nie raz już to robił...
- Dobra. -powiedział jak założył kubrak i spojrzał na parkę, z którą przyjdzie mu pracować. Oczywiście powitanie miał już za sobą, przynajmniej ze swojej strony. Skromne bo skromne, ale chyba takie starczyło, jednak mieli uformować drużynę. Tak by wypadało, skoro będą razem ochraniali zbiorowisko pajaców, to też należało wykonać więcej ruchów!

- Bane. -przedstawił się dość skromnie. Bo chyba nie wspomniałem, że robotę zawsze wykonywał sam  i aktualnie dopasowanie się do drużyny jakoś mu nie leżało. Chociaż kto wie, może okaże się świetnym przywódcą, z genialnym zmysłem dowodzenia. Ojj, tak bo zmysły to on miał i brak też piątej klepki, ale to już szczególik. Teraz liczył się kontakt z drużyną i wykonanie roboty, bo pieniążki, pieniążki, pieniążki! Dlatego postanowił zadać ważne pytanie organizacyjne. - To co robimy?

Mimo całego swojego majestatu i jakże nadludzkich talentów, Księżniczka napotkała pierwszy problem na misji. Chyba nie będzie tak łatwo, jak spodziewała się na początku.
- Ej, możesz mi założyć koszulkę? - spytała Wakamano - A Ty? - przeniosła wzrok na Xakiego i spodziewając się braku reakcji, przerzuciła wzrok na następną osobę - Albo Ty?
Jeśli nikt nie zareaguje, to nasza rozpieszczona lala koszulki nie założy, jednak po pewnym czasie wpadnie na mądry pomysł zawieszenia jej na plecach i związania rękawków przy szyi, tak, że napis Ochrona będzie swobodnie powiewać na widoczniej dla wszystkich koszulko-pelerynie. Jeśli ktoś zdoła wyperswadować Solvej, że jednak powinna założyć sobie koszulkę sama, to istnieje prawdopodobieństwo 50%, że założy ją tył na przód i bliżej nieokreślona szansa na to, że nie uda jej się samodzielnie dokończyć zadania.

Mając za sobą pierwsze zmagania w tej jakże trudnej misji, napnie się dumą, bo w końcu została Body-Gu-Ardem, zupełnie nie rozumiejąc, że to nie jest zabawa, że zaraz może spotkać krew, przemoc, a nawet śmierć.
- Chronimy - odpowiedziała - tylko w sumie, nie wiem kogo albo co - doprecyzowała.

Xaki widząc lumpiaste ciuchy pomyślał sobie, że nawet bezdomni noszą lepsze ciuchy niż to coś z napisem "Ochrona" co przyszło chłopakowi przywdziać. No cóż, ale czego nie robi się dla pieniędzy nieprawdaż? Mag ziewnął, wziął kamizelkę i jednym szybkim sprawnym ruchem założył ją bez większych problemów.

Miooray przeczesała dłonią włosy i spojrzał na dziewczynę słodko udającą nieporadne dziewcze. Było to dość zabawne i urocze, ale raczej niezbyt dobry chwyt, żeby zwrócić na siebie uwagę. Chłopak westchnął, po czym wziął do rąk identyczny "strój" co dostał mag dźwięku i rozłożył go tak, że dzkewczynie wystarczyłoby wsunięcie rąk w rękawy by ubrać ową kamizelkę.

Na słowa drugiego męskiego ochroniarza Xaki znowu ziewnął i powiedział:
- Robimy to za co nam zapłacą, bo chyba żadne z nas nie przyszło tutaj uprawiać wolontariat, prawda? Czy to tylko ja jestem tutaj tak pazerny?- Ostatnie zdanie wypowiedział żartobliwym tonem. Na pytanie Księżniczki rzucił:
- Strzelam, że mamy ochraniać tę zombi-bande, a przed kim? Przed ludźmi, którzy zawsze pragneli pobić zombi lub coś w podobie..... przynajmniej tak mi się wydaje-

Magowie rozmawiali między sobą starając się zaradzić swoim problemom organizacyjnym. WK zakładała nieporadnie kamizelkę, z czym pomógł jej Xaki. Bejn czekał jedynie na odpowiedź. W sumie też spoko. W tym samym czasie wszyscy ludzie się zebrali, a Timur machnął ręką do asystenta, który ustawił... drabinę. Mężczyzna na nią wszedł i wystawił rękę w kierunku ludu.
- Witam panów, panie i oczywiście dzieci, dla których głównie zorganizowaliśmy to małe zdarzenie- przemówił w ich kierunku - Dziękuję wszystkim zebranym za cierpliwość oraz przygotowanie tychże cudownych strojów- ciągnął dalej przemawiając coraz głośniej - Niezmiernie miło mi oznajmić, że zaczynamy nasz przemarsz~!- wykrzyczał z niesłychanym entuzjazmem, po czym zeskoczył wręcz z drabiny i otrzepał się tylko. No tak, właśnie zaczyna się wszystko. Timur zaczął kierować się z całym ludem przez miasto. Wielu ludzi się wkręciło i nawet wydawało dźwięki jak żywe trupy "Eee", "Aaa" i takie tam różne.

Głuchy plask wydobył się ze zderzenia prawej ręki mężczyzny z jego głową. Typowy facepalm został wykonany perfekcyjnie i dość widowiskowo jak na taki skromny ruch. Jednak nie ma co bardziej tego opisywać, a przejść na inne działania. Mianowicie bo swoim lekkim rozczarowaniu Bane spojrzał na członków swojej drużyny i lekko wzdychnął.
- Ehh. -mężczyzna nie tyle co się rozczarował, on się zawiódł, bo odniósł wrażenie, że nowo poznani ludzie mają go za jakiegoś debila-idiotę. W sumie to potwierdzało, dlaczego nigdy nie pracował w zespole i utwierdzało go w tym fakcie, że nie powinien. - Ja pójdę na tył, wy na boki... -dodał po chwili i dla pewności pokazał członkom ekipy gdzie są boki. Oczywiście tyłu parady nie pokazywał, bo on wiedział gdzie co jest i przecież sam dotrze, ale z tamtą dwójką mogło być inaczej...
Gdy tylko Bane dotarł na miejsce spojrzał na tłum i okolice. Mężczyzna szedł powoli za wlekącą się paradą w odpowiednim odstępie. Mężczyzna miał robić za ochronę, to też wykonywał swoje obowiązki należycie i wykorzystując swoje oczy ogarniał całą szaloną ekipę. Miał nadzieję, że robota przebiegnie prosto i nic się nie będzie działo. Bo przecież ci amatorzy nie wyglądali jak prawdziwe nieumarlaki, a już na pewno tak nie cuchnęli...

Dotyk Xaki'ego zdawał się księżniczce nieśmiały i niezdecydowany. Facet pewnie był dobrym człowiekiem, jednak nie należał do tych, co posiadają wszystkie cechy z listy tysiąca pięćdziesięciu sześciu zalet. Pewnie nawet tych cech było mniej, niż posiada potencjalna lista oczekiwań zwykłej kobiety. Cóż więc znaczy jakiś niezdecydowany dotyk, gdy tacy ludzie jak Hibarii, romantycznie wyruszają podbić zamek złego wampira, aby ona, księżniczka, miała gdzie zamieszkać? Odpowiedź: nic. Ci dzisiejsi faceci zupełnie nie zdają sobie sprawy, jak okazać kobiecie szacunek i zaangażowanie.

O tym myśląc, księżniczka wystawiła łepek wspinając się po drabinie, jednak za długo sobie nie popodziwiała, albowiem zleceniodawca zakończył swoją przemowę równie szybko, jak zaczął.
- To ja idę, na prawo! - zgodziła się z Banem, udając się w podróż, stając z prawej strony tłumu, bardziej z przodu, tak, że przed sobą miała 1/3 długości kolumny, a za sobą 2/3. Wędrowała, patrząc na lewo, czyli na przemieszczający się tłum, co jakiś czas witając się z tłumem mówiąc mniej znaczące słowa, typu "jestem ochrona", "jesteście bezpieczni", "wołajcie w razie czego".

Xaki kątem oka spostrzegł bezsensowny czyn autoagresji Bane, co tylko utwierdziło maga, że tamten jest debilem. Bo poco samemu sobie sprawiać bòl? Nawet taki najmniejszy. Jest to bezsensowne i bezcelowe zdaniem chłopaka, ale cóż jedny lubią pączki z marmoladą, a inny jak Bane autochłoste. Xaki nie miał zamiaru wnikać w psychike ochroniarza, bo i poco? Przecież to nie pierwszy dziwak niewarty zapamiętania jakiego w swoim życiu spotkał, ani niestety nie ostatni.

Po tym jak pomògł wodospadowej przeciągnął się i ziewną, ponieważ przemowa faceta, który ich zatrudnił była tak sztucznie przesłodzona, że nietrudno było się przez nią porzygać. Po chwili Bane zaczął rozdzielać prace, ale Xakiemu niezbyt to się podobało. " I co ten kołek niby ma być nie wiem jakimś naszym przywódcą czy jak? A kto mu dał takie kurwa prawo co? Nie dość, że zdebilały to jeszcze z manią władczości..." Ale zobaczył, że jedyna osoba płci pięknej zgodziła się na ten plan to chyba i on nie miał już zbyt wiele do gadania, westchnął, odwrócił się na pięcie i poszedł w swoją stronę wyciszając swoje ruchy i nasłuchując odgłosów tabunów "ludzi" czekając na jakiś fałszywy odgłos świadczoncy o tym, że coś złego ma się zaraz zdarzyć. " Ciekawe czy umrę tutaj z nudów i dołączę do tego debilnego pochodu niby-nieumarłych czy może wydarzy się tutaj coś wartego uwagi...."

Tata siedział na wersalce, myśląc o straconej wa... zaraz, to nie tutaj. Bejn przybił sobie sam piątkę strzelać fejspalma, po czy zrobił tak jak zrobić chciał, czyli poszedł na tyły. Stanął za jakimś grubaskiem z sporą dupą niczym szafa trzydrzwiowa. Reszta podążyła jak chciała, WK na prawo, Xaki na lewo. No i tak szli i dalej było słychać dźwięki. Gdzieś z tyłu kręciło się paru typków w dresach, oglądając paradę z zaułku. Co zaś u Xakiego? A no też kogoś widział, również w zaułku, ale ubranego w długi, czarny płaszcz, kapelusz i... w sumie tyle. Ciemna postać jedynie szła koło pochodu nieco wolniejszym krokiem. A WK? miała fajnie, bo nikogo nie było w pobliżu.

Księżniczka nikogo nie zauważyła, prawdopodobnie dlatego, że cały czas gapiła się w tłum. W między czasie jednak zdążyła wykonać trzy rzeczy:
- Oceniła (um. treser) czy stroje zombi są na tyle realistyczne, by ktoś uznał łażący w nim tłum za zagrożenie
- Dowiedziała się od pewnej 14sto latki, jakie artykuły opublikowano w najnowszym Bravo Tail
- Określiła odległość między sobą a Magiem Dźwięku (czyli tym, który wydaje czarujące odgłosy) oraz między BANE (co na pewno jest skrótem od Bardzo Agresywne Nasilenie Erotyzmu).

W końcu raczyła odwrócić swoją łepetynkę i zająć się obowiązkami. Generalnie, posiadała duży zakres umiejętności defensywnych (jak to przystało na księżniczkę, którą wciąż chcą porwać panowie z różnych narodowości), więc nie obawiała się niczego.

Jeśli jakiś duży osiłek zechce ją walnąć, lub też rzucić jakimś głazem w tłum, wyciągnie rękę w przód i użyje Cold of Protection Everything mówiąc a gdzie dzień dobry?. Jeśli odłamki będą małe i w większej ilości, użyje Cold of Destroy Everything, na pomocą szybkiego wyciągnięcia rapiera, przyjmując bardzo ładną pozę z wypiętą pupą. Jeśli podejdą do niej bandyta, który nie zaatakuje, to wszystko zależy od tego, jak bardzo będzie przystojny. Z tym pociągającym zechce nawiązać dialog (bo to chyba fantazja każdej damy), jednak jeśli typek okaże się przeciętnie ładny, lub zacznie się zachowywać jak gbur, to WK wpadnie w krótki monolog Aaaa bandyta! Ochrona! Zaraz, zaraz, ja jestem ochrona. A masz! , po czym tupnie z fochem nogą i wyrzuci delikwenta w powietrze za pomocą Cold of Create Waterfall.

A u WK nie było nic ciekawego, bo w sumie...
- Umiejka Treser raczej nie pomogła ze strojami
- Artykuł na temat gorącego romansu między Jasherem B i Natalie S
- Odległość całego pochodu, cała długość ulicy.

Dobra, ale tak do rzeczy to wyglądało to tak, że mężczyzna, którego widział Xaki gdzieś zniknął między budynkami w wąskiej uliczce kompletnie zostawiając cały tłum samemu sobie. Bejn dalej wałęsał się z tyłu jedynie czując jakiś odór, który jedynie się nasilał. Może to od tego grubasa? Kto wie, ja bym go nie wąchał. Przeszli jakiś kawałek i tym razem mężczyzna pojawił się po stronie WK. Dostrzegła u niego sporawą bliznę na lewym oku, która przechodziła na ukos z nosa do skroni. Oko to miał zamknięte. Prawe oko jednak było w czerwonym kolorze. Miał długie, ciemne, matowe włosy i przyglądał się wszystkiemu. Chyba miał coś pod płaszczem, na plecach dokładniej.