Osada przy Zimnej Śmierci

Gdy poprosili ją o pomoc nie widziała wielu możliwości. Mogła dalej siedzieć w Hosence, z dala od innych, a może wyruszyć na pustkowia... z dala od innych. I troszkę zarobić, a nie siedzieć w gildii niczym pasożyt, licząc, że cokolwiek się zmieni. Bo nie zmieniało. Przynajmniej nie na lepsze. Z każdym dniem obecność Drakula coraz bardziej jej ciążyła, zostawało coraz mniej miejsca dla niej samej, niemalże się dusiła i nie znała sposobu, który mógłby jej pomóc. Więc może chociaż na północy nie będzie miała takich problemów, nie będzie musiała obawiać się o innych... Poprawiła szalik, szczelniej zakrywając twarz przed zimnem.
Duril prowadził ją do wioski przy Zimnej Śmierci. Drakul dobitnie stwierdził, że nazwa idealnie do niej pasuje, a ona z coraz większa upartością parła naprzód, pokonując kolejne zaspy śniegu. Hymme siedział na jej ramieniu, wtulony w futerko kaptura. Lusye odgarnęła włosy z twarzy i po raz pierwszy przelotnie spojrzała na przewodnika. Od jakiegoś czasu wolała unikać spoglądania na ludzi.
- Co tak właściwie się dzieje w wiosce? Mówiliście o anomaliach w magii... - zapytała na tyle głośno, by mężczyzna ja usłyszał, ale nie podnosiła głosu. I w zasadzie było to tylko to jedno pytanie. Na inne przyjdzie pora...

Nie mogli korzystać z magii od tygodnia. To nie był problem w chwili obecnej, jednak na dłuższą metę było to bardzo, bardzo niebezpieczne. Zwłaszcza, że używali magii do tak wielu rzeczy. Ona nie miałaby takiego problemu. Och, od ilu dni i nocy marzyła, by zabrali jej możliwość słyszenia! By ktoś wymazał istnienie Drakula i innych duchów. Faktem, brakowałoby jej Hymme, ale... Westchnęła ciężko, wypatrując wioski. To było ponad jej siły. Po wyjaśnieniach Durila przynajmniej wiedziała, jakie jest jej obecne zadanie. Jeśli jego dziadek powie jej, co się wydarzyło, oni będą mogli jakoś temu zaradzić. Chyba.
- Postaram się wam pomóc - zapewniła, wciąż tym samym tonem, jednak widać było, że coś ją trapi i nie były to problemy wioski. Gdy tylko przekroczyli granicę osady poczuła się bardzo dziwnie. Nie znała tego uczucia i wprawiało ją w większy niepokój niż obecność Drakula. Dlatego też po wysłuchaniu polecenia przewodnika, Lusye odwróciła się i wyszła z wioski, oddalając się od niej na kilka kroków, jakby chcąc sprawdzić, czy uczucie się zmieni... a następnie powtórzy, gdy przekroczy granicę ponownie. Po tym małym teście zmierzyła prosto do chaty, której wskazał jej Duril. Zapukała i poczekała na zaproszenie do środka.

Niejako zmartwiła ją sytuacja, która właśnie się zdarzyła. Wraz z wejściem do wioski coś się stało, wraz z wyjściem nie zmieniło nic. Tak więc sprawa mogła być poważniejsza, niż początkowo zakładała. Hymme nie skomentował tego dziwnego zajścia i pozostawał niezwykle cicho, jednak mimo to postanowiła zapytać.
Hymme, wiesz może, co się właśnie stało?
Nie ulegało wątpliwości, że on może wiedzieć zdecydowanie więcej na ten temat niż ona, wielu rzeczy przecież nie widziała. Tymczasem pozostawała jej konfrontacja z Cerym. Na wstępie skłoniła się z szacunkiem i szczelnie zamknęła drzwi za sobą, po czym usiadła przed starszym, rozpinając płaszcz dla wygody. Unikała spoglądania wyżej, jak pierś mężczyzny.
- Miło pana poznać, nazywam się Lusye. Lusye Aoyoshi - przedstawiła się grzecznie. I zdziwiła się. Zwykle w takich momentach Drakul wtrącał swoje trzy grosze. Cisza mile ją zdziwiła, więc kontynuowała. - Macie problem w wiosce, dlatego posłano po kogoś z zewnątrz - usprawiedliwiła swoją obecność w wiosce, choć wyglądało na to, że nie ma takie potrzeby. Wszak oni po nią posłali, oni ja tu przyprowadzili, wiedzieli, że ktoś przyjdzie. Odetchnęła lekko i delikatnie uśmiechnęła. - Na razie nic nie potrzebuję, dziękuję. - Kiedy to ostatni raz się uśmiechała? Nie pamiętała. - Jeśli mogę wiedzieć, dlaczego poczułam stratę przekraczając granicę wioski? - First things first. Nurtowało ją to nieco. Jeżeli padła ofiarą tego samego wydarzenia, co mieszkańcy wioski zapowiadała się ciekawa misja.

Brak odpowiedzi od towarzysza nieco ją zaniepokoił. Nie pokłócili się ostatnio, więc nie było powodu, by ją ignorował. Powód musiał leżeć gdzie indziej. Gdy staruszek powtórzył jej imię, skłoniła się ponownie. Pokiwała głową, bo Cery słusznie przypuszczał, że Daril powiedział jej troszkę na temat tego, co się dzieje w wiosce. A później zapadła cisza, przerywana jedynie trzaskaniem ognia. Nie przeszkadzało jej to, było na swój sposób kojące. Zamknęła oczy, niemalże rozkoszując się ciszą. Drakul wciąż tam był, nie mogła go jedynie usłyszeć. Tyle jednak wystarczyło, by poczuła się bezpiecznie i uczucie ulgi niemalże ją przytłoczyło. Ciszę przerwały słowa staruszka, które uważała za nie mniej ważne jak błoga cisza w głowie.
Wniosek był prosty. Tymczasowo nie miała magii i wyglądało na to, że demony musiały pójść spać, by znowu mogła działać. Westchnęła cichutko. Nie będzie to łatwe...
- Dlaczego demony się obudziły? I jak można je uśpić? - spytała, nie podnosząc głosu. To było tak nierealne... Miała im pomóc, a po prawdzie została wyratowana. Wciąż upierdliwy wampir siedział w jej głowie, wciąż miała umowę z Hymme... A jednak czuła się o dwie tony lżejsza i nie czuła wielkiej straty.

No to klops. Nie wiadomo czemu demony się obudziły, nie wiadomo też jak z nimi walczyć. Metody wymagające walki chwilowo odpadały, bo dziewczę potrafiło walczyć, owszem, jednak potrzebowało do tego magii, którą jej odebrano. Koło się zamykało. Musiał być na to inny sposób. Miała tylko nadzieję, że nie będzie to wymagało bezpośredniej rozmowy.
- Nie jestem wojownikiem ani mędrcem. Znam się tylko trochę na duchach i demonach... Postaram się wam pomóc, jeśli będę mogła - powiedziała czarnowłosa po chwili namysłu. Skoro już tu jest i pozwolono jaj na chwilę odpoczynku, musiała im jakoś pomóc... albo mieszkańcom wioski, albo demonom. Nie była jeszcze pewna, które z tych dwóch. Może uda się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu? - Dlaczego wioska została przeklęta? I... kto ją przeklął? - zapytała, przenosząc spojrzenie na kota i uśmiechając się lekko. Ostrożnie wyciągnęła dłoń, by go podrapać za uchem.

Wieczne swary wydawały się być czymś, w czym Lusye mogłaby być dobra. Mogła, gdyby nie odebrali jej magii. Teraz była jedynie drobną dziewczyną, która o przetrwaniu w trudnych warunkach północy wiedziała tyle, ile miś polarny o lesie liściastym. Z pewnością też w wiosce było wielu doświadczonych wojowników, mędrców i magów. Tylko spór był rodzinny... Uśmiechnęła się do kota. Na niego patrzyła bez problemu.
- Skoro wiecie aż tyle, dlaczego sami nie spróbujecie pokonać demonów? - zapytała spokojnie, nie wyrzucając nic starszemu wioski. W gruncie rzeczy było to logiczne pytanie. Po co potrzeba, by inni, wielcy, zajmowali się tą sprawą? Odetchnęła. Czy wypada o to pytać? - Gdzie pochowaliście Ferresa? I czym charakteryzuje się lód? Wątpię, by był to tylko kolor. - Pytania się mnożyły, jednak ona nie wymagała, po prostu pytała grzecznym, cichym tonem, jakby nie chcąc zbudzić śpiących duchów broniących tego miejsca.

// Zawsze do usług. Ja wiem, że ten pomysł jest iście genialny. Misja w jeden dzień xD

Aoyoshi wysłuchała tego, co mówił Cery z uwagą i wciąż nie była pewna, jak do tego podejść. Bez magii rozmowa z nimi byłaby trudna, pójście samemu mogłoby równać się śmierci. Cóż ona jedna mogła zrobić? Z drugiej strony istnienie Ferrensa zdawało się nakręcać całą historię już od wieków.
- Jeszcze tylko dwa pytania i pójdę porozmawiać z demonami - stwierdziła spokojnie, jakby była to najnormalniejsza rzecz na świecie. Zwykle była. Teraz stanowiła całkiem spory kłopot. - Dlaczego nie powiesz o tym wszystkim wioskowym? Duril mówił, że nie chcesz powiedzieć im wszystkiego - zapytała. Złapała się na tym, że brzmi niczym niezainteresowana sprawą osoba, wciąż z tym grzecznym, nienachalnym tonem. Nie potrafiła jednak inaczej i jej zmęczony umysł ograniczał się do jak najmniejszego wysiłku. Zwłaszcza, że dopiero teraz odpoczywał. Po wysłuchaniu odpowiedzi, skłoniła głowę ponownie i wstała, poprawiając ubranie. - I ostatnie... od czego zaczęły się obecne problemy? - Było to ważne. Chociaż może nikt nie zauważył specyficznego problemu. Wtedy faktycznie musiałaby iść najpierw porozmawiać z demonami.