Pomieszczenie z celami

First topic message reminder :


W tym ponurym miejscu znalazła się czerwonowłosa wiedźma. Pozbawiona swojego kota, pozbawiona miotły, a i być może jakiś pokładów dumy. Przegrała z nędznymi policjantami i teraz miała odczekać dzień, bądź dwa, aż zostanie wezwana przed sąd i osądzona jak zwyczajny śmiertelnik. Jakby tego było mało - zabrali także jej wisiorek, który miał ją uratować z poważniejszych opresji. Przynajmniej teoretycznie... Jakby tego było mało, dookoła panowała cisza, jakby tylko ona znajdywała się w tym miejscu. Kiedy zaczęło się ściemniać, mogła stwierdzić, że jest już głodna, a zarazem, że w celi numer dwa - bo właśnie w tej, a nie innej była dziewczyna - światło zza kratek przestaje dochodzić. Jedynie kroki niesione echem i dość radosne pogwizdywanie oraz brzdęk naczyń w oddali zdawały się przerywać bezkres ciszy. Tylko... co miała zrobić teraz?

Postawa białowłosego wydawała się nieco inna, aniżeli zazwyczaj. Nie znaczyło to jednak, że jakkolwiek mu to nie odpowiadało. I chociaż jego rozmówczyni nie zdawała się nader rozmowna, mógł z nią zamienić nieco więcej słów, aniżeli z pewną radną. Sonia z pewnością nie należała do najbardziej gadatliwych osób. Mimo wszystko, wątpił aby to przesłuchiwana dziewczyna wyśpiewała odpowiednie kwestie bez większego namysłu. Mogłoby się tak stać, jednak nie byłby to aż tak magiczny głos. Z tego też powodu zostało liczyć na zwykłe efekty, czy brak udziału różnych dialektów, jak chociażby język bogów, o którym zapewne oficer policji nie wiedział, o ile wiedziała o nim sama radna.
- Skąd mam mieć pewność, że mnie nie okłamiesz? - dopytał się jeszcze białowłosy, jednak postanowił w międzyczasie zastanowić się nad stosownymi pytaniami, które przyniosłyby jakieś pożyteczne informacje. Niezależnie od reakcji dziewczyny, spróbowałby jednak jej zaufać. Przynajmniej chwilowo. - Dlaczego Fiore? Wiesz, co planują inni? Skoro nikt tego nie kontroluje, jak macie zamiar rozstrzygnąć ten... powiedzmy, że konkurs? - wymienił trzy kolejne pytania, pozostawiając dziewczynę z jej myślami, czy czekając na odpowiedzi lub reakcje. Miał jeszcze raczej trochę czasu... Słuchając zaś odpowiedzi, starałby się wyłapać, czy ta aby na pewno jest szczera. W końcu kłamstwo to też grzech, nieprawdaż?

MG

Na plus chyba było to, że ta sama zdawała się nie stawiać specjalnie oporu przy odpowiadaniu, i chociaż dalej była niezadowolona - kilka informacji w tą czy w tą, co za różnica? Nie wierzyła specjalnie w policję magiczną Fiorę, jak i w sam kraj. Nie widziała w nim większego zagrożenia, chociaż zdecydowanie było upierdliwe. - Mam ci dać poświadczenie na piśmie? - zapytała przewracając oczami. - Albo i uwierzysz, albo nie. Nie mój biznes. - stwierdziła, chociaż niejako rozumiała jego obawy. Tyle, że ją te nie obchodziły. Mogła kłamać, mogła mówić prawdę. - Dlatego Fiore, bo... nie ma konkretnego powodu. Dostaliśmy sygnał, ze jest tu coś, co warto zdobyć i tyle. Konkurs jest zaś bardzo prosty - kto przyniesie królowi bardziej przydatny i potężny przedmiot, ten wygrywa. Tyle, że my współpracujemy. By było szybciej naturalnie. Mieliśmy później zamiar rozstrzygnąć wszystko w inny sposób. - chociaż czy to, ze współpracują nie było widoczne już wcześniej? Przynajmniej po części, ale teraz ma przynajmniej potwierdzenie. - I nie wiem. Nie ja tym zarządzam. Każdy ma swoje zadania.- stwierdziła, zaś Fin mógł wyczuć, że faktycznie mówi prawdę. A przynajmniej jest szczera. Chociaż może umie jakoś oszukiwać zmysł Fina? Tego pewny nie mógł być.

Nie każdemu dało się dogodzić. Chociaż białowłosy chciałby dobrze dla swojej rozmówczyni, ta najwyraźniej twierdziła swoje. Nie mógłby jej zresztą do niczego zmusić, czego nie dało się ukryć. Nie zmieniało to jednak faktu, że trochę szkoda takiej osoby. Wszystko przez jeden konkurs - a życie zmarnowane za kratkami. Westchnął zrezygnowany, jednak pytania stopniowo dochodziły do końca.
- Czy do konkursu może dołączyć się ktoś... z zewnątrz? - zapytałby się najpierw, pozwalając dziewczynie odpowiedzieć w swoim czasie, zastanawiając się nad taką sytuacją. Mogło wiązać się to też nieco z inną kwestią. Nie mógł jednak za bardzo gdybać w tych wszystkich sprawach. Miał w końcu do poruszenia parę innych rzeczy. - To jeszcze na koniec... gdzie miałaś się spotkać z innymi lub donieść ten przedmiot i... chyba najważniejsze - jak masz na imię? Kobieta z młotkiem brzmi raczej sztucznie... - dopowiedziałby jeszcze na koniec, czuwając nad szczerością wypowiedzi jak we wcześniejszym wypadku. Nie da się w końcu oszukać do samego końca, a jakżeby inaczej.

MG

Przesłuchanie ciągnęło się dalej, a przesłuchiwana dalej nie zdawała się sprawiać większych problemów. Czy nie szło za dobrze? A może sama miała jakiś cel w odpowiadaniu właściwie na każde pytania bez jakiegoś cienia krętactwa? - Nie. - odpowiedziała głośno, stanowczym głosem. I pewnym tego, ze w to co mówiła, jest absolutną, niepowtarzalną prawdą. Jakąś prawdą o charakterze niemal sakralnym. - Tylko ci pobłogosławieni przez jednego z naszych bogów ma prawo przystąpić do turnieju, jako wasal tegoż. - dodała, rozwiewając wszelakie wątpliwości związane z tym zagadnieniem. Nadeszło jednak kolejne, mniej wygodne. I tu już zaczął się zgrzyt. - Tego powiedzieć nie mogę. Jednak jeśli chociażby jedna osoba wie o moim obecnym stanie - nie znajdziecie ich tam. Na próżno będziecie szukać. - odpowiedziała, po czym zrobiła ruch, jakby chciała wzruszyć ramionami, co przez skute ręce wyszło trochę mniej fenomenalnie, niż winno w normalnym przypadku. - Evelynn. - na ostatnie pytanie odpowiedziała już krótko, z jakąś taką obojętnością. Prawdopodobnie to, jak się do niej zwracano nie robiło jej większej różnicy,

Uważnie wysłuchał tego, co dziewczyna miała do powiedzenia. Mimo wszystko, jakoś cieszyła go świadomość, że ich królestwo zdaje się być wielokulturowym ośrodkiem bez nacisku na jakąś religię. Pomyśleć, że istniało kilka państw, w których to bóstwa, czy kościół miały sporo wpływu na podejmowane decyzje. Brakowało jeszcze masowego przeludnienia i odcięcia od reszty świata, aby Ishvan zrównał się z Joyą. Nie w tym jednak rzecz. Westchnął.
- Myślę, że raczej zauważyliby twój brak, Evelynn. Chyba, że boisz się tego, że moglibyśmy znaleźć jakieś poszlaki w opuszczonej kryjówce, albo nie wierzysz w swoich towarzyszy... - spróbował tylko sprowokować ją do jakiejś dalszej wypowiedzi, mając na uwadze podstawy swojej magii, czy nagrodę za sanktuarium. Nie zmieniało to jednak faktu, że większość odpowiedzi już uzyskał, a jeśli przyjdzie im porozmawiać, to najwyżej odwiedzi ją jeszcze raz. Pomijając jednak sprawy rangi lekko politycznej, miał jeszcze jedną kwestie, która nie dawała mu spokoju.
- Co było wyjątkowego z twoim młotem? - dopytał się raz jeszcze białowłosy, jakby chciał jakoś uzasadnić tym samym wagę broni lub jej problematyczność. A może zwyczajnie był zbyt zmęczony?

MG

Próby sprowokowania dziewczyny chyba nie szły najlepiej. Może nie była aż tak narwana, jak przypuszczał policjant? Albo wiedziała, kiedy należy być opanowanym. W każdym razie co by nie było, na stwierdzenie policjanta uniosła wyżej brew. - Jasne, że nie. Jaki sens miałby mój udział w całym tym przedsięwzięciu gdybym z góry założyła, że są w jakikolwiek sposób ode mnie lepsi? - uśmiechnęła się delikatnie po czym westchnęła. - Ale to jeszcze nie powód, by wam cokolwiek w tej kwestii ułatwiać. W najgorszym wypadku i tak zapewne wygra ta osoba, która utrzyma się najdłużej... - czyli tak czy siak pewnie ktoś wygra cały ten turniej. Kolejne pytanie zadane przez Fina zdawało się zaś w jakiś sposób kłopotliwe i trudne. Na tyle, że dziewczyna sama początkowo nie wiedziała, jak się w wziąć za wyjaśnienia. - Wy macie te swoje te, magiczne przedmioty, tak? My mamy, przynajmniej niektórzy z nas, relikwie. Przedmioty pobłogosławione przez bogów za pośrednictwem kapłanów. Tylko ja jestem... kompatybilna z tym młotem. To wszystko. Dla innych będzie za ciężki, by nim władać. - tak, to chyba dobre wytłumaczenie, dlaczego młot jest taki, a nie inny. I tym razem policjant nie miał wrażenia, by w którymś momencie nie była szczera.

Zrezygnowane westchnienie dobyło się ze strony policjanta. Mógłby pewnie spędzić tutaj więcej czasu. Mógłby wyciągnąć z niej informacje chociażby siłą, jednak... tak mogło wszystko potoczyć się znacznie ciekawiej. Sięgnął jedynie do swojej torby, aby pogrzebać w niej chwilę, pozostając jednak spojrzeniem przy pani podejrzanej.
- Ostatnie pytanie... Jak zdobyć błogosławieństwo waszego boga? - dopytałby się nad wyraz poważnie jak na jego osobę. Wszystko po to, aby po uzyskaniu odpowiedzi lub jej braku magia chwili prysła wraz z pewną butelką. Dokładniej to butelką magi-coli, która miała znaleźć się na stoliku. - Powiedzmy, że nagroda lub prezent - dopowiedziałby jeszcze, bo w końcu większość zachwycała się tą marką, zaś on sam nie widział w tym nic szczególnego. Ot napój o dość charakterystycznym smaku dla firmy. Momentami nawet uważał, że trochę nazbyt nagłaśniane względem tego, co w sumie oferowali, ale to nie jego pieniądze na to idą. Jakby... Załatwiwszy jednak sprawy najpewniej opuściłby to miejsce i tyle by go widziano. Przynajmniej na chwilę obecną...

MG

Dużo dziwnych pytań, które przecież stanowiły podstawowe informacje. Informacje, których nie można było nie wiedzieć będąc z Ishvanu i trochę głupio się to tłumaczyło osobom spoza niego. Jak tłumaczenie, że 2+2 to 4. - Z błogosławieństwem się rodzisz bądź nie. Tego się nie zdobywa, tylko dostaje. Niemal takie samo, jak wasza magia, tylko proces otrzymania i same zdolności są inne. Ale też się pokrywają. - wyjaśniła na spokojnie, by zawiesić wzrok na rękach Fina i puszce, na którą to spojrzała nieufnie. Jakiś tutejszy napój. Meh. Niby prezent, ale prezent od wroga? Znowu z niej kpi? - Nie potrzebuję... - burknęła niezadowolona. Chyba nie była fanką Magi-coli.

Jak tylko Fin wyszedł na korytarz, dość szybko dopadł go jeden z policjantów. Młody, pewnie niedawno dołączył. - List do pana! - rzucił szybko widocznie zziajany wręczając kopertę. W środku natomiast był faktycznie był list.
"Mam coś, co może cię zainteresować. Będę czekać w Bardżuruku.

dzięki"

Tyle.

Szkoda. Na szczęście, niektóre kwestie nie musiały paść, aby to sytuacja jakkolwiek się zmieniła. Westchnął jedynie na odchodne, spoglądając raz jeszcze w kierunku ich więźnia. Gdyby nie cała ta zaistniała sytuacja, to może nie musiałby przymykać kobiety za kratkami. Masz ci los.
- Jeśli zatęsknisz za rozmową to daj znać... - dopowiedział jeszcze, zanim to zamknęły się za nim drzwi, a on mógł udać się w sobie znanym tylko kierunku. Przynajmniej mogło się tak wydawać, bo niedługo później otrzymał pewien list i dobry humor szlag trafił. Tak już najwyraźniej mają rude osoby, ale kto by się do takiej spieszył?

zt

Obowiązki Rudo-Rudego oddziału są tak różne, jak różna jest ich intensywność. Czasem jest ich tak dużo, że nie mam czasu wypić w spokoju kawy. Czasem jest ich tak mało, że nawet kawa zaczyna smakować trochę gorzej niż zwykle. A czasami bywa tak, że obowiązki te są tak głupie, że kawa jest jedynym pocieszeniem. I to właśnie jeden z tych dni, kiedy obowiązkiem jest pilnowanie cel. Co najlepsze, w tym pustym sektorze. Mam pilnować tego, żeby nikt przypadkiem do nich nie trafił. No ale obowiązek, to obowiązek... Trzeba go wykonać.
- Rawr... - warczy Qilin, oglądając kraty przekręcając łebek na różne strony.
- Podzielam twój zapał Qilinie - mówię stojąc przed pustą celą, popijając czarną kawę z łyżką cukru. - Jeśli będziemy patrzeć w tę pustkę wystarczająco zawzięcie, ktoś w końcu doceni nasze starania i dostaniemy ten awans.
Nie wiem dlaczego ja wciąż w to wierzę... Nie wiem co ja tu w ogóle robię? Czyżby na świecie działo się tak mało rzeczy, że akurat tutaj potrzebny jest Rudo-Rudy oddział?!

~~MG~~

Szczęśliwi czasu nie liczą. Co jednak z rudzielcem, który utknął na dołku i to takim zupełnie opustoszałym. Na szczęście chłopak mógł liczyć na wsparcie towarzyszy. Ile czasu minęło od początku zmiany? Trudno powiedziec, jednak przynajmniej ze dwie godziny. Niemniej drzwi do tego sektora otworzyły się z hukiem, a chwilę później wszedł tam odziany w skórę mężczyzna z blizną na pół twarzy.
- Te Hoshino, nie za ciężko Ci tu? - zaczął tylko nader uprzejmą odzywką jak na niego. Co więcej, sam rudzielec mógł dostrzec jak ciemnowłosy bierze klucz, a następnie kieruje sie do jednej z cel wraz z... Kobietą? - Przyprowadziłem ci gościa tylko postaraj się by twój futrzak na niego nie narobił - rzucił jeszcze, zatrzaskując fioletowowłosą za kratkami i spoglądając na innego z policjantów. Od czasu ostatniej misji nie różnił się jakoś znacząco. Do tego wszystkiego trzymał w ręku jakiś zwinięty papier oraz sporą torbę przewieszona aktualnie przez ramię, a na domiar złego jeszcze nigdzie nie szedł.

Kiedy jedni łapią przestępców Rudo-Rudy oddział musi pilnować pustych cel. I potem nic dziwnego, że nikt mnie nie docenia. Bo nawet jeśli już coś zrobię, to nikt tego nie zauważa. I kończy się to tym, że dalej muszę pilnować krat. O tyle dobrze, że nie wymaga to zbytniego wysiłku. Mam przy tym zapewnioną ciszę i spokój. Zazwyczaj...
- Rawr! - warczy ostrzegawczo Qilin, oznajmiając przybycie gości. Czyżby sanepid? Nie... gorzej... Zmęczonym wzrokiem spoglądam na zbliżającego się idiotę i jego nieszczęsną ofiarę.
- Osiągnąłeś już swój życiowy cel w udowadnianiu jakim jesteś debilem, czy wciąż czujesz niedosyt? - rzucam oschle, licząc na to, że tyle wystarczy, by wprowadzić mózg Hanzela w tak głębokie zastanowienie, iż więcej się już nie odezwie. Albo przynajmniej powie mi tyle, że mogę już sobie stąd iść. Bo ile ja tu już czasu jestem? I ile w ogóle powinienem być? I skoro miałem pilnować pustych cel, to czy muszę ich pilnować dalej, jak są już zajęte?

Co mógł poradzić na te wszelkie niesprawiedliwości wszechświata? Nie każdy policjant miał zapisane w gwiazdach to, że przyjdzie mu ratować obywateli, czy zostać wielkim bohaterem na skale królestwa. Kiirobara z pewnością dostarczał tej drugiej, żmudnej i monotonnej strony medalu tego jakże chlubnego zawodu.
- Nadal się kurwa nie nauczyłeś - stwierdził tylko mężczyzna, rzucając mu na biurko papierowym rulonem. Najwyraźniej nie miał zamiaru go zmieniać. Nie miał też zamiaru go męczyć. Odstawił torbę koło biurka, a zaraz potem ruszył do wyjścia. - Zresztą to nie ja będę się pierdolić z papierami po nocach - dorzucił jedynie swoim typowym, zirytowanym tonem, ruszając do wyjścia. Sam zaś policjant mógł dostrzec, że ów kartka była najwyraźniej do niego i informowała o tym, że złożono na niego donos za napad na obywatela, przez co za karę najbliższy tydzień miał robić porządek w archiwum i przyjmować nocne zgłoszenia. Żyć, nie umierać. Na domiar złego, chociaż kobieta siedziała grzecznie w celi, nie odzywając się, to pozostawiona przez Hazela torba poruszyła się jakoś i przewróciła. Jedynym, co uratowało ją przed rozsypaniem zawartości zdawał się zasunięty zamek, ale... to normalne, że ta sama torba próbowała się przemieszczać swoim powolnym tempem w kierunku celi?

Skąd się biorą ludzie tacy jak ten tutaj? Domyślam się, że w pewnym momencie ewolucja bardzo gwałtownie skręciła, iż zaczęła zawracać, ale jakim cudem to, co z niej powstaje jest w stanie tak długo żyć?
- Tego, że jesteś debilem? Tak. Wciąż jednak mnie zaskakujesz tym, jak wielkim - odpowiadam Hazelowi, któremu najwidoczniej bardzo odpowiada rola nauczyciela od głupoty. Ale on już nie jest ważny. Może spokojnie odejść i zdechnąć gdzieś z dala ode mnie. Problemem jest kartka...
- Aha... Fajnie... - stwierdzam po jej przeczytaniu. Już mniejsza o to, kto taki złożył ten donos. Wredne, nienawistne istoty... Wszystko tylko ma mi życie utrudniać... A teraz jeszcze kolejny ciężar spada na barki... Archiwum... Nocne zgłoszenia... Przecież to wszystko jest z dwadzieścia razy nudniejsze i bardziej męczące, niż pilnowanie pustych cel! Ze smutku, aż muszę sobie stanąć pod ścianą i się o nią oprzeć.
- Rawr! - Qilin jeszcze nie wie. Jego życie może jeszcze przez chwilę pozostać beztroskie i szczęśliwe, iż jeszcze zwraca uwagę na to, co się dookoła dzieje. I kiedy tylko zauważa ruszającą się torbę, to niemalże natychmiast na nią szarżuje, by powstrzymać ją przed dalszym przesuwaniem. A ponieważ jest to torba przyniesiona przez Hazela, to zostaje pogryziona i podrapana ze zdwojoną brutalnością.

Rudemu to zawsze piach w oczy wieje. Nawet w trakcie wycieczki na biegun północny - jakieś parszywe ziarenka piasku dostałyby się do jego oczu. Co jednak miał z tym wszystkim zrobić generał futerko? Oczywiście, że napadł niezidentyfikowany obiekt torbo-podobny. Ten niemal od razu zatrzymał się, acz głównym poszkodowanym był tu członek rudego oddziału. Jedno, czy drugie drapnięcie nie dały wiele, ale przy ugryzieniu ząbki Qilina natrafiły na coś twardego. Na tyle twardego, że chyba kamień mniej by zabolał. Na domiar złego stosunkowo poważna kobieta z celi jedynie prychnęła, widząc jak aktualnie ruda kulka futra mierzyła nieprzychylnym i nieufnym spojrzeniem torbę.