Siedziba "Hariqi"

First topic message reminder :

Nieduża, dwupiętrowa kamienica w starszej dzielnicy miasta, z fasadą w kolorze granatowym. Na parterze znajdują się biura obsugi, natomiast kolejne piętra są już typowo mieszkalne, z 3 dużymi pokojami na piętro. Obecnie tylko pokoje na najwyższym piętrze są zamieszkane, a pierwsze piętro robi za składzik papierów, kuchnię oraz pomieszczenie gościnne. Na każdym pietrze znajduje się mała łazienka.
Czym właściwie zajmowali się ludzie w Hariqi? Najprościej mówiąc byli magami na zlecenie, wykonującymi mniejsze lub większe zlecenia od przeróżnych klientów. Jest ich za mało, by tworzyć gildię, jednak nikt się tym specjalnie nie przejmuje. Po prostu robią, co do nich należy.

Streszczenie fabularne

Zamek Millenium nie był dobrym miejscem. Świadczył o tym fakt, że Han potrzebował odpoczynku. Długiego, z dala od gildii, w miejscu, w którym mógłby pomyśleć i zdobyć zarówno wiedzę, jak i umiejętności. Skorzystał więc z oferty Ognia, przebywających w Oak. Wciąż obserwowali Techników w Ilion i każda para rąk była w cenie, a z powodu nakładających się celów, przyjęli Goommoonryonga w swoje szeregi.
Chciał się uczyć. W porządku. Chciał zakończyć niedokończone sprawy. W porządku. Oni też mogli na tym skorzystać, choć w nieco inny sposób, niż Gumiś. Najbardziej w tym wszystkim zadowolona była Atatai, która niemal przeforsowała u brata zgodę. Dodatkowo mag otrzymał pokój na drugim piętrze do swojej dyspozycji.
Pierwszym krokiem, który podjęli wspólnie, było sprawdzenie terenów Ilion. Aktywność Techników zmalała i Seymour koniecznie chciał sprawdzić, co znajduje się w zdradliwych podziemiach twierdzy. W ruinach szybko okazało się, że Technicy opuścili korytarze, nie zostawiając prawie nic po sobie. Jedynie w więziennych celach ostały się zabite chimery, powoli wypełniające powietrze rozkładem oraz... Simon. Ledwo żywy Technik został przeniesiony do Oak i powoli dochodził do zdrowia, jednak nikt specjalnie mu nie ufał.
Tymczasem Han zaprosił Atę na kolację...

MG

Słońce dopiero zaszło i pierwsze błyski gwiazd pojawiły się na bezchmurnym niebie. Zapowiadała się ładna noc. Han z kolei czekał przed kamienicą, aż Atatai wyjdzie. Tak się umówili.

Prawie-MG

Gumiś czuł, jak mięśnie zaczynają mu pracować bez większej rozgrzewki, więc nie było to zbyt przyjemne, ale po chwili biegł już w miarę normalnie, nie czując nieprzyjemnego zastoju. I faktycznie, zadawanie pytań było trudniejsze, niż zwykłe oddychanie.
- Sposobem wykonania - odparła krótko Hinata, a minęła dłuższa chwila, nim rozwinęła tą myśl. - Drugie źródło wykorzystuje moc etearno w powietrzu do czynienia magii, pierwsze natomiast czerpie z ciebie. Mówiąc prościej - działasz jako katalizator własnej magii. Dodatkowo, by czynić, potrzebujesz odpowiednich słów. W przypadku ognia, twoje słowa rozkazują żywiołowi, jednak im dłużej to robisz, tym bardziej się męczysz. Przy zbyt wielu rozkazach lub zbyt potężnych zaklęciach ryzykujesz utratę głosu lub uszkodzenie ciała, ale ponieważ ty katalizujesz zaklęcie, jest ono silniejsze, niż rozproszona moc magiczna w powietrzu. Dlatego potrzebujesz mocnej bazy, inaczej skończysz z poważnymi obrażeniami, w najlepszym przypadku.
A Gumiś dalej biegał w miejscu, czując, jak wszystkie mięśnie biorą udział w tym przedsięwzięciu i jak jego tętno powoli przyspiesza. Dobrze.

Brzmiało to co najmniej ciekawie. Więc tak jak Ata, będzie wypowiadał słowa by używać magii, dzięki czemu będzie ona silniejsza i niebezpieczniejsza? Całkiem ciekawe, chociaż niebezpieczne i będzie wymagało zdecydowanie lepszego użycia niż jego aktualna magia. W każdym razie skinął głową potwierdzając że rozumie słowa kobiety i czekał aż tak będzie kontynuowała wyjasniając inne rzeczy. Lub każe mu robić inne rzeczy niż tylko bieganie.

Prawie-MG

Przez następne piętnaście minut Hinata w ogóle się nie odezwała, natomiast Han się męczył. I faktycznie po tym czasie czuł już to zmęczenie i chęć zaczerpnięcia głębszego oddechu, jednak nie było mu to dane.
- Pajacyki - powiedziała tylko kobieta, a Gumisiowi nie zostało nic innego, jak tylko zmienić pozycję i zacząć skakać jak głupi po ogródku...

Skończyli dopiero, kiedy zrobiło się ciemno, a Gumiś już nie był pewny, czy ma w ogóle jeszcze jakieś siły, by ruszyć się z ogródka. Całe ubranie miał przepocone, był głodny i spragniony, a Hinata pozwoliła mu tylko na dwie, krótkie przerwy na załatwienie potrzeb. Przez cały ten czas Han słyszał tylko własny oddech i urywkowe polecenia ze strony Okusachi, która już nic więcej nie mówiła. Czyli tak lekko licząc sześć godzin. Lekko mówiąc wyglądało to tak, jakby chciała go zarżnąć, nie wytrenować.
- Bardzo dobrze - powiedziała kobieta na zakończenie. - Użyj swoich zaklęć leczniczych, by zregenerować uszkodzone mięśnie. Poczujesz się lepiej. Jutro z Atatai wybieracie się na ważne spotkanie. Gdy skończycie, masz przebiec pięć odległości między Hariqi a Illion.

Trening, to było niczym prawdziwe piekło. Ale co z tego? Po skończonym dniu wysiłku fizycznego, po którym każdy mięśień Gumisia wył wręcz z bólu, ten roześmiał się prawdziwie zadowolony. To było na swój sposób przyjemne i naprawdę dawno, nie ćwiczył tak ciężko. Był zadowolony. Zadowolony że dał radę, zadowolony z wysiłku włożonego w trening. Sprawiało mu to prawdziwą przyjemność i naprawdę - cieszył się ze swoich "Osiągnięć", choć te spore nie były. Nawet wieść o biegu do Illion mu nie przeszkadzała. To było coś w czym czuł się dobrze. Coś co wymagało jedynie pracy mięśni, a tym ufał i wiedział że zbyt się nie pomylą. Na koniec wstał i skinął Hinacie głową.-Dziękuję.-Następnie pokuśtykał na poszukiwanie Aty, jednocześnie lecząc się. Chociaż to strasznie dziwne uczucie, kiedy rzucasz sam na siebie zaklęcie leczące. Niby nie miał siły, ale lepiej się śpi tulając drugą osobę, o tak.

Prawie-MG

Mina Hinaty, gdy Gumiś się roześmiał, a później podziękował, zmieniła się na ułamek sekundy. Coś na kształt uśmiechu wypłynęło na jej usta, jednak szybko zgasło. Kiwnęła głową w odpowiedzi na pożegnanie i tak też Gumiś poczłapał się z powrotem do środka budynku, szukając Aty. Już dawno nie był tak zmęczony, ba, nawet odbudowa chatki nie była tak męcząca! Chociażby dlatego, że mógł jeść i mieć przerwy, kiedy tylko chciał, a z tą kobietą nie miał takich luksusów. Obolały wszedł na piętro. Było jakoś tak... cicho. Najwidoczniej Seymour z Boźerem ani Sooyoung jeszcze nie wrócili. Simon był prawie-że-martwy, a po Acie nie było ani śladu. Ostatecznie wszedł do swojego pokoju, by zastać kobietę przeglądającą się w lustrze. Zobaczył też pewną zmianę. Jakoś więcej kobiecych rzeczy leżało na podłodze niż ostatnio.
- Ojej, nic ci nie jest? - wykrzyknęła z troską kobieta i od razu podbiegła do Hana, by mocno go przytulić i wesprzeć własnym ramieniem. - Hinata nie przesadziła?

Widząc stan swojego pokoju i patrząc na znajdującą się w nim Atę, nie mógł się nie uśmiechnąć. Ale za to mógł udawać że mu się wcale cieplej na serduchu nie zrobiło. Tego Ata na szczęście nie widziała. W każdym razie pozwolił jej pomóc a następnie klapnął sobie na łóżku, jednocześnie zaciągając na nie Atę i przytulajac, gdy opadł na nie całkowicie, nie mając nawet siły siedzieć.-Pogłaskałbym cię, ale boję się że odpadnie mi dłoń.-Zażartował, chociaż na głaskanie Aty faktycznie nie miał siły. Głaskanie było miłe.-Pewnie przesadziła... ale mi to pasuje. Dawno nie dałem takiego wycisku temu ciału. To na swój sposób miłe. Chociaż zaraz usne... moje plecy-Marudził, trochę się podśmiechując, naprawdę zadowolny z tego dnia. Tak jak z tego który spędził z Atą. Miło było gdy pojawiały się dni w których nic się nie spierdoliło.-A jak minął twój dzień? I co mamy w planach na jutro?-Zapytał ziewając i przewracając się na bok by popatrzeć na Atę. No dobra, nawet ją chwilę pogłaskał. Taki był silny.

Prawie-MG

Ata pomogła mu dojść do łóżka, jednak nie spodziewała się tak nagłego przytulenia. Zaśmiała się, słysząc jego komentarz o odpadającej ręce.
- Nie dziwię się, Hinata jest jedną z tych, które dają w kość, kiedy idzie o trening... Ale zobaczysz, wyćwiczy cię jak nikt. Jest najlepszym dowódcą, jakiego znam... - mruknęła ciepło, przytulając się do zmęczonego ciała Gumisia. Po chwili jednak podniosła się na łokciach i czule go pocałowała. - Odpoczywaj. Choć może najpierw się umyj - dodała z rozbawieniem. - Ja? Przeniosłam trochę moich rzecz do twojego pokoju... I rozmawiałam z Cadenem i Johaną. Dużo się ostatnio dzieje na Pyxis, więc jestem zdziwiona, że wysłali nam do pomocy tak wysokich rangą władców wody... A jutro idziemy na audiencję. Musisz spotkać się z Smokiem i Relią. One ocenią, czy zasługujesz na to, by zdobyć łuskę - odpowiedziała cicho, kreśląc wzroki palcem na jego koszuli. Nie wiedziała, co jeszcze mogłaby dodać poza tym, że będzie to ciężkie spotkanie.

Umyć, no. Musiał się jeszcze doczołgać do toalety. I nie zasnąć w wannie. W sumie całkiem śmiesznie gdyby na tym etapie życia, zmarł przez utonięcie. I w sumie gdyby nie jego aktualny stan to zaproponowałby wspólną kapiel. A wspólne kąpiele zazwyczaj nie kończyły się tylko na kąpieli. A na coś więcej niż kąpiel, zdecydowanie nie miał siły.-Chyba wolałbym wrócić poćwiczyć jeszcze jakieś 12h.-Mruknął na myśl że jutro czeka go zdecydowanie cieższe zadanie. Ale życie nie mogło być takie proste.-No dobra. Dam radę-Uśmiechnął się jeszcze do Aty a potem potoczył się jakoś do łazienki.-Do naszego, pokoju.-Zauważył jeszcze przed wyjściem, przypomniawszy sobie, że Ata wspominała o przenoszeniu swoich rzeczy, do jego pokoju. I jeśli nie utopił się w wannie, to potem wrócił spać, mrucząc jeszcze dobranoc do Aty. Rzecz jasna położył się tak by i dla niej było miejsce. Chyba że wcześniej sama je sobie zajęła.

Prawie-MG

- Dasz, dasz! - dopingowała go Ata, zarówno w jego staraniach, by doczołgać się do łazienki, jak i w jego pochmurnych myślach dotyczących jutrzejszego dnia. Po czym uśmiechnęła się promiennie na następne słowa. "Nasz pokój" brzmiał jakoś inaczej. Jakoś niezwykle ciepło. W czasie, w którym Gumiś walczył ze zmęczeniem i prysznicem, kobieta uprzątnęła pokój i pościeliła łóżko, a gdy mężczyźnie udało się wyjść z łazienki, nie utopić i paść na łóżko, mocno się do niego przytuliła.
- Dobranoc...

Obudziło go delikatne potrząsanie w ramię od razu dotarło do niego, że boli go całe ciało, włącznie z miejscami, o których nie miał pojęcia, że są ważne podczas ruchu. Prawdopodobnie mógł pozbyć się tego dyskomfortu magią, jednak najpierw wypadało zrozumieć, co się dzieje.
Za oknem było jasno, jednak wciąż nie na tyle, by powiedzieć, że była ludzka godzina. Ile spał? Z sześć godzin? Ata patrzyła na niego z zatroskanym wyrazem na twarzy.
- Musimy się zbierać. Do Płomiennego Drzewa jest kawałek drogi stąd - powiedziała przepraszająco. Źle się czuła tak go budząc po katorżniczym treningu.

I w ten oto sposób Gumiś został obudzony. Rzecz w tym że po tak ciężkim wysiłku, wstawanie o tak wczesnej porze, nie było czymś, z czym Gumiś radził sobie dobrze. Dlatego otwierajac jedno, wciąż półprzytomne oko, spojrzał na Atę.-Płonące drzewo tak, mokry kamień też brzmi fajnie, ale co jak dziewczynka?-Zapytał i przewrócił się na drugi bok. Dopiero po chwili ogarnął, wciąż słysząc Atę, ze to pora wstawać i z bólem spowodowanym zakwasami, usiadł w pozycji wyprostowanej, nie szczędząc sobie soczystej 'Kurwy" na dzień dobry.-Dzień dobry-Pomachał Acie a następnie wstał. Było to trudne, ale powlókł się do toalety na poranne ogarnianko. Gdy tylko wrócił, pierwszą rzecza przed przebraniem, było przerażone spojrzenie na Atę.-Daleko... i wstajemy tak wcześnie, bo idziemy pieszo prawda?-Szczerze? Gumiś wolał znosić katusze bólu mięśni przy pieszej wędrówce, niż podróż środekim lokomocji. Jeżu Nazarejski, jak mu każą jakimś pociągiem jechać. I z takim oto widmem śmierci nad głową, zaczął się ubierac.

Prawie-MG

Na bełkoty mężczyzny, Ata odpowiedziała cichym śmiechem. Wiedziała, że było wcześnie, a on był zmęczony po wczorajszym treningu i jak nic należało mu się więcej odpoczynku, ale nie mogła mu teraz na to pozwolić. Jak to mówią, wyśpisz się po śmierci. Kobieta zrobiła mu miejsce na ogarnięcie się. Sama była już ubrana i gotowa do wyjścia.
- Tak, idziemy pieszo. Im wcześniej będziemy przy drzewie, tym większa szansa, że wrócimy jeszcze dzisiaj - odpowiedziała, gdy Gumiś wrócił z łazienki i zaczął się ubierać. Gdy już skończył, mogli wychodzić.
- Zajmie nam to z trzy godziny - powiedziała cicho Atatai, gdy stali przed wyjściem kamienicy. Spojrzała w górę, jakby coś oceniając, po czym uśmiechnęła się do Gumisia. - Chodźmy, czas ucieka - rzuciła, po czym złapała go za rękę i zaczęła kierować w stronę centrum Oak.

// w zasadzie z/t, jeżeli chcesz napisać posta, to nie krępuj się, temat pojawi się najpewniej jutro lub późno w nocy

Chain błąkając się po Oak trafiła w końcu do celu swojej tutejszej wizyty. Kamienica wizualnie robiła wrażenie, także obolała dziewczyna, nie do końca potrafiąca poradzić sobie ze swoim oszpeceniem, chętnym krokiem wkroczyła do holu i ruszyła do mieszkania wskazanego w ulotce znalezionej gdzieś na ulicy.
Podobno ubezpieczenie zdrowotne u tej osoby gwarantowało full service uzdrowicielski za jakiegoś drobnego fanta.
A Chain gotowa była poświęcić nawet i duszę, by znowu stać się piękna i powabna. W tym momencie, brak ucha mógłby przywodzić na myśl jedynie zawód wiedźmy albo malarza artysty. A dziewczę chciało przecież być idolką z pierwszego zdarzenia, która rozwinie się razem z grupą, a później zrobi solową karierę. O właśnie.
Dlatego mogła oddać nawet i cnotę, byleby dostała swoje ucho i nie miała poszarpanego cycka.
Stanęła więc przed drzwiami i zastukała głośno trzy razy. Nie mniej, nie więcej.

Gumiś ziewając otworzył drzwi pokoju, spodziewając się, że ujrzy tam Soo albo Atę. Jednak to co dostrzegł nieco go zaskoczyło i mocno zaskoczony zmarszczył brwi.-Yugata?-Wykrztusił, niepewny czy dziewczynie urosły cycki i wpadła pod kosiarkę, czy to była po prostu łudząco do niej podobna dziewczyna. Przetarł zaspaną twarz i raz jeszcze przyjrzał się dziewczynie. Otworzył szerzej drzwi pozwalając dziewczynie wejść do środka.-Zgaduję że w sprawie twarzy? To będzie 50.000 klejnotów.-Drogo sobie liczył. Ale był za to ogromnie skuteczny. Tak skuteczny jak nikt inny.

Dziewczyna nie spodziewała się tego co usłyszała po otwarciu się drzwi. Na jej twarzy pojawił się grymas i już chciała się odwrócić i pójść w drugą stronę, jednak zagryzła zęby, bo wiedziała dlaczego tu jest.
-Nie, nie Yugata- Chain wkroczyła do pokoju i usiadła na jakimś krześle, wpatrując się w lekarza.
-Nie będzie żadnego śladu? Wszystko znowu będzie... gładkie? Nie zostanie nawet najmniejsza blizna?-
Zapytała Białowłosa, gdyż kiedy usłyszała o cenie, chciała mieć pewność, że zapłaci za fachową pomoc.
Kiedy usłyszała już twierdzącą odpowiedź, odsłoniła chustę, która chociaż trochę ukrywała ranę przed postronnymi i zsunęła koszulkę, odsłaniając ramiona i dekolt... Rana ciągnęła się aż do do prawej piersi.
-Nie mam pieniędzy. Ale mam to-
Chain podała Goomoonryongowi swój rapier
-Wyciągnij go w którąś stronę, najlepiej nie w moją, bo będziesz się musiał bardziej namęczyć i przelej w niego trochę energii magicznej-
Pieniędzy Chain nie mogła mu dać. W banku nadal czekała pożyczka do spłacenia a w tej chwili nie byłaby w stanie efektywnie wziąć się za zarabianie. Udupiłaby każdą misję, na którą by poszła.

Na pytanie Chain, jedynie skinął głową. Nie była więc Yugatą? Zaskakujące podobieństwo. Nim jednak wyrzucił dziewczynę za brak pieniędzy, ta dała mu swoją broń. Postąpił jak kazała i zobaczył że ostrze się wydłuża. No super i co miał z tym zrobić? Podrapał się po głowie i spojrzał na wierzchnią część dłoni dziewczyny westchnął.-Jak się nazywasz?-Zapytał, bo w zasadzie nie przedstawiła się. Nalał sobie nieco brandy i w drugą szklankę nalał nieco dla Chain, podając jej szklankę.-Żeby cię wyleczyć muszę otworzyć te rany. Zaboli, gwarantuję. Będziesz musiała się w czasie leczenia skupić na tym, by odzyskać ucho i naprawić zniszczenia. Myśleć o odtwarzanych komórkach. Dasz radę?-Zapytał spokojnie, skracając ostrze jej broni i zmieniając w prowizoryczny nóż. Zamierzał nim otworzyć ranę na głowie a potem bliznę biegnącą przez szyję i rękę. A potem gdy dziewczyna zaleje się krwią, użyć Recreando