Speluna "Otchłań"

Otoczony złą sławą bar, znajdujący się głęboko w Hargeońskich slumsach. Chociaż większość osób boi się nawet pomyśleć, o pójściu do tego miejsca, jest to najlepsza tego typu placówka w całych slumsach. Serwują tam bardzo dobre piwo, oraz najwyższej jakości usługi towarzyskie. Z tego powodu jest to ulubione miejsce ważnych osobistości. Sam budynek nie wygląda jakoś specjalnie - jest to rozpadająca się chata, z małym szyldem nad wejściem. Jednak pozory mylą - w środku jest ładnie urządzona i w dobrym stanie. W dodatku jest o wiele więcej miejsca niż się wydaje.

MG:

Osoba, z która mieliście się spotkać miała czekać na was w zaułku koło speluny. Noc była bez chmurna, dlatego gwiazdy i księżyc w pełni jasno oświetlały ponure ulice slumsów. Takie wieczory nie sprzyjały złym zamiarom... Złodzieje i mordercy woleli bowiem działać w ciemnościach, teraz jednak nawet noc nie zapewniała im ukrycia. Dlatego po drodze do umówionego miejsca nie spotkaliście wiele osób, zaledwie kilku niezadowolonych z życia mężczyzn, oraz kobietę, która próbowała swoimi wdziękami zarobić na życie. Chociaż puste, ulicę nie pozostawał jednak ciche - zewsząd słychać było czyjeś pijackie krzyki, wrzaski bólu, kłótnie, śmiechy i zwykłe rozmowy. Nawet o tak późnej porze jak ta... Slumsy nigdy nie spały. Pomimo tego, że szyld Otchłani był mały, widzieliście go już z oddali, ze środka dochodziły do was stłumiona mieszanina dźwięków, oraz coś w rodzaju muzyki. W końcu zatrzymaliście się i dostrzegliście zakapturzone postacie w zaułku. Wydawały się patrzeć na was, po chwili jedna z nich pokazała umówiony znak, zapraszając was, abyście podeszli bliżej.
-Magowie do zadania, tak?-zapytał głos należący zapewne do młodzieńca. Twarz ukrytą miał w cieniu kaptura. Tak samo jak druga postać, która była od niego trochę wyższa i szersza. Ta nie odzywała się, jednak czuliście na sobie jego wzrok.

Chłodne, nocne powietrze drażniło jej skórę. Była piękna, czysta noc, idealna do spacerów lub przysiądnięcia za miastem i po prostu podziwiania gwiazd. Chociaż podczas takich nocy Tyry zapewne wyprawiałby huczne ognisko ze swoją bandą, pijąc i śpiewając do białego rana... Uśmiechnęła się na to wspomnienie, po czym obróciła się tak, by iść tyłem i spojrzała na towarzyszącego jej Cala, nie tracąc uśmiechu. Upewniając się, że chłopiec wciąż idzie, odwróciła się tak, by już widzieć drogę i kierunek oraz nie przewrócić się przez własną nieuwagę. Choć na ulicy nie było wielu ludzi, to ich głośna lub natarczywa maniera napawała dziewczynę lękiem. Trochę martwiło ją to ogłoszenie, nawet jeżeli nie było to zadanie trudne. Okolica też nie była przyjemna, dlatego starała się nie pędzić przed siebie i trzymać się blisko towarzysza.
Bar, do którego się wybierali, był niezbyt zachęcającym miejscem. Już nie pamiętała, kiedy ostatni raz zapuszczała się w podobne okolice, jednak zawsze był z nią Tyry, więc się nie bała. Teraz jednak było inaczej... Drgnęła, gdy dotarli bliżej. Ze środka dobiegały różne odgłosy zakrapianej zabawy. Miała wejść do środka... Nieco zwątpiła we własne możliwości, ale najpierw mieli spotkać się z pracodawcą? Takie miała wrażenie. Z zaułka wychylały się sylwetki dwóch postaci, a jedna z nich dała jej umówiony znak. Po chwili zawahania podeszła i skupiła się na rozmówcy, starając się ignorować drugą, rosłą postać.
Pokiwała głową w odpowiedzi na pytanie, mając nadzieję, że Cal choć trochę rozwinie konwersację. Nawet jeżeli dookoła było dość jasno ze względu na księżyc w pełni, była przekonana, że czytanie z notesu nie jest najlepszym sposobem na komunikację.

Więzi - niejednokrotnie to one napędzały ludzi. Być może to właśnie z ich powodu nastolatek wybrał się na misje, która zdawała się wiązać z jego dawną rodziną. Możliwe, że to przez to głupie powiązanie chciał przekonać się o tym, co miało miejsce w siedlisku, czy też o tym, co spotkało znane mu osoby. Nie oznaczało to jednak, że pomiędzy nim, a dawnymi sojusznikami pozostały jakieś głębsze odczucia. Te już dawno zostały oderwane i zastąpione przez kogoś takiego, kto wyraził zainteresowanie jego osobą i postanowił się nim zająć. Kogoś, kto zdawał się stanowić więcej, aniżeli ktokolwiek dotychczas, a ów personą stała się właśnie Yuna. Co prawda, sama misja miała przebiegać w towarzystwie radnej, czy też potencjalnego źródła wiedzy i jednego z licznych środków w osiągnięciu celu kobiety, jednak aktualnie to schodziło na dalszy plan. Dopiero po spotkaniu z radną przeistoczył nieco swoją formę, zmieniając barwę zarówno swoich oczów i włosów na znacznie ciemniejsze i chłodniejsze kolory. W odróżnieniu od innych warunków, w jakim przyszło im się kiedyś tam znaleźć, tutaj nie musiał przejmować się mrokiem w tak wielkim stopniu. Księżyc oświetlał jakoś nocne uliczki, a sam nastolatek przy pomocy swoich podstaw magii mógł oświetlić najbliższe otoczenie pobłyskującym, żółtym kryształkiem, jeśli zaszłaby taka potrzeba. Póki co mogli się wycofać i ze wszystkiego zrezygnować, jednak nie w tym rzecz. Co prawda, wzdrygnął się, kiedy to zakapturzone postaci wyszły im naprzeciw, jednak nie tyle co ze strachu, co ze zwyczajnej niechęci. - T-Tak, powiedzmy. Elizabeth, p-prawda? - powiedział jedynie w kierunku dwójki ludzi, oszczędzając Sonii komunikacji z obcymi osobnikami, a zarazem pozwalając na to, aby ci zaprowadzili ich w odpowiednie miejsce. Reszta pozostawała w rękach, czy też ustach rozmówców, a oni mogli czekać jedynie na dalsze informacje.

MG:

Zakapturzona postać kiwnęła głową i przez chwile milczała. Chociaż spod kaptura nie widać było jego oczu, wyraźnie czuliście, że uważnie się tam przygląda. Cala przeszedł dreszcz i wzdrygnął się z nieznanego dla niego powodu. Zleceniodawca westchnął. Świetnie. Chłopak i jakaś dziewczynka. Słodka i ładna, ale co im z tego przyjdzie? No ale w tym momencie musiał im zaufać. Byli magami, więc przy odrobinie szczęścia przeżyją.
-Zadanie jest dość proste... Wejdźcie do środka i zweryfikujcie plotki o Elizabeth. Podobno tam pracuje. Chociaż słyszałem już różne wersje... My niestety nie możemy wam towarzyszyć, ale w razie problemów będzie kręcić się w koło speluny.-wyjaśnił krótko, zaś druga postać mruknęła coś mało zrozumiałego. Jednak sprawne uszy Cala i Sonii w to wychwyciły. Było to po prostu tęskne powtórzenie imienia poszukiwanej dziewczyny. Pozostało im tylko wejść do znajdującej się w zasięgu wzroku speluny i zacząć wykonywać zadanie. Wiatr zawiał mocniej, przynosząc ze sobą stek niepokojąco brzydkich zapachów.

Nie posiadał wielu pytań. Same przeczucia mogły wydawać się swego rodzaju przestrogą, jednak nastolatek próbował nie myśleć o powodzie, który krył za tym wzdrygnięciem. Dlatego też wysłuchał ich zleceniodawców do końca, spoglądając ukradkiem na radną.
- Powinniśmy wiedzieć c-coś więcej? - dopytał się jeszcze, zanim to by wyruszyli. W końcu przydałyby się informacje odnośnie samego miejsca, albo ludzi w nim zebranych, czy celu, jaki mieli odnaleźć. Chociaż... jeśli pamięć go nie myliła, to raczej ją znał. Przynajmniej tak, aby rozpoznać ją z widzenia. Jeśli zaś radna nie miała nic więcej do powiedzenia lub zrobienia i udała się do budynku, wtedy też ruszyłby za nią, czy raczej tuż obok niej.

Nie wiedziała, kim jest owa dziewczyna, którą mieli odnaleźć, jednak wierzyła, że na pewno czegoś dowiedzą się na jej temat, gdy wejdą do środka i wypytają stałych bywalców. Pracowała tutaj, więc ktoś musiał dziewczynę kojarzyć. Pytanie Cala było jak najbardziej na miejscu, bo sami pracodawcy też niewiele powiedzieli o Elizabeth, dlatego pokiwała głową, jednak odwróciła głowę by obserwować wejście do szynku. Dopiero po usłyszeniu odpowiedzi od zleceniodawców, ruszyła do drzwi speluny, niespecjalnie wiedząc, czego powinna się spodziewać. Mimo to, nie powinno być większych problemów, pomimo nieprzyjemnej sławy tego miejsca, prawda? W to też wierzyła, dlatego też z uśmiechem weszła do środka i rozejrzała się po wnętrzu, zastanawiając się, od czego powinni z Calem zacząć.

MG:

Na pytanie Cala odpowiedziało milczenie. W końcu jednak jeden z nich mruknął.
-Jest dość niską osobą, ma białe włosy i srebrne oczy.-dodał. Więcej już się nie odezwali, oznaczało to chyba, że była pora zacząć misje. Cal i Sonia udali się do speluny, jednak już wejście okazało się być trudniejszym zadaniem, niż się mogło wydawać. Na ganku czekały na gości dwie osoby. Jednak z nich wyglądał jak typowy dres, który codziennie na śniadanie zjada kilo odżywki białkowej, jednak druga była raczej... niepozorna. Był to mężczyzna w średnim wieku, z burzą czarnych włosów, oraz tygodniowym zarostem. Opierał się o balustradę i patrzył gdzieś w oddali. Przy pasie miał broń. Wydawał się być chudy i raczej nie umięśniony. Widząc nadchodzących gości, odwrócił się i zaczął się wam przyglądać. Dres zagrodził drzwi.
-No no. Nowi goście. Macie mi coś do powiedzenia?-zapytał ten z papierosem, mrużąc brwi i przyglądając się wam z zaciekawieniem.

Nerwowe przełknięcie śliny. Tyle wystarczyło tym razem, aby nastolatek względnie się uspokoił. Ciche westchnienie, by chwilę później przyjrzeć się palaczowi. Granatowe oczy uważnie lustrowały posturę mężczyzny, nie zapominając przy tym o jego towarzyszu. Nie wiadomo w końcu, czego spodziewać się po przeszkodzie - zwłaszcza tej w dresie.
- Coś do powiedzenia? - powtórzył jedynie za mężczyzną, spoglądając na Sonie i jej reakcję. Jeśli ta miała zamiar coś dodać lub jakoś wtrącić się w jego wypowiedzi, to najpewniej teraz miała idealną ku temu okazje. Sam 'ciemnowłosy' nie do końca był pewien, co takiego od nich oczekują, zwłaszcza że nie posiadali raczej żadnego hasła. Z tego też powodu, pozostałoby tylko jedno, proste stwierdzenie: - M-My do Otchłani.

Mając wygląd dziewczyny, której szukali, powinno być im nieco łatwiej rozeznać się w tłumie gości przybytku. Pokiwała jeszcze raz głową. Po prostu musieli wejść do środka i poszukać odpowiedniej osoby lub zapytać się, czy ktoś ostatnimi czasy ją widział w okolicy. Niestety zanim w ogóle weszli do środka na ich drodze stanęli, jak się zdawało, ochroniarze.
Dres był dresem i zapewne służył tylko po to, by wyrzucać ze speluny co bardziej agresywnych gości lub też wyrzucać na zbity pysk awanturników w kolejce. Jednakże patrząc na siebie i Cala wątpiła, by sprawili jakikolwiek problem. Drugi mężczyzna był chyba mózgiem dresa, dlatego działali w parze. Gdy ich zatrzymał z pytaniem, przekrzywiła lekko głowę, a Cal zajął się wyjaśnianiem ich sytuacji, na co ona pokiwała głową. Nie wiedziała, co mogłaby dodać do słów chłopaka. Jej umiejętności interpersonalne były raczej ograniczone, więc jedynie uśmiechnęła się lekko do dwójki ochroniarzy.

MG:

Widząc reakcje Cala, mężczyzna prychnął cicho i tylko kiwnął głową na dresa, ten zaś po prostu zszedł z drogi, pozwalając wam wejść. Dziwna sytuacja, ale pewnie mieli swoje powody, aby o to pytać. Czyżby na kogoś czekali? W każdym razie dwójka magów mogła wejść i kontynuować poszukiwania. Za drzwiami znajdował się zupełni inny świat. Dym papierosowy od razu uderzył was w twarz, gdyż było go tak dużo, że ciężko było oddychać. Szczególnie we znaki wdał się Calowi, który miał bardziej wyczulony zmysł węchu od Sonii. Panował tu taki hałas, że ciężko było wyłapać pojedynczą rozmowę. Dodatkowo ktoś wpadł na to, żeby wpuścić tutaj grupkę muzykantów, którzy "umilali" gościom czas brzdękając na instrumentach. Wnętrze Speluny nie wiele różniło się od zwykłych barów, jakich pełno w Fiorę. Z tym, ze goście sporo się różnili. Widać było, że większość bywalców to zatwardziali gangsterzy, czy też wyrzutki społeczeństwa. Większość miała ze sobą broń, nie którzy wyposażeni byli we własnego bodyguarda. Po sali kręciły się dziewczyny w skąpych strojach, wyraźnie poszukując klientów. Jedna z nich uśmiechnęła się do Cala i zaczęła iść w jego kierunku. No dobra, dostali się do środka, ale co teraz?

Stres stopniowo zdawał się narastać w ciemnowłosym nastolatku, który usilnie starał się to jakoś zamaskować. Przełknął nawet nerwowo ślinę, czekając na werdykt ze strony dwójki bodyguardów. Wszystko po to, aby ostatecznie dostali się do środka, co nie obyło się bez odetchnięcia z ulgą. Co prawda, nie osiągnęli większego sukcesu, jednak białowłosy mógł być chociaż spokojny wewnątrz budynku. W miejscach jak to istniało wiele legend i porzekadeł, jak chociażby ta o Gerwazym Gołowąsie, który w przeddzień wyprawy za pirackim skarbem został zabity w mrocznym zaułku i po dziś dzień nawiedza marynarzy szukając swojego oprawcy oraz zagubionej mapy skarbów. Spotkanie takiego z pewnością mogłoby się źle skończyć, zwłaszcza dla serca nastolatka, które mogłoby ze stresu nie wyrobić, bo tyle ile osób, tyle też wersji tego, co ów upiór robił ze swoimi ofiarami. Wszelkie myśli przerwał mu jednak kaszel, który to wywołał nadmiar dymu tytoniowego w otoczeniu. Odkaszlnął ze trzy razy, aby chwilę później rozejrzeć się po otoczeniu, czy nie widział znanej mu twarzy.
- ...lepiej się nie rozdzielajmy... - rzuciłby jedynie cicho do Sonii, jakby obawiając się tego, że mógłby się łatwo zapodziać w tym tłumie lub radna z pewnym wokalnym problemem mogłaby sobie nie poradzić. Nie zmieniało też faktu, że jeśli ktoś podszedłby do nich, sam nie miałby wiele do powiedzenia. Co najwyżej mógłby stwierdzić, że szukają Elisabeth, ale to raczej podchodząca osoba miałaby pierwszeństwo w głosie.

MG:

Świat zawirował, łącząc ze sobą wszystkie barwy w jedną wielką rozmazaną plamę w koło obu magów. Zemdleli. Cal i Sonia nie wiele pamiętali z tego dnia. Obudzili się we własnych łóżkach, z dziurawą pamięcią oraz lekkim bólem głowy. Może po prostu ostro zapili i stąd te efekty uboczne? Nie wiedzieli. Ale może kiedyś jeszcze przyjdzie im sobie przypomnieć o tym dniu? Możliwe. Ale nie teraz. Nie dzisiaj.

Nagrody:
Wszyscy + 5 PD, 5.000