Chaumont

First topic message reminder :


Winter w końcu, po wielu dniach wędrówki znalazł się w tej osadzie. W oddali, na wzniesieniu widział jakiś kamienny krąg, jednak to, co teraz miał przed sobą, to szeroka uliczka z dwoma straganami oraz jakieś 5-6 domków, a pośrodku tego wszystkiego - studnia. Kilka gospodyń domowych stało przy niej i plotkowało, a jakiś starszy mężczyzna przysypiał za jednym ze straganów, pełnym zbóż i owoców. Nie zwrócili jeszcze uwagi na nowego osobnika we wsi.

//Możesz opisać swoją podróż, co masz, rozmyślenia etc.

Dzieciak nie wyglądał na przejętego. Choć to dziecko w jakiejś pustce, więc powinien! Tak czy inaczej, nie wyglądał na to, by jego śmiech go ruszył. Mimo wszystko Winter chwycił młot i... tak, to był młot. Nie dało się zaprzeczyć. Ciężki, dwuręczny, odkąd dostrzegł go po raz pierwszy, ani razu się nie zmienił. Tak, definitywnie młot. Idealnie wyważona broń obuchowa.
-Są jeszcze dwie opcje. - powiedział spokojnie -Czwarta, że będziesz musiał ze mną walczyć i zginiesz oraz piąta... - tu się wyprostował, podlatując na wysokość głowy czarodzieja -Że błędnie zrozumiałeś koncept zapomnienia. - wyjaśnił, po czym odwrócił się plecami i odleciał trochę do góry i robiąc piruet w powietrzu spojrzał z powrotem na Hexerisa. -Nie każę ci stracić pamięci. Każę ci przestać rozpamiętywać dawnych błędów. Żałoba jest istotna, ale nie jest sensem istnienia. To co było nie wróci. To co utracone nie zostanie odzyskane. Porzuć żal. Porzuć wspomnienia. Pozwól odejść. I nie wspominaj, bo to cię osłabia. Już wzmocniło cię na tyle, na ile mogło. Bardziej nie wzmocni. Jedynie osłabi. Pozwala grać ci na uczuciach. Na emocjach. A to jest słabość ludzi. Słabość powodowana wojną, zarazą, głodem, śmiercią... Nie wspominaj. Nie pogrążaj się w tych wspomnieniach nigdy więcej. A jeśli jakimś cudem to, co utraciłeś odzyskasz... radość będzie tym większa, jeśli się tego nie będziesz spodziewał... czyż nie? - spytał spokojnie.

Od Wintera można było usłyszeć głośne "Hmmmm..." co do tego co powiedział. Na pewno nie miał ochoty na walkę po takim bombowym przedstawieniu, jakie wcześniej mu się przytrafiło. Raczej nie miał na to aż tyle sił. Szczególnie, że dziecko pewnie wbrew swojemu wyglądowi było cholernie potężne. Inaczej, nie znalazłoby się tutaj tak po prostu. Prawdopodobnie...
-Taka opcja bardziej mi pasuje. Tak długo jak nie będzie się to równało z utratą przeze mnie pamięci, mogę postarać się spełnić twój warunek. Nie... ja go spełnię. Przeszłość jest przeszłością i nic jej nie zmieni. I mam nadzieję że mogę sobie czasami powspominać, tak długo jak będzie to w odpowiednim czasie i miejscu? Czy to też nie? - zapytał się z uniesioną brwią, niepewien czy ma chociaż na to pozwolenie. Ostatecznie, zgodziłby się nawet jeśli nie mógł, ale wolał się upewnić. A potem... no postarałby się jakoś nieść młot na swoim ramieniu, a nie ciągać go po ziemi. To by było... mało efektywne. I spojrzałby na ducha, czy czymkolwiek było to dziecko.
- To co teraz? Swoją drogą, nazywasz się może Kevan? - zapytał ciekawy czy trafił i czekał aż go stąd wypuszczą. Miał jakieś złe przeczucia, ale o co mogło chodzić nie miał pojęcia.

-Nawet drobne wspomnienia mogą powodować słabość. Najlepiej, gdybyś to ograniczył do zera. Jednak nie zabronię ci w odpowiednim miejscu i czasie wspominać. - wyjaśnił spokojnie dzieciak, po czym patrzył, jak Winter z trudem przełożył młot przez bark. -Co dalej? Możesz iść, przecież nikt cię tu nie trzyma... - powiedział, nie zatrzymując go od działania, po czym uśmiechnął się i klasnął w ręce -Dokładnie! Jestem Kevan! A dokładniej jego projekcją! - oj tak, chyba się ucieszył, że ktoś odgadł to, kim jest. A gdy dostrzegł, że mag jednak nadal stąd nie idzie, pacnął się w głowę. -No tak... nie wiesz jak wrócić? Ten młot, Banhammer, posiada zdolność, do rozbijania przestrzeni. W tym miejscu pozwala on wrócić do twojego świata. Jednak w nim... już nie jest tak efektywny. I potrzeba wiele siły, by było to możliwe.

Winter + Banhammer

Banhammer:

Kiwnął głową twierdząco, zadowolony z takiego wyniku rozmowy. Taka opcja mu bardzo pasowała. Wcześniej się niezbyt dogadali, ale wszystko się wyjaśniło. Tak więc nie było żadnego problemu. No, może poza jednym.
-Cóż... szczerze powiedziawszy, zostałbym bym i pogadała. Na pewno Ci się nudzi tak samemu, chociaż nie wiem jak to mają projekcje. Też jakieś uczucia, nie? W każdym razie, niestety moja mentalna czujka mówi że coś nieciekawego może się za niedługo stać. Chyba muszę odwiedzić gildię dla pewności, bo tylko tam coś może się dziać. - powiedział z rozmyśleniem i kiwnął sobie parę razy. Niestety, nie mógł sobie pozwolić na zostaniu tutaj. Nie w tym momencie, kiedy miał bardzo złe przeczucia.
-Hmmm... Jest jakaś możliwość bym tu później wrócił i sobie pogadał, czy niezbyt? A. I dam radę dostać się do jakiegokolwiek miasta przez tą wyrwę, czy tam gdzie ostatni byłem wyląduje? - zapytał się chcąc mieć pewność co do dwóch rzeczy. Niezależnie od ich wyniku, pomyślałby o dostaniu się do Magnolii i zamachnął się młotem, starając się rozbić przestrzeń przed sobą. Może zadziała. Jakby powstała, to wskoczyłby w nią, wcześniej mówiąc tylko "Miło było cię poznać Kevan. Może kiedyś się jeszcze zobaczymy." I ciekawe gdzie by wylądował.

-Kiedy jest pusto w sanktuariach jesteśmy jakby w stazie, więc luzik arbuzik! - powiedział szeroko się uśmiechając, po czym dodał -Mirian pomogła ci się tu dostać, więc pewnie z radością pomoże ci tutaj wrócić w razie potrzeby. - wyjaśnił Winterowi kwestię powrotu do tego miejsca, aby po chwili przejść do kwestii wyjścia stąd. -Tylko miejsca, z którymi jesteś związany oraz które odwiedziłeś. - wyjaśnił, po czym dodał -Poinformuję Mirian, że jednak żyjesz. - i wtedy Winter zamachnął się młotem. Ten jednak zdawał się w coś uderzyć, aż mu ręka odleciała w tył, a przestrzeń przed nim, wyglądała jak z pękniętego szkła, która po chwili pękła na kilkadziesiąt kawałków, otwierając dosłownie wyłupane, czarne... nic. Ale gdy przez to przeszedł, znalazł się w miejscu, w którym chciał. Za plecami usłyszał jeszcze tylko -Ta... do zobaczenia - wypowiedziane pogodnym, łagodnym głosem, ale przestrzeń za nim już się zdążyła naprawić.

Winter z/t

Po kolejnej długiej podróży, Winter wreszcie znów był w okolicach Chaumont. Do mieściny dzieliło go jeszcze trochę, jednak czy na pewno chciał do niej zachodzić? Może wystarczyło od razu skierować swe kroki do kamiennego kręgu, gdzie rozmawiał z Mirian, zanim ta wyrzuciła go do Sanktuarium Kevana. Było dużo możliwości, a tylko od wróżka zależało to, jak dalej planował rozwiązać tę kwestię. Może eteryczna, jasnobiała kobieta sama odnajdzie Ryu? Multum możliwości. Nieskończoność prawdopodobności. I inne takie bajery. A wszystko to zależało właśnie od Hexerisa. I tego co zrobi.

Kiedy Winter zbliżał się do Chaumont, przypomniało mu się że ostatnim razem nie zrobił na obecnych tu osobach zbyt dobrego wrażenia. Jeżeli go pamięć nie myliła, mógł być nawet poszukiwany za jakieś zbrodnie. Zostawiając miasto jako dodatkową opcję, udał się pierw to kręgu w którym to został wysłany do sanktuarium Kevana. Nie był pewien znajdzie tam Mirian, ale zawsze można spróbować. Nikt mu raczej nie zabroni. Postarał się ominąć miasto lekkim łukiem, jeżeli było to możliwe. Kiedy dotarłby już na miejsce i nie zastał nikogo, spróbowałby zawołać Mirian tak samo jak Deme. A przynajmniej zwrócić jej uwagę. Nie do końca wiedział czy będzie to efektywne, bo to czego ostatnio użył było raczej instynktowną kontrolą, a nie czymś dopracowanym. Nie mniej jednak, warto było spróbować.

Czarodziej, całkiem rozważnie swoją drogą, zdecydował się ominąć miasto i od razu udać się do kręgu, gdzie swego czasu rozmawiał z Mirian. Wciąż jednak nie znaczyło to, że tam z nią porozmawia. Na razie natrafił na inny problem. W kręgu byli ludzie. Prawdopodobnie mieszkańcy Chaumont, oddawali teraz cześć swojej bogini. Ubrani byli w długie, jasne togi, a każdy z nich trzymał świecę. Na środkowym kamieniu płonął okrąg. Ale z tego dystansu niestety niezbyt wiele słyszał. Mógł co najwyżej oglądać.

Chłopak uniósł brew, widząc co dzieje się przy kręgu, który poprzednio wydawał się opuszczony. Zaczął nawet myśleć, że był on jakimś skupiskiem mocy Mirian, tak jak skupiskiem mocy Deme była jej polanka. Z tego co pamiętał, Mirian była w podobnej sytuacji co jego znajoma, z tą różnicą że miała ona wyznawców. Były to jednak tylko jego domysły, więc nic pewnego. Może jednak dobrze strzelał. Kto wie. Nie zamierzał jednak w rytuale przeszkadzać. Co jak co, ale nie przyszedł tutaj by walczyć z jej wyznawcami. A oni go nie lubili, jeżeli pamięć go nie myliła. Z tego powodu, użył Hide (D) i podszedł trochę bliżej do zbiorowiska ludzi, mając nadzieję na usłyszenie czegoś ciekawego. Oczywiście, poruszał się powoli by go nie dojrzeli. W między czasie, szukał też wśród zbiorowiska wiernych kobiety którą wcześniej zastraszał. Tak to nie miał nic ciekawego do roboty. Użył tylko Wykrycia (PWM), chcąc jeszcze zobaczyć czy coś wyczuje.

Mag postanowił skryć się w miarę swoich możliwości i podejść bliżej. Chciał wiedzieć co się dzieje w kręgu. A krąg był stary. Ale czy mimo wszystko znaczyło to, że nie był on używany? Widok, któremu się Winter przyglądał zdecydowanie temu przeczył. Spoglądając po ludziach dostrzegł matkę z dziećmi, których zastraszał, a ni razem z grupą coś mówili. Niestety, nie był to żaden język znany czarodziejowi. Mógł za to dokładnie się przyjrzeć okręgowi z płomieni. Ogień najpewniej znajdował się na oliwie, która prezentowała okrąg, a w środku jakieś symbole. Niestety, pod kątem średnio był w stanie dostrzec co dokładnie prezentował. Inaczej natomiast było z wyczuciem. To wskazywało mu, że spora ilość energii, acz niemagicznej, jest właśnie ulokowana w tym symbolu. Czyżby czysta wiara się tu właśnie materializowała?

Chłopak podrapał się po głowie widząc cały ten rytuał. Nie do końca wiedział co może w takim wypadku zrobić. Nie słyszał by mieszkańcy tego miasta mieli jakieś złe zamiary lub coś w tym stylu. Mirian nawet broniła kobiety, która była uczestnikiem tego... czegoś. Tak długo jak nic się nie zmieniło, nie robili raczej czegoś groźnego. Winter z tego powodu nie widział powodu by przerywać im ten cały rytuał.  Wyczucie natomiast mówiło mu, że gromadzą oni energię w jednym miejscu. Brzmiało jak przyzywanie kogoś, tylko białowłosy nie był w 100% pewien czy chodzi o znajomą tsundere. W sumie to nie wiedział czy ona jest tsundere, ale zamierzał póki co tak ją nazywać. Westchnął pod nosem, tak by go nie słyszeli, i dalej obserwował ich poczynania. Mógł mieć tylko nadzieję, że do niczego złego nie dojdzie. Sprawa wtedy stanie się bardziej problematyczna. Nie zamierzał jeszcze bardziej się zbliżać, bo go wykryją. Gdyby jego zdolność Hide (D) dobiegała ku końcowi, ponownie użyłby jej by zostać incognito. I czekał na jakiś rozwój wypadków.

Im dłużej trwał rytuał, tym bardziej zaczęło coś się dziać Pomijając nadal rosnącą ilość energii, płomień zaczynał zmieniać barwy, na coraz bielszy, aż w końcu zaczął w ogóle być ledwo dostrzegalny gołym okiem, choć ciepło bijące coraz bardziej się zwiększało, aż w końcu... hukło. A dookoła kręgu kamiennego pomiędzy kamiennymi obeliskami zaczęła wić się niczym szata materiału, niczym jasna, biała zorza, jakaś energia.
-Hihi, witaj z powrotem. Więc przeżyłeś. - usłyszał w głowie znajomy głos. To była Mirian. Chyba miała dobry humor. Ale to nie tylko zorza. Gdy się ona pojawiła, wszystkie osoby wręcz uklękły. Ale żaden głos się nie rozległ. Ludzie zaczęli coś cicho mówić, aż w końcu głos stawał się coraz wyraźniejszy. Wszyscy zgodnym tonem mówili:
-Miri nas An, tra Mirian es. - a co to znaczyło? Tego wróżek nie wiedział.

Chłopak uniósł jedną brew widząc niewidzialny ogień. Okej. Czegoś takiego jeszcze nie spotkał. Definitywnie rzecz do zapamiętania jeżeli kiedykolwiek będzie miał szansę używać czegoś z ognistymi właściwościami. Wykrycie było na tyle miłą pasywką, że pozwalało mu na spodziewanie się czegoś... nietypowego. Patrzył szeroko otwartymi oczami na białą energię, nie do końca wiedząc co się stało. Z tego co zrozumiał, w pewnym sensie przywołano Mirian? Chyba? Wątpił jednak w to, by była to jej prawdziwa forma. Nie rozmyślał nad tym zbyt bardzo, biorąc pod uwagę że ta się do niego odezwała.
- ...ledwo. Kevan jest może ukrytym sadystą czy coś? Dość bolesna była ta zagadka. - zapytał się lekkim tonem, żeby nie było zaraz jakiegoś nieporozumienia. Nie miał żadnego urazu do twórcy tamtej zagadki. Jeszcze wyszłoby na to, że Mirian będzie chciała go zniszczyć... znowu. Oczywiście, samo pytanie skierował w jej stronę i postarał się jakoś je... wysłać? Nie chciał mówić nic na głos. Miał nadzieje że jej telepatia jest dwustronna. W najgorszym wypadku, zamiast tego powiedziałby je na głos, ale cicho. Tak by jej wyznawcy go nie słyszeli.
- Skąd taki dobry humor? - zapytał się, zaczynając właściwie coś co zapowiadało się na normalną pogawędkę. Nic przeciwko kobiecie nie miał, nawet jeżeli ta chciała go wcześniej przez nieporozumienie załatwić. Nie wypadało tak przychodzić i bezczelnie zadawać pytania. Czasu może i tak wiele nie miał, ale nie chciał się zbyt bardzo zatracić w jednym celu. Słyszał to co mówili jej wyznawcy, ale nie rozumiał tego. Z tego powodu, nie zwracał też na to aż takiej uwagi. Pamiętał jednak by swoją niewidzialność podtrzymywać.

Mirian nie załapała żartu. Wręcz w jej tonie można było wyczuć lekki gniew.
~Artefakty Kevana są zbyt potężne, by byle kto mógł je posiąść.~ powiedziała wyraźnie oburzona, a zorzo-materiał zadrgał, ale ludzie nie drgnęli, tylko powtarzali niczym mantrę swoje słowa. Po chwili jednak chyba załapała słowa Wintera i już normalnie się wypowiedziała ~Bo dziś ważny dzień dla moich wyznawców. Jedyna taka pora w roku!~ no cóż, sama Deme mówiła, że w posiadaniu wyznawców istotne jest to, by jak najwięcej wiedzieć o bóstwie, któremu składa się modły, by wszelkie rytuały miały jak najlepszy wpływ na jej egzystencję. Dlatego też bogowie upadali. Bo ludzie tracili z oczu prawdziwą istotę modlitw czy wierzeń.

Białowłosy starał się nie westchnąć, słysząc odpowiedź na jego drobny żarcik. Coś tak się spodziewał, że z tego co powie wyniknie problem. Wcześniej tak było kiedy rozmawiał z Mirian, ale starał się aktywnie tą myśl ignorować. Może po prostu ograniczy żarciki i inne, czasami prowokującej słowa? To był plan. Upewniając się, że pamięta o podtrzymywaniu Hide (D), skupił się na jej kolejnych słowach.
-Co to za dzień? Twoje urodziny, lub coś w tym stylu? Nie znam się na tych sprawach. - zapytał się tym sposobem, który wcześniej zadziałał i podrapał się z tyłu głowy żywą ręką. A osoby które widziałyby jego twarz w tym momencie, uznałyby że nie ma zbytnio pojęcia co kobieta ma na myśli. Zaczynaj jednak coś powoli myśleć, że ta cała wiara to skomplikowana sprawa. Winter może i chciał pomóc Deme, ale miał wątpliwości co do tego czy był w stanie rozpocząć nową wiarę. Szczególnie że był raczej z tych mniej wierzących ludzi.
- Skoro teraz jest jakieś święto, to nie przeszkadzam czasem? Chciałem porozmawiać z Tobą i Kevanem o czymś, ale to może poczekać. - dopytał się niepewnie, nie będąc pewien czy faktycznie myśli to samo co mówi. W końcu, zawsze mógł wrócić kolejnego dnia i wtedy porozmawiać. Co jak co, ale nie chciał być natrętem. Z drugiej strony, była to bardzo ważna dla niego sprawa. Ah te dylematy moralno-społeczne.