Dom przy ulicy Osikowej

First topic message reminder :

Gdzieś w gorszej i biedniejszej części Hargeonu, na pewnej ulicy stoi mały, drewniany domek. Jest on dwupiętrowy, do środka prowadzą wyblakłe drzwi, większość okien jest powybijana, ściany zaś dziurawe. Jeszcze do niedawna to miejsce było puste, nikt nie chciał tutaj mieszkać, z powodu klątwy, która rzekomo ciążyła na tym miejscu. Nikt nie pamiętał już o co z nią chodziło, jednak wszyscy byli pewni co do jednego - nie można tam mieszkać. Nawet bezdomni unikali tego domu. Teraz dom jest zamieszkały, na parapetach pojawiły się doniczki z kwiatami, okna zostały wymienione, ściany załatane i pomalowane. Osoba, która tam mieszka podobno potrafi wyleczyć Cię ze wszystkiego.

MG:

Minerva spała... Chociaż czy można było nazwać to snem? Cały czas wydawało jej się, że słyszy wszystko co się w koło niej dzieję, po czym po chwili zapadała się w ciemność i zasypiała. I znowu się budziła. Na początku czuła ogromny ból głowy, ramion oraz nóg. Jednak za każdym razem, kiedy się budziła i widziała tylko ciemność, czuła się coraz lepiej. Cały czas towarzyszył jej dziwny zapach... Zioła. Nie wiedziała jednak dokładnie o co chodziło. Nie potrafiła. Jej myśli biegały w różnych kierunkach i ciężko było jej się skupić na czymkolwiek. Tak było przez pierwsze kilka dni, chociaż dla Minervy, która pogrążona była w letargu trwało to wieczność.

Światło słoneczne delikatnie głaskało ją po twarzy. Czuła, że do miejsca w którym się znajdowała dopływało świeżę powietrze. Po chwili otworzyła oczy. Znajdowała się w małym, ale schludnym pokoju. Leżała na drewnianym łóżku przy ścianie, zaś obok niej stała szafka nocna, a na niej stał ogarek po świecy. Wosk z którego była zrobiona był dziwnie zielony. Obok resztki świecy stał jeszcze dzbanek z wodą oraz szklanka. I dopiero wtedy Minerva poczuła, jak bardzo chce jej się pić. Już miała sięgnąć po dzbanek, kiedy zdała sobie sprawę, że jej prawa ręka... jest w gipsie. Najwidoczniej jakoś ją złapała. Ale jak? Nie bardzo potrafiła sobie przypomnieć ostatnie wydarzenia. Pamiętała wszystko jak przez mgłę. Chciała wstać, ale nagle poczuła, że kręci jej się w głowie. I zdała sobie sprawę, że na głowie też ma bandaż. Na przeciwnej stronie ściany znajdowało się spore okno, które w tym momencie było otwarte na oścież, wpuszczając do środka świeże, letnie powietrze. Białe firanki powiewały na wietrzę. Nagle, drzwi otworzyły się i do środka weszła kobieta. A może raczej dziewczyna? Miała długie, czarne włosy, który zaplecione w warkocza sięgały jej prawie kolan, oraz piękne szare oczy... A raczej oko. Bowiem jej lewe oko było w całości czarne. Była ubrana w niebieską sukienkę i była bosa. Uśmiechnęła się do wiedźmy.
-Oh, obudziłaś się. Ale nie wstawaj, jesteś jeszcze w złym stanie.-powiedziała i szybko do niej podeszła, poprawiając poduszkę pod głową rudowłosej. Dopiero teraz wiedźma dostrzegła, że przy drzwiach stoi krzesło, na którym znajduje się cały jej dobytek, jednak nigdzie nie widziała swojej miotły. Na sobie miała zaś biała koszulę nocną... i nic pod spodem.-Jestem Hana.-przedstawiła się dziewczyna.

Latanie na miotle było wygodniejsze. Mniej musiała się martwić o zachowanie równowagi, a tymczasem jeden strzał w jej kierunku i już nie była pewna, czy czasem nie spadnie. Ale nie, Minerva nie była z tych wiedźm, które w takich wypadkach panikują i nie wiedzą, co robić. Nie była z rodzaju tych, które zapominają o tym, kim są w momencie próby. I tak oto Minerva nie miała zamiaru dać się tak łatwo pozbyć. Korzystając z tego, ze wcześniej swoją broń-harpun również skropiła własną krwią ma zamiar użyć na niej również Maleficus Sanguine B wprawiając ją w stan lewitacji. Wiedźma zaś odepchnie się od skrzynki tak, by móc w stanie wskoczyć na harpun jak na miotłę, grotem skierowanym do przodu. O, i teraz powinno być należycie. Nie rezygnuje jednak z lewitacji nad skrzynką - ciska ją w stronę Altera, jakby zasłonić siebie przez wzrokiem i bełtem dziewczyny, a następnie sama mknie do przodu mając zamiar wbić się w nią harpunem. A to wszystko po to by szybko wycastować Hermito Scarlet i pochwycić kuszę. Gorzej, jak utknie na harpunie, a kuszy też nie dostanie... Ale to wtedy najwyżej będzie kombinować.

MG:

Staruch:

Mężczyzna wpadł na własny sposób, jak wyciągnąć miotłę od Wierzby, nie męcząc się przy tym zbytnio. Problem w tym, że rozbijanie przedmiotów wcale nie przynosiło efektu, oprócz coraz głośniejszego śmiechu Claudea, który obserwował cała ta sytuacje z boku, bijąc przy tym leżących oprychów, który próbowali się z nim bić. Najwidoczniej lubił używać tego bicza, bo cały czas nim strzelał po twarzach dresów. W każdym razie akcje Starucha nie doprowadziły do żadnego odzewu ze strony Wierzby, w końcu więc Claude złapał Alfreda za rękę.
-To chyba nie zadziała. Musimy ruszyć za nim.-mruknął i skierował się w stronę domu.

Minerva:

Wiedźma doszła do wniosku, że serfowania na harpunie będzie o wiele łatwiejsze niż utrzymywanie się na skrzyni, tak więc wcieliła swój plan w życie. Przeskoczyła na broń i zaczęła lecieć na niej w stronę swojego alter, ale już po chwili zdała sobie sprawę, że lepiej byłoby zostać na tej skrzyni. Na razie jednak leciała... Wysłała skrzynkę w stronę swojego przeciwnika, co ochroniło ją od kolejnego bełtu, po chwili znalazła się tuż przy chmurze, na którym siedziała Czarna. Minerva zdała sobie sprawę z tego, że to coś w rodzaju platformy, na której zwyczajnie stała jej przeciwniczka, trzymając w ręku kuszę i otrzepując z siebie resztki skrzynki, które rozpadła na niej z hukiem. Minerva użyła Hermito Scarlet, ale to samo zrobił jej klon, zatrzymując pnącze w powietrzu. I nastąpił impas, chociaż Minerva dalej leciała na harpunie w stronę swojego klona.

No masz ci los, żeby groźby i zastraszenia nie działały? Przecież to było kompletnie okrutne zagranie ze strony wierzby, ponieważ ten kazał mu działać osobiście. Nie mając więc szczególnie dużego wyboru, ruszył za Claudem w kierunku domu. Miał nadzieję że drzwi będą otwarte i z łatwością dostaną się do środka, bo jak nie to słabo. W środku uważa, by przypadkiem nic mu krzywdy nie zrobiło i próbuje namówić Kurwiszczura by ten ruszył przodem na przeszpiegi, bo niestety bez aktywnego SR, szczur był nieco nieposłuszny. Cały czas też rzecz jasna miał odpaloną Exivę, ewentualnie odpalał na nowo, by zlokalizować swój cel.

W sumie to szybko zczaiła, że serfowanie na harpunie jet średnie, więc na nim usiadła. Tak. To brzmiało jak dobry pomysł. W każdym razie widząc, że nie wyrwie jej tak po prostu kuszy postanowiła lecieć dalej na harpunie chcąc ją przebić. Wolała jednak uniknąć aż takiego zbliżenia z nią wyczuwając jakąś pułapkę. Mogła więc tylko powiedzieć sobie "Yolo" a następnie puścić łańcuszek zaklęć. Pierw przyzwałaby do siebie Bela. Po tym zaś szybkie użycie Sabatu Czarownic A, a następnie chwycenie Bela. Bel to mondry kot. Bel wie, że jeżeli jest stosowany jako żywy pocisk, to żeby zabić dany cel. A Celem generalnie była Alter Minerva. Jak już W nią rzuci Belem - machnie Czarciego Sługę B. A wtedy nie zostanie nic innego jak znowu użyć Hermito Scarlet C, tym razem w trakcie działania Sabatu, i wyrwaniu jej kuszy.Powinna być zajęta no i jej zaklęcie powinno podziałać lepiej, niż jej. Aż zwolni nieco harpun by z tym wszystkim wyrobić. Nie mniej jeśli to dalej będzie mało - próbuje się w nią wbić harpunem i wyrwać dalej kuszę w międzyczasie będąc gotową na jakieś zejście z toru lotu nie chcąc oberwać jakimś fajerbolem czy czymś innym, chociaż obecnie to jej Bel nawet za żywą tarczę chyba robił.

MG:

Minerva:

Dziewczyna miała plan. Dobry plan. Przyzwała Bela, rzuciła nim w przeciwnika, zmieniła go w potwora... użyła pnączy, aby złapać za kuszę. I wszystko jej wyszło. W momencie w którym dotknęła dłonią broni, momentalnie się obudziła. Czuła się lepiej... o wiele lepiej. W dodatku było jej lżej na duszy. Zdała sobie sprawę z tego, że jej włosy również odrosły, chociaż teraz były znacznie dłuższe i gęstsze niż przed wypadkiem. Nic jej już nie bolało. W pokoju pojawiła się Hana, trochę zaskoczona obrotem spraw.
-Oh, szybko Ci poszło... Ale najwidoczniej lek podziałał nawet lepiej niż się spodziewałam. Możesz już mnie opuścić. Niedawno był tutaj twój kolega i poszedł szukać twojej miotły. Jak się pośpieszysz, to jeszcze go dogonisz.-wyjaśniła, gładząc Minerve po włosach. Wiedźma mogła się ubrać i opuścić dom.

Staruch:

Zaczęli zbliżać się w kierunku domu, nagle jednak rozległ się huk, otworzyło się okno, zaś przez nie wyrzucona została Vilaca. Wylądowała pod nogami Starucha. Była skuta łańcuchami i najwidoczniej nie podobało jej się to, bo co chwile wierzgała się, próbując wyrwać się z więzów. Claude był tak zdziwiony, że nie wiedział co powiedzieć... Najwidoczniej Wierzba przeraził się Starucha i nie chciał z nim zadzierać. W każdym razie mogli wracać. Chyba.

Nagrody:
Minerva:
Alba/Null/Nigrum [PWM]- Na początku danej misji/eventu/walki, Minerva musi wybrać jeden z trzech "trybów". Pierwszy z nich "Alba", ogranicza działanie zaklęć ognia o pół rangi, jednak zwiększa siłę zaklęć Witchcrafta o tą samą wartość. Drugi, "Nigrum", zwiększa siłę zaklęć ognia o pół rangi, jednak zmniejsza siłę zaklęć magii wiedźm o tą samą wartość. Trzeci "Null" nie zmienia nic. W przypadku wybrania Nigrum, postać Minervy emanuje mroczną aurą, zaś sama jest bardziej skłonna do złych czynów. Alba ogranicza podszepty "złej" strony Minervy. Nie kumuluje się z działaniem SR.

+ Cinis [D] - Przez najbliższe trzy tury każdy maga sprawia, że z jego ciała unoszą się niewielkie drobiny pyłu, ledwie widzialnego gołym okiem. Pył ten bardzo łatwo osadza się na ciele i ubraniu przeciwników (oddalonych o maksymalnie 0,5m od maga). Po upływie trzech postów pył ten automatycznie się zapala i płonie przez następną turę. Obrażenia zależą od ilości pyłu, jednak nie przekroczą D+.

Staruch:
De-terminarz - Przedmiot wygląda jak zwykły notatnik, oprawiony w skórę. Na górze posiada jednak okienko, z którego co jakiś czas wyskakuje małym chochlik, który jest mózgiem urządzenia. Stworek  potrafi zapamiętać różne informacje, spotkania, nagrywać rozmowy, notatki itp. Przedmiot często sam z siebie się gubi, po czym odnajduje się w najmniej spodziewanych momentach, krzycząc która jest aktualnie godzina, oraz jakie spotkania masz zaplanowane za tydzień. Głos Chochlika jest dość irytujący.
+ Broda Wikinga [D] - kiedy Staruch aktywuje zaklęcie, wyrasta mu długa i gęsta broda o losowym kolorze, która zapewnia mu + 0,5 lvl do retoryki na czas trwania zaklęcia. Broda działa przez 2 posty, po czym momentalnie wypada.