Czarne zaułki

Możliwe, że nazwa tych krętych i wąskich uliczek wzięła się od czarnego koloru ścian budynków mieszczących się tuż przy nich lub też może ciemnego dymu z pobliskich fabryk, który osadza się niczym kurz na wszystkim i wszystkich w koło. Ale mimo wszystko bardziej prawdopodobna jest wersja, że wszystko to z powodu czarnego rynku znajdującego się w zaułkach (aczkolwiek ciężko nazwać to rynkiem), prężnie rozwijającego się nieopodal Komisariatu w Oshibanie. Nikt nigdy jednak nie przyłapał nikogo na nielegalnych interesach. Bo przecież nie ma rzeczy, której nie dałoby się sprzedać, kupić czy... ukryć.

MG

Nimue i Nathiar stanęli przed wejściem w Czarne zaułki. I wbrew oczekiwaniom była to zwykła ulica, może nieco węższa, niż normalne, jednak wyłożona kostka brukowa, kamieniczki, szyldy sklepowe i ludzie byli zwykli. No, może trochę czarniejsi niż zwykle, bo faktycznie, jakiś ciemny, drobny pył opadał z nieba. Nie utrudniał on oddychania i w sumie nie miał przykrego, kwaśnego zapachu węgla, więc był i nikt specjalnie nie zwracał na niego uwagi. Ludzie spokojnie chodzili ulicą, rozmawiali, wymieniali uprzejmości. Nie specjalnie przypominało to nielegalny rynek.

Już w drodze do Oshibany, chłopak po krotce przedstawił swój plan swojej towarzyszce:
- Mogłabyś udawać córkę jakiegoś tam szlachcica, który chce kupić łuski... Już się zachowujesz jak rozpieszczona panna, to nie będzie trudne... Ja zaś miałbym inne zadanie: grałbym twojego ochroniarza. Myślę, że oferta kupna nie odstraszy złodzieja tak bardzo jak "oddaj łuski, albo zrobi sie nieprzyjemnie"... - Przedstawił po krótce plan działania, mówiąc w sposób spokojny i opanowany. W sumie, dsiewczyna mogła sie sprzeciwić... Wtedy Nath miał plan B - zostawić dziewkę w centrum, a samemu udać do się do tej ciemniejszej dzielnicy. Swoją drogą, kiedyś często bywał w takich miejscach, Richardson lubił grać nieczysto... Nie, teraz nie będzie myślał o swojej przeszłości. Może między jego brwiami pojawiła się pionowa zmarszczka, jeszcze bardziej rozsiewając aurę "bez kija nie podchodź". Inna sprawa, że gdzieś podświadomie martwił sie o dziewczynę, więc do "martw się o swoją dupę" dochodziło "martw się o jej dupę". Niekoniecznie odpowiadał mu taki układ, ale wątpił aby dziewczyna odpuściła.
Tak też stali u "bram" Czarnych Zaułków. Nie było na co czekać, to też dał Nimue znak, aby ruszyła. Dziwne to by było, gdyby ochroniarz ciągnął swoją przełożoną po ulicy... Tak też trzymał się krok za nią, w stanie gotowości, bacznie obserwując otoczenie. W sumie, może znajdzie tu jakiś ciekawy towar, tak przy okazji..? Kto wie. W każdym razie wyszukiwał wzrokiem mężczyzny, wcześniej opisanego przez Relię oraz nasłuchiwał słów takich jak "łuski", "smoki" czy "Febus". I pilnował, aby Nimue nic nie odwaliła...

- Mogłabym, ale z tobą niekoniecznie chcę - prychnęła dziewczynka - Nie zachowuję się jak rozpieszczona panna.. W takim razie bądź moim ochroniarzem i chroń swoją panią.. Nie pyskuj ochroniarzyku.. Ale wiesz.. My jesteśmy drużyną i mamy pracować razem, więc.. Wolałabym, żebyś mnie mimo wszystko polubił .. - końcówkę wymruczała pod nosem.. Nie lubiła gbura, on nie lubił jej, ale kto się czubi ten się lubi, ne? Może chłopak nie polubi dziewczyny, gdzie tam~ Jej się nie da nie lubić.. Zwłaszcza jak milczy, a teraz miała swojego ochroniarzyka od siedmiu boleści. Znając życie, mała więcej przeżyła od niego, ale co tam będzie szła teraz cicho. Swoimi włoskami zarzuciła do tyłu i po prostu weszła w te czarne zaułki. Swoimi włoskami zarzuciła i udawała wielką panią.. Ma być rozpieszczona to będzie.. Skoro Nathiar tego chciał to tak będzie. Uśmiechnęła się chłodno przed nosem..
Szukała wzrokiem kolorowej chusty z kozią bródką i kulejącą nogą. Dziewczyna do poszukiwań będzie używała elfich oczu. W końcu powinna znaleźć takiego osobnika. Jeżeli jednak nie będzie go widzieć to.. Na razie nic nie robi.

MG

Zaułki nie wyróżniały się niczym innym, ale starzy bywalcy uliczek od razu widzieli, że dwójka magów jest tu nowa. Stąd też wiele bacznych, ale i ukradkowych spojrzeń, padało w ich stronę. I oboje to czuli, jednak grali swoją rolę - Nimue zdawała się mieć wszystkich gdzieś, idąc z podniesioną głową, natomiast Nathiar wyłapywał wszystkie nieprzychylne spojrzenia skierowane w stronę dziewczyny. Niemalże idealna para.
Jednakże w pobliżu nie było widać nikogo podobnego do Febusa. Owszem, było mnóstwo innych, którzy kryli się za załomami budynków czy w bramach, cichutko wyszeptując to, co mają na sprzedaż, czy do zaoferowania, ale nigdzie nie pojawiło się słowo klucz. Jednak para szła dalej, nieustraszenie, a czarny pył opadał na ich ubrania, włosy i twarze. Jakby się tak przyjrzeć, to wszyscy byli nim umorusani od stóp do głów. Stąd też widać było, kto był nowy, a kto nie.
Po pewnym czasie, gdy uliczki stawały się coraz ciemniejsze i było na nich więcej ludzi, Niue dostrzegła ciekawą grupkę ludzi, którzy stali przy jednej z beczek na roku ulicy i śmiali się mocno, mówiąc coś o Febusie. Nikt jednak nie zwracał na nich uwagi.

Febusa może nie było tutaj? Albo co gorsza może tu jest drugi czarny zaułek i go pomylili? Ale jakoś na to nie wskazywało. Nimuś miała wszystkich gdzieś, ale jakoś czuła, że taka osoba jak ona za często tu nie zagląda, więc postanowili zwrócić swój zacny wzrok na nią. Nie przejęła się tym w ogóle. Skoro ma grać już swoją rolę to będzie grała.. Właściwie niektórzy ludzie wyglądali jak jej ojciec.. Też zawsze wracał cały osmalony po robocie. Mimo to ta atmosfera zaułka nie przypadła dziewczynie.. Wszyscy coś szeptali, a ona razem z Nathem była tu obca. Czarny pył? Właściwie ciekawe, co to było.. Tak jakoś to zaciekawiło Nimue.. Nie mogła wyszukać wzrokiem kogoś, kto by pasował wyglądem do Febusa. Niah, się mówi trudno i szuka się dalej, czy coś takiego.. Nimue rozmazała ten pył co spadł na jej włosy, ubrania, twarz i przez chwilę stanęła. Usłyszała coś o Febucośtam.
- Nathiarze tam... - powiedziała na tyle cicho by ludzie przy ulicy nie dosłyszeli, a chłopak zauważył, co dziewczyna pokazuje wzrokiem. W każdym razie ognistowłosa podchodzi do chłopaków.. Stara się wejść do tego kółka i zaczyna się z nimi śmiać.
- Hahahahaha, ale ubaw naprawdę - może uda się jej nawiązać z chłopami jakiś kontakt, może nawet się z nimi jakoś dogada? Może lubią mówić jak ona? Jak zobaczy jakieś złe spojrzenia to odejdzie na kilka kroczków, a tak to próbuje się dogadać z tutejszym pospólstwem.

Nath wysłuchał buńczucznych słów rudej, a zaraz potem... jeden z kącików jego ust podleciał niebezpiecznie do góry. Czyżby dziewczyna chciała go... stępić? Hah, a to zabawne...
- Świetnie... Tak trzymaj, tak masz grać! - Uniósł kciuk do góry i wrednie wyszczerzył zęby. Oczywiście świetnie sobie zdawał sprawę, że Nimue nie odstawiała tu próby generalnej... A swoje humorki, które miał zamiar systematycznie tępić.
W każdym razie (nadużywam tego zwrotu, wiem...) rozpoczęli poszukiwania, świetnie odstawiając teatrzyk. Do czasu. Kiwnął głową na znak, że rozumie jej pierwsze zdanie i ruszył tuż za nią, aby potem... stanąć jak wryty nie dowierzając jej głupocie! Noż... to... Cały misterny plan! Diabli wzięli! W jednej chwili miał ochotę trzepnąć Nimue w łeb, w drugiej strzelić facepalma nad jej zachowaniem, a w jeszcze innej dać sobie w twarz za prawie zdemaskowanie się. Musiał prędko coś wymyślić, aby panowie żywcem rudej nie zjedli... Tak też, ruszył z pierwszym lepszym planem, zbliżając się do grupki osób, ew. przedzierając się łokciami niczym babcie w kościele. Plan był prosty: chwycić Nimue mocno za ramię i zdecydowanie wyciągnąć ją z "kółeczka" na zewnątrz... Jakoś mu się nie widziało pozostawianie jej tam... A następnie puścić ją, gdy już znajdą się przed grupką, nachylić się i z delikatnym, uprzejmym uśmiechem rzec:
- Panienka wybaczy moje niestosowne zachowanie, ale pan byłby zły, gdybym pozwolił jego córce na przebywanie w tak niebezpiecznej sytuacji... - Następnie miał się wyprostować i zwrócić się do grupy zwanej "kółeczkiem": - Panowie także wybaczą za moje karygodne zachowanie... To panienka Nimue Darksworth, córka lorda Darksworth'a, przybyliśmy tu z jego polecenia. Przypadkiem usłyszeliśmy, jak mówią państwo o nijakim Febusie. Otóż, lord Darksworth chciałby się z nim skontaktować przez jego córkę... Czy mogli by nam panowie udzielić o nim informacji? - oby ta szopka się opłaciła, bo szatyn wyjdzie z siebie i da komuś w mordę... Przy tym najbardziej wesołym scenariuszu. Cóż - ma nadzieję, że Nimue będzie już grzeczna, a rybki łykną haczyk...

MG

Nimue weszła w tłum mężczyzn, zaśmiała się, a oni spojrzeli na nią jak na kretynkę. A później Nathiar próbował ratować tą sytuację. A wyszło mu średniawo. Wszyscy łypnęli na dwójkę nieprzychylnie, jednak szybko się rozchmurzyli, jakby dopadli zwierzynę. I to dość wartościową.
- A więc mówisz, że szukasz Febusa, panienko? - rzucił jeden, wysokim, nosowym głosem, który mógł kojarzyć się jedynie ze szczurem. - A co dostaniemy w zamian, hmm? Skoro jesteś bogatą panienką, to na pewno masz coś godnego naszej uwagi~! W końcu, wiecie, informacja kosztuje... - Uśmiechnął się nieprzyjemnie, a za nim zrobiła to pozostałą piątka mężczyzn. No to klops. Czy mieli coś wystarczającego, by zdobyć informacje?

Informacja kosztuje... W sumie Nathiar im się nie dziwił, bo w sumie, kto by tak nie postąpił? Teraz tylko należało wymyślić, co by można im oferować... Sam szatyn nie miał przy sobie nic szczególnego, zerknął tylko na Nimue, może ona... Nie, pewnie nie. Wątpił, aby ten dzieciak biegał z jakimś drogocennym przedmiotem. Z swoich zdolności do zaoferowania też nie miał zbyt wiele, ale mógł zawsze spróbować...
- Szczegółowa mapa Hosenki bądź Hargeonu? - Uśmiechnął się krzywo. Szczerze by go to zaskoczyło, gdyby mężczyźni przystali na taką transakcję. Noale, czemu nie miałby spróbować? A nóż, widelec i kilo sera się uda... A co do "szczegółowości" mapy... Pewnie była by na tyle dokładna, na ile pozwalałaby mu jego pamięć o miastach, gdzie znajdowała się jego gildia oraz mieszkanie. Cóż... Jeśli panowie przystaną na propozycją (aha XD....), to wyjmuje notes i ołówek i kreśli mapę wybranego miasta.
A teraz, idąc bardziej prawdopodobnym scenariuszem: nasi panowie mogą mieć w głębokim poważaniu zdolności kartograficzne kaktusa, w związku z czym chłopak będzie musiał wykombinować coś innego. Tu na myśl przychodzi mu jedynie zapłata klejnotami... Ale skoro ma taką uroczą towarzyszkę, to czemu nie miałby... skorzystać z jej niedobrowolnej pomocy?
- Oh, czyli pozostają klejnoty. - Uśmiechnął się, jakby mu na kasie kompletnie nie zależało - choć serce bolało. Bo... dawać klejnoty... za tak niepewną informację... Uh. Całe szczęście, że miał obok Nimue... - Panienko, o ile pamiętam, ty masz sakiewkę z klejnotami sir Darkswortha... - I choć na twarzy zachowywał milusi uśmiech pokornego sługi, to wewnątrz Nath zanosił się diabelnym śmiechem... Czy coś takiego. W każdym razie, kontynuował: - Panowie zechcą podać cenę za informację, a jeśli będzie panience ona odpowiadała, to zapłaci...
Tyle. A jeśli Nimue walnie tekst w stylu "Nathiarze, przecież ty masz sakiewkę", to zmarszczy brwi udając głupa. Co? On kasy przecież nie ma...

- Tak JA wielmożna Nimue Darksworth szukam nie jakiego Febuco - kaszlnęła - Febusa. Zacznijmy od tego, co chcielibyście - powiedziała z iście aktorską powagą. Wczuła się Nimuś.. Nie można powiedzieć, że dobrą aktorką nie jest..
- Poza tym ja nigdy nie biorę klejnotów ze sobą Nathiarze - powiedziała z nadymami policzkami - Wiesz, że praktycznie zawsze ich nie biorę z domu tak i ja Nimue Darksworth tym razem nie zabrałam ze sobą pieniędzy.. Ale panowie, co powiecie na grę?
Nimuś radośnie klasnęła w dłonie. Właściwie miała plan? Nie gdzie tam.. Może nawet trochę ryzykowała jeżeli chodziło o grę no, ale czasem warto spróbować. Co tam, że dziewczyna nie miała żadnej gry na myśli..
- Może hmm... Zabawimy się, co do celności w jakąś tarczę, czy coś takiego, jak będę lepsza to mi powiecie, a jak nie.. To dam wam buziaka!~
Ot co dziewczynka radosna. No w sumie może dostać od Nathiara po łbie, ale no swoich klejnotów tak łatwo nie odda!~

MG

Hołota ryknęła śmiechem, gdy usłyszała o mapie, a drugi raz, gdy o "konkursie". Widać mieli głęboko w poważaniu wszystko, co nie było związane z czystym biznesem. Kłaniały się więc albo klejnoty, albo cenne przedmioty. Jednakże wyglądało na to, że ani Nathiar, ani Nimue nie poczuwali się do tego, by zapłacić z własnej kieszeni. W końcu... pieniążki tak łatwo nie przychodzą... Mężczyzna o szczurzym głosie szybko chwycił rudowłosą za nadgarstek i pociągnął w swoją stronę. Ta, prawie się potknęła.
- Słuchaj, panienko - wysyczał, zbliżając swoją twarz do twarzy dziewczyny. - Znamy takich krętaczy, jak ty. Albo nam zapłacicie za informacje, których chcecie, albo nie dowiecie się niczego. A sposobów na zapłatę... jest wiele... - Oblizał wargi, ale szybko się cofnął, puszczając Nimue, która straciła równowagę już na dobre. Nathiar złapał ją, nie złapał? Oto jest pytanie.
- Wy... - Wskazał palcem na chłopaka. - Nie wiem, kim jesteście, ale Febus nie przyjmuje obcych. A wszyscy, których zna wiedzą, gdzie go szukać. Wiec albo podacie nam dobry powód, albo możecie się pożegnać nawet z zobaczeniem jego osoby - warknął, mierząc nieprzychylnym spojrzeniem dwójkę magów.

Tak jak myślał, jego mapy na nic się nie zdadzą... Dodatkowo, Nimue okazała jakąś krztę rozumu i postanowiła zgrywać, że sakiewki nie ma. Jak bardzo pokrzyżowało to "plan" szatyna, tak część, malutka część jego podświadomości ucieszyła się, że ruda nie jest aż tak naiwna. Odnotował w pamięci, że dziewczyna prezentuje - prawdopodobnie - jakieś zdolności strzeleckie. W końcu chciała im zaproponować zawody, tak? Może kiedyś ta informacja mu się przyda...
Nim się spostrzegł, jego towarzyszkę złapał jeden z oprychów. I nim zielonooki zdążył zareagować, ten puścił Nimue, a Nath... Niech wam będzie, złapał ją (skoro już sam MG zaznacza, że ta akcja może się udać). Od razu, bez większych ceremonii, ustawił ją do pionu i puścił, niech se nie myśli... jak niektórzy... Kolejna wypowiedź ze strony "hołoty" mocno nadszarpnęła jego spokój i... cierpliwość? Nie, Nathiar chyba nigdy nie posiadał czegoś takiego. Ale wracając: To on się stara, zgrywa grzecznego sługę... Dwa, trzy gwałtowne kroki, próba złapania gościa za kołnierz. Nie uda się, nie ma szans, aby go złapał? Przeistacza ruch w ręki w wycelowanie w niego palcem, jak sam oprych wcześniej.
- Dobra, widzę, że nie rozumiesz... Chciałem z koleżanką grzecznie i po dobroci, odstawiliśmy teatrzyk. Nie widzisz, tępa świnio, że działamy konspiracyjnie...? Wyglądam Ci na kogoś, kto robi odwala takie coś dla zabawy? Odpowiem Ci: NIE, widocznie mamy do tego POWÓD. Powód na tyle ważny, aby nie wyjawiać go od tak pierwszej lepszej grupie idiotów... - Puścił go/opuścił rękę? Chyba tak... - Mamy dla niego informację, cenną, cenną jak cholera. Jestem wręcz pewny, że za odpowiednią cenę ją od nas odkupi... Dlatego, bądź tak uprzejmy i wyjaw, gdzie jest, abyśmy mogli z panem Febusem dobić targu... - Wycedził przez zęby. Był wściekły, w sumie nie wiadomo czemu. I serdecznie miał w czterech literach konsekwencje tej akcji.

No cóż Nimue była wyraźnie zdezorientowana, ale wyraźnie nie dało się czegoś zrobić cichaczem, kiedy będzie musiało się współpracować z idiotami - nie chodzi tu o Natha. Wyśmiali Nimcie, aż jej żyłka zaczęła drgać. Nieładnie tak wyśmiewać ognistowłosą kobietkę, oj nie. Jeszcze dziewczyna się powstrzymywała. Jeszcze... Pewnie niedużo brakuje by Nimuś zaczęła się bić.. Po chwili, ciah!~ Ktoś chwycił Nimue za nadgarstek. Drżała, czyżby przeleciał ją strach? Możliwe. W końcu słaba jest w walce wręcz, woli raczej dystans. Po chwili mówił do niej, a ta się skrzywiła bardziej niż jakby jadła cytrynkę. A kiedy się oblizał.. A fee!~
Aż kobietka straciła równowagę i Nath ją musiał złapać. Kolejny fail jej życia. Ktoś jej musiał pomagać. Wymruczała coś niezadowolona pod nosem i odsunęła się na tyle ile mogła od hołoty. Z pierwszych słów chłopaka była dumna, a z kolejnych już niekoniecznie.
- Nathiar! - zawołała z początku.. Powiedziałaby coś tym głąbom, ale musiała siedzieć cicho. Konspiracja w końcu, a tak to cały ich misterny plan może leźć w gruzach. Ale niah.. Jakby coś się Nathiarowi stało to .. Nie tutaj.. Tak mało miejsca, a wrogowie tak blisko.. I co tu poradzić? Na razie dziewczynka mocno zacisnęła zęby, a kto wie? Może posłuchają Natha. Wątpiła w to, ale kto tam wie. Jeżeli jednak będą chcieli bójki to im ją dziewczynka zapewni ! Dlatego Nimuś przyzwie wtedy swój łuk i dwie normalne strzały.. Zobaczy się, co będzie potem.. Bo jak coś zrobią chłopakowi to Ruda nie ręczy za siebie.

MG

Nimuś nie musiała obijać swoich cudnych czterech liter, natomiast Nath zachował się jak na ochroniarza przystało, łapiąc swoją chlebodawczynię. Powinszować, przykrywka wciąż działała. Tymczasem pan ochroniarz chwycił szczurkowatego knypka za kołnierz, ten jednak szarpnięciem się wyrwał i splunął na ziemię, z krzywą miną słuchając słów chłopaka.
- Ha, tutaj każdy ma cenna informację! - prychnął, wykonując gest w stronę swoich towarzyszy. Ci tylko pokiwali głowami i... wszyscy zaczęli się oddalać od miejsca niefortunnego spotkania, zostawiając parkę NN na lodzie. Oraz w całkowitej ciszy, ponieważ wszyscy zainteresowani przystawali i przysłuchiwali się wymianie zdań. Jednak kiedy spojrzeli, że rozrywka się skończyła, pospiesznie, jakby speszeni, powrócili do poprzednich zadań. Po chwili do Nimue podbiegł umorusany na czarno chłopiec w podartej koszulce i przykrótkich spodenkach oraz z wysłużonymi butami na stopach, ciągnąc ja za skrawek koszuli.
- Psze pani, ja wiem, gdzie jest Febus, ja wiem... - zwrócił się do niej nieśmiało, patrząc błagalnie. Wyglądał na nie więcej niż dziesięć lat.

Nimue spoglądała na odchodzącą zgrają chłodnym, ostrym wzrokiem. Nie polubiła ich i to każdy mógł zauważyć na pierwszy rzut oka.
- Śmiecie - mruknęła pod nosem i usiadła na ziemi. Właściwie to co teraz mogła zrobić. Ludzie patrzyli się na nią i na jej towarzysza. Po chwili wszyscy sobie poszli, a Nimu odetchnęła z ulgą. Chciała coś powiedzieć, ale wolała milczeć. Wszyscy, co przechodzili jakoś ją zniechęcili.. Dopiero po chwili się uspokoiła, widząc, że większość ma ją w głębokim poważaniu.. Dobrze, nawet bardzo dobrze dla kobietki. Po chwili przybiegł do Nimue jakiś chłopczyk !~ Zlustrowała go wzrokiem. Jakoś tak żal się zrobiło Rudej chłopczyka. Właściwie, co on takiego zrobił? Był brudny, usmarowany na czarno, a ona miała szczęśliwe dzieciństwo z braciszkiem i siostrzyczką.
- A czy mógłbyś nas doprowadzić do Febusa? Musimy pilnie się z nim skontaktować i poza tym nie mów do mnie pani jestem Nimue, a ty malcu? Poza tym.. Chcesz coś za to? - spytała się z uśmiechem. Ufała chłopczykowi bardziej niż tym staruchom. Może będzie milszy? Chociaż już w to wątpiła świat jest okrutny, chociaż zawsze można założyć różowe okulary.

Nie to nie. Banda zakichanych idiotów, nic dziwnego, że Nathiar był w podłym nastroju. Wyraz twarzy a la "mam cię dość" zamienił się w "chcę cię zamordować tępym narzędziem". I całe szczęście, że goście sobie poszli, bo... mogło być nieprzyjemnie i tu stan Natha też mam na myśli. Ogólnie, zastała jakaś dziwna cisza, a ludzie... Szatyn miał ochotę na nich warknąć "Co się gapicie?' Nie macie nic ciekawego do roboty?!", lecz tłum, jakby czytając w jego myślach, grzecznie postanowił udawać, że nic się nie stało. Hmph i dobrze. Wymownie się otrzepał z wszechobecnego kurzu i kątem oka zarejestrował dzieciaka, który podbiegł do Nimue. Dobra, jak chcą, to niech się użera... jedno z drugim. Zielonooki natomiast wrócił do obserwacji otoczenia, tym razem z postawą z lekka olewającą.