Zaułki Hargeonu

MG:

I tak młody czarodziej postanowił zobaczyć co może go czekać oraz co znajduje się w okolicy, korzystając z znanemu mu zaklęcia. I również dzięki temu upewnił się w tym, że stojąca przed nim budowla jest tą do której powinien udać się w sprawie misji. Skanowanie powiedziało mu, że tego budynku nie ma, choć widzi go dokładnie swoim oczami. Czy to była jakaś iluzja czy coś innego, działała tutaj magia i zapewne ona wyrzuciła drzwi razem z zawiasami w przód o mało nie uderzając tym samym Niebieskowłosego.
- Głupie drzwi... Ty praca ? - odezwał się do Sory jakiś ochrypły głos z wnętrza domu, którego właściciel musiał się znajdował dosyć blisko miejsca w którym jeszcze przed chwilą znajdowały się drzwi wejściowe. Najpewniej znajdował się w tamtym miejscu, gdyż czarodziej nie widział tej osoby, która właśnie do niego coś powiedziała.

Nie miał zbyt wiele do zrobienia. Przynajmniej w aktualnym momencie jego praca nawet się nie rozpoczęła. Spojrzał niepewnie w kierunku drzwi, próbując znaleźć źródło dźwięku. Co jeśli to niewysoki ktoś i by na niego nadepnął?
- Tak. To tutaj, prawda? - dopytałby się nastolatek, chcąc tym samym dać sobie chwilę czasu na zlokalizowanie celu. Wszystko po to, aby podejść później do odpowiedniego miejsca i przekroczyć bezpiecznie drzwi, a następnie znaleźć się w środku i poczekać na konkrety. Chyba, że te nadeszłyby prędzej.

MG:
Przez chwilę nie działo się zupełnie nic, tak więc mogło się wydawać, że osoba która zadała młodemu czarodziejowi pytanie uznała, że tej tutaj przybyły nie nadaje się do zadania. Jednak jak wiadomo, świat nie lubi nic nie robić tak więc po krótkim czasie ukazał się Sorze brzuch. Duży brzuch, a za nim reszta właściciela, który wzrostem był równy z magiem. I również miał niebieskie włosy. I na tyle jeśli chodzi o podobieństwa jeśli ktoś zamierzał doszukać się między tą dwójką istot. Miał co najmniej ze czterdzieści jak nie więcej lat. Ten człowiek z wnętrza domu, był praktycznie tak samo szeroki jak wysoki, dodatkowo jego ciało czy to na twarzy czy na dłoniach miało sporo blizn jak i ciemnych śladów jakby pozostałości przeżytej jakieś choroby czy coś. Ubrania natomiast znacznie różniły się od tej okolicy, a może i jeszcze dalej, wyglądały one jakby wyszły niedawno z jakieś sklepu obsługujący jedynie arystokratów lub inne majętne osoby. Osobnik ominął czarodzieja podchodząc do drzwi po czym zaczął je ciągnąć do miejsca gdzie pierwotnie się znajdowały.
- Idziesz czy nie? Wchodzisz czy nie? Kawa czy nie? Herbata czy nie? Soczek czy nie? Woda czy nie? - ponownie słychać było ten ochrypły głos, który jak widać należał do tego tutaj mężczyzny. - Jak zainteresowany, dzwi po lewej, siada tak gdzieś. On nie lubi czekać - powiedział po chwili niebieskowłosy po czy zaczął zanikać, jednak drzwi nadal były dobrze widoczne, ciągnięte przez jakąś niewidoczną siłę.

Specyfika odźwiernego wydawała się dość specyficzna. Trudno było mu ocenić, co tak naprawdę sądzić o tym osobniku. Z jednej strony pojawiły się u niego pewne obawy. Z drugiej... wydawał się nader prosty względem jakiś zawiłych planów, czy podstępnych taktyk. Wymienił jeszcze tylko spojrzenie z Egonem, upewniając się, że ten jest też gotowy, aby przekroczyć progi tego dziwnego lokalu.
- Nie trzeba... - odpowiedziałby tylko względem reszty propozycji, dostając się do wnętrza, o ile było to proste na jakie wyglądało. W środku zaś uważałby na to, co dzieje się dookoła niego. Wszystko po to, aby czegoś przypadkiem nie strącić, czy nie zepsuć, albo żeby to coś nie popsuło jego.

MG:

Podczas gdy odźwierny tego nietypowe go przybytku zajmował się umieszczeniem drzwi na swoim pierwotnym miejsc, młody czarodziej udał się w stronę pokoju, do którego kazało mu się udać. Korytarz, który był pierwszym pomieszczeniem w jakim znalazł się Niebieskowłosy, raczej zbytnio się nie wyróżniał, wyglądał zupełnie tak jak te jakie można byłoby się spodziewać po domach w tej okolicy. Dużo ważniejszym było to, że po znalezieniu się wewnątrz również tej bariery, czuć było dwie rzeczy. Magię która biła zewsząd zapewne to wpływ tego co otaczało ten cały dom, jednak to nie było wszystko, było także czuć magię znacznie silniejszą z jednego konkretnego punktu. Dokładnie to gdzieś z pokoju, gdzie Sora miał dowiedzieć się czegoś więcej na temat zadania za które postanowił się wziąć. Drugą rzeczą było to, że czuł od wejścia do tego domu na sobie czyjś wzrok, brak wyczuwania kierunku z którego to się czuło. I na pewno nie było to ten cały odźwierny, który walczył i klął na drzwi, który najwidoczniej postanowił mu sprawić opór. Tak czy siak młody mag udał się do wskazanego pokoju takiego, w którym pomimo posiadania okien było praktycznie ciemno. Widoczne tutaj były różne meble, także takie do siedzenia, jednak wszystkie były przykryte białym lub jasnym płótnem.  Wszystkie oprócz jednego, znajdującego się po drugiej stronie tego pomieszczenia, na którymś już ktoś siedział, ktoś o jednym oku zielonym, a drugim brązowym. I to było wszystko co można było o tym powiedzieć, gdyż miejsce gdzie siedział ten osobnik było jeszcze bardziej zaciemnione niż wszystko inne tutaj. I ten ktoś właśnie przyglądał się, jak Sora wchodzi do tego pokoju.

Nastolatek ostrożnie przemierzał kolejne pomieszczenia, przyglądając się wszystkim znaleziskom. Co prawda, umeblowanie pozostawało dla niego zagadką, jednak białe płótna musiały coś przykrywać. Zważywszy na to, niebieskowłosy postanowił skupić swoją uwagę na potencjalnym zleceniodawcy.
- Dzień dobry... ja w sprawie zadania - powiedziałby tylko, próbując przyjrzeć się jedynym, dostrzegalnym znakom innej osoby. Wymieniłby też umowne spojrzenie z kotowatym, pozwalając mu rozejrzeć się samemu po pomieszczeniu, czy przyjrzeć się panu zleceniodawcy. Mieli ze sobą więź także ten mógłby go jakoś poinformować o niepokojących znaleziskach. Ponadto - młodszy Hoshino czekałby na wyjaśnienia, czy polecenia. W końcu sam sobie zadania nie powierzył.

//jak coś możesz MGować też tygrysem, chyba o/

MG:
Osobnik z którym miał porozmawiać Sora w sprawie misji, był człowiekiem to wiedział na pewno, był w stanie dostrzec ludzką posturę siedzącą na fotelu, gdy jego wzrok nieco dostosował się do panującej tutaj ciemności. W dalszym ciągu jednak młody czarodziej nie był w stanie dowiedzieć się czegoś więcej konkretnego o swoim zleceniodawcy ukrytym w cieniu.
- Wiesz, ze wszystkich osób jakie brałem pod uwagę, że tutaj przybędą, to właśnie o tobie ani razu nie pomyślałem, wierz mi. W sumie to nawet dobrze, że właśnie ty tutaj jesteś, to jest praca dla kogoś, to potrafi być niezauważony jak i posiada zdolności do zdobywania różnych informacji. A tak na marginesie dobrze zostałeś przyjęty przez mojego lokaja ? A i w sumie jak się ma twój brat ? Czytałem ostatnio parę raportów, w niektórych posterunkach miało miejsce kilka niewyjaśnionych do tej pory wypadków. Tak w sumie to usiądź gdzieś - takie oto słowa usłyszał Niebieskowłosy, po czym do jego uszu dotarł dźwięk siorbania cichego, ale jednak wystarczająco wyraźnego, aby stwierdzić, że ten mężczyzna, co było słychać po jego głosie, coś pije. I najwyraźniej zna skądś młodego maga.
Kotowaty natomiast, który obecnie znajdował się przy nodze Wróżka zjeżył się, który natomiast dzięki łączącej ich więzi dowiedział się, że ten wyczuwa jakby zagrożenie. Tylko, że nie pochodziło ono od siedzącego w tym pomieszczeniu mężczyzny, tylko niejako gdzieś z miejsca pod nimi, dobre kilka metrów w dół.

Nie podobał mu się przebieg ów konwersacji. Sam kotowaty mógłby wyczuć delikatne spięcie ze strony nastolatka, który zdawał zamilknąć się w pół pierwszej litery własnej wypowiedzi. Niebieskowłosy mógł jedynie przyswoić ów informacje, pozwalając im przeminąć. Przełknął nerwowo ślinę, jakby próbując wrócić się do względnej sprawności.
- N-Na czym dokładniej ma polegać ów zadanie? - zapytał się, mając na uwadze fakt, że przyszedł tutaj z misją, a nie po to aby użalać się nad nieszczęśliwym losem, czy aroganckim zachowaniem. Ktokolwiek był temu wszystkiemu winny, to musiało zaczekać. Ciche westchnienie dobyło się ze strony nastolatka, a ten przykazałby telepatycznie tygrysowi czujność. Sam zaś aktywowałby swoje zaklęcie rangi C, które miało na celu przeskanowanie ich otoczenia. Uprzednio sprawdziłby też, czy aby na pewno nie ma pod nim czegoś, co mogłoby robić za formę... rozpadliny? Zapaści?

MG:

Kotowaty co do zagrożenia lub innego niebezpieczeństwa miał racje, jednak w pewnej kwestii się pomylił, dokładnie co do tego, jak daleko ono od nich jest. Po użyciu zaklęcia przez młodego maga, pokój zaczął powoli, acz nieustannie jakby poruszać się w dół co było odczuwalne oraz słyszane przez niego. Z rogów pomieszczenia w którym znajdował się wraz ze swoim czworonogiem oraz zleceniodawcą, słychać było pisk i trzask, jakby znajdowały się jakieś szyny czy inne elementy, które pozwalają na taki ruch. Zaklęcie Sory to potwierdziło jakby był to jakiś szyb kopalni lub czegoś w tym stylu.
- Dla ciebie to nic wielce trudnego, zdobyć parę potrzebnych informacji i przy tym nie dać się wykryć, ponieważ jeśli stanie ci się coś tam, pomóc tobie będzie bardzo trudno. Więcej ci powiem jak do niego dotrzemy - powiedział rozmówca Niebieskowłosego, po czym pstryknął dosyć głośno palcami. W ułamku sekundy zaświeciły się wszystkie 6 lamp wiszących na ścianach, rozświetlając tym samym pokój w którym znajdował się młody czarodziej. Było to dosyć nagle, tak więc jego oczy nie od razu przyzwyczaiły się i odruchowo przymrużył, lecz równie szybko doszły do siebie i był w stanie zobaczyć mężczyznę, którego miał już okazję poznać. Był to Takao Nakata, asystent radnej Cecil Kaine.

Stan postaci:
Sora: 170 MM.

Miejsce to z pewnością nie wyglądało zwyczajnie. Nie mógł tego odmówić w żadnym wypadku. Niemniej jednak nie na tym polegało jego zadanie. Co prawda, wątpliwości zdawały się rodzić w głowie nastolatka, ale to też nie był większy problem. Spojrzał jedynie w kierunku osoby, aby to zadać dość istotne pytanie, czy też poruszyć istotną kwestię.
- Możemy już teraz, prawda? - dopowiedziałby na słowa ów osobnik, przymrużając nieco oczy ze względu na napływ światła, aby następnie raz jeszcze rozeznać się w nowym położeniu. Pozostałoby mu więc czekać, aż dowie się więcej, czy być w gotowości na wszelkie niespodziewane rzeczy, które mogły nastąpić, ale raczej pan radny niczego takiego by nie planował, prawda?

MG:
Mężczyzna z którym tutaj znajdował się Niebieskowłosy nie odpowiedział od razu na zadane przez niego pytanie. Nie wyglądał jednak na takiego, który zastanawia się nad odpowiedzią, raczej na takiego który był przygotowany na usłyszenie takiego zapytania. Dłuższa chwila minęła, pokój, a raczej winda zaczęła zwalniać, wskazując na zbliżanie się do celu podróży, a jedyne co zleceniodawca zrobił w tym czasie to wstał z wcześniej zajmowanego miejsca. Odczekał w tej pozycji kilka sekund po czym podszedł do drzwi przez które wszedł Sora, mijając go i nawet na niego nie spoglądając.
- Możemy i tak przecież podjąłeś się tego zadania - powiedział Takao w momencie gdy pokój się zatrzymał, a sam złapał za klamkę drzwi. - Po prostu wejdziesz do umysłu kogoś... Nie, czegoś i zdobędziesz ważne informacje - mężczyzna wypowiedział kolejne słowa, po czym otworzył drzwi. Niebieskowłosy z zajmowanej przez siebie pozycję widział korytarz, choć bardziej to wyglądało jak jakiś tunel lub szyb kopalniany, który w pewnym momencie skręcał, a którym był rozświetlony przez przyczepione do sufitu lakrymy.

Stan postaci:
Sora: 170 MM.

Odpowiadało to na jeszcze mniej kwestii, aniżeli mogło. Niebieskowłosy westchnął tylko, zastanawiając się nad jednym, stosunkowo ważnym elementem. Będąc bardziej precyzyjnym to nawet dwoma.
- Czego umysł? - zapytałby się tylko nastolatek, spoglądając na osobnika, który zlecił mu zadanie, a przynajmniej robił za pośrednika. Nie brzmiał też jakby to wymijające odpowiedzi go satysfakcjonowały. Zresztą, sam Egon też raczej nie był pocieszony ów faktem. Co jednak tyczyło się innej sprawy? - Gdzie dokładniej? - kolejne krótkie pytanie miało wyjaśnić ciut więcej. W końcu to była bardzo istotna kwestia, której nie dało się wyminąć, jak przedostanie się do celu.

MG:

Mężczyzna najwyraźniej zaczynał się lekko, ledwo co widoczne, ale jednak jakby irytować się kolejnymi pytaniami zadanymi przed młodego maga. Może nie do końca samymi pytaniami, bardziej tym, że zamiast ruszyć do przodu i wtedy je zadawać, kierując się tym samym do miejsca, gdzie miał podjąć się zleconego zadania. Mężczyzna westchnął spojrzał się tunel za drzwiami, po czym swoje oczy skierował ponownie w stronę czarodzieja i jego kompana.
- Może słyszałeś już kiedyś, był, nie... Jest pewien naukowiec, któremu udało się stworzyć pewną istotę.  Z tego co wiemy nie jedną. Wygląda on jak człowiek. Porusza się jak człowiek. Może jeść jak człowiek. Jednak nim nie jest - powiedział bez emocji, robiąc na chwilę pauzę. - Udało nam się odnaleźć pewną jeszcze żyjącą, ale tylko częściową jedną taką istotę. W dziwnym miejscu, które do tej pory raczej brane pod uwagę jako miejsce, gdzie można jedną  z nich spotkać. Chcemy się dowiedzieć co tam robiła oraz jeszcze kilka rzeczy - kolejne słowa padły, jak i nastała kolejna przerwa. - Obecnie jest on podłączony do dwóch urządzeń, jednej podtrzymującej życie w stanie śpiączki, drugiej dzięki której przy pomocy swoich umiejętności wejdziesz do jego głowy... Możemy iść dalej? - Takao zakończył swoją wypowiedź pytaniem, w dalszym ciągu trzymając za klamkę drzwi.

Opis danej istoty wydawał się przynajmniej niepokojący. Niemniej, szukanie innego maga mogło zająć radzie znacznie więcej. Mimo wszystko, lekka obawa wkradła się do głowy nastolatkowi, który nie miał jeszcze tak wielkiej wprawy w używaniu swoich mocy. Co jednak mogło to oznaczać? Niewiele. Mając jednak wsparcie w postaci kotowatego nie powinien się martwić. Zawsze miał formę swoistego zakotwiczenia do rzeczywistości, prawda?
- Ruszajmy. W razie czego są jakieś zabezpieczenia, prawda? - dopytałby się jeszcze, mając na uwadze jakieś awaryjne wyjście. Jeśli takie coś by było, to najpewniej polegałby wtedy na Egonie w celu przekazania informacji o zaistniałej potrzebie. A tak... mógłby zacząć. O ile dotrą na miejsce.

MG:

Po trwającej już od pewnego czasu rozmowy podczas, której młody czarodziej dowiedział się więcej na temat samego zadania, on, jego chowaniec jak i sam asystent radnej ruszyli w głąb korytarza. Tego, który jak się okazało nie był jakoś bardzo szeroki, obok siebie mogło iść maksymalnie 3 dorosłych ludzi, a który za widocznym z pokoju zakrętem zaczął mieć spiralne schody w dół. Szansa na upadek z nich oczywiście zawsze jakaś była, jednak były one tak jak dotychczasowa droga oświetlona od góry lakrymami jak i po obu stronach miał poręcze do przytrzymania się. Niebieskowłosy czuł, że schodząc nimi zrobił minimum trzy pełne obroty, po czym jego oczom ukazał się kolejny korytarz, taki sam jak ten wyżej, tak samo było w nim jasno. I wydawał się być te kilka metrów pod nim równolegle, prowadził ponownie w stronę windy, co mogło jasno wytłumaczyć, dlaczego kotowaty Wróżka czuł wcześniej zagrożenie pod nimi, a którego teraz obecności nie mógł wykryć. Sam natomiast zwierzęcy podopieczny maga podróżowało obok niego, krok w krok nie odstępując go na większą odległość, czujnie rozglądał się po ścianach po oby stronach.
- Zabezpieczenia? Jakieś są. Aby nasz pacjent przez przypadek nie zrobił nam lub sobie krzywdy. W tej maszynie z której ty korzystasz też są, jeden naukowiec jak lubił o sobie mówić tak mówił jak i próbował mi o nich opowiedzieć. Niewiele jednak z tego zrozumiałem - odpowiedź przez siebie zadane kolejne pytanie Sora otrzymał dopiero jak był w tym korytarzu piętro niżej.
Korytarz, który na końcu zdawał się rozszerzać, a który miał w tamtym miejscu solidne drzwi z jakiegoś metalu, pokrytego wieloma najróżniejszymi znakami. Niektóre wydawały się być  czymś w rodzaju tych mających chronić. Pytanie brzmiało co miało chronić. Jak i zastanawiające najpewniej było też to co oznaczały te pozostałe tutaj widoczne.