Radosna Kolacja w Ciepełku gildii Lamia Scale

Matty rozpromienił się widząc, że Rin postanowił z nim porozmawiać. Na swój sposób czuł satysfakcję. Zawsze lepiej z kimś rozmawiać niż siedzieć cicho i próbować podpierać ściany, co swoją drogą nie było zbyt proste, gdy się od nich odeszło kilka chwil wcześniej. Tak czy inaczej nie musiał się teraz tym przejmować, gdyż znalazł sobie osobę do dialogu! Zgodnie bądź wbrew jej woli, Matty zdawał się tego nie zauważać lub nie przejmować. Choć znając jego, to raczej to drugie. Bo nie ma to jak taki dziecinny charakter!
-Wiesz, że zbytnio się nad tym nie zastanawiałem? - rzucił dość szybkim tempem, acz wciąż z uśmiechem na mordce -Jestem w gildii, to niejako coś reprezentuję i to jest lekko stresujące, nie poznałem jeszcze za wielu ludzi, więc czuję się tu lekko nieswojo, ale jednocześnie wiem, że za jakiś czas, jak poznam więcej osób, to to przejdzie, a pewnie będzie i lepiej bo będzie masa osób, z którymi da się pogadać i pochodzić na misje! Wiesz, zawsze lepiej iść z kimś znajomym niż za każdym razem witać całkowicie obcych ludzi, choć fakt... jest ich mniej niż w gildii, więc nie ma tego stresu i napięcia, jak teraz. - zakończył swój wywód uśmiechem, spoglądając uważnie na Rin-chana, po czym dodał -A ty co myślisz o gildii? - rzucił z ciekawości, nawet nie dając sensownego czasu na przetrawienie jego wcześniejszej wypowiedzi.

Lindow spoglądał na oddalającego się mistrza z obawą przy sercu. Coś się stało i wcale mu się to nie podobało. Kim była ta kobieta? Co chciała? Czemu mistrz tak wygląda? Czego aż tak bardzo się wstydzi? Tyle pytań, a tak mało odpowiedzi.
- Liang, jak myślisz co się właśnie stało? - Spytał maga, spoglądając na niego z boku. Rzadko kiedy z nim rozmawiał, zresztą tak jak z innymi, ale też widział co zaszło, może jemu ta sytuacja cos podpowiada...

Lilin wróciła do siebie, więc Enzo mógł również skupić się nieco bardziej na innych elementach składowych tego świata. Jednym z takich elementów na pewno był mistrz, który właśnie zdecydował się na napicie z nimi alkoholu mimo swoich własnych wcześniejszych zapewnień jakoby nie zamierzał pić (a przynajmniej nie "tego trunku procentowego". Dodatkowo sposób w jaki mistrz pił również wywoływał pewne wątpliwości w głowie mężczyzny. Verrocchio w całkowicie bezczelny sposób wbił swój wzrok w mistrza, a jedna z jego własnych brwi uniosła się pytająco do góry.
- Co się stało z ograniczaniem samego siebie do tylko jednego trunku procentowego? - zapytał były członek mafii, podchodząc nieco bliżej Klautha. - ...na pewno wszystko w porządku? - dodał szeptem, tak by tylko mistrz usłyszał to pytanie, a następnie przeszedł za jego plecami i stanął po jego drugim boku, przyglądając się innym ludziom z jego gildii, którzy kontynuowali zabawę. Tak casualowo właśnie Enzo zagaił rozmowę.

Kiedy wypiła z nim za swoje zdrowie uśmiechnął się do niej, bo wyglądało na to, że wreszcie znalazł kogoś do rozmowy i do picia, nawet jeśli piła powoli i bardzo mało. On był w stanie jeszcze długo się utrzymać, a więc rozmowa mogła trwać dosyć długo, gorzej tylko jak się upije. Wtedy to raczej ciężko go będzie zrozumieć, chociaż nie był tego pewien. Jakoś nigdy nie pamiętał nic z tego kiedy się upijał. Ani swego zachowania ani tego czy był w stanie mówić. No cóż najwyżej ktoś mu powie na drugi dzień co wyprawiał, a tymczasem skupi się na miłym towarzystwie, jedzenie i piciu. Słysząc jej pytanie zorientował się iż zapomniał się przedstawić a przecież tego wymagały maniery o których zapomniał, a więc nie miała go absolutnie za co przepraszać, bo to jego wina, że się nie przedstawił.
-Wybacz mój brak manier. Jestem Naoto. I nie musisz mnie przepraszać. To moja wina, że się nie przedstawiłem wcześniej.
Cóż jakoś nie miał potrzeby podawać swego nazwiska, zwłaszcza iż było trochę dziwne i czasem niektórzy mieli problemy z jego zapamiętaniem a co dopiero wymówieniem. Owszem jego wygląd był dosyć ekscentryczny, bowiem kamizelki z rękawem i kołnierzem nie były czymś codziennym, na dodatek ta chusta na głowie i kolczyk w uchu robiły z niego większego ekscentryka. Dobrze, że nie zdejmował kamizelki, bo gdyby zobaczyła jego wytatuowane ręce i szyję, kto wie co mogłaby o nim pomyśleć. Nie wspominając o wytatuowanych plecach, części torsu i całych nogach. No ale cóż każdy z nas był nieco ekscentryczny a więc i on mógł sobie na to pozwolić, mimo iż w stopniu nieco większym niż inni. Czekając na jakiekolwiek pytanie zajadał sobie pyszności z talerza, które mimo wolnego tępa znikały dosyć szybko z talerza, a kiedy padło pytanie przerwał jedzenie i napił się wina co by się nie zakrztusić. Pytanie było dosyć typowe, ale nie każdy tak jak on potrafił walić prosto z mostu i pytać się o jakieś dosyć intymne sprawy lub takie o których się zazwyczaj nie mówi, ale wiadomo Lilin była dziewczyną dosyć nieśmiałą, a więc zapewne podczas rozmowy może się nieco rozkręcić jeśli pozna drugą osobę. W sumie mogła go pyta praktycznie o wszystko, ale mimo to jak każdy miał swoje tajemnice i sprawy o których wolał nie rozmawiać.
-Może mistrz zobaczył w tobie ukryty potencjał? Czasem sami nie wiemy o takich rzeczach, a są ludzie którzy potrafią to zobaczyć od zaraz. Zgadza się jestem tutaj chyba najkrócej, bo dołączyłem zaledwie parę dni temu. Możesz mnie pytać o wszystko co chcesz. No prawie o wszystko.
Dodając to ostatni uśmiechnął się do niej nieco tajemniczo, po czym uniósł kielich w jej stronę i wypił jego zawartość za jednym razem, po czym uzupełnił go na nowo i wrócił do jedzenia czekać na kolejne pytania Lilin.

To chyba w twoim stylu - chciał powiedzieć na pierwszą kwestię Jonsa, ale nie zdążył, bo ten zaraz kontynuował. I ponownie z jego ust wydobył się cały potok słów, który Wakamiya słuchał w uwagą spoglądając na kolegę. Tylko kiwnął głową na znak, że rozumie. Zgadzał się z tym co Matty mówił. Na początku kiedy nie bardzo zna się kogoś znajdowanie się między tak dużą grupą osób może być stresujące. Rin nie dziwił się, że chłopak czuje się nieswojo. On sam mając już kilka lat stażu w gildii teraz, na takim zebraniu czuł się dziwnie.
- Ja? - powtórzył, aby po chwili wzruszyć ramionami. - Cieszę się, że dołączyłem. Nie wiem jak inne gildie, ale Lamia jest w porządku. - stwierdził odwracając wzrok na mistrza i osóbki, które się wokół niego kręciły. Wakamiya czuł się tutaj dobrze, a przynajmniej nie najgorzej. I gdyby cofnął się w czasie do dnia kiedy dołączył do Lamijczyków zrobiłby to ponownie. Chociaż pewnie parę rzeczy w ciągu tego czasu zrobiłby inaczej. Ale ostatecznie nie było źle. Zerknął kątem oka na młodszego i stażem i wiekiem kolegę czy o taką odpowiedź mu chodziło.

Klauth spojrzał uważnie na Enzo.
- Czasem się zdarza. Akurat mam ochotę, bo zimno na dworze - stwierdził, a jego słowa wydawały się podopiecznemu dziwnie przekonujące. Może rzeczywiście nie należało zadawać pytań?
Zabawa trwała w najlepsze. W końcu alkohol zaczął uderzać do głów większości osób, więc z jednej strony pokazało się dużo radości (albo inaczej: skrajnych emocji), a z drugiej wciąż panowało jakieś błogie rozprężenie. W pewnym momencie mistrz ulotnił się, trzymając wciąż Andreę na rękach. Nie wyglądał zbyt pewnie, to znaczy nie stał zbyt pewnie na nogach, ale uparł się, że wróci sam. Nawet, jeśli ktoś potem za nim poszedł mógł zobaczyć, jak wraca do gabinetu, potykając się co jakiś czas na schodach. Andrea został w ciepłym salonie.
W pewnym momencie w umysłach niektórych bawiących się (a konkretnie Lindowa, Lianga i Cala), pojawił się głos. Coś, jakby kobiecy szept.
Ufacie mu? On nie jest nawet... człowiekiem.
Głos mówił to kilkukrotnie w różnych momentach, jakby chcąc z pewnością zostać w pamięci odbiorców.
Biesiada skończyła się zapewne gdzieś nad ranem, kiedy to wszyscy zmęczeni gildyjni koledzy mogli powoli posprzątać po sobie ewentualny bałagan, który zostawili. W siedzibie czekała na nich ciepła herbatka i mistrz z ciężkim kacem, który raczej z gabinetu nie wychodził.

Nagrody:
Marco Polo - 3 PD
Pace - 4 PD
Cal - 5 PD
Enzo - 5 PD
Rosalie - 2 PD
Wakamiya Rin - 3 PD
Liang - 3 PD
Lindow - 2 PD
Amira - 2 PD
Naoto - 4 PD
Matt - 3 PD
Lilin - 4 PD

Gratuluję i do zobaczenia w lutym lub marcu! Wszystkich zainteresowanych dalszą fabułą zaś - zapraszam do mnie na priv (Abel) lub inaczej. KAŻDY ma tu jakieś swoje zadanie, więc chętnie zobaczę naprawdę KAŻDEGO (;

Impreza skończyła się następnego dnia, a Wakamiya... Ani nie wypił za dużo, ani też za bardzo nie zacieśniał więzi z pozostałymi członkami Lamii. Właściwie jedynym, z którym zamienił więcej niż parę słów był Matt - pocieszny chłopaczek, który dołączył do gildii chyba po części za jego sprawą. Czasami potrafi być irytujący i uciążliwy, ale ostatniego wieczora jego towarzystwo było dla maga klątw całkiem znośnie. Nie powiedział przyjemne, bo tak nie określiłby niczyjego towarzystwa. Cóż, w każdym razie nie żałował, że się pojawił, przyjemnie było spotkać kilka znajomych twarzy, przekonać, że dobrze sobie radzą.
Następnego ranka pewnie wielu budziło się z niemałym bólem głowy, ale niewiele pijącego Rina to nie spotkało. Był rześki i wesoły jak zwykle - to znaczy, że wszystkich raził ponurym spojrzeniem, przy niewesołej minie, ale bynajmniej nie było to spowodowane nadużyciem alkoholu poprzedniego dnia. Ot, to co zwykle. Wychodząc pożegnał się skinieniem głowy jeśli na kogoś trafił i... no i wyszedł przeklinając w myślach kiepską lokalizację gildii i mroźny klimat tych stron.

z/w (chyba x: )