Rynek

First topic message reminder :

Duży, piękny i kamienny rynek, na którym zazwyczaj znajduje się wiele, przeróżnych straganów. Ze względu jednak na kulturowe miasto, nie znajdziesz tutaj warzywniaka, a przeważnie dzieła sztuki, szkatułki, wisiorki itp. Aczkolwiek codziennie stoi w rogu jeden stragan z żywnością, prowadzony przez pana Borysa, który nie da się wyrzucić.
Zazwyczaj to właśnie na rynku organizowane są przeróżne pokazy, imprezy i konkursy.

MG


Dzisiejszego dnia, wspaniały rynek Onibus, był jeszcze bardziej zaludniony niż zwykle. Po bokach, gdzieniegdzie stały stragany dotyczące głównie ważnego wydarzenia miasta, jakim były wybory Muzy Onibus! W dodatku by wziąć udział w owym konkursie nie trzeba było pochodzić z Onibus - ale po zdobyciu korony należy się już do miasta, o czym uczestniczki doskonale wiedziały - przynajmniej te, które co roku biorą w tym udział.
Na samym środku placu, stała wielka, przystrojona kwiatami scena, oświetlana jasnymi promieniami słońca. Widać niebiosa dopisywały albowiem chmurek na niebie było niewiele.
W każdym razie czarodziejki, które zgłosiły się do ochrony tejże jakże ważnej okazji, miały zgłosić się do niejakiego Castiela - jednego z organizatorów konkursu, który według informacji miał znajdować się, gdzieś za sceną. Czyli za ogrodzeniem z krat, którego wejścia pilnował ochroniarz per dryblas z wielkimi barami, mierzący ponad dwa metry wzrostu, więć i z tłumu można było wypatrzeć, gdzie owe wejście jest.

Koniczynka postanowiła, że jak tylko zejdzie ze sceny, pobiegnie do ochroniarza Borysa zapytać, czy nie ma tego listu lub czy nie wie, kto go ma. Wzięła swoją sukienkę, podeszła do biurka i z tęsknym spojrzeniem włożyła ją do najniższej z szuflad, po czym wróciła do Castiela.
- Dlaczego "dla bezpieczeństwa" jest tylko pan? Czy w zeszłym roku stało się coś?
Chciała od razu zapytać, gdzie po konkursie wędrują stroje, jednak prędko zdała sobie sprawę, że chwilowo to bardzo idiotyczne pytanie i zdecydowanie nie na miejscu. Trudno. Są ważniejsze rzeczy...
- Jeszcze kilka pytań z mojej strony. Czy musimy przed innymi uczestniczkami ukrywać nasze nazwiska? - zakładała, że nie, bo przecież i tak mają znaki gildii, jednak wolała się upewnić, jak to widzi srebrnowłosy. - Czy udając uczestniczki możemy na scenie używać magii? I... jak za chwilę wejdziemy na scenę to co mamy zrobić? I czy mamy w ogóle się odzywać, czy tylko pokazywać?
Konkursy nie były dla Eriu nowością jednak nie wiedziała, czy te z Onibus wyglądają tak samo jak te, które zna. Nie chciała popełnić gafy...

Dziewczynka szybko stanęła przy tamtych dziewczynach. Dziwnie się czuła. Ona jako jedyna razem z tą dziewczyną z Fairy Tail nie powinna tutaj za Chiny stać. Z resztą sama dziewczyna uważa, że jest brzydka. No w każdym razie przy tych dziewczynach na pewno była. Starała się unikać jednak wzroku większości ludzi, którzy przebywali koło niej i stała, jak najdalej jak mogła od całej tej grupki. Za chwilę dziewczynka ruszy tym krokiem by zacząć przedstawienie, jakoś nie cieszyło jej to. Wolałaby ochraniać z jakiegoś dachu, czy coś w tym stylu. W każdym razie teraz stała sobie taka z poważną minką i patrzyła po wszystkim. Jakby widziała coś podejrzanego to zwraca na to bardzo wielką uwagę, jak nie to i tak bardzo uważa. Swoją lewą łapkę chwyciła mocno, tak by nikt nie mógł zauważyć znaku gildii. Nie chciała się by ktoś się o tym dowiedział, bo podejrzenia za pewnie padłoby na nią. Westchnęła. Na razie trzeba uważać. Nie pokazywać znaku gildii, choć jest on na dłoni dziewczynki i uważać na wszystko, co tylko można.

MG


Ochroniarz zmarszczył nieco brwi, widząc zachowanie Matsuo - a czemóż to?
- Ho ho ho - zaczął śmiechem Mikołaja - Ktoś kto ma, gdzieś nasze muzy chce je chronić. Bez kontaktu ze zleceniodawcą, nie dostaniesz ani grosza, nawet jeśli życie dla dziewcząt poświęcisz.
Sama i spokojna prawda. W dodatku mężczyzna nie bardzo przejmował się Twoimi iskierkami. Wszak był ochroniarzem, więc pewnie i na takich coś by znalazł. Aczkolwiek, gdybyś go zaatakował to o zleceniu trzeba by zapomnieć. Kto rozsądny zatrudni osobnika, który niweluje dzielnych ochroniarzy? Na szczęście konwersację przerwał miły i słodziachny głosik.
- Borys-san, Borys-san! - zza mężczyzny wyszła dziewczyna (LINK) w stroju kelnerki i z kataną przy boku (LINK) - Zaraz się zacznie konkurs, więc powinieneś się cieszyć z kolejnego pomocnika! Jak teraz nie wejdzie to potem trudno mu będzie złapać Castiela.
- Taki agresor tylko może zaszkodzić.
- Więc wchodzi na moją odpowiedzialność.
Próbowała przesunąć Borysa, ale wyglądało to tak jakby mrówka przesuwała słonia. Na szczęście mężczyzna zlitował się, westchnęł i sam się przesunął, tak byś mógł wejść na kolorowe pole namiotowe.
- Castiel jest zleceniodawcą i znajdziesz go w czerwonym namiocie - rzekła dziewczyna i gestem ręki wskazała owy namiot - Jak chcesz go złapać to musisz się pospieszyć bo zawsze jak zaczyna się konkurs to o dziwo ma więcej roboty niż przed.
Poinformowała Cię z uroczym uśmiechem na twarzy, po czym odwróciła się i zaczęła iść w stronę zielonego namiotu. Aczkolwiek zielony namiot jest po drodze do czerwonego, więc możesz z nią jeszcze porozmawiać jeśli chcesz.

Jeśli zaś chodzi o dziewczęta - Eriu zadała kolejne pytania, na które Castiel chętnie odpowiadał. Co tylko świadczyło o tym, iż zależy mu na bezpieczeństwie oraz nie ma nic do ukrycia.
- Jestem organizatorem i najbardziej słąwnym projektantem w Onibus. Wszyscy mnie znają od zawsze, więc jestem najbardziej zaufanym człowiekiem tutaj. Reszta projektantów natomiast jest dość zmienna, więc tym razem postanowiliśmy po prostu nie brać nikogo z zewnątrz - odpowiedział miło - Ależ skąd, droga Eriu! Ukrywanie tak ładnych imion byłoby grzechem! Poza tym przed wejściem na scenę, prezenter musi powiedzieć imię i nazwisko wchodzącej uczestniczki. Możecie mi podać je jeszcze raz dokładnie? Przekaże te informacje prezenterowi byście nie miały problemu. W końcu nie jesteście oficjalnie zgłoszone, więc gdybym tego nie zrobił byłby problem. Oczywiście możecie używać magii bo każda muza ją posiada. Wejdziecie na scenę jako ostatnie i każda pojedyńczo. Prezenter Was przedstawi, Wy się obrócicie, pokazując się w pełnej krasie i na plus by było jakbyście pokazały jakiś mały czar. Nie jest to obowiązkowe, ale na pewno każda muza tak zrobi, więc brak tego odebrano by podejrzanie.
Dopiero po tym udałyście się pod scenę, gdzie stał wianuszek dziewczyn - o ile nie było więcej pytań bo jeśli są to Eriu nie musi dalej postka czytać. Uczestniczki gawędziły między sobą, najwyraźniej póki co nie zwracając na Was uwagi, a po chwili dało się słyszeć, imię pierwszej dziewczyny...więc macie troszku czasu.

W momencie, gdy Eriu i Ayano opuściły namiot mogły dostrzec rudego chłopaka (Matsuo) - a on je, tak jak i reszte uczestniczek z tyłu sceny.


/Pisałam na szybko, więc jak co to mówić o czym zapomniałam i pytać na pw. NIE MA KOLEJKI - piszecie jak chcecie./

Matsuo słuchał Borysa, westchnął i odwrócił się do niego.
- Ta... Mam je gdzieś i cały ten konkurs, gdyby nie to, że celem misji jest ich ochrona zapewne nie kiwnąłbym palcem... Ale nie przyszedłem tutaj, żeby tracić czas z jakimś upartym strażnikiem....
Mówił dość spokojnie, opanowany, jednak nie do końca było to prawdą, zapewne bezinteresownie nawet by pomógł, ale co tam. Chłopak miał już użyć swojej magii, zapewne nawet by nie zdążył ogarnąć, kiedy ten by go minął ze swoją szybkością, ale do rozmowy wtrąciła się jakaś dziewczyna, która pozwoliła wejść. Matsuo uśmiechnął się w stronę Borysa, na znak "zwycięstwa", po czym ruszył dość szybkim tempem obok nieznajomej.
- Dziękuję, że załatwiłaś tą sprawę z Borysem, jestem naprawdę wdzięczny, a teraz muszę udać się do Castiela. Jeszcze raz wielkie dzięki, do zobaczenia...
Mówił spokojnym i dość uprzejmym głosem. Przyśpieszył jeszcze nieco i w kocu znalazł się przed namiotem, miał już wejść, jednak na chwilę jego uwagę przykuło stado dziewcząt, chwilę im się przyglądał, po czym wszedł do namiotu. Jeżeli Castiel był jeszcze tam, od razu zaczął rozmowę.
- Szukam Castiel'a, jestem magiem, przybyłem wykonać zadanie od niego...
Mówił spokojnie, po czym czekał na odpowiedź.

Ayano jeszcze na chwilę wróciła do castiela ..
- Nazywam się Ayano Yuuki.. Przepraszam, że zapomniałam powiedzieć.
No i wróciła szybko za scenę. Siedziała sobie tam spokojnie trzymając się kurczowo pobocza. jakby coś ją nie pokoiło śledzi to swoimi oczętami, jak nie to i tak bardzo bacznie uważa. Niedługo wejdzie na scenę i wtedy się zatnie. Ogólnie rzecz biorąc blondynka nie lubi stać na scenie, bo to ją jako tako spina, ale teraz da radę jest magiem z DHC to do czegoś zobowiązuję i nie mówię tu o spaniu, lecz.. W sumie nie wiem czym. Spanie jest fajne.. Idziesz i takie chrapu, chrapu. Jak nic fajnie jest spać, ale teraz ważna jest misja, nic innego, jak misja jej teraz nie obchodziło, ot co! Teraz uważać, nie przewrócić się na scenie i pokazać swoje umiejętności, które nie są jakieś bardzo wielkie.

Eriu uważnie słuchała, co mówi Castiel. Zgubienie którejś informacji mogłoby zakończyć się gafą...
- Nazywam się Eriu Ice... - Chciała powiedzieć Eriu Iceni Arr'akkturwen T'aur ardTuatha Sh'aeonell ale rozmyśliła się w ostatniej chwili. Jakby chciała wygrać ten konkurs, to czemu nie. Ale nie chciała. Była tu tylko jako ochrona i dla własnej zabawy. Chciwością z jej strony byłoby startować w tym konkursie, by chcieć go wygrać. Nie lubiła odbierać marzeń innym a to było marzenie obecnych tu prawdziwych uczestniczek... lub ich matek... Gdyby podała wszystkie imiona i wszystkie rodowe nazwiska, szczególnie przez wzgląd na to ostatnie, poczuwałaby się do tego, by starać się zająć jak najwyższe miejsce.- ... Eriu Sh'aeonell. Mam drugie imię ale jest uciążliwe do wymówienia. Niech będzie po prostu Eriu Sh'aeonell. - powiedziała, ostatnie zdanie wieńcząc najbardziej niewinnie zawadiackim uśmiechem, na jaki było ją w tej chwili stać. A więc mamy się obrócić i pokazać sztuczkę... Hmmm... Mały diabełek siedzący na lewym ramieniu Eriu bardzo się ucieszył...
Podziękowała za udzielone informacje i poszła za Ayano. Gdy zobaczyła, jak jej koleżanka po fachu się denerwuje, postanowiła ją pocieszyć. Z uśmiechem chwyciła ją za rączki i szczerze na nią popatrzyła:
- Nie martw się! Dasz radę! A poza tym przecież i tak nie mamy wygrać konkursu. Nie wstydź się pomyłe... ojej... - wymsknęło jej się, gdy zobaczyła znaczek na ręce koleżanki. Zaraz jednak się zreflektowała. Spojrzała na nią poważniej jakby się nad czymś zastanawiając jednak po sekundzie trochę się rozpogodziła i powiedziała, zgodnie z resztą z prawdą - Głupio tak kogoś skreślać na samym początku. A ludzie... Ludzie potrafią być okrutni. Trzymaj, znalazłam je w kieszeni tej sukienki. Mnie się nie przydadzą - i z miłym uśmiechem wcisnęła w łapki Ayano parę damskich rękawiczek, pasujących do sukienki maga słodkości. Oczywiście od teraz Eriu stara się być ostrożniejsza względem Ayano ale tylko dlatego, że ją przestrzegano przed gildią, z której ta pochodzi. Cóż, Eriu ma nawyk sama wyrabiać sobie zdanie o innych... - Ja już idę ustawić się w kolejce. Przyjdź zaraz - dodała pogodnie... Gdy już stanęła za uczestniczkami, próbowała słuchać, o czym rozmawiają. Dyskretnie lustrowała też okolicę. Szukała czegoś podejrzanego jednak sama nie do końca jeszcze wiedziała, czego. Oczywiście wpuszcza Ayano przed siebie, gdy ta zdecyduje się dołączyć do uczestniczek. Wszak zgłosiła się wcześniej i wcześniej będzie wyczytana...

MG


Podziękowałeś dziewczynie, nie pytając ją nawet o imię, ale pewnie i ona była zajęta, znikając po chwili w jednym z namiotów. Ty namiost weszłeś do czerwonego namotu, gdzie od razu zauważyłeś krzątającego się mężczyznę z białymi włosami (wygląd w postaci linka był parę postów wcześniej jak co), który zwrócił na Ciebie uwagę dopiero w chwili, gdy się odezwałeś.
- Hm? Oh! Kolejny ochroniarz z ogłoszenia. Świetnie! - widać on doceniał pomoc z zewnątrz - Jestem Castiel. Konkurs już się rozpoczął i dziewczęta powoli wchodzą na scenę. Mógłbyś mieć oko na scenę? Możesz obserwować uczestniczki zza kulis to byś miał oko na wszystko co się dzieje. Aczkolwiek zrozumiem jeśli będziesz wolał wtopić się w tłum przed sceną. Grunt by było bezpiecznie - gdy to mówił przekładał stroje na wieszakach - Ah, nasza ochrona jest dość drażliwa, więc trzymaj - podszedł do Ciebie, dając Ci błętkiną plakietkę z jakimś fioletowym kamyczkiem na środku - Dzięki temu będziesz miał swobodę ruchu po całym obiekcie. Wystarczy, że im to pokażesz. Jakieś pytania?
Zapewne odpowie na każde pytanie, ale jeśli żadnych nie będzie to naturalnie znaczyło to, iż możesz się wziąć za swoją pracę.

Tymczasem dziewczyny po przedstawieniu się Castielowi ruszyły za scenę, gdzie czekały za resztą ładnych uczestniczek. Naturalnie każda była zadbana, wysoka, piękna i/lub słodka bo jak wiadomo są różne piękna. Najlepiej póki co mogłyście sie przyjrzeć trzem uczestniczkom będącym najbliżej Was (od 'najbliżej' LINK1, LINK3) = ruda, blondyna włosy krótkie i blondyna włosy średnie.
- O, nowe? - zauważyła ruda - Im więcej tym weselej! - zabrzmiała radośnie - Jestem Rina.
- Trochę to dziwne, że nowe osoby pojawiają się tuż przed rozpocząciem - rzekła krótko ścięta.
- Silvio, może dostały się tutaj po znajomości? - przyglądnęła się Wam - Zwłaszcza, że dzieci tu nie przyjmują. Ah, jestem Cath, przyszła Muza Onibus.
Odgarnęła elegancko włosy z ramion. W tym też momencie miałyście kolejnąniedługą chwile na zapoznanie się właśnie z tymi, które się odezwały. Najwyraźniej uczestniczek albo było więcej niż się zdawało albo jednak trochę na tej scenie robił skoro szło to tak wolno.


Matsuo - avatar musi przedstawiać wygląd z kp, więc albo wróć poprzedniego avka albo poproś adma by pozwolił Ci to w kp zmienić. Naturalnie można se fabularnie kolorować, ale nie zrobiłeś tego, więc u mnie na misji masz rude włosy i wyglądasza tak jak przedtem.
Ayano - umieść odnośnik do KP w podpisie.

Matsuo słuchał Castiel'a, który od razu gadał do rzeczy, co cieszyło chłopaka, kiedy ten skończył chłopak kiwnął głową i ruszył.
- Ustawię się za kulisa, będzie mi wygodniej działać w razie potrzeby...
Powiedział, tylko, po czym stanął z założonymi rękami z boku, tak aby nieco być wychylonym zza kulis i móc obserwować dziewczyny, ale również, żeby samemu nie być zauważonym. Na chwilę sięgnął do ręki po plakietę, która dostał od mężczyzny, chwilę się przyglądał rzeczy, po czym schował do kieszeni. Teraz obserwując wszystko zastanawiał się nad jednym... Kto mógłby chcieć wtargnąć na takie coś, chyba tylko jedynie jakiś maniakalny fan, bo chłopak wątpił, czy dziewczyny są takie cenne,żeby chociażby zakładniczki, z nich zrobić. Cóż, może za niedługo dowie się tego i przekona osobiście.
_____

Wygląd postaram się zmienić w KP przy najbliższym wolnym czasie

Ayano wywróciła oczami. Dziewczyny pustaki. Ach, jakie to jest ostatnio często spotykane, a zwłaszcza na takich imprezach, jak te. Niezbyt zwracała na nie uwagi dziewczątko. Po prostu nie lubiła, lub nie tolerowała tego typu dziewczyn. Takie tam przyzwyczajenie do takich rzeczy.
- Nazywam się Ayano Yuuki, miło mi was poznać - uśmiechnęła się słodko do kobiet. Ta ostatnia.. Zwłaszcza nie przypadła panience do gustu. Najchętniej polałaby ją teraz gorącą czekoladą. Tak fajnie by się jej włosy zlepiły.. Ale nie ona tego nie zrobi!
- Nie jestem dzieckiem. Wypraszam sobie - Ten dystyngowany głos Ayano aż śmieszył. Taka mała kobita jednak miała swoje maniery i poczucie i mimo jej młodego wieku.. Kochała przywalić ludziom zwłaszcza pustakom. Udawanie i bycie grzecznym jest do kitu. Gdyby chociaż mogła jednym przekleństwem przymknąć jadaczki tym przyszłym muzom.

Eriu dołączając do dziewczyn od razu chciała się przedstawić, jednak nim cokolwiek powiedziała, odezwały się trzy najbliżej niej. Zauważyła też, jak znacznie się od nich różnią: Ayano i ona są niskie, drobne i delikatne, kiedy ich nowo poznane koleżanki są wysokie, smukłe, i miejscami... hmmm... ujmijmy, że "dobrze miejscami zbudowane". Ubiorem w sumie też się różnią. A Castiel to o stroju Ayano powiedział, że jest odważny. Jeśli jej jest odważny, to te dziewczyny są bohaterkami narodowymi... przeszło przez myśl Eriu, jednak szybko skarciła się za tę myśl. To ich sprawa jak są ubrane do konkursu. Poza tym dwie z nich nie były chyba takie złe! Pierwsza, chyba niewiele starsza od Eriu, Rina imieniem. I prawdę rzekłszy/napisawszy wywarła na Koniczynce bardzo pozytywne wrażenie...
- Miło mi cię poznać, Rina! Jestem Eriu. Eriu Sh'aeonell. - i dygnęła grzecznie z lekkim uśmiechem przed dziewczyną. Spodobała jej się też podejrzliwość Silvii. Lubiła czujne osoby. Odparła - Przybyłyśmy dopiero przed chwilą. Prawie się spóźniłyśmy! Niestety, nie jesteśmy z Onibus.
Jednak Cath nie przypadła Koniczynce do gustu. Nie lubiła osób zbyt pewnych siebie. Cath mimowolnie kojarzyła jej się z "kontynentalną" częścią rodziny...
- Witaj, Cath. Konkurs jeszcze się nie zaczął a już jesteś pewna, że wygrasz? No nie wiem, nie wiem. "Zawsze znajdzie się większa ryba", jak mawiają - i z tymi słowami mrugnęła do Przyszłej-Miss-Onibus. Chciała jeszcze spytać "Może ty też dostałaś się tu po znajomości?" ale opamiętała się w ostatniej chwili. Po czym dodała - Ja zgłosiłam się dla czystej zabawy. Poza tym podczas takich konkursów poznaje się mnóstwo ciekawych ludzi. - prawda. Na tę misję zgłosiła się dlatego, że miała ochotę na odrobinę zdrowej zabawnej konkurencji. No, przynajmniej w Dogevie tak było i miała Nadzieję, że na kontynencie też. A że przy okazji komuś pomoże to jeszcze lepiej. Nie ma jak łączenie przyjemnego z pożytecznym! Spytała jeszcze:
- Wszystkie trzy jesteście z Onibus?...

MG


Matsuo przyjął polecenia, ale w ogóle nie napisał, że wychodzi z namiotu i idzie za kulisy, a kulisy same magicznie do niego przybyły...Załóżmy jednak, że wyszedł wpierw z namiotu Castiela, a dopiero potem udał się za kulisy, gdzie czekał wianuszek dziewcząt, które wchodziły pojedyńczo na scenę, prezentując swe wdzięki i umiejętności. Nic ciekawego, a dla kogoś kto się tym nie interesuje mogło wiać nudą - aczkolwiek większość mężczyzn lubi sobie popatrzeć na takie ładne widoki. Zauważmy, że sam Castiel powiedział wcześniej, iż jesteś 'kolejnym' ochroniarzem, więc przypuszczalnie nie jesteś jedynym, który się zgłosił na ową misje. Na scenę wchodziła właśnie kolejna uczestniczka - LINK

W rzeczy samej to właśnie jedna z trzech dziewcząt, które poznałyście, pożegnała Was z chytrym uśmieszkiem mówiącym złośliwe 'powodzenia' i weszła na scenę w ogóle nie słuchając co macie do powiedzenia.
- To konkurs Muzy Onibus, więc trzeba być z Onibus by brać w tym udział - odpowiedziała Silvia - Wy nie jesteście?
- Oh na pewno są! Prawda? - zapytała z uśmiechem Rina - Wybaczcie nam za Cath, ale tak to już bywa na tych konkursach, więc się nie przejmujcie takimi odzywkami i powodzenia.
Rzekła wciąż radośnie i z uśmiechem, a za chwilę Silvia wyszła na scenę by po paru sekundach zniknęła tam rónież Rina i co? I nadeszła Wasza kolej albowiem konferansjer wypowiedział jedno z Waszych nazwisk, po którym nastąpi drugie. Byłyście tu pierwszy raz, więc publiczność ciekawiłyście tym bardziej - wszak nie wiedzieli co zaprezentujecie.

/Nie ma kolejności, więc i nie narzucam, która pierwsza wejdzie/

- Jesteśmy z okolicy Onibus. - bez mrugnięcia powiedziała Eriu. Cóż, co prawda z bardzo rozległej okolicy ale kto by się przejmował takimi drobiazgami. W sumie dziewczyny chyba nie zwróciły na to większej uwagi, bo po chwili jedna po drugiej zniknęły na scenie. Zaraz po tym padło kolejne nazwisko, i jednak było to nazwisko Eriu...
Stanęła za kulisami, wzięła głęboki wdech i... rozbrzmiał jeden z ulubionych motywów Eriu, czyli idealna rzecz, kiedy trzeba przedstawić się niewerbalnie. Serce Koniczynki łomotało z podniecenia. Mogła urodzić się z tańcem i żyć z nim nie wiem jak długo a i tak cały czas dawał jej ogromną radość. Policzyła do 10 i pod koniec okrzyku wtańczyła energicznym krokiem na scenę, pozostawiając za sobą zieloną smugę pełną koniczynek i malutkich podków [PWM - Naomh Pádraig]. Gdy dotarła na środek, w podskoku odwróciła się za siebie, o 180 stopni. Potańczyła chwilę w miejscu, po czym przetańczyła kilka kroków wzdłuż sceny w prawo (z punktu widzenia widza) a później w drugą stronę, dokładając coraz to nowe figury. Jej pląsy na palcach jak zwykle sprawiały wrażenie, że prawa fizyki poszły na bardzo daleki spacer. Balansowanie na kostkach, migotanie stóp podczas podskoku w miejscu, obroty, przy których normalnej osobie nogi zawiązałyby się w supeł. I uśmiech. Cały czas naturalny i radosny uśmiech. Było jasne, że taniec sprawia jej radość. Ok. 58 sekundy podskoczyła, jakby końcami palców chciała dotknąć dolnej części pleców i w tym momencie nastąpiła przy jej stopach malutka eksplozja zieleni, koniczyn i podkówek, a kiedy już jej stopy ponownie dotknęły sceny, nie były już w miękkich ghillies lecz w twardych stepówkach. Kiedy poprzednio sprawiały wrażenie, jakby tańczyła niemal w powietrzu, tak teraz wydawały tak rytmiczny stuk o deski, przywodzący na myśl przemarsz bardzo optymistycznie nastawionego do bitwy wojska. Przez cały czas ręce miała opuszczone wzdłuż ciała. Ok. 1:27 znów znalazła się na środku sceny, dygnęła przed publicznością i krokiem stepu zeszła ze sceny stroną przeciwną do tej, z której się na niej zjawiła...
Jak tylko zaczęła schodzić z niej schodzić, zaczęła rozglądać się uważnie, co dzieje się teraz z innymi uczestniczkami i "wyłączyła" PWM. Jeśli widzi Silvię lub Ritę, podchodzi do nich...


//Jakby się komuś chciało sprawdzać: przykładowy step (solo), przy czym klasycznie w stepie irlandzkim ręce są opuszczone wzdłuż tułowia lub dłonie oparte są na biodrach. Bez takich wymachów we wszystkie strony jak ta pani na filmiku...

Jak dziewczynka usłyszała swoje imię i nazwisko poszła trochę niepewnym krokiem. Weszła na scenę i wpatrywała się we wszystkich ludzi, którzy patrzyli się prosto na nią. Ukłoniła się i wtedy zaczęło się jej przedstawienie. w sumie, jak tylko weszła stworzyła cukierki, które powędrowały dla ludzi z pierwszych rzędów. Tworząc je dziewczyna obróciła się w koło tak by oczywiście jeszcze nie wypaść. Po chwili stworzyła dwie chmurki wirków cukru, z którymi dosyć dziwnie postępowała. Raz przeskakiwała, kiedy indziej tworzyła z nich różne rzeczy, np słońce, czy coś innego. Na końcu dziewczynka chciała pokazać coś.. Nowego. Tak więc stworzyła wielkie ciasto orzechowe. Wszystko to robiła z pięknym uśmiechem na ustach. To sprawiło jej wielką radość. Tak jakby jakiemuś dziecku dać lizaka tak i Ayano się czuła na scenie z pokazywaniem swoich umiejętności. Chwilę jeszcze coś porobiła, a na końcu chciała po prostu by wirki pociachały ciasto na mniejsze kawałki. Jak, tylko skończyła ukłoniła się ostatni raz i spokojnie zeszła z sceny. Nic więcej nie robiła.

MG


Pierwsza na scenie pojawiła się Eriu, która zrobiła wręcz piorunujące wrażenie na publiczności. Większość występów wstępnych była raczej krótka by się tylko zaprezentować, a tutaj takie zaskoczenie. Pytanie czy nie będzie problemu potem zrobić jakiegoś występu dłuższego o ile będzie potrzebny? No, ale to późniejsze dzieje. Teraz tłum bił brawa, krzycząc bis oraz gwizdając, zauroczeni tym co zobaczyli. Niektórzy zdawali się nawet chcieć postepować, więc wrażenie jakie zrobiła członkini Fairy Tail było naprawdę wielkie.
Skończywszy swój występ zeszła ze sceny i zauważyła Matsuo, ale cóż...obcy prawda? Naturalnie może do niego podejść, ale póki co podeszła do Rity, znajdującej się za sceną.
- Ha! To było niesamowite! Aż zachciało mi się tańczyć! - zaczęła podskakiwać - Już się nie mogę doczekać reszty Twoich występów!
- Ma rację - podeszła do Was Silvia - Pierwszy występ a takie wrażenie na publiczności. Już dawno nie widziałam czegoś takiego - pochwaliła Cię z małym uśmiechem.
Wokół było sporo innych uczestniczek, ale jakby jak się tak przyjrzeć to nigdzie nie było widać Cath.
Po Eriu na scenę weszła ostatnia uczestniczka. Ayano podarowała kilku osobą z publiczności słodkie cukierki, pokazując się tym samym ładnym piruetem i wyczarowując ciastko. Nie było co prawda takiego zachwytu jak wcześniej, ale również jej szczutczki zostały przywitane z uśmiechami i oklaskami. Po tym zeszła ze sceny i dołączyła do grupki z Eriu na czele.
- Dziękujemy naszym paniom za przedstawienie się! - zabrzmiał konferansjer - Teraz dziewczęta przebiorą się w swoje bojowe stroje! - tłum zaczął bić brawo - W oczekiwaniu na powrót naszych panien zagra orkiestra z tutejszego teatru! Brawa proszę, brawa!
- No to czas się przebrać.
Rzekła Silvia i wszystkie dziewczyny udały się do...namiotu Castiela! Ale co się dziwić skoro tam było tyle rzeczy? Jeśli zdecyduje się pójść za nimi to sam organizator wciaż tam przebywał.

Eriu była szczęśliwa słysząc reakcję publiczności. Nie dlatego, że oznaczała "oh, Eriu, jaka jesteś zarąbista" lecz dlatego, że ludzie dzięki niej choć na chwilę stali się szczęśliwsi. Słowa nowych koleżanek uradowały ją jeszcze bardziej. Po prostu uwielbia dawać radość innym...
- Dziękuję Wam i cieszę się, że mój występ się spodobał. Jeśli chcecie, mogę was później poduczyć samego tańca. - szczerze i jak zwykle z nieprzesadnym uśmiechem powiedziała do nich Eriu. Jednak coś w tej sytuacji jej nie pasowało. Mianowicie brak sprzeciwu i słów krytyki. Rozejrzała się ale nigdzie nie widziała Cath. Postanowiła jednak nie panikować za wczasu. Może ta arogancka dziewczyna poszła już do namiotu? Eriu postanowiła przebrać się i jeśli do tego czasu Cath się nie znajdzie - poszukać jej. W międzyczasie dołączyła Ayano...
- Wow! Magia słodyczy! Masz najlepszą magię pod słońcem! - Koniczynka nie kryła zachwytu. Kątem oka widziała trochę przedstawienia. Uwielbiała słodycze, jak prawie każdy. - A wam jak poszło? Niestety nie miałam szansy zobaczyć waszych prezentacji. - te słowa skierowała do Rity i Silvii. Żałowała, że nie zobaczyła nawet fragmentu. Poza tym była ciekawa jakimi magiami dysponują dziewczyny. Odpowiedzi słuchała już w drodze do namiotu Castiela...
Na miejscu dość szybko znalazła strój bojowy, który pokochała. Może dlatego, że przypominał jej trochę dawne stroje Magów Tańca Wróżki. Szczególnie zauroczyły ją skrzydełka na hełmie. No ale mniejsza. Zniknęła w przebieralni a gdy pojawiła się ponownie, miała na sobie strój bojowy, zmieniony o tyle, że zamiast butów oryginalnie dołączonych do stroju, miała swoje stepówki, natomiast zielone karwasze nałożyła na te, które już miała. Zawiązała je tak by się nie przesuwały zbyt luźno jednak by mogła jednym ruchem odwiązać, by użyć kunai. Cała reszta została bez zmian. Nawet miecz. Do tego Eriu już nie mogła się doczekać prezentacji. Miała pomysł. A w sumie to kilka tylko jeszcze się nie zdecydowała...
Jednak póki co rozejrzała się dokładnie po namiocie za Cath. Jeśli jej nie znalazła, zapytała Castiela. Jeśli nie wiedział również, zaczęła wypytywać dziewczęta przebywające w namiocie, w tym Ayano, Silvię i Ritę. Jeśli dalej nikt nic nie wie, Eriu postanawia wyjść i poszukać wrednego dziewuszyska. Pyta też Matsuo a jeśli ten nic nie wie, albo nie odpowiada, idzie zapytać Borysa. Jeśli dane jej będzie zapytać ochroniarza, pyta go też o list, co o nim wie, co w nim było i kto go teraz ma. A co jeśli to do Cath był ten list? Co prawda Eriu nie mogła sobie wyobrazić, jak komukolwiek może podobać się taka niemiła dziewczyna, ale nie może nic bagatelizować. Lepiej przesadzić z opiekuńczością niż jej zaniedbać...