Stepy Kharu

First topic message reminder :

Rozległe tereny stepowe, ciągnące się przez dużą część zachodniego Pergrande. Wielu ludzi zamieszkujących te tereny, tworzy jedynie niewielkie osady lub prowadzi koczowniczy tryb życia, poruszając się całymi taborami rodzin wraz ze zwierzyną hodowlaną, zawsze w poszukiwaniu lepszych warunków. Wielkich miast tu nie wiele. Często można spotkać tu konnice Pergrandzką, tym bardziej że to na stepach Kharu znajduje się najwięcej stajni z Pergrandzkimi kucami.
~~

MG

Gorąco i sucho. Tak przedstawiały się stepy Kharu. Lecz nawet w nocy nie panowały tutaj przymrozki. Minęło już kilkanaście dni od czasu opuszczenia Lon Lao Lei. Odciski na nogach podróżników, zdążyły wyhodować już sobie swoje własne odciski. Samael z niesmakiem patrzył na pękającą skórę, która nie tak dawno wystawiona na mroźne temperatury, teraz bombardowana była tymi wysokimi. Na dodatek tam UV odbite od śniegu, tu normale UV i takim oto sposobem, Samael nabawił się opalenizny. Całkiem nieznośnej opalenizny. Spękane usta a i włosy w nieładzie. Tak prezentowała się Samaelowi podróż w spartańskich warunkach przez Pergrande. Byli na stepach cztery dni i jak dotąd nie spotkali żywej duszy. Tylko czasami jakiś sęp przeleciał, sprawdzając czy podróżni wciąż dychają. Problemy były jednak dwa, takie główne. Kończyła się woda i niespecjalnie wiedzieli gdzie iść, poza faktem że na wschód.

Białowłosemu nie udało się za pierwszym razem odgadnąć poprawnej trzeciej litery wyrazu, który mógł im może dać możliwość przejścia dalej, ale nie przejął się tym zbytnio. Byłby na pewno zdziwiony, gdyby ta sztuka mu się udała za pierwszy podejściem, tak więc był gotowy do zgadnięcia kolejnych liter metodą prób i błędów. Może i była ona czasochłonna, jednak w głowie czarodzieja na chwilę obecną pojawił się tylko i wyłącznie taki pomysł. Jak się jednak szybko okazało, przynajmniej przy tej zagadce nie będzie musiał korzystać z tej metody, gdyż pewien niepozorny osobnik zrobić coś co otworzyło przejście dalej. Kasztan, bo właśnie to on trafił odpowiednią kombinacje liter, był tym który tego dokonał i właśnie to spowodowało niemałe i zapewne widoczne na jego twarzy.
- Wiesz, chyba wręcz przeciwnie. Wiedziałeś czy strzelałeś ? - odpowiedział podwładnemu jego "młodszego brata" po czym najpierw postanowił przyjrzeć się nieco lepiej co tam widzi piętro niżej. Niby wszystko widocznie dobrze zrobili, jednak na wszelki wypadek Sam postanowił upewnić się, czy wszystko tam na dole wygląda przynajmniej porządnie. Postanawia też użyć Wyczucie, tak dla pewności, po czym jeśli nie dostrzeże nic niepokojącego oraz nic nie wyczuje, wtedy postanawia dostać się jego pierwszy z tej grupy do następnego pomieszczenia. Zamierza to zrobić inaczej niż to miało miejsce w przypadku dostania się do ucha tego olbrzyma, tak więc postanawia zsunąć się w dół i dopiero gry będzie wyprostowany wisiał, zamierza puścić się krawędzi. To wszystko po to, aby lot niżej trwał najkrócej jaki sama odległość do posadzki była taka, aby nie zrobić sobie większej krzywdy.
- Może spróbujesz raz jeszcze - powie Wróżek do pozostałych, gdy już wszyscy znajdą się w tym następnym pomieszczeniu.

W normalnych okolicznościach, to Gonzales byłby zachwycony, że Kasztanowi udało się rozwiązać zagadkę i zrobić przejście dalej. I oczywiście był dumny ze swego podwładnego. Tyle, że od kiedy jakaś czarna substancja zaczęła krążyć w żyłach chłopca, to coś się w nim zmieniło. Nie dość, że jego przydupas zebrał wszelkie zaszczyty, to jeszcze wyszedł lepiej w oczach Samaela! Chłopaczek tak oto poczuł się tak trochę dziwnie podirytowany, ale wolał tego nie ukazywać.
- Świetnie Kasztanie postąpiłeś! - zakrzyknął, uśmiechając się od ucha do ucha. - Zapewne o to nam właśnie chodziło! Ruszajmy zatem dalej.
Gonzales wziął głęboki oddech, oraz odpalił Flash Fly C, żeby sprawnie i bezpiecznie wylądować, a także rozejrzeć się po pomieszczeniu. Od razu rzucił mu się w oczy smok! Ale... To raczej nie był smok...
- To jest ten... No... Wyrwanian... Albo nie... Wyrwern? Wywerna! Właśnie! - zakrzyknął od razu, wykazując się swoją znajomością smoków. Pamiętał, bo niegdyś, za czasów dawniejszego dzieciństwa, kiedy to grał sobie w piłkę z paroma Sebami, to przechwalał się jak to przepłoszył smoki z podwórka. Jakiś zazdrosny Adi wytłumaczył mu wtedy, że to nie były smoki, tylko wiwerny, bo te zamiast przednich kończyn mają skrzydła. W rzeczywistości to były jednak gołębie... Ale mniejsza o to...
Gonzales bardzo chciał rozwiązać tę zagadkę, by nadrobić swoje zaległości. Nie mógł przecież przegrać z własnym przydupasem w zgadywanie! Jeszcze by musiał go awansować w hierarchii i młody Kasztan jeszcze stałby się za bardzo wyniosły. Gonzales musiał okazać swój majestat.
- Zaczekaj Kasztanie. Zaraz obaczysz jak wielka jest mądrość twego Władcy! - oznajmił dumnie Gonzales i natychmiast zaczął skakać po literkach, by ułożyć słowo "Wiwerna", a gdyby nie weszło "i" to spróbowałby z "y", bo zbytnio nie pamiętał jak się to pisało...
I jeśli tylko udałoby mu się załapać o co ze wszystkim chodziło, to mogliby przejść do innego pomieszczenia i zgarnąłby chłopiec wielką chwałę. Ale jak wiadomo zawsze mogło pójść nie tak... Tak też czasem bywa i się zdarza. Cóż mógł biedny Gonzales począć w tej sprawie? Gotów na wszystko to raczej być nie mógł...

MG

I tak dzięki pomocy Kasztana, waleczna drużyna znalazła się piętro niżej. Tam zaś dostrzegli przedziwną kreaturę. I choć Samael poprosił o pomoc Kasztana, swą potęgę postanowił pokazać im wszystkim Władca Kasztanów! Tak więc szybko skacząc po literach ułożył słowo "Wiwerna". I zaraz okazało się, że było to słowo poprawne. Coś się przesunęło, coś zgrzytnęło i historia po raz kolejny się powtórzyła. Kolejne piętro które widzieli w dole było takie samo jak dwa poprzednie. A co znajdowało się na dysku? Wizerunek nieopierzonego kurczaka o wyniosłym spojrzeniu, nieporadnie siedzącego na ziemi. Prawie jak nie kurczak, a raczej jakiś człowiek w kurczaka zamieniony. No i cóż, imię tej kreatury, musieli teraz odgadnąć.

Białowłosy po raz kolejny nie był w stanie pomóc w zgadywaniu co to za stwór, pomimo tego, że z wiele różnymi miał już okazję walczyć osobiście. Najwyraźniej jego wiedza o nich oraz o tym jak się one nazywają nie była najwyższego poziomu, chyba najlepiej będzie, że jak wróci do Fiore to poszuka tam jakieś solidnej biblioteki. Takiej w której najwięcej zdobędzie wiedzy, jaka obecnie go interesowała, a takie miejsca najpewniej mają działy zajmujące się niezwykłymi stworzeniami. Równie dobrze mógł to być obecnie pech, że nie trafiła się żadna istota, którą miał okazję widzieć na własne oczy, jednak i tak Sam zamierza po powrocie poszerzyć swoją wiedzę. Czuł się w tej chwili nieco dziwnie, ponieważ obecnie to właśnie dzięki jego "młodszemu bratu" oraz jego podwładnemu udają się coraz dalej w głąb tego olbrzyma. Sam zanim cokolwiek zrobił oraz powiedział, po raz kolejny podczas pobytu w tym miejscu używa PWM Wyczucie. Wolał się upewnić, czy coś gdzieś się chował w małej okolicy lub znajduje się pod nimi, jakoś trudno było mu uwierzyć, że do samego tego całego artefaktu tak będzie. Że będą natrafiali tylko i wyłącznie na zagadki tego typu lub jakieś inne o podobnym poziomie trudności, oczywiście biorąc pod uwagę tutaj całą ich trójkę.
- Skoro natrafiliśmy na kolejną taką łamigłówkę to może zrobimy sobie takie małe zawody? Zobaczy kto rozwiążę najwięcej nich ten otrzyma jaką nagrodę od pozostałych ? Lub postali przez dzień będą wykonywali rozkazy zwycięzcy ? Oczywiście w granicach rozsądku - zapytał się mag błyskawic Gonza oraz Kasztana, chcą ich jak i samego siebie zmotywować do myślenia. Im szybciej znajdą ten cały artefakt znajdujący się w tym kamiennym olbrzymie tym według czarodzieja z Fairy Tail chyba będzie lepiej.

Władca Kasztanów ukazał swą mądrość i ciężko nie stwierdzić, że był z tego powodu ogromnie dumny. Okazał to, kiedy dumnie wypiął pierś, a także dumnie uniósł głowę, prezentując w pełni swój dumny majestat. Następnie wziął swe epickie czarne okulary, przetarł je i schował, a następnie zszedł do kolejnego pomieszczenia.
Pomysł Samaela całkiem się spodobał Gonzalesowi. Takie małe zawody w zgadywanki zawsze dodają trochę emocji. Chłopaczek uśmiechnął się radośnie i natychmiast przytaknął, oraz dodał jeszcze coś od siebie.
- To doprawdy genialny pomysł! - zakrzyknął. Wszakże miał drobne uwagi co do nagrody dla zwycięzcy. Kasztan i tak normalnie musiał wykonywać jego polecenia, a gdyby się okazało, że ten by wygrał... No nie wypadałoby tak, żeby Gonzales, jako prawowity władca, z krwi, kości i kasztana miał wykonywać jego polecenia. - Można zrobić tak, że przegrani składają się na posąg dla zwycięzcy, który później postawimy w widocznym miejscu, jak już podbijemy świat! To znaczy... Zdobędziemy artefakt... - rzekł Gonzales, po czym zabrał się do bardzo intensywnego myślenia,co do tego, jakie stworzenie musieli teraz zgadnąć.
No i tak się zamyślił... Ni to był ptak... Ni człowiek... Ale trochę jednego i drugiego...
- Kasztanie, możemy zgadywać na zmianę. Dam ci szansę, ustąpię i pozwolę ci zacząć - rzekł do swego przydupasa, samemu zastanawiając się nad tym jakie literki ułożyć. Po chwili namysłu postanowił, że będzie do kurołak. Bo skoro połączenie człowieka i wilka jest wilkołakiem, to logiczne, żeby połączeniem człowieka i kury był kurołak. Tak przynajmniej było według mniemania Gonzalesa... Ale wpierw postanowił dać wykazać się Kasztanowi. Może ten będzie miał coś mądrzejszego do zaoferowania i od razu będą mogli przejść dalej?

MG

Oho, zakładzik. Z drugiej strony Kasztan był nieco spłukany, ale jako podwładny mógł chyba liczyć na jakieś wynagrodzenie od swojego władcy prawda?-Niech będzie.-Rzucił więc. Tym bardziej że nie mógł zawieść oczekiwań Gonzalesa. W każdym razie pozostało zgadnąć cóż to za zwierzy.-To proste. Kurwa.-I tak też podleciał do K i nacisnął je. Niestety okazało się ż K nie jest pierwszą literą a więc również, Kura nie jest poprawną odpowiedzią. Tak więc kolej innej osoby.

Białowłosy widział reakcję jego "młodszego brata" na jego propozycje dotyczącą zrobienia sobie małych zawodów, która w sumie go nie zaskoczyła. Spodziewał się takiej odpowiedzi z jego strony jak i wysłuchał je propozycji, co ma otrzymać zwycięzca gdy już będzie po wszystkim. Propozycja Gozno nie była zła czy coś, w sumie to chłopak nie wspomniał z czego ma być ten cały posąg oraz jak duży on ma być. Tak więc nawet w przypadku przegranej Sama to nie będzie zbyt wiele go kosztowało czy coś, nie żeby był on skąpy czy coś, po prostu uważał, że czasami warto przeznaczyć pieniądze na coś bardziej pożytecznego. Równie dobrze widział to co robi Kasztan jak i to, że żadna z wciśniętych przez niego liter nie okazała się być tą pierwszą, chociaż było ich kilka.
- Może ja teraz spróbuje - powiedział mag błyskawic po czym podszedł bliżej liter, po czym postanowił spróbować wcisnąć litery w jakiej kolejności, aby dawały one słowo "BAZYLISZEK". Stwór który był widoczny może nie był taką bestią, o której gdzieś kiedyś Wróżek miał okazję słyszeć, a które według nie istniało inaczej. Postanowił spróbować bo kto wie, może tym razem ten rysunek tworzył inny autor, który postanowił w inny sposób uwiecznić tą istotę. Wróżek oczywiście dokładnie patrzy, czy któraś z liter zaświeci się w właściwy sposób pokazując im także, że jest jedną z właściwych, co pomoże im w dalszych próbach rozwiązania tej zagadki.

Inwencja twórcza Kasztana doprowadziła jego władcę do niemałego śmiechu. Gonzales rzadko potrafił powstrzymać radość słysząc podobne słowa. Zatem złapał się za brzuch i głośno się śmiejąc, zaczął się tarzać po podłodze. I śmiał się tak, dopóki cały nie poczerwieniał, nie zakrztusił się swym śmiechem i zapomniał z czego właściwie się śmiał. Wtedy to powstał, otarł radosną łezkę spod oka i i spojrzał na Samaela. Kiwnął głową z podziwem, mając nadzieję, że Samowi się uda. Jednakże na wszelki wypadek chłopaczek zaczął się zastanawiać nad własnym, kolejnym pomysłem i jeśli stałoby się tak, że "Bazyliszek" Samaela, by nie pasował, to Gonzales spojrzałby na Kasztana, sugerując mu, że jego kolej. Gdyby jednak i Kasztan zawiódł, to chłopaczek spróbowałby wystukać "Chimerę". Bo jak nie wiadomo co czym jest, to zapewne jest chimerą. Albo czymś innym... W ostateczności mogliby też zacząć wciskać wszystkie literki po kolei, aż może kiedyś udałoby im się znaleźć odpowiednią konfigurację. W końcu nic ich tam chyba nie ograniczało. Żadne potworki ich nie atakowały, więc mogli być spokojni. Chyba...

MG

W teorii mieli wieczność, a jak się to miało do praktyki? Ciężko określić. W każdym razie Bazyliszek nie było słowem którego szukali, ani żadna z tych liter nie była tą pierwszą. Identyczna sytuacja nastąpiła gdy Gonzales spróbował wpisać Chimera. Tak więc nieco zawężało to krąg poszukiwań. Następnie Kasztan który miał podobny tryb myślenia do Gonzalesowego, zaczął wduszać litery po kolei aż w końcu zaświeciło się "F". Więc F było pierwszą literą. Następnie spróbował swojego hasła.-Franek?-Niestety gdy wcisnął R, zaświeciło się na czerwono i zgasło. Nie próbowało od nowa, Franek nie było tym hasłem.

Białowłosemu jak i pozostałym w tej drużynie jak  do tej pory nie udał się rozwiązać kolejnej zagadki z serii "Co to za istota ?". Może i jak na razie nie udało im się na szybko zająć się tym, jednak nie oznaczało, że posiedzą w tym pomieszczeniu dłużej, znacznie dłużej niż to miało miejsce w poprzednich pokojach. Na razie mag błyskawic postanowił rozejrzeć się po okolicy, może tutaj będzie w porównaniu do poprzednich przejść jakaś podpowiedź, wskazówka bądź coś innego pomocnego, cokolwiek. W razie nie znalezienia niczego takiego do pomocy, wtedy czarodziej postanawiał przejść się trochę po pomieszczeniu, może z bliska zobaczy coś wartego uwagi. Gdy jednak i tak próba nie powiodła się, wtedy wraca do świecących literek i postanawia spróbować rozwiązać to w standardowy sposób. Znali już co prawda pierwszą literę, co zawsze było pomocne, jednak nie wiedzieli nic po za tym jak i z ilu liter składa się cały wyraz. Sam postanowił spróbować wcisnąć litery w taki sposób, aby spróbować stworzyć w ten sposób nazwy dwóch magicznych stworzeń, o który kiedyś słyszał lub czytał tego teraz nie pamiętał, za to sobie je przypomniał, czyli Feniks i Felliks. W razie niepowodzenia, czeka na propozycje od pozostałej dwójki, a gdyby ich propozycje nie były poprawne lub nic nie zasugerują, wtedy Wróżek postanawia skorzystać z starej metody prób i błędów.

Zaprawdę, trudna to była do rozwiązania zagadka, nad którą Gonzales musiałby się dłużej zastanowić. Nawet mądrość Samaela na niewiele się zdała. I Kasztan też nie wiedział. Zatem Władca Kasztanów nie czuł się aż tak bardzo źle, z myślą, że także miał trudności. Zaczął się zaciekle drapać po czuprynie, zastanawiając się nad stworzeniem. Mieli co prawda całą jedną literę, ale cóż po takiej? Jakież ptaki niby zaliczały się do takich, które swoją nazwę zaczynały od tejże litery? Jedyny, który przyszedł na myśl Gonzalesowi rozbawił go trochę. Chłopaczek zaśmiał się, ale nie powiedział na głos z czego. Raczej tak nie wypadało. Wątpił też, żeby jego rozwiązanie było tym właściwym, dlatego zamiast się kompromitować przed swymi towarzyszami, zaczął intensywnie myśleć o tym co mogłoby być rozwiązaniem.
- Ef... Ef... - zaczął powtarzać, krążąc po pomieszczeniu. - Ef, jak... Jak... Dlaczego po prostu nie rozwalimy tej skały? - zapytał po chwili rozmyślania, w czasie której żaden lepszy pomysł nie przyszedł mu do głowy. Coś jednak powinien wystukać, skoro zdecydował się brać udział w grze. Poskakał zatem po literkach, wpisując "Flaming", czyli zupełnie przypadkowego ptaka, o którym pomyślał i którego nazwa zaczynała się od "F".

MG

Kiedy to Samael badał pomieszczenie, WK spróbował flaminga, niestety literka l nie była drugą literą. A w samym pomieszczeniu również nie było nic ciekawego. Ani nic co naprowadzałoby na rozwiązanie zagadki. Chcąc nie chcąc, Sam musiał więc strzelać. I o dziwo zadziałało. Dokładnie tak, dziwne stworzenie na obrazku było feniksem. Dziwne wyobrażeni tego stworzenia miał twórca tego miejsca. W każdym razie po wpisaniu słowa, stało się coś innego niż zwykle. Pomieszczenie zaświeciło się na niebieski, rozległ się trzask, a całą trójkę teleportowało. Nowe pomieszczenie było dwoma korytarzami, przecinającymi się w połowie. Każdy koniec każdego z korytarzy, był nieco większym okręgiem. Tak samo miejsce przecięcia się korytarzy było okrągłym pomieszczeniem. Pomieszczenia na końcach korytarzy mieściły natomiast kamienne posągi przypominające wilkołaki. WK wraz z orszakiem znajdowali się w miejscu przecięcia korytarzy. Patrząc na północ wiedzieli czerwony posąg Wilkołaka, na południe niebieski, na wschód żółty oraz na zachód niebieski. Pod stopami zaś mieli złotą płytę, z czterema głębokimi otworami. Każdy otwór miał około 15cm głębokości i był szerokości typowej probówki. Otwory wskazywały też konkretne kierunki świata, czyli jeden był naprzeciw czerwonego posągu, jeden naprzeciw niebieskiego i tak dalej. Jeśli była to zagadka, ta chyba była nieco trudniejsza. Choć kto wie?

Białowłosy był nieco zaskoczony po tym, jak tylko udało odgadnąć się kolejne właściwe słowa, zostali przetransportowani do kolejnego, zupełnie innego pomieszczenia. Liczył, pewnie tak samo jak pozostali, że otworzy się kolejne przejście dalej z kolejną zagadką i tak będzie trwała podróż do samego artefaktu. Gdy już jego to zaskoczenie opuściło go, zdał sobie sprawę jak proste, może nawet dziecinne było jego rozumowanie. Przypomniał sobie słowa głowy rodu Sai, że wiele osób wędrowała w podobne miejsca, jednak mało komu udało się z nich wrócić, prawdopodobnie nie tylko z powodu niebezpieczeństw w postaci silnych stworzeń. Istniała szansa, że miały podobne zagadki, których złe rozwiązanie przynosiło śmierć co raczej nie było czymś pożądane wśród tych wszystkich ludzi jak i również w tej drużynie.
- Pomysł to zawsze jakiś jest, tylko jak widzisz, zniszczenie tej skały raczej nie pozwoliłoby nam na przedostanie się dalej w kierunku tego całego artefaktu. Może nawet nasz wspólny atak z całej naszej siły nie spowodował by zniszczenie ścian, a nawet jeśli to zawsze istnieje szansa, że mogło by nas przenieść na sam początek z zupełnie nowymi zagadkami - powiedział Sam komentując tym samym słowa Gonza, które ten wypowiedział, zanim jeszcze zostali przetransportowani w to miejsce. Po przyjrzeniu się tym Wilkołakom pierwsze co zrobił ten Wróżek, to użył swojego Wyczucia, tak na wszelki wypadek. Walczył kiedyś z jedną z takich istot, chyba tylko i wyłącznie dzięki szczęściu wtedy udało mu się ją powalić, a tutaj mogło ich być więcej, dlatego wolał się upewnić. Mógłby to być zawsze takie istoty zamienione w kamień jednak nadal w jakiś sposób żywe, a które mogły się obudzić i spowodować spore problemy. Następnie mag błyskawic zamierza rozejrzeć się po samym pomieszczeniu , czy nie ma może jakieś wskazówki, kto wie może tym razem uda coś się znaleźć wartego uwagi. Niezależnie od tego czy uda mu się coś znaleźć czy nie, wtedy rusza w kierunku niebieskiego wilkołaka i próbuje przepchnąć go do środka na tą złotą płytę. Postanowił od razu działać może coś ciekawego się zdarzy, może będzie miał szczęście, tego nie wiedział dlatego działał.

Skoro to Samael odgadł ostatnie stworzenie, oznaczało to, że mieli chyba remis. I nikt nie dostanie chwalebnego posągu. Gonzales westchnął ciężko, ale był zadowolony, że im się udało. Trochę co prawda zawiódł się na tym, że nie próbowali przebijać się siłą, ale zrozumiał argumentację starszego wróżka. A przynajmniej, kiwnął głową na znak, że rozumie, bo czy rzeczywiście tak było, to można by mieć lekkie wątpliwości. Wszakże dla Gonzalesa nie było takiej siły, która mogłaby powstrzymać moc Samaela, a co dopiero ich połączoną! No ale widocznie mieli innym razem się nią wykazać.
Kiedy już Gonzales znalazł się w kolejnym pomieszczeniu, to pierwszym co zrobił, to podrapał się po głowie, by wzmocnić intensywność swojego myślenia. Popatrzył na posągi wilkołaków, a potem na wgłębienia w złotej płycie. Będąc jeszcze bardzo małym Gonzaleskiem, takim co nie umiał jeszcze czarować, uwielbiał dopasowywać konkretne kształty w odpowiednie miejsca. Pomyślał, że tu może być podobnie z posągami wilkołaków i wgłębieniami.
- Może trzeba je tu poprzesuwać do tych wgłębień, w odpowiedniej kombinacji - oznajmił odkrywczo i ruszył w kierunku żółtego posągu wilkołaka, żeby popukać go w nos. Miał nadzieję, że ten nie ożyje. - Kasztanie, jakieś sugestie gdzie by który pasował? - dopytał chłopaczek, a następnie spróbowałby przesunąć posąg, by sprawdzić czy jego siła wystarczy do jego poruszenia. A może wystarczyłoby tylko zniszczyć te posągi? Ale to sugestia na później... Jak już wszystko inne zawiedzie... Póki co, Gonzales wstrzymywał się z tym pomysłem.

MG

Nowe pomieszczenie, nowa zagadka, nowe wyzwanie. Samael od razu przystąpił do zbadania posągów i tym razem z być może lekkim przerażeniem mógł odkryć, że pod kamienną skorupą tli się życie. Słabe bo słabe ale impulsy elektryczne przebiegały w ciałach bestii z kamienia. Cokolwiek to dla wróżków oznaczało, mieli się dopiero przekonać. Samael od razu przystąpił do działania i jednego z wilkołaków umieścił na złotej płycie, przysłaniając całkowicie wgłębienia, jednak zupełnie nic to nie dało. Kasztan natomiast zastanowił się nad pytaniem swojego pana.-No... skoro wgłębienia pokazują na konkretne potwory, to może tak eee... pasują?-Zapytał bardziej niż stwierdził, bo nie wiedział jak Gonzales chce upchnąć takie bydle, w tak małym wgłębieniu. Ale to był wielki Władca Kasztanów i na pewno miał jakiś plan.