Ośrodek Karyna

First topic message reminder :

Wielki ośrodek magicznych badań medycznych i centrum zdrowia "Karyna". Kompleks kilkunastu budynków na północy Artail. Nowoczesne laboratoria, motel, kawiarnia a nawet basen. Wszystko to było własnością korporacji "Bloodstone" zajmującej się tutaj badaniami nad rozwojem człowieka i magii.

~

MG

Zarówno Chloe jak i MacDara poinformowani zostali że spotkanie z jednym z ludzi Dona, odbędzie się w kawiarni Calineczka, w kompleksie laboratoryjnym Karyna w Artail. Samo spotkanie miało się odbyć dnia dzisiejszego. Wszelkich szczegółów mieli się dowiedzieć na miejscu. Sama kawiarnia nie miała wielu miejsc. Większość klientów stanowili pacjenci i pracownicy. Mniejszość - goście. Wysłannik Berguccich, niejaki "Torba" miał być dla nich łatwo rozpoznawalny. No i dość łatwo dało się dostrzec grubaska w dużych dresach i ogromnej bluzie w której wyglądał jak mocno roztopiony bałwan. Na dodatek przy jego stoliku leżała no, torba. Taka typowa, na siłkę.

Tak się składa że w centrum stawić miały się również Hermiona i Corrina. One jednak nie w cukierni, a w recepcji głównego budynku laboratoryjnego kompleksu biomagicznego. W recepcji niemal nikogo nie było, nie licząc jakiegoś staruszka siedzącego na krześle w głębi korytarza i podstarzałej recepcjonistki przeglądającej jakąś opasłą księgę. W sumie zabawna sprawa. Nowoczesny ośrodek badawczy a dalej korzystali z papieru. W każdym razie, sama placówka po wejściu od razu rzucała ludzi na recepcję. Stąd zaś były tylko dwie drogi. Korytarz w prawo i korytarz w lewo. Nad korytarzami znajdowały się lacrymy holograficzne mówiące o tym gdzie można dojść konkretnym korytarzem. I tak ten na lewo(W którym spał starzec) prowadził do sekcji rozwoju komórkowego i badania magii we wczesnych stadiach rozwojowych. Natomiast korytarz na prawo prowadził do "Sekcji magii eksperymentalnej i badań nad rozwojem".

Za bardzo rozkojarzona była. Potrząsnęła głową, popukała się w głowę u ruszyła. Szybkim krokiem dogoniła resztę wycieczki. Ta sytuacja ją przerażała. To miała być spokojna misja. Nie była nią, a serce zaczęło szybciej jej bić. Mimo wszystko człowiek stresuje się, gdy słyszy skądś karabin maszynowy.
- Myślicie, że już po wszystkim? -powiedziała ściszonym głosem Metherlance. No nie podobało się jej tutaj, jednak wolała mieć towarzystwo, niż zostać sama w ciemnym pokoju. Sytuacja ta przypominała jej jedną z wielu scen w horrorach, które kiedyś oglądała jak była mała.
- Corinne, Gammo, Delto wyjdźmy stąd po prostu - mówiła ściszonym głosem, ale miała nadzieję, że cała ta ucieczka wyjdzie im na dobrze. Nie chciałaby zostać zaatakowana, przez żadnego strażnika, czy intruza. Bycie poza budynkiem ma jedną zaletę - promienie słońca dają najlepsze oświetlenie na świecie.

Wydostały się z pokoju, niczego jednocześnie nie zastając w korytarzu. Wydawało się, że już do końca będzie tak spokojnie, ale Rin wolała zachować ostrożność. Dwie osoby nie miały prawa nagle przepaść bez śladu, a nawet jeśli przepadły, nie powinno się wykluczać ich równie błyskawicznego powrotu.
- Po wszystkim? Jesteśmy wiele pięter pod ziemią, podpisywałyśmy papiery, że nie możemy tutaj zrobić nic złego. Teraz chcemy się stąd wydostać, jednocześnie pozostając niezauważonymi. 'Już po wszystkim' to wcale nie jest odpowiednie określenie. - wyszeptała, rozglądając się po korytarzu. Może i wiedziała, gdzie jest wyjście i w którą stronę powinny się kierować, ale sumienie nie dałoby jej spokoju, gdyby ruszyła prosto w kierunku wyjścia.
- Tu mogą być też inne dzieciaki. Sprawdźmy to szybko, a potem zmiatajmy. - nie byłaby sobą, gdyby nie zasugerowała takiego rozwiązania. Hermiona pewnie spodziewała się, że Bailey będzie chciała po raz kolejny stawiać opór jej planom, bo już w zwyczaju Smoczycy były zakusy na ratowanie całego świata. Dziewczyna nie oczekiwała na odpowiedź - natychmiast skręciła w stronę pokoju Bety, aby przekonać się, kogo, bądź co, tam zastanie.

MG

Alfa faktycznie miała czarne włosy i czerwone oczy. W zasadzie teraz gdy Chloe się zbliżyła, nieco lepiej widziała dziewczynę. Pojawił się jednak inny problem. Mianowicie między Chloe a Alfą znajdowała się całkiem gruba ściana ze szkła. Ściana do której Chloe nie widziała żadnych drzwi, więc raczej ciężko będzie tak zwyczajnie przez nią przejść. Co gorsza Alfa zdawało się że słów różowo włosej nie słyszy. Niemniej ubrana jedynie w białą sukienkę, podeszła bliżej, przykładając dłoń do szkła, na wysokości twarzy Chloe.
Grupka dzieciaków pod dowództwem Rinnie, była już bardzo blisko wyjścia. Z jedynych przejawów życia, prócz oddechu i głosów towarzyszy, dało się dostrzec zamykające drzwi do pokoju Alfy. Corinne swe kroki skierowała jednak do pokoju Bety. Dzieci ani Hermiona nie ruszyli od razu za nią, Rinnie miała więc czas na reakcję. A było na co reagować. Mimo że było ciemno jak diabli, niedawne wspomnienie uderzyło w dziewczynę niczym wyjątkowo ciężki młot. Zakrwawiony pokój, pełen okropnych potworności, wypełniony smrodem śmierci i krwi. Corinne właśnie stała przed tym pokojem. Pustym pokojem Bety. Pokojem w którym już nikogo nie było. Nikogo prócz niej.

Chloe: 80MM, ból głowy, mroczki przed oczami, oczy łzawią i szczypią. Pisk w uszach.

Awww, jaka słodka dziewczynka. Taką to zdecydowanie należało wyciągnąć z tego miejsca, bo tak na pierwszy rzut oka, to chyba niezbyt zdrowe trzymać młodą pannę w takich klimatach, w takiej atmosferze. Chloe byłaby w stanie pokazać dziewczynce świat, poszerzyć jej horyzonty albo nawet odkryć całkiem nowe! Gdy Alfa przyłożyła rękę do szklanej ściany, Chloe nieco mechanicznie, z melancholijnym uśmiechem na ustach przyłożyła własną rękę w to samo miejsce. Była tak blisko dziewczyny, a jednak tak daleko. To znaczy, to też zależało od wytrzymałości samej szklanej ściany, bo przecież jak trzeba będzie ją rozbić to się ją rozbije, nie ma problemu. Pytanie tylko ile siły w to trzeba będzie włożyć.

Ale bezpieczniej byłoby szybę rozbić od strony Alfy, zdecydowanie. Dlatego Chloe postanowiła spróbować ponownie przenieść się przy pomocy swojego zaklęcia do transportacji, którego użyła już dzisiaj kilka razy. Zaklęcie to działało podług zasad, że tak długo jak miejsce, do którego chciała się przenieść dziewczyna było połączone z cieniem samej dziewczyny to nie powinno być problemów. O ile, rzecz jasna, żadna magia nie wchodziło tutaj w przeszkodę. Szyba jak szyba, być może minimalne, ale jednak pewne odstępy od samej podłogi, zbudowanej z innego materiału musiała mieć. Choćby mikroskopijne. Takie jednak wystarczały dla cienia, bo przecież jak wiadomo tego było wszędzie pełno, w każdym zakamarku. Dlatego tego dokładnie spróbowała dziewczynka - przeniesienia się do Alfy. Tego najpierw trzeba było spróbować. A jeśli by się udało - wtedy mogłaby się przedstawić i poprosić ją o odejście nieco na bok. Odpowiedzialnie.

Bailey jeszcze przez chwilę stała w bezruchu, choć właściwie ciężko było w ten sposób określić jej stan, ponieważ była cała roztrzęsiona. Drżała. Wrzały w niej odraza i przerażenie. Narastał gniew. W pustym pokoju było ciemno. Na tyle, aby nawet jej oczy nie dostrzegły w nim zbyt wiele. Jednak za sprawą wizji ujrzała wystarczająco dużo. Wraz z widzeniem, przeszedł ją dreszcz - potworny, wywołujący konwulsje, sprawiający, że tuż po nim na moment zastygła na swoim miejscu, zapominając o mruganiu, oddychaniu, czy czyjejkolwiek obecności. Kiedy już przebudziła się z szoku, zasłoniła dłonią usta i obróciła głowę w stronę Hermiony. W oczach miała niedowierzanie, strach. Nie miała pojęcia, ile czasu spędziła, tkwiąc tak przed pokojem Bety.
- Jeszcze... - wykrztusiła z siebie, po czym zacisnęła zęby i skinieniem głowy wskazała na ostatnie z drzwi, które przed momentem się zamknęły. Najwyraźniej coś się tam właśnie działo. Istniała nawet szansa, że nie doszło tam jeszcze do podobnej tragedii. Ale Rin musiała się o tym przekonać sama. Ruszyła w stronę pokoju, dłonią nacisnęła na klamkę, niepewnie uchyliła drzwi i miała zamiar wejść do środka. Spodziewała się wszystkiego. Być może nawet spanikowanego strażnika, który mógłby się zaszyć za drzwiami. Czuła jednak taką wściekłość i desperację, że byłaby gotowa rzucić się każdej zastanej tam osobie do gardła. Z pazurami (pazurem). W ramach pomsty, samosądu, odreagowania.

Cała ta sytuacja przerażała Hermionę. Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, a do tego Corinne stanęła przy jednych drzwiach. Metherlance po prostu przełknęła ślinę. Bała się, a po minie rudej na jej skórze pojawiła się gęsia skórka. Niewiele było potrzebne, by wystraszyć okularnicę. Mimo wszystko syrenka postanowiła bacznie rozglądać się po korytarzu. Gdy zauważyła, że wróżka podeszła do innych drzwi. Nałożyła na nią wytrzymałość rangi C. Chciałaby była bezpieczna. Nie wiadomo, co jeszcze znajdowało się w ośrodku.
- Trzymajcie się ze mną - powiedziała tylko cicho dzieciom, aby móc w razie co rzucić się z pomocą do jej towarzyszki misji. Coś musiało się dziać w tym budynku, a to napawało dziewczynę lękiem. Musiały sobie jakoś radzić, a bycie w kupie to dobry pomysł. W końcu... Kupy nikt nie ruszy.

MG

Chloe korzystając ze swojego zaklęcia, postanowiła przenieść się do wnętrza tego "Więzienia" co rzecz jasna się powiodło i już po chwili różowowłosa stała twarzą w twarz z czarnowłosą.-Miło mi cię poznać Chloe. Jestem Ara.-Palcem wskazała na szybę.-Nie rozbijesz jej. Jest pancerna-No i tyle z planu rozbicia szyby, no chyba że Chloe dysponowała jakimiś pociskami przeciwpancernymi lub inną zdolnością pozwalającą jej rozbić tak wzmocnione szkło. W każdym razie rozmyślenia na ten temat mogło przerwać pojawienie się w pokoju pewnej grupki.
Delta podeszła szybki do Rinnie i przytuliła się do niej mocno. Nie musiała nic mówić ani nic pytać. Po prostu czuła, co się stało i co odczuwała teraz Corinne. W każdym razie obie dzielnie w towarzystwie Gammy i Hermiony udali się do ostatniego pokoju. Pokoju Alfy. Tam, za drzwiami, dostrzegli szklaną szybę, za nią zaś dwie dziewczynki. Było to dość dziwne bo Alfa powinna być jedna, a w pokoju mimo ciemności dostrzec dało się dwie. Mało tego, coś zabrzęczało i w tym momencie zapaliły się światła. Widocznie wróciła energia. Za szklaną szybą stała Chloe i Alfa. Przed szybą natomiast Gamma, Hermiona, Corinne i Delta. Wtedy też w główne drzwi do Laboratorium, coś uderzyło. Trzask metalu był dobrze słyszalny i raczej nie napawał optymizmem.

Chloe: 70MM, ból głowy
Hermiona: 120MM
Corinne: Wytrzymałość 1/2 posty

Hop, była po drugiej stronie i mogła teraz spokojnie rozmawiać z dziewczyną. Ha, wcale nie było to jakieś specjalnie trudne, a Chloe była przecież na tyle mądrą dziewczynką, że na tak banalne rozwiązanie problemu wpadła od razu! I była z siebie dumna... cóż, przynajmniej do momentu, gdy uświadomione zostało jej, że szyba jest pancerna - może i Chloe jest w stanie tak sobie latać z miejsca na miejsce, ale drugiej osoby ze sobą w ten sposób nie weźmie. A to było dość problematyczne. Dlatego ręce jej lekko opadły, a uśmiech nieco przygasł, ale Sternkaiser starała się utrzymywać dobrą minę do złej gry. Ostatecznie przynajmniej jeden ze swoich celów osiągnęła!

- Mi też Cię bardzo miło poznać Ara, ja jestem Chloe! Zapytałabym za co siedzisz, żeby żartem rozładować atmosferę i odwrócić twoją uwagę od problemu, który tu zaistniał, ale atmosfera i tak wydaje się luźna, a na problem już zwróciłaś uwagę... Cóż. Tak czy siak fajnie cię w końcu spotka-- - tu jej słowa zostały przerwane, bo w pokoju pojawiły się inne osoby. Po drugiej stronie szyby. Ciekawe. Chloe odruchowo przyjrzała się im z zainteresowaniem, a następnie pomachała do nich dłonią. - Oni nie są w stanie nas usłyszeć przez tę szybę? - zapytała swoją obecną towarzyszkę, tuż przed tym jak wróciło światło. Ups. Światło. Czyżby powrót w ten sam sposób co wcześniej właśnie został jej uniemożliwiony? A CO TAM! I tak nie zamierzała się stąd ruszać bez Alfy. - W ogóle to czemu trzymają cię za szybą? Te be ha, nie podoba mi się takie chowanie cię pod kloszem. -

Chloe wzrok odwróciła w kierunku Alfy, tylko kątem oka obserwując co robią inni ludzie w tym pokoju. Tak, słyszała trzask metalu (chyba), ale nie była pewna co ma z tym faktem zrobić. Na razie postanowiła przynajmniej porozmawiać sobie z drugą dziewczynką, którą też obdarzyła promiennym uśmiechem, w międzyczasie wyobrażając sobie, że tę rozmowę lepiej byłoby przeprowadzić w jakimś barze czy knajpeczce. Nie zawsze było tak, jak chciała tego Chloe.

Gdy minęła drzwi i ujrzała przed sobą szybę oddzielającą ją od kolejnej zamkniętej w laboratorium dziewczynki (a tym razem nawet dwóch!), natychmiast rozejrzała się za klamką, idąc za przyzwyczajeniem z pokoju Delty. Kiedy zorientowała się, że niczego takiego nie ma, całość zebranych wewnątrz niej stresu i nerwów gwałtownie wyszła na wierzch. W porywie złości, z zamachem uderzyła obydwiema pięściami w szkło. Raczej nie spodziewała się, że, oprócz oczyszczenia głowy, mogłoby przynieść to jakiekolwiek efekty. Ale przynajmniej zaklęcie wytrzymałości powinno się na coś przydać - swoim aktem wyrzucania z siebie gniewu nie powinna zrobić sobie zbyt dużej krzywdy.
Mniej więcej w tym momencie zaświeciło się światło, a zaraz po jego powrocie, w okolicach drzwi do laboratorium, coś huknęło. Bailey nerwowo zerknęła na dziewczyny zamknięte w pokoju. Prawdopodobnie tylko jedna z nich była tutaj przetrzymywana od zawsze. Strzelała w ciemno, że obiektem 'badań' była młodsza z nich. O co zatem chodziło z tą drugą? Czy była tutaj strażniczką? Badaczką? Kolejną tymczasową opiekunką, jak obie rudowłose? I zamknęliby ją w pokoju bez klamek z naznaczonym chorobą i mocami dzieckiem? Rin zdecydowanie nie miała jeszcze pojęcia o wielu rzeczach. A na zgadywanie nie było czasu. Chwilę po usłyszeniu uderzenia z drugiego końca korytarza, objęła niepewnie Deltę, co na obie z dziewczyn powinno zadziałać choć odrobinę uspokajająco. Zbliżyła również palec wskazujący drugiej ręki do ust, sygnalizując, że zachowanie ciszy mogłoby okazać się teraz całkiem rozsądną taktyką, skoro nie miały pojęcia, co działo się przy tamtych drzwiach, a rozwiązań w stylu wybiegania z hukiem naprzeciw niebezpieczeństwu raczej nie powinni brać pod uwagę.

Hermiona uśmiechnęła się, patrząc na Corinne i Deltę. Przynajmniej one miały ze sobą dobry kontakt. Chodzenie w kupie dodawało trochę Hermionie pewności siebie, żadna z osób znajdujących się tutaj, nie była bezbronna. Przynajmniej tak wydawało się Metherlance. Nie wiedziała jakie zdolności ma Delta, ale Gamma z pewnością rozśmieszyłby ewentualne zagrożenie. Co dziwne elektryczność wróciła do ośrodka. Może byli już bezpieczni? Hermiona rozejrzała się po pustym pokoju, czy ona nie kojarzyła tej dziewczyny? Nie do końca wiedziała skąd, ale chyba gdzieś już ją wcześniej widziała. Przez Akane Resort przewinęła się niezliczona liczba osób, może tam ją widziała? Ruda przekrzywiła głowę i zastanowiła się... Jej przemyślenia zostały zakłócone przez trzask metalu. Przerażona okularnica podskoczyła. Nie takiego obrotu wydarzeń się spodziewała... Na gest Corinne, syrenka tylko przytaknęła głową i spojrzała na Gammę... Skoro ona się boi to ciekawe, co czuje chłopak w obliczu zagrożenia...

MG

Na pierwsze z pytań Chloe, Ara pokręciła głową. Huk przy drzwiach słyszały, ale stłumiony. Tak samo jak stłumiony słyszały dźwięk pięści Corinne uderzających o pancerną szybę.-Więc, dlaczego tutaj przyszłaś?-Zapytała Ara, nim jeszcze Chloe zadała swoje pytanie.-Ponieważ się mnie boją.-Odparła Ara następnie, gdy już narkomanka zadała swoje pytanie. Pozostawała jeszcze kwestia tego, co tak naprawdę dalej? Zwłaszcza że po chwili dało się słyszeć kolejny trzask, którego następstwem był niemiły dźwięk przypominający rozrywanie metalu. A potem gardłowy warkot połączony z czymś co przypominało gulganie. Ten dźwięk był jednak wyjątkowy. Wyjątkowy na tyle że nawet za szybą był słyszalny bardzo wyraźnie.-To nie wygląda dobrze-Mruknęła Ara, przybierając nieco zdenerwowany wyraz twarzy. Delta przerażona wtuliła się w Corinne. Gamma pobladł, ale przełknął ślinkę.-Myślicie że będziemy bezpieczni za szybą?-Zapytał niepewnie, nie chcąc sprawdzać co właśnie próbuje się dostać do laboratorium. Lub - już dostało.

Chloe: 70MM, ból głowy
Hermiona: 120MM

Ha, to by oznaczało, że Chloe mogła powiedzieć na temat ludzi za szybą co tylko jej się podobało, a oni i tak nie wiedzieliby tego co mówi. Mało tego! Mogła kompletnie nic nie mówić i tylko poruszać ustami, a oni wciąż by myśleli, że dziewczynka stara się im przekazać coś ważnego. Nawet pomimo sytuacji, w której się obecnie znajdowali, Sternkaiser nie była w stanie odpuścić sobie tego typu okazji. Spojrzała przez szybę na osobę najbliżej niej samej, a następnie zaczęła otwierać i zamykać usta, zupełnie jakby coś niesamowicie ważnego i strasznego chciała im przekazać. Jednocześnie jej twarz przybrała całkiem przerażony wyraz, na poły też zatroskany, zupełnie jakby obawiała się o to co stanie się z ludźmi za szybą. Następnie obróciła się plecami do szyby i pozwoliła sobie na lekki chichot, a lekkie trzęsienie jej pleców w trakcie tegoż można było wziąć nawet za zduszony płacz. Tak czy siak, to tyle jeśli chodzi o zabawę, Ara zadała pytanie i sama odpowiedziała na jedno ze strony Chloe, nie należało zostawiać tego bez odpowiedzi.

- Po ciebie. Powiedziano mi, że muszę cię stąd wydostać, a ja całkiem lubię tego typu zadania. Oczywiście nic bez twojej własnej zgody i chęci. Nawet uczulono mnie na to, by niczego ci nie narzucać, a jedynie zaproponować. To też proponuję - wydostanie się stąd razem ze mną. To znaczy, proponowałabym, gdybyśmy nie były oddzielone od reszty świata pancerną szybą. Przy okazji, kojarzysz może jakieś inne wyjście stąd albo pamiętasz jak cię tu umieścili? Dobrze byłoby jednak spróbować jakoś się stąd wydostać, zwłaszcza, że jak sama mówisz, to nie wygląda dobrze, a ci tam za szybą chyba są podobnego zdania. - dopiero teraz rozglądając się uważnie po pokoju. Może gdzieś tu był jakiś przełącznik czy coś? Albo za szybą? Ostatecznie jakoś musieli dziewczynkę karmić, a nawet jeśli nie to jakoś musieli ją tu najpierw umieścić. O ile nie wybudowali budynku, tudzież pokoju wokół niej. - A tak w ogóle to nie rozumiem czemu się ciebie boją. Jesteś urocza, nie powinno się tak o tobie mówić. Zrobiłaś coś nie tak? - zapytała Chloe, a następnie obróciła się na chwilę w kierunku swojej koleżanki z celi i podeszła do niej bliżej, stając w bardzo, ale to bardzo bliskiej odległości. - Spokojnie, wszystko będzie dobrze! Moje słowo! - powiedziała z uśmiechem, mają na twarzy wypisany spokój i pewność siebie - co jak co, ale Chloe umiała działać pod presją całkiem nieźle. Poprawka, umiała sprawiać wrażenie, że działa pod presją całkiem nieźle i ma wszystko pod kontrolą, a to nie zawsze było prawdą.

Bailey bezradnie rozłożyła ręce, widząc ruchy warg dziewczyny zza ściany. Tak, czy inaczej, znając sytuację i zdając sobie sprawę z tego, że nie było raczej możliwości porozumiewania się, a co dopiero dostania do środka, niewiele mogła zrobić. Być może, przynajmniej w tej chwili, fakt zamknięcia tych dziewczyn w pokoju oddzielonym od świata wytrzymałą szybą działał na ich korzyść - przynajmniej miały zapewnione bezpieczeństwo. Albo chociaż jego złudzenie. Choć, gdyby na to spojrzeć z drugiej strony...
- Wolałabym nie pchać się do ciasnej klatki bez wyjścia w obliczu zagrożenia. Jeżeli to coś niszczy metalową bramę, ze szkłem też sobie poradzi. A potem z nami. - nie miała odwagi wyglądać, co dzieje się za drzwiami. Wręcz oddaliła się od niej na kilka kroków, zbliżając do najbliższej, prostopadłej do szyby ściany. Zacisnęła dłoń na ramieniu Delty. Czy na drugą stronę dałoby się w ogóle dostać za sprawą mocy dzieciaków? Czy byłoby to dobrym rozwiązaniem? Cały ten plan przedstawiał się niepokojąco, jakby sami ładowali się w jakąś pułapkę. Z drugiej strony, jeżeli coś mogłoby powstrzymać nadchodzące zza drzwi zagrożenia, to cóż innego, jeżeli nie pancerne szkło?
- Da się to jakoś otworzyć? - wskazała na taflę szkła przedzielającą pokój, aby następnie skierować wzrok na dzieciaki. Szczerze wątpiła, by znały odpowiedź. Przecież Delta wiedziała ledwo o Gammie, nie mówiąc już o reszcie 'eksperymentów'. Czy Gamma natomiast mógłby dysponować taką wiedzą, albo umiejętnościami poradzenia sobie z tm szkłem?

Ta sytuacja nie napawała Hermiony optymizmem, a wręcz przeciwnie. Dziewczyna już dawno nie denerwowała się tak mocno. W końcu co miały robić? Huki, trzaski, może właśnie jakiś potwór wtargnął do laboratorium? No nie trzeba mówić o tym, że dziewczyna miała teraz gęsią skórkę. Co robić, co robić? Gdyby chociaż wiedziała z czym zaraz mają się zmierzyć, a tak ponura atmosfera w laboratorium sprawiała, że ruda czuła przerażenie. Hermiona postanowiła, jednak coś zrobić. Delikatnie otworzyłaby drzwi do pokoju i sprawdzała czy co jest na terenie laboratorium. Oczywiście, jak nic nie zobaczy/usłyszy będzie patrzyła dalej... Jeżeli jednak zobaczy/wyczuje/usłyszy niebezpieczeństwo zamknie delikatnie drzwi.

MG

-Po mnie? Interesujące. Nie bardzo jednak wiem, po co miałabym wychodzić...-Zastanowiła się przez chwilę, bo Chloe, de facto uwięziona wraz z Alfą, proponowała jej właśnie ucieczkę. Myśl mimo że dość komiczna, to jednak kusząca.-Przechodzili przez szybę. Zupełnie jak by jej nie było.-Rzecz w tym że Chloe dotknęła szyby od tamtej strony i nic. Krył się w tym więc jakiś sekret. W każdym razie Alfa wzruszyła ramionami.-Kiedyś, tego że byłam chora. Teraz, mojej mocy.-Odparła spokojnie na ostatnie z pytań Chloe. Jednak nie zamierzała się z dziewczyną spoufalać i jedynie z uśmiechem odsunęła od różowowłosej. Za szybą sytuacja nie była ciekawsza. W zasadzie nie wiadomo co się działo, ani jak pokonać przeszkodę, jaką stanowiła szyba.-Mogę nas tam przenieść.-Powiedziała cicho Delta. Gamma jedynie przecząco pokręcił głową. Ani nie mógł z tym nic zrobić, ani nie wiedział jak. Jajem wykazała się Hermiona, do drzwi aktualnie podchodząc i wyglądając na zewnątrz. Jednak tak szybko jak je otworzyła, tak szybko je zamknęła. To co zobaczyła na zewnątrz, było czarnym stworzeniem, wielkości konia. Miało zielone gadzie oczy i pazury niczym tygrys. Jednak zamiast pyska, dostrzegła ogromny ptasi dziób. A po chwili w drzwi ich laboratorium coś z wielką siłą uderzyło, wyłamując jeden z zawiasów i w zasadzie tym jednym ciosem niszcząc drzwi. Delta krzyknęła ze strachu i po chwili cała czwórka wylądowała za szybą. Corinne na Arze, natomiast Hermiona na Chloe. Tylko Delta z Gammą jakoś tak stanęły. Gamma szybko doskoczył do szyby, obserwując wnętrze pomieszczenia, natomiast zapłakana Delta dołożyła ciężaru Alfie, kładąc się na Corinne i przytulając do jej pleców.

Chloe: 70MM, ból głowy
Hermiona: 120MM