Szpital Magnolii

Dużo się działo. Cholernie dużo. Podsumujmy. Jirri zdecydował się zaatakować ghoula kolanem. Nie było to mądre. W wyniku tej akcji otrzymał poważną ranę. Kolano zranione przez zęby ghoula bolało jak cholera. Udało mu się jednak odebrać bestii życie. Wiedział, że da radę też pozostałym ghoulom, jeśli tylko pomoże mu Eisaku, ale okazało się, że w zasadzie nie musi. Pojawił się bowiem... Jakiś ktoś. I zabił wszystkie bestie. Ciekawe. Jirri nie wiedział, co powinien powiedzieć, więc się zamknął. Zaraz zaczęły się dziać kolejne dziwactwa. Jakaś dziewczynka. Krzyczała w dziwnym języku. Jad truposzy? O kurde. Zaraz ten dziwny typek zniknął, tak, jak się wcześniej pojawił. Zamiast niego przyszedł zleceniodawca. Wcisnął im szybko nagrodę i wyprowadził z cmentarza i...
Jirri obudził się w szpitalu w Magnolii. Cholera wie, jak się tu dostał, ale się dostał. Nie ma co narzekać. Jedno jest pewne. Parę dni tu przesiedzi. 

Po misji trzy dni od teraz.

Jirri wygramolił się z łóżka. Dzisiaj wreszcie mógł opuścić szpital. Wrócić do pracy. Świetnie. W takim razie nie było na co czekać. Kuracja była skuteczna. Lekarze całkiem szybko przywrócili go do stanu używalności. On sam w tym czasie nie próżnował. Zajął się projektowaniem nowych zaklęć. Jedno z nich zamierzał zresztą sobie przećwiczyć. Wyszedł na dach szpitala. Tutaj będzie mógł sobie potrenować. Od razu się tym zajął. Pomyślał o owym zaklęciu. Emptiness Punch. Tak, jak to wcześniej sobie umyślił, zebrał magiczną moc w dłoni i przekształcił strukturę Eternano wokół. Stworzył na pięści szczelinę. Szczelina ta zaraz zaczęła pochłaniać energię z otoczenia. Zaraz było gotowe, a Jirri uderzył i uwolnił zgromadzoną moc, która poleciała naprzód w formie fali uderzeniowej. Udało się. Jirri po treningu zszedł na dół, wypisał się i wyszedł. 

Koniec leczenia. 
Trening Emptiness Punch. 
z/t

Ogień, który miał wypalić ciało Albrechta, ugasł. Zaś sam biedny AIDS dzięki miłej i dobrej interwencji mieszkańców Magnolii został odstawiony do szpitala. Szczur jeszcze nigdy nie doznał takiej dobroci od kogokolwiek. Pomimo paskudnego ryja, gnijących stóp... Oni mu pomogli. Zawsze im będzie za to wdzięczny. I chciał się odwdzięczyć! Ale najpierw musiał odleżeć swoje. Owinięty w bandaże uznał, że to całkiem fajna moda, ubierać się na mumię. Podwędził więc z kibla dwie rolki papieru toaletowego, na przyszły strój, skoro jego tradycyjną torbę trafił szlag, to musiał ją czymś zastąpić. Tak poza tym, to leżał, odpoczywał, kurował się, nie mając nic nikomu za złe.

[z/t za siedem dni]