Rybacka Knajpa

First topic message reminder :

Stara rudera, przerobiona na prowizoryczny bar z trzeciorzędnym piwem dla miejscowych rybaków oraz wszelkiej maści szumowiny. W środku dominuje drewno, z którego wykonane zostało wszystko, w tym lada, stoły i krzesła. Wieczorami panuje tutaj zwykle spory zgiełk, w powietrzu unosi się woń potu i alkoholu. Zdecydowanie nie jest to miejsce na romantyczną kolację we dwoje.


Val musiała czasem zejść z tego przeklętego sterowca, aby poczuć pod stopami pewny grunt. Jej wybór padł na pobliską wioskę rybacką, gdzie znajodwała się ciesząca niesłabnącą niesławą buda, gdzie podawano paskudne, ale za to mocne piwo, kojarzące się z Val z najlepszymi chwilami, które spędzała z Chen. Jej kochana siostrzyczka hasała gdzieś po sterowcu, więc nie musiała się specjalnie o nią martwić. Tymczase, było już późno, Słońce powoli zachodziło, co było widoczne przez niewielkie okienka zatłoczonego przybytku, w którym przesiadywała. A co w zasadzie Val tam robiła? Otóż, siedziała przy blacie na podwyższonym krześle, oparta łokciami i sącząca podłe, zimne piwo z niedomytego kufla. Do tego jeszcze dochodziły skradzione od jakiegoś frajera papierosy, które dodawały wszystkiemu smaczku. Właśnie tego dziewczynie było trzeba do szcześcia w takich chwilach. Zdawała sobie sprawę, że jest jedyną kobietą w promieniu kilkudziesięciu metrów i przyciągała ku sobie ich głodne spojrzenia. Na szczęście miała na sobie płaszcza, więc mieli jedynie mgliste pojęcie, co tam ciekawego może się też skrywać... a nic tak ją nie męczyło, jak opędzanie się od irytujących zalotników, którzy już dawno powinni iść do łóżka i trzeźwieć.
W końcu jednak kolejne piwo się skończyło. Val westchęła ciężko, po czym jednym gestem zamówiła kolejne - czwarte już z rzędu. Zastanawiała się, jaki kolejny zawodnik będzie spróbował się do niej przystawić. Czas pokaże.

Twój Stary przełknął głośno ślinkę i spiął się odrobinę, kiedy usłyszał o ośmiu oczach. Prawie wyszłoby na jaw, że Twój Stary bał się pająków. Odczuł jednak ulgę, gdy usłyszał, że te kolejne cztery oczy, to tylko ochroniarze. Nawet też się krótko roześmiał. Ich obecność musiała świadczyć o tym, że Twój Stary jakiś tam respekt wzbudzał. Gdyby tak nie było, to informacje i rozkazy byłyby mu przekazywane przez jakiegoś drugorzędnego murzyna, a ich wartość byłaby taka, że zwykłe napisy w kiblu miałyby w sobie więcej sensu. Twój Stary był jednak doceniony.
- W porządku - powiedział Twój Stary, troskliwie głaszcząc jajko przeznaczenia. - Skoro taka jest konieczność. To ruszajmy.

Kiedy wszystko stało się wreszcie jasne, murzyn kilka raz pokiwał głową. A Twój Stary nawet nie zauważył kiedy zgasło mu światło przed oczami. Pewnie mag stojący przed wcale nie był taki powolny na jakiego wyglądał. Jego prochy wyleciały przez wejście w którym jeszcze tak niedawno stał i pognały w nieznany mu kierunku. Pozostały po nim tylko dwie reklamówki jajek, gdzie pewnie niektóre potłukły się od nagle upadku.
Nie miał bladego pojęcia gdzie go wywiało, lecz otoczenie było znajome, a raczej drzwi, podłoga i ściany. Czyżby było to samo miejsce gdzie jego aktualny szef wręczył mu worek kasy? Wszystko na to wskazywało.

Twój Stary stracił torby z jajkami i to być może myśl o ich straszliwym losie, bądź też nagła teleportacja, albo niezbyt miłe wspomnienia tego miejsca, bądź też wszystko naraz, sprawiły, że Twój Stary odruchowo złapał się za brzuch, powstrzymując odruch wymiotny. Do tego jeszcze doszła myśl, iż będzie musiał stawić czoło straszliwemu pracodawcy i zapewne też zdać mu raport, jak wykorzystał dany mu czas, co zrobił z pieniędzmi i ogółem szykowało się chyba dość stresujące przesłuchanie. Kropelki potu gwałtownie spłynęły po czole Twojego Starego. Twój Stary przetarł je dłonią.
- T-to gdzie jest szef i co mam mu powiedzieć? - zapytał Twój Stary, trochę nerwowo rozglądając się po pomieszczeniu.

Jego słowa odbiły się lekkim echem do przodu, znikając gdzieś w dalszej ciemności. W odpowiedzi przybyło skrzypnięcie drzwi, powolne i przeciągające niczym z horroru. Te po prawej lekko się uchyliły i zdawało się, że wypływa z nich ciemność, lekko poruszająca wskazującym palcem aby wszedł. A nie, to tylko ktoś miał taki rękaw i uschniętą palczastą dłoń. Ale czy takiej odpowiedzi się spodziewał?
A poza tym nic się nie zmieniło - żadne inne drzwi na korytarzu nie drgnęły, były również zamknięte i w jakiś magiczny sposób niemożliwe do sforsowania. Sprawiało to, że pozostawała tylko jedna droga do obrania, uchylone drzwi. Ale jakby się tak zastanowić zawsze można było pójść z buta przed siebie lub odwrócić się na pięcie i skierować w przeciwnym kierunku.

Może to wszystko była pułapka, a Twój Stary nieumyślnie w nią wpadł? Tak czy inaczej, nie mógł już się wycofać. Nie było gdzie. Mógł tylko pójść naprzód, lecz wszystko mogło zależeć od tego w jaki sposób pójdzie. Twój Stary jeszcze raz przełknął głośno ślinę, ale w tym momencie zrozumiał, że okazywanie jakiejkolwiek słabości, braku pewności, czy strachu, może tylko mu w tej chwili zaszkodzić. Dlatego też musiał przybrać postawę profesjonalisty, aby to zaskoczyć swoich pracodawców swoją skutecznością! Tak, żeby im pokazać, że wcale on ich nie potrzebuje, lecz to oni potrzebują jego! Że to nie on się powinien bać, lecz oni!
Twój Stary wziął więc głęboki oddech, wpatrując się w zapraszającą go dłoń. Wyprostował się, dumnie wypinając pierś i postawił do góry kołnierzyki swojej koszuli, a następnie ruszył przed siebie, pewnym, powolnym krokiem, z szeroko rozstawionymi łokciami, iż ledwo zmieściłby się w drzwiach. Stanął przy nich i mocno szarpnął za klamkę, by jednym ruchem otworzyć je na oścież.
- Czego kurza stopa ode mnie chcecie?! - wrzasnął na wejściu, rozglądając się gniewnie, choć nogi mu się trochę niekontrolowanie trzęsły od tej całej presji.

I wpadł do pokoju niczym lis do kurnika! Przy okazji zahaczając łokciem o kant ramy drzwi, co nieprzyjemnie zabolało... Jednak jego strach i dodana sobie pewność siebie sprawiła, że prawie tego nie poczuł.
Zebrana w środku trójka magów była lekko zdziwiona jego wejściem smoka. Sir Hack zatrzymał filiżankę lekko dymiącej herbaty w połowie drogi do ust, ale odłożył na biurko ciągle patrząc na Starego. Na górze lekko zachwiała się lampa, a tam do ściany i sufitu była przyklejona kolejna postać - strasznie wysoki i wychudzony staruszek ubrany w czarny garnitur, ciągle oblizywał usta patrząc na niego z góry. Jakby chciał go zjeść, jednocześnie zacierając ręce. Gdzieś powinien być jeszcze jeden ochroniarz, lecz nie było go widać.
- O manierach zapomniał pan? - skomentował jego wtargnięcie Sir, poprawiając swoją muszkę. A wysoki facet niepostrzeżenie przesunął rękę zza Twoim Starym i zamknął drzwi...

Twój Stary nie wiedział jakie wrażenie zrobił na czekających na niego postaciach. Twój Stary nie należał bowiem do zbyt domyślnych osób. I przez to nieco opóźniona była jego reakcja na słowa, które po usłyszeniu musiał jeszcze dokładnie przeanalizować. Zajęło mu to chwilkę podczas której wpatrywał się w Sir Hacka, mrugając od czasu do czasu oczami. Potem przeniósł wzrok na rozpłaszczonego na ścianie i suficie oblizującego się osobnika, po czym znowu spojrzał na Sir Hacka. W tym momencie proces myślowy osiągnął niemalże 95%, ale wtedy zawiesił się na nieco dłużej. Wtem nagle Twój Stary załapał w czym rzecz, roześmiał się z zakłopotaniem i pokiwał głową.
- Ach tak! - powiedział uderzając się otwartą dłonią w czoło. - Dzień dobry. Zapomniałem powiedzieć dzień dobry. Tyle to ostatnio mam na głowie. Mogę gdzieś usiąść? - zapytał Twój Stary, rozglądając się za jakimś krzesłem dla niego przeznaczonym. Jeśli takie się znalazło, to usiadłby na nim, bez czekania na pozwolenie. Gdyby go jednak nie było, to ze zniecierpliwieniem czekałby, aż mu ktoś takie wskaże. Trochę niepewnie się czuł tak stojąc, bez wiedzy co ma robić.

- Nie sądzę aby zajęło nam to tyle czasy, abyś potrzebował usiąść, ale skoro chcesz... - odpowiedział spokojnie ponownie podnosząc i zbliżając do ust filiżankę by wreszcie móc spróbować napoju. Siorbnął i odstawił ją. W międzyczasie, zależy co postanowił w sprawie siedziska Twój Starym, wyrosło ono spod ziemi przypominając wpierw jaką srebrno-białą maż, śluz, który następnie przybrał kolory i kształty typowego drewnianego krzesła.
- Także zanim zabiorę Cię na statek w porcie, chciałbym poznać trasę do celu, szczegóły na temat bezpieczeństwa i co tam jeszcze powinien mi przekazać szef ochrony karawany. - rzekł zakładając rękę na rękę a następnie opierając je o podbródek i wbijając oczy w Starego... kiedy się ocknął.
- Jak zwykle o czymś zapomnę! - wypalił odrzucając swoją osobę lekko do tyłu. Lewą ręką zrobił zamaszysty ruch do szufladki w biurku, skąd po kolei wyciągnął i podsunął biednemu magowi pióro, ołówek, kałamarz i na samym końcu mapę. Była na niej nawet zaznaczona już pozycja gdzie są, co jednak wiele nie wnosiło do sytuacji w jakiej był Stary. Nadal byli w Lutei/Luterze...
No i wszyscy znów czekali aż coś Twój Stary powie. Jeden co chwila oblizywał usta, drugi z twarzą opartą na złączonych dłoniach i trzeci nadal się nie pokazał.

Twój Stary kiedy chciał usiąść, to zawsze siadał. Nieważne na czym. Potem podrapał się po głowie, by coś zrobić z ręką i ukryć to, jak bardzo zbladł usłyszawszy pytania. Bo co właściwie Twój Stary mógł w tej sprawie powiedzieć? Przecież to nie on wszystko wiedział, tylko jego ludzie, na których to grzecznie sobie czekał. Sam niespecjalnie był w stanie cokolwiek bez nich zrobić.
- Ekhm... - odchrząknął retorycznie Twój Stary, by zyskać nieco na czasie. Chwycił pióro i spojrzał na mapę, na którą gdy patrzył, to nawet nie wiedział, czy była ona dobrze przed nim położona. - Tak dla przypomnienia, celem miało być Szczurze Szczurowisko, prawda? - zapytał przykładając dłoń z piórem do podbródka, uważnie marszcząc przy tym brwi. Zmarszczenie brwi w tej chwili bardzo profesjonalne, jak i również dopytanie o najbardziej istotne szczegóły. W końcu Twój Stary prawie nic o swoim zadaniu nie wiedział. Ale to nie wiedza była mu potrzebna. Potrzebne mu było wyjść jakoś z tego wszystkiego cało.

Wszyscy, ujawnieni jak i nie, patrzyli na Twojego Starego oraz bacznie słuchali. Niemal natychmiast odpowiedział mu również sir Hack:
- Poniekąd. Dokładniej to chcę spotkać się z królem Szczurów. - odpowiedział prosto i bez uczuć w tonie. W końcu wydał mu ostatnio polecenie dosyć jasne, także siedział i czekał na dalszy ruch maga po przeciwnej stronie biurka, co rusz patrząc na mapę a jego twarz. Wychodziło na to, że Twój Stary powinien zainwestować nieco punktów w inteligencję i mądrość, zamiast wszystko po drodze pakować w siłę. Bowiem jest to chyba jedna z tych nielicznych sytuacji gdzie rozwiązanie fizyczne może tylko powiększyć gówno w jakie się wpakował. Chociaż kto wie? Może uda się ich wszystkich pobić* i ujść z tego cało?

* - opcja dla osób grających na poziomie very hard

Nieciekawie się zapowiadała sytuacja Twojego Starego, ale jakoś próbował z niej wybrnąć. Odpowiedź, której udzielił Twojemu Staremu Sir Hack sprawiła jednak, że rozbłysła lampa intelektu Twojego Starego. Popłynęły bystre potoki jego rozumowania. Nadzieja wstąpiła w serce oraz duszę. Twój Stary uśmiechnął się, chwilę się powiercił w krześle, by założyć prawą nogę na lewą, po czym jednak zdecydował, że lepsza będzie lewa na prawą.
- A to całkowicie zmienia postać rzeczy! - Twój Stary pomachał znawczo palcem. Podczas zbierania drużyny udało mu się zebrać również parę informacji, które teraz mógł wykorzystać. - Bowiem z tą całą monarchią wśród Szczurów, to nie jest tak do końca konstytucyjnie. Niby panie ser wiesz jak to jest z tą demokracją. Wszyscy mogą głosować, ale nie wszyscy się zgadzają. I tym właśnie sposobem nie da się wybrać jedynego słusznego króla, nawet wśród Szczurów. Z tego, co mi wiadomo, to jest takich co najmniej czterech. Jeden przebywa w Szczurowisku, bo wygrał w wyborach, drugi gdzieś wybył na wczasy, trzeci to taki, co to był królem kiedyś, ale dużo Szczurów chce jego powrotu i zapewne miałby większą władzę, niż ten obecny, gdyby ktoś wiedział gdzie on jest. Czwarty to taki drań, że to żywym się od niego nie wychodzi! Piąty natomiast, to mój dobry przyjaciel i miał mi towarzyszyć w naszej wyprawie. Czekałem własnie na niego, kiedy to dość niefortunnie zostałem tu przeniesiony... To on jest moim głównym informatorem, ale nie zapędzajmy się panowie! Beze mnie, to on nawet palcem nie kiwnie, żeby cokolwiek zrobić. Jestem jego główną motywacją, jeśli wiecie, co mam na myśli.
Tak właśnie Twój Stary rozgadał się, licząc na to, że jego potok słów zapewni mu bezpieczeństwo. Nawet jeśli to co Twój Stary powiedział nie było do końca zgodne z prawdą, to Twój Stary nie był tego w pełni świadom. Liczył wszakże na to, że jego pracodawcy będą wiedzieć dużo mniej od niego. I dlatego Twój Stary mówił po to, żeby mówić... Po to, żeby przeżyć...

Cisza na sali, pełne skupienie uwagi na Twoim Starym decydującym jak założyć nogę na nogę i szok! Nikt nie spodziewał się aż czterech, pięciu a może za chwilę nawet sześciu królów Szczurów! Starcowi aż opadła szczęka a z niej długi jęzor, ktoś westchnął z zaskoczenia, a sam sir odsunął krzesło gwałtownie, ale bez przesady, wstając. A ręce cały czas miał na biurku!
- To... - wydobył z siebie wpatrując się w mapę przed Starym.
- ... przekroczyło całkowicie margines błędu! - wydusił z siebie swoje niezadowolenie spowodowane informacjami podanymi przez Twojego. Jednocześnie odwrócił się i zaczął krążyć po części pomieszczenia które wcześniej widział za nim mag jajek. Nie napotkał również przeszkody którą powinno być krzesło, wiec pewnie stało się z nim to samo co z krzesłem na którym on siedział lecz na odwrót. Zresztą kto wie? On jakoś tego nie był w stanie dostrzec. A tak krążąc i krążąc coś mruczał do siebie każde próby kontaktu z nim powstrzymując gestem dłoni mówiąc "nie teraz".
Dopiero po kilku ciągnących się minutach coś powiedział:
- Przemyślałem cały plan, rozważyłem kilka opcji i wybrałem najodpowiedniejszą. - zaczął uderzając lekko pięścią w otwartą prawą dłoń, patrząc na ekipę przed nim.
- Sprawdzimy każdego tego "króla" Szczurów i uznamy który z nich warty jest wcielenia do mojego planu. Resztę wyeliminujemy lub... wiesz co. - powiało tajemnicą bowiem ostatnie słowa skierował do wysokiego faceta, który w odpowiedzi wyszczerzył swoje zębiska spomiędzy którym sterczał język. Budzący ciarki widok.
- A ty! - wskazał palcem na Twojego Starego odchylając lekko głowę do tyłu aby poczuć się jako ktoś wyższy, lepszy.
- Zajmiesz się ich lokalizacją oraz zorganizowaniem naszych spotkań. Tak się składa, że jednym z nim będziesz miał lada moment do czynienia, czyż nie? -

Twój Stary nie ośmielił się nawet mrugnąć, kiedy usłyszał to bardzo wyraziste "to". A kiedy usłyszał, że został popełniony jakiś błąd, to serce stanęło mu w gardle i kto wie, czy nie skończyłoby się to zawałem, gdyby nie okazało się nagle, że Sir Hack był chyba gotów uwierzyć w gadkę Twojego Starego. Twój Stary  wtedy mentalnie odetchnął z ulgą i uśmiechnął się w myśli. Początek dla Twojego Starego nie był najlepszy, ale w tym momencie poczuł, że zyskał swego rodzaju przewagę. Myśli w jego głowie zaczęły się układać, niczym czteroelementowe puzzle, tworząc razem jasno, spójnie myślącą całość. W tej całości okazało się, że lepiej trzymać prawą nogę na lewej.
- Tak. Dokładnie - przytaknął Twój Stary. - Znajdę każdego samozwańczego  Szczurzego Króla i wszystkich innych i każdego wydam w pańskie ręce! - z tymże postanowieniem Twój Stary powstał i wyciągnął w stronę Sir Hacka dłoń, jakoby to miało dzięki temu dojść między nimi do umowy.

Dziwnie spojrzał na wyciągniętą do niego dłoń, a następnie na Starego i jeszcze raz powtórzył tą całą akcję, na końcu zakładając ręce zza plecy:
- Podoba mi się twoje chęci ale też niepokoją. - odparł obracając się na pięcie i stając do niego bokiem.
- To kiedy ten twój przyjaciel i "król" Szczurów pojawi się na miejscu? - zapytał okrążając biurko i przechodząc obok niego, na końcu kierując się do drzwi w międzyczasie słuchając jego odpowiedzi. Czyżby coś planował?

Niewiedza, brak informacji i ogółem słabe wykształcenie, były dużym problemem u Twojego Starego. Za młodzieńczych lat nikt mu nie mówił, że jak się nie będzie uczył, to tak skończy. Gdyby mu mówiono, to pewnie inaczej by się potoczyły jego losy i dziś Twój Stary byłby już po studiach.Zamiast tego musiał bardzo intensywnie myśleć i wymyślać coraz to nowsze przekręty.
- Eee... To wolny człowiek jest, co sam o sobie decyduje - rzekł Twój Stary, wzruszając ramionami. - Może już przyszedł? Może już mu się znudziło i sobie poszedł? Skąd mam to wiedzieć?! Nie jestem jego ojcem! - powiedział Twój Stary, nieco nerwowo. W końcu już od dłuższego czasu żył w ogromnym stresie. Nie mógł dłużej ukrywać swego lekkiego zaniepokojenia.