Pace vs Dwadzieścia Cztery

First topic message reminder :

Arena była... najzwyklejsza. Ot, piaski areny odgrodzone przezroczystą barierą i wyznaczającą tym samym okrąg o promieniu 20 metrów. Dwójka przeciwników znajdowała się w chwili obecnej 15 metrów od siebie, równo oddaleni od środka areny. Przez moment była cisza, gdy na niewidzialnej ścianie usiadł pan w płaszczu, odchrząknął i wskazał palcem najpierw na jednego, potem na drugiego, mówiąc:
-Egregoris II Pace kontra Dwadzieścia Cztery. Nie zabijać się, walczyć. Hajime! - polecił beznamiętnym tonem mężczyzna wzdychając, po czym przyglądał się magom, którym chyba... dano polecenie do startu, o czym informował odgłos trąbki. Więc chyba... czas pokazać, kto jest tu potężniejszy.

Czas na odpis: 10 kwiecień 2.00, kto pierwszy, ten lepszy

I walka trwała. Zignorowanie klonów, a dokładniej takowa próba, skończyła się dla Dwudziestki Czwórki źle. Klony, sztuk dwa dość skutecznie ograniczały przeciwnikowi Packa dotarcie do niego, wręcz przeciwnie, zwarły się z czarodziejką/czarodziejem przejęcia w walce i to na tyle długo, by obolały mag Lamii uciekł poza obszar działania swojego zaklęcia. I choć podczas wymiany ciosów jeden z klonów uległ zniszczeniu, tak aktywacja Krwawego Deszczu unicestwiła drugiego i zaczęła zadawać obrażenia przeciwnikowi czarodzieja wody. I choć zamiana w lwa ograniczyła przyjęte obrażenia, nie pozostawiono żadnych wątpliwości, że wiele z nich zdążyło zranić lwa, który przypominał trochę kształtem już krwawą masę, choć bardziej tylko po plamach krwi, które barwiąc ubranie przeszły na skórę lwa, który niezbyt się przejmował pojedynczymi igiełkami, acz trwanie w tym deszczu, na pewno nie ułatwiało mu życia. Zwłaszcza, że był już trochę ranny i deszcz atakując przez kilka długich chwil znajdywał metody zadawania kolejnych ranek. Szarża w takim deszczu była trudna, acz na pewno możliwa. Dlatego też ruszenie w kierunku Packa, gdy ten nadal się wycofywał pozwoliło wkrótce opuścić pole rażenia, choć kilka ran się pojawiło. Zwyczajnie dystans między nimi wynosił teraz jakieś 10 metrów. A deszcz przestał już padać.

Dwadzieścia Cztery: 30MM | Ból prawego boku ciała, poranione kończyny górne, dokładniej łapy, niewielkie skaleczenie po prawej stronie szyi, rozcięta lewa część brzucha, całe ciało praktycznie zapełnione niewielkimi ranami po wodnych igłach, lekkie osłabienie po ubytku krwi | 4/5 WS CD, Nemean Lion 1/3
Pace: 17 MM | Mocno bolące nadgarstki | 2 wodne klony, Krwawy Deszcz 3/5, Wodne Ostrze (klon) 2/2
Kolejność: Pace -> Dwadzieścia Cztery
Termin: Pace - 30 kwietnia 2015 roku godzina 16.00, Dwadzieścia Cztery - 24h po Packu
P.S. Krwawy Deszcz atakuje przez jeden post czy jak to wygląda?

Koniec cackania, czas doprowadzić walkę do końca.
Lwiątko stoi sobie jakieś dziesięć metrów ode mnie. No i jest lwiątkiem. To skutecznie dyskwalifikowało walkę w zwarciu. O mój boże, ile ona jeszcze ma przeobrażeń? Zamieni się w meduzę i na kamień? Albo w krakena i zje mnie jak Andromedkę? Oby nie, bo chciałbym w końcu odpocząć.
No więc postać dziewczyny skutecznie odciągnęła mnie od pomysłu walki wręcz.
Pozostało to, co mam przy pasie. Póki lwiątko jest daleko, chwytam za shurikeny i wywalam cztery prosto w lwią paszczę. Jeśli nadal jest okazja, to i resztę kunai'ów wycastuję. Senbony lwiątkowi nic raczej nie zrobią, chyba że trafiłyby w oczy, ale takiego skilla w rzucaniu to chyba nie do końca mam.
Więc pojedziemy dalej. Na sztylety już raczej czasu nie będzie.
Jeśli lew zaatakuje, oczywiście w obronie własnej, wtedy przyjdzie mi walczyć mieczem. A raczej kataną i wakizashi. Ale to później. Kiedy lew zdecyduje się wbiegnąć na mnie, wtedy ja go zwyczajnie nabiję na no-dachi. Nie ważne czy skoczy, przyszarżuje, uderzy z boku. No-dachi zawsze w akcji będzie. No chyba, że raczej będzie chciał zbić je łapą. Wtedy puszczam długi miecz, by przypadkiem siła uderzenia łapą mną nie szarpnęła i wyciągam natychmiast wakizashi i katanę. Wtedy przychodzi atak i parowanie. Dwoma mieczami jest to całkiem łatwe. Jedym wyprowadzam pchnięcia, drugim paruję uderzenia. I tak do gwizdka.

Dwadzieścia Cztery

No no no... Tak jak się spodziewała. Nie wyszło. Co prawda miała plan na taką ewentualność ale po prostu też spłonął na panewce. Cóż. Spotkanie z zaklęciem Packi nie należało do najprzyjemniejszych, nie mniej walka dalej trwała. Dwudziestka Czwórka zacisnęła ząbki. Były to już chyba ostatnie chwile walki, a nieco głupio byłoby przegrać. Remis byłby jeszcze ok, nie mniej cóz... Chciała to rozstrzygnąć mimo wszystko na swoją stronę. Było po prostu zbyt blisko. Nie podchodziła jednak od razu. Zamiast tego wolała skupić się na uniknięciu broni, a że była raczej wymierzona w jedno miejsce, to po prostu ruszyła po łuku nieco szybciej, leciutko zawężając okrąg. W tej formie była bezpieczniejsza....


... Ale mniej mogła. Kiedy więc cała broń została już wyrzucona i ostrzał ustał, zamienia się z powrotem w człowieka, a następnie sama sięga po swój arsenał. Powinna mieć jeszcze cztery sztylety. Dwa z nich stara się wymierzyć dokładnie i rzucić nimi w brzuch Packa. Przed każdym jednak rzutem wyrzuca po jednym wymierzonym w głowę. Czyli dwie serie po dwa rzuty. Wie, że obecnie jest poharatana, więc stara się to wykonać przy jak najmniejszym nakładzie sił. A ze 10 metrów to niewiele - a raczej się jeszcze skrócił, nie powinna mieć jakiś większych problemów. Bardziej ja przejmowała celność, ale że przeciwnik stał (bo z tego co się wydaje, chce wszystko blokować mieczem) nie powinna mieć i z tym chyba problemu. Stan zdrowia jednak zmuszał ją do nieco wolniejszego wyrzutu na rzecz precyzji. Oczywiście dwa rzuty stara się wykonać jeden po drugim uwzględniając uchylenia i ostentacyjne uniki. Następnie wyrusza w stronę Packa, w jednej dłoni dzierżąc katanę a w drugiej sztylet. Bez większego pośpiechu. Jeśli Tarka zechce ją pchnąć, naturalnie odwraca się na pięcie i przepuszcza ostrze bokiem. Noga nie jest przypadkowa. Jeżeli Pacek jest praworęczny, odwraca się na swojej prawej i odwrotnie. Tymczasem sama wykonuje pchnięcie w brzuch przekładając katanę do wolnej ręki (jeżeli będzie zajęta przez sztylet stara się go wetknąć za pas albo wyrzucić jeśli będzie to zbyt czasożerne, a dzierży ją w prawej). Jeśli przełożenie nie będzie konieczne, sztyletem stara się sparować inne ataki wyprowadzone w jej osobę. Jeżeli będzie chciał ją pchnąć ostrzem, natychmiast próbuje się ponownie odwrócić najwyżej puszczając katanę. Nie mniej w tym wypadku wykona pełny obrót przesuwając się nieco w bok po czym wbija z rozmachu sztyletu w Packa. obrót stara się wykonać tak, by znaleźć się nieco z boku Packa, co by utrudniło mu ruch. Stara się wycelować w kark. Gdyby jednak cała wymiana miała trwać tak w nieskończoność, bez większego uprzedzenia wbija mu kolano w brzuch tudzież stara się wykonać kopnięcie w tą część ciała i kontynuować.
Nie mniej może zacząć od cięcia. To przyjmuje na katanę zasłaniając się nią, a sztylet ciska w klatkę piersiową. No-dachi jest dłuższe więc będzie miał ją szybciej w zasięgu. Ale sztyletem na taką odległość powinna móc rzucić tak by dalej wyrządził szkody. Jeśli jakimś cudem nie trafi, wyciąga drugi, blokuje nim cięcia drugą bronią (obrona przed pchnięciem wyżej), podnosi lewą nóżkę zgiętą w kolanie i wyprostowuje szybko uderzając podeszwą w brzuch, a następnie jeśli straci równowagę lub się chociaż zachwieje, tnie kataną w klatkę piersiową.

Duet magów doskonale wiedział, że zbliżał się koniec ich pojedynku. Jednak... czy spodziewali się takiego jego rozegrania? Ostrzał w wykonaniu najpierw Packa, a potem Dwudziestki Czwórki zdecydowanie nie należał do najcelniejszych, a co za tym idzie... praktycznie nie potrafili się sensownie zranić. I choć bieg na przeciwnika, a potem próba ofensywy ze strony maga przejęcia może i miałaby rację bytu, tak odniesione obrażenia skutecznie to utrudniały. I choć rzeczywiście, Pacek mentalnie był najpewniej bardziej nastawiony na walkę z lwem, tak zapewne nie stałby jak kołek, gdy jego przeciwnik się odmienił. Obojgiem targało już zmęczenie, ale to właśnie obrażenia niedawnej Manticory czy też Lwa Nemejskiego zdecydowanie utrudniało jakiekolwiek sensowniejsze doprowadzenie do zwycięstwa. I właśnie podczas tej wymiany nastąpił gong, a potem sędzia pstryknięciem palców oddzielił od siebie przeciwników.
-Niniejszym ogłaszam remis! - zapowiedział, ziewnął i wstał, najpewniej chcąc się oddalić, gdy nagle... przyłożył dłoń do ucha, coś pomamrotał pod nosem, ale końcówka tego doszła także i do mikrofonu -Dobra, dobra, rozumiem. Ech, zwycięża Egregoris II Pace, który w przypadku dalszej kontynuacji walki by ją zwyciężył. - odchodząc, zdążył jeszcze westchnąć, co usłyszała widownia... czy celowo, czy nie, to nie wiadomo -To po cholerę oni ustawiają ten pieprzony czas...

Dwadzieścia Cztery: 30MM | Ból prawego boku ciała, poranione kończyny górne, dokładniej łapy, niewielkie skaleczenie po prawej stronie szyi, rozcięta lewa część brzucha, całe ciało praktycznie zapełnione niewielkimi ranami po wodnych igłach, lekkie osłabienie po ubytku krwi | 5/5 WS CD, Nemean Lion 1/3 | W następnym dniu: 80 MM, +1pkt, osłabiony brzuch
Pace: 17 MM | Mocno bolące nadgarstki | W następnym dniu: 67 MM, +10 pkt